Dagblad voor Schiedam en Omstreken
eerste blad.
Tot op de laatste Klip.
g1
23ste .i aam.
Zondag 9 September 1900
6794.
IBuveaxx !$otev$tvaat 50.
^d« Cn' n,?mand hiervan ontwetendheid
°Peuh
J^ICIEELE BERICHTEN.
«v«r SCHOUW
Waarschuwing.
Gemeente Schiedam.
are Kennisgeving.
ettiiieton.
46)
terwijl hrrtenu. zÜn® gedachten dooreen,
^eed en PÖ'sr,el de barer, door
Ontevredenheid.
mj
PRIJS TIN DIT BLAD:
'oor Schiedam per 3 maandenf 1.50
- ranco per post door geheel Neaeriana - 2.
Afzonderlijke Nummers 0.05
P BUS DS8 iDTKBTRNTfi N
Van 6 regeis/'U.6Ü
Elke gewone regei meer-0.1C
Voor hernaaide plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
0n?i Wateringon eu heinslooten in het
en Nieuw-west-frankeland.
SchiEdaEmEEster en Wethouders van
^*®zien
ri6'n'gen o"1' 9 der verordening "op het
JePt6 hourin °p de gevorderde breedte en
°oten in hJ! )^an de wateringen en hein-
la? ^'«nen en Nieuw-west-franbe-
g n Mei 188in0enQde gemeente, van den
pnderijen l.®rkennis van de eigenaars van
•"ankelan'jj 't,lzen en erven in genoemd
'~}'tember 1 Qon' j p Maandag den 24sten
D« Sp.hat,. des voormiddags ten 10 ure,
zal gedreven worden over
böv° ScHOrj u/ voormiddags ten 10 ure,
J:nbedoei(je Za' gedreven worden ov5*-
aan °rd®nde bü aienngen en heinsloten.
^gnnn' gewaarllf6 ieder< dien zulk mocht
Voorn-L Uk Ouv«?,h"*d, te zorgen, dat aan
rfgeschl'fivn. "*A,1Heiiaaiue VeEorrfAniSo
En opdat a'sdan behoorlijk voldaan zij.
^gekopdirrf11 V00I-wenden, zal deze worden
Schi J' Waar het behoort.
Eurqem m' ^en ^sten.September 1900.
ees teren Wethouders van Schiedam,
VERSTEEG.
De Secretaris,
G. J. BISSCHOP.
door Rnr 20 September a. s.
biedam Se"neester en Wethouders van
Met °petlbaar worden aanbesteed
Stads ®oner uitbreiding van het
Bestek ek6nhuis t0 Schiedam.
^Ptember*" teekening ügt van af 12
r Getr>0a' S' ter 'nzag® aan het kantoor
"eentewerken en is verkrijgbaar
2oq
ga naderde. meer het oude
ueisÏÏkerbe'rachJtteJhem stil. Hij had den
L6t brave trn, l d'®P® blauwe oogen en
°®der en ?art '>ef gekregen als een
0tltgoochelintr u gaarne voor bittere
En tor-u,8 bewar®n-
LCbenviianH r°eg ook bij, de sombere men-
1 hart- n°f eer' onbewuste illusie in
».6lk® in al die L!!dachte aan zijn kind,
eetlzaamheiri ü6 n§e jaren van troostelooze
^ebeime Knr,ri 6m noo't bad verlaten en de
de öienschhS! g6bleVen tusschen hem
V IV.
b#t ontzeH«n^ren waren verdwenen, sedert
10 bet hunrr -.Va0rva' met die doode vrouw
huurrijtuig plaatsgegrepen en het
ter Gemeente-Secretarie, tegen betaling
van f 0.75.
Aanwijzing ter plaatse, geschiedt Maandag
17 September, 's morgens elf ure.
Een vorige maal, lezer heb ik het over
tevredenheid gehad, laat ik nu een paar
woorden over de ontevredenheid spreken.
In den beginne dan waren alle menschen
tevreden.
Neen, dat is al zoolang geleden.
Laat ik liever bij het einde aanvangen.
In het eind dan waren allen.ontevreden.
Daar voer over de wereld een storm van
gebrom, gemopper, geklaag, geschreeuw
enz.enz. Piet, die geen boterham had, Was
boos op Klaas, die wel een boterham kon
etenKlaas was ontevreden, omdat zyn
buurman kaas op zijn boterham kon hebben j
de vierde keels nijdig, naar een boterham
met vleesch, die voor zijn overbuur bestemd
was deze laatste wilde het kalfsvleesch,
dat zijn broeder gebruikte, liever dan ziin
op den koetsier, omdat deze altijd een
hoogen hoed droegde koetsier wilde in
het rijtuig zitten liever dan op den bok,
enz. enz. enz.
