Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
1903 -1904.
op kst;
27ste Jaar£.
Vrijdag 1 Januari 1904.
So. 7/91.
EERSTE BLAD.
Bureau Boterstraat 50. Telefoon No. 85.
Weirens den frestdajr van 'sïlEERE.Y
BES.\ IJ O K.MS zal de ffleuwe Schiedam-
*che Courant Vrij dag-a vond niet
verschijnen.
De courant van I Januari 1904 Wordt
heden o nd erda gj a v o n d be
zorgd.
Zij die de courant niet heden-avond
mochten hebben ontvaugen, gelieve ons
daarvan in kennis te stellen.
F eu i 1 I cto o,
2) (Slot.)
Q
NIEUWE SO
PB IJS TAM DIT BLAD!
fjw» Schiedam per 3 maandenf 1.50
Franco per post door geheel Nederland t - 2.
Afzonderlijke Nummers- 0.05
PRIJS DER ADVERT ENTIÈN:
Van 16 regelsƒ0.60
Elke gewone regel meer 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
'aangegaan.
Het jaar 1903 heefi zijn loop voltrokken.
Nog slechts enkele uren scheiden ons van
't oogenblik, waarop 't voor goed tot de
geschiedenis zal benooren. Als de laatste
slagen, die op den stadstoren het midder
nachtelijk uur aankondigen, hebben weer
klonken, zal 't bij het historisch verleden
zijn ingedeeld. Een hoogst merkwaardig
jaar mag 't zeker heeten, dat aldus zal zijn
Uitgeluid, een jaar rijk aan belangwekkende,
wereldschokkende gebeurtenissen, een jaar,
dat zal meetellen bij de opsomming van de
merkwaardige jaren, die in de geschiedenis
der menscheid als uitzonderingsjaren zijn
geboekstaafd.
Wanneer wij bij een vluchtis overzicht
van den verscheiden jaarkring ons allereerst
bepalen tot den meer beperkten gezichts
kring. waarin wij gewoon zijn ons te be
wegen, mogen wij zeker getuigen, dat het
jaar 1903 voor het kleine deel der wereld,
dat wij ons Vaderland heeten, een zeer
merkwaardig jaar is geweest. De «misdadige
woeiingen", die zich reeds kort na den
aanvang van dat jaar deden kennen en in
de Apriistaking opnieuw in heel hun hate-
«Spreek daar niet over, lieve Claude"
antwoordde Hilda: «je weet immers hoe
vader over ons engagement denkt hij wit
er mets van hoo'en. Vraag mij nu met
om hem te verlaten, nu, in al zipi nood en
ellende. Ik moet nu vooi eerst wei bij hem
blijven".
Acht glazen (8 uur) waren geslagen, toen
de kapitein weer naar boven ging, maar op
dek komende, ontrolde zich een ontzettend
schouwspel voor zijn oogen.
Hoog boven de massa's uit en duidelijk
te voorschijn tred-nue uit den donkeren
nacrit, was «noogland" recht vooruit I
«Het Gulden Zeepaard" liep ais een dol
leman reent op de rotsen van de Cornwal-
hser kust aan
«Hard aan 't lijDruk het roer naar
beneden 1"
Maar het was te laat! Het schip hief
lijk karakter aan den dag kwamen, zullen
het verschelden jaar voor de toekomst in
onze vaaerlandsche historie een bijzondere
plaats gever.. Maar de waarheidlievende
onpartijdige geschiedschrijver zal vooral
boekstaven, dat toen in 't jaar 1903 de
nood 't hoogst steeg, toen een oogenblik zelfs
het geweid triomfeerde, toen de maat
schappelijke orde en het hoogste gezag
dreigden te moeten wijken voor het revo
lutionair geweld, er een regeering was, die
het Staatsgezag wist hoog te houden, de
revolutie te breidelen en door energieke
maatregelen en weldoordachte wetten de
orde en rust te herstellen, die indertijd op
misdadige wijze waren verstoord en bij
hei haling dreigden verstoord te worden.
Ook voor onze goede stad, die in de
laatstverloopen tientallen jaren een ievens-
strijd om 't bestaan voerde, is 't jaar 1903
een vrij meikwaardig jaar geweest, een
jaar, dat een kentering zag komen in de
langdurige kwijning onzer aloude industrie,
dat nieuwe ïndustriëa zag verrijzen en
getuige was van men we geestkracht en ver
hoogden moed om met het uiterlijk aanzien
den inner/ijken toestand onzer aioucie stad
te verbeteren en te hervormen.
