Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
19de Jaarg.
Zaterdag 18 Januari 1896.
No. 5394.
^xtveaxx oter$tvaat 50.
Zijn reddende Engel.
^gemeene Vergadering der
Willibrordus-Stichting.
Feuilleton.
PRIJS TAN DIT BLAD:
Voor Schiedam per 3 maanden
Franco per post door geheel Nederland
Afzonderlijke Nommers
Schiedam, 17 Januari 1896.
i.
De
lijj"e a'gemeene vergadering der St. Wil-
^r°rdus-Stichting werd gisteren-avond m
2aa! der Officieren-Vereeniging gehouden.
Zaal was door een zeer verscheiden
tel" waaronderwiJ eerw> heerengees-
d«f ^en dezer stad en de eerw' Broeders
k St. Jozefscholen opmerkten, geheel
Ruim acht ure besteeg de hoogeerw.
®er mgr. M. J. A. Lans den katheder. Het
reden van den volijverigen president der
^Villibrordus-Stichting werd met applaus
®§roet. Met heel veel genoegen en blijd
aP verklaarde de president deze warme
«eb,
°vatj
b,
te aanvaarden als een hulde, niet
°zeer aan hem-zelven dan wel aan het
^tüur der St. Willibrordus-Stichting ge-
Het was spr. een troost bij hetgeer.
zou hebben mede te deelen, want hoe
het Bestuur ook had gewerkt, toch
ko0e«t het weer wijzen op een tekort. Spr.
sPliti
zijn rede gevoegelijk in drie deelen
'sen, nl. een verhaal, een bedankje en
oproeping.
(j ^at het eerste betreft kon spr. mededeelen,
I v de Vereeniging in 1895 had te beta-
j5tl aan rente van de kapitale som van
Io0.000 f 4000
°hkosten onderwijs- 18020
Averse rekeningen- 5017
^ater, vuur, licht, belasting enz. .- 3300
totaal f 30337
daartegenover was ontvangen
schoolgeldenf 14460
rijkssubsidie- 7000
t vrijwillige bijdragen - 3003
^ijl de schoolpenning had opge
pacht - 1557
f 26020
NOVELLE
door M. F. T.
'n toch", sprak Marnui, met een kwalijk
4je )orgen glimlachje, »je zal verplicht zijn,
zwaren overjas eerst naar buiten te
Pen, anders vrees ik, dat je den nek
breken."
M 0 vvaar zijn we Heb je de omgeving
hL Pfjenomen Ik kan dat ding niet langer
IJot bêt wordt me te zwaar," hernam
nog meer trillende.
"ot> ees voorzichtig, mijnheer de baron,
St 66n 0°genblikje, ik zie ik zie daar
\r?r maar het is toegevroren, misschien
genoeg om ons te houden."
ge klaarMorbleuuw onderzoek
0 'a"g genoeg geduurd?"
P dit ongewenschte oogenblik kwam er
- 0.05
PRIJS DER ADYERTENTIËN:
Van 16 regelsf 0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
\oor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
Alzoo blijkt dat het jaar 1895 sluit
met een tekort vanf 4317
Er staat echter nog van vroeger
te betalen aan
oude rekeningen, f 7500
rekeningen 1895. - 3000
f10500
zoodat het tekort eigenlijk f 14817 bedraagt.
Voorzeker een respectabel cijfer, maar
dat toch niet in staat is, het bestuur der
St. Willibrordus-Stichting te ontmoedigen
immers, hoe hooger de nood stijgt, des te
meer voorzeker zullen zich de geestdrift
voor en de toewijding aan het katholiek
onderwijs openbaren.
In de tweede plaats moest sprekers woord
zijn een bedankje. Allereerst aan hen, die
het bedrag van f3003 aan vrijwillige bij
dragen hadden te zamen gebracht. Al toont
dit bedrag een achteruitgang aan met 1894,
toen de vrijwillige bijdragen (met inbegrip
van een paar legaatjes) tot f 4800 waren
geklommen, toch bracht spreker hartelijk
dank aan allen die tot het bijeenbrengen
van dit belangrijk bedrag hadden mede
gewerkt. Wisten allen in deze stad, hoe
eenvoudig het is, door een enkele opgave
aan den penningmeester, den heer J. B.
