voor Schiedam en Omstreken.
28ste Jaargang.
Zaterdag 18 Maart 1905.
No. 8158.
tweede BLAD.
Snuifjes.
tlr'To.1 "V' Wee' 0011
ve0rstnrLVrbeeldanSSWerk' Waard°°r 0ns zuiver
8»«ieP„sVUji'nmH*te lede™ SOdS<li1e"St
Staten-Generaal.
Gemengd Nieuws.
WMkTo JS V per ?arden Z1'35' Per maand 45 cent en per
ee* 10 cent Franco per post door geheel Nederland ƒ2.—»per kwartaal
Afzonderlijke nummers 2 cent. ,F
rwelfa,looider^X^St
wee' y r r Weer teruggest°°ten, die nu op
g zijn naar de sociaal-democratie. Wij kunnen
Jus de vrijdenkers niet volgen, en moeten er ons
beslist tegen verzetten, dat men de leus: gods
dienst is privaatzaak verandere of wegneme uit
ons program". b
ABONNEMENTSPRIJS:
koSt lï l J t dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen, en
strattbTlnT"ennWOnd?i dT!ijks aanSenomen aan ons Bureau: Boter-
tiaat 50 en bij alle Boekhandelaren, Postdirecteuren en Brievengaarders.
BureauBOTERSTRAAT 50.
PRIJS DER ADVERTENTIëN:
Van 1—6 regels 0.77 met inbegrip van bewijsnummer.
Elke regel daarboven 121cent.
Driemaal plaatsen wordt tweemaal berekend.
Ingezonden mededeelingen 25 cent per regel.
Voor herhaaldelijk ad verteeren worden uiterst
lijke overeenkomsten aangegaan.
bil-
Telefooniiurainer 85. Postbus no. 30.
Het is overbekend, hoe de socialisten altijd bewe-
heel ,g°dsd;en^ Privaatzaak is, en dat men
Dat St T k i 6n t0ch godsdienstig.
en ieder. Toch willen wij het hierin 't licht
tellen, opdat het steeds duidelijker blijke en nog
meerderen moge overtuigen.
De bekende Duitsche socialist Bebel noemde den
erstand met bevredigd kan worden hij is goed
nieT kan zeide hij, waar men nog
gótemeent T' V°°r de Slaafeche Roomscbe
social, t k met m^denken Een andere
Maaedenh pre^ r d™ Bebel, kenmerkte te
als zuivererghuicheÏaUrV PrivaatZaak"'
had Maar B^hoi aF man §eliik ln
door t k Van Z1Jn kant ^rdedigde de leus
»»ne p„rlij op5en
onderwin maar brenge hem
middel tegen^Kerk en T™ beSt8
goede opvoeding doet 1 j godsdienst, en een
de scho'ol mSt Sen",80?'!61184
tegen den pastoor in 't de onderw^er
Daartoe moeten de school'W°rden geroePen-
vormd worden en de l het onderw^ her
van de Kerk".worden losgemaakt
den Ven*ZSÏZiSTT de lui ^r-
aar men mag daar vooral niet ruiterlijk voor
uitkomen »\Aant," zei Bebel nog „als wijmeeginl
g.n met de plannen der vrijdenkers en verklaarden
dat elke socialist godloochenaar moet zijn, dan
zouden wij een onoverkomelijken scheidsmuur
opnchten tussclien ons en hen die niet zoo denken
en nog ver van ons afstaan; de schade zou dan
zijJ ,fn ath°heke districten niet te berekenen
Zoo ziet men, hoe het volk bedrogen wordt»
Met voorspiegelingen tot lotsverbetering, praatjes
over uitzuigery door het kapitaal enz. enz. wordt
e gelijmd en ontevreden gemaakt, en onderwijl
s men bezig den godsdienst en het geloof te on
dermijnen en weg te werken.
