Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
Oom Hans.
25ste Jaars.
Zondag 2 Februari 1902
No. 7215.
EERSTE BLAD.
Bureau Boterstraat 50. Telefoon No. 85.
Voor Z. H. den Paus.
Parijsche Kroniek.
Feuilleton.
Stads- en Gewestelijk Nieuws.
NIEUWE SCHIEDAIHSCHE COURANT
PRIJS TAS DIT BLAD:
Toor Schiedam psr 3 maanden
Iran cc per post aoor gen-ei Nederland
Aizcnrieriiike Nummers
:1
0.05
PRIJS DER ADYSBTEKTIÉN:
Tan 1—6 regeis;f 0.60
Elke gewone regei meer -040
Voor herhaaide piaatsmg worden öiiiijke overeenkomsten
lanseeaan.
Vorig bedragf177.—
Van een gezin-10.—
NN. Tot zekere intentie - 1.
Totaal f 188.—
Hoewel nog drie maanden ons van de
a'gemeene Kamer-verkiezingen scheiden,
^wemmen wij hier al in die koortsachtige
drukte en zenuwachtige opgewondenheid,
Welke deze gewichtige operatie van het
a'gemeen stemrecht altijd voorafgaat.
Het is wellicht reeds meer gezegd, doch
het kan niet genoeg herhaald worden vooral
®et het oog op de onvermoeide beweging
M» België en ons land om ook tot dat zoo
genaamde ideaal van rechtvaardigheid te
geraken, wat ons de praktijk van dit recht
in Frankrijk van zijn ontstaan, in 1848, af
elzoo geleerd heeft. Het schonk hier van
2ijn geboorte af, aan de democratie de re
geering der minderheden. Het volk is hierin
gelyk aan lastige dwingende kinderen, die
zoo lang krijten en schreeuwen tot zij dat
wat zij verlangden in handen krijgen en
het daarna onverschillig bekijken of weg
werpen. De onverbiddelijke statistiek bewijst
°ns, dat bij de zes laatste Kamerverkiezin
gen de proportie der vertegenwoordigde
Stemmen en de niet-vertegenwoordigden
altijd ten gunste der niet-vertegenwoor
digden uitkwam. In de thans stervende
hamer, bedroeg het totaal der vertegen
woordigde stemmen meer dan 46%, dat
der verslagenen er. niet-stemmers dus 54%.
By een nader onderzoek ontdekt men nog
de volgende onbillijkheden. Enkele leden
zijn de verkozenen van 20.000 kiezers, weer
anderen van 5000, ja zeifs van 2000 en
ieder iid heeft toch maar een stem. De
thuisblijvers worden door hun onverschil
ligheid zoodoende de grootste vijanden van
Naar het Duitsch
17)
Hilda gevoelde een afkeer van de alle-
daagsche zaken, voor welke de tante, zich
inspande haar belangstelling op te wekken.
Alleen een schitterende toekomst zou het
eenige geweest zijn, dat Hilda's smart over
het verlies harer dierbare afgestorvene
«enigszins had kunnen verzachten. Met
deze, tegelijk haar onafhankelijke positie te
tnoeten missen, scheen haar een vreeselijk
lot. De eerste doorn der bitterheid sloop
hierbij haar gemoed binnen. Zwijgend en
onverschillig voor alles wat er rondom
haar voorviel, zag ze met treurige oogen
de toebereidselen, die haar tante maakte
a«nwant de goede mevrouw Holm had
haast om weer bij haar kinderen in de
hun Vaderland. Met in de nieuwe kamer
50 a 60 stemmen van links naar rechts te
doen overgaan, zou hier alles veranderen en
verbeteren. Moge het dreigende gevaar alle
conservatieven doen inzieD, dat meestal
slechts eenige stemmen de balans doen
overslaan en het onverantwoord is van het
mislukken der candidaten zijner partij door
eigen schuld en nalatigheid de ooi zaak te
worden.
