Dagblad voor Schiedam en Omstreken eerste blad. Tot op de laatste Klip. g1 23ste .i aam. Zondag 9 September 1900 6794. IBuveaxx !$otev$tvaat 50. ^d« Cn' n,?mand hiervan ontwetendheid °Peuh J^ICIEELE BERICHTEN. «v«r SCHOUW Waarschuwing. Gemeente Schiedam. are Kennisgeving. ettiiieton. 46) terwijl hrrtenu. zÜn® gedachten dooreen, ^eed en PÖ'sr,el de barer, door Ontevredenheid. mj PRIJS TIN DIT BLAD: 'oor Schiedam per 3 maandenf 1.50 - ranco per post door geheel Neaeriana - 2. Afzonderlijke Nummers 0.05 P BUS DS8 iDTKBTRNTfi N Van 6 regeis/'U.6Ü Elke gewone regei meer-0.1C Voor hernaaide plaatsing worden billijke overeenkomsten aangegaan. 0n?i Wateringon eu heinslooten in het en Nieuw-west-frankeland. SchiEdaEmEEster en Wethouders van ^*®zien ri6'n'gen o"1' 9 der verordening "op het JePt6 hourin °p de gevorderde breedte en °oten in hJ! )^an de wateringen en hein- la? ^'«nen en Nieuw-west-franbe- g n Mei 188in0enQde gemeente, van den pnderijen l.®rkennis van de eigenaars van •"ankelan'jj 't,lzen en erven in genoemd '~}'tember 1 Qon' j p Maandag den 24sten D« Sp.hat,. des voormiddags ten 10 ure, zal gedreven worden over böv° ScHOrj u/ voormiddags ten 10 ure, J:nbedoei(je Za' gedreven worden ov5*- aan °rd®nde bü aienngen en heinsloten. ^gnnn' gewaarllf6 ieder< dien zulk mocht Voorn-L Uk Ouv«?,h"*d, te zorgen, dat aan rfgeschl'fivn. "*A,1Heiiaaiue VeEorrfAniSo En opdat a'sdan behoorlijk voldaan zij. ^gekopdirrf11 V00I-wenden, zal deze worden Schi J' Waar het behoort. Eurqem m' ^en ^sten.September 1900. ees teren Wethouders van Schiedam, VERSTEEG. De Secretaris, G. J. BISSCHOP. door Rnr 20 September a. s. biedam Se"neester en Wethouders van Met °petlbaar worden aanbesteed Stads ®oner uitbreiding van het Bestek ek6nhuis t0 Schiedam. ^Ptember*" teekening ügt van af 12 r Getr>0a' S' ter 'nzag® aan het kantoor "eentewerken en is verkrijgbaar 2oq ga naderde. meer het oude ueisÏÏkerbe'rachJtteJhem stil. Hij had den L6t brave trn, l d'®P® blauwe oogen en °®der en ?art '>ef gekregen als een 0tltgoochelintr u gaarne voor bittere En tor-u,8 bewar®n- LCbenviianH r°eg ook bij, de sombere men- 1 hart- n°f eer' onbewuste illusie in ».6lk® in al die L!!dachte aan zijn kind, eetlzaamheiri ü6 n§e jaren van troostelooze ^ebeime Knr,ri 6m noo't bad verlaten en de de öienschhS! g6bleVen tusschen hem V IV. b#t ontzeH«n^ren waren verdwenen, sedert 10 bet hunrr -.Va0rva' met die doode vrouw huurrijtuig plaatsgegrepen en het ter Gemeente-Secretarie, tegen betaling van f 0.75. Aanwijzing ter plaatse, geschiedt Maandag 17 September, 's morgens elf ure. Een vorige maal, lezer heb ik het over tevredenheid gehad, laat ik nu een paar woorden over de ontevredenheid spreken. In den beginne dan waren alle menschen tevreden. Neen, dat is al zoolang geleden. Laat ik liever bij het einde aanvangen. In het eind dan waren allen.ontevreden. Daar voer over de wereld een storm van gebrom, gemopper, geklaag, geschreeuw enz.enz. Piet, die geen boterham had, Was boos op Klaas, die wel een boterham kon etenKlaas was ontevreden, omdat zyn buurman kaas op zijn boterham kon hebben j de vierde keels nijdig, naar een boterham met vleesch, die voor zijn overbuur bestemd was deze laatste wilde het kalfsvleesch, dat zijn broeder gebruikte, liever dan ziin op den koetsier, omdat deze altijd een hoogen hoed droegde koetsier wilde in het rijtuig zitten liever dan op den bok, enz. enz. enz. Gij ziet, lezer, oorzaken genoeg, om een oikaan van ontevredenheid te doen ontstaan. En wij, die zulk een orkaanperiode beleven, weten dat er niet mee te gekscheren valt. Dammen