Schiphorst, als donateur of donatrice tot de
Vereeniging toe te tredendan zou dit
bedrag zeker nog veel grooter zijn. Ook
voor het vrij aanzienlijk bedrag van f 1557
door de schoolpenning verzameld, bracht
spr. dank, vooral aan de collectanten, die
zich daarvoor zoo zeer beijverd hebben. -
Hierbij deed spr. ook een krachtig beroep
op alle ouders en overheden, dat zij er toch
voor zouden zorgen, dat voor alle kinderen,
waarvoor dit eenigszins kan geschieden, het
schoolgeld wordt betaald.
Spr. had ook een opwerping te beant
woorden, die wellicht door enkelen in stilte
zou worden gemaaktmen zou wellicht
zeggener is geen geld en toch wordt er
gebouwd. Daarop antwoordt spr., dat de
verbouwing der Broedersschool eene nood-
een windvlaag en onze beide gevangenen
zagen de kaarsen uitgaankort daarop
hoorde men een plof en een angstige kreet
ontsnapte, de beklemde borst van den baron.
De kandelaar was naar alle waarschijnlijk
heid verbrijzeld, tenminste onbruikbaar.
»Nu zijn we nog even ver," brulde de
Laplaine.
»Ezel die je bent!" schreeuwde Marnui,
ndoch mijnheer de baron, ik zal voorgaan,
verkies je hier te blijven dan wensch ik je
goeden nacht; anders zal ik je beneden wel
een teeken geven."
»Neen, neen, om den drommel niet, ik
moet naar huis. O, die duivelsche heks, ik
zal haar die grap betaald zetten ga maar
voor Marnui. God geleide je, tot ziens 1"
De tenor kroop het venster uit, en vijf
minuten later klonk het van beneden: »In
orde 1"
ïHoe moet ik er nu uit?" schreeuwde
de Laplaine.
»Trek je overjas eerst maar uit, werp
hem dan naar beneden en laat je langs de
pijp zakken, welke juist bij 't venster is
aangelegd, om 'tgootwater at te voeren.
Je ontmoet drie steunpunten; doch houd
je vooral goed vast 1"
zakelijkheid was volgens de groote begin
selen van ons katholiek onderwijser was
geen plaats meer bij de Broeders en dus
zou men nieuwe leerlingen moeten weg
zenden; dat mocht niet: wij dulden niet,
dat er aldus door anderen een stap zou
worden gezet op ons terreinde glorie van
Schiedam is dat wij aan alle katholieke kin
deren op onze scholen plaats kunnen geven
en dat nagenoeg allen op die scholen gaan
die eer en roem laten wij ons niet ontne
men het stond echter vast, dat diejiitgave
niet uit de kas kon gedaan worden en dus
werd besloten dit bedrag op andere wijze
bijeen te brengen en het kwam bijeen,
zoodat wij dus nieuwe scholen hebben
ze zijn reeds op 1 Januari geopend zon
der dat dit een cent aan de kas kost. Aan
allen die daartoe zoowel buiten als binnen
de stad hebben bijgedragen, bracht spr.
hartelijk dank en verbond daaraan eene
opwekking om de St. Willibrordus-Stichting
steeds op ^buitengewone wijze, ook bij het
maken van testamenten, te blijven ge-
deuken.
Ook aan de edele weldoeners die de vin
dingrijke liefde betoonen door het weiden
van lammeren de St. Willibrordus Stichting
te steunen, bracht spr. dank. Verder dankte
hij ook de Zangvereeniging »St. Gregorius,"
die van zulk een groote belangstelling in de
zaak van het katholiek onderwijs blijk geeft,
om ten slotte met, eene dankbetuiging aan
zijne medebestuurders en de eerw. Broe
ders en Zusters, dit gedeelte zijner rede
te besluiten.
Ten slotte had spr. nog een oproep te
doen. Dezen zomer zal het 50 jaar zijn,
dat de eerw. Zusters zich oefenen en wijden
aan het katholiek onderwijshet plan be
staat dit jubilee op kolossale grootsche wijze
te vieren, Spr., die 18 jaar lang grootere
jongelieden heeft onderwezen, kan eenigs
zins nagaan wat het zeggen wil 50 jaar
onderwijs te geven en er is een Zuster,
die nagenoeg 50 jaar lang de Armenbe-
De baron wel wetende, dat geen ander
middel kon baten, besloot er ten laatste
gevolg aan te geven. Hoed, jas en stok,
kwamen achtereenvolgens op den besneeuw-
den bodem te lande en eindelijk volgde de
eigenaar. Langzaam en bedaard wrong hij
zich onder 't venster door en, zooals men
kan denken, op een onaangename wijze
met de versche sneeuw kennis makende.
