Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
m
blad.
Vrijheid.
wdLr ""'"r™
^de Jaar
Zondag 7 Juli 1895.
No. 5233.
^ttreau l^oter&txaat 50.
I T -I!6" Z°Uden even r«k «B» «n
ï1 bieten „Van Vrijheid en gekheid
geinSck", 2;.t /'K r6 g6lUk Van den
v>^ ^n ea,:pr:ktvdrift-te
jjemileton.
«ontg<:.Val,CI1 van «en
bindscheii jongen.
Cf" Aan fceKdrUiven Zbn fir
PRIJS TAN DIT BLAD:
p or Sciliedam per 3 maanden
ranco per post, door geheel Nederland
^onaerlijke Nommers
f 1.50
- 0.05
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 16 regelsf 0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
Als
!!U' z°odra dp S°ciallsten bezig hoort, dan
,.arei>, de 'U"ne 'dealen verwezenlijkt
}bn' Wereer.6'6 aanscbÜn veranderd
berken i|Z°U slecbts weinig behoeven
in hebben VOornamelijk hun
i Wereld, T hön aandeel hebben
vl 6en specukt 8enietingen' Dit laatste
v.n de« ftiensoV,16 °P de Setnak-genotzucht
!denheid fr lnwerken op de onte-
t tIs zoo' 16 1?mer Sr°oter wordt.
ra^erken f®makkeljik op de gemoederen
al en We'inio- T" den mensch slechts ge-
j:8men 0 geen arbe'd voorspiegelt;
z |IScben Sta teggen dat men indensocia-
dl 8e« ziin°i Leo XHI' ïzal dan
geS levens en h Van de goederen
di driger, bet naJagen van streelende
"er)aie door de 6r ni6mand bestaat>
Volo°ngen wordt "o hF ZelTC aaDgeleid en
a!r daaruH;!' m het geluk te zoeken,
zi ueretl zal om 6611 'eder met recht' aan
ha telven H 6I"en wat b9 vermag, om
a 'd, een' d?°: d6n buit °P -deren be
ta6^ «lacht 7 i leVen te verzekeren.
betChlkken omd H°Vei genoegzame breidels
S£ de opgewekte drif™^
'O 2al de t ua een noodzakelijk ge-
en
en
eh 6'k gezao- i a° 1 der wetten verlammen
na °tlverander|eriJ n' wanneer de diepe
>ük uod, k g/°nd Van alle gezaS.
b ïdt- Cu t gebt0d en Verbod' ontkend
JSu* ZZ °ntStaat noodzakelijk eene
Se PpiJ 5 immarnn! m de burgerliJke maat-
Worden Zh onverzadelijke be-
allen ge«oopt tot den strijd,
9)
G
^d^aCekbfr,,Were'd kan prachtiger en
Wee|j andsche zee n ki eüanden in de
cUroe®r,g langs den' bloemen groeien
vloden en Ki n weg' en oranjeappelen
ï^bti„eSsenstrU boomPJes' «iet grooter
balf cg trossen trom i1^11 tot acbttien a
Peet^o WegenndgTen druiven, elk we! een
van dat 2;;n vindt er ook nprickle
l'arid ^ak, mJ„ J?0le gee'e peeren, lekker
hen ka" aanraken'6 meaUme^metdebloote
d'g 'ke wonHï 0 at ZÜ stekels heb-
lliee?taan zweren O.7eroorzaken, die spoe-
er Vf>ai bekenH^' waren er vele vogels,
de holen der bergen huizen.
waarin de eene worstelt voor de verdedi
ging van wat hij verkreeg, de andere voor
de bemachtiging van hetgeen hij verlangt.
Godsdiensttwisten, neen, die zullen er niet
heerschen, men laat daar een ieder vrij
de godsdienst heeft met het socialisme niets
te maken, een ieder kan den godsdienst be
lijden dien hij verkiest, men kan ongeloo-
vige, protestant, jood of katholiek zijn
Nu wij zouden wel eens éen sociaal
democraat willen leeren kennen, die oprecht
Roomsch-Katholiek is. Tot dusverre hebben
we er nog geen enkelen kunnen opsporen.
Meestal zijn 't lieden, die zich op een
voetstuk willen plaatsen, die gaarne een
gemakkelijk baantje hebben, liever dan met
handenarbeid het brood voor zich en het
gezin te verdienen en daarom zich zoo
gaarne tevreden stellen met het ambt van
volksvertegenwoordiger, zooals in België,
waar ze 2000 gulden trekken benevens
vrij cognac (dit laatste gelukkig atgeschaft,
omdat het »spreekwater" te veel onrust in
de Kamer bracht) of zij bemoeien zich
met de uitgaaf of redactie of exploitatie
eener socialistische courant.
