Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
eerste blad.
22ste J aars.
Zondag 12 Februari 1899.
No. 6320.
l^ttveaxt !$oter$ttaat 50.
I
Ida's Candidaten.
Parijsche Kroniek.
Lkr» WH..» L
Feuilleton.
PRIJS TAN DIT BLAD:
Voor Schiedam per 3 maandenf 1.50
franco per post door geheei Nederiand - 2.
Afzonderlijke Nummers q.05
PRIJS DER ADVERTENTIÊN:
Van 16 regels .....I.;,., f 0.60
Elke gewone regel meer-0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
Het ministerie Charles Dupuy raakt eiken
rgê, meer en meer in de moeilijkheden en
zaak" V6'en begUinen t6 8e'ooven' ^at 9c^e
nnt zijn val zal veroorzaken en hij
ook
evenmin als
Brisson, aan h-"®, Voor^nSers
AinWrt i algemeene verwarring een
Meline en
ne verwarring een
■«««li. Wij leven hier in
t2 J P,6rk Waarin de geheime aanklach-
an<\ 6\ aaghartiS Ve»'raad en de chantage
da er -a 6 vormen' aan de orde van den
self Z^n' Waar'n fatsoenlijke lui aan de
e andelijkste manoeuvres zijn blootgesteld
n de domste portier praatjes door het
S andaal zoekend publiek verspreid en als
®en evangelie geloofd worden.
De instructie der Crimineele Kamer van
het Hof van Cassatie zal, zooals men ver-
Zekert, voor den 12 dezer zijn afgeloopen,
doch de commission de revision schijnt met
are werkzaamheden en onderzoekingen nog
"'et zoo gemakkelijk klaar te komen en de
ans bestaat dat zich in deze commissie of
'n de Kamerzittingen weder ernstige inciden-
f®n zuilen voordoen en elke vertraging om
aan dien gespannen toestand een einde te
""aken kan voor de regeering noodlottig
^°rdec. De ministers van binnenlandsche
*aken, justitie en oorlog, dit duidelijk in-
*|ende, drongen op afdoening bij de commis-
s|® aan en beraadslaagden welke maatregelen
2'J nemen moeten om tot eene, met zooveel
°ngeduld verwachte oplossing, te geraken.
Eerst Donderdag den 9e dezer werd het
Rapport der commissie aan de Kamerleden
®®zorgd en zal Vrijdag waarschijnlijk in
"®handeling komen. Deze zitting belooft
^®der onstuimig te zullen zijn, want de
18) (Slot.)
Maar wanneer het hier nu ook zoo ging
lïl®t Ida. Zij was thans op dien leeftijd, dat
f"®'sjes naar eene goede partij uitzien. Als
l?®1; eens te laat wasNeen, dwaasheid....
Wilde hij haar dan trouwen
Zij heeft niets, hij heeft niets.... En toch
2011 hij het kalm moeten aanzien dat zij
®en ander nam. Ohet was om dol te
borden 1
Hij bracht een onrustigen nacht door en
Jja,n zich voor den volgenden morgen bij
2?n kantonrechter eene visite te maken.
Wel een uur voor den tijd was hij klaar,
rad telkens weer met den hoed in de hand
®°r den spiegel, streek zijn snor op, liep
•"et onrustige passen de kamer op en neer
j05 dan weer voor een halve minuut op
6 punt van een stoel neer te vallen. Dan
°"d hij voor het venster, greep toen naar
commissie zegt rondweg dat niets het ont
zeggen aan de Crimineele Kamer om de
revisie te beoordeelen, wettigt en dat daar
door ontegenzeggelijk haar gezag wordt
aangerand.
Indien de regeering van opinie veranderde
dan is dit door de enquête van den heer
Mazeau ontstaan. De rapporteur, de heer
Renault Morlière, verklaart, na een nauw
keurig onderzoek van alle desbetreffende
stukken, dat geen enkel daarvan de ver
andering rechtvaardigt welke het gouver
nement in den gewonen loop der rechtspraak
wil invoeren, en hiermede heeft de meer
derheid der commissie ingestemd, zoodat
zij tot de verwerping der regeeringsvoor
stellen besluit. In deze gespannen toestand
zal veel van de houding van den minister
president Dupuy afhangen en het getal
afgevaardigden welke tot verzoening en
het eind der zaak willen komen, moet in
de laatste dagen sterk zijn toegenomen,
zoodat, indien dit waarheid is, de crisis
nog vermeden kan worden. Dat het debat
hevig zal zijn, blijkt genoeg uit de mannen
die het woord zullen voeren, onder aDderen
de heeren Millerand, Pelletan, Pourquery
de Boisserin, Piou, Lerolle, Lasies, Gerville-
Reache, Bazile, Rose enz., en deze lijst zal
gedurende de zitting nog wel vergroot wor
den. Mocht het ministerie in den slag
verongelukken, dan konden wij wel een
Carnaval-ministerie krijgen, hetgeen ten
minste de eigenschap zoude bezitten van
zijn tijd te zijn.
