Dagblad voor Schiedam en Omstreken. Oom Hans. 25ste Jaars. Zondag 2 Februari 1902 No. 7215. EERSTE BLAD. Bureau Boterstraat 50. Telefoon No. 85. Voor Z. H. den Paus. Parijsche Kroniek. Feuilleton. Stads- en Gewestelijk Nieuws. NIEUWE SCHIEDAIHSCHE COURANT PRIJS TAS DIT BLAD: Toor Schiedam psr 3 maanden Iran cc per post aoor gen-ei Nederland Aizcnrieriiike Nummers :1 0.05 PRIJS DER ADYSBTEKTIÉN: Tan 1—6 regeis;f 0.60 Elke gewone regei meer -040 Voor herhaaide piaatsmg worden öiiiijke overeenkomsten lanseeaan. Vorig bedragf177.— Van een gezin-10.— NN. Tot zekere intentie - 1. Totaal f 188.— Hoewel nog drie maanden ons van de a'gemeene Kamer-verkiezingen scheiden, ^wemmen wij hier al in die koortsachtige drukte en zenuwachtige opgewondenheid, Welke deze gewichtige operatie van het a'gemeen stemrecht altijd voorafgaat. Het is wellicht reeds meer gezegd, doch het kan niet genoeg herhaald worden vooral ®et het oog op de onvermoeide beweging M» België en ons land om ook tot dat zoo genaamde ideaal van rechtvaardigheid te geraken, wat ons de praktijk van dit recht in Frankrijk van zijn ontstaan, in 1848, af elzoo geleerd heeft. Het schonk hier van 2ijn geboorte af, aan de democratie de re geering der minderheden. Het volk is hierin gelyk aan lastige dwingende kinderen, die zoo lang krijten en schreeuwen tot zij dat wat zij verlangden in handen krijgen en het daarna onverschillig bekijken of weg werpen. De onverbiddelijke statistiek bewijst °ns, dat bij de zes laatste Kamerverkiezin gen de proportie der vertegenwoordigde Stemmen en de niet-vertegenwoordigden altijd ten gunste der niet-vertegenwoor digden uitkwam. In de thans stervende hamer, bedroeg het totaal der vertegen woordigde stemmen meer dan 46%, dat der verslagenen er. niet-stemmers dus 54%. By een nader onderzoek ontdekt men nog de volgende onbillijkheden. Enkele leden zijn de verkozenen van 20.000 kiezers, weer anderen van 5000, ja zeifs van 2000 en ieder iid heeft toch maar een stem. De thuisblijvers worden door hun onverschil ligheid zoodoende de grootste vijanden van Naar het Duitsch 17) Hilda gevoelde een afkeer van de alle- daagsche zaken, voor welke de tante, zich inspande haar belangstelling op te wekken. Alleen een schitterende toekomst zou het eenige geweest zijn, dat Hilda's smart over het verlies harer dierbare afgestorvene «enigszins had kunnen verzachten. Met deze, tegelijk haar onafhankelijke positie te tnoeten missen, scheen haar een vreeselijk lot. De eerste doorn der bitterheid sloop hierbij haar gemoed binnen. Zwijgend en onverschillig voor alles wat er rondom haar voorviel, zag ze met treurige oogen de toebereidselen, die haar tante maakte a«nwant de goede mevrouw Holm had haast om weer bij haar kinderen in de hun Vaderland. Met in de nieuwe kamer 50 a 60 stemmen van links naar rechts te doen overgaan, zou hier alles veranderen en verbeteren. Moge het dreigende gevaar alle conservatieven doen inzieD, dat meestal slechts eenige stemmen de balans doen overslaan en het onverantwoord is van het mislukken der candidaten zijner partij door eigen schuld en nalatigheid de ooi zaak te worden. Het is van belang mannen als Paul de Cassagnac, over den tegenwoordigen toestand van hun land te hooren «Frankrijk, zoo schrijft hij in zijn Autorité, «loopt het grootste gevaar wat het ooit »geloopen heeft. De sociale revolutie, het «revolutionaire gepeupel, dank aan de me- «dephchtigheid eener schandelijke regeering, «belegert het land en valt ons woedend in »onzenoodigste vrijheid en heiligste belangen vaan. Het is een kwestie van leven of dood, «welke aan bet Christelijk, behoudend en «militaire Frankrijk gesteld wordt. Onder «zulke omstandigheden