Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
De val vai Port-Mur.
28ste Jaargang
Dinsdag 3 Januari 1005
No. 8095.
Officieele Berichten.
Waarschuwing.
FEUILLETON.
AVONTUREN.
Algemeen Overzicht.
De oorlog in Oost-Azië.
1)
ABONNEMENTSPRIJS:
Dit blad verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen, en
kost voor Schiedam per 3 maanden 1.35, per rnaand i.> cent en per
week '10 cent. Franco per post door geheel Nederland fi.per kwartaal.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons BureauBoter-
straat 50 en bij alle Boekhandelaren, Postdirecteuren en Brievengaarders.
BureauBOTERSTRAAT 50.
PRIJS DER ADVERTENTIëN:
Van 1—6 regels f 0.77 met inbegrip van bewijsnummer.
Elke regel daarboven l2'/2 cent.
Driemaal plaatsen wordt tweemaal berekend.
Ingezonden mededeelingen 25 cent por regel.
Voor herhaaldelijk ad verteeren werden uiterst bil
lijke overeenkomsten aangegaan.
Telefoonnummer 85. Postbus no. 30.
Aangifte voor de belasting op de honden.
Burgemeester en Wethouders van Schiedam.
brengen de ingezetenen onder de aandacht, dat
ingevolge het bepaalde bij de verordening tot
heffing eener belasting op de honden, van 4
December 1873, ieder ingezetene, die een of meer
honden houdt, daarvan aangifte moet doen bij
den gemeente-ontvanger, vóór den 15den Januari
van ieder jaar.
En ij hiervan afkondiging geschied, waar het
behoort, den 3den Januari 1905.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
VERSTEEG.
De Secretaris,
V. SICKENGA.
De Gasfabriek en Drinkwaterleiding der
Gemeente Schiedam verzoeken dringend hare
leveranciers, hunne vorderingen over 1904 vóór
lo Januari in te reiken.
De Directeur.
Schiedam, 4 Januari 1905.
Ziekteverzekering.
Onder dit opschrift schrijft De Standaard o. m.
Het wetsontwerp tot invoering van verplichte
Ziekteverzekering eert het Kabinet, juist wijl men
er zoo weinig eere mee inlegt.
Na,u goede orde had dit ontwerp op de lijst
der Verzekeringswetten nummer één moeten staan.
Invoering van een Ongevallenverzekering zoolang
er geen Ziekteverzekering bestaat, was een on
gerijmdheid. Gevolg hiervan toch was dat de
nietigste schrampen en wondjes alle als onge
vallen moesten behandeld worden: dat hierdoor
het aantal ongevallen tot tusschen de 3000 a 4000
per maand klom; en dat dit juist de snelle en
spo <hge afdoening van de werkelijke ongevallen
onmogelijk maakte.
Is daarentegen de Ziekteverzekering geregeld,
dan behoeft men bij de Ongevallenverzekering
alleen de ernstige ongevallen in aanmerking te
brengen, waardoor het aantal beneden een vierde
slinkt. Zoo deed men dan ook in Duitschland
en elders, en dit maakte dat men een Carenz-
of wachttijd van 13 weken en meer kon invoeren.
Doch zoo ging het vorige liberale Kabinet hier
te lande niet te werk. Het vond een ontwerp
Ongevallenverzekering van den oud-minister Van
der Sleijden, maar geen Ziekteverzekering ge
reed.
Vandaar dat het in zijn haast, om toch maar
een ontwerp af te doen, de Ziekteverzekering
liet voor wat 'ze was, los Van de Ziekteverzekering
een Ongevallenverzekering voordroeg, en juist
hierdoor ons van den wal in den sloot hielp.
Het tegenwoordig Kabinet daarentegen heeft
dat jagen naar succes er rustig aan gegeven,
en uitsluitend gevraagd naar de goede logische
orde, waarin de onderscheidene ontwerpen op
elkander volgen moeten. Die vaste orde eischt
dat nu althans eerst de Ziekteverzekering voorop
ging, en dat. daarna eerst de Pensioenverzekering
Een Oost-Astatische vertelling
Wanneer ik terugdenk aan dien tijd, ver
wonder ik mij, dat ik zoo kalm en gelaten
kon zijn in mijn lot. Vreemd als het schijnen
uloge, toch is volslagen wanhoop niet zonder
een bijsmaakje van genot. De man, die voor
zichtig zijn weg zoekt in een modderige straat,
is bang, dat hij zijn glimmende laarzen bespat
ten zalhij zet de kraag van zijn jas op om
zich te beveiligen voor de droppels, die beginnen
te vallen >011 ziet verlangend uit naar eene schuil
plaats, maar laat hij bij ongeluk in een plas
trappen en zich tot over de ooren met slijk
bezoedelen, gedaan is het met alle angst en
alle voorzichtigheid. Geen geweld van het we
der kan nog bijbrengen aan zijne ellende en
bijgevolg verlicht een straal van'geluk zijn don
keren horizon. Hij heeft het uiterste bereikt.
