Dagblad voor Schiedam en Omstreken. eerste blad. Aan wien de schuld? 20ste Jaar<r. Zondag; 25 Juli 1897. No. 5850. ■gSureciu ~i&oterztvaat 50. WER NER. PRIJS VAN DIT BLAD: Voor Schiedam per 3 maanden f 1.50 Franco per post door geheel Nederland - 2.-— Afzonderlijke Nommers - 0.05 PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 16 regels ƒ0.60 Elke gewone regel meer-0.10 Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten aangegaan. OEFICIEELE BERICHTEN. Kennisgeving. ^richtingen welke gevaar, schade of hinder kunnen veroorzaken. <5 Burgemeester en wethouders van c£'edam, j*elet op de bepalingen der Hinderwet hoa Ven hennis aan de ingezetenen, dat op den ?an de firma Van Deventer Zoon hare rechtverkrijgenden onder zekere orwaarden vergunning verleend is tot hechting, van een stoomhoutzagerij-, 'f1 uverij en kistenmakerij, op het terrein j? e?en aan de Maas, nabij het Wester- nQVenhoofd alhier, kadaster sectie N. no. J9 en ld ^chiedam, den 22sten Juli 1897. Eurgemeester en Wethouders voornoemd, VISSER, L°. B. De Secretaris, VERNÈDE. Terecht is er dezer dagen door de Ketho- ®ke pers -weder eens op het martelaarsschap 6r scholen gewezen. Terwijl de natuur 0ttl hare hoogfeesten viert, terwijl de °sschen wuiven met hunne groene kruinen, et'Wijl de stroomen langs groene boomen Rbbelen, terwijl de oogst geelt en de hemel aRwt, zit het jonge Holland voor een e*amen 1 0 spreek er niet van Achttien, niet min- er dan achttien studievakken heeft onder brekende zelf eens tot examenstof gehad. 11 verschillende van die achttien vakken 'dden eigenlijk meerdere vakken omsloten. n dat alles moest te gelijk bestudeerd en fcettiemoriseerd 1 ®Jaar over de overlading is men het ook Feuilleton. Episode uit den oorlog in Algiers. 1) Op denzelfden dag, dat de bloedige scher mutseling voorviel te El-ou-Tiah, waarin gansche stam te vuur en te zwaard ®rd uitgedelgd, omdat hij het recht der °lken geschonden had, op dienzelfden dag adden eenige Arabieren, tot dien stam be urende, de afgezanten van eenen met ös (1) bevrienden stam geplunderd, die eerwaarschijnlijk hem ook zouden uitge plunderd hebben, indien zij de sterksten aren geweest, doch wij, krachtens het eilige recht van den overwinnaar, wij zon en twee escadrons jagers op hen af, die Hen, welke wij vonden, neersabelden, en, oenzy het moorden moê waren, de ove- algemeen wel eens. Een andere en meer practische vraag is dezewaar wortelt het kwaad, wie kan het verhelpen. Op het eerste gezicht geeft men den mannen van het onderwijs en der program men, welke eenmaal wettelijk zijn samen gesteld, bijzonder voor gymnasia en hoogere burgerscholen, eenvoudig alle schuld. Zij heb ben de markt der wetenschap opgezweept en bedorven, en om nu met het onderwijs dier Staatsinrichtingen te kunnen concurreeren, moeten de katholieke inrichtingen van onderwijs, vaak tegen wil en dank, gelijke prijzen zien te maken, met andere woorden, zij moeten te leeren geven, wat de niet- katholieke school te leeren geeft. Aan den Steat dus alle schuld Neen, dat woord kunnen wij, als recht vaardig beoordeelaar der toestanden, niet zoo klakkeloos gewonnen geven. Er treeds, om het onderwijs voortdurend in zijn bederf te handhaven, vaak nog een allerziekste en alleronverantwoordelijkste factor op, en die factor heet? (men vergeve onze vrijmoe digheid) de ouderlijke hoogmoed. Nadat wij voor ons gedurende eenige jaren zelf aan een school in Neerlands tweede koopstad les hebben gegeven, zoodat wij van r.abij de ontmoetingen van een schoolhoofd konden opmerken, en nadat wij uit belangstelling in de publieke zaken, menig vaderhjk gedrag betreffende school kinderen bleven gadeslaan, durven wij in volstrekte objectiviteit openlijk zeggen de ouders, zij doen bona fide ter goeder