Op maatschappelijk gebied, waar het wezentlijk
om otsverbetering gaat, zijn de secialistische leiders
"let beter- Dit klinkt ongelooflijk, en toch
is iet waai. Dat geroep om sociale verbetering
maar een middel om de arbeiders op hun hand
je knjgen. Alweer Bebel is het, die zegt»dat
het den aanvoerders niets raakt, of de toestand
van den arbeider werkelijk verbetert; de hoofd
zaak is, bepaalde eischen te stellen, zooals geen
andere partij dat doen kan; het volk moet onte
vreden blijven, de wond moet schrijnen." En
daarom stemden in Duitschland de socialisten
telkens tegen de sociale wetten, welke werden
voorgesteld in het belang van het volk
Een Belgische socialist vertelde publiek in den
trein, «hoe minder de werklieden verdienen,
zooveel te beter voor het socialisme". Door dezen
socialist en zijne partijgenooten werd in de Kamer
van Afgevaardigden gevraagd om verzekering van
den werkmanmaar het volk van een ander
kopstuk bleek bij voorkomende ongevallen niet
verzekerd te zjjn. Men zou toch denken dat men
zeil alvast doet, wat men eischt van den Staat,
Maar dan kent men de socialisten nietDat zelfde
kopstuk eischte mee afschaffing van de rempla-
Canten, maar toen zijn zoon moest loten, stortte
hij vooruit 200 francs voor een plaatsvervanger!
Even oprecht zijn de Socialisten waar het gaat
om te schetteren tegen oorlog, zoogen. uit liefde
voor het volk, dat daar het meest door lijdt. Maar
niettemin zijn zij best te spreken over den Rus-
sischen oorlog, die toch stroomen bloeds en dui
zenden menschenkvens kost. Die oorlog steunt
immers hunne positie en hun revolutieplan in
Rusland, en dat is de hoofdzaak, zei Bebel de
partij moet vooruit gaan, al kost het tallooze
slachtoffers onder het volk. En Het Volk, hoofdor
gaan der Socialisten in óns land, schreef den dag
voor het laatste oproef in Rusland«Wij voelen,
dat het bloed der arbeiders gaat stroomen. En
toch, wij zouden niet durven, niet willen en vooral
niet kunnen wenschen, dat het niet gebeuren
ging. Hadden wij de teugels in handen, wij zouden
ze loslaten
Waar blijft hier nu de liefde voor het volk,
waarvoor de heeren Socialisten heeten te strijden
Men ziet het, zij offeren dat volk gewoonweg op,
als dit hunne belangen kan dienen.
EERSTE KAMER.
Zitting van Vrijdag 17 Maart.
Bij de behandeling van het wetsontwerp be
treffende een
geldleening ten laste van den Staat
verklaarde de minister van Koloniën
met stelligheid, dat het niet de bedoeling is een
herhaling van deze leening in uitzicht te stellen;
en dat de Regeering integendeel zal blijven stre
ven naar een gezonde verklaring der Indische
geldmiddelen.
De minister van Financiën verklaar-
dat, behoudens onvoorziene omstandigheden, de
voorschotten aan Indië uit 's Rijks schatkist ver
strekt, ten volle zullen kunnen worden afgelost.
De heer Waller wees op het gewicht van
het vraagstuk der financieele verhouding van Ne
derland tot zijn koloniën en hoopte dat de mi
nister een bevredigende oplossing mocht vinden.
Nadat de heer Van der Bies en zijn voor
nemen had te kennen gegeven bij een volgende
koloniale begrooting dieper op de kwestie van
gedwongen cultures te zullen ingaan en na kort
repliek van den minister van Koloniën,
werd het leeningsontwerp zonder sremming a a n-
genomen.
Verder werden nog eenige ontwerpen aange
nomen, waarna de vergadering tot nadere bijeen-
toeping is uiteengegaan.
