Dagblad voor Schiedam eji Omstreken. 20ste Jaarg Dinsdag 28 December *1897. No. 5981. bureau "SSofersteaaf 50. BERNARD DE BORCI. Feuilleton. PRIJS TAN DIT BLAD: Voor Schiedam per 3 maanden Franco per post door geheel Nederland Afzonderlijke Nummers 1.50 .o - 0.05 PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 16 regelsƒ0.60 Elke gewone regel meer-0.10 Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten aangegaan. MEUWJAARSWENSCüEN van 1—6 re£els wonlen in liet nummer van I ^aUuari a. s. geplaatst a 50 cent. ALGEMEEN OVERZICHT. 27 December '97. Het groote feit van den dag is en blijft het optreden van de Europeesche mogend- eden tegenover China. Het reusacht.ge ^ftielsche rijk wordt naar welbehagen in bikken geknipt en men staat er soms Gebaasd over dat op de kaart van Azië t|°g een China te vinden is. Wanneer aan V wensch van sommigen werd voldaan, *°u het reusachtige Oost-Aziatische rijk reeds lan^ onder de belanghebbende staten 'erknipt zijn. Rusland heelt Port-Arthur, Japan Wei-hai-wei, Duitschland Kiatschou. Alleen Engeland en Frankrijk om bij meest belanghebbende partijen te blijven hebben zich nog niets toegeëigend. ^Qch wanneer wordt voldaan aan den wensch van sommigen, zullen ook deze rijken mis schien binnenkort zich ergens in China Neerzetten. Zoo schrijft bijv. de heer Aphonse Humbert, die in zeer nauwe be dekking moet staan tot den Franschen Minister van buitenlandsche zaken in de Eclair. «Wanneer andere mogendheden haar schaakstukken verschuiven, zal ook frankrijk zijn zet doen. De regeering alleen kan uitmaken, welk veld wij zullen bezetten. *1 elk geval mooten wij die operaties onder- Nemen welke er het meest toe kunnen bijdragen, om dat deel van China, hetwelk °p een goeden dag ons in handen zal vallen, te beschermen tegen alle ondernemingen Onzer concurrenten. Dus volgens Humbert ^enscht ook Frankrij t zich te vergasten aan een deel van de Chineesche taart. Dat Engeland nog niet zelf zijn portie haarvan heeft afgesneden, moet verwonde ring baren, als men leest met hoeveel hard- Nekkigheid enkele bladen bij de regeering op aandringen om toch eenige haast te maken en zoo spoedig mogelijk te nemen wat er te krijgen valt. Want, om nogmaals de Globe aan te halen, Engeland heeft recht op een stuk van China. «Wij hebben tegen woordig geen andere basis dan Hongkong, 1200 mijlen van de golf van Petchili en in tijd van oorlog zouden wij dus onmetelijk zwaar zijn gehandicapt. Daarom moet nood zakelijk een haven meer naar het noorden geëischt worden en zulk een haven moeten wij hebben. Een maritieme haven in het noorden en deugdelijke handelsprivilegies niemand kan er iets buitensporigs in vinden, wanneer die verlangd worden. Voldeed dus de Engelsche regeering aan het verlangen der Globe, dan zou de Engel sche vloot onmiddellijk een gunstige haven uitzoeken en daar blijven «overwinteren." Volgens de Daily Chronicle is zij zulks in geen geval van plan. Engeland, zegt het blad, zal voorloopig geen Chineesphe haven bezetten, doch de Britsche gezant te Peking zal de Chineesche regeering duidelijk aan het verstand brengen, dat Engeland, zoo- noodig, handelend zal weten op te treden. Te Rome loopt het gerucht dat Engeland aan Italië een gemeenschappelijk optreden in Cost-Azië heeft voorgesteld. Italië moet geweigerd hebben met het oog op de ver plichtingen welke het tegenover Duitschland heeft. Uit Shangai wordt gemeld, dat de Japansche regeering eenige troepen mobili seert, welke onder bevel staan van de bekwaamste generaals, die den oorlog tegen China hebben medegemaakt. Denby, die tien jaar Amenkaansch gezant te Berlijn is geweest, heeft aan de New- York Herald een merkwaardige brief ge