Dagblad voor Schiedam en Omstreken. 18de Jaarg. Vrijdag 18 Januari 1895. No. 5094. bureau "g$oter$txacd 50. priestermoorder. algemeen overzicht. PRIJS TAN DIT BLAD: Voor Schiedam per 3 maanden vi./-» ÏSÜ® Franco per post door geheel Nederlarid Afzonderlijke Nommers f 1.50 - 1. - 0.05 PRIJS DER ADVERTENTIEN: Van 16 regelsf 0.60 Elke gewone regel meer- 0.10 Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten aangegaan. r'ngen de 17 Januari '95. boodschap waarmede Casimir-Perier 0ritslag neemt als president der republiek gisteren bij de Kamers te Parijs ontvangen. 'J luidt als volgt: »Ik had de moeilijk eden voorzien. De taak van president 6r republiek, verstoken van middelen van ®ctie en controle, kan enkel uit het ver- °Uwen der natie de zedelijke kracht putten *°nder welke zij niets is. Men heeft de ^Penbare meening op een dwaalspoor geleid. eer dan twintig jaar van trouw aan de ^publiek en toewijding aan de democratie ebben niet alle republikeinen kunnen over igen van de oprechtheid en den gloed ^'Jder staatkundige overtuiging. Sedert 2es maanden duurt de veldtocht van laste en beleedigingen tegen het leger, Magistratuur, het parlement en het on- ,,erantwoordelijk hoofd van den staat en die Vl ijheid om haat uit te braken, noemt men r'°g altijd vrijheid van gedachte. De liefde ^°°r mijn land laat mij niet toe te vergunnen, ^at men dagelijks de beste dienaren des aderlands en hem die het tegenover et buitenland vertegenwoordigt, beleedigt. rondwettige ficties kunnen de eischen van rn'jn politiek geweten niet het zwijgen opleggen. Wellicht zal ik, door mij te ont- j °en van mijn ambt, degenen aan hun plicht erinneren die zich laten gelegen liggen aan e 'Waardigheid van het gezag en den goeden ftaaM van Frankrijk in de wereld. Ik ben °yertuigd dat geene hervormingen mogelijk 2lJ° zonder de krachtige medewerking van **ene regeering welke vast besloten is om etl eerbied voor de wetten te verzekeren te zorgen dat allen in gemeenschappe- "lae werkzaamheid haar gehoorzamen en ^dergeschikt zijn. Ik heb vertrouwen in de ekomst. Ik dien mijn ontslag in als presi- 6dt van de Fransche republiek." Wet was even drie uur, toen gisteren de v°°rzitter der Kamer zijne plaats innam en Feuilleton. 3) bedenken wij steeds het antwoord van Y ouden meester, den onvergetelijken lif? Mentez, mentez, toujours. Liegt, 8t maar, altijd blijft er iets aan hangen. ®ügen en laster waren van ouds onze de e en meest beproefde wapenen in strijd tegen deze moeilijk te overwin- ten tegenstanders hoe meer wij liegen, des t eerder zal zich het volk uit zijn geestes arbeid verheffen en eens voor al het b^te juk dezer zwarte verdrukkers en •fy edzuiges afwerpen, hen zelfs in zijne Oh vertrappen, evenals men vergiftigd gedierte vertrapt ten n stormachtige bijval viel den spreker "teel. De voorzitter echter stond op en agde argeloos de bemerking: *k betreur het, den gevierden redenaar, eenige oogenblikken later golfde de stroom der afgevaardigden naar binnen om de bood schap van den president der republiek te vernemen. Een paar kennisgevingen werden voorgelezen en ter zijde gelegd, en toen las Brisson onder het gebrom der uiterste lin kerzijde het schrijven voor, waarin Casimir- Perier aan de afgevaardigden mededeeling doet van het door hem genomen besluit. Dit schrijven was door geen enkelen minis ter mede onderteekend. Slechts op een paar punten werd de voorlezing door gemor en uitroepen gestoord. Aan het slot een ijzige stilte en toen de kreten»Leve de republiek!" »Leve de sociale republiek!" »Leve de Koning»Weg met de repu bliek Daarop deelde Brisson mede, dat de president de Kamers tegen heden middag éen ure in Versailles bijeen roept. Brisson weigerde een voorstel in behande ling te nemen, strekkende tot herziening der grondwet en sloot de vergadering. Men riep door elkander»Leve de sociale revo lutie »Leve de