De godsdienst heeft met het socialisme
niets te maken, zoo wordt gezegd, maar in
naam der Commune werden katholieke ker
ken verwoest, priesters vermoord en reli
gieuzen uit hunne kloosters en gasthuizen
verdreven. Zoodra eene gemeente het zoo
ver gebracht heeft, dat zij een socialisti-
schen Raad heeft, dan is het eerste werk
(nadat de winstgevende posten aan de
vrienden zijn uitgedeeld) om den Katholie
ken godsdienst te vervolgen.
't Is nog slechts kort geleden, dat te Rou-
baix het volgende plaats had. In die bekende
fabrieksplaats zou een betooging van Katho
lieken gehouden worden als protest tegen
het besluit van den socialistischen burge
meester Carette, tengevolge waarvan het
uittrekken van processies en het plechtig
ronddragen van het H. Sacrament aan de
huizen der zieken verboden werd.
Ook heerscht hier om zoo te zeggen de
plaag der aardbevingen, waardoor het weer
duidelijk wordt dat het nergens volmaakt
is. Ik heb zulk een aardbeving ook bijge
woond, die onze kazerne op hare grond
vesten deed schudden, zoodat wij niet anders
dachten of alles zou ineenstorten. Het liep
echter met den schrik af.
Ik verbleef nu weer in de kazerne en
nam trouw mijn dienstplichten waar, die
evenwel niet al mijn tijd in beslag namen.
Van de vrije uren die ik dus had, maakte
ik veel gebruik om wandelingen te maken
in de schoone omstreken, en bij een dezer
gelegenheden, op een Zondagmiddag, had
ik eene aangename ontmoeting. Nauwelijks
was ik de straat ingeslagen welke naar
buiten voert, toen ik opeens een bekend
gezicht voor mij zageer ik tijd had om i
mij te bezinnen wie dat wel zijn kon, had
ook hij mij herkend en sprak mij aan als
een oude bekende. Toen bleek het dat ik
een vroegeren knecht van mijn vader voor
mij had, die nog in Vlaardingen woonde
doch nu varensgezel was op een zoogenaam-
den hoeker. Beiden waren wij verheugd
elkander te ontmoeten en mijn landsman
vertelde mij, dat het hem niet verwonderde
De schandalen te Roubaix toonen wat er
van de vrijheid der burgers in onze steden
zou geworden, moest, wat God verhoede,
ergens het bewind in handen der socialisten
vallen. De roode dwingelanden zouden er
het hatelijkste schrikbewind invoeren.
De klokken der St. Martinuskerk, zegt
het Journal de Roubaix, verspreidden hunne
vreugdetonen en wakkerden de geloovigen
aan hunnen plicht te kwijten. Groot was
de toegestroomde menigte. De stoet werd
gevormd, maar de socialisten, wier houding
niet alleenlijk opspraak heeft verwekt, maar
schandelijk is geweest, begonnen te schui
felen en te roepen dat hooren en zien ver
ging. Zij wilden den doortocht versperren.
De kreten hoe hoe verdubbelen en de
geloovigen dringen meer bij elkaar.
Eindelijk grijpt een vreeselijk gevecht
plaats.
Een eerbiedwaardig priester, een mission-
naris met langen baard en grijze haren,
wordt door een dronkaard uitgescholden en
bedreigd. Men verdringt zich letterlijk
rond hem.
Angstkreten stijgen op onder het volk,
vrouwen en kinderen worden in de menigte
bijna versmacht.
De socialisten hebben echter geen hart,
hunne woede kende geene palen.
Weg met de broederlijkheid, leve de
dwang
Zij springen woedend vooruit, eene tweede
worsteling ontstaat, worsteling veel erger
nog dan de eerste.
De heer Bailleul, leeraar aan hei college,
verlaat de kerk. Hij wordt uitgescholden
en men begint socialistische liederen te
zingen. De ongelukkige priester is weldra
door de razende socialisten omringd. Twin
tig vuisten te gelijk verheffen zich boven
zijn hoofd, het regent slagen, en zijn kraag
wordt afgetrokken.
Hij wordt bij de keel gegrepen, hij wan
kelt en nog verliest hij zijne koelbloe
digheid niet. De priester ziet zijne aanvallers
mij hier te zien, omdat het bekend was
dat men mij naar de Krim had gezonden,
hetgeen mijn vader hem reeds dikwijls had
verteld. Van mijne ouders en verdere familie
vertelde hij mij dat allen het goed maakten,
waarover ik natuurlijk zeer verheugd was.