schreven, waarin hij verzekert, dat het in 1895 te Peking bekend is geworden, dat Rusland, aan de Chineesche regeering de belofte had gedaan, de dynastie te hand haven. Rusland verbreekt thans die belofte in overleg met Duitschland en Frankrijk, Denby's acht China's zelfstandigheid bedreigd zoo niet verloren, want Engeland moet on geneigd zijn tusschenbeiden te komen. Ook in Japan begint het parlementarisme zijn eigenaardige vruchten op te leveren. Naar uit Tokio wordt geseind, doet de samenstelling en de houding der partijen in de Kamer van afgevaardigden voorzien, dat een motie van wantrouwen tegen de regeering zal worden aangenomen. De re geering heeft zich daarom eergisteren ver klaard voor eene ontbinding der Kamer. Te Tokio loopt in diplomatieke kringen het gerucht, dat er tusschen Engeland en Japan een overeenkomst is gesloten omtrent het optreden in China. Er wordt in Hongarije een heftigen strijd gevoerd over het» «Ausgleich-provisorium" Het vindt heftigen tegenstand bij de onat- hankelijkheidspartij die haar obstructie tot het uiterste blijft volhouden. Zonder «Aus- gleich" hij moge dan ook «voorloopig" zijn is een goede verstandhouding tusschen Oostenrijk en Hongarije bijna ondenkbaar. Vandaar dan ook dat aan baron Banffy het voornemen wordt toegeschreven om in elk geval dat provisorium vóór Nieuwjaar tot stand te brengen kan het niet geschieden langs den constitutioneelen weg, dan langs een omweg 1 De regeering staat evenwel tegenover zuike groote moeilijkheden, dat te Buda- Pestb reeds het gerucht heeft geloopen omtrent een ontbinding ier Kamer of een aftreden van het ministerie. Kennend de vasthoudenheid van den minister-president hechten deskundigen weinig geloot aan die geruchten. Hij heeft niettemin rekening te houden met zijn tegenstanders, die hun krachten niet sparen. De partij van Franz Kossuth had, in vereeniging met die van Gabriel Ügron gisteren, Zondag, een groote meeting georganiseerd, tot bijwoning waarvan zelfs de socialisten waren uitgenoodigd. Omtrent den afloop dier meeting is nog niets bekend. Er zal, zegt het Journal des Débats, een 3) Tot ginds, mijn zoon, zal ik u ver gezellen. Wel wenschte ik verder te kunnen gaan, doch mijne krachten vegunnen zulks biet, zeide de weduwe, naar een bosch van ^ilde kastanjeboomen wyzende, hetwelk zich aan eene kromming van den weg ver hief, en waarin Bernard in gelukkige dagen Soo dikwijls gespeeld had. Men bereikte de plaats en als op een gegeven teeken stond ieder stil. Ik bid u, om uwen zegen, eerwaarde heer... stamelde de knaap, van aandoening overstelpt. De God, die eenmaal de kinderen tot tich riep, zegene u, mijn zoonHij besture Uwe schreden, ondersteune uwe zwakheid, en geleide u eindelijk in de armen uwer moeder weder 1 sprak de geestelijke met bewogen stem. Bernard stond op en zag zijne moeder aan. -Wij moeten... scheiden... mijn kind... snikte zij. Scheiden.... ach 1 neen,... moeder, moeder.... ik kan nietriep hij, haar om den hals vallende. Bernard... Moeder... moeder... Mijn kind... mijn zoon... En daar, op die eenzame plaats, afge- cheiden van het gewoel der wereld, ver scheurde de smart de harten van twee wezens, die door de natuur bestemd schenen om bijeen te biijven, doch welke door den ijzeren arm der behoefte van elkander werden gerukt. HelaasBernard, wat zal er van u ■worden God, God 1 ik ben zoo ongelukkig riep de weduwe, eenen smartvoilen blik ten hemel slaande. Troost u, zeide de pastoor, die met innig medelijden dit tooneel gadesloeg, na lijden komt verblijden eenmaal, misschien spoedig, zult gij elkander wederzien. Ach! boe bitter is dit oogenblik... groote diplomatieke verschuiving plaats hebben in Frankrijk. De verschuiving, reeds