Dagblad voor Schiedam en Omstreken. SfrT*- - Atxs.r""-,isv« 23ste Jaanr. Zondag 25 Maart J900. So. 6656. !&xxvea\x l&oter&tvaat 50. EEBSTE BLAD. °P den Lindenhof. Parijsche Kroniek. Kerk raS' verdedigde de leer, dat de latnn 6 wetenscbaP gerust haar weg kan scha gaan' eD bet goioof door de weten- Worrf 6èrder versterkt dan verflauwd zal hefc8' ,gi1g eindeliJ'k met ijver aan h°oglandT e" 5 het is in het Beiersche bkL gewoon'e de schoonste koeien A's Johan raorSen^TaWléérk^ 'otan, j. benl S NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT ?RUS TAK DIT BLAD: ^*-id®dam per 3 maanaen •"ranco per Dost aoor genee: Neasnand Aizonderiiike Xummers f 1.50 O - 0.05 PRIJS DBB ADVERTKNTIÈN: Van 8 regeisƒ0.60 Elke gewone regel meer-0.10 Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten aangegaan. Toulon!?6?1'1'5 predlker' Père Dldon- is te zestig plotseil"g overleden. Hij werd, tigQ bet6n C)U(^, eens^^aPs "it zijne gewich- scholen6 van administrateur der D°miniqUe Tle Grand' La plaCS' St- jeugd Wa„ Eacordaire gerukt. In zijn zÜne Ir™ i ZWa'c van gezondheid en kwam We§ing in^ a"een te doven door veel be- bij no<* zeerVP6n 'UCht te nenaen' zoodat deroemde °ft V°°r z'Jn dood er z'cb °P Albert le' ^emakke'ijk van Arceuil, waar Parijs te gaanh f6legen is' te voet naar ling van twee én l Z6k6r ®en wande" Pr'ncipe dat een j UUr Zal Het «6I> gezond lichaam^kl!6 a"6en dan ook geheel iaa j 'wonen, was hij "•ine schold l kf!? h""*1 h« ';id|ng sterk voorUlin„ 21J" lntel«ctUeele den spreken, Zl7°l Vee' ïa" »ch Torig« jaar deed hij met d?epaSSing- «et oen reis naar Eng^d,tSTh*« J n lichaamsontwikkeling zeer prees ïrwkrjt lraclut8 0,er ik hl 13 reeds een geta' iaren geieden dat ziine m '♦•de Madeleine"kerk doorde, waar ken rf°n erences Zooveel toehoorders trok- dekl'orrat eetl UUr VÓOrdat h» den kat)sel tip«n g6en staanPlaats meer te bemach- ^derT'l?611 hé9nn bastreed hij' raet veie Josenh /ar>x? predikers» de richting door sta»n d aistre "a de revolutie voorge- vandèn striid tradltlonallsaie de oplossing scheihk J f'®" h8t gel00t en het men- verstand dacht gevonden te hebben. 17) 'did, d^°7ndmDk' mompelde bst meisje half- er iets k^6 j 1S V001'dijgegaan zonder dat ^ader en aa s aan det vee is overkomen. Wie had °d>er k"nnen tevreden zijn. 'en> dat ik all ^0rjaai' kunnen voorspel- terugkearen Jnha uV*r den Alm zou gehouden hii i- a" eft flink woord fnensch geworden Th arbeidzaam ■!agers niet langer'uit d^8 eboeft hij den lk word een Mnkt,.. We? te i?aan en gat ze haar 1 «ir *rouw!- Eensklaps deze zich aan de bloem T' tlk' omdai Zoo, nu ben °k 7" ü'lde ver8a^en. 1 Den lk gereed, vervolgde ze. Zijne conferentie» over de echtscheiding maakten zooveel sensatie, dat hij daarna niet meer als prediker, ten minste niet geregeld meer, optrad en hij na een reis naar Rome, waarheen hij zich ook nu begaf, toen de dood hem zoo onverwachts over viel, eenigen tijd in zijn klooster doorbracht en daar verschillende belangrijke werken schreef waaronder, een »Vie de Jesus", dat zeer geroemd werd en het noodlottig werk van Renan, den genadestoot kwam toe- rengen. Na deze dagen van overweging, studie en arbeid, kwam hij aan het hoofd dei Hominicaansche inrichtingen voor hoo- ger onderwijs te staan en werd, om het zoo te noemen, de tweede stichter dezer onder zijne nooge leiding beroemd geworden scholen. De kerk der H. Clotilda, waar zijne uit vaart gehouden werd, kor. de vrienden en belangstellenden uit alle rangen der maat schappij daar gekomen om den groeten doo- den, den eminenten Dominicaan, een laatste hulde te' brengen, niet bevatten. Een een voudige katafalk, van de vijfde klasse was in het koor opgesteld en geen andere ver sierselen dan een groot wit kruis op een zwarten achtergrond, prijkte