Dagblad voor Schiedam en Omstreken. .„I Do Tsaar aa Keizer Ifi Haar vriend. DE OORLOG. 28ste Jaargang. Donderdag 27 Juli 1905. No. 8264. Algemeen Overzicht. FEUILLETON. ABONNEMENTSPRIJS: Dit blad verschijnt dage.ijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen, en kost voor Schiedam per 3 maanden ƒ1.35, per maand 45 cent en per Week 10 cent. Franco per post door geheel Nederland ƒ2.per kwartaal. Afzonderlijke nummers 2 cent. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons BureauBoter- straat 50 en bij alle Boekhandelaren, Postdirecteuren en Brievengaarders. PRIJS DER ADVERTENTIëN: Van 1—6 regels ƒ0.77 met inbegrip van bewijsnummer. Elke regel daarboven 12'cent. Driemaal plaatsen wordt tweemaal berekend. Ingezonden mededeelingen 25 cent per regel. Voor herhaaldelijk adverteeren worden uiterst lijke overeenkomsten aangegaan. Telefoonnummer 85. Postbus no. 39. BureauBOTERSTRAAT 50. 27 Juli. La bekende correspondent van de Parijsdhe Matin .te St. Petersburg, Gaston Leroux, is er ®P Uit geweest om het een en ander van de Ontmoeting van Tsaar Nicolaas en Keizer Wil helm be weten te komen. Leroux had hef geluk iemand uit het gevolg v'an den Tsaar, die de reis heeft medegemaakt, interviewen. Hij schrijft hierover het volgende: >,Aan boord van de Poolster waren gelijk men Weet behalve de Tsaar en zijn broer grootvorst Michaelbaron Freedericksz, minister van het 'Lof, admiraal Barilef, minister van Marine; prins Obolensky, de gouverneur van, Finlandeenige vroegere commandanten van oorlogsschepen in 0o,st-Azië; en de Duitsche militaire attaché. •Nadat gedurende acht en veertig uren ovejr en weer was geseind, wierp de. Poolster Zon dag-avond om acht uur bij Bjoerkoe het anker Wit. Het was afgesproken dat de Hohenzollern °P; dat uur in dezelfde wateren zou zijn en dat de Keizer aan boord van de Poolster zou komen dineeren. Het is gehad onjuist, zooals sommi,ge nieuwsagentschappen hebben gemtl'd, dat er aan boord v'an de Hohenzollern een mid dagmaal is geweest. Alles was, om acht uur, aan boord van de Poolster klaar voor den gala- teaaltijd, men wachtte nog slechts op den gast, Wilhelm II. De uitkijk zocht hem vergeefs. ,De gasten van den. Tsaar op de Poolster begonnen 'khn maag ,te voelen, twee uren lang ijsbeerden ZÜ vol ongeduld in hun, mooie pakjes over het dek. Gelukkig was er geen dame aan' .boord, °P de linnenmeid na, maar die had pi lang gemiddagmaald. De Tsaar die niets begreep van de vertraging, gaf ten slotte het vurig verlangde sein tot (den maaltijd. Men ging naar de eet zaal. Het was tien, uur. Toen de eerste ge rechten al waren afgenomen, en op het oo goh'blik dat de Tsaar een, „pêche pochée a l'impéretrice" op zijn bord liet glijden, kwam een officier de eetzaal binnen, (om te zeggen dat de Hohen zollern pp eenige kabellengten het anker had Uitgeworpen. Tegelijkertijd hoorde men de. kapel van de hohenzollern het .Russische volkslied spelen. De Tsaar stond pp, liet zijn perzik in den steek en ging ,aan dek, op; het oogentblik dat de Kei zer al bij de Valreep was. Officieele begïoei- Lng, hoera's ,en vPorstellingen, verontschuldigin gen van keizer Wilhelm wegens zijn uitblijven. De gestoord© jnaalitijd werd niet hervat. De Keizer, die .blijkbaar bijzonder goed gemutst was, Pakt Nicolaas ^11 in. Deze laat hem de Poolster kijken, die Wilhelm II overigens even goed gis hijzelf kende. Toen de souvereinen een half uurtje op pn neer geloopen hadden, het was ongeVeer elif ,uur, najrn de Keizer den. Tsaar en, 37) „Maar zijn familienaam?" hield Frau Brandt ïaan. „Dje is waarschijnlijk Brown, Jones of Ro binson", zeide Maria Dolores. „Of wel Bloch, Smith of Johnson de meeste Engelschen (Ira- gen ©en van die namen." „Zoo", zeide Frau Brandt. „Maar is het wel voorzichtig en passend voor u om ,zoo gemeen zaam met een jonjgmensch te spreken, wiens naam gij niet kent?" „Waarom niet?" vroeig Maria Dolores zeer verbaasd. „Hij schijnt mij volstrekt niet ge vaarlijk toe. Ik geloof niet, dat hij mij op zal eten. En hij is een Engelschman ik houd van de Engelschen. En hij is zeer ontwik keld, het amuseert mij om met hem te spreken. En hij heeft aardige, losse manieren, heel iets anders, dan de formeele deftigheid der Oostenrijksche jongelui. Wat doet zijn naam ertoe?'