Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
SErzienjnj to belastlnj op liet personeel.
war °p tizrde deur'indi- -k
Her
eenigd.
18de Jaarg.
Zondag 9 Juni 1895.
No. 5212.
bureau "g$oier$tvaat 50.
WltSTE liL. II).
!eoie« OZf% rEyck h8eft
l°6n ï0° mLr ni6t' dat deze twee mil"
^°SSfV77°J^S geTOel«s
jj V°trziefLdrd00r.°ntStane tekort wil
l?*C„ op.h« recht
Ü!mbare kenteTntWerP °P UiteriÜk waar'
*eunieton;
PRIJS TAN DIT BLAD:
p *"cb'edam per 3 maanden1.50
ranco per post door geheel Nederland 2
IZ°naerlijke Nommers005
PRIJS DER ADYERTENTIËN:
Van 16 regelsf 0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
"-fc/'-V"
^'Uister
st met een Nederlandsche volk ver
eng der hel mgnjpend ontwerP tot her-
InS^ijpend m °P het p™^-
0rndat (j6 w ag ze wel genoemd worden,
t 'i]i°~e»> die TTl 'an de ong«veer elf
^6e *il laten n rsoneel opbrengt, er
Men d T Vallen-
Tot 7,man d6 nat|e geschonken
'et iri staat, f 6 °ders is de £chatkist
ar' belastingen Staan er verhoogingen
stuSS °Plossing van Hf'6611 g6d6el"
tlnS ^rmHdHef1 dUS personeele ^tas
te»6 Sehattino- w„metl6.eae som' die volgens
En6" 2al bUjHn Jnlijk onder de twee
Zegelrecht vanHV^" nameliJk door
t en °f now in g r te *ande uit te
Verho0gen Pn ?°°P te brengen effecten
i.^'gen. Deze w" verganS bij overlijden te
Ij tfschaffino- heeft ten doel om,
°P efieet s van het r-"
,p effecten "v, ''et recbt van overgang
r te^ V: te befca,et' bedrag buiten
:Scbt van oVe-r' W61mg te vevhooge
l611' do°>' niet i g Van onroerende goede-
«nHeten862?11611 nageiaten, op te
n6n *ard kraehT g6n Van verschil-
il laatste tlger °P te treden.
eger>Woordi„enV°Jral kenmerkt weder den
f itgen USter van Financiën. De
'Z6n hem rust f ?8 schatkist gepleegd,
d z\ïn berzienin H« er in
^.^nteekenen gebaseerd is. Bij de
2)
A.ls Jj:-
tot h dat zij nu anderd- Het was te
*eim Zocht te verduhK Zldeleed de liefde
aleerScb.m het geSt [enenhemiedere>i
sCaïe lippgedaaLl0Chi af te lezen,
s5e Z%e lippgenaadie0Cht afte lezen, voor
zich n .Robert onmn!V?pen den> Het
^ende011 niet minnDKf- dat baar bart
er, b®£daarom afn„ u ■'•ng van hem kon
on, l °nimerde ziru d zor8eloos zijn weg
Hed>ar dageUfc'Cl.met om haar- noch
echter Scbeen haar stiT PPtsternfl wezen.
v'oed otldrageliik haHZW-dgundbeid bem
bot blagen eUerwih? hem.met een
deZe ne hem verkieslik ng6n bestormd,
haar op, toen zij de tafel
schatting van het meubilair wil hij niets
weten van eene schatting van den inhoud
van kisten en kasten en laden. Het waar
neembare moet hij hebbende stoffeering
van de woning in den zin van art. 573 B.
W., waar bepaald wordt»de uitdrukking
stoffeering bevat alleen die meubelen, welke
tot gebruik en versiering der vertrekken
dienen, als behangsels en tapijten, bedden,
stoelen, spiegels, pendules, tafels, porselei
nen en andere voorwerpen van dien aard."
Wat een ander man als zijn ambtsvoor
ganger, minister Pierson, die lofliederen
zong op Nederlandsche braafheid en eer
lijkheid, die menschen gesproken had, ideale
mannen, er naar hunkerend om toch eindelijk
ook eens te mogen betalen van hun kapitaal
in portefeuille. Maar helaas, de optimist
kwam wel bedrogen uit, zooals wel blijkt
uit het fameuze tegenvallen van de opbrengst
zijner vermogensbelasting, waarover won
derbare dingen hardop gefluisterd worden,
alsof de minister niet zou geweten hebben,
dat crediet soms ook vermogen zijn kan
Doch om tot minister Sprenger van Eyk
en zijne ontworpen herziening terug te kee-
ren, deze wil van de personeele belasting
eene zoo streng mogelijk doorgevoerde ver
teringsbelasting maken.
