Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
18de Jaarg.
Vrijdag 18 Januari 1895.
No. 5094.
bureau "g$oter$txacd 50.
priestermoorder.
algemeen overzicht.
PRIJS TAN DIT BLAD:
Voor Schiedam per 3 maanden
vi./-»
ÏSÜ®
Franco per post door geheel Nederlarid
Afzonderlijke Nommers
f 1.50
- 1.
- 0.05
PRIJS DER ADVERTENTIEN:
Van 16 regelsf 0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
r'ngen
de
17 Januari '95.
boodschap waarmede Casimir-Perier
0ritslag neemt als president der republiek
gisteren bij de Kamers te Parijs ontvangen.
'J luidt als volgt: »Ik had de moeilijk
eden voorzien. De taak van president
6r republiek, verstoken van middelen van
®ctie en controle, kan enkel uit het ver-
°Uwen der natie de zedelijke kracht putten
*°nder welke zij niets is. Men heeft de
^Penbare meening op een dwaalspoor geleid.
eer dan twintig jaar van trouw aan de
^publiek en toewijding aan de democratie
ebben niet alle republikeinen kunnen over
igen van de oprechtheid en den gloed
^'Jder staatkundige overtuiging. Sedert
2es maanden duurt de veldtocht van laste
en beleedigingen tegen het leger,
Magistratuur, het parlement en het on-
,,erantwoordelijk hoofd van den staat en die
Vl ijheid om haat uit te braken, noemt men
r'°g altijd vrijheid van gedachte. De liefde
^°°r mijn land laat mij niet toe te vergunnen,
^at men dagelijks de beste dienaren des
aderlands en hem die het tegenover
et buitenland vertegenwoordigt, beleedigt.
rondwettige ficties kunnen de eischen van
rn'jn politiek geweten niet het zwijgen
opleggen. Wellicht zal ik, door mij te ont-
j °en van mijn ambt, degenen aan hun plicht
erinneren die zich laten gelegen liggen aan
e 'Waardigheid van het gezag en den goeden
ftaaM van Frankrijk in de wereld. Ik ben
°yertuigd dat geene hervormingen mogelijk
2lJ° zonder de krachtige medewerking van
**ene regeering welke vast besloten is om
etl eerbied voor de wetten te verzekeren
te zorgen dat allen in gemeenschappe-
"lae werkzaamheid haar gehoorzamen en
^dergeschikt zijn. Ik heb vertrouwen in de
ekomst. Ik dien mijn ontslag in als presi-
6dt van de Fransche republiek."
Wet was even drie uur, toen gisteren de
v°°rzitter der Kamer zijne plaats innam en
Feuilleton.
3)
bedenken wij steeds het antwoord van
Y ouden meester, den onvergetelijken
lif? Mentez, mentez, toujours. Liegt,
8t maar, altijd blijft er iets aan hangen.
®ügen en laster waren van ouds onze
de e en meest beproefde wapenen in
strijd tegen deze moeilijk te overwin-
ten tegenstanders hoe meer wij liegen, des
t eerder zal zich het volk uit zijn geestes
arbeid verheffen en eens voor al het
b^te juk dezer zwarte verdrukkers en
•fy edzuiges afwerpen, hen zelfs in zijne
Oh vertrappen, evenals men vergiftigd
gedierte vertrapt
ten n stormachtige bijval viel den spreker
"teel. De voorzitter echter stond op en
agde argeloos de bemerking:
*k betreur het, den gevierden redenaar,
eenige oogenblikken later golfde de stroom
der afgevaardigden naar binnen om de bood
schap van den president der republiek te
vernemen. Een paar kennisgevingen werden
voorgelezen en ter zijde gelegd, en toen las
Brisson onder het gebrom der uiterste lin
kerzijde het schrijven voor, waarin Casimir-
Perier aan de afgevaardigden mededeeling
doet van het door hem genomen besluit.
Dit schrijven was door geen enkelen minis
ter mede onderteekend. Slechts op een
paar punten werd de voorlezing door gemor
en uitroepen gestoord. Aan het slot een
ijzige stilte en toen de kreten»Leve de
republiek!" »Leve de sociale republiek!"
»Leve de Koning»Weg met de repu
bliek Daarop deelde Brisson mede,
dat de president de Kamers tegen heden
middag éen ure in Versailles bijeen roept.
Brisson weigerde een voorstel in behande
ling te nemen, strekkende tot herziening
der grondwet en sloot de vergadering. Men
riep door elkander»Leve de sociale revo
lutie »Leve de KoningvLeve de repu
bliek De zaal werd met rumoer ontruimd.
