Dagblad voor Schiedam en Omstreken. Geliefde. -5ste Jaars. Dinsdag 19 Augustus 1902. No. 7377. m Bureau Boterstraat 50. Telefoon No. 85. PRIJS Ti-5 DIT BLAD: 'oor Schiedam per 3 maanden ^cc p»r 3ÖS- Qoor pee»». Nederland Vionaeriiike Nummers PRIJS DER ADYRRTKMTIÈH: Van 16 regels;2 2 2 J f0.60 Elke gewone regei meer i-0.10 Voor herhaalde niaatsmg worden biiiiike overeenkomsten lanaeeaan. de O VEEZICHT. 18 Augustus 1902. I)6 ^erkvervolging in Frankrijk. 'epen alsot de gendarmen en naar het vreedzame Bretagne thans nog slechts een tien- ot zoU(je Scholen moeten gesloten worden aoti i ren,]!., 2lJn uitgezonden om daar een eenv lkeinsche revolutie te bestrijden, "'duig °"dl8 een perfiede poging tot mis lik e#an "®f publiek. Be Figaro noemt "chtif,0 Voorsteiling terecht een ver- ^°er, der waarheid. »De Bretagner be|eedig5enS godsdi«nstl8e overtuiging men ^«igertö d® vrouw uit het voik, die rr 2oo« naar de leekensciiool te ^dervj(iaeze ®ensehen, die hun oogst laten 0lïl dag en nacht te kunnen blijven tl°°dklo^tl a'Wachting van het geluid der "'gen lei'einde den drempel te verde- dun huizen van onderwijs en d'gd etl a' deze menscheu gegrietd, belee- Verditterd als zij zijn, denken aan en aan geen politiek zij dit i R b°n geloof en hun vrijheid en Vah ft.waar elke steen hun spreekt 6Q de dingen Daaröoven of »an iohdetl "strijd van vroegere geslachten, 8«l°of 2l®h laten doodeu voor hun Iïl6t,8°ben °na'dankelijkheid Deze ^^stelylj ver'angen slechts hun kinderen S""teivet le vo®den evenals hun vaders debben opgevoed, en hopende L°*d« ül® wijze goede Franschen en 'dh Va&el)ul>likeineu te maken. Spreek 8Ü z 6en komPiot regen de Regeering ?'J^8®o bun v«rbittenng ten top doen ""Plot Noen> er bestaat geen enkel het zrjn louter de gevolgen van Weiken het ministerie over dit heet 2ldd ver otltkei®ud door zijn uitdrijvingen, geWei,j S'ugen en zijn maatregelen van 'e<1d de'0 utiuisters dragen er uitslui- Echuld van, indien de scherpst eUilie(on. (haar het Duitsch). (2 °ro 60 m®isj«s scheidden zich tv». '"8, d» ?^en' d® eersten met trotsche 0hvrVaQ p aat«en lachend en fluisterend, ia ari?®fisSl noS eenige woorden kon taw hanst J'i hld danst als een beer °ok '8; m» gant' mijn j°nS®n is 200 ®«n* d'®t va was 200 onbeleefd, die is hen?' hoe ,n llette tanQih® hij weet niet b, lc" te gedragen, ik bedank vj i°eh dj!llst geU^6, een Quadrille, waarbij de rcB91 bad oeoig® kleintjes. ®b °n®t zii#r w.'.st®u wat links of rechts Zicl°P deZe strÜkstok terecht te wijzen, hein r®eds JDQanier den dansmeester, die Pen, heesch geschreeuwd had, te tegenover elkander staande partijen en de meest uiteenloopende geestesrichtingen door den orkaan saamgejaagd zijn onder de schutse van denzelfden eik: de Vrijheid!" Dat er, waar het een eerlijke gezonde wetsinterpretatie betreffende de verzegeling der scholen betreft, in Frankrijk nog rech ters zijn, bewijst een sensatiewekkende uit spraak van het Hof te Lyon. Dit heef nl. de ontzegeling gelast eener school, waarin onderwijs gegeven werd door de zusters- religieuzen van den H. Caroius en zich in deze zaak tot oordeelen bevoegd verklaard op grond van de overweging, dat het hier betreft een zaak van privaatrechtschennis van eigendom door den prefect, die in deze niet anders kan handelen dan als particu lier, daar het Hof verklaart in de wet geen bevoegdheid tot verzegeling van scholen te lezen. De school mag ontruimd worden, doch zoodra dit is geschied, is het schoolgebouw een gewoon wereldlijk voorwerp van eigen dom, waar de wet op de Congregatiën mets mee uitstaande heeft. Zulk een buis mag met verzegeld worden en de 2egeis, die in casu zijn aangebracht, moeten worden verbroken. De prefect van het departement der Rhone, heeft, van deze uitspraak ge weldig geschrokken, aanstonds verzet