^J^ste^faarg. Zondag 21 Juli 1901. No. 7053. ^J^STE BLAD. 1 ^6kendmaking. duicuii Duicisuani ou. ïeieiUUll isu. oo. PB IJ 8 YAH DIT BLAD: Toor j ^hiedzn; per 3 maanden co per post door geneei Nedenand ^otderinke Nummers f 1.50 0.05 PRIJS DER ADYERTKHTIÊH: Van 18 regels; i 1 l 1 i f0.60 Elke gewone regel meer 1 -0.10 Voor herhaalde plaatsing worden öiiliike overeenkomsten aangegaan. flgEELE BERICHTEN. Dj. PR0VlNorD|?PU^RDE~ fo aan 2UId-HOLIJ annaerking STATEN DER AND, I°'8« "«mende, dat er tenge- r°Tiocio j8t besluit van de Staten dezer Üd «er C. der d.d. A. het e«he State 10 dezer no. II, om den Nolet, niet toe te laten als hiesd en' D0^ eCDe vacature bestaat *o0, verki, d'n «zing "ct Schiedam, zoodat aldaar "6 onto.° ln een« door periodieke aftre- Ht 0Dan® Vacature m f111, der Provinciale Wet Hen <ja 6n bes'°t«n s ®n va? der Verhi«zing van een lid der °hiejainn üt gewest in het kiesdistrict !4cature ler voorziening in bovenbedoelde lö0|tft ')<5t)a'en °P Maandag 2 Septem» !f'nsdair t'e stemming, zoo noodig, op .srst«innl'8n i^en SePtember 1®®*- eD de 'den h_, 85 *oo noodig, op Dinsdag den 's-GravP embw ««I. De g ge' 16 Jul' 1901 ^deputeerde Staten voornoemd. LATIJN, Voorzitter. -^gAVENRAAT, Griffier. ^"Avondschool te Schiedam. moet plaats hebben ter ha" *1® öur8pen voor den cursus 1901 1902 ?r de h ,.5er'Avondschool sollicitanten op ti> Lee rekkln«en van: C. ^«rl,.ri.aar m het vakteekenen (voor P#r S°> '15 '««uren 's weeks a 150.- .ve8„{ 8 m de praktijk werkzaam is, y H' ^««kenr'n h*2'! zÜn der ahte M. O. Le8r ^en'oten de voorkeur, ^«ctieu.^ in het lijnteekenen en de °er fl0 lesuren 's weeks af50.- -eera 'iJnteekenen wordt vereischt. ar in de Wiskunde en de Ne- en Wethouders van of feuilleton. het IS richtte zich overeind. W«deois ver"» uCh oen vermakelijke ge- Re dat w, t6"«n, aldus sprak hij. Ge in ïult nooit Va,ndaag Paschen hebben, en Ral. Sriifia J ,n' waarop ik van morgen I?d. an Da Roquette de hand heb JNu k *°P hrelLaaschei, eene oude zottin li. 1 aane„,en Voor burger Darboy." PP«n ,jer '«n de commune-officier op de d«hi Well,, "wezigen een glimlach gewaar 'iet l0' haalH. u-aa^ ongelovigheid deed o» ha. 9 het ei uit zijn zak en 6° maat °Ver de tafel rollen. Een der t« er zich van meester. Fransch door F. li.) (Slot.) derlandsche taal (8 lesuren 's weeks a f 50 per lesuur). Akte L. O. Wiskunde wordt vereischt. De stukken worden franco ingewacht bij den Burgemeester vóór den 25n Juli e. k. De Directeur der Burgeravondschool is voor de sollicitanten te spreken Dinsdag den 23n Juli e. k. van 10—3 uren in het gebouw der H. B. S. Parijsche Kroniek. De Kamer en Senaat hebben zich ge haast, na het treurig werk van haat en verdeeldheid dat zij op zulk een onvergeef- lijken wijze door hun laatsten parlementairen arbeid in geheel Frankrijk zaaiden, in vacantie te gaan. Zij deden dit gedurende de laatste zittingen van Zaterdag 6 dezer met zulk een opvallende gejaagdheid, alsof het zoo vast staand ministerie Waldeck- Millerand een minder aangenaam scheiden begon te vreezen. De belasting op het inkomen en de wetten der werklieden pensioenen, twee zeer moeilijke kwesties, heeft men tegen den wil der socialistische bondgenooten in zonder veel forme de procés, tot later uitgesteld. Niemand in de ministerieele meerderheid was meer over zijne medeplichtigen tevreden, en, zoo de zittingen nog acht dagen langer geduurd hadden, dan was de band der republikein- sche verdediging gebroken geworden. Eigenlijk leefde het gouvernement op meer dan dubbelzinnige wijze door zijne zooge naamde verdediging der republiek en zijne verdrukkings- en vervolgingspolitiek