en dijken dienen goed versterkt te worden, de wachters trouw op hun post te zijn, de moedigste bereid om te steunen, opdat het dreigend gevaar worde afgewend. En toch die storm is begonnen met een zuchtje. En dat zuchtje kwam uit de borst van slechts een paar ontevreden. Maar hoe gaat het in de wereld Zuchten doet zuchten, De ontevredenen wilden lot- genooten hebben. Ze deden hun best om er zooveel mogelijk te winnen en we moeten het bekennen het is hun maar al te echtpaar in De gouden Druif zich over de arme verlaten wees ontfermd had. Veertien jaren had de brave juffrouw Möller reeds de moederplaats bij het vreemde kind, dat zich «Vera" genoemd had, be kleed. Veertien jaren Een lange tijdruimte, waarin het zwakke kindeke tot een flink meisje was ontwikkeld, dat als de rechtma tige dochter van den rentenier Heinrich Möller gold, die vóór vier jaren zijr. zaak verkocht en eene kleine villa gebouwd had, en nu stil en tevreden van zijne rente leefde. De voormalige bediende Hannes was zijn opvolger geworden, die nog altijd voor madame en juffer Vera door het vuur ging, «Hoor eens, Hannes 1 had juffrouw Möllei later tot hem gezegd «de wereld behoeti het niet te weten, dat wij ons kir.d om zoo te spreken van de straat hebben opge raapt. Vera zal voor onze eigen dochte gelden, omdat er zooveel slechte mensche zijn, die haar anders zouden verachter,! Begrepen, Hannes?" «Ja, zeker, madame!" had Hannesgeze »Ais de naam «Vera maar niet zoo vreem klonk, onze overleden zeer gelukt. Het leger der ontevredenen, ook in ons vaderland is groot. Of zij zij zich socialisten, anarchisten of nihilisten noemen, het verbreekt de eenheid in dat leger niet, want ontevredenheid is de band, die hen samenhoudt. Is er dan geen reden om ontevreden te zijn Neen, want ontevredenheid is een genees middel dat juist werkt als bruine boorien, aangewend om een zwakke maag te genezen. Ontevredenheid is een oorlog, die de mensch voert met.zichzelven. En dat is geen kleinigheid. Immers, heb ik twist met mijn buurman, dan kan de eerste uit barsting zeer ernstig zijn. Doch in de dagen, dat ik den man niet zie, heeft mijn gram schap ruim den tijd om wat te bekoelen en dientengevolge zal de hevigheid van den twist spoedig afnemen. Maar zijn eigen ik draagt de mensch nu eenmaal altijd bij zich. En wie met dat «eigen ik" den strijd begint, zal het juist gaan als iemand, die dag en nacht zijn bullebak van een buurman voor den neus heeft: van woorden komt het tot daden, van bedrei^in^-pjy^gj niet de 'büurmsin, wien bet eerlij I UCïv n mm maar juist de tegenpartij zal het hachje erbij inschieten. Och, de meeste ontevre denen vechten tegen de bierka. «Dat is laf", hoor ik Domela Nieuwenhuis, Van Kol, Troelstra en tutti quanti al roepen. «We zijn in ons rechtEn al zegt gij, dat de strijd vruchteloos zal zijn, wij zullen volhouden En al vinden we tegen werking, we zullen ons niet laten ontmoe digen 1 We zullen voortgaan de kwalen der maatschappij aan te wijzen Altijd en overal zijn we bereid, ongelukkigen de oogen te openen! Gij wilt ze aan hun lot overlaten wij zullen ons over hun ontfermen Gij verplettert het volk wij zullen het redden Lezer, daar lig ik Doodgeslagen figuur lijk, hoor door dien woordenvloed. En toch ik sta op en herhaal: «De meeste ontevredenen vechten tegen de bierka." «Stil, HannesMen moet de doode laten rusten!" Ik kan de kleine Vera toch niet omdoopen f" Hannes bad dan peinzend voor zich henen gestaard, en eindelijk gemeend, dat de madame gelijk had. Zoo was Vera Dorothea Möller van liefde omgeven opgewassen, en, zooals de