KoningvLeve de repu bliek De zaal werd met rumoer ontruimd. In den Senaat schijnt de vergadering nog veel rumoeriger te zijn geweest en de sto ringen talrijker. »Dat schrijven," heeft men geroepen, »zal een allertreurigsten indruk maken in het buitenlandHet ontslagnemen is een desertie 1" En Floquet schreeuwde bij de zinsnede, waarin Casimir-Perier doelt op de beleedigingen, waaraan hij ten mik punt stond, boven het rumoer van ontevre denheid uit»Wij hebben er nog wel ande ren ondergaan." Van twee leden waren reeds bij de Kamer voorstellen ingekomen tot grondwetsherziening. Daar de Kamer echter onmiddellijk na de kennisneming van het ontslag een kiescollege was gewor den, moesten deze voorstellen ter zijde worden gelegd. De meeste Fransche bladen keuren het ontslag van president Casimier-Perier ten zeerste af. Het Journal des Débats van gisteren-avond zegt o. a. »In Frankrijk en den geachten broeder Vinzento, te moeten opmerken, dat ook dit middel heden ten dage veel van zijne kracht heeft verloren. Het volk is zoo dom niet meer als vroeger, het gelooft alles niet meer, wat men het op de mouw bindt. Van den anderen kant verstaan, in den hedendaagschen tijd bij de kolossale macht der couranten, ook de papen de kunst van liegen voortreffelijk, zij ook hanteren mees terlijk die wapens, welke wij zoo lang zegen rijk tegen de zwarten hebben gevoerd. Men leze slechts, hoe zij in hnnne clericale blaadjes tegen ons te velde trekken. Het geen zij vooral in den laatsten tijd aan gedrochtelijkheden over ons en onze orde onder het volk verspreid hebben, komt minstens veel overeen met hetgeen wij op hunne rekening schrijven. Nu ken ik bijv. in deze stad een jong geestelijke, een echte dweper, die sedert drie jaren op den kansel en in de kolommen der clericale bladen tegen ons lostrekt, en ik moet bekennen, dat er in zijne aanvallen een plan en eene zekere tactiek ligtals wij dezen smaad redenaar en grootspreker nog enkele jaren zoo laten voortschimpen, ontrooft hij ons op 't einde nog alle krediet." buiten zijn grenzen is men er niet in ge slaagd, te begrjjpen, dat Casimir-Perier zich terug trekt zonder iets te hebben beproefd. Men kan zich dezen te vlug gen aftocht niet verklaren, en van het een tot het andere uiterste der Fran sche en ook der buitenlandsche pers wordt het ontslag van den president der repu bliek ten strengste veroordeeld." Na den moord van Carnot waren er een paar dagen noodig om het Congres bijeen te roepen. Thans zal er slechts éen dag verloopen zijn tusschen het ontslag en de benoeming van een opvolger. Wie deze zal zijn, is nog geheel onzeker. Challemel Lacour moet stellig geweigerd hebben een candidatuur te aanvaarden. Waldeck-Rous- seau, die begonnen was hetzelfde te doen, schijnt nu geëindigd te zijn met eene mo gelijke benoeming aan te nemen. De ver gadering van senatoren heeft bij tweede stemming Waldeck-Rousseau uit de bus zien komen met 84 stemmen, terwij! Brisson er 66 had. Dupuy wordt als geen ernstige candidaat meer beschouwd. De besturen van de groepen der linkerzijde in Senaat en Kamer hebben zich niet over een geza menlijke candidatuur kunnen verstaan. Tus schen Felix Faure en Henri Brisson bleven de stemmen en de sympathieën verdeeld. In eene nota van de Agence Havas wordt medegedeeld, dat, naar aanleiding van het besluit door de republikeinsche leden van Kamer en Senaat genomen, de voorzitters van beide groepen zich hebben begeven naar den heer Waldeck-Rousseau. De leiders der republikeinsche partij verklaarden uit drukkelijk, dat hun partijgenooten voorne mens zijn bij de presidentskeuze hun stem op hem uit te brengen. Met het oog op dezen stap, in verband met het besluit door de republikeinsche afgevaardigden geno men, wordt het zeer waarschijnlijk geacht, dat Waldeck-Rousseau de candidatuur zal aanvaarden. Bovendien hebben nog vele republikeinsche afgevaardigden