Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
verborgen Schat.
25ste Jaars.
Dinsdag 4 November 1902.
i\o. 7442.
Bureau Boterstraat 50. Telefoon No. 85.
OVEKZ1CHT.
°'o mk
V 11161
k,
feuilleton.
38)
NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT
PBIJS TAS DIT BLAD:
T°or Schiedam per 3 maanden
•"rance per poet aoor geneei Nederland
^ftanderinke Nummerz
3 November 1902.
jje 6 ver volging in Frankrijk.
Dac'ere berichten omtrent het belang
eer Senaatsdebat in zake de sluiting
®r itl'Sienze scholen doen zien, dat het
"Hi n i b
PBIJS DBB ADTSBTBMTIÈH:
Van 1—8 regels1 1' 1 1 J J j ^0.60
Elke gewone reeei meer ij -0.10
Voor nernaaide piaatsmg worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
81$
,ls C,erdaad 8«spannen heeft. Van iemand
^.eoaenceau was het te verwachten,
r'e^'g zou uitvaren tegen de Con-
die hij theocratische organen"
eb <[e w«lke den weg van vooruitgang
v»rui#t °ntw'kkeling versperren en daarom
'®8de '^d noo®ton wordenDe rechterzijde
d«n ïlc'1 mtusschen evenmin een slot op
hulde °Dd' Admiraa' de Cuverville bracht
houding der bevolking in
'eo 8> w«lke haar geloof verdedigde met
8rg'e, beschamend voor de lafheid
hen j
me hun overmacht misbruikten
y
rne®st onbetwistbare rechten der
ri 'tdr-
o Sfettat. o
6 ll® der Dochters van den H.
^6,s te schenden. Hij verdedigde de
-u,t 8aile der Dochters van den H.
°P gèed'e' decreet wettelijk erkend,
8bbenÖer'?1 wlJze tegen de wet misdaan
^eletj d Proiesteei"de tegen de maat-
hat ten doel tiebb«ndn in Hr«ta <rn«
8®lo d°e' üet>d®nd® in Bretagne
l« r0#1 d® tradities en zelfs de taal uit
^deR0, led® van dezen spreker lokte
Ü0g ecdterzijde herhaaldelijk applaus uit.
s®tm0r krachtiger toejuichingen vielen
*<>orSl 6 Lamarzelle ten aeel. Deze stelde
d®r 8t onwettige van de handelingen
l5g«r,ov^eerU)g m het licht. Zij had
l°t er de Congregaties noch het recht
noch tot disciplinaire
al'®8n ?8l8n- Bat recht berustte enkel en
;*n blJ de
rechtbanken »Uw handelwijze
geen enkelen tekst der wet
u«r r Worden, zelfs niet implicite", riep
l,S«h 8S®enng toe. Gij hebt gehandeld
'rQHfy a"8 beleiden tegen alle goede
D° Regeering is den weg opge-
0p#r, w'dekeur en van het geweld. Zij
d®cb ^j^1811 WeS Diet kunnen stilhouden,
°r sommigen barer verwanten
beksensabbath van inhechte-
'im'de zi~h on pogingen tot ontvluchten
®h die V°or h8m at> strooptochten op
t, *'cli Sc,°n8eoorloofde genoegens zochten,
dio "i ocï 8D onderdanig lieten gevangen
•hi (j,.P°nngen van wanhopige misda-
1de tri-, t®r wille van hun leven en
81d zich hevig verzetten, dwaze
V.h8sienij ar°P b« zich nu eens in eene
bet buuBn ,we®r in eer. welbekende stad
k. """"l 1U OOfj VVOlDOIkOIlUO S«9(l
k tegen h n^and bevond, allerlei vergrij-
«n Hid v strafwetboek, welke te ge-
^,v®randerj0orvi®'®n ®n waarvan 0®' doel
Op jj J" twee ronde zilveren stukken
hij,8rklaarhn 8n dat was juist even
dtn ^®er als het overige herkende
«ttan h" amer> waarin hij lag en zag
'oneaireden. Ry was hem vol-
voortgedreven worden verder dan zij
zelve verlangt. Wat gij wilt, dat is de
inrichtingen van onderwijs opheffen door
een slinksche manoeuvre. Gij moest den
moed hebben, dit ronduit te erkennen.
Doch gij geeft er de voorkeur aan de
vrijheid van onderwijs in 't geniep te
dooden. En de redenaar eindigde met te
berinneren aan Danton, die, na zijn ver
oordeeling door de revolutionaire rechtbank
uitriep»Ik zelf heb deze rechtbank helpen
stichten. Ik vraag vergiffenis aan God en
de menschen." Voor Danton had het uur
van berouw geslagen. Pas op, riep de
redenaar den minister-president toe, »dat
gij het uwe niet langer uitstelt".