En daarom viel al dadelijk de grondslag
deuren en vensters buiten zijn kader. Van
deze impopulaire heffing wil hij niets weten.
Volgens den minister kan men geen rede
lijken beweeggrond aanwijzen om ieder
zwaarder te belasten, naarmate zijne woning
meer toegangen heeft om meer gelegenheid
om lucht en licht toe te laten. Het aantal
deuren en vensters bewijst op zichzelf ge-
genomen niets ten aanzien van de vertering
des bewoners. En dikwijls wordt er gebouwd
met verwaarloozing van de eischen der ge
zondheidsleer, doordien men de jaarlijks
terugkeerende belasting op deuren en ven
sters zich wil besparen en alzoo licht en
lucht buitensluit, die iedereen toch in zoo
opruimde en hem geen woord, zelfs geen
blik verwaardigde had zij maar een lachen
den blik, een bemoedigend woord tot hem
gericht. Haastig sprong Robert op de halve
beweging die zijn hoofd en arm maakten,
als wilde hij zijn vrouw misschien vergeving
vragen, werd door Anna niet opgemerkt
reeds stond hij in deur, toen hij naar zijn
hoed grijpend, haar toeriep »Dat gij het
weet, Anna, ik vertrek."
Anna richtte den blik op den grond.
Haar eerste opwelling des harten openbaarde
zich in bittere smart en afschuw voor den
plichtvergeteu man en vader, toen echter
haar blik den kouden, aschgrauwen horizon
ontwaarde, kwam een gevoel van mede
lijden voor haar man bij haar op. In deze
stemming duurde haar zwijgen slechts een
oogenblik, hem echter scheen zulks bitsheid
en hoogmoed toe.
»Jawel", zeide hij haastig, »ik ga, en het
ware mij het aangenaamste, indien ik nim
mer terug mocht keeren, want uw hoog
moedig, brutaal wezen verplettert mij."
Huilend streek een stormwind door het
kleine huis, wiens schuifelende tonen bijna
als een waarschuwing klonken. Maar Robert
en Anna bekommerden zich niet om waar-
ruime mate noodig heeft om gezond te blijven.
Ook bij den grondslag haardsteden houdt
de minister zijn beginsel, dat de personeele
belasting moet zijn eene verteringsbelasting,
scherp in het oog.
Hij meent, dat, zoo de grondslag haard
steden bij velen in discrediet is, dit voor
een goed deel moet worden toegeschreven
aan de tegenwoordige verkeerde regeling.
Er moet nu voornamelijk worden betaald
volgens het aantal haardsteden, die een
woning bevat, hetzij zij gebruikt worden of
niet. En toch, wel kunnen het aantal ver
warmde vertrekken iets zeggen omtrent de
vertering, welke de bewoner maakt, maar
ongebruikte haardsteden leggen over de
verteringskracht zeker volstrekt geen ge
tuigenis af, of het mocht zijn eene nega
tieve getuigenis.
Daarenboven wil de Minister de eenige
stookplaats onbelast laten. En ook wanneer,
zooals in menige woning van betrekkelijk
lage huurwaarde des winters in de woon
kamer en des zomers in een keukentje ge
kookt wordt, zullen twee zulke stookplaatsen
voor eene enkele tellen en vrij van belas
ting blijven. De reden van deze vrijstelling
is hierin gelegen, dat eene enkele stook
plaats als volkomen onontbeerlijk is aan te
merken. Maar hierdoor werd het noodzake
lijk de schaal van opklimming eenigszins
te verlagen en de Minister heeft dit alzoo
gedaan, dat eerst bij een woning met zeven
haardsteden de nu geheven belasting met
een kleinigheid wordt overschreden.
Van een zelfden geest was de minister
bezield bij de herziening van den grondslag
dienstboden. Verleent de tegenwoordige wet
vrijstelling wegens de eenige vrouwelijke
dienstbode van hem, die vier jeugdige kin
deren bij zich heeft inwonen, de Minister
wil een stap verder gaan en het aantal
kinderen tot drie terugbrengen en ook de
eenige dienstbode vrijstellen van weduwnaar
of van iemand, wiens vrouw buitenshuis
verpleegd wordt. Waarom echter de zieke
schuwende voorteekenen, want de storm
der harten was heviger dan de storm der
natuur. Anna liet de borden onhaarbaar op
de tatel neerglijden sidderde zij misschien
Hare lippen waren plotseling verbleektmet
moeite verhief zij het hoofd en haar lippen
stamelden slechts: »Ik houd u niet vast!"
