Dagblad voor Schiedam en Omstreken. Morborgen Schat. 25ste Jaarg. Dinsdag 21 October 1902. No. 7431. m e Bureau Boterstraat 50. Telefoon No. 85. FSU3 TAS DIT BLAD: ^°°r Schiedam per 3 maanden i •ranco ner pos; door renee; Nederland ^onderiiike Nummers 1.50 0.05 PBIJS DKB ADYKRTKNTIÈÏl: Van 16 regels; i Elke sewone reeei meer 1 J /0.6Q J -0.10 Voor herhaalde plaatsing worden büiijka overeenkomsten lane ear aan. OVEBZ1CHT. 20 October 1902. T« m"aifest der Fransche bisschoppen. k«vi»_ dden t« Storni' die de Kerk van Frankrijk a°orstaan heeft, heeft het machtig ^PperU ,D de Fransche bisschoppen, de to6v 9r$ d®r zielen, die voor heil der ^«rljio ?rtrouwcie kudd® hebben te waken, r^°PPeli' 9,1 ^00n ®n inhoud van het bis- ev®f«ti j d°cument zijn zóo overtuigend, ?°ed re u 8en kracntig pleidooi voor het ""en o 9n Ö8t nut congregaties, ^s"'cht '°9 a'8evaardigde en senator er ^°fden tot betere gedachten door zal 88brMht. ^9 Qphetf90^82®4 te bebben, dat men door bet lD§ d®r congregaties de vrijheid ^'«tin 'n<^'v'du om een levensstaat naar U^ers ts V0'g®n en het goed recht der Sr«p) d® leermeesters voor hun kin- r*cbt«n w®nschen te kiezen, zou ver gheer' ^8to°gen de bisschoppen, dat X den arbeid der congregaties Ssbr-* van het geweld van den 'eQorQo^n v°'d°endonderwijspersoneel, zal '^Qg ^Scd°Ppen herinneren verder aan het ntftrOutioat ,FrankrÖk mel bet oog op zijn 9" den Sl^a 8 Positie heelt bij het bestaan v'St all,. °Un d®r congregaties, wier arbeid ?d«r|nD(j0 den godsdienst maar ook het l'9t| 'h rf190 8°®de komt. Frankrijks aan- ït<ls''g b»Vr®emd® zou bij de opheffing n«.?ltend® strijd in den boezem der b, '8 be UDUrao zou oy ue opneiung '~?ri oti>.?a<^88'd worden, ook hierom, wijl °hth u ui uen uoezem oer {4tl zÜh erand®n zou en het land berooven bet (j 9n^8'd) v«rdeelen in twee kampen. zou terzelfder tijd een 06° ai')8'd onmogelijk worden ge- e^'s be|00j'(!100^zak8bjk® ®n reeds zoo dik- i V°°r 0nh8 FervorminS®n zouden opnieuw °°r «-IQ 8Paa'den tijd worden uitgesteld «n iartst0cbt®'ijk«n strijd over reli- Urg®rlijke geschillen. ^ettiiieion. 30) Ik vah z®'i g Vrijt ®aPschnr°^at 'mnQ®rs ook, geloof het b«ftf8ld barte. Nu verlies ik mijne Vw, 'hacht .r 0Da*z'®nbaren tijd, maar u V ,er te be^kDV'08d 6®no®8> om mÜn® °®de m;; ^8rna®n- Staat zij onder bat zou^°h88r prickett S alf HonsiiJ.,r8 p hoo.gst8 verwonderen, *Ptw 'k dat rii K8' zij0® tanden het b^tj. °°rdde p. 8, t8 weten zou komen", j ls h®t des k' Ten °Pzlcht® van foer °8e dam« ,8l boe onbevangener wiilc,j toont- Z°odra bij zich *hi>«& ham J, 1 t8 weten." ssti5< veiligheid?" vroeg Harcourt iuifiouJ'u ik in- 0nZ8 menschen Van K ««court bewaken. De ko- '•dgelaud kan niet veiliger zijn." Vervolgens weerleggen de bisschoppen de argumenten die voor den strijd tegen de congregatiën worden aangevoerd. Volgens bet getuigenis van den president en den voormaligen eersten minister der Republiek ioopt die regeeringsvorm geen gevaar meer. En, voegen de bisschoppen hieraan toe, mocht hij nog iets te vreezen hebben, dan zeker niet van de congregaties. Juist onder het republikeinsche regime der laatste der tig jaren hebben zij zich, zegt men, krachtig ontwikkeld. En hoe zou er politieke actie uitgaan van religieuzen, door vrouwen vooral, die elk uur van den dag worden in beslag genomen door hare werkzaamheid als zie kenverpleegsters en onderwijzeressen I Zonder aarzelen erkennen de bisschoppen dat de openbare meening bijna overal tegen een inmenging der congregaties en van de geestelijkheid in 't algemeen in de politiek is gekant, en zelfs bij de meest geloovige deelen der bevolking; bij lieden, die zeer aan hun geestelijkheid zijn gehecht; wordt bijna overal een