Maar met alleen in den engen gezichts
kring, die net tooneel is onzer dagelijksche
beunjvigheia, ook ver daar buiten is 't jaar
1903 een merkwaardig jaar geweest. Slaan
wij, aldus sprekend, een viuchtigen blik over
het wereldrond, dan gaan onze gedachten
allereerst naar de Hoofdstad der wereld, het
eeuwige Rome, waar de Vredevorst zetelt,
die aller geest en nart, 't zij door liefde
of haat, willens of onwillens, tot zich
trekt. De Paus, die 't laatste deel der
negentiende eeuw geheel beneerschte en
zijn licht tot in de twintigste eeuw schijnen
need, had het zeidz..ara voorrecht op
68-jangen leettijd op St. Petrus' Stoel ver
neven nog de «jaren van Patrus" in
volle waarheid te zien. Maar toen <lit juouee
Ztjn voorsteven noog in de iucnt. en met
eer. vreeseitjken siag werd ztju romp open
gereten op de scnerpe rotsen.
Hilda, die juist dacht ter ruste te gaan,
werd met geweld tegen het beschot gewor
pen en de oude man weid hai verpletterd
tegen ue groote eettafel, üe lichten waren
uitgegaan en volslagen duisternis deerschte
das beneden. Met oenulp van den hofmees
ter en den kapitein, kwamen Hilda en naar
vader ae trap op naar boven en terwijl
zij zien vastklemden aan de leuning, z.gen
zij voor hunne oogc-n hel vieeselijke tooneel
van hei uiteenslaan van net scnip.
Plotseling sloeg een zware zee over dek
en spoeide dat geneei scnoon.
Hilda het haar steun los eu werd, zonder
zich iets meer te herinneren, weggerukt
in het kokende water.
Toen zij weer Pij kennis kwam, lag zij
in een kleine kamer op een helder wit bed,
met eene oude dame, die zien over naar
neen Poog.
«Hoe voelt gij u nu, juffrouw?" vroeg
de oude dame.
«O, ik voei me zoo recht ellendig", ant
woordde Hilda«maar zeg mij toch, waar
ik beu".
«U bent op een buitentje, zoowat een
gevierd was, toen nee! de katholieke en
onkatholieke wereld geestdriftig toejuichend
dl belangstellend deelnemend, gestaan had
aan de voeten van dezen 93 jarigen, hoog
Verlichten Paus, was ook als 't ware het
nunc Uimittis gespreken. Weinige maanden
na zijn zuveren jubilee lei Paus Leo het
moede hoofd, het uitgeputte als onstoffelijke
lichaam ter ruste, ging hij liet eeu ig loon
voor zijn reuzenarbe'd tot heil dermer.sch-
heid van den Eeuwigen Vergelder ontvangen.
Het dringend smeekgebed der KerkToon
wie Gij hebt uitverkoren, werd verhoord
»De nederige heeft Hij verheven, de behoef
tige heelt Htj met goederen vervuld". Giu
seppe Sarto, Pius X geworden, is de
uitverkorene des Heeren, de man der
Voorzienigheid, die in allen eenvoud en
nederigheid des harten het wereldomvattend
werk van Leo XIII voortzettenen voltooien zal.
Van de Zeven Heuvelen gaan onze ge
dachten tot ver over de Zwarte Bergen in
het kleine land, dat door zijn jammerlijken
tnneriijken toestand in de laatste helft der
vorige eeuw reeds algemeen de aandacht
heeft getrokken. Serv.ë heeft ons een tot
in 't diepst onzer ziel roerend bloedtooneel
te zien gegeven, dat men in onze eeuw nu
de koningen feitelijk regeerer. bij de gunst
des volks, nu zij zoo weinig eigen wil en
eigen macht meer toonen te bezitten, niet
meer mogeiijk zou geacht hebbenhet
heelt zijn koning en zijn koningin vermoord
en daar mede een van bloed druipende
bladzijde geschreven in de gescmeaems van
zijn eigen bestaan. En de zoon van den
zwarte George heeft de met bioed bespatte
kroon aangenomen uit de haDden van de
moordenaars zijn voorgangers, is hun speel
tuig en hun willoos werktuig geworden. En
dat alles neeft Europa aangezien betrekke
lijk zonder een vin te verroeren 1 Ea de
Europeesche legerscharen ztjn niet als
by ue Fransche revolutie aangedrongen
op de Servische grens I Euopa neelt net
nalte nijji van de piaats. waar net scnip is
gestrand. U werd met een jongmensen door
de visscders vanmorgen heel vroeg hierheen
gebraentZij zeiden, dat de jonge
man u gered heelt".
