Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
Een ietectiTB-pscWeiis.
De harten omhoog j
28ste Jaargang.
Woensdag 31 Mei 1905.
No. 8219.
Feuilleton.
Officieele Berichten.
Hoogere Burgerschool
Algemeen Overzicht.
H
H laat:
hekiC voor zich uit en stond ze te
ABONNEMENTSPRIJS:
Dit blad verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen, en
kost voor Schiedam per 3 maanden 1.35, per maand 45 cent en per
week 10 cent. Franco per post door geheel Nederland ƒ2.-"per kwartaal.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Boter-
straat 50 en bij alle Boekhandelaren, Postdirecteuren en Brievengaarders.
BureauBOTEltSTRAAT 50.
PRIJS DER ADVERTENTIëN:
Van 1—6 regels ƒ0.77 met inbegrip van bewijsnummer.
Elke regel daarboven 12i/j cent.
Driemaal plaatsen wordt tweemaal berekend.
Ingezonden mededeelingen 25 cent per regel.
Voor herhaaldelijk adverteer en worden uiterst bil
lijke overeenkomsten aangegaan.
Telefoonnummer 85. Postbus uo. 39.
Y Wegens HEMELVAARTSDAG, zal de
schiedamsche COURANT,
jj 1(1(1 voor Schiedam en Omstreken,
011 der d a g-a v o n d niet verschenen.
mei vijljurigen Cursus.
,v°or JONGENS en MEISJES)
te Schiedam.
in ^igl ^0(>'atingscxainen zal worden afgenomen
JOK*»!*0 helft van Juli.
Waar u'4 Nederlandsche gemeenten,
CUr ee" Hoogere Burgerschool met vijfjarigen
doen f aat' worden alleen toegelaten, na vol-
zich a^elegd examen, als er plaats is, tenzij zij
gev ^Derwoon te Schiedam vestigen, in welk
getïl Z1J worden gelijkgesteld met Jongelieden uit
5 eenten waar geen Hoogere Burgerschool met
AanUl-fUS is Sevest'gd.
t e van Candidaten kan geschieden vóór
Voorn schriftelijk, met opgave van naam,
de aam en datum van geboorte der Candidaten,
den se waarvoor het examen gedaan zal wor-
rn0n?n,.de school waaraan zij onderwijs ontvangen
"--2i/ -n° e'ken Dinsdag en Donderdag van IV4
'4 m het Schoolgebouw.
De Directeur,
M. HORN.
Y volle veertilg dagen 11a Zijne glorievolle
J'rrijzenfe had de Heil,and met Zijne beminde
Hingen pp aarde doorgebracht. De tijd was
t gekomen, waarop Hij tot Zijnen Vader zou
djia'1"' ^eert^ dagen had de Heer nog tot Zijne
^'cipelen gesproken, hen geleerd en vermaand,
to n ®e'Wezen °P den zwaren arbeid die hen wacht-
'naar 'ook hen vertroost met de belofte den
oost 'te zullen zenden, den Geest der .Waar-
die hun alle waarheid zou leeren. Voor
st had Hij Zijine getrouwen toegesproken
«n Olijfberg, en voor aller pogen steeg Hij
n hemel.
'heerlijk-schoonen feestdag viert de Kerk
Pr- Sursum corda! Het h,art, de harten van
«uiiein 'i
omhoog! De dagelijksohe bezigheden ge-
en het oog naar den hemel geslagen. Daar
Y 'het ons, goed zijn id den geest te ver-
■j-Pin, daar toch. is ons Vaderland,
e1 aarde, p zeker, zij, vraagt een goed, pen
is J "Struik v(an al onze krachten. Uit aarde
k© °r'S ^chaam jg emaakt, tot stof ,zal het weder-
j. 0,1 Zonder arbeid geen brood, maar het
alleen mag ons hoogst bestaan niet zijn.
ger is de ziej geschapen niet Voor de parde,
r (Voor den schoonen hemel.
