Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
eerste blad.
23ste Jaar»
Zondag 25 Februari J90Ö.
i\o. 6632.
^Bureau ~&oterstvaat 50.
Drieberkenhof.
Parijsche Kroniek.
geut Het o n.
PRIJS YAH DIT BLAD:
7oor Schiedam per 3 maanden
."ranee per posi door geheel Nederiand
Aizonderiiike Nummers
oorlof Z°Ude ze§sen, dat de Transvaalsche
de k" e,?n Pran8cbe oorlog was, zoo volgt
indacht bewogen
teson j s de voordeelen en de
onder A d00r de Boeren behaald en
de BV°n 6n' den ^ranscben zeil aangaan
terwiilT" :ervUÜen hen met weugde,
J de anderen hen met droefheid slaan.
spelV! da1 °°k We' het bootste schouw
en nn a 6rt ®en eeuw onze °°gen trof
niet bewondering afdwong, en zoo het
zoud» onbescbaafd in de ooren klonk,
«nemen™613 dCZe Str^d' Gen mooien oorlog
voeM^ jöagd'.ik moet het bekennen, ge-
Welk 6 h nie' di<>n h#at t6gen den oor'ogi
No»,,6 1J mi-i iater is 8aan inboezemen,
af egenstaande den afschrik die hij van
VoelH6 r°egSte tidd®r' verwekt heeft, ge-
enket 1060 W6' Wat Toor de °Pinie van
kriJgslièdlnSgeeren Waarvan d® meesten geen
een j WareD en waaronder er zelfs
oorlof I0", W°rdt' Proudhon' die den
bloedt Lg rfde ooemen en over dit
^hreef m tWe® Hjvige deelen v°l"
recht h ,Maarschalk van Moltke die wel
ïeide- an ln ziJn woordje mee te praten
geen dr°0m C" "°S Ze"S
beid'enanleidlng dat die plaag der mensch-
te heh,mS Wat behoorlijks voor mij scheen
oorloff Ti ,S Wel daarin te zoeken> dat de
ontwerf gr°0te deugden eischt
te to de gelegenheid aanbiedt moed
bracht"611 g6Vaar' Ja zeifs den dood te
WeldafWelke zaken> onvermijdelijk een
tporaal f,nvloed °P de gewoonten en
sch0uwri r menigte uit°efenen. Zoo be
like d IS de oor'°g de zekerste school
®en m 6n menscb openstaat om werkelijk
enthonf tS worden- Wie gevoelt geen
5555..^^^^ de
Naar het Duitsch.
59)
btariefji- beeft mij verteld van Berken-
u verlor gestorven was, van Berken-Eva
hem wél tn j^as voor bem, en van allen, die
tot mi; adden gedaan. En toen heeft hij
u "land »Z ^Broeder, ga naar Schwa-
r>e,1g da° Z°ek den Brieberkenhof op en
^oenen-fep V6'e duizenden groeten van
g"heenf tnds Zat Citroenen-Ander aan den
Boven Ppel«ken disch.
kÜde MarJat de ^vesperklok", zooals de
?d van j a sours genoemd werd, aan het
an bet werl ,^bo®r en mijmerde er over,
U od d» ds wil was, dat zij
u Drieberkenhof zou overleven..
Brie
XII.
waren voorbij gegaan.
f 1.50
PRIJS DER ADVERTENTIÈN:
Van 16 regeis /'Ü.60
Elke gewone regei meer -0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
borst met medailles versierd, soms gewond
doch met roem beladen na den strijd in
z|jn Vaderland terugkeert, en die toen bij
te velde trok maar een halt ontbolsterde
boerenjongen was zonder moed en verre
van in zijn schik zijn dorp te verlaten en
de wijde wereld in te moeten. De oorlog
heeft hem eigenschappen gegeven welke
hij zonder hem nooit gekend zoude hebben.
Sedert de jongelingsjaren voorbij zijn,
ben ik er echter anders over gaan denken.
De oorlog, zelfs voor een rechtvaardige
zaak, voor een incident, een diplomatieke
kwestie, eene uitbreiding van grondgebied
of zelfs eene grensscheiding, of wel uit
eergevoel of veroveringszucht, vertoont zich
nu onder geheel andere kleeren dan vroe
ger aan mijn geest, en komt mij thans voor
als eene nuttelooze wreedheid of liever als
eene onvergeeflijke barbaarsche domheid.
