Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
«Lr r kun,"!"doe»-
dijden en Verblijden.
Vrijdag 26 April 1895.
No. 5176.
bureau ~g$oter$txaat 50.
^de jaar
van den
treinen Opperherder
WerT?? h°°dGZe e8nheid is en
leve« te h ;Kiode dank °«s een zoo lang
P°gir)g in H- geschonken, opdat Wij een
feuilleton.
o*
PRIJS TAN DIT BLAD:
°r Schiedam per 3 maanden
ranco per post door geheel Nederland
z°nder!ijke Nommers
f 1.50
- 2.
- 0.05
JjEO ~X-r-r-|-
L.o-Sr- KnOtl*che Katie.
k°n>nkrijk aa" het EnSelsche volk, dat het
des Selonf/? Christus zoekt in de eenheid
heil en vrede in den Heer.
Vóór p k
Zijn encver len tyd' dus begint de H. Vader
kijven 6k' nchtten W« 0ns in een
^"geland vorsten en volken ook tot
°PnieUw 't ma(ar WiJ wenschten vurig dit
en a)dus a ^j6n eeu sPeciaal schrijven
6en bewijan roemruchte Engelsche natie
!enegenlid J6™" Van °nze harteliJke
"'ertoe anr, minder werden Wij
die Wij 8eZ®t door de talrijke gesprekken,
die Ons d°6 met Uwe iandgenooten,
Van «en ,verzekering hebben gegeven
Jegens 0nl gezindheid der Engelschen
VUriS verla,LPerf°n ..en boverial van het
Vrede en H g6n' Zid koesteren naar den
eenheid Hoe eei'w'ge 8elukzahgheid door de
dend (W ge ofs- God weet hoe bran-
d°6t de H vm, 6 P°glng te doen slagen
Vatl EnoeiaoH een beroep 0p alle zonen
Za'len vPri z9 hunne medewerking
^^ehe O?6"- De liePde en zorg der
traditionPpi PPerPuesters voor Engeland zijn
g°nus den ft het tydvak van St- Ore-
""een, m-, ""J?6, De menschheid in 't alge-
dez«n Pau?r g6land in 'l b9zonder, is
^el door p8rH°0tun dank verschtildigd. Hoe-
V6rPlichtin bestemd voor nog hooger
keeringsweSrkn'H °ndernam h« ze'f het be-
Angelsaksers en hij rustte
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 16 regelsf 0-60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
6)
peins ejeïkant,.z1at langen in diep ge-
°r den sellJke tafereelen kwamen hem
>UW, dlegr\ ^leJ df. i°"ge stervende
ad gedront des lljdens b«na led'g
laat kwo 6n voor wie thans de hulp
16 sinds t en ginds een eenzaam man
ZlJne vrm,™ Wee )ai'en vur'g verlangde met
feeds twüt ,jereenigd te worden en die toch
d® eorc. e, e aan baar bestaan. Maar op
r»6 eersto --1 aar bestaan. Maar op
L ?e zon P a ,s z«" eigen ramp en ongeluk
j verdor '1*! kunnen dragen, hoe zou
j6rvUllen \VUnnen 'even en zijne plichten
schandP t aS 61 b geen enkel middel,
!pisdadir»P,. e vo°f en, en den jeugdigen
?acbtjes SnrTt t" afgrond te redden?
Het geld Kf deSte,pder verleiding:neem
dle rif" -'0" Uy e" gij zijt met al
V°°fbeen Z1f &ered i SO blijft eerlijk als
!We JwimeMand k°mt iets ™iuwe
d°°d. Ai lKnbManaiS Z6ker nu reeds
g« schrijft Reinhard geen leugens -
niet alvorens deze grootsche taak te hebben
volbracht. Steunende op den goddelijken
bijstand klom zijn hoop met het toenemen
der moeilijkheden, tot hij eindelijk zijn
arbeid met succès zag bekroond, en in een
schrijven aan den H. Augustinus, die hem
dit gelukkige resultaat had bericht, stortte
hij de volle blijdschap van zijn hart uit over
Engeland's bekeering.
Zoo werd het Christendom, dat de Kerk
in Engeland had gebracht, daar hersteld,
dank zij den ijver van Gregorius, na tijde
lijk vernietigd te zijn geweest door de in
vasie van heidensche volken. Maar Gre
gorius stond niet alleen in zyn liefde en
zijn zorg voor de Engelsche natie. De liefde
en zorg, zij blonken ook uit bij zijne op
volgers op den pauselijken troon, en alles
wat noodig was werd gedaan om de ont
wikkeling der opkomende Kerkte verzekeren.