boven het hoofd altaar. Er waren noch bloemen noch kransen en in alles domineerde de eenvoud. De vicaris-generaal, Bureau, vertegen woordigde den nog steeds lijdenden kardinaal aartsbisschop en was omgeven van den provinciaal der Orde, den pastoor en de geestelijkheid der parochie, de Dominicanen van Parijs, en een drom van generaals, admiraals, senatoren, afgevaardigden, ge- eerden, artisten, schrijvers en vrienden en ewonderaars uit de hoogste standen van frankrijk. Na de Mis der overledenen, waarin de 1 °or •^■u§uez? ^ölpouget, Mazalbert en Cöassaing gezongen werden, hield de abbe Gardey de panéginque van den groeten pie i er op eene wijze zijner gedachtenis waardig, en de pastoor der St. Clotilde be- hij een ruiker zoo fraai als hij n0g nooit gezien heeft. Wat zullen de koelen er trotsch bij loopen, als ik ze de nieuwe klokjes heb omgehangen. Daarna legde zij «e kransen in het water om ze frisch te hou- tVLT voleindlgde verder de laatste toe bereidselen tot haar vertrek. niet »ón Scheen den volgenden dag toch zijn jode°ePnerklndt-alS g™nlük en ook vroolijK k'onk minder helder en en°EkZtoen ^hebT*6 Walb"rga,hcrn me maar, wat het is vroe8er- is, zal ik je helpen. et moSellJk Nu vertelde de jonkman u vaderliik hui» lilndn, wat er m het vaaerlijk huis was voorgevallen Walburea toonde de grootste deelneming jn het lot van haar aanstaande schoonzufter Maar zei ze, daar moet je nu niet over tobben' Je zuster heeft braaf gehandeld. E«n rechtgeaard meisje is in staat tot elke op offering voor den jonkman, dien ze lief heett. Anders beteekent de liefde niet veel. lk zou je ook opgezocht hebben, als je ergens ziek of gewond nederlag dat zou sloot deze indrukwekkende plechtigheid met de volgende schoone woorden »0 Pater, gij leeft in den hemel het »eeuwige leven, en onder ons door uw «voorbeelden en deugden. Wij verkeeren »in moeielijke tijden, doch zoo gij ons nog skondt toespreken, dan zoudt gij zeggen, «dat juist die tijden de besten zijn voor het heil onzer zielen en ons aansporen te blijven «werken en onzen plicht te doen voor den «roem en de grootheid der Kerk en van «het Vaderland." Het stoffelijk overschot van den overledene, zoo juist door den lijkredenaar, «een monnik soldaat der voorposten" genoemd, werd in den grafkelder der kerk gebracht, en zal later in de school van Arceuil ter ruste gelegd worden, waar hij zoo vele jaren rusteloos aan de christelijke opvoeding zijner landgenooten heeft gearbeid, in wier god vruchtig aandenken hij zeker lang zal blijven voortleven. Een katholiek strijder en beminde prins '"ar Kerk, die ook zeker niet spoedig in Frankrijk zal vergeten worden, de nog steeds betreurde kardinaal Lavigerie, heeft in het begin dezer maand te Carthago zijn monu ment gekregen. De gouverneur-genei aal van Algerie, de heer Laferrière, en de directeur der schoone kunsten, de heer Roujon, ver tegenwoordigden bij deze onthulling hst gouvernement, en presideerden dit feest aan de nagedachtenis van dien kampioen voor de verstandelijke ontwikkeling, de christe lijke beschaving en vrijheid der zwarten in dit werelddeel, gewijd. Wat hij met en door zijn trouwe Witte Paters daar in die eenzame woestijn Sahara gedaan heeft, grenst aan het wonderlijke. Vermoeienis noch gevaren werden door hen geteld, en de herder veroorg zijn schapen nooit, waar aan zij zich, in zijn kudde komende, bloot stelden. Bij de inwijding der kathedraal te Tunis, riep hij van den kansel zijnen Witte Paters vol vervoering toe «Ik heb «deze kerk met rood doen behangen, ten- niemand me uithethoofdgepraathebben. Voor Lize heb ik geen vrees die zal haar doel wel bereiken. Ik hoop, dat ze haar Frans spoedig vindt en hem veel dienst kan be wijzen. Maar kom, nu moeten wij naar beneden, ik