Gij ziet, lezer, oorzaken genoeg, om een
oikaan van ontevredenheid te doen ontstaan.
En wij, die zulk een orkaanperiode beleven,
weten dat er niet mee te gekscheren valt.
Dammen en dijken dienen goed versterkt
te worden, de wachters trouw op hun post
te zijn, de moedigste bereid om te steunen,
opdat het dreigend gevaar worde afgewend.
En toch die storm is begonnen met
een zuchtje. En dat zuchtje kwam uit de
borst van slechts een paar ontevreden.
Maar hoe gaat het in de wereld Zuchten
doet zuchten, De ontevredenen wilden lot-
genooten hebben. Ze deden hun best om er
zooveel mogelijk te winnen en we moeten
het bekennen het is hun maar al te
echtpaar in De gouden Druif zich over de
arme verlaten wees ontfermd had.
Veertien jaren had de brave juffrouw
Möller reeds de moederplaats bij het vreemde
kind, dat zich «Vera" genoemd had, be
kleed.
Veertien jaren Een lange tijdruimte,
waarin het zwakke kindeke tot een flink
meisje was ontwikkeld, dat als de rechtma
tige dochter van den rentenier Heinrich
Möller gold, die vóór vier jaren zijr. zaak
verkocht en eene kleine villa gebouwd
had, en nu stil en tevreden van zijne rente
leefde.
De voormalige bediende Hannes was zijn
opvolger geworden, die nog altijd voor
madame en juffer Vera door het vuur ging,
«Hoor eens, Hannes 1 had juffrouw Möllei
later tot hem gezegd «de wereld behoeti
het niet te weten, dat wij ons kir.d om
zoo te spreken van de straat hebben opge
raapt. Vera zal voor onze eigen dochte
gelden, omdat er zooveel slechte mensche
zijn, die haar anders zouden verachter,!
Begrepen, Hannes?"
«Ja, zeker, madame!" had Hannesgeze
»Ais de naam «Vera maar niet zoo vreem
klonk, onze overleden
zeer gelukt. Het leger der ontevredenen,
ook in ons vaderland is groot.
Of zij zij zich socialisten, anarchisten of
nihilisten noemen, het verbreekt de eenheid
in dat leger niet, want ontevredenheid is
de band, die hen samenhoudt.
Is er dan geen reden om ontevreden te zijn
Neen, want ontevredenheid is een genees
middel dat juist werkt als bruine boorien,
aangewend om een zwakke maag te genezen.
Ontevredenheid is een oorlog, die de
mensch voert met.zichzelven. En dat
is geen kleinigheid. Immers, heb ik twist
met mijn buurman, dan kan de eerste uit
barsting zeer ernstig zijn. Doch in de dagen,
dat ik den man niet zie, heeft mijn gram
schap ruim den tijd om wat te bekoelen en
dientengevolge zal de hevigheid van den
twist spoedig afnemen. Maar zijn eigen ik
draagt de mensch nu eenmaal altijd bij
zich. En wie met dat «eigen ik" den strijd
begint, zal het juist gaan als iemand, die
dag en nacht zijn bullebak van een buurman
voor den neus heeft: van woorden komt
het tot daden, van bedrei^in^-pjy^gj
niet de 'büurmsin, wien bet eerlij I UCïv n mm
maar juist de tegenpartij zal het hachje
erbij inschieten. Och, de meeste ontevre
denen vechten tegen de bierka.
«Dat is laf", hoor ik Domela Nieuwenhuis,
Van Kol, Troelstra en tutti quanti al
roepen. «We zijn in ons rechtEn al zegt
gij, dat de strijd vruchteloos zal zijn, wij
zullen volhouden En al vinden we tegen
werking, we zullen ons niet laten ontmoe
digen 1 We zullen voortgaan de kwalen der
maatschappij aan te wijzen Altijd en overal
zijn we bereid, ongelukkigen de oogen te
openen! Gij wilt ze aan hun lot overlaten
wij zullen ons over hun ontfermen Gij
verplettert het volk wij zullen het redden
Lezer, daar lig ik Doodgeslagen figuur
lijk, hoor door dien woordenvloed. En
toch ik sta op en herhaal: «De meeste
ontevredenen vechten tegen de bierka."