Onwillekeurig werd door deze mededeelingen
het verlangen naar huis weer bij mij opge
wekt en scheen de noodzakelijkheid mij
weer harder, welke mij tot de scheiding
verplichtte doch het was mij nu teneene-
male onmogelijk, mij daaraan te onttrekken.
Daartoe door mijn landsman uitgenoodigd,
bracht ik ook een bezoek aan boord van
zijn schip, waar de kapitein en de matrozen
allen zeer nieuwsgierig waren om te weten,
hoe ik in Engelschen dienst was gekomen.
Met belangstelling hoorden zij het verhaal
van mijn wedervaren aan.
Toen ik den volgenden morgen weer naar
den kade ging om naar den hoeker te zien,
bemerkte ik dat deze reeds vertrokken was.
Doch mijne verwondering en blijdschap
waren groot, toen ik in plaats van den
hoeker een Hollandsch oorlogsschip zag.
Zoodra ik 's middags gelegenheid had, liet
ik mij door een Griek naar dezen bodem
brengen, waar ik den schildwacht op zijn
recht in het oog, maar evenals zijn Godde
lijke Meester verdedigt hij zich niet I
Door de socialisten overweldigd, struikelt
hij en hij valt op de knieën.
De veiligheidsopzichter Huyghe, geholpen
door eenige burgers, verlost hem eindelijk,
terwijl er geschuifeld, gevloekt en bedreigd
wordt.
De moedige priester houdt zich tevreden
met zijn kleed af te borstelen.
Een getuige raad hem aan terug naar
de kerk te gaan om verdere moeilijkheden
te vermijden.
Neen, roept hij uit, duizendmaal neen, ik
vrees ze niet.
Daags nadien hebben zij, die aan het
hoofd stonden der grootsche betooging, een
schrijven gericht tot den maire van Roubaix,
waarin zij in naam van de nijverheid, van
den kleinen burger en van de werklieden
bevolking de rechten der vrije burgers terug
vragenzij drukken de hoop uit, dat het
sociaal-democratisch gemeentebestuur, dat
zich de partij der vrijheid noemt, ook de
vrijheid aan andersdenkenden zal toekennen.
De twee zeereerw. dekens hebben een brief
van dankbetuiging gericht tot hen, die deze
demonstratie op 't getouw zetten.
Denkelijk hebben ze in den Raad een
fanfaronnade te wachten ennul op
't requaest.
Die zich aan een ander spiegelt, spiegelt
zich zachtRP.)
ALGEMEEN OVERZICHT.
6 Juli '95.
De centtale sectie der Kamer van afge
vaardigden in België heeft haar onderzoek
van de schoolwet ten einde gebracht. Met
5 tegen 2 stemmen, Rechter tegen Linker
zijde, heeft zij het ontwerp goedgekeurd,
zooals het door haar op verschillende punten
gewijzigd en aangevuld is. Tot de wijzi
gingen behoort er een, voorgesteld door den
heer Woeste, Op art. 1, waardoor dit na
aanroep in het Hollandsch antwoordde, dat
ik wel gaarne het schip eens zou zien. Dit
verzoek liet hij aan den kommandani over
brengen, mij voorstellende als een Engelsch-
man, wien men het verzoek zeker niet ge
makkelijk zou toegestaan hebbenik riep
hem daarom toe dat ik een Hollander was,
waarop de permissie volgde. Begeleid door
een korporaal bezichtigde ik het gfiheeie
schip, waarbij het mij te moede was als
bevond ik mij op Hollandschen grond, te meer
daar ik natuurlijk steeds Hollandsch met
hem sprak. Toen ik afscheid wilde nemen
en den kommandant bedanken, noodigde
deze mij bij zich in den salon en toen moest
ik weer vertellen op welke wijze ik bij de
Engelschen in dienst was gekomen. Bij het
noemen van mijn naam, keek de komman
dant verwonderd op, en zeide dat hij dien
zeer goed kende, omdat er bij zijn vader
te 's-Gravenhage een knecht diende, die
dienzeltden naam droeg en ook uit Vlaar
dingen was gekomen. Dit verwonderde mij
op mijne beurt, maar later kwam ik tot
de wetenschap dat dit mijn jongste broe
der was, die tijdelijk naar een groote stad
was getrokken, om daar meer ervaren te
worden in zijn vak.
O*
O