Na deze woorden, viel zij weer in diepen
slaap, die verscheidene uien duurde. Zij
weid wakker door net openen van de deur,
eu opziende, zag zij niemand minder dan,..
Ciauue Hamilton in levende lijve.
Met ae grootste verbazing vroeg zij
«Hoe kom jij hier? Waar zijn we dan!
Waar is vaae.
«Wei zei Ciaude «Laat ik je eerst
vei teilen, dat ik de heeie reis met je op
«Het Gulden Zeepaard" ben geweest, uet
was mij onmogelijk om je zoo onverzorgd
en onbeschermd te laten heengaan."
«Ben jij het dan ook, die mij gered hebt,
zooals de visschers vertelden
«Ik heb er tenminste mijn best voor ge
daan", zei Claude.
«O! beste Ciaude, hoe zal ik je ooit dan
ken voor al je uetae en zorg voor mij
«Spreek daar nu maar van dat zal ik
je later wel eens in je oortjes fluisteren,
mijn lieveling
«En waar zijn al de anderen Waar is
vader mijn, mijn arm oud vadertje? Toe
i voldongen feit erkend. Het speeltuig der
moordenaars gehuldigd op den met bloed
omplasten troon
Dat alles is helaas gebeurd in het Rijk,
waar hij regeert, die door Engelands groo-
ten verschelden staatsman met meer of
minder recht genoemd werdden Groot-
Moordenaar op den Troon, in het rijk, waar
vrouwen en kinderen worden gemoord onder
de oogen van hen, die hunne natuurlijke
beschermers moesten zijn, door het zwaard
van hen, die geroepen zijn orde en rust
te handhaven en te bewaren. Armenië
schreeuwt om wraak en Macedonië bidt
om gerechtigheid bij het aanschouwen van
de gruwelen, die zoo herhaaldelijk binnen
de landsgrenzen geschieden. Zal die bede
om bescherming en gerechtigheid eindelijk
verhooring vinden? Zal ae ïGroot-Moorde
naar op den Troon" eindelijk al zijn onder
danen reent laten wedervaren Wij willen
't voor 'tjaar 1904 van ganscüer harte
hopen.
Als wij zoo een enkelen vluebtigen blik
over de wereld slaan, dan zien wij, dat er
voor 'tjaar 1904 nog veel is te wenschen
en te verhopen.
Hopen wij, dat 'teeB jaar van vrede zal
zijn, dat vrede brengt, waar die tot heden
zoo noode wordt gemist, dat den vrede be
vestigt, daar waar men zich tot heden in
de zegening des vredes mocht verheugen.
Voor ons dierbaar Vaderland vooral hopen
wij, dat 1904 zal zijn een vrede-jaar, een
jaar, waarin wij bevrijd bujven van de «mis-
aadige woelingen", die het afgeloopeu jaar
zoo berucht maakten, een jaar, dat zich in
net ongestoord genot des vredes kenmerkt
door gestatigen en geleidelijken vooruitgang
op staatkundig en maatschappelijk gebied.
Voor onze goede stad wenschen wij, dat
het jaar 1904 zich keomerke door een be
vestiging en uitbreiding van de kleine ver
betering, die wij in onze aloude industrie
in den loop van 1903 mochten waarnemen,
zeg I waar is ny God her?"
«Ik hoor" zei Ciaude «en ik vrees dat
het helaas de waarheid is, dat wij beiden,
de eenige overgeblevenen uit deze ramp zijn.
«Dan is vader dood. verongelukt, en op
zoo'n vreeselijke wijze 1" klaagde Hilda,
terwijl zij in tranen losbarstte.
«Luister", zei Ciaude, en voor een oogen
blik meld zij op met schreien. «Hoorje'die
klokken spelen
«Ja zei Hilda. «Waarom luiden ze
«Wel, net is Kerstmorgen; hoor maar,
ze speien het Kerstlied! Het is vandaag
eerste Kerstdag.
Een paar maanden later luidden de klok
ken bij de huwelijksvoltrekking van Claude
Hamilton en Hilda Madison opbeurend door
de heldere winterlucht. Rondom hen was
alles wit van de sneeuw, die als een lijk-
wé, lag over dat, wat voorbij was en
beiden verheugden zij zien in elkanders
helde en behoud.
Hun verder leven was een tjjd van bijna
onafgebroken voorspoed en levensvreugde.
