Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
eerste blad.
Oom Hans.
25ste Jaars.
Zondag 16 Maart 1902.
No. 7251.
»S $n m°cht-"
Bureau Boterstraat 50. Telefoon No. 85.
Parijsche Kroniek.
Feuilleton.
NIEUWE SCHI
COURANT
PRIJS TAS DIT BLAD:
'oor Sciuecs.m oer 3 xa&naenf 1.50
ïrsscc oer oost aoor geneei Neaenana - 2.
A-Êsecóerinke dammers - O.öö
PRIJS DKR ADTKRTKKTIÊN:
7ar. 1—6 rsgeis''j J f o.6U
ïïlke gewone rsgei meer -0.1Q
Voor nerhaaiae niaatsmg worden biiiijke overeenkomsten
isnsesra&n.
et is afgeloopende begrooting werd
eindelijk aangenomen, nadat, om hier
te geraken, de Kamer den 9den dezer
•het
eene voor- en namiddagzitting te
aen, het treurige voorbeeld aan het
gaf, de Zondagsrust te storen om
Ir®r onzamenhangend werk te voltooien.
iters de vaststelling van het budget wil
fom niet zeggen, dat het in evenwicht
««bracht werd, doch alleen dat er aan
Parlemeniaire aanval van hysterie, welke
L eenige. weken aanhield, een eiDd is
°men. Het was ook meer dan tijd.
°8 nooit hadden 's lands vertegenwoor-
8«rs de financiën der natie met zulk eene
Vinnigheid en te midden van zulk eene
r Warring geadministreerd. Eerst was
de begrotingscommissie zelve die het
°''beeld van onregelmatigheid gaf, door
voorstellen in te lasschen, welke door
Kamer zelfs nog niet besproken waren
«h die
zij ten slotte dan ook verwierp, zooals
n «r meer de opheffing der begrooting
eeredienst. Vervolgens kwam de
hister van financiën de verwarring nog
gfooten met voortdurend veranderde en
^°genaamde verbeterde cijfers aan te
«ngen en met de discussie zonder lei-
nde gedachte, zonder plan of programma
^rt te zetten, meer er op uit om den
lJQ te redden dan de hulpmiddelen van
land te sparen. De Kanoet heelt dan
Waarlijk een bedroevend schouwspel
Seven. De verkiezingsbelangen be-
«erschten al de debatten. Men was er
hts op bedacht de kiezers met de
hningeu der belastingbetalers te begunsti-
n en zoodoende te winnen. De begrooting
«rh letterlijk door de steeds ongeruster
hhhdid
aten geplunderd.
Naar het Duitsch.)
t0on f?at geen acht op den warmen
Wo ,Waarmec'e vooral mr. Dawsons laatste
•het if" gesproken werden, maar vroeg
een "'na angst,ge stem: «Heeft u dan
.ehhangename tijding voor hem
Mis naar men 't nemen wil, freule,
om ®n echter zal u mij kunnen helpen,
gen bericht voor hem minder onaan-
te maken, indien dit soms het
•ho,, i sPrak ze haastig. »Hoe kan dat
»A "jn
ter f u 1 mÜ veroorlooft, zal ik u dit
R0,, bestemder tijd mededeelen, freule
henburg. Heden niet en niet hier.
et betreft een ernstige zaak. Mag
8e«r n6n' er u voor zult interes-
De stuiptrekkingen der stervende Kamer
hebben bij vele afgevaardigden een gevoel
van walging verwekt. Zij die de zittingen
er van niet of zelden bijwonen, kunnen zich
geen idéé vormen der overstroomingen van
baat en secten-hartstochten, welke zij te
zien en hooren geven. Men tracht ze zelfs
niet meer onder den mantel van huichelarij
te verbergen en elk oogenblik dreigt een
fractie der Kamer met een andere in bot
sing te komen. Als een sterk bewijs voor
hetgeen ik hierboven schreef, komt mij het
artikel uit de mimsterieele Lanferne, waar
van de collectivist Miilerand zoo lang hoofd
redacteur was, te stade, waarin letterlijk
staat«Het wordt meer dan tijd dat deze
ellendige Kamer (cette misérable chambre
opruime". Wanneer men nu bedenkt dat
die Kamer ten koste van haar prestige,
het kabinet waarin Miilerand een der
dingeerende koppen was, voortdurend heeft
gesteund, doen moet zij wel laag gevallen
zijn, om zoo door de meest begunstigden
beoordeeld te worden.