Het bloed in den oorlog vergoten bederft
mij de energie welke hij soms doet ge
boren worden en de rekening makende,
vind ik slechts eene aanleiding als uitzonde
ring, doch overigens blijft het oorlogvoeren
een beulenwerk waarbij geheel doelloos
menschenlijken opeen gehoopt worden. Het
is een uitdaging aan de beschaving gedaan,
eene beleediging van den mensch zelf in
hetgeen het edelst in hem i3.
Een ieder, door geen nationale trots
of belangen verblind, zal de strijd door de
Boeren gevoerd, als eene wanhopende held
haftige worsteling voor het behoud hunner
onafhankelijkheid, rechtvaardigen, daar het
wei het eenige geval mag heeten waarin
de oorlog inderdaad heilig genoemd kan
worden. Wanneer wij de verhalen er over
lezen, dan is het alsof men den adem voelt
welk de grjjsaards, vrouwen en kinderen
bezielt, de strijders voor hun vrijheid in de
verschansingen volgend om hen daar de
patronen aan te reiken en zoodoende hun
land nog van dienst te zijn. Zij vallen en
sterven, zooals de soldaat van Virgilius,
niet een laatsten blik, dat kleine doch
Altijd nog stonden er topzware garven
op de stoppellanden.
De haver bewoog trillend de lange rissen
in den avondwind, die barmhartig was op
gestoken om de geblakerde arbeiders ver-
frissching te brengen.
Bij het vallen van den avond sleepte de
hofboer, op een zwaren stok gesteund,
zich naar buiten naar de zwarte" plek,
waar de vreeselijke brand had gewoed.
Mordax volgde zijnen meester.
Daar, op die onzalige plaats, waar er
reeds twee gewelddadig den dood hadden
gevonden, verhief zich een nieuw gedenk-
teeken, opgericht op kosten van den Drie
berkenhof.
Hier bleef de zwaar beproefde vader
staan.
»Wat geschied is, is geschied," fluisterde
de Drieberkenboer, terwijl hij in de
avondzon staarde tot zijn droef oog geheel
verblind was van het licht.
«Wat er gebeuren moet, zal zich wel
schikken," voer hij zacht voort, terwijl hjj
dacht aan den stam van den Drieberkenkof,
die zoo onbarmhartig ontbladerd was.
De oogen ter neer geslagen, kwam Gon-
da van den Holenhof langzaam nader.
dierbare vaderland groetende, hetwelk zij
ongeschonden achterlieten. Ik weet niet
hoe dit alles zal eindigen, doch de Boeren
hebben wel verdiend, dat men het hun voor
altijd laat behouden, want in hen ontvlamde
het edele vuur, de hemelsche vonk van
waren moed en doodsverachting. Bij hun
moed toonen zij ook een medelijdend hart
te bezitten. Zjj begraven godvruchtig hunne
doode vijanden en verzorgen en eerbiedigen
hunne gevangenen. Zij deelen hun zeker
niet overvloedig brood met de ongelukkigen,
die den vorigen dag nog op hen schoten, en
laden hun geweer onder het zingen van
een psalmvers. Welk een schouwspel en
welk een les I Ja er is nog een heilige
oorlog, en deze is ook de eenige waarvan
men kan zeggenGod zelf wil hem.
Op enkele interpellatiën na hield de
Kamer zich met de begrooting bezig en
benoemde eenige commissiën, waaronder
die met het onderzoek der vervallen ver-
karing van den afgevaardigde Paul Dérou
léde als lid dier Kamer, belast, wel
de aandacht verdient, daar zij onder
haar leden den heer Leo Meillet telt, die
een te mooie rol gespeeld heelt om haar
niet werelkundig te maken. Deze in 1879
geamnestieerde Communard, presideerde
den 17den Mei 1871 de Parijsche Commune
en stelde daarin voor, de decreten van
7 April onmiddellijk ten uitvoer te brengen
en dientengevolge werd besloten, dat de
aartsbisschop van Parijs, Mgr. Darboy, de
president van het Gerechtshot, Bonjeau,
een groot getal geestelijken en eenige gen
darmen ter dood zouden gebracht worden
hetwelk, zooals men weet, ook inderdaad
geschiedde. Eenige dagen daarna ontsnapte
Leo Meillet door de vlucht aan de ver
schrikkelijke verantwoordelijkheid dezer
moorden. Terwijl Meillet zich door de Prui
sische rijen heen redde, kwam Paul Dérou
lède met de geregelde troepen Parijs binnen
Hare eens zoo bloeiende wangen waren
bleek geworden en een stille zwaarmoe
digheid lag over het gelaat der vroeger
met van ruwheid vrij te pleiten boeren
deerne.