eerste indrukken der teedere kindsheid spoedig verdwijnen voor nieuwe, het beeld der overleden moeder en de herinnering pan hare nagedachtenis waren geheel verloren gegaan, zoodat zij zich geheel als de recht matige dochter des huizes gevoelde. De brave menschen vervulden den vrij willig opgenomen plicht in alle opzichten met nauwgezetheid want «wij hebben het immers", had Möller met een fier ge voel van eigenwaarde verzekerd, toen de notaris Willing en juffrouw Natalie Gotthardt hem een deel der opvoedingskosten aan boden. «Laat mijne oude dat niet hooren," voegde hij er waarschuwend bij«die is niet van stroo, weet gehet kind behoort ons alleen, en niemand heeft recht er een aandeel van te verlangenMijne oude wil er iets heel bijzonders van maken, nu, Daar loopen ze, de honderden werk stakers daar wandelen ze, de oproermakers, die «gedaan" kregen. Wat hebben ze gewonnen Niets. Voor hun zwakke maag had de geneesheer bruine boonen voorge schreven ze hebben het middel gebruikt en kunnen nu in het geheel niet meer eten. Er is meer. De meesten dier ongelukkigen waren eens tevreden. Het was de zegen van het socialisme, die hen ontevreden maakte. Zij hebben het oor geleend aan de holle theorieën dier zoogenaamde her vormers; het woordje «vrij" heeft op hen zijnen bedriegelyken invloed uitgeoefend met welk gevolg? Zy hebben hunne vrij heid roekeloos weggeworpen en zich be zwaard met de slavenketenen, hun met een grijnslach geboden. Wij moeten die ongelukkigen beklagen. Maar bet is hard het te zeggen zij hebben zich schuldig gemaakt aan lafheid, Wat toch is het gev^? zaTi men hiervan Joou zvèrwijt maken. Aan te bevelen is istaat op eigen beenenhij weet wat hy wil en kan dus zelf de gevolgen dragen. Als hij zijn schat van ontevredenheid maar voor zich zelven behoudt, dan zal zich niemand te beklagen hebben. De meesten echter exploiteeren bij gebrek aan middelen hunne ontevreden heid als kapitaal, en verzoeken eerst, vragen vervolgens en dwingen ten slotte anderen, een deel van dat fraaie kapitaal over te nemen en bovendien nog woekerwinst te betalen. En welk recht hebben zij ertoe Volkstrekt geen. Werkman, wees op uwe hoedeOp u vooral is het gemunt, getuigen de velen, die bezweken zijn. Laat u niet overbluffen Als de socialist spreekt over uwe aange legenheden, sta hem dan te woord, en duw hem onder den neus, dat dit uwe en niet zijne zaak is. Als hij met zijn zoogenaamd medelijden u wijst op hetgeen u nog ont- ik ben daar nieuwsgierig naar, want waarom? Omdat zij zelf eén nederige keu kenmeid is geweestBij die dresseering kunt gij haar mooi een handje helpen, juffrouw Natalie, want waarom omdat gij den rommel ik bedoel de fyne manieren verstaat 1" Juffrouw Natalie deed dan ook het hare, opdat uit het fijn georganiseerde kind geen belachelijk caricatuur werd gevormd. Zij zorgde, dat Vera op een goede school kwam en wist het, zonder juffrouw Möllers ijver zucht te wekken, daarheen te leiden, dat het meisje steeds bescherming vond tegen de altijd ruwe indrukken der huiselijke omgeving. Natalie was een schoon, fier meisje, vol karakter en energie;'de soliede rijkdom van haren vader gaf haar dien gouden ach tergrond, die haar tot een veelbegeerde maakte maar haar ook met het onverklaar baar gevoelen vervulde, dat zij enkel en alleen om den mammon werd begeerd, een wantrouwen, dat sterk genoeg was, om eiken aanval op hare hand af te slaan en de geheele trouwlustige mannenwereld uit te lachen en met spot en ironie te overstelpen. {Wordt vervolgd.)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1900 | | pagina 1