Dagblad voor Schiedam eji Omstreken.
20ste Jaarg
Dinsdag 28 December *1897.
No. 5981.
bureau "SSofersteaaf 50.
BERNARD DE BORCI.
Feuilleton.
PRIJS TAN DIT BLAD:
Voor Schiedam per 3 maanden
Franco per post door geheel Nederland
Afzonderlijke Nummers
1.50
.o
- 0.05
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 16 regelsƒ0.60
Elke gewone regel meer-0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
MEUWJAARSWENSCüEN van 1—6
re£els wonlen in liet nummer van I
^aUuari a. s. geplaatst a 50 cent.
ALGEMEEN OVERZICHT.
27 December '97.
Het groote feit van den dag is en blijft
het optreden van de Europeesche mogend-
eden tegenover China. Het reusacht.ge
^ftielsche rijk wordt naar welbehagen in
bikken geknipt en men staat er soms
Gebaasd over dat op de kaart van Azië
t|°g een China te vinden is. Wanneer aan
V wensch van sommigen werd voldaan,
*°u het reusachtige Oost-Aziatische rijk
reeds lan^ onder de belanghebbende staten
'erknipt zijn. Rusland heelt Port-Arthur,
Japan Wei-hai-wei, Duitschland Kiatschou.
Alleen Engeland en Frankrijk om bij
meest belanghebbende partijen te blijven
hebben zich nog niets toegeëigend.
^Qch wanneer wordt voldaan aan den wensch
van sommigen, zullen ook deze rijken mis
schien binnenkort zich ergens in China
Neerzetten. Zoo schrijft bijv. de heer
Aphonse Humbert, die in zeer nauwe be
dekking moet staan tot den Franschen
Minister van buitenlandsche zaken in de
Eclair. «Wanneer andere mogendheden
haar schaakstukken verschuiven, zal ook
frankrijk zijn zet doen. De regeering alleen
kan uitmaken, welk veld wij zullen bezetten.
*1 elk geval mooten wij die operaties onder-
Nemen welke er het meest toe kunnen
bijdragen, om dat deel van China, hetwelk
°p een goeden dag ons in handen zal vallen,
te beschermen tegen alle ondernemingen
Onzer concurrenten. Dus volgens Humbert
^enscht ook Frankrij t zich te vergasten
aan een deel van de Chineesche taart.
Dat Engeland nog niet zelf zijn portie
haarvan heeft afgesneden, moet verwonde
ring baren, als men leest met hoeveel hard-
Nekkigheid enkele bladen bij de regeering
op aandringen om toch eenige haast te
maken en zoo spoedig mogelijk te nemen
wat er te krijgen valt. Want, om nogmaals
de Globe aan te halen, Engeland heeft recht
op een stuk van China. «Wij hebben tegen
woordig geen andere basis dan Hongkong,
1200 mijlen van de golf van Petchili en
in tijd van oorlog zouden wij dus onmetelijk
zwaar zijn gehandicapt. Daarom moet nood
zakelijk een haven meer naar het noorden
geëischt worden en zulk een haven moeten
wij hebben. Een maritieme haven in het
noorden en deugdelijke handelsprivilegies
niemand kan er iets buitensporigs in
vinden, wanneer die verlangd worden.
Voldeed dus de Engelsche regeering aan
het verlangen der Globe, dan zou de Engel
sche vloot onmiddellijk een gunstige haven
uitzoeken en daar blijven «overwinteren."
Volgens de Daily Chronicle is zij zulks in
geen geval van plan. Engeland, zegt het
blad, zal voorloopig geen Chineesphe haven
bezetten, doch de Britsche gezant te Peking
zal de Chineesche regeering duidelijk aan
het verstand brengen, dat Engeland, zoo-
noodig, handelend zal weten op te treden.
Te Rome loopt het gerucht dat Engeland
aan Italië een gemeenschappelijk optreden
in Cost-Azië heeft voorgesteld. Italië moet
geweigerd hebben met het oog op de ver
plichtingen welke het tegenover Duitschland
heeft.
Uit Shangai wordt gemeld, dat de
Japansche regeering eenige troepen mobili
seert, welke onder bevel staan van de
bekwaamste generaals, die den oorlog tegen
China hebben medegemaakt.