er tegen aangeteekend, zoodat de zegels voor- loopig onaangeroerd zullen biijven totdat een hooge gerechtelijke uitspraak zal beslist hebben. Intusschen verwekt, zooals wij reeds zeiden, het arrest van het Lyonsche Hof in geheel Frankrijk levendige sensatie. Tegen de markiezin De Foucault, eige nares van een zusterschool te Averton, die de daar aangebrachte zegels had verbroken, teneinde »haar eigen huis'' binnen te kunnen komen, wordt door de justitie te Mayenne een gerechtelijke vervolging ingesteld. De rubriekKerkvervolging is 'door Judas Combes verrijkt met een nieuwe wandaad: het inhouden der bezoldiging van een twaalftal geestelijken in het diocees Nu volgde een pauze, en de dansmeester vertelt aan Peske dat hij al vijf-en twintig jaar dansles geelt. Vijf-en-twintig jaar gedanstEen zware taak. Dansen ot vi oolspelen beide is werken, en Peske her innert zich, dat zijn vader, een dorps-school meester, hem steeds gezegd heelt»no. 1 van bet leven is werken, no. 2 is werken en no. 3 is werken." Ja hij kon er over meeprajen. Hij lief koosde zijn viool, want zij kende zijn ver leden, zijn hedennoe dikwijls had zij met, was het niet in kunstige, dan toch in diepe hartverscheurende tonen haar medelijden getoond, en hoeveel gelukkige uren dankte hij haarwat was zijn leven zonder viool »Dames polka", kommandeerde de dans meester. De kleine met de mooie blauwe oogen twijfelde, overlegde, ging naar den blonden gymnasiast en maakte haar sierlijkste bui ging óie beiden kwamen volstrekt niet in de maat, maar de kleine lachte zoo ge lukkig. De jongen met de hooge laarzen vond cok een meisje met een hoogroode sjerp die baar als met vlammen omgaf. De vijftienjarige bakvisch had den grootste der jongens uitgezocht; hij danste zeer elegant en «oen 2ag aan hunne gezichten Lucon (Vendée) en van pastoor Perron te Pont de Poitte (Jura) wegens »beieediging der Regeering op den predikstoel", terwijl nota benede burgemeester van dit plaatsje, die naar de Croix meldt geregeld de godsdienstoefeningen in de parochiekerk bijwoont, uitdrukkelijk ver klaart, dat bedoelde geestelijke »zich op den kansel steeds onthouden heeft van elke heftigheid". Doch deze burgemeester zal ook wel behooren tot de eedgenooten van het natuurlijke buiten Bretagne eveneens wijdvertakte royalistisch komplot! Generaal André, de minister van oorlog, meende Vrijdag in eene rede te Villefranche waar een monument werd onthuid ter nagedachtenis van de in 1870 gesneuvelde Fransche krjjgers een wenk te moeten geven aan de Fransche rechters door de hoop uit te spreken, dat zij zich rekenschap zouden geven van het gewicht der taak, welke de Regeering op zich genomen heeft, en van de energie, waarmede zij besloten is, die taak te volvoeren, teneinde Frankrijk te doen voortgaan op dien weg, waarop het steeds voortgeschreden is aan het hoofd der volkeren. Deze Jacobijn in duo- decima formaat, die voortgaat dooi ont kerstening van het leger het merg te zuigen uit Frankrijks weerkracht te land, begrijpt zeer goed, dat de zegepraal van het sectarisme nimmer een voldongen feit zal worden, indien het niet kan beschikken over de diensten eener voor zijn oogmerken geheel beschikbare veile justitie. De uitspraak van het Hot te Lyon opent intusschen onder dit opzicht voor de Re geering geen gunstig verschiet. Wegens het aanhouden der woelingen in Bretagne is bepaald, dat 300 soldaten uit Brest naar Landerneau en Ploudaniel gezonden zullen worden160 man gaan naar Folgoët en een andere afdeeling naar Saint Meen. dat zij wisten het knapste paar van allen te zijn. Toen volgde weer een pauze en daarop een wals. Wat trilde het hart van den violist onder deze tonen; het was haar lievelingsdans. Het scheen, als zaten zij beiden weer onder den vlierstruik. Het was