Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
Geliefde.
-5ste Jaars.
Dinsdag 19 Augustus 1902.
No. 7377.
m
Bureau Boterstraat 50. Telefoon No. 85.
PRIJS Ti-5 DIT BLAD:
'oor Schiedam per 3 maanden
^cc p»r 3ÖS- Qoor pee»». Nederland
Vionaeriiike Nummers
PRIJS DER ADYRRTKMTIÈH:
Van 16 regels;2 2 2 J f0.60
Elke gewone regei meer i-0.10
Voor herhaalde niaatsmg worden biiiiike overeenkomsten
lanaeeaan.
de
O VEEZICHT.
18 Augustus 1902.
I)6 ^erkvervolging in Frankrijk.
'epen
alsot de gendarmen en
naar het vreedzame Bretagne
thans nog slechts een tien- ot
zoU(je Scholen moeten gesloten worden
aoti
i ren,]!., 2lJn uitgezonden om daar een
eenv lkeinsche revolutie te bestrijden,
"'duig °"dl8 een perfiede poging tot mis
lik e#an "®f publiek. Be Figaro noemt
"chtif,0 Voorsteiling terecht een ver-
^°er, der waarheid. »De Bretagner
be|eedig5enS godsdi«nstl8e overtuiging men
^«igertö d® vrouw uit het voik, die
rr 2oo« naar de leekensciiool te
^dervj(iaeze ®ensehen, die hun oogst laten
0lïl dag en nacht te kunnen blijven
tl°°dklo^tl a'Wachting van het geluid der
"'gen lei'einde den drempel te verde-
dun huizen van onderwijs en
d'gd etl a' deze menscheu gegrietd, belee-
Verditterd als zij zijn, denken aan
en aan geen politiek zij
dit i R b°n geloof en hun vrijheid en
Vah ft.waar elke steen hun spreekt
6Q de dingen Daaröoven of »an
iohdetl "strijd
van vroegere geslachten,
8«l°of 2l®h laten doodeu voor hun
Iïl6t,8°ben °na'dankelijkheid Deze
^^stelylj ver'angen slechts hun kinderen
S""teivet le vo®den evenals hun vaders
debben opgevoed, en hopende
L°*d« ül® wijze goede Franschen en
'dh Va&el)ul>likeineu te maken. Spreek
8Ü z 6en komPiot regen de Regeering
?'J^8®o bun v«rbittenng ten top doen
""Plot Noen> er bestaat geen enkel
het
zrjn louter de gevolgen van
Weiken het ministerie over dit
heet
2ldd ver otltkei®ud door zijn uitdrijvingen,
geWei,j S'ugen en zijn maatregelen van
'e<1d de'0 utiuisters dragen er uitslui-
Echuld van, indien de scherpst
eUilie(on.
(haar het Duitsch).
(2
°ro 60 m®isj«s scheidden zich
tv». '"8, d» ?^en' d® eersten met trotsche
0hvrVaQ p aat«en lachend en fluisterend,
ia ari?®fisSl noS eenige woorden kon
taw hanst J'i hld danst als een beer
°ok '8; m» gant' mijn j°nS®n is 200
®«n* d'®t va was 200 onbeleefd, die is
hen?' hoe ,n llette tanQih® hij weet niet
b, lc" te gedragen, ik bedank
vj i°eh
dj!llst geU^6, een Quadrille, waarbij de
rcB91 bad oeoig® kleintjes.
®b °n®t zii#r w.'.st®u wat links of rechts
Zicl°P deZe strÜkstok terecht te wijzen,
hein r®eds JDQanier den dansmeester, die
Pen, heesch geschreeuwd had, te
tegenover elkander staande partijen en de
meest uiteenloopende geestesrichtingen door
den orkaan saamgejaagd zijn onder de
schutse van denzelfden eik: de Vrijheid!"
Dat er, waar het een eerlijke gezonde
wetsinterpretatie betreffende de verzegeling
der scholen betreft, in Frankrijk nog rech
ters zijn, bewijst een sensatiewekkende uit
spraak van het Hof te Lyon. Dit heef nl.
