Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
20ste Jaarg.
Zondag 14 Maart 1897.
No. 5743.
bureau ~-&oterztvaat 50.
EERSTE blad.
EENE KUUR.
Parijsclie Kroniek.
X'euilleton.
PRIJS VAN DIT BLAD:
Voor Schiedam per 3 maanden
Franco per post door geheel Nederland
Afzonderlijke Nommers
PRIJS DER ADYERTENTIËN:
Van 16 regels l i f 0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
De Grieksche regeeringbrengt methaar ont-
^!Tend antwoord op het ultimatum der
tjo°enc^eden, deze laatsten in een zeer las-
positie. Hare verklaring dat de Cre-
ers' alleen bevoegd om eene keuze te
onwrikbaar voor eene annexatie
e Griekenland uitspreken, maakt het met
aPende hand optreden dier mogendheden
misschien weinig verwachte, maar nu
°t) lreUr'"e noodzakelijkheid.
0 radicaal-socialistische afgevaardigden,
ook ^Geren GoWet en Millerand, geven dan
0 hun plan niet op de regeering te inter-
Pe eeren en we) over het feit, dat de mi-
er Hanotaux met zich bij het ultimatum
^er mogendheden aan te sluiten, de Fran-
d j Constitutie verkrachtte, omdat uit deze
d een oorlog kan ontstaan en volgens
'e Constitutie heeft alleen het Parlement
et souvereine recht over vrede en oorlog.
In de Reveublêue, komt het verslag
®0ner conferentie onlangs over Creta ge
iden voor, waarin de spreker, die zeer
°P de hoogte van zijn onderwerp was, na
e veelbewogen geschiedenis der herhaalde
°P*tanden van af de dertiende eeuw tot
^>ze dagen geschetst te hebben, de Muzel-
^arische wetten in al hare bijzonderheden
0v bekende of geheime gestrengheden tegen-
0r de Christenen, aan een nauwkeurig
Verzoek onderwierp.
tic^"6 Wetenscbap en vooruitgang vernie-
^&0nd zijn die Mahomedaansche wetten,
0 vooral doodende wetten voor de Chris-
Toen Mahomed II het leven, doch
voor een levenaan de christenbevol-
schonk, was dit in het oog der Muzel-
ftnen reeds een groot voorrecht. Deze
aad kan in den geest der Muzelmannen
al m twee gevallen weder worden in-
°kken, en wel wanneer de onderdruk-
(Slot.)
^en hier nu drie weken geweest
Zeij ..een droppel whiskey te proeven."
hu t- ik drie weken erbuiten kon,
Ik 1 lh er ook voor altoos wel buiten,
ben genezen, miss Vancouver."
>fl hem treurig aan.
Ih hoop het voor u," zeide zij. sMaar
heb nog nooit van zoo'n snelle kuur
°ord.Intusschen, ik wensch u geluk
ik h11166' en verder het beste. Ik zelf
ourf n°g niet heen te gaan... ik moet
blijven 1 En komt u mij dus nu
6 oden dag zeggen
ha erbeeldde hij het zich slechts Trilden
are lippen en was haar gezicht nog blee-
er dan gewoonlyk NeenHet was geen
te Christen opstaat, of wanneer hij geen
geld meer kan geven.
Tusschen Christenen maakt de Turk geen
onderscheid hij heeft voor allen dezelfde
minachting. Velen onder hen hebben moeite
te gelooven dat er in de wereld nog andere
vorsten bestaan, dan de Sultan. De onge
letterde Turk gelooft, dat het de Sultan is,
die, suzerein van geheel Europa, aan de
andere vorsten hunne kroonen schenkt.
De Turk, de Muzelman, doet alles door
de macht, het was door haar dat hij zich
opdrong, hij gelooft alleen in haar en zij
alleen jaagt hem vrees aan. Zoodra men
hem niet schijnt aan te durven of de minste
concessie doet, denkt hij dadelijk dat hij
baas is, doch toont men de tanden, dan
houdt hij zich stil, draait bij en valt niet
meer aan. De Turk is nog een barbaar en
kent slechts de eerste beginselen der be
schaving en volgt nooit den middenweg.
Dit punt moet ik duidelijk maken, omdat
ik het als de hoofdzaak beschouwd. Heel
de geschiedenis bevestigt deze zienswijze.
Toonen wij eenige feiten. De Sfakioten, die
van al de Cretenzers, het heftigst weerstand
boden, worden door de Muzelmannen het
meest geëerbiedigd. De Turken, zeide prins
Gortschakoff, overwinnen den opstand door
de bevolking eenvoudig te vernietigen.