Van de vensterbank slingerde hij zich naar
de afvoerbuis toe, greep haar stevig beet
en nu gleed hij, zoo goed en zoo kwaad
als 't ging, naar benedenverscheidene
schrammen en kwetsuren voor en na op
doende, ten laatste plofte hij in de sneeuw,
doch was gelukkig beneden. Marnui trok
hem zijn overjas aan en drukte zijn hoed
op 't hoofd. Met versnelden pas ging het nu
voorwaarts. Marnui kon in den beginne niet
goed den weg vinden, wegens de dikke
duisternis, die daar heerschte, doch spoedig
kwam hij op dreef. Het sneeuwde intusschen
steeds door en beide vrienden waren er
spoedig geheel mee bedekt. De klok der
Notre-Dame kondigde halt twee aan en de
baron schrikte eenigszins bij de gedachte,
dat hij op zulk een laat uur, nog door de
straten van Parijs slenterde hij verwenschte
waarschool heeft geleid, een wonder van
liefde en toewijdingDit gouden jubilee
verdient dan ook op grootsche wijze te
worden gevierd. Zooals men weet, bestaat
het plan weer een tentoonstellingsloterij te
houden. Spr. wekte zijn hoorderen op,
alom de mare van dit gouden feest te
verbreiden, opdat men ook buiten de stad
eenmaal van dit feest getuige, dat het was
een grooisch feest, der Kerk en onze katho
lieke scholen waardig (applaus.)
Rede van den zeereerw. pater Reuser S. J.
De zeereerw. pater Reuser, die daarna
den katheder besteeg, besloot uit hetgeen
hij zoo even gehoord had, dat Schiedam
vooraan staat in de zaak van het katholiek
onderwijs het feit, dat dit onderwijs geschikt
is voor allen en door bijna allen wordt
bijgewoond, is zeker zelden in ons land dat
is een glorie van Schiedam, ze kost duur,
maar ze is ook veel waard. Daarbij laat
hem het tekort van f 14.000 vrij koud, want,
waar God dat onderwijs zóo gezegend heeft,
zal Hij zeker, mocht de schuldenlast te groot
worden, het middel geven om daarin te
voorzien. Spr. vond dan ook geen aanleiding
tot opwekking van den ijver, waar die ijver,
getuige de vele dankbetuigingen, hier zoo
algemeen wordt betoond, veeleer zou hy
spreken over het groot gewicht van het
werk, dat door allen wordt gesteund.
Aan de opvoeding van het kind is alles
gelegen! Die waarheid wordt algemeen
zóo wel begrepen, dat de groote stnjd in de
wereld is, de strijd om het kind terecht
zegt men dan ook die het kind heeft, heeft
de toekomst. Toen de ongeloovige philosofen
der zeventiende eeuw er op uit waren de
wereld te ontchristelijken, begrepen zij, dat
zij voor alles het kind in hun macht moes
ten zien te krijgen, en zij kwamen tot het
besluit, dat daartoe het beste middel was,
het in godsdienstlooze scholen te doen op
voeden. Onder het voorwendsel van liefde,
vrede en verdraagzaamheid te bevorderen,
madame Darfield en was vast besloten zich
op haar te wreken. Eindelijk bereikte men
de Quai de la Tournelle hier nam Marnui
van zijn vriend afscheid en baron Honoré
de Laplaine betrad de stoep van een deftig
heerenhuis, opende de deur en bevond zich
in zijn huis, doch te midden van een bijna
niet te beschrijven wanorde.
II.
Aangename verrassingen 1
De hanglamp in den breeden marmeren
corridor brandde nog en veroorloofde hem,
een wonderlijk tooneel te aanschonwen.
Daar lag zoo wat van alles door elkaar,
mantels, hoeden, jassen, broeken lagen over
den vloer verspreid daar tusschen zag men
verzegelde koffers voor verzending gereed;
de groote kapstok in den gang was ver
brijzeld en lag in gedeelten in 'trond; zijn-
trouwen hond, de arme Cesar, was ook
met aanwezig. Hij stond verbaasd. Was
dit misschien eene verrassing, die zijn
vrouw hem bereidde of zou men inbraak
gepleegd hebben
(Wordt vervolgd
Z0|
