Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
"'«ie Jsuirz.
Woensdag 27 April 1904
.No. 7887.
Marieke.
ibidem t 26 Apnl 1904
b|'«LtJag u£B iangs don w®&' waar
"37
Bureau Boterstraat 50. Telefoon No. 85.
^GEM
tEEN OVERZICHT.
Ch ko*st vï Loubet te Rome.
H e"
b,
eton.
^«7at b«h0
C#" «i' Franï0pen- Laat Gods Wli
■do?8"1 Jw '°°r u «n u Wordt gefusileerd
lieyEea t8n min bet bind trachten
f«6®r zij 8®°- D0 "at,8> ^nt Fredenk g
Y«rK°cbt9r Zo°n zien Fhrenkranz zal
><9r tot Sev,Vali8D. dan eene I
bdt>t ^t Ehrenkranz
«pl? Hlal AQDa,r(ent'ei(i18p bi"d®n
ht CteimMst spreken,
heschikking Gods, dat
De oorlog in Oost-Azië.
nieuwe schieoamsghe courant
PRIJS VAN DIT BLAD:
°r Schiedam. per 3 maandenf 1.35
dranCo
per post door geheel Nederland
z°nderlijke Nummers
2.—
0.05
PRIJS DER ADVERTENTIëN:
Van 1—6 regelsƒ0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
b#t„ 0 President Loubet te Rome
"U|' 0#toonin„
ge,l asQlej,j6 n van zeer verschillenden
#D e'Dg gegeven. Er werd druk
gS8#ö oojj *as veel versierd. Maar er
Hq bad tQ nS> ja waar men zelfs de
aiboliek^8daan' Gat waron ^e huizen
«pl #Chlheid e°' d'® meenden, dat hun
t«ge^d® op j411 den Paus hun den plicht
Ht" d#tl Vert'26 WlJz® te demonstreeren
IsiuK verrir;: '^enwoordiger van het Con-
')eleejend<5 FrankrÜk> die den Paus
bi" d® Poort81 'n d"ns 81gen gebied.
Hk^Setreri het Quirinaal> dat hij
*apec ®D> beeft hij toch het Pau-
li«ti der H b®eltenissen der A. H.
d»td'e er Petrus en Paulus kunnen
h - he ÜU x »uiu5 Kunnen
°«trQ 2lch h"rn '®yendig aan herinneren,
'«te 9<d gehi 8Vitldt op een aan den
bad.», «,g«
I ®v'ndt op een aan den Paus
10 de' v hadtZ8gt een
"««1 ""r de p té franVt*ise, »gij hadt,
ge«n 'esident, aan Victor Enoma-
'bW it)20'15 m°eten brengen bij den
tr«de ®b°ort e®n stad, waar deze monarch
®«ke|8 d®r Pie1' ■PurÖn* Sinds het binnen
in q '««ver?10111®®7®11 te R°m®> is geen
0 0 daar g®kom®ni teneinde
*v®«. j?Q8 Van het Vaticaan niet te
She,'* kathol,8L' d° v®rt®g«nwoordiger
b«i|,K »a0 ®a® Frankrijk, de oudste
b«lee^b®0«ende i58rk' gij komt door uw
*ls
HertT8®") die h eZOe^ ^om® dengene
s bo'rb®'d d °°r d° 0T®rw6ldigend groote
^iberT' Franschen vereerd wordt
Ni. 0^^,Dde vader»
bi*®'
'ij j.8lbti d»t p*"6 Vattolico, van Milaan
^«istg do Fransch® g®zan
"«ip
gezant
aan den Italiaanschen
'"«nlandsche zaken, Tittoni,
r«p«„L w«, ~""uu»uuo zanen, nttoni,
dat Zjj08 r®PUbliefc da Pr8Sld0Ilt der
W rez f ongaarn® zou tien,
'gbeid in Italië aanleiding
13)
d? ri^®° hÜ,'HefnVOudig dorpskind,
h®<d ïh°mt k«Utvorst ar aan te leggec>
H,uk8bt Fprenirr I1Jn zoon gov«n.