Een vorst op de locomotief. Vorst
Ferdinand van Bulgarije heeft onlangs, toen hij van
Londen komende van Calais naar Parijs reisde, den
afstand van Abbeville naar de plaats van bestemming
afgelegd op de locomotief van den express van de
Compagnie du Nord. Hij wilde gaarne genieten
van de buitengewone snelheid van deze trein en
meende dat niet beter te kunnen, dan naast den
machinist en den stoker. Te Abbeville liet hij de
heeren van zijn gevolg alleen in den salon en ge
kleed in eenzelfde pak als de machinist, vergezeld
van een ingenieur van de maatschappij, verhuisde
hij naar de locomotief. De regen viel bij stroomen
neer en de vorst zag er by aankomst aan de
»gare du Nord" ontoonbaar uit. Hij werd er ont
vangen door de directeuren van de maatschappij,
tot groote verwondering van de op 't perron aan
wezige reizigers, die niet konden begrijpen, waar
om zoovele voorname personen een machinist, die
natgeregend en zwart van stof van zijn locomotief
stapte, met zooveel respect begroetten.
Den mai kies als bedelaar. Bij de jong
ste der vele arazia's" welke de Paryzer politie
houdt, was onder de bedelaars en landloopers een
man met een prachtigen witten baard. Hij ver
klaarde aan den commissaris«Ik zal voor den
tweeden keer naar het Depot worden gezonden en
om mijn loopbaan waardig te eindigen, zal ik u
zeggen wie ik ben.
Ik heet vader Samis, maar ben eigenlijk Jean
Manfaux, markies van Samis, in 1826 geborenen
de laatste afstammeling van een zeer beroemd
geslacht."
De papieren, welke de landlooper bij zich had,
bevestigden geheel zijn zeggen en er bleek uit, dat
hij afstamde uit het wegens zijn dapperheid be
roemde geslacht der graven van Samis onder Hen
drik IV. Op de vraag van den commissaris over
zijn onwaardig leven antwoordde de grijsaard
»eifgenaam van een groot geslacht zonder eenig
verinogen, kon toch een Samis niet van handar
beid gaan leven. Ik wenschte geen meester boven
mij, en verkoos vrij te leven." Zijn voorspelling
kwam uit, hij werd opnieuw naar het cachot ge
bracht.
Zonderlinge opdrachten. De «Aca-
demie des Sciences" ontvangt vaak zonderlinge
opdrachten van schenkers van gelden voor prijzen
op wetenschappelijk gebied.
Zoo heeft nu mevrouw Guzman ter nagedachte
nis van haar zoon Peter, een Peter-Guzman-prijs
van 100.000 fr. beschikbaar gesteld voordengene,
die het eerste zal vindenjeene rechtstreeksche ver
binding met de planeet Mars of eenige andere
hemel-lichamen..
Daar deze gemeenschap nu maar zoo niet dade
lijk zal verkregen worden, heeft zeer wijselijk de
Academie de bepaling weten te verkrijgen, dat de
bespaarde rente van het kapitaal om de 5 jaar
zal worden gegeven aan wien het meest op weten
schappelijk gebied tot het eenmaal verwezelijken
der planeten-gemeenschap bijdroeg en voor de
eerste maal zal in 1905 deze prijs worpen toege
kend.
De Academie ontving eveneens een kapitaal van
frs. 100.000 ter belooning van een uitvin
ding van een geneesmiddel tegen de cholera
of voor een voorbehoedmiddel daartegen. Zoo
lang dit genees- of voorbehoedmiddel niet
zal ontdekt zijn, moet de rente dienen tot
het uitloven van prijzen voor bestrijding van
huidziekten als ringworm en dergelijken of gege
ven worden aan wien het meeste licht over deze
ziekte verspreidde.
Gedurende 25 jaar sedert 1896 heeft de Aca
demie de beschikking over een prijs aan frs.
24000 jaarlijksche toelage aan den gelukkige,
welke een genees-of voorbehoedmiddel tegen de te
ring vindt. De eenige voorwaarde is dat de Aca
demie het middel «afdoend" zal vinden.