De Italiaansche pater Salvatore, eerst ge
dood en daarna verbrand, leert ons de ver
draagzaamheid der Turken.
Het is een dwaasheid de Turken goed te
noemen. Zij kunnen het niet zijn, evenmin
als zij kunnen ophouden Muzelman te zijn.
Men moet niet dezen gouverneur of genen
sultan beschuldigen, doch het Turksche
volk in zijn geheel.
Wij kennen de Turken zoo weinig dat
wij ons zonder reden verontwaardigen. In
eenige schoone bladzijden waarin een edel
vuur tintelt, verhaalt ons de heer Victor
Bérard, hoe de Fransche consul te Diarbékir,
van den gouverneur de verzekering ontving
dat alles rustig was en er niets zoude voor-
zelfbedrog. Hij voelde met zekerheid, dat
het scheiden hem niet alleen hard viel, maar
ook haarEn toch, ontzettende gedachte
dat hij zijn hart zou hebben verloren aan
eene ongelukkige als dezeHoe eer hij zich
losrukte, des te beter voor her. beiden.
Een handdruk en hij ging. Maar het
beeld van het meisje bleef hem vervolgen.
Het verscheen hem in zijne droomen en
huiverend stelde hij zich voor, hoe Frankje
Vancouver, de ongeneeslijke morphoniste,
er over tien jaar wel uit zou zien. Dan
moest hij zijne pen wegwerpen en zijn ge
schrijf over het asyl van dr. Fergusson af
breken.
Op deze wijze duurde het wel veertien
dagen, vóór hij met zijn eerste artikel ge
reed was. Daarna vlotte het sneller. Hij
wilde een zestal artikelen geven, in eens
achter elkander. Toen hij ze klaar had,
wreef hij zich de handen. Hij zou er flink
voor betaald worden, en ongetwijfeld zou
hy er bij den redacteur eer mee inleggen.
Men denke zich echter zijn schrik en
verbazing, ,toen hij den volgenden ochtend,
bij het openslaan van The Morning ont
dekte, dat iemand anders hem de vlieg had
afgevangen Hij stampvoette. Daar stond
vallen. Dit geschiedde op een Vrijdag 's voor
middags om half twaalf, en op klokslag van
twaalven gaf de commandant der plaats
van at den toren der moskee bevel tot een
algemeene slachting. Wij, fatsoenlijke men-
schen, rillen er van, en toch moesten wij
er ons op verwachtenimmers, het woord
aan een Christen gegeven telt niet Zoo is
de wet van den Islam en deze is niet van
gisteren. Het lislamisme komt uit de woestijn
en veranderd alles in een woestijn wat hem
omringt. Te hopen, dat de Turk zich zal
hervormen en goede bedoelingen krijgen, is
hetzelfde als te gelooven, dat een palmboom
van den Hedjaz ooit de zoete vruchten van
Frankrijk kan dragen.
In 1830, op de Conferentie van Londen,
had Creta reeds bij Griekeland moeten ge
voegd worden.
De diplomatie, met deze annexatie thans
weder tegen te werken, vernietigt zelf haar
werk. Zij wil aan de eenen kant den vrede
van Europa verzekeren, en laat aan den
'anderen kant dat eeuwigdurende oorlogsvuur
smeulen, en zij kan aan het verlangen dezer
onderdrukte volken naar verlossing niet lan
ger weerstand blijven bieden, zonder zelf
schuldig te worden.
In 1866 verklaarde de heer De Moustier al,
dat Creta voor Turkije verloren was en de
Sultan deed beter zich zonder strijd, daarbij
neer te leggen en, voegde hij er bij, indien
ik sultan was, zoude ik zelfs niet aarzelen
Thessalië evenzoo prijs te geven.
En dertig jaren later zoude geheel Europa
daarvoor nog in vuur kunnen geraken
Laten wij hopen, dat de Mogendheden te
zamen er de dwaasheid nog bijtijds van
zullen inzien en den Cretenzers de zoo lang
verbeide vrijheid schenken.
De groep der regeeringsrepublikeïnen
heeft besloten aan de Kamer het voorstel
te doen, met het oog op het groot getal
wetsontwerpen welke ter onmiddellijke be
handeling gereed liggen, en door het land
met ongeduld verwacht worden, de Maan-
het met vette letters aangekondigd, en een
hoofdartikel vestigde er de aandacht op.