Het lot kan hem niet erger treffen en er ligt
een soort van voldoening in de zekerheid ervan.
Zoo was liet mij gesteld op een schoonen dag.
Ik was in het laatste stadium gekomen.
volgde. Dienovereenkomstig handelde liet Kabi
net dan ook. Het weerstond de verleiding om
de kiezers naar den mond te praten, en handelde
enkel naar plicht.
En al mogen nu onnadenkende publicisten dat
uit de hoogte veroordeelen, er is geen ter zake
kundig man, die deze zelfstandige kracht, 0111
den volkswaan te weerstaan, en uitsluitend op
den eisch der zaak te letten, niet waardeert.
Ook op zichzelf is de voorziening in deze aan
gelegenheid van hooge betoekenis voor onze volks
ontwikkeling.
Men heeft zich wel eens ingebeeld dat voor
de schade, uit ziekte opkomend, ten onzent reeds
genoeg was gedaan. En dankbaar moet erkend
lo. dat ziekte- en begrafenisfondsen reeds een
tamelijke uitbreiding hadden gevonden; 2o. dat
een vrij groot tal werklieden de noodzakelijk
heid inzag om in deze kassen deel te nemen;
en 30. dat niet zoo weinig patroons reeds op vrij
goede wijs in den nood van hun krank perso
neel voorzagen.
En toch, als men, gelijk wij in de gelegen
heid waren, de statistieke gegevens van een en
ander inziet, hoe sloeg de uitkomst dan tegen,
zoodra men de zaak over heel het land over
zag. Wat had dat alles dan nog weinig te be
duiden, èn wat het aantal personen, èn wat de
voorziening èn wat het loon tijdens ziekte be
treft. Voor do begrafenis was meest dan nog het
meest gezorgd.
Toch mag geen oogenblik uit het oog worden
verloren, wat verwoesting eenigszins aanhoudende
ziekte in het huishouden vooral van den werk
man aanricht.
Zelfs zij, die van vaste, altoos doorgaande mid
delen, uit bedrijf, rente of salaris leven, en be
trekkelijk ruim kunnen rondkomen, omdat ze over
een f 2000 's jaars en meer beschikken, merken
het toch maar al te duidelijk, hoe, ook al loopt
hun inkomen door, de meerdere uitgaven, door
ziekte veroorzaakt, de regeling van het huishou
den in de war stuurt.
Maar heel anders nog komt de zaak te staan,
als zulk een krankheid een gezin bezoekt, dat
van iets meer dan een gulden per dag levend,
met de ziekte van. den kostwinner ook het
inkomen gestuit ziet. Dan moet er geborgd,
dan moet er geleend, dan moet al wat nog
iets waard is naar den lommerd, en vindt de
man, als hij hersteld is, heel zijn gezin in de
war, en duurt, het nog weken en maanden na
zijn herstelling, eer hij den slag te boven is.
Gebrek aan het noodjge maakt bovendien, dat
de herstelling langzaam gaat. En niet zelden
herstelt de ééne ziekte in het gezin slechts,
om een ander lid van het gezin, juist ten ge-
vtólge van de geleden ontbering, op het ziek
bed te leggen.
Er zal dan ook aan een zeer groot deel van
ons volk een wezenlijke weldaad zijn bewe
zen, indien een regeling tot stand kan komen,
die teweeg brengt: lo. dat de kranke gereed
vindt wat tot zijn herstel moet dienen; en 2o.
Ik woonde in het goedkoopste van alle papie
ren huisjes en leefde op de manier der Japan-
neezen zelven van een handvol rijst zoo
dat ik bij ondervinding kan zeggen, hoe wei
nig men noodig heeft. Doch nu, als ik nogmaals
eten wilde, zou het zijn op kosten van mijn
Japanschen gastheer, die, zulks verbeelde
ik mij ten minste reeds vermoedens begon
te koesteren, dat ik niet in staat zoude zijn
de schulden te betalen, welke ik misschien hij
hem maken wilde.
llij was zeer beleefd, doch in een hoekje zij
ner oogen scheen argwaan te schuilen.