Dan zijn er nog pryzen voor jonge zoölogen, om
zonder staatshulp hen in staat te stellen hun
aandacht te kunnen wijden aan Egyptische en
Syrische diersoorten zonder wervelkolom.
De prijzen, men ziet het, zijn nogal eens uit
geloofd met onderwerpen, die niet zoo dadelijk
voor de hand liggen.
Lawinegevaar in de Alpen. De winter
sneeuw begint in de Hooge Alpen te smelten, en
daar dit gewoonlijk vergezeld gaat van lawinen,
ziet men de drie aanstaande maanden in de Al
pendorpjes met bezorgdheid tegemoet.
Overal worden voorzorgsmaatregelen getroffen.
Op gevaarlijke plaatsen worden stevige muren ge
zet, op steile hellingen boomen geplant, opdat de
sneeuwmassa's zullen breken, of het vallen der
lawinen geheel belet zal worden.
Maar tegen het geweld der natuurkrachten kan
de mensch slechts weinig doen. Groote boomen wor
den ontworteld, alsof ze zoo dun waren als lucifers.
Muren worden omgeworpen en zelfs huizen sleepen
de lawinen mee. Van het vernielend geweld van
een sneeuwberg, die van een steile helling naar
beneden rolt, kan men zich bijna geen voorstelling
vormen.
Lawinen van 500 tot 1000 meter breedte en
van 10 tot 20 meter hoogte zijn in dezen tijd van
het jaar geen zeldzaamheid. Heele wouden, ook al
liggen ze niet op den weg van de lawine, doch
slechts in de nabijheid, worden weggemaaid als
grasvan huizen, die op een afstand van ver
scheidene K.M. liggen, worden de ruiten gebroken.
Het eenige redmiddel, als men onder een lawine
geraakt, is zwemmen.
Men moet trachten zich boven de oppervlakte
te houden en dat kan slechts door zwembewegin
gen gebeuren. Als men er onder raakt, is't gevaar
groot. Men kan bij het afglijden in aanraking
komen met een stuk rots of met een boom, en
dan is men verloren.
De ervaren Amerikaansche bergklimmer Charles
Baumgarten, uit Chicago, vertelt, hoe hij op de
Pointe d'Orny in het grootste gevaar verkeer le.
Den 4den Januari verlieten myn vrouw en ik,
zoo verhaalt Baumgarten Vevey, en gingen naar
Champexdaar ik den weg goed kende, gingen
wij zonder gids. Alles ging goed, tot wij bij een
sterke sneeuwhelling kwamen, die er onveilig
uitzag, en ik ging alleen, om inspectie te hou len.
Een goede gids had dat nooit gedaan, maar het
was de kortste weg, en ik sloeg hem in. Mijn
vrouw liet ik een weinig naar beneden klimmen,
opdat zij in geval van gevaar, veilig zou zijn. Ik
was nauwelijks 20 meter gestegen, toen scheen
het mij, alsof er een scheur dwars over het sneeuw
veld liep en de geheele massa begon naar beneden
te komen. Ik had nog juist den tijd, op mijn rug
te gaan liggen en armen en beenen zoover moge
lijk van elkaar te plaatsen, toen reeds de lawine
met steeds toenemende snelheid langs de helling,
die 120 M. hoog was, kwam rollen. In het volgen
de oogenblik lag ik buiten adem op een rotsblok,
op kleinen afstand van den afgrond. Nog twee
stappen verder, en het was met mij gedaan ge
weest.
Ik was slechts aan den rand van de lawine ge
weest en als door een wonder op het rotsblok
geworpen. Ik stond op en keerde naar mijn vrouw
terug, maar wij hadden voor een heelen tijd ge
noeg van het bergklimmen en gingen naar Cham
pex terug.
