Mersté blad.
Markies Trapani.
23ste Jaarg. Zondag 8 Juli 1900. No. 6741.
I
-PpICliÈLE BERICHTEN.
rTee(t ^arijsche Kroniek.
feuilleton.
PRUS VAN DIT BLAD:
^°or Schiedam per 3 maanden 1.50
ranco per posi door ceneei Nederland - 2.
^londeriiike Nummers - 0.05
PRIJS DKJ5 ADV KRT5SNTIËS:
Van 16 regeisf 0.60
Elke gewone regei meer -0.10
Voor herhaaide plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
•*-
^0rdt „p® Burgeravondschool te Schiedam
functie ïaagJ om met den a«s* cursus
pp t te feden:
Aantal yj1 ^ÊOL
'aarwedri^^elijksche lesuren 5.
^°'licitati« i? per wekelijksch lesuur.
der> a»h otD voor 12 Jul» ».s.inte
^den Burgemeester.
het meest
ook voor h i0 i6t beugen te
willen 6 wat 'eeren en
®cheljjk oorvliesW°rdt meer dan het men"
genieten Re^«VV<K>nl^lt verdragen kan
*°lgt het andere °nn /let eene congres
met
zien ^®r®'d*eotoonstelUjng al zooveel
°°gen genD te bewonderen, dat men geen
^aar te °n Ce^ 0!ïl a^es roaar vluchtig
^®ljtnxrst»h eiïleri wat ons
Prenten' Wekt
booren
eljjl
genieten
,u'gt het ander» ®«ne co
altiJd onverflauwd» °jatgebroken ®u
bedenken vraQ eelneming op: Alle
et groote ^stukken worden hier in
bouwde »p presselijk voor dit doel ge-
teutoonst»li; 1S des tongres", op het
4lnja"<j»i n^sterrein aan de «Port de 1'
°Penden j^'^bandeld. De schriftkundigen
Waren a| e '&nge rij en hunne droge debatten
0öldentr k°rS doe,m®i niet erg geschikt
0p te w«!L naar d'® redeneerkunst bijzonder
weaken.
Cnder d» a
^tren de V rop vo'gende congresleden
^isch noch ®getar'®rs> d'e niet alleen geen
d'l> zooals V.e#scb meer willen eten, omdat
*'gt en w"Z beweren, niet in onze natuur
"eeschet» °ni® ori8'n® absoluut geen
orndat a;;" 6 ®cdepselen zijn,doch nog meer,
d'®ren ka t tegen het dooden van alle
?ei®'schaDn 'nu°k geen direct lust'g
'tieke bewezen zij op zeer onpo-
b»j a|| lJZ6 door 2®"s hun congres, zooals
g6en banrgreSSeD 8®bruikelijk is, met
den zi- ,doen besluiten. Daar
J minste het bewijs moeten
{Naar het Duitsch.)
2)
K0
K.
bdl«nzynerFefrdiniand trok yzich hem ter
®n gaf hem eene
H°0rname Nan»i k" Jf° HiJ huwde eene
4saroP stierf t fme' d,e echtor kort
2 ®n TranL; f" kwam het stormjaar
M)n troeDapam ®ir®«d aan het hoofd van
L®1 vvas to«nP j L^00n der Bourbons.
®rd® kennen u' d ®®n burgermeisje
Sner famüie 1luwde teSen den zm
Ziin k°ningin Th«r°0ra tege.n den wensch
Oot®. familie h« la' ,zoodat niet alleen
H-het hof mn ve^st'et> maar dat hij
;n By stelde t verlaten. J
zichdoch verloor zijlie faroilie
Vr? l®rug en l. ri' v®rbitterd trok hij
®°r zijn vrouw i - D°g slecht® alleen
en zyne boeken. Boeken
leveren, dat zonder een zalm met pieter-
seliesaus, een malsche runderhaas en zoo
meer met een glas wijn besproeid, de
vroolijkheid hunner nooit benevelde geesten
bij het gebruik van een boonensoep met
brood en wat macaroni met olie en een
glas water als feestdronk bij de vruchten
even lustig en opgewekt kon zijn als die bij
de maaltijden der verachte lekkerbekken-
drinkebroers gevonden wordt. Doch daaraan
hebben zij zich met gewaagd en aldus zeker
maar weinig prosolieten gemaakt.
Alle uitersten zijn echter te veroordeelen
en de leden van het hieraan voorafgaande
Congres van Weldadigheid, ouden van
dagen, wees- en armenzorg, hebben zich
aan dit euvel niet schuldig gemaakt. De
slotrede van den graaf de Mun in de
vereenigde zitting der deputatiëri uitgespro
ken, verhief alle harten tot die ware
christelijke broederschap, waarin wij, arbei
ders in denzelfden wingerd, moeten mede
werken om overal en in alles het goede en
edele te doen zegevieren.