Ik heb de geheele wereld doorgereisd, vooral
in het Oosten, en overal hetzelfde ondervonden.
anneer een man zoover is gekomen, dat hij
aan zijn laatsten cent begint,, schijnt er iets
in zijne manier van doen te zijn hetwelk zijn
toestand aan iedereen blootlegt. Maar misschien
lag aJles ook maar in mijn eigen verbeelding
en maakte mijn kleine Japansche huisheer zich
volstrekt niet bezorgd over het, voldoen zijner
rekening.
Indien een ander, iemand die gevoel bezat
voor hel schoon®, daar in mijn plaats had ge
zeten op die kleine, eenigszins verheven ver
anda, zou hij waarschijnlijk eene verklaring heb
ben gevonden voor mijne geesteskalmto onder
mijne benarde omstandigheden, in de pracht
van het schouwspel, hetwelk zich voor hem
uitbreidde.
Maar dat gezicht was mij al zoo bekend.
indien gedurende zijn krankheid hem zoodanige
inkomst verzekerd is, dat het gezin, ook al
moet het zich iets bekrimpen, toch met eere
het hoofd boven water kan houden.
Dit nu is het, wat dit wetsontwerp wil.
Het beoogt een toestand te scheppen, waarin
alle gezinnen, die niet meer dan een twintig gul
den per week hebben, in geval van ziekte ge
holpen worden.
Geholpen op allerlei manier.
In de eerste plaats door den kostwinner zelf,
als hij krank wordt, alle geneeskundige ver
zorging te geven, zoodat hij zoo spoedig mo
gelijk weer op de been kan komen.
In de tweede plaats, gelijke geneeskundige ver
zorging te verzekeren, als zijn vrouw of een zijner
liuisgenooten krank wordt.
In de derde plaats om te voorzien in de noo-
den, die in zulk een gezin elk kraambed mee
brengt.
In de vierde plaats, om den werkman ook
gedurende zijn ziekte een uitkeering, en wel van
70 pCt. van zijn gewone verdiensten, te ver
zekeren.
En eindelijk in de vijfde plaats, om, bij sterf
geval, het. bedrag te verschaffen voor een eer
bare begrafenis.
En verder:
Sluit nu aan deze ziekteverzekering voor ge
neeslijke kranken weldra een invaliditeits-verze-
kering aan, die de onherstelbaren opneemt, dan
gevoelt men, hoe op deze wijze een duchtig
bolwerk tegen het pauperisme wordt opgeworpen.
3 Januari.
Na Vele maanden van moedig, kranig verweer
heeft, het Russisch garnizoen der Mantsjoerijsche
vesting Port Arthur, dat onder bevel stond van
den held Stössel, moeten wijken.
Tegen de overmacht, tegen de verpletterende
kracht van den tienvoudig sterkeren vijand baat
geen verdere tegenstand.
Dat Stössel dit heeft ingezien, na alles gedaan
te hebben om de machtige vesting, die aan zijn
beleid en zijne zorgen was toevertrouwd te redden,
doet dezen bekwamen hoofdofficier in ons oog
slechts rijzen, ook als mensch.
Boven de doorluchtig-phantastische apotheose
van een „heldendood", waarvan het epos der pa-
triotisch-gestemde dichters nog vele jaren zal ge
wagen, verkoos hij het behoud der levens van
hen, die aan zijne leiding waren toevertrouwd,
zoodra hij begreep, dat hier geen verweer, geen
verzet meer baatte. Vrees noch aarzeling heb
ben de Russen, die Port Arthur poogden te be
houden, zoovele maanden lang, gekend.
Zij beseften, dat hun manmoedig verweer voor
den landgenoot, (tie ginds, in de Mantsjoerijsche
De hemel weet, hoe dikwijls ik het al had
genoten, terwijl ik dien heuvel heklom en neer-
blikte op de stad beneden mij en op de schoone
haven van Nagasaki, die er achter lag.
Het water was helblauw en bedekt met sche
pen van alle natiën, van den geduehten oor
logsbodem tot de gewone oceaanstoomers en
de kleine kustvaartuigen.
Het was een telkens veranderend en steeds
aantrekkelijk schouwspel; doch ik had het in
derdaad reeds al te lang onder de oogen gehad
gedurende de eentonige maanden van vruch
teloos worstelen voor het beetje rijst en de el
lendige woning, welke ik niet kon ontberen.
Zonderling genoeg was het niet aan deze haven,
dat ik dacht maar aan eene andere. 'Een an
dere, ver weg in Europa, de haven van Boulogne
in het noorden van Frankrijk, waar ik in één
dag met mijn eigen jacht vertoefde, vóór ik
naar Amerika vertrok.