trouw, reeds op de lagere school het hardste mede aan de verkeerde richting van het onderwijs. Ziehier eenige schetsjes, hoe de opvoeding door zulke ouders, in zake de school wordt opgevat. Hendrik, zegt moeder en vader, Hendrik de aanstaande ingenieur en de zoon van mijn broeder leert dit en dat, mijn Piet schoon hij boer moet worden, zal ook alles leeren. Zeg nu niet, goede leeraar of onderwijzer, dat Hendrik meer wetenschap- rigen gevangen namen en alzoo eenen rijken buit naar Algiers sleepten. Brenius heeft het gezegd vee. victis 1 (wee de over wonnen Het is waar, Brenius was een barbaar, zoo als de natiën in dien tijd elke natie noemde, die niet tot de hare behoorde. Wij van onzen kant geven voor, uitermate beschaafd te zijn, en zelfs bij dezen oorlog beschavendmaar wat zal men er aan doen? Vee victis 1 Dit is eene grondstelling bij den krijgsman, zoo als het bij den meetkundige een axioma is, dat de rechte fijn van het eene punt naar het andere de kortste weg is. Welnu, het was op den dag van dat bloed- en tranenbad. De twee uitgezondene escadrons kwamen terug naar Algiersop hunnen terugtocht vielen er hier en daar nog eenige lijkenArabische lijkenook bleef er één doode, een enkele doode van ons op den weg hggen, het was het rif van een paard. Dit was toch waarlijk geen groot verlies tegen zoo veel winst De jagers kwamen dan zegevierend aange togen door die schoone vlakten, welke slechts naar eene nijvere hand schijnen te smachten, om ze in vruchtbare akkers te herscheppen, ten einde onuitputbare bronnen te worden pelijken aanleg in éénen hersencel- of klier heeft dan Piet in heel de verzameling van groote en kleine hersenen te zamen, zulke taal is Hebreeuwsch voor de ouderliefde. Hoe Mijn jongen achter een ander Zoo kan de wereld niet bestaan Lieden van van verstand, voorzeker, zij zouden hier een anderen weg bewandelen. Zij zouden er rekening mede houden, dat het eene verstand van nature beter vat heeft op de cijfers en en feiten, het andere meer op begrip er. nadenkendat de eene wat langer werk heeft over het begin der ontwikkeling en dat de ander meer zwoegt over het voort zetten, dat de aanleg om een praktisch man man te wezen later in de wereld, vaak nog meer een geheel andere aanleg is dan de kunst om prijzen te halen op school. Maar hoe knappe lieden die ook beseften, vader en moeder beseffen zulks in het bovenstaande ere val niet. Arme meester 1 Hoe straks de ellende steeds zal voortwoekeren, en hoe ge, bij elke vordering van Hendrik, ook die van zijn neet, den aanstaanden land bouwer, zult moeten voort tooveren. Maar, als zoodoende nu hier het onderwijs een voudig africhten wordt in plaats van ontwikkelenals alles er maar heen wordt gestuurd, om onzen Petrus een onverteer bare massa omschrijvingen, jaartallen, be palingen enz. te doen memoriseeren, aan wien ligt dan de schuld Eenvoudig aan de ouders. Een tweede schetsje »Mama heeft een aardig dochtertje op de meisjesschool te brengen, en een broertje op de jongens school. Zus is bij de hand. Geen wonder, want met haar hield Mama zich bezig van haar wieg af. En nu leert zus op die klasse, zie, 't is een mirakelZelfs de be ginselen der sterrekunde vallen het meisje ten deel. Broer echter heeft dat handige om van alles dadelijk iets mee te nemen, volstrekt niet. Maar hij aardt naar zijnen vader, die een zeer pensiet karakter heeft. En weet gij hoe het nu met dien jong. n voor landbouw en handel. De hoeven der paarden vertrapten de geurige en welrie kende planten, waarmede de grond bedekt is, en een liefelijke geur verspreidde zich om de in zegepraal terugkeerende troepen, even alsof eene algoede Voorzienigheid deze kruiden daar met voorzorg geplant hadde, niet als vi'eugdeteekenen van de overwinning, maar opdat