Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
eerste blad.
Verdwaald
in een myn,
27ste Jaar»:.
Zondag 31 Januari 1904.
No. 7815.
r8ïwp ee«aa®srk ,naakten °p mijn
Bureau Beterstraat 56. Telefoon No. 85.
Jj££tCIEELE B ERIC HT EN.
Politie.
Parijsche Kroniek.
feuilleton.
{Slot.)
Ik ka
!ei®k®n.Snrn wei twaaifjare"
NIEUWE SCHIEOAMSGHE COURANT
PRIJS TAK BIT BLABl
Schiedam per 3 maandenf 1.50
r ran co per post door geheel Nederland t - 2.
Afzonderlijke Nummers0.05
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 16 regels.ƒ0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
Be»a|uVer'3an^ rr't alhi"r voorkomen
Politie "d Van ^®b"s fyphoïdea vestigt de
d®nino- aa"oaeht op art. 26 der Veror-
b#|d d® openbare reinheid engezond-
Het ^ctlle(fam' luidende;
Br0enteIS verb°d«n ten v«rkoop bestemde
Rebe2lo!j 00^' zoomede vaatwerk, dat
Verü Wordt voor het bereiden, newaren
°f nrirt*'en Van '®n """Itooo bestemde eet-
sln^.Brsn l* wasschen met het water
tr®dir,„ &r»chten of vaarten. O er-
Van r°'ut ^®s'raft met een geldboete
«^"hoogste t 3
*0^ Za' °P de naleving van dit artikel
®n toegezien.
Öftt
k)rUtHie over de grenzen zetten van
tp8#r '*aS;!®r pastoor Dehor, die gedurende
der F a" dert,e jaren tegen de annexatie
biQgf ansohe provinciën Eizas en Lotharingen
Uit p, Protesteeren en nu als «Duitscher"
tigste rankrïjk, dat hij steeds op de krach
8q jja 8n onPartijdigste wijze verdedigde
ongez de r®publikeinsche verdediging zoo
v®rbanUten waarb®'d deed hooren, werd
"'lersm"'"' ..^ee,t 'n geheel het land een
Met arte'Ö'£st®n 'ndruk gemaakt,
b#t tnile<i8reD dag nem®D de wandaden van
Mooiste'616™6' C'at ^'er tbans ades rn®t de
e®n uitd Wl"ekeur regeert, meer en meer
dan ook'1110^ ^er ^amer van Vrijdag was
8che pr e®n schande voor het republikein-
f>®he6|fa'^®n zoo kort mogelijk en
d»arva °npa,tÜdig verslag dier Zitting zal
£je bet hewijs leveren.
w lntsrpellant de heer Corrard des
1 ogc
''dagend karakter aan.
{■ftaar het Fransch).
r°® een" vaainb8SlJefooven' want ik b®b
j 'asseur k indruk dat, toen ik mr.
d>« mij ver,°Vt#" m«° hooid zag (de heer
zii m h 8 met de twee S'dsen, ter
ad alsof z;t keken> ik een gevoel
*lJn en dai e rl recht hadden daar te
k'st 4 'n,e,the8' V8n iicht 'erstoken was,
J?°°gst verbaasd*30 UF8n da"®n ®n was
dat ,ktwd M T bevrijd>ng te boo
h6r *a« geweest A? lg-UUr 'D deD kel"
ri°® de tijf ommn miJ 8evraaSd werd
at het eerste dol"' Z0U lk an'woorden
n de laatU» ZlJn twaalf maanden
S®r'nneerengea,|8wdatdHt m8 "'et wensch te
dl® 'reeselijke uren T"' 2"'g ,n
j uren want dat was ver-
E-sart. afgevaardigde van Lunévilie, begon
met de feiten aan te geven. Hij was
degene, die pastoor Delsor uitnoodigde naar
Lunévilie te komen en was dus getuigen van
wat er voorviel. Hij verklaarde plechtig,
dat er van geen staatkundige vergaderiDg
sprake was, doch van een ware familie
bijeenkomst, waaronder vrouwen en kin
deren. Vierhonderd Eizassers waren daar
gekomen om hem te hooren, die voor hen
dat vertegenwoordigde, wat zij verloren
nadden. Lange bijvalsbetuigingen begroetten
deze woorden. Hij gaf daarna de bewijzen
aan, dat abbé Delsor onvermoeid als
protesteerena ndin Duitschiand is opgetreden
en zoo de minister Wist wat net Elzasser
hart geleden heeft, zou hij geen acht dagen
genomen hebben om zijn parlementair leven
te doorsnuffelen. Dat zou een slechte daad
wezen en ons-zei ven verkleinen en ver
raden. Beeft elk Eizasser dus niet meer
zijn plaats aan den Franscheu haard De
spreker eindigde met de Kamer uit te
nooaigen een term te vinden om een smart
te verzachten, een misstap uit te wisschen
en den moed te doen herleven.