-' ,jMaar", en Frau Brandt keek ernstig over baar bril, nu zij die hoogst belangrijke vraag stokte, „rs hij vaju adel?" grootvorst Michaël. .in zijn sloep- mee naar boord Van de Hohenzollern, vanwaar deize Laatsten, na een souper ,met bier, pais om twee uur 's nachts terugkwamen. Om a,cht uur was Wilhelm II alweer pp de Poolster, waar men een ontbijt met koffie jnj de groote .eetz.au! opdiende. Niemand dan de drie Vorstelijke personen werd dapr toegelaten. Door de lantaarn op het dek konden de ove rige gajsten pp hun gemak de Keizers in oogen- schouw nemen. H.et ontbijt duurde, onder een ernstig gesprek, twee uren. Daarna ging men snel den Duitschen kruiser Berlin, die de Ho henzollern vergezelde, .inspectoeren, en om twee uur werd pp de. Poolster de lunch opgedischt. Het was een Vrool.ijk maal waarbij uitgelezen wijnen werden geschonken. Ook nu wagen de Keizers weer ,in de beste stemming. Aan tafejli werd uitsluitend Fransch gesproken, en daarin werden twee haastige toosten op de gezond heid v;a,n de twee Keizers gewisseld. Mjeju bleef tot vijf uur bijeen; toen liet de Duitsche Keizer zich naar zijn jacht terugbrengen en drie .mi nuten la,ter lichtte de Poolster in de richting van Peterhof het anker. De Tsaar, van, wien men Verwacht had dat hij niet opgeruimd zou kijken, kwam 'is avonds om tien uur met ©en Vroolijk gezicht te Peterhof terug. Hij scheen dus wil van het onderhoud gehad te hebben.j' De Hamburger Nachricliten die om bepaalde redenen in dit geval goed ingelicht kan zijn, ont vangt uit gezaghebbende bron de verzekering dat in Januari jl. een derde tegenover den Duitschen keizer het denkbeeld opperde, om zijn invloed op den Tsaar te gebruiken, in verband met de bin- nenlandsche onlusten in Rusland. Hij antwoordde daarop»God zal mij bewaren, om mij daarin te moeien. Om over Russische toestanden mee te kunnen spreken of den een of anderen maatregel aan te kunnen bevelen, moet men Russisch den ken, Russisch voelen, kortom in Rusland geboren en getogen zijn. Een vreemdeling zou door inmen ging slechts onheil stichten." Vroeger, zoo zegt het blad nog, is de verhouding tusschen den Tsaar en den Keizer niet zoo ver trouwelijk geweest, maar sedert de samenkomst te Wiesbaden in het najaar van 1903 is het ijs gebroken en een nauwe persoonlijke vriendschap gesloten. Van de laatste ontmoeting heeft zelfs graaf Lamsdorf pas Zaterdagmiddag gehoord. Spto, een van de leden van de Japansch© vredescommissie, verklaarde gisteren in een on derhoud, uit naam van Kamoera, overtuigd te wezen dat de onderhandelingen zouden slagen- Japan zal geen buitensporige eischen stellen, het wenischt vrede, maar geen vrede tot eiken prijs. Het heeft enkel de deur in Mantsjperije open willen houden. Sato heeft nog te- New-York de opmerking .gemaakt dat de oorlog aan Japan eiken dag Maria Dolores lachte. s „O, neen", zeide zij. „Tenminste ik heb goe de reden om het niet te gelooven en ik hoop het waarlijk pok niet. Ik denk, dat hij tot de middenklasse behoort, zooals men dat in Engeland zegt. Hij, heeft een oom, ,die pach ter is." !De goedige bruine bogen van Frau Brandt drukten groote afkeuring en ergernis uit. „Maar u Sprak heel gemeenzaam met hem, alsof hij gw gelijke was", zeide .zij ontsteld. Maria Diolores lachte weer. „Dat is waar", zeide zij^ „en dat zou ik juist niet kunnen doen, wanneer hij van adpj was. Dan zou tik aan ons beider positie moeten denken. Maar waar het verschil van. stand zoo groot iis, kan men. zonder terughouding met elkaar spreken. Ga n'engage a rien." Frau Brandt knikte wel een minuut lang met haar hoofd en schudde het, toen, met even veel .ernst. „Het bevalt mij niet", zeide zij. .