In den Senaat schijnt de vergadering nog
veel rumoeriger te zijn geweest en de sto
ringen talrijker. »Dat schrijven," heeft men
geroepen, »zal een allertreurigsten indruk
maken in het buitenlandHet ontslagnemen
is een desertie 1" En Floquet schreeuwde
bij de zinsnede, waarin Casimir-Perier doelt
op de beleedigingen, waaraan hij ten mik
punt stond, boven het rumoer van ontevre
denheid uit»Wij hebben er nog wel ande
ren ondergaan." Van twee leden waren
reeds bij de Kamer voorstellen ingekomen
tot grondwetsherziening. Daar de Kamer
echter onmiddellijk na de kennisneming
van het ontslag een kiescollege was gewor
den, moesten deze voorstellen ter zijde
worden gelegd.
De meeste Fransche bladen keuren het
ontslag van president Casimier-Perier ten
zeerste af. Het Journal des Débats van
gisteren-avond zegt o. a. »In Frankrijk en
den geachten broeder Vinzento, te moeten
opmerken, dat ook dit middel heden ten
dage veel van zijne kracht heeft verloren.
Het volk is zoo dom niet meer als vroeger,
het gelooft alles niet meer, wat men het
op de mouw bindt.
Van den anderen kant verstaan, in den
hedendaagschen tijd bij de kolossale macht
der couranten, ook de papen de kunst van
liegen voortreffelijk, zij ook hanteren mees
terlijk die wapens, welke wij zoo lang zegen
rijk tegen de zwarten hebben gevoerd. Men
leze slechts, hoe zij in hnnne clericale
blaadjes tegen ons te velde trekken. Het
geen zij vooral in den laatsten tijd aan
gedrochtelijkheden over ons en onze orde
onder het volk verspreid hebben, komt
minstens veel overeen met hetgeen wij op
hunne rekening schrijven. Nu ken ik bijv.
in deze stad een jong geestelijke, een echte
dweper, die sedert drie jaren op den kansel
en in de kolommen der clericale bladen
tegen ons lostrekt, en ik moet bekennen,
dat er in zijne aanvallen een plan en eene
zekere tactiek ligtals wij dezen smaad
redenaar en grootspreker nog enkele jaren
zoo laten voortschimpen, ontrooft hij ons
op 't einde nog alle krediet."
buiten zijn grenzen is men er niet in ge
slaagd, te begrjjpen, dat Casimir-Perier
zich terug trekt zonder iets te hebben
beproefd. Men kan zich dezen te vlug
gen aftocht niet verklaren, en van het
een tot het andere uiterste der Fran
sche en ook der buitenlandsche pers wordt
het ontslag van den president der repu
bliek ten strengste veroordeeld."
Na den moord van Carnot waren er een
paar dagen noodig om het Congres bijeen
te roepen. Thans zal er slechts éen dag
verloopen zijn tusschen het ontslag en de
benoeming van een opvolger. Wie deze
zal zijn, is nog geheel onzeker. Challemel
Lacour moet stellig geweigerd hebben een
candidatuur te aanvaarden. Waldeck-Rous-
seau, die begonnen was hetzelfde te doen,
schijnt nu geëindigd te zijn met eene mo
gelijke benoeming aan te nemen. De ver
gadering van senatoren heeft bij tweede
stemming Waldeck-Rousseau uit de bus zien
komen met 84 stemmen, terwij! Brisson er
66 had. Dupuy wordt als geen ernstige
candidaat meer beschouwd. De besturen
van de groepen der linkerzijde in Senaat
en Kamer hebben zich niet over een geza
menlijke candidatuur kunnen verstaan. Tus
schen Felix Faure en Henri Brisson bleven
de stemmen en de sympathieën verdeeld.
In eene nota van de Agence Havas wordt
medegedeeld, dat, naar aanleiding van het
besluit door de republikeinsche leden van
Kamer en Senaat genomen, de voorzitters
van beide groepen zich hebben begeven
naar den heer Waldeck-Rousseau. De leiders
der republikeinsche partij verklaarden uit
drukkelijk, dat hun partijgenooten voorne
mens zijn bij de presidentskeuze hun stem
op hem uit te brengen. Met het oog op
dezen stap, in verband met het besluit door
de republikeinsche afgevaardigden geno
men, wordt het zeer waarschijnlijk geacht,
dat Waldeck-Rousseau de candidatuur zal
aanvaarden. Bovendien hebben nog vele
republikeinsche afgevaardigden zich gericht
»Dan moeten wij hem dit handwerk af
loeren,riep de Eerwaarde."
