^J^ste^faarg. Zondag 21 Juli 1901. No. 7053.
^J^STE BLAD.
1
^6kendmaking.
duicuii Duicisuani ou. ïeieiUUll isu. oo.
PB IJ 8 YAH DIT BLAD:
Toor
j ^hiedzn; per 3 maanden
co per post door geneei Nedenand
^otderinke Nummers
f 1.50
0.05
PRIJS DER ADYERTKHTIÊH:
Van 18 regels; i 1 l 1 i f0.60
Elke gewone regel meer 1 -0.10
Voor herhaalde plaatsing worden öiiliike overeenkomsten
aangegaan.
flgEELE BERICHTEN.
Dj.
PR0VlNorD|?PU^RDE~
fo aan 2UId-HOLIJ
annaerking
STATEN DER
AND,
I°'8« "«mende, dat er tenge-
r°Tiocio j8t besluit van de Staten dezer
Üd
«er
C.
der
d.d.
A.
het
e«he
State
10 dezer no. II, om den
Nolet, niet toe te laten als
hiesd en' D0^ eCDe vacature bestaat
*o0,
verki,
d'n
«zing
"ct Schiedam, zoodat aldaar
"6 onto.° ln een« door periodieke aftre-
Ht 0Dan® Vacature
m f111, der Provinciale Wet
Hen <ja 6n bes'°t«n
s ®n va? der Verhi«zing van een lid der
°hiejainn üt gewest in het kiesdistrict
!4cature ler voorziening in bovenbedoelde
lö0|tft ')<5t)a'en °P Maandag 2 Septem»
!f'nsdair t'e stemming, zoo noodig, op
.srst«innl'8n i^en SePtember 1®®*- eD de
'den h_, 85 *oo noodig, op Dinsdag den
's-GravP embw ««I.
De g ge' 16 Jul' 1901
^deputeerde Staten voornoemd.
LATIJN, Voorzitter.
-^gAVENRAAT, Griffier.
^"Avondschool te Schiedam.
moet plaats hebben ter
ha" *1® öur8pen voor den cursus 1901 1902
?r de h ,.5er'Avondschool sollicitanten op
ti> Lee rekkln«en van:
C. ^«rl,.ri.aar m het vakteekenen (voor
P#r S°> '15 '««uren 's weeks a 150.-
.ve8„{ 8 m de praktijk werkzaam is,
y H'
^««kenr'n h*2'! zÜn der ahte M. O.
Le8r ^en'oten de voorkeur,
^«ctieu.^ in het lijnteekenen en de
°er fl0 lesuren 's weeks af50.-
-eera 'iJnteekenen wordt vereischt.
ar in de Wiskunde en de Ne-
en Wethouders van
of
feuilleton.
het
IS richtte zich overeind.
W«deois ver"» uCh oen vermakelijke ge-
Re dat w, t6"«n, aldus sprak hij. Ge
in ïult nooit Va,ndaag Paschen hebben, en
Ral. Sriifia J ,n' waarop ik van morgen
I?d. an Da Roquette de hand heb
JNu
k *°P
hrelLaaschei, eene oude zottin
li. 1 aane„,en Voor burger Darboy."
PP«n ,jer '«n de commune-officier op de
d«hi Well,, "wezigen een glimlach gewaar
'iet l0' haalH. u-aa^ ongelovigheid deed
o» ha. 9 het ei uit zijn zak en
6° maat °Ver de tafel rollen. Een der
t« er zich van meester.
Fransch door F. li.)
(Slot.)
derlandsche taal (8 lesuren 's weeks a f 50
per lesuur). Akte L. O. Wiskunde wordt
vereischt.
De stukken worden franco ingewacht bij
den Burgemeester vóór den 25n Juli e. k.
De Directeur der Burgeravondschool is
voor de sollicitanten te spreken Dinsdag
den 23n Juli e. k. van 10—3 uren in het
gebouw der H. B. S.
Parijsche Kroniek.
De Kamer en Senaat hebben zich ge
haast, na het treurig werk van haat en
verdeeldheid dat zij op zulk een onvergeef-
lijken wijze door hun laatsten parlementairen
arbeid in geheel Frankrijk zaaiden, in
vacantie te gaan. Zij deden dit gedurende de
laatste zittingen van Zaterdag 6 dezer met
zulk een opvallende gejaagdheid, alsof het
zoo vast staand ministerie Waldeck-
Millerand een minder aangenaam scheiden
begon te vreezen. De belasting op het
inkomen en de wetten der werklieden
pensioenen, twee zeer moeilijke kwesties,
heeft men tegen den wil der socialistische
bondgenooten in zonder veel forme de
procés, tot later uitgesteld. Niemand in de
ministerieele meerderheid was meer over
zijne medeplichtigen tevreden, en, zoo de
zittingen nog acht dagen langer geduurd
hadden, dan was de band der republikein-
sche verdediging gebroken geworden.