l«ll. den ®ls te tanz d8n z0ne- Van
♦oQ> vr,at d niet a glJ Fr«derik 7
dog .gjj v^d te z,jQ j°ai 'b ben er trotsch
tri 'd dl! z°rgd zii, ff.niet ®«r heen,
ïho8ü nacht mJ?,Jridunkt'dat«M
^eli, l 5 Ehrenir^ n *ader van
te
gaat
nog
boe
te
zou worden tot anti-Pausgezinde demon
straties of dat men in redevoeringen of
adressen of bij betoogingen hem ter eere,
het feit zou releveeren, dat hij geen
bezoek brengt aan den Paus. Anderzijds
verklaart de Osservatore Romano opnieuw
Loubet's bezoek te Rome voor den H. Stoel
een xdiepe beleediging", doch verzekert
tevens, dat van den kant der Katholieken
geen enkele voor den heer Loubet grievende
betooging te vreezen is. »De Katholieken
zullen een waardig stilzwijgen bewaren,
geen enkele uitdaging, geen enkeie bedrei
ging zal hen hun kalme en correcte houding
kunnen doen prijs geven". De vertegen
woordiger der Fransche natie laat intus-
scben niets na om hun gevoeligheid te
kwetsen. Gisteren bijvoorbeeld ging hij
niet enkel een met gouden kroon gedekten
palmtak neerleggen op het graf van Hum-
bert, doch ook een gouden lauwerkrans op
dat van den rooverkoning, Victor Emma
nuel II.
Het presidentieel bezoek te Rome draagt
overigens hetzelfde karakter, dat de vorsten-
samenkoinsten steeds pleegt te kenmerken.
Feestmalen en toosten zijn ook daar
schering en inslag. Victor Emmanuel zeide
gisteren in zijn toost»Het hart van heel
Italië is met mij eens van zin, terwijl ik u
en de heerlijke Fransche natie begroet.
Onze regeering werken samen tot hand
having van den vrede, dit hoogste goed,
dat alle staten nog steeds meer trachten
te beveiligen. Door het arbitrage tractaat
en het arbeidstractaat te teekenen, welke
den staatkundigen vrede waarborgen en
den maatschappeiijken vrede versterken,
hebben Italië en Frankrijk, die beiden
ontsproten zijn aan den ouden Latijnschen
stam en door de eeuwen heen hun
overleveringen van onveranderlijke ver-
maagscbapping zullen bewaren, thans de
vriendschap gestevigd. Terwijl ik u de
hand druk, veervuilen roemrijke herinne
ringen mjjn ziel met de liefste aandoeningen.
hij zich hier bevindt. Kom, hnl u m uwen
mantel, het is koud. Ik zal u in het loge
ment brengen. Gaat gij naar bed, groot
moeder, ik zal wellicht iang uitblijven.
Frederik...
Ik doe mijn plicht, goeden nacht, groot
moeder, bid gij voor ons.
Oud Marieke liet hen gaan. Frederik
bleefdat was haar genoeg. Dat tengevolge
van haar verraad de zaak aldus moest
afloopen, had zij verwacht, doch dat de
jongeling, dien zjj aldus in het verderf
stortte, man en vader was, trof haar als
een donderslag, doch hare hardvochtigheid
verkreeg weldra de overhand.
Welaan, daar hebben zij de vruchten van
hunne geheimen; het spjjt me voor het
onschuldig kind. Ik wenschte dat ik aan
het kind kon goedmaken, wat ik gedaan
heb. Nu, als de oude Ehrenkranz het ver
loochent, als het ergste gebeurt, moet mijn
Frederik de weduwe huwen 1 Het kind
neem ik aan zoo kan alles nog terecht
komen 1 alles I
V.
Langzamerhand had het ongewone gerucht
Ik hef mijn glas op op Frankrijks
welvaart en op zijn waardig, edel hoofd".
In antwoord op de toost van Victor
Emmanuel zeide Emile Loubet: »Ik kan
ternauwernood mijn ontroering en dank
baarheid uiten voor de zoo hartelijke, zoo
edele woorden van U. M. en voor de
onvergetelijke ontvangst, waarbij gansch
Italië zich bij de souvereinen heelt aange
sloten, om Frankrijk eere te doen. Uwe
woerden zullen weerklank vinden in alie
Fransche harten. Ik smaak de groote
vreugde de vriendschap te booren bevestigen
tusschen beide landen in dit roemryke
Rome, waarin Franschen en Italianen hun
gemeenschappelijke moeder, die hen bezield
heeft tot scheppend vernuft en groote
daden vereeren. Onze regeeringen hebben
ingezien, dat het van belang was, de
onderlinge belangen met de genegenheden
in overeenstemming te brengen, en uit die
gelukkige samenwerking zijn voortgekomen
de overeenkomst betreffende de scheids
rechterlijke beslissing en het arbeidstractaat,
als nieuwe waarborgen des vredes en
werktuigen van maatschappeiijken vooruit
gang. De ziel, die vol is van de grootste
en gemeenschappelijke herinneringen, wil ik
vereenigen met dezen dronk op de grootheid
en de welvaart van Italië en het geluk van
zijd edeie souvereinen."
De krijgsbewegingen ter zee.
De JapaDscbe legatie te Londen heeft een
telegram ontvangen van den Japanschen
consul te Gensan, meldende dat twee
Russische torpedo booten gisteren die haven
zijn binnengeloopon en een kleine Japansche
stoomboot, de Gojo Maroe, een vaartuig
van 600 ton, in den grond hebben geboord.
