Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
19de Jaarg.
Dinsdag 7 Juli 1896.
No. 5533.
bureau ^oter^tvaat 50.
Een buitenpartij.
F e u i 11 e ton.
PRIJS TAN DIT BLAD:
Voor Schiedam per 3 maanden
Franco per post door geheel Nederland
Afzonderlijke Nommers
f 1.50
2.
- 0.05
PRIJS DER ADVERTENTi;ËN:
Van 16 regelsf 0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
ALGEMEEN 0YERZ1CHT.
6 Juli '96.
B ^e __ver^lezingen die gisteren, Zondag, in
gie werden gehouden, verdienen daarom
e ^langstelling, wijl juist het meerendeel
sr Katholieken in de periodieke aftreding
van de halve Kamer begrepen is. Bij de
aftreding zijn ditmaal betrokken de provin
ciën Brabant, Antwerpen, West-^VIaanderen,
Namen en Luxemburg en van de 76 vacante
wordende zetels behoorden er 65 aan de
katholieken, 10 aan de liberaal-radicalen en
I aan de socialisten. Deze laatsten hebben
dus bij deze gelegenheid weinig te verliezen
tiaar alle kans om hier of daar te winnen,
terwijl de katholieken daarentegen zeer veel
kunnen verliezen. De liberalen zijn voor
hen-zelven van weinig of geen beteekenis
nieer, en leggen alleen gewicht in de schaal
door op de eene plaats de socialisten te
steunen en op de andere zich door hen te
laten steunen. Uiterlijk toonen zij uit eigen
belang nog eenig bezwaar om de socia
listen te steunen, maar toch is de gemeen
schappelijke godsdiensthaat hun te machtig
en stemmen zij liever op een socialist of
anarchist dan op een clericaal.
Het is mogelijk dat de katholieken hun
overweldigende meerderheid een weinig
verminderd zien, maar aan eene omzetting
der partijverhouding of een val van het
Kabinet wordt door niemand ernstig gedacht
Voor België, dat nu veertien jaren den heil-
zamen invloed van het bewind der katho
lieken heeft leeren waardeeren, ware trou
wens geen grooter ramp denkbaar dan een
vernieuwing der vroegere ellende van het
liberaal-radicaal wanbestuur.
De zoo juist bekend geworden gedeel
telijke uitslag der verkiezingen bewijst dat
het vooral te Antwerpen en te Brussel,
2) (Slot.)
Net als met Anna zeide mijnheer Marcel.
«Zij zit den heelen dag met haar neus over
een hoop gras en bloemen en zit heele
middagen in de plantenkassen van den
dierentuin."
»Kijk, daar gaat Julia ook dikwijls heen."
De dames hadden onderwijl een druk
onderhoud over vrienden en vriendinnen,
waarvan de meesten er niet zonder kleer
scheuren afkwamen, toen opeens hun ge
sprek werd onderbroken door kleine Paul,
die tranen met tuiten schreide en een keel
opzette, of hij vermoord werd.
Een beest had hem gestoken, «wel zoo'n
groot beest", zeide hijzijn vuist toonend.
»Dat heb je nu van dat naar buiten gaan",
sprak zijn moeder. «Kom maar hier,
schatje, 't zal wel overgaan."
Zij deed wat eau-de-cologne op het wondje,
en beloofde Paul een groot stuk taart en
veel, heel veel meloen. Die belofte scheen
waar herstemmingen moeten plaats hebben,
een heftigen strijd worden zal. Volgens
een Reuter-telegram uit Antwerpen kregen
de liberalen gemiddeld 29000, de katholieken
24500, de socialisten 5500, de christelijke
democraten 1207 stemmen. De liberalen
komen in herstemming met 11 aftredende
katholieken. De te Brussel tot heden bekend
geworden cijfers doen zien, dat daar eene
herstemming zal moeten plaats hebben
tusschen de vereenigde radicalen en socia
listen aan den eenen en 13 aftredende
katholieken aan den anderen kant.
Het hoofd van den staat in Frankrijk
geniet volgens oud-traditioneel gebruik het
recht den nieuwbenoemde kardinalen de
barret uit te reiken. Ook op den president
der republiek is dat recht overgegaan.
President Felix Faure heeft Zaterdag den
nuntius mgr. Ferrata met den kardinaals
hoed bekleed. Mgr. Ferrata hield tegenover
president Faure een rede, waarin hij zeide,
dat de hooge bedoelingen en hartelijke
wenschen van den Paus deze zijnden
godsdienstvrede te stichten door de een
heid, de rechtvaardigheid te bevorderen door
den eerbied voor de politieke instellingen
van het land, de Katholieken bijeen te
brengen door den eenigen band van vader
landsliefde, misverstand uit den weg te
ruimen, wantrouwen te ontwapenen.
