Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
§^tebljd.
"°»™i.krrdsed"iw«k
~~'ste Jaarg. Zaterdag 24 en Zondag 25 Juni 1899.
No. 6428.
bureau ^Sofersfraaf 50.
&ud in gevaar!?
PAMILIE-EER.
den fa7.tz„ .r:
fo.eo
^ANJïI3S Dlh^v nI°eSt(Ia& Van (len H-
«en br°nZ6t lezer
;e°r- de NedeX°deskc)heeS,ChUldigt0n0m"
do'nhei;rerStaat
Waar
'^«nde"*Ls*TteiJaren °P scbrome'ük
8°h«lpen
euilieton.
tïlaaltifdhad
n!fr was ginl& d hij Z°° goed voor het
koh ta bezSrrtdde-,de weduw® ^nder
k°n' Welk2;""6"' t6rijl ZId niet beg"JP««
ALGEMEEN OVERZICHT.
NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT
PRIJS TAN DIT BLAD:
- r ^«hieaam per 3 maanaer.1.50
ï*2.IiC0
post aoor geheei Nederland - 2.-
-onaeriijke Nummers q.05
PRIJS DER
Van 16 resreis
ADVERTENTIËN
mn;iii)M.'aitM»mii4irTiMi|nnnrt:iH:iiHH.'tvii,''i;:rrei' i.u'ir'nT.i.-iniie
Elke gewone regei meer-0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
^^«in J "91'KR, zal de JVteuwe
HVotl(l ni!te Cowranaterdag-
et verschijnen.
'°churo vestlSt onze aandacht op
fV8n door a °t ngS gedlukt «n uitge-
6Qhag«. Zii t D'kstra Co 'e-Gra-
a° den aansta^?' "te'oorzaken
^'d-HollanH °nderga"g van Noord-
v de zeewerin^ e miskandeling
nooais
ering.':
«it den
reeds een weinig
ver nu en dan
k'ijlit, misha A&n l'te' ree(
°"Ze N«derUnaeItu de Sch"J
^e' eenige taa' en geelt daardoor
S°ht inair'der vd'ng' dat ZlJ" schri>en
erclient ter w rouwen wekt> dan het
aDgen, die het 6 van de gewichtige be-
De schrijver rn' 0nderwerp heeft.
a Waterstaat ingenieurs
van
van
grove onkunde en
-"te g6Vol Z' d'lnd zUn voor de
Cala dle in de |uJar; deschelpenvisscherij,
a iflet is m. dt Sedreven.
at tusschen den If" gekomen zegl hÜ
8 er, over p °6 Van ü°dand en den
Strand, of St® van 125-000 meter
mannen met
*an het stro ^en keziS zijn, om dagelijks
8tl al in 11 te krahbelen om de heele
10 toestand
van slijting verkeerende
«Te g ^'eg te halen.
ftleier) bp!?Veiningen worden 8 palen (8000
bagce'f ot bekrahbeld door 60 man,
*In het JjeUg^ karren en paarden.
St°0tnschein °°t en Ssbruiken de visschers
acherij. "'P602"^ voor de schelpenvis-
J ^oo n scbelpenzui
•ger gebruiken ze
52)
«tenk^Ü,'s heeft
en
vaak
hij het noodige niet te
toch heeft hij zijn karige
'inr* mot ii P
,e«h ver®", VaaK,n°g met een hond gedeeld"
S ^hnkkehjk d,er, dat niet eLs van'
tv, °s befnn weduwe voort, wier ton
?°8®n ijl tö raken) «heb ik hem graa
l*1^ou> *ueu ik nem graag
P-den hals haai/"*131 t.nu biJ m9 de P°htie
hl 6 cornmi nu bedank ik voor hem."
Ï^ddconrokkT8' ,dJe 'nmiddels een met
hl"?1 scheerm Zakdoek' een buitengewoon
k«V ekte broeTS' ..b®nevens een niet bloed
biï dezp to Ult de matras had gehaald
"Hoe heette^,®orden helangsteiend op.
■"Turk ,r 0 die hond?" vroeg hij.
belang de
commissaris daarin
zegt de schrijver o. a. ook bij het
wrak van de Lutine, waar hij dan gaten
van dertig voet diepte maakt. Is het wonder
als zoo'n machine langs de kust den bodem
der zee omploegt en alles losmaakt, dat de
zeeweringen daar inzakken
»Op gelukkige dagen krabbelt een man
met paard en kar 10 a 12 kub. meter van
het strand weg, dat is voor 60 man pl. m.
658 kub. meter daags, en dat enkel en
alleen te Scheveningen."