hem, als rook hij de bloemen. Voor hen een tuintj e met groentebedden en vrij stijve tulpen in prachtige kleuren en naast hem op de bank zat zij Anne-Marie. De zon scheen op de plasjes aan den weg en glinsterde in de regendroppels die nog aan eenige struiken hingen, en »'t Is genoeg, mynheer Peske," riep de dansmeester, die reeds eenige malen ge wenkt had, zonder door den violist bemerkt te wordenhij zat onder den vlierboom en zag verwonderd op, geen geur, geen zon neschijn, geen Anne-Marie, een zaal, gas lampen en menschen die hem vreemd aanstaarden. Hij nam zijn rooden zakdoek en veegde dien langs zijn oogen. Ja ais hij altijd zoo gelukkig had kunnen blijven als toen onder den vlierboom. Maar het is niet altijd lente in het leven. Anne Marie zou zijn vrouw worden. Daarom moest hy naar een vaste betrek- De Boeren-generaals in Engeland. De Boeren-generaals werden, toen zij in Southampton aan wal stapten, geest driftig toegejuicht. Later gingen zij aan boord van het stoomschip Nigeria en werden verwelkomd door Kitchener, die hen daarna aan Roberts en Chamberlain voorstelde. Tegen de verwachting bleven de generaals niet te Southampton, maar vertrokken met den trein naar Londen. Zaterdag zijn de Boeren-generaals te Londen aangekomen en werden aan het spoorwegstation luide toegejuicht. De secre taris van generaal Botha berichtte, dat de generaals gaarne aan den Koning voorge steld wilden worden als Zijne Majesteit het verlangdezij blijven niet om de vlootrevue bij te wonen, want zij hebben geen rust sedert de vrede gesloten is, zeide deze zegsmanzij verlangen nu kalmte. Het tooneel aan het station, bij aankomst van de Boeren generaals te Londen, was merkwaardig. Een enorme menigte riep hun even hartelijk als Lord Roberts en Kitchener het welkom toe. Uitroepen als: »Good old De Wet," »Our friends", »de vijanden zijn allen dappere soldaten", werden dikwijls gehoord onder salvo's van toejuichingen. Generaal De Wet werd door eenenthousiasti- sche drom ingesloten en moest door de politie ontzet worden, die met zuiver geweld een weg voor hem baande. Van uit het salon rijtuig aanvaarden de generaals de ovatie, door hunne hoeden af te nemen, maar weigerden het woord te voeren. Ten slotte waren de generaals gedwongen tusschen de rails uit te stappen en achter den trein om te loopen, maar ook het volk volgde hen en vergezelde de omnibus, die de generaals naar het hotei bracht, door de straten. Gisteren-ochtend zijn de Boeren-generaals weer uit Londen vertrokken en hebben zij zich naar Cowes begeven om den Koning een bezoek te brengen, niet uit hoogachting en eerbied voor hun nieuwen souverein, maar king uitzien. »Als ik eerste violist bij het orkest ben, trouwen wij", zei hij, en vol goeden moed en vol hoop ging hij naar de stad, maar eerste violist, er waren er altijd zooveel voor dat baantje. »Gij moet nog wat geduld hebben," schreef hij zijne bruid, en zij scüreef terug, dat zij geduid had en wachtte. Ia dien tijd kon zij naar uitzet naaien, een dozijn keukendoeken had zij al klaar. Zij vond tijd genoeg om nog meer te naaien, want het duurde lang totdat bij wel geen eerste violist was, maar toch een verzekerd bestaan had. Hij huurde twee kamertjes en kocht op een verkooping wat meubeltjes vooral een roode sopha waarop bij en Anne Marie des avonds zouden zitten. Hy kocht ook. een schilderij met bloemen en hing die boven de sopba. Ook de gordijnen waren zwart, met veldbloemen en korenaren, roode kltp- roozen, blauwe korenbloemenzij zouden Anna Marie aan het dorp Herinneren als zij in de stad was en heimwee had. 01 hij had aan alies gedacht I (Slof volgt.) NIEUWE SCHIEDAMSGHE COURANT 0.05 troi Gti «b ««b rUl Ue '5 J°bgen<! Oftw

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1902 | | pagina 1