Eigenlijk leefde het gouvernement op meer
dan dubbelzinnige wijze door zijne zooge
naamde verdediging der republiek en zijne
verdrukkings- en vervolgingspolitiek tegen
de clericalen. Nadat de wet op de veree-
gingen werd aangenomen, bestond er geen
enkele reden meer, zelfs de slechtste niet,
om zulke disparate elementen nog te zatren
te houden. De meerderheid welke tot nutoe
het ministerie steunde, was feitelijk een
meerderheid van strijdzij was niet in
staat het werk eener wetgevende vergade
ring te doen of eene ernstige hervorming
tot stand te brengen. Zoodra zij een wet
ging onderzoeken, brak onraiddelijk de
We moeten weten wat er in zit, riep hij
uit. We zullen 't in de salade doen".
«Ik durf wedden dat er een rozenkrans
in zit, verklaarde een gast."
«Ik wed dat er medailles inzitten, sprak
een ander."
Het ei werd in tweeën gebroken. Er
kwam een klein in vieren gevouwen
briefje uit.
«Wel 1 wel 1 sprak degene welke er zich
van had meester gemaakt. We hebben
verkeerd gedaan te lacheneindelijk zijn
wij 't een of ander complot op het spoor.
Ge moet 't ons hardop voorlezen,schreeuw
den verscheidene aanwezigen.
Het papier bevatte de volgende regels
«Monseigneur,
«Daar ik niet tot Uwe Doorluchtigheid
vermocht door te dringen, heb ik deze list
aangewend, om u de uitdrukking mijner
innige dankbaarheid te doen toekomen,
welke ik voor Uwe goedheden gevoel. Zonder
U, zonder den bijstand, dien Gij mij hebt
willen zenden, zouden mijne twee kinderen,
sedert zoo langen tijd ziek, er thans niet
meer zijn. De ontberingen van het beleg
zouden hen gedood hebben. Thans zyn zij
oneenigheid los en dreigde zij uiteen te
spatten.
Het was tijd dat men naar zijne kiezers
ging, want de zitting eindigde in eene
manifestatie van angst en onmacht.
De Kamer is wel niet ontbonden, doch
verward op reces gegaan.
Het feest der inneming der Bastille,
nog altijd «fête nationale" geheeten, begint
steeds minder en minder op een nationaal
feest te gelijken en zoo de groote revue
op de Longchamps in het Bois de Boulogne
niet meer op het programma stond, dan
kon ik gerust zeggen, dat ik het in 1878
vanaf zijn geboorte heb zien groeien tot
1885, steeds in glans toenemen en nu in de
laatste tien jaren telkens in glans zag afnemen.
Van de vroegere opgewekte vroolijkheid in de
straten is weinig meer te bespeuren en de
uiterlijke deelneming vertoont zich nog
voornamelijk door de versiering der rijks- en
stedelijke gebouwen, de koffie- en wijnhuizen
en nog enkele winkeliers, die er voor zich
zelf een voordeel of voldoening in vinden,
iunne geveis met de nationale en enkele
vreemde vlaggen, vooral de Russische, te
drapeeren. Ook de incidenten, welke op
dezen dag, sedert de heer Loubet president
der Republiek is, in de laatste jaren voor
vielen en door de vrienden der regeering
werden veroorzaakt, hebben zich dit jaar niet
voorgedaan, zoodat het inderdaad kleurloos
is afgeloopen. De soldaten hebben alleen
wat succes gehad en de toejuichingen, welke
zoo schaarsch aan de openbare personen
ten deel vielen, werden hun met de kreten
«Vive l'armee!" ruimschoots geschonken.
Ook de Marseillaise werd bijna niet meer
gezongen en wanneer de Parijzenaars niet
meer zingen dan moeten zij erg ontevreden zijn.
Voordat ook ik wat vacantie ga nemen
en in mijn Vaderland den heilzamen invloed
der kortelings veranderde staatkundige rich
ting in vele zaken reeds in werking boopt
te zien, moet ik u nog eerst een staaltje
van politieke oprechtheid ter bewondering
welvarende en vragen zij om Uw zegen.