»Dit is gauwer gezegd dan gedaan,"
antwoordde de voorzitter, »wij hebben het
reeds op alle mogelijke wijze beproefd,
maar de sluwe vos weet zich steeds aan
onze handen te onttrekken, in 'topen veld
is niet tegen hem te strijden."
»Dan moet er list worden gebruikt
»Ook daarvan bezit de sluwe Priester een
groot gedeelte in zijn kop hij heeft ons
al meermalen slimme poetsen gespeeld en
weet achter al onze geheimen te komen,"
»Dan moet men tot geweld overgaan
maar zeg mij eens, hoe heet die fameuze
kemphaan Ik ben nieuwsgierig, zijn naam
te vernemen."
»'t Is de Pastoor Don Agostino, een ge
boren Venetiër, er. de Venetiërs zijn, zooals
bekend is, reeds van huis uit veel sluwer
en listiger dan de Lombarden."
»Is dat wellicht dezelfde paap, die in het
geheime blad te Bologna onder den aan
genomen naam Verita, den volksheld Gari
baldi, ons uitstekend werktuig, zoo schan
delijk heeft uitgescholden
»Ja 't is dezelfde
»En die destijds den grooten Cavour te
tot Waldeck-Rousseau, teneinde hem te
bewegen aan den wensch der gematigd
republikeinen gevolg te geven.
De te Londen verschijnende bladen be
treuren het heengaan van president Casimir-
Perier, daar tijdens zijn kortstondig bestuur
reeds voldoende zijn streven is gebleken om
de goede betrekkingen tusschen Engeland
en Frankrijk te handhaven. In dezen geest
spreken zoowel de Times, de Standard en
de Morning Post als de regeeringsgezinde
Daily News. De conservatieve Morning Post
komt tot de slotsom dat Frankrijk een
president noodig heeft »met een ijzeren
vuist" naar den trant van den Bulgaarschen
minister Stambuloff.
Hoeveel beteekenis te Berlin wordt ge
hecht aan de Staatscrisis in Frankrijk en
hoezeer ze verrassing heeft gewekt, blijkt
onder anderen hieruit, dat de Keizer gis
teren-ochtend onaangediend den Franschen
gezant bezocht en een lang vertrouwelijk
gesprek met hem had. De dagbladen laten
zich vrij kras uit over de Fransche toestan
den. De berichten uit Parijs hebben ze
meerendeels gebracht tot de meening, dat
in Frankrijk de toestand langzamerhand
uitloopt op een strijd over de vraag of de
socialistisch-radicale elementen of een sabel
dictatuur de opperheerschappij zal verkrij
gen. De gematigde bourgeoisie, zeggen zij,
die sinds den laatsten oorlog de macht in
handen heeft, schijnt zich langzamerhand
onmogelijk te hebben gemaakt voor de ver
dere leiding der republiek. In politieke
kringen is het oordeel minder scherp. Daar
echter ziet men in de laatste gebeurtenis
sen te Parijs een nieuw bewijs voor de
onzekerheid van de Fransche toestanden en
in verband daarmede voor de voortdurende
ongeschiktheid van Frankrijk om met andere
Europeesche Staten eene politieke overeen
komst te sluiten.
Ook te St. Petersburg heeft natuurlijk
het besluit van den president der Fransche
republiek grooten indruk gemaakt. Het
Turijn, zoo verachtelijk heeft aangevallen
»Hij is het."
ïEn die vóór een jaar het spotblad over
de voorgewende geheimen der carbonaris
geschreven en met stapels onder het volk
verspreid heeft?"
»Óok dat is zijn werk."
»Dan is het hoog tijd, dat hem dit hand
werk worde afgeleerd, -- 'tis een zeer
gevaarlijk menschhij heeft ons door zijne
laatste openbaarmaking erg blootgesteld,
want hij heeft een goeden stijl, en zijne
slagen zijn hard, zij blijven zitten, als door
eene zekere hand met forsche wapens ge
slagen. Hij is een tegenstander, met wieri
wij, uit nood gedrongen, moeten afrekenen.
Hij zou ons licht boven 't hoofd wassen,
daarom moet hij onschadelijk gemaakt wor
den. Als men hem door geene wetsvoor
schriften kan pakken, en de list niet tot
het doel voert, dan gebruike men ge
weld."
Wordt vervolgd.)
CHE COURANT
inHiiiMirniimiiniiii^i-iiiiiniiiiw^iiii'i'iiiii1 imip wiiuiHiiimi'iniinHiHi]