bijna ziekelijke vrees aangetroffen ten aanzien van de «usurpatie" der Kerk en hare bedienaren op de rechten van het burgerlijk gezag. Deze bijna alge- meene gezindheid neemt dus elk voorwend sel weg van hen, die zich op het «clericaal gevaar" beroepen, om de congregaties te kunnen vervolgen. Daaruit mag men echter niet afleiden, dat men zich tegenover de katholieke Kerk straffeloos alles ,zou kunnen veroorloven. De bevolking is aan den godsdienst gehecht en de gebeurtenissen van den laatsten tijd hebben voldoende bewezen, dat wanneer de strijd tegen den godsdienst een openlijk karakter aanneemt en dus tastbaar wordt, het verzet niet uitblijft. De beweging, vooral onlangs ten plattelanae gewekt, spoort aan tot voorzichtigheid en gema tigdheid. Ten slotte wijzen de bisschoppen op hun gezag tegenover de congregaties en zelfs al schoot dat tekort, dan zouden de officieele «Ik dank u 1" zeide Harcourt eenvoudig. Hij was nu weer geheel meester van zich-zelven, en al misten zijne trekken ook de uitdrukking van mannelijke vastberaden heid, zoo blonk er toch goedheid des harten en een edele aard uit zijn blik. «Ik voel wel", zeide hij op veel onbe vangener toon, «dat gij het goed meent en mij tot op een zekere hoogte vertrouwt. Ik ben nu in het ongeluk, maar mijn ge dragslijn en mijne redenen daarvoor mogen gerechtvaardigd worden. Als dat gebeurt en als ik de vrijheid terugkrijg, dan hoop ik, dat dit zilverstuk" hij het het over de tafel rollen «altijd nog eenige betee- kenis heeft en my in staat zal stellen, n niet alleen met woorden te danken." «Goed, dat u deze troef tot het laatst heeft bewaard, mynneer Harcourt 1" bracht Prickett lachend in het midden. «Want dat is immers niets meer en niets minder dan eene poging tot omkooping 1 Maar, vindt u het goed om nu aan onze bespre kingen een eind te maken Zal ik een rijtuig aanroepen?" Pnckett deed de voordeur open en liet met behulp van zijn huissleutel eeu scherp gefluit hoorenhij wachtte vervolgens op het betrekkingen van Frankrijk bij den H. Stoel nog een anderen vredelievenden uitweg bieden, een uitweg door Leo XIII, die het burgerlijk gezag steeds eerbiedigde, weleer reeds aangewezen. De bisschoppen eindigen met de verkla ring, dat het concordaat, dat weleer aan Frankrijk den godsdienstvrede schonk, dit ook nu nog zal kunnen doen, mits het eerlijk worde Uitgelegd en toegepast en spreken de hoop uit, dat de Kamer, door thans de vrij leid aan zuik een groot getal medeburgers te waarborgen, de zoo ge- wenschte verzoening zullen mogelijk maken. Het manifest draagt de onderteekening van 74 aartsbisschoppen en bisschoppen, wier zetels in Frankrijk zelf (niet in de koloniën) gevestigd zijn. Daar de zetels van Carcasonne en Anuecy nog vacant bleven, valt slechts de onthouding te constateeren der bisschoppen van Rouaan (mgr. Fuzet) Dyon (mgr. Le Nordez) Laval (mgr. Geay) en La Rochelle (mgr. Le Camus.) De Boeren-generaals te Berlijn. De Ëoeren-generaals hebben Zaterdag middag gehoor gegeven aan de uitnoodiging van het Alduitsche Verbond tot bijwoning van een feestmaal in het hotel Kaiserhof. Professor Hasse wachtte de gasten op en bood ben een artistiek uitgevoerd adres aan, waarvoor Botha mede uit naam zijner vrien den, dank zegde. Botha legde er den nadruk op, dat men het in Duitschland hier en daar kwalijk had genomen, dat de Boeren zich toch nog tot het sluiten van den vrede hadden laten vindende ongelijke strijd moest evenwel ten slotte toch een emde nemen. Niet het zwaard echter had de Boeren overwonnen, maar de honger. Aan het feestmaal namen meer dan 200 personen deel. Hasse bracht een dronk uit op den Keizer en De Wet en De la Rey voerden tijdens