Geheel Parijs wordt onderst boven ge
haald en ziet er op het oogenblik verre van
bekoorlijk uit. Overal geopende trottoirs,
afgeschutte kaaien en straten voor de riool-
werkei: en houten bestratingen. Voor de
tentoonstelling van 1900 moet alles nieuw zijn
en indien men klaar wil komen, zal men zich
moeten haasten. Op het Champ de Mars
de courant die op tafel lag en keek telkens en
telkens weer verder Maar eindelijk ging hij.
De heer en mevrouw Weller ontvingen
hun ouden kennis met veel hartelijkheid.
Ida was er niet. Hij had gaarne naar haar
gevraagd, maar het was of hem de keel
werd dicht gesnoerd en zoo nam hij al
spoedig weer afscheid.
In de gang zag hij griffier Braun op het
huis aankomen en voor niets ter wereld
zou hij dien juist nu willen ontmoeten.
W aarom niet daarover kon hij zich geen
rekenschap geven, maar hij keerde zich om
en besloot door den tuin heen te gaan.
bnel opende hij de glazeu deur, trad
naar buiten en met een slag vloog de deur
achter hem dicht. Maar toen hij aan het
kleine poortje kwam op het eind van den
tuin vond hij dat gesloten.
Onwi lig keerde hij weer terug, maar
daar.de tuindeur kon zonder sleutel
niet van buiten geopend worden en de
sleutel was er niet. Wat nu?
Gevangen Zou hij roepen Over den muur
k immen? Neen dat ging ook niet, gekleed
als hij was. Hy probeerde het slot nog eens.
Daar hoorde hij plotseling de tuinpoort
knarsen en met een sleutel rammelen Dus
daar kwam iemand aan, snel wendde hij
zich om en op het tuinpad kwam Ida hem
tegen. Verbluft bleven beidén staan, hij
is men met kracht aan 't graven, op de
Esplanade der Invalieden rijzen ijzeren
gebouwen uit den grond en de Champs
Elysees is men leelijk aan 't verminken
laten wij hopen om weder schooner dan
ooit uit deze vernieuwingskuur te voorschijn
te komen. Het heeft er veel van weg of
men de wereldstad in groote gaten en
groeven onder de straten en plaatsen ge
graven, wil doen verdwijnendoch de be
hoefte aan ruimte doet zich hier met iederen
dag meer gevoelen en men wordt dus wel
gedwongen vele straten te verbreeden, ja
geheele buurten af te breken om aan de
steeds toenemende drukte van rijtuigen,
automobielen, fietsen en eindelijk der arme
voetgangers wat meer vrije beweging te
verschaffen, om de reeds zoo talrijke onge
lukken te voorkomen of ten minste te ver
minderen. Het commissariaat-generaal der
tentoonstelling heeft gezegd, indien men
Wil dat zij een grootsch karakter zal dragen
dan moet er veel gedaan en veranderd
worden en al de beschikbare terrejnen zijn
daartoe afgestaan. Waar.deze terreinen niet
naast elkander liggen, zullen zij door wegen
boven of onder den grond, hetzjj door tunnels,
bruggen of viaducten verbonden worden.
Niets zal te veel kosten om de Parijzenaars
tevreden te stellen, de buitenlui te lokken
en de vreemdelingen te Ȏpateeren." Vooral
dit laatste zal noodig zijn, om door een
schitterende overwinning de bres te her
stellen, welke in de laatste jaren aan de
goede faam der Franschen is toegebracht.
En inderdaad, een goedgeslaagde wereld
tentoonstelling weegt zeker tegen een
gewonnen veldslag op. Zij kost minder
millioenen en vraagt, hetgeen nog veel
meer zegt, geen bloed. Wij zullen dus al
die onaangenaamheden en hinderlijke drukte
maar geduldig verdragen in 't blijde voor
uitzicht in 'tjaar 1900 door nuttige ver-
bezon zich het eerst en reikte haar de
hand.