de ontzegeling gelast eener school, waarin
onderwijs gegeven werd door de zusters-
religieuzen van den H. Caroius en zich in
deze zaak tot oordeelen bevoegd verklaard
op grond van de overweging, dat het hier
betreft een zaak van privaatrechtschennis
van eigendom door den prefect, die in deze
niet anders kan handelen dan als particu
lier, daar het Hof verklaart in de wet geen
bevoegdheid tot verzegeling van scholen te
lezen. De school mag ontruimd worden, doch
zoodra dit is geschied, is het schoolgebouw
een gewoon wereldlijk voorwerp van eigen
dom, waar de wet op de Congregatiën
mets mee uitstaande heeft. Zulk een buis
mag met verzegeld worden en de 2egeis,
die in casu zijn aangebracht, moeten worden
verbroken. De prefect van het departement
der Rhone, heeft, van deze uitspraak ge
weldig geschrokken, aanstonds verzet er
tegen aangeteekend, zoodat de zegels voor-
loopig onaangeroerd zullen biijven totdat een
hooge gerechtelijke uitspraak zal beslist
hebben. Intusschen verwekt, zooals wij
reeds zeiden, het arrest van het Lyonsche
Hof in geheel Frankrijk levendige sensatie.
Tegen de markiezin De Foucault, eige
nares van een zusterschool te Averton, die
de daar aangebrachte zegels had verbroken,
teneinde »haar eigen huis'' binnen te kunnen
komen, wordt door de justitie te Mayenne
een gerechtelijke vervolging ingesteld.
De rubriekKerkvervolging is 'door
Judas Combes verrijkt met een nieuwe
wandaad: het inhouden der bezoldiging van
een twaalftal geestelijken in het diocees
Nu volgde een pauze, en de dansmeester
vertelt aan Peske dat hij al vijf-en twintig
jaar dansles geelt. Vijf-en-twintig jaar
gedanstEen zware taak. Dansen ot vi
oolspelen beide is werken, en Peske her
innert zich, dat zijn vader, een dorps-school
meester, hem steeds gezegd heelt»no. 1
van bet leven is werken, no. 2 is werken
en no. 3 is werken."
Ja hij kon er over meeprajen. Hij lief
koosde zijn viool, want zij kende zijn ver
leden, zijn hedennoe dikwijls had zij met, was
het niet in kunstige, dan toch in diepe
hartverscheurende tonen haar medelijden
getoond, en hoeveel gelukkige uren dankte
hij haarwat was zijn leven zonder viool
»Dames polka", kommandeerde de dans
meester.
De kleine met de mooie blauwe oogen
twijfelde, overlegde, ging naar den blonden
gymnasiast en maakte haar sierlijkste bui
ging óie beiden kwamen volstrekt niet in
de maat, maar de kleine lachte zoo ge
lukkig. De jongen met de hooge laarzen
vond cok een meisje met een hoogroode
sjerp die baar als met vlammen omgaf.
De vijftienjarige bakvisch had den grootste
der jongens uitgezocht; hij danste zeer
elegant en «oen 2ag aan hunne gezichten
Lucon (Vendée) en van pastoor Perron te
Pont de Poitte (Jura) wegens »beieediging
der Regeering op den predikstoel", terwijl
nota benede burgemeester van dit
plaatsje, die naar de Croix meldt
geregeld de godsdienstoefeningen in de
parochiekerk bijwoont, uitdrukkelijk ver
klaart, dat bedoelde geestelijke »zich op
den kansel steeds onthouden heeft van elke
heftigheid". Doch deze burgemeester zal
ook wel behooren tot de eedgenooten van
het natuurlijke buiten Bretagne eveneens
wijdvertakte royalistisch komplot!
Generaal André, de minister van oorlog,
meende Vrijdag in eene rede te Villefranche
waar een monument werd onthuid ter
nagedachtenis van de in 1870 gesneuvelde
Fransche krjjgers een wenk te moeten
geven aan de Fransche rechters door de
hoop uit te spreken, dat zij zich rekenschap
zouden geven van het gewicht der taak,
welke de Regeering op zich genomen heeft,
en van de energie, waarmede zij besloten
is, die taak te volvoeren, teneinde Frankrijk
te doen voortgaan op dien weg, waarop
het steeds voortgeschreden is aan het
hoofd der volkeren. Deze Jacobijn in duo-
decima formaat, die voortgaat dooi ont
kerstening van het leger het merg te
zuigen uit Frankrijks weerkracht te land,
begrijpt zeer goed, dat de zegepraal van
het sectarisme nimmer een voldongen feit
zal worden, indien het niet kan beschikken
over de diensten eener voor zijn oogmerken
geheel beschikbare veile justitie.
De uitspraak van het Hot te Lyon opent
intusschen onder dit opzicht voor de Re
geering geen gunstig verschiet.
Wegens het aanhouden der woelingen
in Bretagne is bepaald, dat 300 soldaten
uit Brest naar Landerneau en Ploudaniel
gezonden zullen worden160 man gaan
naar Folgoët en een andere afdeeling naar
Saint Meen.
dat zij wisten het knapste paar van allen
te zijn.