Het is van belang mannen als Paul de
Cassagnac, over den tegenwoordigen toestand
van hun land te hooren
«Frankrijk, zoo schrijft hij in zijn Autorité,
«loopt het grootste gevaar wat het ooit
»geloopen heeft. De sociale revolutie, het
«revolutionaire gepeupel, dank aan de me-
«dephchtigheid eener schandelijke regeering,
«belegert het land en valt ons woedend in
»onzenoodigste vrijheid en heiligste belangen
vaan. Het is een kwestie van leven of dood,
«welke aan bet Christelijk, behoudend en
«militaire Frankrijk gesteld wordt. Onder
«zulke omstandigheden moeten wij ook één
«blok vormen en in één leger, allen die
«niet meer verdrukt, bestolen en ontaard
'willen worden, vereenigen. De wrok moet
«verdwijnen, ook de herinneringen aan oude
«partijstrijd. Wat beteekent het verleden
'wat voorbij is, tegenover de rampen welke
»ons wachten Wat zal het ons geven wie
«Frankrijk regeert wanneer er geen Frank-
«rijk meer bestaat?" De strijd bij de aan
staande verkiezingen zal vooral ten doel
hebben de vrijheden te herwinnen, welke
de groote meerderheid der Franschen door
het baas spelen der lage mannen en alle
andere sectarissen verloren hebben. De
vrijheid van geweten bestaat hier niet meer.
Men behoelt slecnts katholiek te heeten om
onder de verdachten gerekend en in zijn
eigen land tot de rol van paria vernederd
te worden. De huisvader kan zijn kinderen
niet opvoeden, zooals hij dit verlangt, ge
dwongen als hij is ze naar scholen te zenden,
waar vrijgeesten hun zedelijk gaan beder
ven. Evenmin vindt men nog de vrijheid in
eenvoudige, landelijke woning te komen
de drukte der stad en de bekrompen
huurhuizen waren haar onverdrageiijk.
Hilda liet haar begaan en haar maatregelen
nemen, doch was vast besloten, zich alleen
te schikken, naar die, welke haar bevielen.
Allerlei plannen doorkruisten haar brein.
Ze wilde haar eigen weg gaanWeder
dacht ze aan Günther, die toen den oceaan
was overgestoken. Hoe gelukkig scheen
haar zulk een vrij man toe, die onversaagd
het leven in de oogen kon zien Hadde
zij. evenals hij, aanlokkelijke, ofschoon
vreemde levensomstandigheden in het uit
zicht gehad, hoeveel moediger, dan thans,
zou ze geweest zijn»Ot" zuchtte ze
«of ware ik rijk, dan was er nog voor mij
op een toekomst te hopen 1"
Dit laatste bleef zelfs in deze droevige
oogenblikken de grondgedachte, waarom
al haar andere gedacht n zich bewogen.
Tegen eene sprak zij deze onverbloemd uit
tegen Annette. Trouw stond deze haar
ter zijde. Al haar leed had zij mede
helpen dragen en onvermoeid met Hilda
de zieke verpleegd, die stervend haar met
den arbeid. Door de werkstakingen beletten
zij. die niet willen werken, op de hevigste
en brutaalste wijze hen, die het wel willen.
De belastingschuldige gaat onder verplette
rende lasten gebukt; de revolutionaire heb
zucht, door de regeering aangewakkerd,
drukt iederen dag meer, op het eigendom
onder welken vorm ook, hetzij een fabriek,
een spoorweg, een huis, een veld ol een
wijngaard. In een woord, de opgezweepte
revolutie huilt aan ieders deur.
Dat enkele oogen zich openen en het
naderend gevaar beginnen te zien, bewyst
de laatste raadsverkiezing te Roubaix, een
nijvere stad in het Noorder-departement,
waar gedurende jaren de collectivisten bende
met een sectaris als maire het hun hoofd,
op gruwelijke wijze huishield en nu in
eens op de onverwachste manier door een
conservatief-liberale meerderheid werd
vervangen. De bevolking als van een hangen
droom verlost, ademt weder vrij en zal
zich niet gemakkelijk meer onder die
doorgestane tyrannie laten terugbrengen.
Het is te hopen, dat dit voorbeeld overal
navolging zal vinden. Wat aan de mannen
van orde het meest mankeert is de orga
nisatie en het vertrouwen in een goeden
uitslag.
Nederland werd onder het vorige liberale
bestuur zeker niet onderdrukt en toch
hebben de christelijke partijen door geduid,
samengaan en vertrouwen in de goede
zaak de overwinning behaald met hoeveel
te meer vuur moesten de goedgezinde
Franschen hunne handen niet aan 't werk
slaan om hunne verloren vrijheden te
herwinnen en in hun eigen land niet
door eene minderheid onderdrukt te worden.