In de Fransche Kamer werd Zaterdag de
beraadslaging over de belastingontwerpen
voortgezet. Bascou en Doumer leverden
een critiek, Jaurés een verdediging van het
regeeringsontwerpalthans van sommige
gedeelten er van. Na repliek van den minis
ter Méline werd de algemeene beraadslaging
gesloten.
Van radicale zijde door Raiberti is daarop
terugzending van het ontwerp naar de
commissie voorgesteld, met welke motie
genezende kracht te hebben, althans Paul
droogde zijn tranen en keek weer vroolijk.
In de verte kwamen de drie heeren aan,
druk pratend en veel gebaren makend.
«Ik zegje, dat je een idioot, eeni-di-oot
moet zijn, om het algemeen stemrecht te
wenschen", zeide Marcel.
«En de census dan Wat is er idioter
dan dat?" vroeg Veltman op zijn beurt.
Marcel en Veltman waren weer over po
litiek bezig, ze hadden een drukte of ze
mekaar wel aan wilde vliegen, en de dikke
Versteven deed vergeefsche moeite, om ze
een weinig te bedaren.
Het laatst van allen kwam Anna en Julia
aanloopen, maar niet voordat zij eenige
malen waren geroepen, en eindelijk werd
het tafellaken gespreid en begon Rosa de
mand uit te pakken.
Wat een verassingDe confituurflesch
was stuk en had haar zoeten inhoud uitge
stort over het vleesch en het brood zelfs
de appeltaart was er niet van vrijgebleven.
De arme" Rosa, die er niets aan doen kon,
kreeg van alle man de schuld. Het meisje
begon te weenen en verzekerde, dat zij het
niet gedaan had. »Je hebt het wel gedaan,
je hebt het expres gedaan 1" riepen Veltman
en zijn vrouw en ze brachten het schepsel
zoo het hoofd op hol, dat ze op staanden
voet den dienst verlaten wilde, op staanden
voet.
In het vooruitzicht, misschien een mand
Méline verklaarde zich niet te kunnen ver
eenigen, de aanneming zeide hij, zou als een
motie van wantrouwen worden opgevat.
Toen Meline aldus de Kabinetskwestie stelde,
durfde de oppositie zich niet aan eene
stemming wagenhet voorstel—Raiberti
werd ingetrokken. De Kamer heeft daarop
voor heden, Maandag, de beraadslaging over
de artikelen aan de orde gesteld.
Het schijnt dat de vriendelijkheden van
Duitschland tegenover Li-Hoerig-Tsjang en
omgekeerd toch hier en daar achterdocht
hebben gewekt. De Chineesche diplomaat
achtte het toch noodig aan een diner Donder
dag ter zijner eer te Keulen gegeven, uit
drukkelijk te doen verklaren, dat zijn be
zoek aan Duitschland niet tot misverstand
aanleiding mag geven. Hij was namelijk
alleen in dit land gekomen, ten einde de be
trekkingen tusschen China en Duitschland
te verbeteren en van deze gelegenheid had
hij geprofiteerd, om zich wat meer op de
hoogte te stellen van de Duitsche industrie,
waarover hij een rapport naar China hoopte
mede te nemen.
De kroonprins van Beieren heeft wel veel
succes gehad van zijn fameuse toost te
Moskou, waarin hij de wereld er aan herin
nerde, dat het keizerrijk Duitschland een
federatieve staat was. Geheel onvermengd
zal zijn plezier daarover echter wel niet
zijn. Volgens verscheidene bladen zou het
bezoek door hem te Kiel en te Berlijn afge
legd, geschied zijn op uitdrukkelijk verlangen
van zijn vader, den prins-regent, die het
eenigszins gevaarlijk achtte, den Keizer on
aangenaam te zjjn. Het Beiersche volk daaren
tegen houdt zich niet met diplomatieke
overwegingen bezig en toonde ondubbel
zinnig zijn groote vreugde over het kloeke
gedrag van den aanstaanden heerscher. De
kroonprins, wiens portretten met het onder
met eetwaar naar huis te mogen sjouwen,
kende de woede Veltman geen grenzen
meer; hij dreigde met de politie, als Rosa
het durfde wagen, heen te gaan, en bleet
zoolang aan 't opspelen, totdat het meisje
heelemaal overbluft was. De oude heer
Marcel was met al dat spektakel niet ge
sticht. »Dat heb er nu van, als je met zulke
krenterige lui uitgaat," bromde hij bij zich
zelf. «Die kerel durft geen gulden uitgeven,
om in de restauratie lekker te eten en nu
zitten we hier in 't bosch te verhongeren."