Eiken dag om twee uren zal ik ze tot U
onder de muren der gevangenis brengen.
Strek U v armen over hen uit, en Gij zult
hun een tweede maal, evenals hun onge
lukkige moeder, het leven redden."
Het voorlezen werd door luide schater
lachen onderbroken.
«Neenmaar dat is te erg."
»De samenzwering is niet gevaarlijk."
»Tenzij de zegen de muren van La Ro
quette doet valien."
xDrommels 1 het geschal der trompetten
heeft Jericho wel doen instorten."
«Staat er geen naam onder aan den
brief? vtoeg er een. Dat zou jammer zyn
de naam van die burgeres dient te worden
bewaard."
De lezer nam het briefje andermaal in de
hand.
«Ja I ja, sprak hij, er staat een handtee-
kemng onder. Wachtde naam is moeilijk
te lezen Clémence Arpentim."
Alier oogen wendden zich naar den
kolonel, die het ei had medegebracht. Hij
was vreeselijk bleek geworden.
«Clémence Arpentini, stamelde hij, maar
1 d»t is myn vrouw, die ik broodeloos heb
geven. De bekende atheist Jaurès, de hoofd
redacteur vah la Petite Republique (sociale)
door eenige tegenstanders op niet al te
malsche wijze onderhanden genomen, toen
zij hoorden, dat zijn dochtertje hare eerste
H. Communie gedaan had, heeft daarop in
zijn rood revolutionair blad het volgende
geantwoord«Mijne vrouw is katholiek en
«neemt hare godsdienstige plichten waar en
«wat de opvoeding onzer kinderen betreft,
»hebben wij eene transactie gesloten. Ik
«dacht niet het recht te hebben aan mijne
«kinderen onder het toezicht hunner moeder,
«de deelneming aan den godsdienst te
«ontzeggen". Om zich deze vrijzinnige hou
ding wat door zijn vrijzinnige partijgenoten
te doen vergeven, zegt hij verder, dat hij
zijne kinderen door geen congreganisten
doet opvoeden en zijn dochtertje in de
sohool-Moliêre wordt onderwezen.
De heer Jaurès is dus in zijn privé
leven een voorbeeldige pater familias en
verlangt voor zich het recht zijn kinderen
op te voeden, zooals hij dit met zijne vrouw
is overeengekomen, doch ais socialist
vrijdenker, stelt hij alles in het werk om
aan andere huisvaders dit recht door de
wet te doen ontnemen. Zoude het niet
logisch zijn, dat deze partijman de trans
actie met zijn vrouw aangegaan, ook
trachtte niet den Staat-Vrijdenker en de
Fransche maatschappij, welke Christen
gebleven is, te sluiten.
Om dus den vrede in zijn woning te
bewaren doet de heer Jaurès alles om
daartoe te geraken en deze zelfde man
spant al zijn krachten en talenten in, om
eeoe maatschappij, wier ondergang hij
zoekt, in beroering te brengen. Achter den
Jaurès der feestmalen en der loge, staat
de Jaurès, goed echtgenoot en vader, die
de zijnen wijzelijk tegen de doodelijke
besmetting der ideën, welke hij zelf ver
kondigt, beschermt. En hoevelen zijn niet
als hij, waarvan alleen de voorgevel het
atheisme vertoont en het in de binnen-
achtergelaten. O I ik ben een ellendeling 1"
Hij richtte zich overeind en verliet in
allerijl de zaal, welke allen, hevig onder
den indruk ontruimden.
Wat er van kolonel Arpentini geworden
is heeft men nimmer te weten kunnen
komen.
Wellicht is hij, op den hoek eener straat
op geheimzinnige wijze omgekomen, en is
zijn lichaam verstrooid geraakt onder de
duizenden lijken, welke de trottoirs bedekten
op het oogenblik van den intocht der
troepen.
Wat evenwel zeker is, dat is, dat zijn
naam niet is voorgekomen in het proces
der krijgsraden, dat men ook niet den ex-
kolonel heeft teruggezien onder de vluch
telingen, welke de wjjk naar den vreemde
hebben genomen.
Er wordt alleen verhaald, dat op het
oogenblik, waarop monseigneur Darboy onder
de kogels der gefedereerden ging vallen, een
man, in een gescheurd uniform, op hem
toesnelde, op zjjn kniëen viel en uitriep
Monseigneur, ik ga sterven, geef mij Uw
zegen, zooals Gij dien aan mijne kinderen
hebt gegeven."
NIEUWE SCHIEDANISCHE COURANT
O
Hi
Sc«l8n<^MEesTER