De hond sloeg aan, toen zij nader kwam.
Zij zond de groote oogen vragend rond en
schrikte, toen zij den vijandelijken buur
man zoo onverwachts ontwaarde.
De Drieberkenboer herkende haar niet
dadelijk, want zijne oogen waren zwak
geworden, en zijne gedachten verwijlden
elders en waren verward.
Gonda nam een heldhaftig besluit en trad
op den ouden hofboer toe.
«Goeden avond, buurman," sprak zij
hem eenigszins verlegen aan.
Zoo, ben jij het was het korte weder
woord van den Drieberkenboer, die zich
nauwelijks scheen te verwonderen. «Wat
kom je hier zoo alleen uitvoeren? Wil je
uwen bruidegom een gebed nazenden in
de eeuwigheid?"
Hij hoestte en zag naar boven,
»Ja, zeker, dat wilde ik doen!" was het
antwoord. Men kan wel tegelijk voor de
dooden en voor de levenden bidden.
Waarom zou ik niet voor Frits en Johan-
en werd daarbij, zoo ik mij niet bedrieg,
gewond.
Heden zijn de rollen omgekeerd. Leo
Meillet presideert de Commune niet meer,
doch de commissie welke het voorstel deed
Paul Déroulède als député vervallen te ver
klaren. De vluchteling en moordenaar der
gijzelaars van 1871 is in het parlement
gekomen en zal er den patriot Déroulède,
doen uitzetten. Zulke ergerlijke contrasten
bezorgt ons het onzinnige algemeen stem
recht, waarbij het niet tot de onmogelijk
heden behoort, dat een rechter door een
vroeger veroordeelde terecht gesteld wordt.
Het hooggerechtshof is nu voor de tweede
maal vereenigd en wel om den vriend van
Déroulède, den heer Marcel Habert, evenzoo
afgevaardigde, te oordeelen. In plaats van
ruim 200 senatoren zal hij slechts 140
rechters hebben, doch het komt mij voor
dit hof nog meer eene comédie is als het
vorige, en dat het stuk met een vrijspraak
zal eindigen. En dat zal recht zijn.
In Rome geweest en de Paus niet gezien,
zegt men gewoonlijk van iemand die een
stad of land bezocht en er het voornaamste
niet van zag. Sedert ik nu een paar dagen
geleden de «American Biograph" in de
galerie Georges Petit 8 Rue de Sèze be
zocht, kan ik dien zin omkeeren en ver
klaren, den Paus gezien te hebben en niet
in Rome te zijn geweest. In geanimeerde
fotografiën krijgt men daar, na eenige be
roemde gezichten in Rome, den Heiligen
Vader levensgroot, zittend, pratend, wande
lend en zegenend te zien, alsof men Leo
XIII inderdaad voor zich heeft en de illusie
is zoo sterk, dat toen Hij op een steenen
bank plaats genomen had, zijn hoed afzette,
zijn bril aan een zijner secretarissen gaf,
met zijn hand het voorhoofd afveegde en
daarna beminnelijk lachend den zegen gaf,
er vele godvruchtige zielen die rond mij
zaten, heel devoot het kruisteeken maakten.
nes beiden een goed woord doen bij God
«Zoo Dat is goed, dat is
braaf. kuchtte de hofboer en tracht
te de gebogen gestalte met den ouden ruk
omhoog te richten, maar het ging niet
meer. Het vermolmde lichaam was en
bleef gebogen en stramer was geen
levenskracht meer in te storten, evenmin
als in den eik. waartegen hij leunde, die
door den adem des vuurs was geblakerd.
«Wat gebeurd is, is gebeurd", sprak hij
als in zich zeiven en boorde met den
knoestigen stok in den grond.
Gonda bad het fluisterend woord ver
staan.
«Er ligt veel lijden, veel smart, ;maar
ook veel hoop en troost in dat woord",
sprak zij bedeesd. «Mij is ook veel over
het hoofd gegaan, maar dat zal mij wel
voorbestemd zijn geweest door de Voorzie
nigheid.
«Jou over het hoofd gegaan
«Veel, zeer veel I Nog gisteren viel
een nieuwe slag. Vader heeft eene bloed
spuwing gekregen, en zal er helaas wel
niet meer van opkomen."
Wordt vervolgd.)
NIEUWE SCHIEOAMSGHE COURANT
Mp: r
iuwmmiiii