Keizer Wilhelm in de Kunstacademie.
Het Duitsche keizerpaar woonde Zondag
de plechtige inwijding bij van de nieuwe
academie voor beeldende kunsten en muziek.
De Keizer hield een redevoering, waarin
Zijne Majesteit herinnerde aan de bescher
ming welke de kunstacademie steeds van
het Koninklijk Huis genoot en de stichting
van het nieuwe gebouw door keizer Frie-
dnch, den geestdrittigeu kunstenaar en zijn
even fijn gevoelige gade. De Keizer ver
klaarde de bevordering van den mensch
veredelende kunsten als een der hoogste
plichten van een vorst te beschouwen en
spoorde de leeraren aan, in navolging der
onbereikbare voorbeelden der klassieken en
der groote meesters van latere eeuwen, de
kunstidealen te kweeken langs de door
overlevering en onwrikbare schoonheid en
harmonie aangewezen banen der aesthetica.
De Keizer riep de kunstenaars op, hun
heilige looping te vervullen, alle volks
klassen uit den aliedaagschen sleur tot de
kunst op te helfan en bg de Germaaasche
stammen vooral een eigen schoonheidsgevoel
en zin voor het edele aan te wakkeren.
De Bóeren-generaals in Europa.
De Boeren-generaais hebben het Duitsche
komen vreemd en zeide ook geen woord,
maar hij boog zich over den ijlende, tilde
met belachelijke gemakkelijkheid een zwaar
gewicht van zijne borst, rolde hem dat op
zijn gezicht en verrichtte iets aan de stijve,
krampachtige handen op zijn rug. De
vreemde gaf hem ook iets te drinken, doch
slechts heei langzaam, lepelsgewijze. Daarop
was hij verdwenen en Pnckett behoefde
nu niet meer door de woestijn te dolen,
noch te droomen, het was, alsof hij van een
hoogen toren in de diepte was gestort in
een luchtbed, waar hij alles vergat.
Hoe lang en hoe kort hij na dit laatste
droomgezicht in eene pikzwarte duisternis
ontwaakte, dat wist hij met, ook had hg
in het begin met de kracht, daarover na
te denken. Langzamerhand drong zich de
vraag aan hem op, waar hij eigenlijk was.
Hij kreunde luid en voelde zich zonderling
zwak en licht, totdat hij zich trachtte te
bewegen en weer dat loodzware gewicht
in zijn leden gevoelde.
Een klok sioeg de kwartieren, allen na
eikaar en vervolgens het uur drie uur.
Het was dezeltae klok, welker slepende
gang hij den vorigen nacht had gevolgd.
Nu begon zgn brein weer te werken en
volk verzocht voortaan niet meer per post-
kwitantie giften te zenden. Deze waren zoo
talrijk, dat het onmogelgk is iedereen te
beantwoorden en door de uitgaven voor
frankeering was reeds een aanzienlijke som
besteed, waardoor reeds veel nood gelenigd
had kunneD worden. De generaals verzoeken
de giften aan den »Deutschen Burenhilfs-
bund" af te dragen. Dank zij de uit alle
oorden van Duitschland toegestroomde giften
heeft men op 't oogenblik reeds 150.000
mark direct op rekening van het Generale
Boeren-Hulpfonds gebracht.
Generaal De Wet is Zaterdag-ochtend
uit Londen naar Southampton vertrokken
op weg naar Zuid-Afrika.
Eenvoudig als zijn geheele persoonlijkheid
is het vertrek van De Wet geweest. Geen
bloemen, toespraken. Maar toch duizenden
waren aan het Waterloostaton te Londen,
vanwaar de generaal met zgn gezelschap,
waaronder zich ook onze schilderes Thérèse
Schwartze bevond, in een gewoon compar
timent eerste klasse vertrok. Van alle kan
ten drong men op, iedereen wilde De Wet
zien en aan het wisselen van handdrukken
kwam geen einde. Een dame booi hem een
bouquetje viooltjes, dat De Wet dankend
en even glimlachend aannam. Nog een
oogenblik bleef de Wet op het platform
van het spoorwegrijtuig praten met Botha,
De la Rey en John Burns, het eenige En-
gelsche parlementslid, dat hem een goede
reis kwam wenschen.
Toen werd eindelijk afgeluid snel drukten
de generaals den vertrekkenden broeder nog
de hand en onder een oorverdoovend gejuich
en een luid roepen »Good luck, general"
en Good-bye, De Wetl" verliet de een
voudige van harte de hoofdstad van het
door hem zoo schitterend betreden Britsche
rijk, om weinige uren later met vdie groote
zeeskip huis toe" te gaan.