„Uw broeder zou het ook niet goed vinden. Het is niet zooals het hoort. Goddank, dat hij pen Engelsch man is tenminste." „O, natuurlijk", .stemde Maria Dolores toe, „wanneer hij een Oostenrijker was, zou het een groot verschil zijn." „(Maar het is 'wel eerlijk tegenover den jongen man zelf", zeide Frau Brandt. „Weet hij wel, dat hij met een. prinses van den bloede too intiem js? II behandelt hem als uw gelijke. 3 millioen gulden kostte en dat er dus alles te zeggen viel. voor de betaling van eoln oor logsschatting. Hij dacht verder dat de afkondiging van een wapenstilstand de inleiding van de on derhandelingen zou zijn. De Daily Mail verneemt uit Kopenhagen dat Witte'is fmapcieele beredderingleju te Parijs, in verband met een aanstaanden vrede, met goe den uitslag bekroond zijn en dat de geruchten, als zou. Rusland niet van een oorlogsvergoeding willen weten, geen grond hebben. Witte zou wel degelijk volmacht hebben om die aangtelejr genheid te regelen, tenzij de verlangde som zoo hoog life dat Rusland niet bij machte is, haar te betalen. Naar luid Van een ambtelijk telegram, te Tokio ontvangen, dreeft het Japansche leger in noordelijk Korea de Russen in. de buurt yanj Pioekoepoerojong uit hun stellingen geworpen en een linie ten, N. van die plaats bezet. RUSLAND. Uit Moskou krijgt de Standard den gebeden tekst overgeseind van het manifest van heg zem- stwo-congres aan het volk. Het staat uitvoe rig stil bij de grieven van vele jaren over de verdrukking op staatkundig en godsdienstig ge bied door de ambtenaars bent. De onderteeket naars verklaren dat een rechtstreeksch beroep op den Tsaar gefaald heeft pn de toegezegde hervormingen uitblijven, wat, naar hun meeninig, de schuld is vap de: onkundige, verblinde en almachtige bureaucratie. Zij verklaren dat de Russen naar een afgrond gaan. Alleen de pn,- verwijl.de zuivering vap de ambtenaarswereld en de bijeenroeping vap een volksparlement kun nen een ramp afwenden. Men zal met de nood zakelijkste hervormingen zelf het begin pioetejnj maken en daartoe zullen ovteral, pllereerst in het Wolgabekken, plaatselijke volkscongressen worden georganiseerd. De politie onderdrukt nog steeds alle berichten over de handelingen van het congres. Bij in hechtenis genomen jongelieden te Wilna zijn 22.000 revolutionaire vlugschriften gevonden alsmede een opslagplaats van wapenen. De arbeiders van drie fabrieken te Sos- nowice, hebben het werk neergelegd en dwon gen .de arbeiders in de kolenmijnen van Flor Mortimer om ook te istaken. Het aantal stakers bedraagt 8000. Op den Wiladikawkas^spoorweg is de al- gemeene werkstaking uitgebroken. Het verkeer staat stil. ZWEDEN. Uit Kopenhagen wordt aan de Daily Tele graph geseindDe algemeen© indruk is hier dat de Noren de Zweedsche voorwaarden voor de ontbinding va,n de Unie niet zullen aannemen. Dezelfde opvatting over'heerscht te Kristiania, of schoon de pers zekere terughouding in acht neemt. Uit Kristiania wordt aan hetzelfde blad gemeld In Zweden zijn geenszins alle partijen ingeno men met de voorwaarden van de commissie. De conservatieven vooral zijn er tegen, omdat zij de geëischte waarborgen nog onvoldoende achten. Veel zal afhangen van de samenstelling van het nieuwe Zweedsche kabinet. Mocht dit conservatief-nationalistisch uitvallen, dan zijn er nog veel moeielijkheden te verwachten, vooraleer de crisis bevredigend geregeld zal zijn. Als hij nu eens verliefd op p werd?" „Ja, wat dan?" lachte Maria Dolores. „Maar hij zal het niet doen." „Wie kan dat zoggen?" zeide Frau Brandt. „(Hij keek u 'zoo veelbeteekenend aan. Maar er is nog een 'grooter gevaar. Ge gijt beiden op een gevaarlijken leeftijd. Hij ziet er goed* pit. Wanneer gij pw hart nu eens yerloort?" „O, in dat geval", zeide Maria Dolores luchtig met haar hoofdje in den pek, wanneer hij mij vroeg, .zou ik hem trouwen." „Wat?" riep Frau Brandt half van haar stoel oprijzende. „Ja", zeide Maria Dolores bedaard. „Hij is een welopgevoed en beschaafd man,, al .is liij dan niet van adel. Wanneer ik .van een man hield, zou jk: niet aan zijn afkomst denken. Ik ben al dat Oostenrijksche gebazel over ge boorte en kwartieren en voorouders