Dat de toestand inderdaad ernstig is,
bewijst wel het tot standkomen eener
«Ligue des Femmes de France" (DeFran-
sche Vrouwenbond) wiens doel is door
alle wettige middelen tegen te gaan het
collectivisme, dat programma der dieven en
het internationalisme, die negatie van het
vaderland. Het stoot met verontwaardiging
haar eigen dochter zegende. Aan de borst
der vriendin schreide Hilda uit, in haar
tegenwoordigheid klaagde ze, haar deelde
ze haar wenschen mede.
Annette had oprecht diep medelijden
met het jonge bedroefde schepseltje, dat
er in haar rouwkleeren verrukkelijk iief
uitzag. Hilda met haar thans zoo bleek
en interessant gezichtje zag er volstrekt
niet naar uit, om den strijd met het leven
op te nemen. Zeker, dacht Annette, de
arme Hilda paste beter in den schoot des
rijkdoms. Dat ze echter zelfs thans zoo
zeer daarnaar haakte, was haar niet goed
begrijpelijk en ze zeide onwillekeurig
«Ach Hilda, zelfs alle schatten van Indië
kunnen u uw goede moeder niet teruggeven
Al het geld en goed der wereld zou niet
de macht gehad hebben om u voor het
smartelijk verlies te behoeden en er is
slechts één ding, dat het u minder moeilijk
zal doen dragen U overtegeven aan
Gods wil. Neem de omstandigheden, liet
kind, zooals ze zijn, en put u niet uit in
wenschen, waarvan ge weet, dat ze toch
niet vervuld worden."
de sectarissen van zich af, eischt de eer
biediging van het Geloof en verlangt de
vrijheid voor alle gewetens. Heel het fiere
programma dezer kranige vrouwen is be
sloten in deze drie woorden Vaderland,
Eigendom en Vrijheidwaar zij voor zullen
strijden door allen te steunen, aan wie
deze grondbeginselen nog lief en heilig zijn.
Nu de dames er zich mede gaan be
moeien, zullen de mannen niet onverschillig
kunnen blijven, vooral nu zij, voor het eerst
in het staatkundig strijdperk tredende, zoo
goed gewapend en moedig voor den dag
komen.
Mogen vele goedgeaarde Franschen, ais
in de heldhaftige tijden hunner geschie
denis, toen hunne voorvaderen onver
schrokken voor het recht streden, het zich
weder ten plicht achten, het voor deze
waardige vrouwen, tegen de aanvallers
dezer heilige beginselen op te nemen, om
zoodoende, evenals toen, de geborduurde
sjerpen te bemachtigen, waarvoor de ridders
dier lang verloopen dagen vol geestdrift hun
bloed en leven gaven.
Parijs, 15—31 Januari 1902.
Fidelius.
Schiedam, 1 Februari 1902
Gevonden voorwerpen.
Aanwezig aan het Commissariaat van
politieeen stalen bel, een rozenkrans
een R. K. vragenboekje.
Terug te bekomen aan de volgende
adressen: een gerut boezeroen bij W.
Feelders, Verbrande Erven 8; een kortha-
rige hond bij P. Berkel, Zalmstraat 24
een bruine pelrine bij J. v. d. Most, Lange
Nieuwstraat 65; een bruine kinderzak, een
witte kinderzak en een wit garen kinder
handschoen bij v. Leeuwen, Villastraat
105; een keeshondje bij C. W. Valois,
Hoogstraat 164.
Hilda zweeg een poosje eindelijk sprak
ze somber: «een leven te leiden als het
uwe, kan ik niet. Uw vaardigheid bezit
ik niet en geheel afhankelijk te worden van
bloedverwanten en ten slotte voor kinder
meid te spelen 't is om wanhopig te
worden. Neen, ik ga niet naar oom en
tante. Ik wil me niet levend op het land
begraven Nauwelijks had ze deze woor
den gesproken of tante Holm trad het
vertrek binnen met een brief in de hand.
«Wel, wel, Hilda, wat hebje een uitgebreide
correspondentie, hier is een brief voor je
van het kasteel HohenhausenIedere
bloeddruppel scheen uit Hilda's gelaat te
wijken, Haastig greep ze naar den brief.
Zoo spoedig had ze geen antwoord van
oom Hans verwacht. Ze bedwong zich
echter en sprak oogenschiinlijk onver-
schilig: «O, misschien een brief van rouw
beklag van mijns vaders ouden vriend,
majoor von Burghofen ik zai hem straks
wel lezen.
Wordt vervolgd.)