Denby, die tien jaar Amenkaansch gezant
te Berlijn is geweest, heeft aan de New-
York Herald een merkwaardige brief ge
schreven, waarin hij verzekert, dat het in
1895 te Peking bekend is geworden, dat
Rusland, aan de Chineesche regeering de
belofte had gedaan, de dynastie te hand
haven. Rusland verbreekt thans die belofte
in overleg met Duitschland en Frankrijk,
Denby's acht China's zelfstandigheid bedreigd
zoo niet verloren, want Engeland moet on
geneigd zijn tusschenbeiden te komen.
Ook in Japan begint het parlementarisme
zijn eigenaardige vruchten op te leveren.
Naar uit Tokio wordt geseind, doet de
samenstelling en de houding der partijen
in de Kamer van afgevaardigden voorzien,
dat een motie van wantrouwen tegen de
regeering zal worden aangenomen. De re
geering heeft zich daarom eergisteren ver
klaard voor eene ontbinding der Kamer.
Te Tokio loopt in diplomatieke kringen
het gerucht, dat er tusschen Engeland en
Japan een overeenkomst is gesloten omtrent
het optreden in China.
Er wordt in Hongarije een heftigen strijd
gevoerd over het» «Ausgleich-provisorium"
Het vindt heftigen tegenstand bij de onat-
hankelijkheidspartij die haar obstructie tot
het uiterste blijft volhouden. Zonder «Aus-
gleich" hij moge dan ook «voorloopig"
zijn is een goede verstandhouding
tusschen Oostenrijk en Hongarije bijna
ondenkbaar. Vandaar dan ook dat aan baron
Banffy het voornemen wordt toegeschreven
om in elk geval dat provisorium vóór
Nieuwjaar tot stand te brengen kan het
niet geschieden langs den constitutioneelen
weg, dan langs een omweg 1
De regeering staat evenwel tegenover
zuike groote moeilijkheden, dat te Buda-
Pestb reeds het gerucht heeft geloopen
omtrent een ontbinding ier Kamer of een
aftreden van het ministerie. Kennend de
vasthoudenheid van den minister-president
hechten deskundigen weinig geloot aan die
geruchten. Hij heeft niettemin rekening te
houden met zijn tegenstanders, die hun
krachten niet sparen. De partij van Franz
Kossuth had, in vereeniging met die van
Gabriel Ügron gisteren, Zondag, een groote
meeting georganiseerd, tot bijwoning waarvan
zelfs de socialisten waren uitgenoodigd.
Omtrent den afloop dier meeting is nog
niets bekend.
Er zal, zegt het Journal des Débats, een
3)
Tot ginds, mijn zoon, zal ik u ver
gezellen. Wel wenschte ik verder te kunnen
gaan, doch mijne krachten vegunnen zulks
biet, zeide de weduwe, naar een bosch van
^ilde kastanjeboomen wyzende, hetwelk
zich aan eene kromming van den weg ver
hief, en waarin Bernard in gelukkige dagen
Soo dikwijls gespeeld had.
Men bereikte de plaats en als op een
gegeven teeken stond ieder stil.
Ik bid u, om uwen zegen, eerwaarde
heer... stamelde de knaap, van aandoening
overstelpt.
De God, die eenmaal de kinderen tot
tich riep, zegene u, mijn zoonHij besture
Uwe schreden, ondersteune uwe zwakheid,
en geleide u eindelijk in de armen uwer
moeder weder 1 sprak de geestelijke met
bewogen stem.
Bernard stond op en zag zijne moeder aan.
-Wij moeten... scheiden... mijn kind...
snikte zij.
Scheiden.... ach 1 neen,... moeder,
moeder.... ik kan nietriep hij, haar om
den hals vallende.
Bernard...
Moeder... moeder...
Mijn kind... mijn zoon...
En daar, op die eenzame plaats, afge-
cheiden van het gewoel der wereld, ver
scheurde de smart de harten van twee
wezens, die door de natuur bestemd schenen
om bijeen te biijven, doch welke door den
ijzeren arm der behoefte van elkander
werden gerukt.
HelaasBernard, wat zal er van u
■worden God, God 1 ik ben zoo ongelukkig
riep de weduwe, eenen smartvoilen blik ten
hemel slaande.
Troost u, zeide de pastoor, die met
innig medelijden dit tooneel gadesloeg, na
lijden komt verblijden eenmaal, misschien
spoedig, zult gij elkander wederzien.