Tegenover de beweringen van een Inge
nieur van den Waterstaat, dat de schelpen die.
de zee aanspoelt, weder naar zee terugkeeren,
en de schelpenvisschers ze dus vrij kunnen
weghalen, zegt de schrijver der brochure
»De schelpen spoelen uit zee aan, worden
door den eeuwigdurenden golfslag tot poeder
geslagen, verbinden zich met de stuifzand
korrels, geven de korstjes kristallijn
koolzure kalk, waaien op en geven een
vast duin
»In den storm van 17 op 18 Juni 1897
zijn er te Scheveningen ten noorden van
het Orantje-Hotel en ten zuiden van den
vuurtoren weer ongeveer 1 tot 5 meter van
de duinrij weggeslagen. Een ieder begrijpt,
dat bij de jaarlijksche slijting of wegspoe
ling van eenige meters, er spoedig geen
duinen meer zullen over zijn, en als dan, door
de ongehoorde lichtzinnigheid en verbazing
wekkende onbekwaamheid van den Water
staat (die de schelpenvisscherij bestendigt)
onze duinen door de schelpenvisscherij
geheel vernield zullen zijn en de zee ons
polderland binnenstroomt en b.v. van Den
Haag, Amsterdam, Rotterdam enz., den
eenen steen niet op den anderen zal ge
bleven zijn, en de waterschappen Delfland,
Rijnland, Schieland enz. eenige meters
onder het zeewater zullen bedolven zijn,
wat zal het dan baten of het water weer
wegloopt, zooals het rapport, dat Zijne Ex.
Van der Sleijden heeft doen uitbrengen,
ons voorspiegelt
ïGaarne zouden wij meer uit de brochure
stelde en waarom zijn gelaat zoo eensklaps
opklaarde.
»Weet gij ook, wie de eigenaar van dien
hond was vroeg hij verder.
»Wel ja, de vriend van Horner," ze^de
de weduwe op minachtende toon. »Die
moest vooral zoo'n hond houden hij zag er
zelf uit, alsof hij maar ééns op een dag at,
en ik geloof ook, dat dit niet zelden het
geval was."
sBedoelt gij mijnheer Dorner vroeg de
commissaris vriendelijk, terwijl hij de
weduwe wat ter zijde nam.
Deze zette groote oogen op.
»Heette hij Dorner?" vroeg zij daarop.
»Hij was een klein, oud man met spierwit
haar, een onaangenaam gezicht en daarbij
was hij altijd zoo uit de hoogte."
A) hield plotseling op en keek diep in
gedachten over zich uit.
»Dorner? herhaalde zij vervolgens. »He,
wacht eens even, die naam komt mij bekend
VS°ri' "mbwaar beb A dien meer gehoord
til' Ik heb hem gelezen Eensklaps
maakte zij een verschrikte bewecinc. sHeer
in den hemel nu gaat mij een licht op
Ja wel, die is vermoord geworden, en een
bond heeft hij gehad, ja juist en dien heb-
des heeren Oosthoek willen overnemen,
maar onze beperkte ruimte verbiedt het.
Wie het in dezen hij het rechte eind
heeft, het rapport van den Minister of de
besproken brochure, wij verklaren ons
incompetent om in dezen alsscheidsrechterop
te treden. Intusschen vinden wij voor ons
in het betoog van den schrijver zoovele
bewijzen van gezond verstand en oordeel,
dat wij het zeer zouden betreuren,
indien zijne stem niet gehoord werd door
hen, die door hun ambt aangewezen zijn
als de verdedigers van den vaderlandschen
bodem tegen onzen steeds dreigenden
vijand, de Noordzee.
23 Juni '99.
Het nieuwe Fransche ministerie.
De makelaarstaienten van Léon Bourgeois
moeten werkelijk niet gering geacht wor
den. President Loubet heeft goed gezien,
teen hij Frankrijks gedelegeerde ter Vre
desconferentie te hulp riep. Bourgeois kan
naar Den Haag terugkeeren met het fier
bewustzijn den President belangloos een
nieuw ministerie te hebben bezorgd.
Het nieuwe kabinet is samengesteld als
volgt: minister-president .en minister van
binnenlandsche zaken Waldeck-Rousseau
buitenlandsche zaken Delcasséoorlog gene
raal de Gallifetmarine de Lanessan
justitie Monis; landbouw Jean Dupuy
handel Millerand financiën Oaillauxonder
wijs Leygues openbare werken Baudin
en koloniën Decrais.