Drie reaenaars, da heeren Grosse au,
Oilivier en Ferri de Ludre, volgden hem op
en veroordeelden met gegronde redenen
deze ongemotiveerde gestrengheid tegenover
een Elzasser priester, terwijl bij de
Renanfeesten te Ti égmerhet gouvernement
den iielgiscnen al^evaardigoe, den socialist
Vander Velden, oogluikend toestand revolu
tionaire conferenties te houden, waarby de
prefect tegenwoordig was en hem zeifs
feliciteerde. De laatste spreker protes
teerde met klem tegen de onjuiste
rapporten van den onaer-prefect van Luné
vilie en tegen de benaming van ïDuitscher"
aan een Elzasser gegeven, wat aan de
andere zijden der Vogeezen de hevigste ont-
tcdrikkeujk maar ik durt zeggen nat
menigeen zou wenschen te weten of ik
niet een enkele gedachte had. die me ge
durende dien moeilijken tijd steunde.
»Ja. die had ik, maar 't was geen gods
dienstige, fiiosufi ene en ik vermeldt die
alleen om aan te toonen op hoe merk
waardige wjjze de menscheujke geest kan
werken.
Ik had een paar zware mijn laarzen aan,
die tot mijn knieën reikten. Zij waren lee-
lijk en oud en vóó ik den kelder bereikte
had ik herhaalde ijk spijt ze te hebben aan
getrokken. Maar aldoor, terwijl ik in die
pias modderaentig water stond, kon ik aan
niets anders denken dan hieraan, noe ver
standig en slim ik was eeweest ze aan te
trekken en ik begon een soort van gene
genheid voor die laarzen te gevoelen daar
ik meende dat zij het middel zouden ztjn
om mijn leven te i enden. Ongetwijfelt droe
gen zij daar eemgermate toe bij, daar zij
waarscnijnlijk behoedden voor rhéumatische
koorts.
Van de omstandigheden van mijn redding
herinner ik mij weinig of niets, behalve de
vage herinnering ais uit een droom dat drie
mannen, waarvan twee toortsen droegen,
aan het eind van een lange gaiarij verscne
nen en mij toeriepen in een taal. die ik
niet verslond. En verder herinner ik me
niets meer tot het oogenblik dat ik uit den
roering en verontwaardiging veroorzaakt
heeft.
Toen besteeg de president, minister
Combes, de tribune en volgens zijn ge
woonte begon hij met het debat zooge
naamd binnen zijn perken terug te brengen
en viel onmiddeiijk de rationalisten aan,
die volgens hem het patriotisme trachten te
overrompelen.
De uiterste iinkerzijde kende zich niet
van vreugde en applaudiseerde.
Het eemge doel is, zoo bsvestiede
Combes, het Kabinet te doen vallen door
enkele leden der meerderneid tot de oppositie
over te halen. Het incident van Luréviile
is de zondenbok geworden, welke men noodig
had om eene regeering weg te jagen, die
gedurende twintig maanden de snationaie
en clericale reactie", wist tegen te boudeD.
Daarop volgde zijn aanval teger. den pastoor
Delsor, dat is geen protestatair, doch een
clericale candidaat. Op zijn gemeene manier
zetde hij nu letterlijk: »Ik zai zijn parle
mentair verleden niet bespreken, daar heb
ik het recht niet toe en dadelijk daarop
«Deze afgevaardigde is noen Duitscher, noch
Franschman, hij is eenvoudig Roomsch." Daar
is weder het oude thema van Von Birmarck
voor den dag gehaald, dat de priesters alleen
Rome voor Vaderiaod hebben! Kreten van
protest van reents en toejuichingen van de
uiterste linkerzijde deden zien hooren en
van dit ogenblik af was de Kamer, totnutoe
kalm, eensklaps onstuimig en begon men van
alle kanten aan te vallen en te beleed igen.
Combes zeide verder, dat de prefect der
Cötes-du Nord niet bij de conferentie van
Van der Velde tegenwoordig was, hetgeen
door den heer O.ivier werd tegengesproken
Daarop nieuwe aanval op de nationalisten,
die alle geiegenneaen aangrepen om zich
vaderlandslievend te betoonen ten koste
siaap ontwaakte en mij Oevond in bed in
een vreemde kamer in een hotel te Vareze.
Het merkwaardigste toeval van mijn red-
ding is dat de man, die mij eruit haalde,
óók van Parijs kwam en vlak bij me woon
de, Dit zou in een roman onwaarschijnlijk
lijken, maar de verklaring is zeer eenvoudn*.