«Stil, HannesMen moet de doode laten
rusten!" Ik kan de kleine Vera toch niet
omdoopen f"
Hannes bad dan peinzend voor zich henen
gestaard, en eindelijk gemeend, dat de
madame gelijk had.
Zoo was Vera Dorothea Möller van liefde
omgeven opgewassen, en, zooals de eerste
indrukken der teedere kindsheid spoedig
verdwijnen voor nieuwe, het beeld der
overleden moeder en de herinnering pan
hare nagedachtenis waren geheel verloren
gegaan, zoodat zij zich geheel als de recht
matige dochter des huizes gevoelde.
De brave menschen vervulden den vrij
willig opgenomen plicht in alle opzichten
met nauwgezetheid want «wij hebben
het immers", had Möller met een fier ge
voel van eigenwaarde verzekerd, toen de
notaris Willing en juffrouw Natalie Gotthardt
hem een deel der opvoedingskosten aan
boden.
«Laat mijne oude dat niet hooren,"
voegde hij er waarschuwend bij«die is
niet van stroo, weet gehet kind behoort
ons alleen, en niemand heeft recht er een
aandeel van te verlangenMijne oude wil
er iets heel bijzonders van maken, nu,
Daar loopen ze, de honderden werk
stakers daar wandelen ze, de oproermakers,
die «gedaan" kregen. Wat hebben ze
gewonnen Niets. Voor hun zwakke maag
had de geneesheer bruine boonen voorge
schreven ze hebben het middel gebruikt
en kunnen nu in het geheel niet meer
eten.
Er is meer. De meesten dier ongelukkigen
waren eens tevreden. Het was de zegen
van het socialisme, die hen ontevreden
maakte. Zij hebben het oor geleend aan
de holle theorieën dier zoogenaamde her
vormers; het woordje «vrij" heeft op hen
zijnen bedriegelyken invloed uitgeoefend
met welk gevolg? Zy hebben hunne vrij
heid roekeloos weggeworpen en zich be
zwaard met de slavenketenen, hun met
een grijnslach geboden.
Wij moeten die ongelukkigen beklagen.
Maar bet is hard het te zeggen zij
hebben zich schuldig gemaakt aan lafheid,
Wat toch is het gev^? zaTi men hiervan
Joou zvèrwijt maken. Aan te bevelen is
istaat op eigen
beenenhij weet wat hy wil en kan dus
zelf de gevolgen dragen. Als hij zijn schat
van ontevredenheid maar voor zich zelven
behoudt, dan zal zich niemand te beklagen
hebben. De meesten echter exploiteeren
bij gebrek aan middelen hunne ontevreden
heid als kapitaal, en verzoeken eerst, vragen
vervolgens en dwingen ten slotte anderen,
een deel van dat fraaie kapitaal over te
nemen en bovendien nog woekerwinst te
betalen. En welk recht hebben zij ertoe
Volkstrekt geen.
Werkman, wees op uwe hoedeOp u
vooral is het gemunt, getuigen de velen,
die bezweken zijn. Laat u niet overbluffen
Als de socialist spreekt over uwe aange
legenheden, sta hem dan te woord, en duw
hem onder den neus, dat dit uwe en niet
zijne zaak is. Als hij met zijn zoogenaamd
medelijden u wijst op hetgeen u nog ont-
ik ben daar nieuwsgierig naar, want
waarom? Omdat zij zelf eén nederige keu
kenmeid is geweestBij die dresseering
kunt gij haar mooi een handje helpen,
juffrouw Natalie, want waarom
omdat gij den rommel ik bedoel de fyne
manieren verstaat 1"
Juffrouw Natalie deed dan ook het hare,
opdat uit het fijn georganiseerde kind geen
belachelijk caricatuur werd gevormd. Zij
zorgde, dat Vera op een goede school kwam
en wist het, zonder juffrouw Möllers ijver
zucht te wekken, daarheen te leiden, dat
het meisje steeds bescherming vond tegen
de altijd ruwe indrukken der huiselijke
omgeving.
Natalie was een schoon, fier meisje, vol
karakter en energie;'de soliede rijkdom
van haren vader gaf haar dien gouden ach
tergrond, die haar tot een veelbegeerde
maakte maar haar ook met het onverklaar
baar gevoelen vervulde, dat zij enkel en
alleen om den mammon werd begeerd,
een wantrouwen, dat sterk genoeg was, om
eiken aanval op hare hand af te slaan en
de geheele trouwlustige mannenwereld uit
te lachen en met spot en ironie te overstelpen.
{Wordt vervolgd.)