»U is mijn reddende engel, juffrouw Ida."
«Ik... hoezoo
«Ik zit hier gevangen, aan beide kanten
ingesloten."
«Dan zal ik u bevrijden," lachte zij
schalksch. «Maar dan moet u eerst eenpcherp
verhoor ondergaan.
Hoe komt u hier in den aan alle kanten
gesloten tuin
»Dat is een ingewikkelde geschiedenis
Ik wilde door den tuin gaan omdat ik
meende dat het poortje even als vroeger
geopend zou zijn.... Zonder erg liet ik de
tuindeur achter mij in het slot vallen zon
der te vermoeden, dat ik me zelf opsloot."
«En de sleutel
«Ja, dat was het juist, er was geen
sleutel te vinden."
«Dat moet hij er uitgevallen zijn."
«Wel mogelijk."
«Maar...." Het meisje scheen er genoegen
in te hebben dit verhoor nog voort te zet-
ten....«waarom koost gij dezen weg
«Ik wilde iemand ontwijken."
«Ontwijkenwier.
«Mijnheer Braun."
«AhMoogt u hem niet lijden
«Hm...."
«Ik ook niet." Zij hield plotseling stil,
anderingen en verfraaiingen ruimschoots
schadeloos gesteld te worden.
Van de groote gebouwen van 1889 blijven
nog slechts de toren van 300 meters en de
Galerie van 115 meters over en zullen
dezen ook in 1900 dienst doen. De Eiffel-
toren, als de hoogste belvedère ooit door
menschenhanden gewrocht, zal zeker nog
lang nieuwsgierigen en menschen die van
de ruime lucht houden, trekken en de groote
galerie zal in drie deelen gescheiden wor
den, waarvan het -eene de landbouwten
toonstelling zal herbergen, het tweede voor
speciale tentoonstellingen zal worden inge
richt en het middengedeelte in een feest
zaal herschapen met een hoogen koepel,
waarvoor de werkzaamheden reeds begonnen
zijn. Deze galerie heeft reeds veel diensten
bewezen en zal het ook van dit jaar nog
bizonder doen. Eerst zal het Landbouw-
concours, dan het concours hippique en
daarna de beide salons er gehouden worden
en er zal maar juist tijd genoeg overschieten
om in 1900 geheel getransfigureerd te voor
schijn te komen.
De Boeuf-Gras zullen wij dit jaar weder
niet zien, want Carnaval lijdt, gelijk de
geheele natie, aan de algemeene influenza
en toch zoude wat gulle vroolijkheid en
vele balen confetti beter dan ooit eene
gewenschte afleiding aan die verwenschte
«zaak" kunnen bezorgen. Zij die zich in
deze vette dagen wat vermommen of een
Cyrano-neus koopen, zijn zeker minder
dwaas dan die vervelende ruziezoekers vóór
of tegen leger en magistratuur.
Kon men de Franschen maar weer eens
hartelijk doen lachen, dan was het misschien
Carnaval met zijne zotheden, die hen van
die Dreyfusnachtmerrie was komen ver
lossen.
Fidéliüs.
Parijs, 28 Jan. —10 Feb. 1899.
zichtbaar verschrokken, dat dit woord
haar ontvallen was. Zij kleurde sterk.
»U, juffrouw Ida En ik meende
De tranen kwamen haar in de oogen.
«Maar.... ik moet hem toch trouwen,
mama wil het en papa wil het ook."
«Wilt gij hem trouwen
«Ja, ik moet" snikte zij.
«En gij bemint hem niet? «Dat is ver
schrikkelijk-"
«Ja, o ja
«Heeft hij u reeds gevraagd?"
«Ik weet het niet
«Weet u dat niet? Dus hebt ge hem
uw woord nog niet gegeven
Neen, maar ik moet.... ik moet
«Neen, u moet niet, u moogt, niet nooit,
nooit
«Moet ik niet
«Ida.... er was een tijd, dat ge mij om
raad vroegttoen was ik de bemiddelaar
tusschen u en papa. Mag ik het vandaag
weer eens zijn
Hij strekte de hand naar haar uit en zij
legde er de hare in.
«Ja, u moogt" zeide zij, onder tranen
lachend.
«Ida.... ik weet een uitweg."
«Ja
«Ja.... ik heb het nooit zoo goed geweten
als nu, nu ge mjj zult ontnomen worden,
NIEUWE SCHIEOAMSGHE COURANT