En het was een grappige gedachte, welke
de haven van Boulogne in mijn geest deed op
rijzen. Ik had een soort, van omnibus in de
straten gezien, genaamd „Le dernier Sou". Ik
heb nooit de vracht betaald en een ritje ge
maakt met. dien wagon, die waarschijnlijk naar
eene wijk ging, welke dien naam droeg en thans
sprak ik in mij zelven met een lach: „Hier
ben ik in Japan, en hoewel ik nooit plaats ge
nomen heb in dien omnibus, hen ik toch aan
„Le Dernier Sou" aangeland.
Dien ochtend was ik alweder naar de ha-
velden, had goed te maken, wat de fouten, op
zettelijke en door slender en onkunde in 't leven
geroepene, van de ellendige bureaucratie, aan
ramp en onheil hadden teweeggebracht, van on
schatbare waarde was.
Zij volhardden.
Toen de hoop, dat de Russische zeemacht in
de Oost-Aziatische wateren haar kracht zou kun
nen doen gelden vervlogen was, lieten zij zich
niet ontmoedigen.
Ze volhardden.
Toen de hoop, dat de legers van generaal Koe-
ropatkin hen te hulp zouden snellen, een ijdele
bleek ondanks de zoo stellige verzekeringen
lieten zij daarom niet 'thart in de schoenen
zinken.
Ze volhardden
De mannen van Port Arthur hebben in den
loop dier maanden, gedurende welke zóóveel el
lende en ontberen zullen geleden zijn waarvan
de buitenwereld niets te weten kwam. Rusland
onschathaar-kostbare diensten bewezen.
Dat de zaak uit moest loopen op nederlaag
der Russen, was gemakkelijk genoeg te voor
spellen.
Wat vanuit Petersburg over het te-bijstand snel
len van Rozjestwenski's eskader telkens bericht
werd, was er immers op aangelegd om de ge
moederen te sussen.
Generaal Stössel zal 'twel geweten, wel be
seft hebben.
Toch hield hij stand.
Bat is het mooie, het bewonderenswaardige
in de houding van dezen veldoverste.
Hij worstelde, ook met gevaar voor eigen, ern
stig bedreigd leven, voor eene zaak, waarvan
iiij wist, dat zij op een teleurstelling, een nederlaag
moest uitioopen.
Hij, Stössel, alléén was en zou blijven de man,
die weten zou, hoeveel offers hij had moeten
brengen 0111 te doen wat hij volbracht had.
Toch hield hij vol.
Indien het woord, liet begrip vaderlandslief
de zin tot opoffering voor de gemeenschap
iets schoons in zich heeft; iets bevat, het
welk tot reine en echte geestdrift kan vervoe
ren, dan is 'twel zeggen wij zonder aarze
len en zonder schijn van mooimakerij deze
vorm ervan
De Russen hebben, gelijk te verwachten was
en uit de telegrammen ten overvloede is ge
bleken ervoor gezorgd, dat den vijand, die
Port Arthur thans zegevierend zal binnentrek
ken, zoo min mogelijk van de hunkerend-ver
wachte buit in handen valt.
Het eskader is vernield, gedeeltelijk door Rus
sische hand zelve.
Wat door dynamiet nog verder te verwoesten
viel, is ten gronde gegaan.
Het voordeel der in-bezit-neming van deze ruïne,
door de Japanners, is allereerst, allermeest het
vr ij-word en van Togo's eskader, als
mede de mogelijkheid, dat wat er van de be
ven gegaan om werk te zoeken. Even als mijn
laatste cent, had ik dat denkbeeld er thans aan
gegeven. Overal was ik geweest 0111 mijne dien
sten aan te bieden, niets vragende dan arbeids
loon voor arbeiders werk. Doch mijne opvoe
ding was die van een heer geweest en ik kwam
tot de ontdekking dat mannen van zaken geen
hceren als werklui willen aannemen.
Ik had alle redenen om geheel ontmoedigd
en terneergeslagen te zijn, doch zonderling ge
noeg ik was het niet. Was ik eindelijk in dien
toestand van onverschillige kalmte geraakt van
den vagebond? Was mijne rustige zorgeloosheid
die van den gewonen landlooper?
Zou ik er eindelijk toe geraken, eenvoudig
mijn voedsel te gaan bedelen, met de zekerheid,
dat ik elders Zou verkrijgen, als men hier wei-
i gerde
Rij later inzien meen ik de oorzaak van mijne
betrekkelijk opgeruimde gemoedsstemming te
moeten zoeken in een voorgevoel van op han
den zijnde gebeurtenissen, welke reeds hare scha-
i duw vooruit wierpen.
Terwijl ik daar' in het warme zonlicht zat en
over de drukke haven blikte, dacht ik aan
het gezégde: „Wanneer mijn schip eens aan
komt."
(Wordt vervolgd,)