StIkT' SWm cord(l Omhoog de harten op den
hm °n€n ^ees'dag van, 'sHeeren Hemelvaart 1 Na-
Vat haar feestkleed aangetrokken, maar
de zinnen streelt, moet wijken voor wat
djoel des geloofs bestraald wordt. Het
e den christen goed op den dag van 's Hee-
16)
W0fS het toppunt van de verrassingen, die
Avond ha/d opgeleverd.
Win 4 fharnanten, de diamanten", riep de heer
rend e^>er e11 z'ch volstrekt niet 'bekomme-
vtixjij'6 '°rn hewustelooizen toestand van zijn
hals hij, nam de diamanten van haar
'tpou.wd1' ,^SO'^ zijn geluk nauwelijks ver-
WiL heer Sptton en Philippa, betreft, zij
Wef?>&U ^ers''; een verbaasden blik op de ju-
ca, keken toen elkaar aan en stelden daar-
pilles in het werk 0111 hun moeder M te
uroitgen.
Ik wajs misschien nog het meest verwonderd
hen allemaal.
Winti benige minuten,
voor mevrouw
w**» haar 'bewustzijn herkreeg en in-
ffe'n t1 hield ik mij bezig met naar haar ccht-
m' W)-0lt dijken. Hij had de diamanten reeds
V'l'i zak gestoken en stond zijn vrouw met
half somberen, half medelijdenden JbE'k
1 h, starenj maar bij de, eerste beweging
ren Hemelvaart te denken aan de glorie, de heer
lijkheid, die hem na een welbesteed leven wacht.
Als onze bestemming nu, eens niet verder reikte
dan tot het graf, hoe zou het hart van den wel-
denkenden mensch met droefheid vervuld wor
den. Geen belooning voor wat hij, met de ge
nade jVan God, goeds gewerkt h,eeft; .geen loon
voor het met geduld gedragen leed, voor de
ellende, die zijn deel was, voor de ongelukken
en jrampen, die hij uit de hand van God heeft
aangenomen! De gedachte alleen -i's verschrik
kelijk Voor den christen. Maar het geloof zegt
ions, |dat °ns leven hier slechts een proeftijd is,
en onze bestemming aan de andere zijde van
het graf ligt.
Wat heeft dan hij, dite gelooft, veel voor op
den pngeloovilge 1 Ook deze treffen rampen en
wederwaardigheden, paar hij beschouwt ze niet
als (middelen ter heiligmaking, ter loutering; hij
klaagt en mort. Hij heeft het „Sursum corda
wel eens gehoord, misschien, maar begrepen nim
mer. De Zlondag, de feestdag is voor hem een
dag van rust; hij behoeft dan ,zijn dagelijkschen
arbeid niet te verrichten, hij is vrij, maar voelt
zich geen kind Glods, hij denkt niet aan zijn
Vader, die ook hem Voor zijn .schoonen hemel
geschapen heeft.
Stirsum corda!
Het hart omhoog! Onze Verlossing is (Vol
trokken. Christus heeft aan de gerechtigheid
Zijns Hemelsehen Vaders Voldaan. Door Zijn lij
den pn dood heeft Hij de boeien, die ons om
knelden, geslaakt. Hij heeft zijne zending door
eene glorievolle verrijzenis bevestigd. Hij heeft
ziijne Kerk gesticht. Nu keert Hij terug tot den
Vader, die Hem gezonden heeft. Hij voert met
zich de eerstelingen van den buit, op Satan be
haald. Met Hem treden in de heerlijkheid de
aartsvaders ivan het Oude Verbond, die met zulk
een groot Verlangen naar de komst van den
Messias, den Verwachte der volkeren, hadden
uitgezien; jie profeten, die heel den wandel van
den Godmensch op aarde hadden voorspeld.