Déze inspanning werd spoedig en op milde
wijze beloond, want nergens heeft het geloof
zoo snel wortel geschoten en nergens ook
openbaarde zich zulk een vurige liefde tot
den Stoel van Petrus. De Engelsche natie
was toen in haar geheel verbonden met dit
middelpunt der christelijke eenheid, die door
goddelijke beschikking belichaamd is in den
persoon der Bisschoppen van Rome en vele
eeuwen lang zijn mannen van alle standen
door de band van getrouwheid nauw aan
hen verbonden geweest.
Evenwel, de verwoestende stormen der
zestiende eeuw brachten ook aan Engeland
groot nadeel toe, want het werd helaas
afgescheiden van de gemeenschap met den
Apostolischen Stoel en aldus beroofd van
het heilig geloof, waarin het gedurende tal
eeuwen vreugde en vrijheid had gevonden.
Levendig treurende over dit verlies wend
den de Pausen alle middelen aan, om de
afscheiding te doen ophouden en de talrijke
nadeelen, welke daaruit voortvloeiden, te
waarom draalt ge nog? Wel verhief
zich ook de stem des gewetens het is
groote zonde eene stervende te berooven,
dwaal niet af van den weg der rechtvaar
digheid! Maar de gekrenkte vader, hoorde
de stem niet, zijne gedachten waren slechts
op een punt vereenigd; de redding van zijn
kind.
Met bevinde hand nam hij een vel papier
en begon aan Reinhard te schrijven. Hij
gaf hem bericht dat de kleine Max kort
na zijn vertrek was gestorven, het leed van
man en kind had zoodanig aan Maria's hart
geknaagd dat ook zij eenige weken geleden
de eeuwige rust is ingegaan. Met de belofte
het geld volgens zijn verlangen te besteden,
verbond hij den dank in naam van de armen
van het dorp en zond hem te gelijker tijd
de acte van overlijden zijner echtgenoote.
Vervolgens schreef hij een anderen brief,
slechts enkele woorden hij lag er het
geld in, verzegelde den omslag en schreet
het adres. Hetzelfde verrichtte hij met den
eersten brief en legde zich dan vermoeid en
afgemat in zijn leuningstoel. Eene pijni
gende zwaarmoedigheid overviel hem. Hij
wist geen enkele plaats te vinden waar hij
ruim zou kunnen ademhalen.
Hij maakte zich nogmaals zelve wijs dat
dit de eenige en beste weg ter zijner red
ding was, hij nam zich stellig voor Maria's
verminderen, en hun krachtigste wapen
daarbij was, dat zij de geloovigen bij her
haling aanspoorden een speciaal gebed voor
Engeland ten Hemel op te stieren. Tot
degenen die zich in 't bijzonder aan deze
liefdetaak wijdden, behoorden de H. Carolus
Barromeus, de H. Philippus Nei'ius en, in
de vorige eeuw, Paulus, stichter van de
congregatie der Passionisten.
Wij-zelf, zegt de H. Vader, voelden, lan
gen tijd reeds vóórdat Wij tot het ponti
ficaat werden verheven, de hooge waarde
van het gebed voor deze zaak en Wij be
valen het met geheel Ons hart aan. Ook
is het Ons een vreugde er aan te herinne
ren, dat, toen Wij nuntius in België waren,
Wij daar kennis maakten met een Engelsch-
man, Ignatius Spencer, die zelf een geeste
lijke zoon was van den H. Paulus van het
Kruis. Hij zette ons het plan uiteen,
met welks uitvoering hij reeds was begon
nen om een congregatie van geloovigen
op te richten ten doel hebbende te bidden
voor den terugkeer der Engelsche natie tot
de Kerk. Het is Ons bijna niet mogelijk
te zeggen met hoeveel welgevallen Wij
instemden ir.et dit voornemen, door Geloot
en naastenliefde ingegeven, en met hoeveel
ijver Wij deze zaak steunden, daar Wij
voorzagen, dat de Engelsche Kerk daarvan
groot voordeel zou trekken. En ofschoon
de goddelijke genade reeds rijke vruchten
had afgeworpen, werden zij toch talrijker
en meer tastbaar naarmate deze heilige
liga zich in breeder kring verspreidde. Een
groot aantal mannen volgden de goddelijke
roepstem en onder hen waren verschillende
eminente personen er waren er ook velen,
die, aldus handelend, op heldhaftige wijze
offers hadden moeten brengen. Bovendien
openbaarde zich een bewonderenswaardige
neiging van hart en geest tot het geloof en
de gebruiken van het Catholicisme, dat zijn
kind bij zich in huis te nemen en er goed
voor te zorgen. Dan stond hij op en bracht
de twee brieven naar de post.