Van beteekenis waren ook de bijeen
komsten van het Congres van Sociale
Verzekeringen der ongevallen bij den
arbeid. Doctor Ruysch sprak daarna
over de Nederlandsche wet van 1889
tot bescherming der werklieden tegen te
overmatigen arbeid en onderzocht wat eer
bij ons gedaan is om de epileptische ziekten
te genezen en het misbruik van alcohol op
heilzame wijze tegen te gaan en noemde
de met dit doel opgerichte instellingen te
Haarlem, te Heemstede en te Doetichem.
Duitschland heeft wellicht reeds het meest
op dezen weg gedaan, en verdient in veel
gevallen nagevolgd te worden.
Op het banket 't welk dit congres waar
diglijk besloot, presideerde het Academie
lid, de graat d' Haussonville en sprak er
eene exquise rede uit, waarvan ik eenige
gedachten wil aanhalen. Zoolang ge te
»Parijs zult zijn, zoo raadt hij zijne mede-
sgasten, leest dan zoo min mogelijk kranten
waren zijn eenige hartstocht, en zijne
boeken had hij dan ook weten te redden.
Zijne vrouw stierf eenige maanden na de
geboorte van Teresina, en Trapani beproef
de nog eens zijne familie te verteederen ter
wille van zijn dochtertje, doch zij hield
de deur gesloten. Hij leefde nu sedert
jaren in deze woning, honderd drie treden
hoog, tevreden en gelukkig, ofschoon in
armoede.
De bibliotheek en Teresina maakten zijn
geluk uit. Hoe gloeiden zijne oogen als
hij mij van zijne boeken sprak, en met
weik een trots toonde hij mij zijne zeld
zame exemplarenmet welk eene teeder-
heid gleed zijne hand over een of anderen
zeldzamen foliant 1
»Zie", sprak hij dan, »dat is de eerste
uitgave van de novellen van Boccaccio, in
Venetië, gedrukt bij Balderf in 1471, een
zeldzaamheid, mijnheer, ieder oudheidkun
dige zal er mij een klein vermogen voor
bieden, maar verkoopen doe ik het niet, al
moest ik ook mijn geheele leven droog
brood eten. Daar is de Parnasso Italiano
van 1502, daar Buüettos' topografie van
Amerika, een der eerste aardrijkskundige
werken van dit werelddeel prachtige
»van welke richting ook. Zoo de Kamers
»nog bijeen zijn, wacht U wel er heen te
ngaan, want daar zoude men gelooven even
>als de kranten U zouden verzekeren, dat
sFrankrijk in verschillende vijandelijke
«kampen verdeeld is, die hun tijd uitsluitend
«doorbrengen met elkaar te beleedigen en
«te bevechten. Ik kan U verzekeren, dat
«deze indruk toch niet juist zoude zijn, want
«daar vindt men Frankrijk niet. Wanneer
«ge de tentoonstelling bezoekt, verdwaalt
«dan zoo min mogelijk in de «Rue de Paris",
«want ook daar zoudt U vermaken vinden
«waarvan de meeste in het ware Frankrijk
«niet thuis behooren. Zoekt ons land liever
«in de twee paleizen der Camps Elysées,
«wier elegante en indrukwekkende stijl
«onze oogen troost voor enkele buiten-
«sporigheden van eene bar.ketbakkers-bouw-
«kunst, welke gelukkig bestemd is spoedig
«weder te verdwijnen. In het eene zult ge
«de schoonste voortbrengselen der kunsten
«van Frankrijk verzameld vinden, welke in
«deze eeuw geschapen en met de meeste
«zorg hier bijeen gebracht werden. In het
«andere kunt ge de hedendaagsche werken
«der kunst bewonderen en ze met de
«meesterstukken, welke alle landen der
«wereld inzonden vergelijken, waarbij ge
«misschien veel moeite zult hebben den
«eerepaim aan den meest verdienstelijken
«toe te wijzen. Zoekt Frankrijk verder in
«de zalen der meubelen, der céramique, der
«goudsmeden, der kleederen en ook in de
«machine- en industrie-galereien. Overal
«zult ge het met kracht strijdende vinden
«tegen de concurrentie. Doch zoekt het ook
«in die menigte welke deze zalen vullen,
«bij de verlichtingen in die vroolijke en
«inschikkelijke drukte waar de grappige
«Parijzenaar naast den buitenman op zijn
«Zondags zich vermaken en waar alle talen
«zich vermengen in de uiting van tevreden-
«heid en vreugde.
«Neemt die menigte goed waar en ge
«zult bemerken, dat er een geheel ander
boeken van hooge waarde, eens het erfdeel
van Teresina."