Een doeltreffende filantropie. Een
vermogende Amerikaan heeft eenige zeilschepen,
die niet meer voor de zeevaart geschikt waren
ingericht tot woningen voor kantoorbedienden,
die niet genoeg verdienen om op eenigzin* drage
lijke voet in de stad te wonen. De schepen liggen
op een gemakkelijk van overal te bereiken plaats,
en de bewoners krijgen er kost en inwoning tegen
betaling van f7 in de week voor vrouwen en f 8.75
voor mannen. Om evenwel te voorkomen, dat het
doel wordt gemist, wordt er naar de omstandig
heden van ieder, die zich aanmeldt, een nauwkeu
rig onderzoek ingesteld, en wordt niemand aan
genomen die meer dan t 25 per week voor vrou
wen of f 30 voor mannen verdient.
Een Japan sc h Gibraltar. Een Russisch
journalist, die, zich uitgevend voor een Engelsch-
man, in Japan rondgereisd heeft, deelt thans, na
zijn terugkomst in het moederland, zyn indrukken
mee. ln zijn eersten brief vertelt liy een en ander
van de vesting Yokosoeka, het Japansche Gibral
tar, aangelegd ter verdediging van Yokohama en
Tokio.
's Avonds laat kwam de loods aan boord. Hij
bleef er gedurende den nacht en den volgenden
morgen vroeg ging het met halve kracht, de golf
van Tokio in. De loods stond op de brug, en een
paar scheepslengten voor het schip uit voer een
klein stoombootje, dat door middel van vlaggen,
voortdurend signalen met hem wisselde. De haast
ontelbare wactnschepen voor Yokosoeka gaven
elkaar en het loodsenbootje ook telkens teekeus,
omdat de Japanners haast iederen nacht de dry-
vende mijnen verleggen.
«Rechts en links lagen rijen forten, grauwe
steenpyramiden, omsloten door water.
Geen kanon was zichtbaar, alle zagen er doodsc'n
en verlaten uit. Yokosoeka voorbijvarend, blijven
de booten zóó ver van de kust, dat haast niets te
onderscheiden valt, en geen nieuwsgierige toerist
met zijn kodak een kiekje maken kan. Later heb
ik me overtuigd, dat men ook vlak bij Yokosoeka
niets gewaar wordt wat aan een vesting doet
denken. Men kan tien jaren in het aardige plaatsje
wonen, zonder er ooit aan herinnerd te worden,
dat men als het ware op een vulkaan leeft, want
het is een wonder van vestingbouwkunde.
«Van de zeezyde is naderen zoo goed als onmo
gelijk. Van de landzijde komt men er in anderhalf
uur sporen van Yokohama uit, maar toeristen
mogen er niet naar toe. Vreemdelingen kuunen
er alleen verlof voor bekomen, als zij er zaken te
doen hebben, en dan moet de betreffende consul
borg voor hen blijven.
«Mijn consul, de Russische kon mij natuurlijk
niet helpen, maar een klerk van een soliede En-
gelsche firma, gaf my zijn papieren en daarop
voer ik naar Yokosoeka.
«Nergens heb ik iets kunnen ontdekken dat op
een fort leek en toch zijn de bergen rondom er
mee bedekt, maar het is het doel van de moderne
vestingbouwkunde, dat de forten onzichtbaar zijn.
Een katholieke zendeling heeft mij nadere inlich
tingen gegeven. Uy had het ombouwen van dit
visschersdorpje in een Gibraltar gezien. Achttien
jaren geleden werd met den bouw begonnen, maar
een sterke zeevesting werd het eerst in den Chi
neesehen oorlog. De laatste drie jaren is het spe
ciaal tegen Rusland gebouwd en na het afsluiten
van het verdrag met Engeland, werd een koorts
achtige bedrijvigheid ontwikkeld."
Pest in Indië. Aan de Standard wordt uit
Bombay gemeld, dat op het oogenblik in Indië de
pest met onvergelijkelijke woede heerscht. Er
sterven wekelyks 35,000 personen en alle midde-