Toen volgde weer een pauze en daarop
een wals.
Wat trilde het hart van den violist onder
deze tonen; het was haar lievelingsdans.
Het scheen, als zaten zij beiden weer
onder den vlierstruik. Het was hem, als
rook hij de bloemen. Voor hen een tuintj e
met groentebedden en vrij stijve tulpen in
prachtige kleuren en naast hem op de bank
zat zij Anne-Marie. De zon scheen op de
plasjes aan den weg en glinsterde in de
regendroppels die nog aan eenige struiken
hingen, en
»'t Is genoeg, mynheer Peske," riep de
dansmeester, die reeds eenige malen ge
wenkt had, zonder door den violist bemerkt
te wordenhij zat onder den vlierboom en
zag verwonderd op, geen geur, geen zon
neschijn, geen Anne-Marie, een zaal, gas
lampen en menschen die hem vreemd
aanstaarden. Hij nam zijn rooden zakdoek
en veegde dien langs zijn oogen. Ja ais
hij altijd zoo gelukkig had kunnen blijven
als toen onder den vlierboom. Maar het
is niet altijd lente in het leven.
Anne Marie zou zijn vrouw worden.
Daarom moest hy naar een vaste betrek-
De Boeren-generaals in Engeland.
De Boeren-generaals werden, toen zij
in Southampton aan wal stapten, geest
driftig toegejuicht. Later gingen zij aan
boord van het stoomschip Nigeria en
werden verwelkomd door Kitchener, die
hen daarna aan Roberts en Chamberlain
voorstelde. Tegen de verwachting bleven de
generaals niet te Southampton, maar
vertrokken met den trein naar Londen.
Zaterdag zijn de Boeren-generaals te
Londen aangekomen en werden aan het
spoorwegstation luide toegejuicht. De secre
taris van generaal Botha berichtte, dat de
generaals gaarne aan den Koning voorge
steld wilden worden als Zijne Majesteit het
verlangdezij blijven niet om de vlootrevue
bij te wonen, want zij hebben geen rust
sedert de vrede gesloten is, zeide deze
zegsmanzij verlangen nu kalmte.
Het tooneel aan het station, bij aankomst
van de Boeren generaals te Londen, was
merkwaardig. Een enorme menigte riep hun
even hartelijk als Lord Roberts en Kitchener
het welkom toe. Uitroepen als: »Good old
De Wet," »Our friends", »de vijanden zijn
allen dappere soldaten", werden dikwijls
gehoord onder salvo's van toejuichingen.
Generaal De Wet werd door eenenthousiasti-
sche drom ingesloten en moest door de politie
ontzet worden, die met zuiver geweld een
weg voor hem baande. Van uit het salon
rijtuig aanvaarden de generaals de ovatie,
door hunne hoeden af te nemen, maar
weigerden het woord te voeren. Ten slotte
waren de generaals gedwongen tusschen de
rails uit te stappen en achter den trein om
te loopen, maar ook het volk volgde hen
en vergezelde de omnibus, die de generaals
naar het hotei bracht, door de straten.
Gisteren-ochtend zijn de Boeren-generaals
weer uit Londen vertrokken en hebben zij
zich naar Cowes begeven om den Koning
een bezoek te brengen, niet uit hoogachting en
eerbied voor hun nieuwen souverein, maar
king uitzien.
»Als ik eerste violist bij het orkest ben,
trouwen wij", zei hij, en vol goeden moed
en vol hoop ging hij naar de stad, maar
eerste violist, er waren er altijd zooveel
voor dat baantje.
»Gij moet nog wat geduld hebben,"
schreef hij zijne bruid, en zij scüreef terug,
dat zij geduid had en wachtte. Ia dien
tijd kon zij naar uitzet naaien, een dozijn
keukendoeken had zij al klaar.
Zij vond tijd genoeg om nog meer te
naaien, want het duurde lang totdat bij
wel geen eerste violist was, maar toch een
verzekerd bestaan had.
Hij huurde twee kamertjes en kocht op
een verkooping wat meubeltjes vooral een
roode sopha waarop bij en Anne Marie des
avonds zouden zitten. Hy kocht ook. een
schilderij met bloemen en hing die boven
de sopba. Ook de gordijnen waren zwart,
met veldbloemen en korenaren, roode kltp-
roozen, blauwe korenbloemenzij zouden
Anna Marie aan het dorp Herinneren als
zij in de stad was en heimwee had. 01 hij
had aan alies gedacht I
(Slof volgt.)
NIEUWE SCHIEDAMSGHE COURANT
0.05
troi
Gti
«b
««b
rUl
Ue
'5 J°bgen<!
Oftw