eenige weken geleden begonnen, toen de heer Patenotre overging van Washington naar Madrid, markies de Reverseaux van Madrid naar Weenen, en de heer Cambon, oud-gouverneur van Algiers, als gezant naar de Vereenigde Staten was gezonden. Thans heeft de heer Billot, gezant van het Quirinaal, rust gevraagd hij zal worden vervangen door den heer Barères, gezant in Zwitserlandde graaf de Montholen, gezant te Brussel, gaat naar Bern de heer Gérard, gezant te Peking, zal voor Brussel worden benoemdde heer Pichon gaat van Rio Janeiro naar Peking, en de heer Lavaur, gezantschapsraad in Italië, van Rome naar Rio de Janeiro. «Deze diplomatieke verschuiving is, zooals men ziet, een der beste van den laatsten tijd en de belangen van Frankrijk zijn toe vertrouwd aan personen, die zulks alleszins waardig zijn." De minister van binnelandsche zaken in Denemarken heeft een nieuw wetsontwerp ingediend op de regeling van het Kieswet voor de gemeenteraden, vooral met het oog op Kopenhagen, waar in den laatsten tijd de meerderheid der kiezers in radicalen of socialistischen geest heeft gestemd. In dit nieuwe ontwerp heeft de regeering naar vroeger voorstel, tot het invoeren van liet twee-trappen-stelsel, laten varen, maar het kiezerscorps wordt toch ingekrompen, daar om kiezer te zijn, met enkel, zooais vroeger, een inkomen van minstens 1UUÜ kronen vereischt wordt, maar men ook zijn belasting betaald moet hebben. Na langdurige heraadslsgingen is het wets ontwerp tot verplichte verzekering van de werklieden in alle gevaarlijke bedrijven, door hun patroons in het Folkething aange nomen. Het is nu aan den Raad van State vérzonden, en zal, na de koninklijke bekrach tiging verkregen te hebben, den 31en Decem ber 1898 in werking kunnen treden. Ik eerbiedig uwe droefheid, geef den vrijen loop aan uwe tranen, het weenen zal u verlichten. Vaarwel dansprak de knaap, zich met moeite uit de armen zijner moeder losrukkende. Haastig drukte hij de hand van den geestelijke en wilde zich verwijderen. Omhels mij nog eenmaal, mijn zoon, nog eenmaal: misschien voor het laatst! riep de weduwe. Vaarwel, moeder!... vaarwel!... zeide het kind, haar omhelzende. Toen deed hij eene poging op zich zeiven en liep met rassche schreden voortdikwijls zag de knaap om en groette nogmaals, hetgeen telkens door de achtergeblevenen beantwoord werdnog eenmaal stond hij stil, zwaaide met zijne muts en verdween achter het hout. II. Geen leeftijd is wisselvalliger dan die der jeugd. Dit tijdperk is eene aaneenschakeling van verdriet en vreugdenu eens verkeert de kleinste tegenspoed in groote kinder- smart, dan weder baart de minste beuzeling een schat vau genoegengelukkig zijn die jaren, waarin de kommer telkens door vreugde wordtafge wisseld en bange gedachten slechts zeiden in de ziel huisvesten. Toen de eerste droefheid voorbij was, begon het treurige gemoed van den jongen Savoyaard allengskens te bedaren even als de meeste knapen, zag hij de duistere toekomst over het hoofd en vormde reeds uiteenloopende plannen voor zijn volgend leven. Een afgrond was genoeg, om hem van vrees te doen sidderen, en eene boterham, hem door den een of anderen medelijdenden landbouwer gegeven, deed even spoedig zijne vrees verdwijnenvan deur tot deur de liedjes zingende, die zijne moeder hem geleerd had, vervolgde hij een gedeelte van zijnen avontuurlijken tocht, maar weldra overkwam hem eene voor het oogenblik onherstelbare ramp zijne marmot werd ziek te vergeefs koesterde hij haar in het warme hooi, te vergeefs gaf hij haar het beste voedsel; het arme dier beefde van koude en wilde niet eten. Wordt vervolgd.)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1897 | | pagina 1