Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
eerste blad.
w Hein woordje over Opvoeding.
De Schildwacht.
20ste Jaarsr.
Zondag 7 Maart 1897.
No. 5737.
bureau USofersfraaf 50.
wm
Feuilleton.
PRIJS VAN DIT BLAD:
Voor Schiedam per 3 maanden
Franco per post door geheel Nederland
Afzonderlijke Nommers
f 1.50
o.
- 0.05
Él!
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 1—6 regelsf 0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
Ingezonden
k Kan jjet n-et he]peilj maar korzelig
ik» als ik telkens en telkens hoor
aren«daar moest de school voor zor-
Uat daar doelt dan op vechtpartijtjes
andere baldadigheden van de lieve straat-
^agd. Nu zal ik wel de laatste zijn om te
^ewerei-b ^at onze «hoop des vaderlands"
e bescheidenheid, de welgemanierdheid in
Qac beeft. Maar alles te willen schuiven
P ae school, 't gaat niet. Neen, naar mijne
escheiden meening is de veeltijds verkeerde
°Pv°eding in het huisgezin de oorzaak van
er Jeugd ongerechtigheden op straat. Met
en mantel der «liefde" wordt in de
Bo"8*6 ^"derjaren vee' te vee' bedekt.
°0shedea in knop worden als zoovele eigen-
ardigheden, waaraan nu eenmaal niets te
'®i anderen valt, ja soms als ferme karakter-
rekken wel aangezien. In plaats dat de
r°ede gebruikt wordt, die bij oordeelkundige
aanwending een fiksch geslacht kweekt,
Roeten vaak «zoete" middelen dienst doen
aten wij het maar gulweg bekennen in
Jele gevallen vreezen de ouders hun kin-
eren reeds, en waar het gezag niet is,
an van ontzag ook geen sprake zijn.
ble liefde voor het eigen vleeschje is de
on van veel verderf bij de opvoeding, Zeg
a?jeblieft van Jantje, Pietje of Heintje maar
*jlets 'tzijn engelen, althans in de oogen
er ouders. »Kijk maar naar je eigen
jakkers, dat zijn beesten 1" is het liefelijk
®scheid, als men in gemoede een vader
moeder in kennis stelt van de «lieflijk-
6 en" van zoon-lief. Laat een agent van
Politie een moeder gaan waarschuwen, dat
bn
2)
Mijn goede vriend, zegde de oude boer
-yljsgeerig, al scheldt en verwenscht gij uwen
^orporaal nog zoo hard, daarmee vordert gij
l0t. Gij zijt hier, uwe makkers nietgij moet
dus zonder hen zien te stellen. Als ze
erugkomen, zullen ze u weer opnemen gij
<mt u altijd op mij als getuige beroepen. Nu
ïj?st gij zorgen aan den kost te komen.
AlJt gij in een dorp geboren
Ja, vóór mijnen diensttijd was ik land
bouwer.
Welnu, jongen, ik kan wel een goeden
Oecht gebruiken. Als gij bij mij in dienst
"fit treden, volop den kost hebben en nog
r!ac rijksdaalders toe, kunt gij daarmee
s,aar komen.
Goed zei Firmin Bonard, die zich niet
ang bedacht.
haar kind door hier of daar te blijven spelen,
zeker een ongeluk krijgtwat moet hij
hooren «'t Gaat je niks an, hoor, jou met
je blinkende knoopen Als de galg er nog
was, hadden jou jongens er al lang aan
gehangen."
Eenige dagen geleden kwam mij het
volgende geval ter oore. Een leerling had
van de school een potlood medegenomen.
Den dag daarna zendt de onderwijzer den
knaap naar huis om het te halen. De jongen
komt zonder potlood terug, maar gewapend
met een briefje van zijn vader, die toevallig
thuis was. En wat behelsde dat? Een ver
zoek (maar lang geen vriendelijk) aan «mees
ter" om zijn zoontje voor zulk een «bagatel"
onder schooltijd niet meer naar huis te
zenden. De onderwijzer gaat na afloop der
lessen bedoelden vader opzoeken,.'maar moet
na eenig gepraat over en weer hooren
«Als je complimenten wilt maken, ben je
hier niet terechtdoe dat maar met je
vrouw
't Is te betreuren, dat in vele huisgezin
nen in het bijzijn der kinderen over alles
gesproken wordt. Bleef het nog slechts bij
liefdeloosheden aan het adres vap deze of
geneMaar stelselmatig wordt het ontzag
voor geestelijke en wereldlijke overheden
geknakt. Wat wonder, als de jeugd eindigt
met aan de ouders alle gehoorzaamheid op
te zeggen, geleerd als zij heeft het gezag
van vreemden te minachten en te weerstaan.