Het was reeds laat in den morgen van
den volgenden dag toen de predikant met
zachten tred de kamer van Maria binnen
kwam. De bovenmenschelijke inspanning
van den afgeloopen nacht had op zijn voor
hoofd diepe groeven gebracht en zijne han
den beefden, toen hij naar de klink van de
deur greepzou hij zich goed kunnen hou
den bij het zien der overledene?
Daar hoort hij de stem van den lieven
kleinen knaap, hij opent de deur en met
starende oogen overziet zijn blik de kleine
ruimte. Evenals gisteren zit de oude ver
pleegster aan het ziekbed, maar heden vrij
wat gelukkiger en vroolijker en de lijderes
heft de magere bleeke hand omhoog om
hem te begroeten. Doodelijk bleek en afge
mat is haar gelaat maar in hare oogen ligt
bewustzijn, zij erkent hem en fluistert »mijn
weldoener 1"
De kleine Max huppelt vroolijk naar den
predikantmoeder heeft heden weer met
hem gesproken en de oude vrouw heeft hem
gezegddat de goede God hem zyne lieve
moeder weer had terug gegeven.
De predikant ziet dat alles in één blik
en zijn gelaat is bleeker dan dat der kranke,
hij wijst de hetkoozing van het kind, dat
prestige steeds zag toenemen bij het volk
en meer dan één vooroordeel, zoo langen
tijd gevoed, week voor de kracht der
waarheid. Wordt vervolgd.)
ALGUEMEEN VEEZICHT.
25 April '95.
De werkstaking van het omnibuspersoneel
te Parijs veroorzaakt niet alleen veel stoornis
en ongemak, maar neemt ook een dreigend
karakter aan. Het voor eenige jaren opge
richte syndicaat der omnibusbeambten had
toen onder levendige instemming van het
publiek en met tusschenkomst van den mi
nister Constans, die de Omnibus-Maatschappij
of Compagnie met intrekking der concessie
en gemeentelijke exploitatie harer lijnen
dreigde, een 42-uurschen arbeidsdag be
dongen en de wegneming van verschillende
grieven verkregen. Maar langzamerhand had
de Compagnie het ingewilligde weder be
knibbeld, zoodat het syndicaat herhaaldelijk
een gerechtelijke aanklacht tegen haar in
diende om haar tot naleving der verleende
concessiën te dwingen. De kwestiën werden
echter gaandeweg zoo ingewikkeld en tech
nisch, dat het publiek er niet meer wijs
uit kon worden en alle sympathie voor de
belangen der eischers verloor. Daarom draal
den de beambten met eene staking en pro
beerden eerst nog de tusschenkomst van
den gemeenteraadspresident en een toepas
sing der arbitragewet, maar alles tevergeefs.
Toen nu Maandag-ochtend 5314 man van
trams en omnibussen den arbeid staakten,
nam de Compagnie zooveel mogelijk oud
gedienden en anderen (deels zeer onbedre
ven) vrijwilligers in dienst, maar deze moes
ten door de poiitie beschermd worden om
dienst te kunnen doen. Op de met drie
paarden bespannen omnibussen zag men een
agent op de imperiale naast den koetsier
gezeten, terwijl twee andere op het plat-
zijne hand gegrepen had, zachtjes af, hij
had hier rust noch duurtot groote be
vreemding der beide vrouwen, verliet hij
de kamer zonder spreken, zooals hij was
gekomen, en ging met wankelenden tred
naar zijne woning.
Toen hij op zijne kamer was gekomen,
viel hij zuchtend in zijn stoel. Door ge
wetenswroeging gefolterd stond hjj weer op
en liep heen en weer. Zijn zoon was gered,
maar tot welken prijs? Hij had zijne eer
weg gegeven en het geluk en de toekomst
eener geheele familie verwoest. Aan terug
treden viel r.iet te denken, wat hij ook
verzon. De dood was medelijdend voorbij
gegaan bij haar, die hij niet meer in 't land
der levenden waande.
Toen de bezorgde predikantsvrouw, die
zich 's morgens reeds zeer had verontrust
bij het zien van het lijdende gelaat van
haren echtvriend, des middags in het stu
deervertrek kwam, vond zij den predikant
bewusteloos op den grond liggen. Hij was
door een beroerte getroffen en niettegen
staande geneeskundige hulp spoedig werd
verleend, was zijn einde zeer nabij. Slechts
eenmaal kwam zijn bewustzijn terug en
terwijl hij de namen MariaMax
uitsprak, gat' hij den geest in de armen zijner
diep ontroerde echtgenoote.
Wordt vervolgd
NIEUWE SCHIEDAM COURANT
S^^Sngeïvrenden teklt' Wi door het
iiiiimuimiimiiiiiiu