De hemelen zijn heropend. Sursum corda! Wij
mogen weder Van de aarde opzien en den blik
werpen naar het scboone vaderland, waar geen
ellende pf jammer, geen ongelukken of tegen
spoeden pns meer treffen kunnen. Den blik dan
gewend naar die plaats, waar de eeuwige heer
lijkheid flen christen wacht. De aarde, zij kan
den jmensch niet Mijtend bekoren; zij laat met
al haar pracht eene leegte in het menschenhart,
eene onvoldaanheid, die den mensch op den
duur tot moedeloosheid brengt. Wat is de be
stemming (Vpn mijn leven? Waarheen ga ik?
Ziedaar ,twee Vragen, die voor den mensch le
vensvragen zijn. Hij die leeft als het red-el-ooze
vee, heeft niet geleefdalleen hij, die zich het
doel Van zijn bestaan op aarde bewust is, leeft
het heerlijk leVen mee; voor hem is het „Sur
sum corda" geen ijdele klank.
die zij maakte, wijdde hij zich geheel aan haar,
terwijl de heer Sutton en Philippa zich daar
entegen ..terugtrokken, alsof zij vreesden, baar
oogopslag te ontmoetenEn wel mochten zij
diait doen, want haar bliik was verschrikkelijk,
tocin zij van de sofa., waarop men haar gelegd
had, opstond 'en hen allen beurtelings aanzag.
Doch plotseling, voor zij iets zeggen kon, voel
de zij den tocht in haar hals en haar hand
daarheen brengende, had er in eens een groo-
te Veraindering bij haar plaats,.
„Wile, wie heeft het gewaagd" begon zij;
doch toen zag zij haar man in de oogen en
haar zelflbeheenschiing verliezende, voelde zij
naast zich naar een stoel en liet er zich
opvallen.
„Indien gij naar u,w juweelen zoekt", zei haar
man, „die heb ik.
'Het was een vreemde gril, om ze ónder jn
plaats van èp uw japon te dragen en dan te
vergeten, waar gij ze gelaten had en u te ver
beelden, diat zij gestolen waren."
Zij Echtte haar slanke, witte hand omhoog,
alls om te protesteeren, maar haar trots scheen
gebroken en in hare oiogen blonken tranen.
„Lawrence", riep zij uit, „wat heb ik niet
voor je gedaan en hoe beloon je me daarvoor."
„Mama", zei: de jonge man. Philippa's hand
vastgrijpende, „kondt u van mij ©en beter be-
llooeing verinnigen, dan dat ik mijn leven ge
beterd heb Een jaar geleden was ik een schan-
dic en. oneer vooi des familieeen man.
31 Mei.
Nu we bi zonderheden over den zeeslag bij
Tsoesjima, in de straat van Korea, hebben ont
vangen, kan men veilig aannemen, dat het fei
telijk: geen nederlaag, maar een debacle is. Slag
schepen, zijn in den grond gehoord, gepantserde
kruisers zijn genomen, duizenden matrozen en
hoofdofficieren zijn gevangenen.
Het is niet te begrijpen hoe het mogelijk js,
dat de Russische vloot totaal vernietigd is ge
worden, terwijl de Japansche vloot geen belang
rijke schade heeft, bekomen.
R o z j e s t w e in s k y.
De Russische vlootvoogd was werkelijk iemand
van groote bekwaamheid. Rozjestwensky behoor
de tot de bekwaamste en ervarenste officieren
van de Russische Marine.
Hij was in 1876 van de marine-academie ge
komen en in .1855, bij. keuze, tot kapitein yan
den tweeden rang bevorderd. Daarna voerde hij
in, 1890 en 1891 achtereenvolgens bevel over
verschillende oorlogsschepen, het laatste over den
(eveneens in den slag bij, Tsoesjima gebleven)
kruiser Wladimir Monomach en het pantserschip
Perwenets. In 1893 volgde, wederom wegens bij
zondere verdiensten, zijne bevordering tot schout
bij-nacht, en in 1902 werd hij a la suite yan
den Tsaar geplaatst, als belooning voor zijn voor
treffelijke leiding v'an de manoeuvres van de Oost-
zeeVloot, in tegenwoordigheid van Keizer Wil
helm II. lm het vólgende jaar werd Rozjest
wensky tot souschef van den admiralen staf be
noemd. Ook op zijn tocht naar Wladiwostok
heeft hij, hoe ongelukkig ook zijn botsing met
de Japansche zeemacht is afgeloopen en hoe-
vele raadsels hij op dien tocht de wereld pok
heeft opgegeven, ongetwijfeld bewonderenswaar
dige dingen gedaan bij hot overwinnen van de
ongewone moe iel ijk heden, waarmede hij als Vloot
voogd te kampen had.