De mi-carême, welke dit jaar vroeg
inviel, heeft veel meer succes aan het
carnaval gehad, hetgeen reeds sedert vele
jaren werd waargenomen en de reden daarvan
is naar mijn oordeel niet ver te zoeken.
Bij de mi carême is het gure jaargetijde
zoo goed als voorbij en wanneer dan, zooals
ditmaal, de zon van de partij wil zijn, dan
geeft het reeds een voorgevoel der lente
welke in aantocht is. De drukte was dan
ook buitengewoon en indien er niet twee
cavalcades, een aan den linkeroever der
Seine en een aan den rechter waren uitge
trokken, welke de menigte in tweëen ver
deelde, dan was het zeker veel te vol en
dientengevolge te dol en onaangenaam
geweest. Nu kon men de reine des reines
zonder onder de voeten te raken op hare
zegenkar bewonderen en daar het weder
heerlijk was kreeg alles een feestelijk en
vroolijk aanzien en was de menigte opge
wekt en in een goede luim. De confetti-
«Zeker, zeker" sprak Hilda. «Ik ben
uiterst nieuwsgierig". »En ik zeer gelukkig,
dat u in deze zaak mijn vertrouwde wiit
zijn."
De muziek hield op. De dans was
afgeloopen. Het gesprek van de twee kon
niet worden doorgezet. Men moest aan de
algemeene gesprekken deelnemen, zoolang
het feest duurde.
X.
Een ernstige zaak.
Van dien balavond af volgde mr. Dawson
Hilda als haar schaduw. Overal, waar ze
verscheen, trachtte hij in haar nabijheid te
zijn. De gelegenheid echter voor een
ongestoord onderhoud bood zich niet licht
aan. Eindelijk vond hij die op een con
certavond. Hij had de plaats naast haar
weten machtig te worden en verzocht haar
naar huis te mogen geleiden. Het rijtuig
barer beschermster had zich verlaat,
weshalve de dames aan eenige bekenden
verlof gaven haar huiswaarts te geleiden.
Als praktisch Amerikaan verstond mr.
Dawson de kunst zich zijn tijd ten nutte te
maken. Tot Hilda's niet geringe verrassing
strijd was inderdaad opwekkend en jong
en oud deed er aan mede tot de nacht er
een einde aan maakte. Dan komt het
leger straatreinigers, die met stroomen
water al die kleine papiertjes en nog meer
wegvegen. In een dag is alles weer
schoon. Mocht zoo ook bij de verkiezingen
in einde April een algemeene reiniging op
staatkundig terrein kunnen plaats grijpen
en in één dag, die der stemming, weer
schoon schip maken
Alle Franschen, wien het geloof hunner
vaderen bezielt, veredelt, en dikwerf troost,
alleen die, zooals LajBruyère zeide, Christen
en Franschman geboren zijn, zullen met
eerbiedige vreugde de woorden vernomen
hebben, weike de feestvierende Leo XIII,
de groote Paus, tot de pastoors van Parijs,
welken Hem kwamen huldigen, gesproken
heeft. «Dat dierbaar Frankrijk moet verlost
«worden. Doet uw best Ons van dat juk
«der Vrijmetselarij te bevrijden. Dit is de
«vurigste wensch van ons hart".
Hier behoeft niets aan toegevoegd te
morden, de Katholieken weten nu wat zij
te doen hebben, daar niemand meer kan
voorgeven deze staatkundige secte niet te
kennen. Hier tenminste vertegenwoordigen
hare leden het Dreyfusisme in zijn slechtste
beteeKenis en de haat tegen allen godsdienst.
Zij vormen de band tusschen deJacobijnen
en vervolgers; zij eischen de vrijheid alleen
voor zich-zelven endoor hun fanatisme drei
gen zij de tyrannie, een ware nieuwemoderne
i; kwisitie, doorzien meester der regeeringen
te maken, in te voeren.
Terwijl de gemoederen van alle kanten
tot den verkiezingsstrijd worden opgeroepen
en zich in de gelederen stellen, kwam de
blijde tijding der schitterende overwinning
der Boeren onder generaal De la Rey en
de gevangenneming van lord Methuen ook
hier eene aangename verrassing bezorgen.