Signor Ramazuti de eigenaar van de mijn,
had mij beloofd met naar een anderen mijn
ingenieur te gaan, maar spoedig nadat hij
mijn kantoor verlaten had, herinnerde hij
zich den naam van den ingenieur, dien hij
drie jaren geleden geraadpleegd had. Toen
ging hij naar hem toe eerstens omdat hij
vond dat deze oudere rechten nad en ook,
denk ik, omdat hij liever twee koorden had
op zijn bong. Hij net mr. Lsvas-eur gelijke
monsters zien als hij mij getoond had. Het
verslag van den scheikundige, aan wien ze
tot onderzoek gegeven werden, was zóó
gunstig dat mr. Levasseur, evenals ik, be
sloot de mijn zelf te bezoeken. Maar hij
reisde langs een anderen weg - de Got-
thartbaan en stapte af te Luino.
Vandaar kwam hij om de mijn te zien en
bracht, zeer verstandig, een paar gidsen
mee, goed voorzien van toortsen en touwen.
Zij waren nog niet ver in den kelder door
gedrongen, toen zij luide zuchten hoorden.
Het nam eemgen tijd m beslag eer zij wis
ten waar het geluid vandaan kwam en toen
1 zij mij ten laatste ontdekten, zag ik er zoo
der regeering, weike zich meer gereser
veerd moet houden.
De lezing van het rapport van den onder
prefect van Lunévilie deed uitkomen, dat
de conferentie van den pastoor Delsor een
protest moest beduiden tegen het sluiten
der kapel van het kasteel en het verbieden
van het dagblad de Volksfreund. Men wilde
zoo de hartstochten der Eizassers opwinden
en tegen het bioc doen stemmen bij de
gemeenteraadsverkiezingen. Daar deze on
beschaamde, door niets bewezen aantijging
met hevige protesten ontvangen werd, begon
hij verzachtende omstandigheden te bepleiten.
»Het ware beter geweest," zeiae hij, »dat de
«prefect zich bij eene bedreiging
«van uitzetting bepaald had, daar
«enkele woorden zoo pymyk zijn neer te
«schrijven, en te hooren, omdat zij zulk een
«contrast aaarstellen tusschen de edelste
«gevoelens en de brutale werkelijkheid der
«feiten." Met dit alles eindigde hij met toch
zijn prefect in bescherming te nem*n. Wat
deze deed, was niet verstandig, noch ia orde,
maar het is eenmaal gebrurd en zoo moet
het blijven en hij, die het uitvoerde, zai nu
zeker daarvoor beloond en verhoogd worden.
Combes had echter tot slot van zijn
gewrongen verdediging een d recten aanval
op den oud-minister R:bot, zijn meest
gevreesden tegenstander bewaard, en be
schuldigde deze tweemaal gedurende zijn
ministerieele loopbaan Eizassers over de
grenzen te hebben doen zetten en toen den
Eizas, Duitschiand genoemd te hebben. Het
bewijs daarvan had Combes in de oude
paparassen gevonden. Op dit oogenblik klonk
een schel flu ten in de zaal wat de woedende
president Brisson de gelegenheid gaf met
zijn gezalfde pathos te coustateeren, dat
dit fluiten van rechts kwam en zich voor
het eerst in deze vergadering had doen hooren
I mager, Spookachtig en wild uit, dat de bij-
geloovige Italianen bijna op 't punt waren
weg te ioopen.
Mr. Levasseur sprak mij in 't ltaliaansch
aan, daarna in 't Duitsch en Engelsch en ik
staarde slechts in 'i wilde, naar hij me later
vertelde. Maar toen hij 't met Fransch be
proefde. stamelde ik eeoige woorden en viel
toen flauw. Een der mannen kwam beneden
in den put en met veel moeite haalden ze
mij er uit, waarna ze mij half loopend,
half gedragen naar het rijtuig brengen dat
buiten wachtte.
Mijn redder verzekert mij dat ik vier da
gen ijlde en bij was werkelijk bang dat ik
bet verstand had verloren. Daarna werd i k
beter, dank zij de behandeling van ur. Bi-
anchini te Vareze en de goede oppassing
van mijn redder. Maar het duurde drie we
ken eer mijn zenuwgestel den schok
eenigszins te boven was.
Ik heb alleen nog te melden, de laatste
daad die tevens de kroon spande van
mr. Levasseur's goedheid. Nadat wij in Pa
rijs waren teruggekeerd, vormde hij een
kleiDe maatschapoij van kapitalisten om de
mijn van signor Ramazotti te ontginnen en
stond mij daarna d? geheele leiding van
het werk af, wat een voordeehge zaak
belooft te worden.
Uit was ae mijn me wel schuldig, meende
hij-