Versteven trachtte de partijen te verzoe
nen, door te zeggen, dat kalfsvleesch met
confituur goed smaakt en in Duitschland
veel gegeten werd..
Iedereen praatte tegelijk. Mijnheer Velt
man keef op Julia, die bij al die ellende
nog had durven lachen. »En jij, vlegel 1"
riep hij, Paul bij den arm nemend, »&il je
er eens uitscheiden, je met stroop vol te
knoeien."
Kleine Paul was druk bezig, met zijn
vingertjes de stukjes confituur op te visschen,
die hier en daar nog in de mand lagen,
maar bij het opeten viel de grootste helft
op zijn kieltje, dat met glimmende Arabes
ken was versierd.
Niemand had tijdens al dat geharrewar
bemerkt, dat de zon verdwenen en de lucht
betrokken was.
Eensklaps klonk in de verte een dof ge
rommel.
schrift «bondgenoot, geen vazal" overal in
de straten van München gretig gekocht
werden, is dan ook op het oogenblik zoo
populair, dat hij uit vrees voor te groot
enthousiasme en demonstraties die men te
Berlijn niet aangenaam zou zinden, niet in
de hoofdstad durft terugkomen.
Het is dan ook weer op aanraden of
misschien wel op bevel van den Prins-
Regent, dat hij zich eenigen tijd op zijn
bezittingen in Hongarije zal terugtrekken
totdat de volksgeestdrift wat gekalmeerd is,
Gewoonlijk gebeurt dit spoedig genoeg, zoo
dat prins Lodewijk wel niet lang in balling
schap zijn vaderlandslievende woorden zal
behoeven te boeten.
De Keizer en de Keizerin van Rusland
zijn Zaterdag-ochtend te St. Petersburg
aangekomen. Door de volksmenigte met
geestdrift toegejuicht, begaven zij zich naar
de Kasansche kathedraal en vervolgens naar
de Peter-en-Paul-vesting, waar ze aan het
graf vun Alexander III baden. Daarna be
gaven zij zich naar Tsjarkoje Selo, vanwaar
zij in de volgende week naar Peterhof ver
trekken. Vervolgens zal de Keizer, die pas
aan geelzucht heeft geleden en nog niet
geheel van de doorstane vermoeienissen en
gemoedsbewegingen hersteld is, op raad der
geneesheeren, eenige weken in Finland gaan
doorbrengen alvorens aan de voorgenomen
reis naar Berlijn en Weenen gevolg te geven.
De terugkomst van het keizerlijk paar te
St. Petersburg had. wat het uiterlijk aan
zien betreft, niets buitengewoons, daar een
feestelijke intocht vermeden was, naar men
zegt zoowel met het oog op den minder
gunstigen gezondheidstoestand van den Czaar
als met de gedachte aan de ramp te Mos
kou en aan hetgeen te St. Petersburg bij
bij de door de werkstaking heerschende
spannning zou kunnen gebeuren.
«Hemelriepen de dames. «Onweer
«Ik geloof inderdaad," zeide Marcel «dat
we regen krijgen, het druppelt al."
Het was een van die donderbuien, zooals
er na heete dagen soms plotseling losbre
ken weldra regende het bij stroomen. Het
gezelschap moest naar een schuilplaats om
zien gauw alles in de mand gesmeten en
op weg.
«Dezen kant uitriep Marcel.
«Neen, links I" antwoordde Veltman.
«Niet waarrechts moeten we zijn."
Na een kort dispuut gingen ze rechtsaf.
Het was een bui van geweld en mevrouw
Veltman kon op haar laarsjes met hooge
hakken bijna niet vooruit komen.
Mijnheer er. mevrouw Marcel hadden ruize.
«Dat heb je er nu van, «bromde hij, «als
je altijd den zin van je vrouw doet. Als ik
mijn zin gekregen had, zouden we hier niet
kletsnat met een leege maag door het slijk
flodderen.''
Paul schreidde, hij was bang van het
onweer en hield zich aan de japon van zijn
moeder vast.
Het laatst in den stoet kwam Versteven,
die Rosa de mand hielp dragen.
Plotseling klonk een donderslag harder
dan de andere mevrouw Veltman verschrok,
zij gleed uit op den glibberigen grond en
viel languit. Spoedig werd zij opgeholpen,
zij mankeerde gelukkig niets, maar haar
zeegroen kleed was totaal bedorven.
NIEUWE