wil het vee niet gaarne aan de middaghitte blootstellen. Met een ruiker in de hand trad Wal- burga naar buiten en sloot de deur der hut achter zich. Na op haar hoed en die van Johan bloemen gestoken te hebben, nam zij den terugtocht aan naar den Meerhof. Achter haar liepen de koeien met kransen om de horens en blinkende klokjes om den hals. Johan liep achter de kudde om die bij elkaar te houden. Langzaam daal den ze den berg af en hadden op het ruwe pad soms veel moeite met de nukkige, vaak weerspannige dieren. Eindelijk kwamen ze beneden. De landlieden kwamen uit hunne woningen en bewonderden de wel gevoede dieren, waarbij menig woord van lof aan Walburga werd toegevoegd. Daar waren ze op den Meerhof en werden met vreugde ontvangen. Krachtig schudde de boer Johan de hand en noodigde hem uit dien dag als gast op de hofstede te blij ven. De gelukkige terugkeer van den Aim «einde U te herinneren, dat ge uw bloed «voor dezen Afrikaanschen bodem altijd «veil moet hebben." De Arabieren, die hem zoo goed kenden, hadden allen eerbied voor den Rooden Marabout, als voor een afgezant des hemels. Eens dat hij de zieken te Aitad-del-Mounen bezocht, trad eene Kabjlschejviouw hem te gemoet en zeide, zijn kleed vastgrijpende «Kom bij mij, kom onverwijld om mijn zoon te redden". «En wat heeft uw zoon Hij is dood Te Parijs zijnde, alvorens hij voor goed naar Afrika ging terugkeeren, verzocht hem eene dame, om eenige regelen van zijn handschrift, dan zoude zij hem daaruit zijn toekomst voorspellen. De kardinaal wilde daarin wel bewilligen doch, op de conditie, dat zij hem het uur van zijn dood zoude bekend maken, teneinde mij waardig te kunnen voorbereiden, zoo voegde hij er aan toe, als ik voor God moet verschijnen, en hij schreef op een kaartje de volgende woorden «Christus vincit, Christus regnat, Christus imperat". «Een paar dagen daarna «kwam de dame zeer ontsteld terug en zeide «Eminentie, u zijt aan het einde van uw «aardschen pelgrimstocht genaderd. Binnen «een jaar zult gij niet meer van deze wereld zijn". De kardinaal, zonder te ont roeren, antwoordde eenvoudig«Ik wist het Mevrouw; en ik gevoel de kiem des doods reeds in mij". De sombere voorspeling werd bewaarheid en de Kerk en Frankrijk ondervonden een onherstelbaar verlies. Nu ik van Afrika spreek, komt de treu rige gedachte aan de twee moedige repu blieken, die onmenschelijk doordeEngelscben vermoord worden, vanzelf weer voor onzen geestWat zijn de gezichten hier veranderd sedert de kansen daar omsloegen. Een ieder is terneer geslagen en ontevre den. De verklaring van den minister van buitenlandsche zaken, den heer Delcassé, mmamm werd met blijdschap gevierd en een feest maal aangericht, waarbij het beste uit keuken en kelder werd opgedischt. Toen Johan dien avond uiterst voldaan afscheid nam, beloofde hij Walburga, dat hij spoe dig zou terugkomen. Het meisje had goed gezien, Johan had werkelija iets op het hart en dat had hij juist verzwegen. Hij dacht niet zoo zeer over het lot van zijn zuster als wel over den gemsbok, die daarboven op de bergen dwaalde. De woorden van Sepp klonken hem voortdurend in de ooren. Voor hem was nooit een afgrond te diep of een rotskloof te breed geweest 1 En nu zou hij geen moed meer hebben Zoolang hij een ge weer gedragen had, was hij nooit bevreesd geweestDie gedachten lieten hem geen rustEn hij wilde ook graag weten, of Sep niet gelogen hadHij klauterde daarom naar boven en keek overal rond naar den gemsbok, maar hij ondekte niets. Eensklaps hoorde hij echter eerug gedruisch, een paar steenen rollen naai beneden. Hij keek op en daar vloog eeu prachtige gems als een pijl uit den boog voort. r Wordt vervolgd.)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1900 | | pagina 1