moeten wij ook één «blok vormen en in één leger, allen die «niet meer verdrukt, bestolen en ontaard 'willen worden, vereenigen. De wrok moet «verdwijnen, ook de herinneringen aan oude «partijstrijd. Wat beteekent het verleden 'wat voorbij is, tegenover de rampen welke »ons wachten Wat zal het ons geven wie «Frankrijk regeert wanneer er geen Frank- «rijk meer bestaat?" De strijd bij de aan staande verkiezingen zal vooral ten doel hebben de vrijheden te herwinnen, welke de groote meerderheid der Franschen door het baas spelen der lage mannen en alle andere sectarissen verloren hebben. De vrijheid van geweten bestaat hier niet meer. Men behoelt slecnts katholiek te heeten om onder de verdachten gerekend en in zijn eigen land tot de rol van paria vernederd te worden. De huisvader kan zijn kinderen niet opvoeden, zooals hij dit verlangt, ge dwongen als hij is ze naar scholen te zenden, waar vrijgeesten hun zedelijk gaan beder ven. Evenmin vindt men nog de vrijheid in eenvoudige, landelijke woning te komen de drukte der stad en de bekrompen huurhuizen waren haar onverdrageiijk. Hilda liet haar begaan en haar maatregelen nemen, doch was vast besloten, zich alleen te schikken, naar die, welke haar bevielen. Allerlei plannen doorkruisten haar brein. Ze wilde haar eigen weg gaanWeder dacht ze aan Günther, die toen den oceaan was overgestoken. Hoe gelukkig scheen haar zulk een vrij man toe, die onversaagd het leven in de oogen kon zien Hadde zij. evenals hij, aanlokkelijke, ofschoon vreemde levensomstandigheden in het uit zicht gehad, hoeveel moediger, dan thans, zou ze geweest zijn»Ot" zuchtte ze «of ware ik rijk, dan was er nog voor mij op een toekomst te hopen 1" Dit laatste bleef zelfs in deze droevige oogenblikken de grondgedachte, waarom al haar andere gedacht n zich bewogen. Tegen eene sprak zij deze onverbloemd uit tegen Annette. Trouw stond deze haar ter zijde. Al haar leed had zij mede helpen dragen en onvermoeid met Hilda de zieke verpleegd, die stervend haar met den arbeid. Door de werkstakingen beletten zij. die niet willen werken, op de hevigste en brutaalste wijze hen, die het wel willen. De belastingschuldige gaat onder verplette rende lasten gebukt; de revolutionaire heb zucht, door de regeering aangewakkerd, drukt iederen dag meer, op het eigendom onder welken vorm ook, hetzij een fabriek, een spoorweg, een huis, een veld ol een wijngaard. In een woord, de opgezweepte revolutie huilt aan ieders deur. Dat enkele oogen zich openen en het naderend gevaar beginnen te zien, bewyst de laatste raadsverkiezing te Roubaix, een nijvere stad in het Noorder-departement, waar gedurende jaren de collectivisten bende met een sectaris als maire het hun hoofd, op gruwelijke wijze huishield en nu in eens op de onverwachste manier door een conservatief-liberale meerderheid werd vervangen. De bevolking als van een hangen droom verlost, ademt weder vrij en zal zich niet gemakkelijk meer onder die doorgestane tyrannie laten terugbrengen. Het is te hopen, dat dit voorbeeld overal navolging zal vinden. Wat aan de mannen van orde het meest mankeert is de orga nisatie en het vertrouwen in een goeden uitslag. Nederland werd onder het vorige liberale bestuur zeker niet onderdrukt en toch hebben de christelijke partijen door geduid, samengaan en vertrouwen in de goede zaak de overwinning behaald met hoeveel te meer vuur moesten de goedgezinde Franschen hunne handen niet aan 't werk slaan om hunne verloren vrijheden te herwinnen en in hun eigen land niet door eene minderheid onderdrukt te worden. Dat de toestand inderdaad ernstig is, bewijst wel het tot standkomen eener «Ligue des Femmes de France" (DeFran- sche Vrouwenbond) wiens