die goede soldaten die blinde werktuigen der ijzeren macht de wroeging niet zouden gevoelen van de taliooze moor den en verwoesting, weinige uren te voren door hen aangericht. Het scheen, of die weldadige Voorzienigheid hun door den aan- genamen geur dier kruiden den walgelijken reuk wilde benemen van het bloed hunner broederen, dat aan hunne kleederen en wa penen kleefde. De diepste stilte heerschte in de gelede ren ieder soldaat scheen bij zich zeiven eene opsomming te doen van de menschen- levens welke hij afgesneden, van de hutten die hij in brand gestoken, van de kinderen die hij ouderloos en van de ouders die hij kinderloos gemaakt had. De jakhals liet in de verte zijn geschreeuw hooren dan eens bootste dit dier het gejank van een verlaten kind na, dan weder meende men het luide gaat? Toen hij laatst de geographie van Palestina had gehad, zie toen heeft hij 's avonds thuis in de eene hand de Bijbel- sche geschiedenis genomen, en in de an dere den atlas. En mensch, wat die jongen daar zat te neuzenMaar zoo concludeert moeder, ik heb hem naar bed gestuurd, en ik zal ook den meester eens onder handen nemen. Want zijn zusje weet alles, zelfs van geraamten der beestenen die jongen weet daar niets van en suft maar op oude dingen.En als ik vraag leeren jelui dat niet bij den meester of leeraar, dan hoor ik, dat hij het wel leert, maar dat de meester het met hem zoo nauw niet neemt, omdat hij zooveel aan de geschiedenis doet. Nu elk paedagoog doorziet hier alweer de straks volgende ellende. Broer had aanleg om een geducht man unius libri te worden, zoo'n Newton, zoo'n Broere of Vondelen de meester van zijn school, hij zocht dien verbazenden aan leg in het kind, zoover de rooster der be zigheden het maar eenigszins toeliet, te ontwikkelen. HelaasDe goede zorg gaat alweer grovelijk miskend worden. U moest zoo komt mama aan den meester be duiden u moest maken, ziet u, dat hij niet zoo afgetrokken wordt, en dat hij liever van alles het zijne meeneemt. Daar hebt gij nu zijn zusje, die enz.Al wederom, wie is er straks schuld, dat onze goede broer onverbiddelijk in zijn besten aanleg wordt gedwarsboomd, en overladen met huiswerk en een karrevracht van examen vakken Gij moeder, en gij alleen De kaars moest maar veel vonken uitspatten voor u op een prachtig stille, en straks ook alles omvattende verlichting, neen, daar kwam het niet op aan. Nog een laatste exempel. Vader is een zeer eerzaam burger en verdientgoed zijn centjes in de aardappelen-negotie. En ik heb maar eenen zoon zoo spreekt vader en die moet ook eei: Brielsche Jam woFden. Wel zeker, zoo antwoorden wij. Elk eerlijk stuk brood is een eervol onderhoud. Maar de aanstaande gillen eener door het Fransche staal doode- lijk gekwetste moeder te hooren, kermende en weeklagende over het verlies van haar kroost. In de ooren van hen, die eene goe de, godsdienstige opvoeding hadden genoten, waarvan het ruwe soldatenleven de kiem niet had kunnen versmoren in de ooien van hen was die stem van het woeste dier de weeklagende stem van Rachel in de woestein, treurende over het verlies harer harer kinderen onder Herodes. Eensklaps commandeert een officier halt Hij heeft eene zucht vernomen. Hij geloofde aanvankelijk nog, dat zijn gehoor hem mis leid had want rondom hem was het eene wildernisNogtans spitst hij andermaal het oor, en bevindt nu, dat hij zich niet bedrogen heeft. Eene hartverscheurende klacht dringt tot hem door, en ofschoon de duisternis zich reeds begon te vertoonen in deze onmetelijke vlakte, drijft hij zijn paard aan naar den kant, van waar hij het geklag vernomen heeft. Wordt vervolgd NIEUWE SCHIEDAMSGHE COURANT 0) Het is een Prauachinan, die spreekt. o

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1897 | | pagina 1