Een Franseh militair deskundige schrijft in de
Parijsche editie van de New- York Herald van
gister
Wij moeten, voor alles, onze bewondering be
tuigen voor admiraal Rozjestwensk die de opvat
ting gelogenstraft heelt van de ervarendste marine
deskundigen van alle landen, volgens wie elke
poging om uit de Oostzee naar de Gele Zee een
eskader van zoovele verschillende en verouderde
eenheden te brengen, die zich telkens op volle zee
van voorraden moesten voorzien en bemand waren met
ongeoefende epuipages, een utopie was, die op een
jammerlijke mislukking moest uiiloopen. De onver
schrokken admiraal heeft na alle moeilijkheden
die zich de een na de andere, op zijn tocht voor
deden, weten te boven te komen. Met een onwrikbare
wilskracht streefde hij het doel na, dat hij zich
van den beginne af aan gesteld had, om tenslotte
de vijandelijke vloot te bereiken en haar een
die: door de geheel© wereld met verachting werd
aangezien en vbor wien u alleen ©en mede
lijdende toegevendheid betoonde. Nu kan ik
dooi' d© straten gaan en behoef mijn oogen
Voor niemand neer te slaan; ik ben weer pen
man en daarvan daarvan is 'dit. dierbare
wezen de oorzaak. Is, dat niet genoeg, om u
over het hoofd te do-en zien, die nietswaar
dige -ongelijkheden, waardoor nw trots onaan
genaam is aangedaan, maar die toch u,w hart
niet kunnen 'treffen?"
Maar mevrouw 'Winchester was niet een van
die naturen, bij- wie een beroo-p als dit ©enig©
snaar doet 'trillen; integendeel, zij scheen daar
door Veeleer iets van hare vroegeren hoogmoed
te herkrijgen.
„De liefde Van je moeder was dus niet vol
doende, om je doen terugkeeren tot het juiste
begrip v.ain 'wat. je haar en jezelf schuldig was?
Mijn opofferingen, mijn sympathie, mijn pogin
gen, om je hoog te houden tegenover de af
keuringen van de gehee-le wereld, was dat alles
niets voor je. Moest je wachten tot een gering,
onbeduidend meisje je toelonkte, ©en kame
nier, een
„Moeder", viel haar zoom in de rede, dit
maal met strengheid in zijn toon, „Philippa
is een damezij is daarenboven mijn vrouw
©11 daardio-or van gelijke -maatschappelijke po
sitie all's uzelf. Laten wij niet bitter zijn, maar
dankbaar. Voor mij heeft een engel haar in
trede gedaan in mijn leven."
beslissenden slag te leveren, alvorens Wladiwostok
te bereiken. Hij heeft geduldig de versterking die
Nebogatof hem bracht, afgewacht en is daarna
naar de straat van Korea gestevend, waar hij op
een goeden dag verscheen, tot verwondering van
de wereld die niet aan zulk een vermetelheid ge
loofde. Hij heeft alles voor alles gewaagd.
De zeeslag.