tegen de clericalen. Nadat de wet op de veree- gingen werd aangenomen, bestond er geen enkele reden meer, zelfs de slechtste niet, om zulke disparate elementen nog te zatren te houden. De meerderheid welke tot nutoe het ministerie steunde, was feitelijk een meerderheid van strijdzij was niet in staat het werk eener wetgevende vergade ring te doen of eene ernstige hervorming tot stand te brengen. Zoodra zij een wet ging onderzoeken, brak onraiddelijk de We moeten weten wat er in zit, riep hij uit. We zullen 't in de salade doen". «Ik durf wedden dat er een rozenkrans in zit, verklaarde een gast." «Ik wed dat er medailles inzitten, sprak een ander." Het ei werd in tweeën gebroken. Er kwam een klein in vieren gevouwen briefje uit. «Wel 1 wel 1 sprak degene welke er zich van had meester gemaakt. We hebben verkeerd gedaan te lacheneindelijk zijn wij 't een of ander complot op het spoor. Ge moet 't ons hardop voorlezen,schreeuw den verscheidene aanwezigen. Het papier bevatte de volgende regels «Monseigneur, «Daar ik niet tot Uwe Doorluchtigheid vermocht door te dringen, heb ik deze list aangewend, om u de uitdrukking mijner innige dankbaarheid te doen toekomen, welke ik voor Uwe goedheden gevoel. Zonder U, zonder den bijstand, dien Gij mij hebt willen zenden, zouden mijne twee kinderen, sedert zoo langen tijd ziek, er thans niet meer zijn. De ontberingen van het beleg zouden hen gedood hebben. Thans zyn zij oneenigheid los en dreigde zij uiteen te spatten. Het was tijd dat men naar zijne kiezers ging, want de zitting eindigde in eene manifestatie van angst en onmacht. De Kamer is wel niet ontbonden, doch verward op reces gegaan. Het feest der inneming der Bastille, nog altijd «fête nationale" geheeten, begint steeds minder en minder op een nationaal feest te gelijken en zoo de groote revue op de Longchamps in het Bois de Boulogne niet meer op het programma stond, dan kon ik gerust zeggen, dat ik het in 1878 vanaf zijn geboorte heb zien groeien tot 1885, steeds in glans toenemen en nu in de laatste tien jaren telkens in glans zag afnemen. Van de vroegere opgewekte vroolijkheid in de straten is weinig meer te bespeuren en de uiterlijke deelneming vertoont zich nog voornamelijk door de versiering der rijks- en stedelijke gebouwen, de koffie- en wijnhuizen en nog enkele winkeliers, die er voor zich zelf een voordeel of voldoening in vinden, iunne geveis met de nationale en enkele vreemde vlaggen, vooral de Russische, te drapeeren. Ook de incidenten, welke op dezen dag, sedert de heer Loubet president der Republiek is, in de laatste jaren voor vielen en door de vrienden der regeering werden veroorzaakt, hebben zich dit jaar niet voorgedaan, zoodat het inderdaad kleurloos is afgeloopen. De soldaten hebben alleen wat succes gehad en de toejuichingen, welke zoo schaarsch aan de openbare personen ten deel vielen, werden hun met de kreten «Vive l'armee!" ruimschoots geschonken. Ook de Marseillaise werd bijna niet meer gezongen en wanneer de Parijzenaars niet meer zingen dan moeten zij erg ontevreden zijn. Voordat ook ik wat vacantie ga nemen en in mijn Vaderland den heilzamen invloed der kortelings veranderde staatkundige rich ting in vele zaken reeds in werking boopt te zien, moet ik u nog eerst een staaltje van politieke oprechtheid ter bewondering welvarende en vragen zij om Uw zegen. Eiken dag om twee uren zal ik ze tot U onder de muren der gevangenis brengen. Strek U v armen over hen uit, en Gij zult hun een tweede maal, evenals hun onge lukkige moeder, het leven redden." Het voorlezen werd door luide schater lachen onderbroken. «Neenmaar