meer dan moe. Wanneer ik ooit iemand zal liefhebben, zal het hemzelf zijn, zooals God hem gemaakt heeft en om niets anders. Het zou mij niets kunnen schelen, wanneer zijn vader een schoen lapper was wanneer ik hem liefhad, zou ik hein trouwen". Zoo, met haar hoofdje in de lucht, meende z.ij blijkbaar zeer ernstig, wat zij zeide. Frap Brandt zonk achterover in haar stoel en knikte weder met haar witgemutst hoofd. „0 mijn kind, mijn kind", zeide zij. „Zal je dap nooit over die romantische, overdreven dwaasheden heenkomen? Het komt van ad die DENEMARKEN. Keizer Wilhelm heeft gisteren aan het De|en- sche hof medegedeeld dat hij den koning van Denemarken binnenkort een bezoek wenschte te brengen. Oop het banket der Duitsche kolonie te Ant werpen heeft de gevolmachtigde minister van Duitschlapd te Brussel, graaf von Wallitz, een opmerkelijke redevoering uitgesproken. Als een goed geibuur, zeide hij, heeft Duitschlapd de ont wikkeling vap België nagegaan. Duitschland's sympathie is u verzekerd, ons eigen belang is ook het uwe. Wij wenschen België krachtig, zoowel staatkundig als op handelsgebied. In 't voorbijgaan mag ik zeggen, dat voor ons, Duitsch- land, het behoud van het waarborgverdrag bij de geboorte vap huidig België aangegaan, een) soort stpatkundig axioma geworden is, waaraan volgens ons niemapd zou. mogen raken zonder de ernstigste fout te begaan. Uw commercieel©! ontwikkeling is zeer gewichtig voor ons. Dage lijks meer wisselen wij onze wederzijdsche voort brengselen uit. Onze betrekkingen worden veel- vuldiger. Duitschlapd's zonen, die zich hier ves tigden, voelen er zich thuis en zijn dankbaar voor het gulle onthaal. De vele hooge Belgi sche personaliteiten die hiermede aanzittojn, le veren wederom het bewijs vap uw goede vriend schap, Ook begroet ik de vertegenwoordigers van den Kongostaat, de grootsche onderneming van uw vorst, die ons meer en pieer belang in boezemt. De officieren Vap bet groote linie schip, de Kaiser Karl rder Grosse, getuigen bier, hoe de Duitsche regeering 'er prijs op steddpj aan uw feesten deel te nemen. Eep geestdriftigé buide apn koning Leopold 'besloot den heildronk. De president der Ka.mer 'van volksvertegen woordigers, Schollaert, dankte en dronk op kei- ze rWilheim. Hij huldigde in hem Vooral den Voorstander van den vrede. Namens de Duitsche kolonie sprak von Bary, algemeen consul aldaar. Niemand onder ons, zeide bij, of hij is overtuigd, dat Antwerpen een der eerste, zoo niet de eerste, haven der wé- reld worden zal. Heel Duitschland deelt ons gevoelen te uwaarts. Een medaille lieten wij slaan, waarop Germania is afgebeeld, die Bel gië hulde biedt. Een exemplaar daarvan bie den wij den Koning apn. Het andere aan de stad Antwerpen. De muziek speelde„Waar kan men beter zijn." j, De eerste minister, de Smet de Nayer, sprak den lof van het Duitsche volk en verwachtte verzen, die ge leest". De goede vrouw las nooit iets anders dan haar gebeden. „O, mijn lieve, goede ziel", antwoordde Ma ria Dolores lachende. Zij ging de kamer door en legde haar hand op den schouder van Frau Brandt. Mijn lief, Douw oudje. Maak je maar niet bezorgd. Het is no,g zoo. ver niet. La ten wé maar niet schreien voor we geslagen zijn." Zij bukte zich en kuste haar voedster op haar oud bruin voorhoofd. Maar later stond zij in diepe gedachten voor het venster, een heel langen tijd, en ik geloof, dat er een zachte gloed in haar diep-bruine oogen was, en een levendiger rood op haar zacht getinte wangen. „Waar .staat gij zoo over te denken vroeg Frau Brandt. Maria Dolores schrikte op, webdde zich van het raam af en lachte' weder. „Over mijn schoenlapperszoon, natuurlijk" zeilde zij. VI. Annunziata zocht naar John om hem te mel den, dat het avondmaal gereed was en vond hem ,in de kamer der doode edelvrouwen miejt gekruiste prmen, de beenen over elkander sta rende pogen, geheel verzonken in diepzinnig gepeins. „Hallo 1 Prospero", riep zij. {Wordt vervolgd i ii m

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1905 | | pagina 1