Uit Seoel wordt aan de Daily Mail geseind;
Admiraal Togo vertoefde op den ochtend van
Zaterdag met bijna alle groote Japansche schepen
op de hoogte van Mazampo. De Russen waren
door het oostelijke kanaal, d. i. tusschen Tsoesji
ma en Japan, in de straat van Korea binnenge
drongen. Admiraal Togo voer onverwijld met de
grootste snelheid om de noordelijke punt van
Tsoesjima heen, en toen hij het eiland voorbij
was, zag hij de Russen, die in twee kolonnes
naderden. Hij liet op de llank van de bakboord-
kolonne en op de spits van de stuurboordkolonne
een hevig vuur openen. Toen onder de Russische
schepen'wanorde begon te heerschen, drong Togo
hen naar de Japansche kust, waar zij door alle
onder de Japansche vlag vechtende schepen wer
den aangevallen. Verscheidene aanvallen van de
torpedobooten op de Russische vloot hadden
groote uitwerking. Het is waarschijnlijk dat de
schepen die ontkomen zijn, Wladiwostok zullen
bereiken.
Volgens den correspondent van de Times te
Petersburg vertelde men daar, dat 70 Japansche
torpedobooten a bout portant op het Russische
eskader waren ingevaren en de Russische schepen
deden zinken en ontredderden, »maar tot een
verschrikkelijken prijs, daar 60 van die booten ver
loren gingen". De vermeestering van de Russische
oorlogsschepen werd toegeschreven aan een paniek,
die door den torpedoaanval veroorzaakt werd.
Verder vertelde men dat de bemanning van een
van de Russische schepen aan het muiten sloeg op
weg naar de Chineesche Zee. Rozjestwenski bracht de
muiters tot rede door te dreigen, dat hij op hen
zou laten vuren. De ontevredenheid onder de ma
trozen kan, zoo zeide men te Petersburg, ook een
van de redenen zijn, waarom vier Russische vlag
gen in dit moderne Trafalgar gestreken werden."
Deze opvatting krijgt steun door een telegram
uit Sjanghai aan de Daily Telegraph, volgens
hetwelk de Imperator Nikolaj 1, de Orel de Ad
miral Apraxin en de Admiral Senjawin zich zon
der strijd hebben overgegeven.
Vredesgeruchten.
Het is natuurlijk, dat nu de vredeskwestie weer
aan de orde van den dag is. De Londensche
bladen beschouwen zonder uitzondering de zege
praal van Togo als het begin van liet einde van
Rusland. Het tsarenrijk moet nu vrede sluiten.
De vraag blijft maar, welke vredesvoorwaarden
thans nog bedongen kunnen worden. Zij zullen in
elk geval ontzaglijk veel zwaarder zijn dan zelfs
na den slag bij Moekden. De geheele Engelsche
pers verheerlijkt Togo's zegepraal en Japan's
meerderheid in intellect en organiseerend vermogen
over de Russen.
'Het wais niet verstandig, maar was liefdie ooit
"vtenSitaJndig? Mevrouw Winchester's gelaat
kreeg een harden trek en een veracihte-lijke lach
plooide zioh om haar lippen.
„Een engel, die mij: verderf heeft gebracht",
zei zij, „denkt gij, dat er verder nog «enig ver
trouwen kan 'bestaan tussdben mijn man en
mij, nadat hij ontdekt heeft, dat ik hem (je-
drogen heb en bedrogen voor jou?"
„Voor mij?"
„Ja, je kunt spelen met mijn hart, spotten
met mijn trots, mijn kamenier trouwen voor
mijn oogen, zonder ooit te vragen van waar
die vrijheid gekomen is, die je in staat ptelt
al die dingen te doen of welken prijs je moe
der betaald heeft voor je zonden, waarvan zij
je -niettegenstaande haar verdraagzaamheid niet
iheeft kunnen afhouden?"
„Mama, wat bedoelt u. Ik begrijp u vól-
strekt niet. Welken prijs hebt u betaald voor
zonden van mij?"
Zij lachte ironisch.
„Het wordt tijd, dat gij daar eindelijk eens
nieuwsgierig naar wordt." Toen. met een zijdfe-
lingschen blik op haar echtgenoot en vol bit
terheid en wanhoop, ging zij voort. „Hebt ge
ooit gevraagd, waar het geld van daan is ge
komen, waarmede ik twee jaar geleden je seiiul-
den te Parijs betaald heb?"
Wordt vervolgd