zich gericht »Dan moeten wij hem dit handwerk af loeren,riep de Eerwaarde." »Dit is gauwer gezegd dan gedaan," antwoordde de voorzitter, »wij hebben het reeds op alle mogelijke wijze beproefd, maar de sluwe vos weet zich steeds aan onze handen te onttrekken, in 'topen veld is niet tegen hem te strijden." »Dan moet er list worden gebruikt »Ook daarvan bezit de sluwe Priester een groot gedeelte in zijn kop hij heeft ons al meermalen slimme poetsen gespeeld en weet achter al onze geheimen te komen," »Dan moet men tot geweld overgaan maar zeg mij eens, hoe heet die fameuze kemphaan Ik ben nieuwsgierig, zijn naam te vernemen." »'t Is de Pastoor Don Agostino, een ge boren Venetiër, er. de Venetiërs zijn, zooals bekend is, reeds van huis uit veel sluwer en listiger dan de Lombarden." »Is dat wellicht dezelfde paap, die in het geheime blad te Bologna onder den aan genomen naam Verita, den volksheld Gari baldi, ons uitstekend werktuig, zoo schan delijk heeft uitgescholden »Ja 't is dezelfde »En die destijds den grooten Cavour te tot Waldeck-Rousseau, teneinde hem te bewegen aan den wensch der gematigd republikeinen gevolg te geven. De te Londen verschijnende bladen be treuren het heengaan van president Casimir- Perier, daar tijdens zijn kortstondig bestuur reeds voldoende zijn streven is gebleken om de goede betrekkingen tusschen Engeland en Frankrijk te handhaven. In dezen geest spreken zoowel de Times, de Standard en de Morning Post als de regeeringsgezinde Daily News. De conservatieve Morning Post komt tot de slotsom dat Frankrijk een president noodig heeft »met een ijzeren vuist" naar den trant van den Bulgaarschen minister Stambuloff. Hoeveel beteekenis te Berlin wordt ge hecht aan de Staatscrisis in Frankrijk en hoezeer ze verrassing heeft gewekt, blijkt onder anderen hieruit, dat de Keizer gis teren-ochtend onaangediend den Franschen gezant bezocht en een lang vertrouwelijk gesprek met hem had. De dagbladen laten zich vrij kras uit over de Fransche toestan den. De berichten uit Parijs hebben ze meerendeels gebracht tot de meening, dat in Frankrijk de toestand langzamerhand uitloopt op een strijd over de vraag of de socialistisch-radicale elementen of een sabel dictatuur de opperheerschappij zal verkrij gen. De gematigde bourgeoisie, zeggen zij, die sinds den laatsten oorlog de macht in handen heeft, schijnt zich langzamerhand onmogelijk te hebben gemaakt voor de ver dere leiding der republiek. In politieke kringen is het oordeel minder scherp. Daar echter ziet men in de laatste gebeurtenis sen te Parijs een nieuw bewijs voor de onzekerheid van de Fransche toestanden en in verband daarmede voor de voortdurende ongeschiktheid van Frankrijk om met andere Europeesche Staten eene politieke overeen komst te sluiten. Ook te St. Petersburg heeft natuurlijk het besluit van den president der Fransche republiek grooten indruk gemaakt. Het Turijn, zoo verachtelijk heeft aangevallen »Hij is het." ïEn die vóór een jaar het spotblad over de voorgewende geheimen der carbonaris geschreven en met stapels onder het volk verspreid heeft?" »Óok dat is zijn werk." »Dan is het hoog tijd, dat hem dit hand werk worde afgeleerd, -- 'tis een zeer gevaarlijk menschhij heeft ons door zijne laatste openbaarmaking erg blootgesteld, want hij heeft een goeden stijl, en zijne slagen zijn hard, zij blijven zitten, als door eene zekere hand met forsche wapens ge slagen. Hij is een tegenstander, met wieri wij, uit nood gedrongen, moeten afrekenen. Hij zou ons licht boven 't hoofd wassen, daarom moet hij onschadelijk gemaakt wor den. Als men hem door geene wetsvoor schriften kan pakken, en de list niet tot het doel voert, dan gebruike men ge weld." Wordt vervolgd.) CHE COURANT inHiiiMirniimiiniiii^i-iiiiiniiiiw^iiii'i'iiiii1 imip wiiuiHiiimi'iniinHiHi]

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1895 | | pagina 1