De Russische schepen liepen aanstonds de
haven weer uit.
Omtrent dit incident wordt in een draad-
bericht uit Tokio nog het volgende gemeld
Het Russische smaldeel uit Wladiwostok
de bewoners van het stille dorp uit den
slaap gewekt; de straten werden levendig,
men besprak alom het gebeurde. Schipper
Frans en Hem Cornelissen zeide men, zou
den nog dezen nacht doodgeschoten worden.
Zij waren bij gebrek aan een gevangenis
opgesloten in de remise van de woning van
don commandant, waarvan de schildwacht
eiken nieuwsgierige op behoorlijken afstand
hield.
Thomas Ehrenkranz had zijn logement
verlaten en richtte zich naar de woning van
bet hoofd der douaniers, Henri Maubourg.
Hij werd afgewezen. Zijn eisch om
den commandant in dringende aangelegen
heid te spreken vergezeld van een argument
dat klonk als een goudstuk baande hem
den weg. Hy werd bij Maubourg aangediend
en deze liet hem onmiddellijk in de woon
kamer, wijl in de voorkamer het verhoor der
aangehoudenen plaats vond. Deze voorka
mer passeerende kon hjj het verhoor niet
verstaan, doch, hij hoorde toch, dat zijn
won met duidelijke en vaste stem sprak.
Geen spoor van laffe onderworpenheid lag
aaarin. Hij is het huis Ehrenkranz waardig
dacht de oude. Doch terzelfder tjjd bedacht
hy dat de eer van zyn huis op dit eene
is, na lang werkeloos te zijn geweest,
plotseling gisteren-ochtend te Gensan (O.
kust van Korea) verschenen en heeft daar
een Japansche koopvaardij boot, de Gojo
Maroe, een vaartuig van 600 ton, tot zinken
gebracht.
Een kort telegram, dat heden verzonden
is meldt, dat drie Russische kruisers de
haven binnenliepen en er nog waren, toen
het bericht verzonden werd. De komst van
de schepen wekte ontsteltenis onder de
Japansche kolonie, die zonder bescherming
is. Men gelooft hier, dat de onderneming
begonnen is in de hoop van Japansche
transportschepen onbeschermd te kuDnen
aanhouden. Men denkt, dat de Russische
schepen niet iang te Gensan zyn gebleven.
Volgens draadbericht uit Tokio drijven
talrijke mijnen die ontploffeB, zoodra zij
met een vast voorwerp in aanraking komen,
tusschen Port Arthur en Dalni en dwingen
de Japansche stoomvaartmaatschappijen,
welke dienst doen in de Gele Zee en langs
de kusten van Petsjili, van alle reizen ver
der dan Tsjemoelpo af te zien.
De Japansche kruiser Asama heeft een
mijn laten springen, die hy op 64 KM. van
het voorgebergte Sjantoeng ontdekte. De
stormen en de kracbt van de stroomiugen
hebben een groot aantal mijnen at doen
drijven. Verscheidene zyn reeds terugge
vonden en vernield, maar men vreest, dat
er nog veel andere op goed geluk rona-
drijven en die in zuidelijke richting met
den stroom zullen medegaan.
Het varen is dus gevaarlijk, zelfs overnag,
omdat sommige mynen onder water dry ven.
Men heeft nog geen bruikbaar miaael
gevonden, om de zee van bet gevaarlijke
goed te zuiveren.
De Londensche Daily Mail heeft een
bericht uit Hakodate, dat er daar belang
rijke toebereidselen gemaakt worden, die,
naar men vermoedt, Wladiwostok ten doel
hebbeB, waar de dooi op handen is.
Uit Nioetsjwang verneemt hetzelfde blad
hoofd berustte en dat de dood boven dit
hoofd zweefde. Hy moest hem redden om
welken prijs dan ook. Dat dit door middel
van milhoenen kon gescöieden betwyfelde
hij niet.
In de woonkamer viel zyn blik op het
portret van de moeder van den komman-
dant en zyne zuster. Ja, dit waren wel
hare zachte trekken.
Meta, riep hij uit, uw zoon staat thans
als rechter over de mynel Meta, myu
geweten is zuiver. Wat ik deed geschiedde
om den eervollen naam van onzen vader
hoog te houden en rein van alie vlek. Nooit
haatte ik noch u noch uw zoon.
Met de magere band droogde hy een
traan die verradeiyk in zijn oog opwelde.
Het verhoor was ten einde, men hoorde
de gevangene wegvoeren,
Maubourg trad de voorkamer binnen met
een papier in de hand. Mr. Tnomas Ehren
kranz bemerkte dat zyn gelaat doodsbleek
was.
De luitenant groette.
(Wordt vervolgd)^