Ach! boe bitter is dit oogenblik...
groote diplomatieke verschuiving plaats
hebben in Frankrijk. De verschuiving, reeds
eenige weken geleden begonnen, toen de
heer Patenotre overging van Washington
naar Madrid, markies de Reverseaux van
Madrid naar Weenen, en de heer Cambon,
oud-gouverneur van Algiers, als gezant naar
de Vereenigde Staten was gezonden.
Thans heeft de heer Billot, gezant van
het Quirinaal, rust gevraagd hij zal worden
vervangen door den heer Barères, gezant
in Zwitserlandde graaf de Montholen,
gezant te Brussel, gaat naar Bern de heer
Gérard, gezant te Peking, zal voor Brussel
worden benoemdde heer Pichon gaat van
Rio Janeiro naar Peking, en de heer Lavaur,
gezantschapsraad in Italië, van Rome naar
Rio de Janeiro.
«Deze diplomatieke verschuiving is, zooals
men ziet, een der beste van den laatsten
tijd en de belangen van Frankrijk zijn toe
vertrouwd aan personen, die zulks alleszins
waardig zijn."
De minister van binnelandsche zaken in
Denemarken heeft een nieuw wetsontwerp
ingediend op de regeling van het Kieswet
voor de gemeenteraden, vooral met het oog
op Kopenhagen, waar in den laatsten tijd de
meerderheid der kiezers in radicalen of
socialistischen geest heeft gestemd. In dit
nieuwe ontwerp heeft de regeering naar
vroeger voorstel, tot het invoeren van liet
twee-trappen-stelsel, laten varen, maar het
kiezerscorps wordt toch ingekrompen, daar
om kiezer te zijn, met enkel, zooais vroeger,
een inkomen van minstens 1UUÜ kronen
vereischt wordt, maar men ook zijn belasting
betaald moet hebben.
Na langdurige heraadslsgingen is het wets
ontwerp tot verplichte verzekering van de
werklieden in alle gevaarlijke bedrijven,
door hun patroons in het Folkething aange
nomen. Het is nu aan den Raad van State
vérzonden, en zal, na de koninklijke bekrach
tiging verkregen te hebben, den 31en Decem
ber 1898 in werking kunnen treden.
Ik eerbiedig uwe droefheid, geef den
vrijen loop aan uwe tranen, het weenen
zal u verlichten.
Vaarwel dansprak de knaap, zich
met moeite uit de armen zijner moeder
losrukkende.
Haastig drukte hij de hand van den
geestelijke en wilde zich verwijderen.
Omhels mij nog eenmaal, mijn zoon,
nog eenmaal: misschien voor het laatst!
riep de weduwe.
Vaarwel, moeder!... vaarwel!... zeide
het kind, haar omhelzende.
Toen deed hij eene poging op zich zeiven
en liep met rassche schreden voortdikwijls
zag de knaap om en groette nogmaals,
hetgeen telkens door de achtergeblevenen
beantwoord werdnog eenmaal stond hij
stil, zwaaide met zijne muts en verdween
achter het hout.
II.
Geen leeftijd is wisselvalliger dan die der
jeugd. Dit tijdperk is eene aaneenschakeling
van verdriet en vreugdenu eens verkeert
de kleinste tegenspoed in groote kinder-
smart, dan weder baart de minste beuzeling
een schat vau genoegengelukkig zijn die
jaren, waarin de kommer telkens door
vreugde wordtafge wisseld en bange gedachten
slechts zeiden in de ziel huisvesten.
Toen de eerste droefheid voorbij was,
begon het treurige gemoed van den jongen
Savoyaard allengskens te bedaren even als
de meeste knapen, zag hij de duistere
toekomst over het hoofd en vormde reeds
uiteenloopende plannen voor zijn volgend
leven. Een afgrond was genoeg, om hem
van vrees te doen sidderen, en eene
boterham, hem door den een of anderen
medelijdenden landbouwer gegeven, deed
even spoedig zijne vrees verdwijnenvan
deur tot deur de liedjes zingende, die zijne
moeder hem geleerd had, vervolgde hij een
gedeelte van zijnen avontuurlijken tocht,
maar weldra overkwam hem eene voor het
oogenblik onherstelbare ramp zijne marmot
werd ziek te vergeefs koesterde hij haar
in het warme hooi, te vergeefs gaf hij haar
het beste voedsel; het arme dier beefde
van koude en wilde niet eten.
Wordt vervolgd.)