Men klaagt wel eens, als school en huis
gezin op het punt van opvoeding met elkaar
in disharmonie zijn. Maar wat te zeggen,
als de ouders eikaars werk afbreken. En
dit gebeurt al te vaak. Wordt een kind
door zijn vader naar behooren gekastijd, het
zoekt zijn toevlucht bij moeder, en de kas
tijder wordt in de oogen het kind een
tiran of barbaar.
Er zijn evenwel vaders, we haasten ons
het erbij te voegen, die onbewust de liefde
De hoeve van Peter Baxen was een der
grootste van het eiland. Firmin Bonard legde
zich met ijver op zijn ouden arbeid toe, die
hem, wel beschouwd veel beter aanstond
dan het slavelijk en toch lui leven van den
soldaat.
Firmin leerde den ouden boer veel omtrent
de wijze van landbebouwing in Frankrijk,
waarvan men op Rugen zelfs geen begrip had
gehad, en die prachtige uitkomsten opleverde.
De jonge Bonard was een schoone ruiterlijke
kerel, en de oude Baxen een verstandig man.
Firmin, jongen, zegde hij hem eens, ik
zie u zoo gaarne als m'n eigen zoon.
Als ik niet een ouden vader in Frank
rijk had, bleef ik altijd hier, verklaarde
Firmin.
Als ge in Frankrijk terugkomt, neemt
ge hem mee en brengt hem hier, zeide de i
oude, even beslist als altijd. Maar nu wilde
ik u even over mijne dochter spreken.
Firmin kleurde, wat de boer sterk vond
voor een Fransch soldaat.
Ge schijnt nogal goed overeen te ko
men, vervolgde bij.
Firmin mompelde van Och, waarom niet?
De buren zeggen, dat ge samen vrijt.
Och, de buren babbelen.
Laat ons dan niet hetzelfde doen, jon
gen. Kort en goed, hebt ge zin in Elda
hunner kinderen verbeuren. Als moeder het
met haar ondeugende bengels niet klaar
kan spelen, heet het«Wacht maar, brave
jongen, als vader maar eens thuis komt, zal
ik wel eens een boekje van jelui opendoen."
En als vader dan loom en moe van den
arbeid keert, wordt het zondenregister open
geslagen en moet hij hooren, dat Jantje het
totaal vertikte voor moeder een boodschap
te doen, Pietje zich zeer onbehoorlijk tegen
buurvrouw, «dat toch een goed mensch is,"
heeft gedragen enz. enz. Vader weet daar
niets van. Hij staat voor het dilemma
straffen, óf aangesproken te worden met
«ben jij een man Wie de wijsheid be
tracht en de liefde zoekt te bewaren, straft
niet, of het moet hem klaar en duidelijk
gebleken zijn, dat moeders gezag in goeden
zin is te kort geschoten.
Overdrijf ik Ik zou het wenschen. Maar
er zijn nog te veel huisgezinnen, waar als
men het noemt de kinderen oorzaak van
ongenoegen tusschen vader en moeder zijn,
of eigenlijk, waar de opvoeding der kinderen
de dupe wordt van gebrek aan eensgezind
heid. Als de ouders wat meer bedachten,
dat van elke handeling, van elk woord een
maal eene strenge rekenschap zal geëischt
worden, zou de opvoeding er wel bij varen.
ALGEMEEN OYEIiZlCUT.
6 Maart '97.
Reeds vier van de zes dagen die door de
Mogendheden aan Griekenland als bedenk
tijd zijn toegestaan, zijn verstreken, en in
angstige spanning verbeidt geheel Europa
het antwoord dat koning George en zijne
ministers op het ultimatum der Mogendheden
geven zullen. Luisteren zij slechts naar de
stem der openbare meening, dan kan het
antwoord niet twijfelachtig zijn. De over-
heerschende opinie in Griekenland en vooral
te Athene eischt beslist, dat de Regeering
Nu, meester, of ik
Uitgemaakt, jongen zij in u ook. Over
drie weken trouwt ge.
Vier jaren later zat Firmin Bonard met
zijn kleinen jongen op de knie te spelen.
Tegenover hem zat zijne vrouw, met een
meisje op den schoot.