Het Kabinet bestaat uit de meest hete
rogene bestanddeelen het onwaarschijnlijke
is hier waar geworden. Generaal de Galli
fet, als onderdrukker der Commune gehaat
bij een goed deel der Parijsche bevolking,
zit in hetzelfde ministerie met twee ver
tegenwoordigers dier bevolking, beiden van
de uiterste linkerzijdeBaudin, de jonge
oud-voorzitter van den Parijschen gemeen-
ben zij ook den hals afgesneden en die
hond moet ook Turk geheeten hebben. Is
het mogelijk, zou Horr.er
Zij zweegblijkbaar durfde zij de ge
dachte,' die bij haar opkwam, niet in woorden
brengen,
»Was Turk kwaadaardig 7" vroeg de com
missaris.
De weduwe knikte toestemmend.
»Dat zou ik meenen," bevestigde zij hij
was gevaarlijk. Mijn kinderen maakten zich
altijd uit de voeten, als zij hem maar in de
verte zagen aankomenzij waren doods
benauwd voor dat beest."
»Nu als men hem vriendelijk aansprak
zou hij toch wel niets gedaan hebben," sprak
Loder.
»Wel mag het u bekomen 1" spotte de
weduwe. »lk heb dat dier dikwijls wat ge
geven, ofschoon ik het zelf niet breed heb,
maar ik zette het maar in de keuken voor
hem neer en paste wel op, dat ik niet bij
hem kwam."
»Dat moet dan wel een kwaad dier zijn
geweest," mompelde de commissaris. »Maar
deed hij uw commensaal dan niets
«Integendeel," verklaarde de weduwe,
«het beest was letterlijk gek op hem en
teraad, staat op de grens van de sociaal
democratische groep, Millerand maakt er
deel van uit.
Het heet een ministerie van republikein-
sche verdediging en Millerand heeft zich in
dien zin uitgelaten een kabinet om personen
en zaken op hun plaats te zetten in het
leger, de rechterlijke macht en het binnen-
landsch bestuur. Maatregelen in dien zin
worden dus verwacht en aan de regeering
wordt het voornemen toegeschreven het
parlement na lezing van de ministerieeele
verklaring te verdagen, om te beginnen
voor een maand. In overeenstemming met
de taak die het Kabinet op zich neemt,
zou de verklaring ook vrijwel zwijgen over
hervormingen.
Als men het ministerie iets nader in zijne
samenstelling beschouwt, dan verdient naast
den persoon van den premier, en de andere
ministers die reeds min of meer bekend
zijn, vooral de aandacht de nieuwe minister
van oorlog, wijl hij in het eerstvolgend
tijdperk een belangrijke rol zal hebben te
spelen. Generaal markies de Gallifet, 69
jaar oud, krijgt de portefeuille van oorlog.
Hij geniet groote achting bij het leger
wegens zijn deelneming aan den Krim-
oorlog (Sewastopol), aan den veldtocht in
Mexico, waar hij gewond werden aan den
oorlog van 4870, waarin hij aan het hoofd
van het 3e regiment Atrikaansche jagers
de bewondering van den koning van Pruisen
wekte. Hij werd te Sedan gevangen ge
nomen.
Enkele Parijsche bladen gaven gisteren
reeds hun oordeel over de samenstelling
van het nieuwe ministerie.
De Courier du Soir ziet in de samen
stelling het verleden en de uitlatingen der
leden van het nieuwe kabinet aanleiding
om het te begroeten als le ministère des
energies, en als zoodanig met vertrouwen
te begroeten. De Presse, altijd een weinig
anti-dreyfusard, neemt het ministerie eenigs-
zins ongeloovig op, wij hadden noodig
gehoorzaamde hem beter dan zijn eigen
baas ja, de hond wilde niet met hem mee
gaan, voordat Horner hem beval, anders
was hij niet van dezen weg te krijgen."
De commissaris dacht een oogen blik na.
Toen kwam een zijner agenten bij hem
met een sleutel, die hij nog in de matras vond
en dien Loder oplettend bekeek.
«Deze sleutel komt mij bekend voor,"
mompelde hij peinzend. «Hij heeft zeker
een beteeken is, anders zou Horner hem
niet zorgvuldig verborgen hebben."
«Onze huissleutel is het niet," zeide de
vrouw, toen de commissaris haar den sleutel
voorhield.
Loder tikte met den vinger tegen het
voorhoofd, daarna wenkte hij een politie
agent.
«Neem een rijtuig," beval hij, rijd naar
de Rozenstraat no. 28 en probeer dezen
sleutel op het slot van dat huis. Ik wacht
u over een half uur in 't lijkenhuis."
Wordt vervolgd.)