dat is te erg." »De samenzwering is niet gevaarlijk." »Tenzij de zegen de muren van La Ro quette doet valien." xDrommels 1 het geschal der trompetten heeft Jericho wel doen instorten." «Staat er geen naam onder aan den brief? vtoeg er een. Dat zou jammer zyn de naam van die burgeres dient te worden bewaard." De lezer nam het briefje andermaal in de hand. «Ja I ja, sprak hij, er staat een handtee- kemng onder. Wachtde naam is moeilijk te lezen Clémence Arpentim." Alier oogen wendden zich naar den kolonel, die het ei had medegebracht. Hij was vreeselijk bleek geworden. «Clémence Arpentini, stamelde hij, maar 1 d»t is myn vrouw, die ik broodeloos heb geven. De bekende atheist Jaurès, de hoofd redacteur vah la Petite Republique (sociale) door eenige tegenstanders op niet al te malsche wijze onderhanden genomen, toen zij hoorden, dat zijn dochtertje hare eerste H. Communie gedaan had, heeft daarop in zijn rood revolutionair blad het volgende geantwoord«Mijne vrouw is katholiek en «neemt hare godsdienstige plichten waar en «wat de opvoeding onzer kinderen betreft, »hebben wij eene transactie gesloten. Ik «dacht niet het recht te hebben aan mijne «kinderen onder het toezicht hunner moeder, «de deelneming aan den godsdienst te «ontzeggen". Om zich deze vrijzinnige hou ding wat door zijn vrijzinnige partijgenoten te doen vergeven, zegt hij verder, dat hij zijne kinderen door geen congreganisten doet opvoeden en zijn dochtertje in de sohool-Moliêre wordt onderwezen. De heer Jaurès is dus in zijn privé leven een voorbeeldige pater familias en verlangt voor zich het recht zijn kinderen op te voeden, zooals hij dit met zijne vrouw is overeengekomen, doch ais socialist vrijdenker, stelt hij alles in het werk om aan andere huisvaders dit recht door de wet te doen ontnemen. Zoude het niet logisch zijn, dat deze partijman de trans actie met zijn vrouw aangegaan, ook trachtte niet den Staat-Vrijdenker en de Fransche maatschappij, welke Christen gebleven is, te sluiten. Om dus den vrede in zijn woning te bewaren doet de heer Jaurès alles om daartoe te geraken en deze zelfde man spant al zijn krachten en talenten in, om eeoe maatschappij, wier ondergang hij zoekt, in beroering te brengen. Achter den Jaurès der feestmalen en der loge, staat de Jaurès, goed echtgenoot en vader, die de zijnen wijzelijk tegen de doodelijke besmetting der ideën, welke hij zelf ver kondigt, beschermt. En hoevelen zijn niet als hij, waarvan alleen de voorgevel het atheisme vertoont en het in de binnen- achtergelaten. O I ik ben een ellendeling 1" Hij richtte zich overeind en verliet in allerijl de zaal, welke allen, hevig onder den indruk ontruimden. Wat er van kolonel Arpentini geworden is heeft men nimmer te weten kunnen komen. Wellicht is hij, op den hoek eener straat op geheimzinnige wijze omgekomen, en is zijn lichaam verstrooid geraakt onder de duizenden lijken, welke de trottoirs bedekten op het oogenblik van den intocht der troepen. Wat evenwel zeker is, dat is, dat zijn naam niet is voorgekomen in het proces der krijgsraden, dat men ook niet den ex- kolonel heeft teruggezien onder de vluch telingen, welke de wjjk naar den vreemde hebben genomen. Er wordt alleen verhaald, dat op het oogenblik, waarop monseigneur Darboy onder de kogels der gefedereerden ging vallen, een man, in een gescheurd uniform, op hem toesnelde, op zjjn kniëen viel en uitriep Monseigneur, ik ga sterven, geef mij Uw zegen, zooals Gij dien aan mijne kinderen hebt gegeven." NIEUWE SCHIEDANISCHE COURANT O Hi Sc«l8n<^MEesTER

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1901 | | pagina 1