De vroegere waarnemende president van
de Zuid-Afnkaansche republiek Schalk Bur
ger, die De Wet komt vervangen, is Zater-
met kracht. Hij bevond zich nog in zijne
gevangenis, maar zijne ledematen waren
niet meer geboeid, en hij kon zich, hoewel
ook met eenige moeite, vrij bewegen. Met
moeite werkte hij zich in eene zittende
houding en greep onwillekeurig naar zijn
vestzakje, waarin hij gewoonlijk zijne siga
ren en lucifers borg die waren er. Nu
liet hij de beenen vau het bed afhangen,
maar eene duizeling overviel hem, zoodat
hij zich met beide handen aan de lakens
moest vastklemmen en het hem toescheen
alsof hg in eene kleine boot op eene hoog
gaande zee heen en weer werd geschom
meld. De aanval ging voorbg en mj tastte
op het bed rond naar het doosje lucifers,
dat hem ontvallen was.
Ten laatste vond hg dat en het gelukte
hem met moeite, een lucifer aan te steken.
Het flikkerende lichtje toonde hem de wel
bekende kamer, onthulde hem echter ook
de merkwaardige omstandigheid, dat de
deur daarvan open stond.
Pnckett's verzwakt en verward brein
spiegelde hem daarin een nieuw gevaar
voor, al zgn moed was weg achter de
open deur stond een vijand met dolk en
knuppel op den loer, die op item sou los*
dag te Southampton aangekomen en naar
Europa doorgereisd.
De Times verklaart, dat Botha's artikel
in de Contemporary Review hoopvol is,
als de Boeren-geceraals nu maar, overeen
komstig het advies der Indépendance daar
naar handelen wilden. Het blad juicht ook
toe, dat de Boeren hun diensten hebben
aangeboden voor den veldtocht in Somaliland.
Verder is het blad ingenomen met de aan
Farrer en Fitz Patrick blijkens de London
Gazette verleende onderscheidingen wegens
hun in het land van de Boeren aan den
Staat bewezen diensten.
C
Engeland en Zoid-Afrika.
De Engelsche Staatscourant publiceert
een lange lijst van eervolle bevorderingen
wegens in Zuid-Afrika bewezen diensten.
Lord Methuen kreeg het grootkruis van de
Bathorde, de generaal majoor French en
Jan Hamilton werden tot luitenant-generaal
benoemd.
Een draadbericht uit Pretoria meldt
De samenstelling is gelast van een corps
vrijwilligers voor Transvaal en een commissie
is benoemd voor het instellen van een
onderzoek naar de eischen om schadever
goeding bij de regeering voor gedurende
den oorlog geleden verliezen ingediend.
Reuter seint uit JohaunesburgEen
aantal Boeren-commandanten, met verschei
den Britsche officieren hebben besloten
met duizend man, waarvan de tteift
uitgeleverde manschappen zijn uit de Boeren-
strgdkracbten en het overblijfsel der Bru-
sche hun diensten aan te bieden aan de
Engelsche regeering in den veldtocht tegen
de Somalis.
De Engelsche Onderwijswet.
Na een dehat van twaalf dagen is clau
sule 8 van de Onderwijswet, die een der
meest ingrijpende artikelen was, aangeno
men met 169 tegen 65 stemmen.
varen.
i, zoodra hg zich buiten de kamer
waagde. De trap was afgebroken, hij moest
bij den eersten stap onfeilbaar in eene
bodemlooze diepte vallen meende bij.
De lucifer verbrandde hem den vinger
en hij wierp dien weg. Nu drong de
duisternis zich met nieuwe ontzetting aan
hem op, maar zijn aangeboren en aange
kweekte moed herleefde en verjoeg al°de
schrikbeelden. Eene gedachte kwam bg
hem op naar de open deur starend,
had zijn oog onbewust het beeld vau den
blaker met kaars m zich opgenomen, welke
op een tafeltje naast het bed stond. Bijna
een minuut verstreek, voor hg zich kon
aangorden om de naad daarnaar uit te
steken het was geen drogbeeld geweest.
Nu stak hij de kaars aan; elke beweging
kostte pijn en het opheffen van de hand
eene krachtsinspanning, alsof hg halsters
van honderd pond had opgetild. Hij keek
om zich heen en ontdekte op een tafel bij
het raam zgn hoed, mj tastte in zijn zakken
en vond horloge, beurs en zakportefeuuie.
Dat was eigenlijk natuurlijk, want om een
roofmoord was het met te doen geweest.
(Wordt vervolgd)*