De markies ging geheel op in zijne boe
ken. Geheele dagen kon hij in zijn leun
stoel zitten, zijne boeken lezend en zich
verlustigend in de wonderlijke geschiede
nissen, die hij in zijne oude folianten vond.
Ging hij uit, dan voerde zijn weg altijd
lfings den oudheidkooper, om te zien, of er
niets van zijn gading was en dikwijls moest
Teresina van het karige huishoudgeld mis
sen, voor het een of ander boek.
Het was omstreeks Aschwoensdag, dat
ik eens mijn 103 treden hoogen trap naar
mijne woning beklom. Het was ge
heel duister, zoodat ik, om op de uitge
sleten treden niet te vallen, een wassen
lucifer aanstak.
Ik hoorde fluisteren dicht bij mij, juist
toen mijn lucifer uitging. Spoedig stak ik
een anderen aan, en wat zag ik? Diep
in een hoek van de trap, Teresina met
een jongen man. Een blos van verlegen
heid kleurde hare wangen, toen zjj mij zoo
onverwachts voor zich zag, en ik dacht
niet anders als dat zij van schaamte zoude
vluchten, doch snel nam zij den jongen
«Frankrijk bestaat dan datge U voorsteldet, of
«door hen, die het officieel vertegenwoordigen
«dacht te kennen en dus valsch beoordeeldet
«een vrijgevend, vreedzaam en arbeidzaam
«Frankrijk, dat in een paar jaren het grootsche
«schouwspel gewrocht heeft wat ge allen
«bewonderten waarvan het zelf ook wenschte
«te genieten".
Met een dronk door vreemdelingen en
Franschen op de loop der twintigste eeuw
eindigde deze welsprekende rede, welke
door allen aanwezigen met een salvo van
toejuichgingen begroet werd.
Thans is het Landbouwcongres in vollen
gang en wordt door den minister van Land
bouw, den heer Jean Dupuy, gepresideerd.
De oud-ministerpresident, Méline, toonde in
een groote rede, de vele diensten aan welke
door de internationale Landbouw-Congres-
sen sedert 1889 bewezen zijn, en waarvan
de gelukkige resultaten dagelijks meer be
kend en gewaardeerd zullen worden. Hierna
wacht ons tegen einde Juli het Intern.
Architecten-Congres. Een der belangrijkste
echter onder allen belooft het Internationale
Geneeskundig-Congres te worden, dat van
2 tot 9 Augustus zyne zittingen zal houden,
en zich door de nuttige onderwerpen welke
er moeten behandeld worden, zal onder
scheiden. Ook dit congres belooft door een
groot feest in het paleis en de tuinen du
Luxemburg besloten te worden.
De muziek bleef evenmin in gebreke en
hield haar eerste Internationaal Muziek-
Congres. In plaats van zijne vergaderingen
had ik het genoegen een der drie groote
concerten bij te wonen door het zoo be
roemde Wiener Mannergesang-Verein inde
feestzaal van het Trocadero gegeven. Dit
koor, meer dan 150 zangers sterk, zong
onder de afwisselende leiding der heeren Ed.
Kreuser en Richard de Perger op eene on
verbeterlijke wijze en in 't Duitsch liederen
van Fr. Schubert, Grieg, Liszt, Wagner
Golamark en een Dankgebet van onzen
Adriaan Valerius, uit zijn oud Nederlandsche
man bij de hand, trad voor mij en zeide
«Mag ik u mijn verloofde voorstellen
Carlo, het is reeds laat. Papa zal op mij
wachten, tot morgen, lieve." En zonder
zich om mij te bekommeren, drukte zij
hem een kus op den mond; toen klom zij
voor mij de trap op; Carlo ging naar be
neden.
Des anderen daags, toen Teresina mij de
thee voor het ontbijt bracht, bleef zij langer
dan anders in de kamer; zij liep naar het
balkon en knutselde wat tusschende bloemen.
Eensklaps keert zij zich om en zegt«Ver
oorloof mij u een woordje te zeggen omtrent
gisteren-avond wat schaamde ik mij
maar alleen omdat ik dacht, dat u iets slechts
van mij zoudt denken en dat had ik niet
gaarne. Ik zie Carlo zelden, hij heeft zijn
atelier in Piedegrotta, en ik weet niet, waar
hem te ontvangen. De eenige plaats, waar
wij ongestoord zijn, is de trap en de eenige
tijd tusschen licht en donker, dan zien de
buren ons niet. «Ziet u", sprak zij haastig,
«als vader toestemming gaf om te trouwen,
dan zou het beter zijn, maar ik moet
wachten tot Carlo eer en vermogen heeft;
mijn Hemel, wanneer zal dat zijn
{Wordt vervolgd.)
NIEUWE SGtHEDAMSCHE COURANT
Aar» j