En zoo was Robert vertrokken, alleen,
zonder groetzelfs niet Caro, die anders
onafscheidelijk van zijn meester was, had
hem mogen volgen. Met afhangende ooren
zat het trouwe dier aan den drempel der
woning en schouwde treurig naar zijn mees
ter. Wanneer zou hij wel terugkomen
Korten tijd daarna begon het hevig te
sneeuwen en weldra hulde de avondsche
mering de eenzame houtvesterswomng in
een ondoordringbaar donker.
»Moeder lief, waar blijft vader toch?"
vraagde Grietje schuw, toen Anna het haard
vuur opnieuw aanlegde en de avondsoep
bereidde, en Caro in de keuken sloop.
»Hij is naar het dorp, mijn kind", ant
woordde de moeder.
»En wanneer komt hij terug hij is tegen
zijne gewoonte zonder groet vertrokken.
De oogen der kleine vulden zich onwille
keurig met tranen.
of misschien krankzinnige echtgenoote «bui
tenshuis" moet worden verpleegd, om den
man vrijstelling voor de dienstbode te doen
erlangen, zal waarschijnlijk voor velen wel
een geheim zijn.
Wanneer men deze wijzigingen en nog
menige andere, die hier onbesproken bleef,
zich voor den geest stelt, komt men spoedig
tot de conclusie, dat er heel wat meer dan
twee miilioen van de elf millioen zoude
afgaan, ware het niet dat [daar waar de
verteringskracht uit de grondslagen huur
waarde, meubilair, haardsteden, dienstboden
en paarden duidelijk aan den dag komt,
daar ook zwaardere offers voor de schatkist
zullen gevorderd worden. Nu, dat is redelijk.
Verwonderlijk is echter, dat de Minister
in een opzicht van zijn beginsel is afgewe
ken en wel bij den grondslag huurwaarde.
Daar wil de minister meer belastingplichti
gen maken dan er nu zijn, en dit volstrekt
niet, omdat het een voordeel zou zijn voor
de schatkist, maar om eene reden, waar
mede de schatkist volstrekt niets te maken
heeft.
De minister is hier kennelijk op jacht
naar kiezers als jagermeester van den mi
nister van Binnenlandsche Zaken, die nu
eenmaal het er op gezet heeft om het ra
dicaal van welstand in den kiezer der toe
komst vereischt, te zoeken in het bewonen
van een belastbare woning.
Deze kiezersjacht ontsiert het ontwerp,
dat overigens wel als een knap stuk werk
mag worden geprezen en zijne afkomst ver
raadt van een man, die uitgeslapen is in
financie-zaken. NY.)
ALGEMEEN OVERZICHT.
8 Juni '95.
De toestand in het Oosten wordt met den
dag ernstiger. De Daily News ontvangt
uit Constantinopel bericht, dat de Porte
de hervormingsvoorstellen der Mogendheden
voor Armenie geheel verwerpt. De Turk-
»Ik weet het niet," antwoordde de moe
der, terwijl zij de kleine zacht tot zich trok
en met kussen bedekte; wat mocht toch
wel in het hart der arme vrouw omgaan
Daar stormde de kleine Hans de keuken
binnen.
«Moeder, moeder, wat sneeuwt het fel
men kan geen vijf passen voor zich uitzien,
daarbij is het o, zoo koud. Was vader toch
maar tehuisOf waren toch de knecht en
de meid hierdat ze in dit afschuwelijk
weer ook allemaal van huis zijn Een geluk
is het voor ons dat Caro bij ons is
Zoo sprak de knaap. Vrouw Anna staarde
in de vlammen van den haard en hoorde
uit het gepraat van den jongen, dat hij zich
eenzaam en verlaten gevoelde. Maar Hans
was nog pas zes jaar en kon niet beseffen,
welk een diep treurige zin in het woord
«verlaten" lag opgesloten.
Moeder, waarom zijt gij zoo stil begon
Grietje na een sprakelooze pauze«hebt gij
ons niet meer lief?"
Wordt vervolgd
NIEUWE SCH
IliHWIIIW'IHII'IIIIIIJI
iiiHihiiiiïïiijignW