den maaltijd het woord. De Wet is Zaterdag-avond om 10 uur naar den Haag vertrokkenBotha en De resultaat van zijn kunststuk, de aankomst van een droschke op straat af, om vader en dochter wat langer tijd tot afscheid te gunnen, een fijngevoeligheid, welke hem zelf bijna benauwend voorkwam, en die hem zelfs aanleiding gaf om zijne terug komst in de kamer door een voorzichtig kloppen aan te melden. Die beide hielden elltaar nog omvat, toen hij binnentrad, maar namen toen gewillig afscheid van elkaar. «Vaarwel, lieveling! Wij zullen immers van elkaar hooren. Mijnheer Prickett, ik geef u mijn kind als een heilig pand." «Beteekent ook wat met die heitigneid 1" riep Prickett met goedhartigen spot. «Zy zal goed beschermd worden, bezweringen zijn volstrekt met noodig. Hier heen mijn heer Harcourt Beide mannen stapten in het rytuig en reden weg. VIII. In den nacht welke op dezen gewichtigen dag volgde, zou de exgeweldige, de sluwe, handige vermetele inspecteur Prickett, de schrik van alle schurken te Londen, tot de diepste vernedering van zijn geheel leven ontwaken. la Rey om 10.10 naar Brussel, alle drie tot afscheid stormachtig toegejuicht door de volksmenigte. Keizer Wilhelm te Fehrbellin. De Duitsche keizer is weer op zijn eigenaardige wijze aan 't woord geweest. In een redevoering bij de onthulling van een monument voor den Grooten Keurvorst zeide de Keizer, dat deze door zijn daad bij Fehrbellin den grondslag had geiegd voor de ontwikkeling van zijn geslacht tot de keizerskroon. Hij had tegelijkertijd den hoeksteen gelegd voor het tegenwoordige leger. De oude Marksche aard had zich in den loop der eeuwen staande gehouden. Frederik de Groote had zich op leven en dood moeten verweren om zijn erfdeel te behouden. Maar wij hebben, vervolgde de Keizer, tocb de loutering van Jena en Tilsit moeten doorstaan. Ten slotte is het aan de regimenten uit de Mark geweest onder Wilhelm den Groote en zyn held- haftigen zoon (keizer Friedricb), wiens geboortedag het beden is, het rijk weer te helpen oprichten. De Keizer besloot zijn rede met er op te wijzen, dat slechts aan de vrede is gewaarborgd, als onze zonen hun hoogste plicht zien in de verdediging des vaderlands en met een: leve de bevol king van de Mark I Die hoogste plicht hebben de Boeren generaals, die door keizer Wilhelm niet werden ontvangen, zeker in allen deele vervuld. Engeland en Frankrijk. Volgens de Daily News voert lord Landsdowne met Frankrijk gewichtige onderhandelingen betreffende Marokko en alle streken, waar Engeland en Frankrijk het nog oneens zijn. De onderhandelingen, waarbij Rusland betrokken zou zijn, beloven, naar het heet, een gunsiigen af loop. Hij bevond zich in een pikzwarte duis ternis; hij was aan de enkels en de knieën, aan de polsen en ellebogen geboeid en het bloed bruiste en klopte hem in zyn pynlijk hoofd. Overigens bevond hij zich in een bed, en de aanraking van de wang daar mee overtuigde hem, dat het overtrek daarvan uit fijn linnen bestond. Maar dit was ook de eenige observatie, welke hij kon maken, totdat hij van de straat het rollen van raderen vernam. Hij kon daaruit opmaken, dat hij zich m eene hooggelegen voorkamer bevond en dat de straat met asphalt geplaveid was. Nu trachtte bij na te denken, maar zijn brein ontzegde hem voor een tijdlang den dienst. Slechts zijn hoofdpijn en zyne boeien waren zekerheid voor hem. Het was waarschijnlijk, dat hij zich nog in Londen bevond. Langzamerhand werd zyn denkvermogen helderder en kon hij ziCn het een en ander herinneren veel was het echter niet. (Wordt vervolgd). NIEUWE SCHIEDAMSCHE CaURANT i I Qf«lt

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1902 | | pagina 1