Grootvader 1 roept de kleine jongen
als de deur opengaat.
Sst, bengel 1 zegt Peter Baxen lachend
ik vraag u niets, Firmin, vervolgt hij ern
stig, in zee zijn vier oorlogsschepen met de
driekleur in top. Zij komen op Rugen aan.
Firmin was doodsbleek geworden. Hij had
al bijna niet meer aan Frankrijk gedacht.
Als zijn landgenooten hem vinden, wordt hij
zonder twijfel als deserteur gefusileerd
Hij ziet zijne vrouw en kinderen aan
Daar krijgt hij een gedachte.
Hij loopt naar de kas, baalt zijn uniform
voor uen dag, kuischt zijn wapens en gaat
in hetzelfde costuum als over vijf jaren
schilderen op den post, waar men hem toen
had achtergelaten.
Een aantal sloepen naderen de kust. Uit
de eerste stappen verscheidene stafofficieren,
gevolgd door een witten hond. Ze kwamen
m de richting van Bonard.
Quiviveriep men met donderende stem.
het ultimatum kort en goed verwerpe, d. i.
met eene categorische weigering beantwoor
den zal.
In het Parijsche Journal staat een ver
slagje van een onderhoud, eergisteren met
den Koning van Griekenland, in de Figaro
staan twee en een halve kolom verklaringen
van den minister-president te Athene, Woens
dag-avond. De inhoud van beide is vrij wel
gelijkluidend.
«Griekenland eischt annexatie van Creta,"
zegt de Koning: «Wij kunnen ons niet-
terugtrekken," verklaarde Deliannis, «onmo
gelijk in alle opzichten." Van de voorgestelde
zelfregeering sprekende, roept George uit:
Jolie ironieEn de Grieksche premier
verklaart, dat er geen andere oplossing is'
dan Creta zelf over zijn lot te laten beslissen.
Een volkstemming moet de toekomst van
het eiland aanwijzen. Deliannus stelt verder
een Grieksch-Turkschen oorlog als waar
schijnlijk voor, onder den onweerstaanbaren
druk van de bevolking, en geeft weinig hoop
op de betaling van de coupons. Alles is z. i.
de schuld van de maatregelen der Mogend
heden.
Blijft Griekenland aldus weigeren aan de
eischen der Mogendheden te voldoen, dan
zullen zeker de poppen aan 't dansen gaan.
Te Berlijn wordt reeds officieus op dringen
den toon verklaard, dat de bevelhebbers (of
alle bedoeld zijn, wordt er niet bij gezegd)
van de Europeesche oorlogschepen in het
bezit zijn van een volmacht die hun vergunt
om zonder ruggespraak met hun regeering
tegen Griekenland geweld te gebruiken.
Verder zou het niet onmogelijk zijn, dat de
Acropolis en het Parthenon door het Turk-
sche geschut zouden kunnen worden bereikt.
Het Grieksche oorlogsschip Hydra heeft
toestemming gevraagd om zich naar Platania
te begeven. De admiraals hebben op dit
verzoek geen antwoord gegeven, waarna de
Grieksche commodore aan de Alcos bevel
De hond, het was Capuis, sprong op den
soldaat en vloog in de dolste blijdscbap tegen
hem op.
Wie daar vroegen de officieren.
Schildwacht 1
Wanneer op post gezet
Over vijf jaren.
De officieren schaterden het uit van lachen.
Daar herkende Bonard onder hen zijn
ouden korporaal! Nu was de toedracht der
zaak opgehelderd, en Bonard werd door zijn
ouden korporaal in allen vorm afgelost.
Firmin onthaalde zijne gezellen op zijne hoeve
en de oud-korporaal werd duchtig geplaagd.
Maarschalk Davoust lachte hartelijk met het
geval en deed Bonard zijn paspoort uitreiken.
Firmin was zeer tevreden. Maar één ding
heeft hij nooit kunnen begrijpen«dat Na
poleon een man, die te dom was voor kor
poraal, stafofficier had kunnen maken."
Firmin Bonard kon nu veilig naar Frank
rijk terugkeeren. Hij deed het eenter alleen
om zijn ouden vader te halen, en bleef
verder op Rugen.
Zijne kleinkinderen en achterkleinkinderen
bekleeden thans de voornaamste ambten op
het eiland, en die familie heet nog altijd
«de familie van den Franschen schildwacht»"
NIEUWE SGHIEDAMSCHECOiJRANT
Ofiv. T.