»De drank en de dames 1 Het leven in
een asyl voor verslaafden. Alcoholisten en
Morphinisten. Belangwekkende bijzonder
heden. Eene reeks artikelen van dag op
dag, door onzen specialen berichtgever."
Was het mogelijk Hoe kon dit zoo toe
vallig samentreffen tHa, daar helderde
zich het raadsel op! De stof kwam vol-
maakt met zijn eigen opteekeningen over
een Alle duivels men had hem bestolen 1
De een of andere Yankee was gedurende
zijne afwezigheid in zijne kamer gedrongen
had zijne kopie gepluuderd en pronkte nu
met andermans veeren 1 Charlie was woe
dend. Hij zwoer, dat hij den dief, ais hij
hem vinden kon den nek zou omdraaien.
Hij sprong op en holde naar het bureau
van Ihe Morning.
Wie heeft u deze artikelen geleverd
zoo viel hij den redacteur op het lijf. »Ik
wil het weten 1 Wie is het
s Wel," luidde het antwoord, amij dunkt,
dat het u eigenlijk niet aangaat. Maar ik
wil het u toch wel zeggen. Het was iemand
van buitenaf en ik vond het een kostelijken
inval.
dagen. Dinsdagen en Donderdagen van elke
week uitsluitend daarvoor te reserveeren.
Op deze wijze zouden de zittingen niet
voortdurend door interpellatiën in beslag
worden genomen en slechts eens per week,
des Zaterdags, mogen plaats hebben.
Sedert eenige weken zijn de werkzaam
heden aan de Wereldtentoonstelling van
1900, de grootste en belangrijkste welke
men tot heden zal aanschouwd hebben,
begonnen en eene koortsachtige beweging
is op vele punten reeds waar te nemen.
Spoedig zal er alles in vollen gang zijn.
De enorme ruimte tusschen de Champs
Elysees en het Champ de Mars, tusschen
de Invalides en het Irocadero zal binnen
eenige maanden in een uitgestrekte werk
plaats, een waar mierennest, of liever nog,
in een vreedzaam slagveld veranderen, waar
over drie jaren al de volkeren der aarde
elkander zullen ontmoeten en op het terrein
van nijverheid, kunst en wetenschappen
komen meten.
Dat ons dierbaar Vaderland er een goed
figuur op moge maken, is mijr. vurigste
wensch.
Fidélius.
Parijs, 1/12 Maart 1897.
ALGEMEEN OVERZICHT.
13 Maart '97.
De weifelende houding van Griekenland
in de Cretenzer kwestie, gaf, zooals reeds
eergisteren de 'Fransche minister van bui-
tenlandsche zaken verklaarde, aanleiding tot
een zeer drukke gedachtenwisseling tusschen
de verschillende mogendheden. Minister
Hanotaux kon verder op geen interpellaties
antwoorden voor aanstaanden Maandag. Van
dien kant viel dus niets meer te vernemen.
Maar in het Britsche Lagerhuis liet de vice-
minister van buitenlandsche zaken toch wat
meer uit. Curzon deelde mede, dat inder
daad de Grieksche zaakgelastigde Metaxas,
na Salisbury's terugkeer uit Windsor, waar
»Een kostelijken inval, jawel! Maar kijk
eens yhier meneer 1" en hij smeet zijne
kopie op de tafel »kijk eens hier U
had mij opgedragen, eene reeks artikelen
te schrijven over een nieuw onderwerp, niet
waar? Nu, dat onderwerp had ik na veel
zoeken gevonden, en daar komt mij nu een
ander, een dief, en kaapt mij in mijne af
wezigheid de vrucht van mijn onaangename
en tijdroovend experiment voor den neus
weg 1 Wat zegt u daarvan, meneer
De redacteur zeide er van, dat hij het
brutaal vond, maar dat het hem voor de
rest niet kon schelen. Vervolgens praatte
hy door eene spreekbuis, en .hierop deelde
hij aan Charlie Bartlett, mede, dat de be
wuste inzender een zekere heer George R.
Wilbrow was, wonende in die en die straat
nummer zooveel en zooveel, Charlie haalde
eens diep adem en vertrok.
Het was een lastig zoeken, maar einde
lijk vond hij het toch. Een Duitsch dienst
meisje deed hem open en liet hem, op
zijne vraag of mijnheer Wilbrow thuis was
in een spreekkamertje. Hij zette zijn hoed
op de tafel en beproefde de lenigheid van
zijn rotting, met de beste voornemens be-
bezield. Maar zie daar ging de deur
NIEUWE SCHIEDAMSGHE COURANT