Ik sprak niemand die niet oprecht verheugd
was, dat die moedigen stamgenooten, niet
tegenstaande alle hoop soms verloren schijnt,
bood hij haar hart en hand aan. In
vurige, hartstochtelijke bewoordingen beleed
hij haar zijn liefde. In het eerste oogen
blik was Hilda onthutst, in het tweede
begreep ze reeds welk een schitterend
vooruitzicht dit aanzoek haar bood. Alles,
wat zij eens gewenscht had rijkdom,
gelegenheid om heerlijke reizen te doen,
verre landen, ja zelfs Amerika te zien
dat alles lag thans in haar macht. Zij
gevoelde haar hart heviger kloppen, doch
vreemd hoe het menschelijk hart soms
in tegenspraak is met zich zelfEen
vlijmende smart doorpriemde haar bij de
gedachte van Hohenhausen, dat zenog vóór
kort zoo vervelend, zoo eentonig had
sevonden, voor altijd te moeten scheiden.
Toch bracht ze haar gedachten in
woorden »U heeft me ten zeerste verrast,
mijnheer DawsoB, uw aanzoek vereert mij,
maar heeft u wel bedacht, wat u doet
Ik ben volstrekt geen rijke erfdochter,
zooals men u misschien ten onrechte
gezegd heeft, ik ben een meisje zonder
vermogen.
»0", hernam hij met een beminne-
'ijken glimlach, ik heb geld genoeg
voor ons beiden. Ik vraag geen geld en
weer eensklaps een heldenfeit verrichten,
wat vriend en vijand verbaasd doet staan.
In dien wondervollen oorlog der Transvalers
vecht men niet alleen met geweer- en kanon
schoten, doch in den laatsten tijd met ossen
en muilezels. De Wet breekt de Engelsche
carrés door met ossen, waar Kitchener op
antwoordt met drieduizend schapen gevangen
te nemeD en wanneer Methuen geslagen
en gevangen genomen wordt met acht
honderd man en vier kanonnen door De la
Rey, dan dragen de muilezels daarvan de
schuld. Men begrijpt hier niet, dat er in
Engeland geen man opstaat, die aan het
volk de verkeerde vaderlandsliefde doet
inzien van een Chamberiain, die voor de
geschiedenis het verschrikkelijke gewicht zal
te dragen hebben der duizenden lijken sedert
bijna drie jaren in de velden van Afrika
opeengestapeld. Wat heeft de oude Glad
stone voorzien wat thans gebeurt! Deze
oorlog doet aan het Britsche rijk meer
schade dan het ooit weder kan terugwinnen
en het verliest daarbij de achting der ge-
heele beschaafde wereld.
En wat doet men den dapperen Boeren,
die voor het recht en hunne onafhankelijk
heid alles wat zij op aarde bezitten en
liefhebber, geven Zij worden door allen be
wonderd doch door niemand geholpen. W at
een schande voor het oude Europa en niet
minder voor Amerika, dat zijn eigen onaf
hankelijkheid aan de hulp der Franschen
met een De Lafayette aan het hoofdte
danken heeft. Doch dat is meer dan een
eeuw geleden en het egoïsme heeft sedert
die tijden een geduchte weg afgelegd en
bovendien zijn er de Filippijnen, waar oom
Sam zich niet edelmoediger toonde dan
Chamberlain in Zuid-Atrika. Hoe kan het
de zaak der Boeren verdedigen zonder aan
eigen schuld herinnerd te worden
Parijs, 1—14 Maart 1902.
Fidelius.
goed ik vraag slechts uw liefde
Hilda gevoelde zijn verzengenden blik. Ia
haar tweestrijd hernam ze
«Amerika is zoo oneindig ver van Hohen
hausen. De gedachte om het te verlaten,
is nog nooit in mij opgekomen." «Dus u
houdt veel van Hohenhausen?"
«Veel!" antwoordde zij oprecht.
Onderzoekend rustte zijn oog op haar
opgewonden gelaat, vervolgens boog hij
zich dichter tot haar en sprak fluisterend
«Wanneer u mijn ecütgenoote wordt,
kan u wonen, waar u verkiest, even goed
op Hohenhausen als in Amerika. U heeft
slechts te kiezen."
Snel zag ze tot hem op, een bijna
gramstorige trek speelde om haar kleinen
mond.
«Ik begrijp u niet, mijnheer Dawson,
wat wil u daarmede zeggen
Hij zag haar vrijmoedig aan. «Weet
u, aan wien Hohenhausen vroeger toebe
hoorde
«Natuurlijk Aan mijn grootvader
Baron Von Echten maar
Wordt vervolgd.