doel is door alle wettige middelen tegen te gaan het collectivisme, dat programma der dieven en het internationalisme, die negatie van het vaderland. Het stoot met verontwaardiging haar eigen dochter zegende. Aan de borst der vriendin schreide Hilda uit, in haar tegenwoordigheid klaagde ze, haar deelde ze haar wenschen mede. Annette had oprecht diep medelijden met het jonge bedroefde schepseltje, dat er in haar rouwkleeren verrukkelijk iief uitzag. Hilda met haar thans zoo bleek en interessant gezichtje zag er volstrekt niet naar uit, om den strijd met het leven op te nemen. Zeker, dacht Annette, de arme Hilda paste beter in den schoot des rijkdoms. Dat ze echter zelfs thans zoo zeer daarnaar haakte, was haar niet goed begrijpelijk en ze zeide onwillekeurig «Ach Hilda, zelfs alle schatten van Indië kunnen u uw goede moeder niet teruggeven Al het geld en goed der wereld zou niet de macht gehad hebben om u voor het smartelijk verlies te behoeden en er is slechts één ding, dat het u minder moeilijk zal doen dragen U overtegeven aan Gods wil. Neem de omstandigheden, liet kind, zooals ze zijn, en put u niet uit in wenschen, waarvan ge weet, dat ze toch niet vervuld worden." de sectarissen van zich af, eischt de eer biediging van het Geloof en verlangt de vrijheid voor alle gewetens. Heel het fiere programma dezer kranige vrouwen is be sloten in deze drie woorden Vaderland, Eigendom en Vrijheidwaar zij voor zullen strijden door allen te steunen, aan wie deze grondbeginselen nog lief en heilig zijn. Nu de dames er zich mede gaan be moeien, zullen de mannen niet onverschillig kunnen blijven, vooral nu zij, voor het eerst in het staatkundig strijdperk tredende, zoo goed gewapend en moedig voor den dag komen. Mogen vele goedgeaarde Franschen, ais in de heldhaftige tijden hunner geschie denis, toen hunne voorvaderen onver schrokken voor het recht streden, het zich weder ten plicht achten, het voor deze waardige vrouwen, tegen de aanvallers dezer heilige beginselen op te nemen, om zoodoende, evenals toen, de geborduurde sjerpen te bemachtigen, waarvoor de ridders dier lang verloopen dagen vol geestdrift hun bloed en leven gaven. Parijs, 15—31 Januari 1902. Fidelius. Schiedam, 1 Februari 1902 Gevonden voorwerpen. Aanwezig aan het Commissariaat van politieeen stalen bel, een rozenkrans een R. K. vragenboekje. Terug te bekomen aan de volgende adressen: een gerut boezeroen bij W. Feelders, Verbrande Erven 8; een kortha- rige hond bij P. Berkel, Zalmstraat 24 een bruine pelrine bij J. v. d. Most, Lange Nieuwstraat 65; een bruine kinderzak, een witte kinderzak en een wit garen kinder handschoen bij v. Leeuwen, Villastraat 105; een keeshondje bij C. W. Valois, Hoogstraat 164. Hilda zweeg een poosje eindelijk sprak ze somber: «een leven te leiden als het uwe, kan ik niet. Uw vaardigheid bezit ik niet en geheel afhankelijk te worden van bloedverwanten en ten slotte voor kinder meid te spelen 't is om wanhopig te worden. Neen, ik ga niet naar oom en tante. Ik wil me niet levend op het land begraven Nauwelijks had ze deze woor den gesproken of tante Holm trad het vertrek binnen met een brief in de hand. «Wel, wel, Hilda, wat hebje een uitgebreide correspondentie, hier is een brief voor je van het kasteel HohenhausenIedere bloeddruppel scheen uit Hilda's gelaat te wijken, Haastig greep ze naar den brief. Zoo spoedig had ze geen antwoord van oom Hans verwacht. Ze bedwong zich echter en sprak oogenschiinlijk onver- schilig: «O, misschien een brief van rouw beklag van mijns vaders ouden vriend, majoor von Burghofen ik zai hem straks wel lezen. Wordt vervolgd.)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1902 | | pagina 1