Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
.„I
Do Tsaar aa Keizer Ifi
Haar vriend.
DE OORLOG.
28ste Jaargang.
Donderdag 27 Juli 1905.
No. 8264.
Algemeen Overzicht.
FEUILLETON.
ABONNEMENTSPRIJS:
Dit blad verschijnt dage.ijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen, en
kost voor Schiedam per 3 maanden ƒ1.35, per maand 45 cent en per
Week 10 cent. Franco per post door geheel Nederland ƒ2.per kwartaal.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons BureauBoter-
straat 50 en bij alle Boekhandelaren, Postdirecteuren en Brievengaarders.
PRIJS DER ADVERTENTIëN:
Van 1—6 regels ƒ0.77 met inbegrip van bewijsnummer.
Elke regel daarboven 12'cent.
Driemaal plaatsen wordt tweemaal berekend.
Ingezonden mededeelingen 25 cent per regel.
Voor herhaaldelijk adverteeren worden uiterst
lijke overeenkomsten aangegaan.
Telefoonnummer 85. Postbus no. 39.
BureauBOTERSTRAAT 50.
27 Juli.
La bekende correspondent van de Parijsdhe
Matin .te St. Petersburg, Gaston Leroux, is er
®P Uit geweest om het een en ander van de
Ontmoeting van Tsaar Nicolaas en Keizer Wil
helm be weten te komen.
Leroux had hef geluk iemand uit het gevolg
v'an den Tsaar, die de reis heeft medegemaakt,
interviewen.
Hij schrijft hierover het volgende:
>,Aan boord van de Poolster waren gelijk men
Weet behalve de Tsaar en zijn broer grootvorst
Michaelbaron Freedericksz, minister van het
'Lof, admiraal Barilef, minister van Marine; prins
Obolensky, de gouverneur van, Finlandeenige
vroegere commandanten van oorlogsschepen in
0o,st-Azië; en de Duitsche militaire attaché.
•Nadat gedurende acht en veertig uren ovejr
en weer was geseind, wierp de. Poolster Zon
dag-avond om acht uur bij Bjoerkoe het anker
Wit. Het was afgesproken dat de Hohenzollern
°P; dat uur in dezelfde wateren zou zijn en
dat de Keizer aan boord van de Poolster zou
komen dineeren. Het is gehad onjuist, zooals
sommi,ge nieuwsagentschappen hebben gemtl'd,
dat er aan boord v'an de Hohenzollern een mid
dagmaal is geweest. Alles was, om acht uur,
aan boord van de Poolster klaar voor den gala-
teaaltijd, men wachtte nog slechts op den gast,
Wilhelm II. De uitkijk zocht hem vergeefs. ,De
gasten van den. Tsaar op de Poolster begonnen
'khn maag ,te voelen, twee uren lang ijsbeerden
ZÜ vol ongeduld in hun, mooie pakjes over het
dek. Gelukkig was er geen dame aan' .boord,
°P de linnenmeid na, maar die had pi lang
gemiddagmaald. De Tsaar die niets begreep van
de vertraging, gaf ten slotte het vurig verlangde
sein tot (den maaltijd. Men ging naar de eet
zaal. Het was tien, uur. Toen de eerste ge
rechten al waren afgenomen, en op het oo goh'blik
dat de Tsaar een, „pêche pochée a l'impéretrice"
op zijn bord liet glijden, kwam een officier de
eetzaal binnen, (om te zeggen dat de Hohen
zollern pp eenige kabellengten het anker had
Uitgeworpen.
Tegelijkertijd hoorde men de. kapel van de
hohenzollern het .Russische volkslied spelen. De
Tsaar stond pp, liet zijn perzik in den steek
en ging ,aan dek, op; het oogentblik dat de Kei
zer al bij de Valreep was. Officieele begïoei-
Lng, hoera's ,en vPorstellingen, verontschuldigin
gen van keizer Wilhelm wegens zijn uitblijven.
De gestoord© jnaalitijd werd niet hervat. De
Keizer, die .blijkbaar bijzonder goed gemutst was,
Pakt Nicolaas ^11 in. Deze laat hem de Poolster
kijken, die Wilhelm II overigens even goed gis
hijzelf kende. Toen de souvereinen een half
uurtje op pn neer geloopen hadden, het was
ongeVeer elif ,uur, najrn de Keizer den. Tsaar en,
37)
„Maar zijn familienaam?" hield Frau Brandt
ïaan.
„Dje is waarschijnlijk Brown, Jones of Ro
binson", zeide Maria Dolores. „Of wel Bloch,
Smith of Johnson de meeste Engelschen (Ira-
gen ©en van die namen."
„Zoo", zeide Frau Brandt. „Maar is het wel
voorzichtig en passend voor u om ,zoo gemeen
zaam met een jonjgmensch te spreken, wiens
naam gij niet kent?"
„Waarom niet?" vroeig Maria Dolores zeer
verbaasd. „Hij schijnt mij volstrekt niet ge
vaarlijk toe. Ik geloof niet, dat hij mij op zal
eten. En hij is een Engelschman ik houd
van de Engelschen. En hij is zeer ontwik
keld, het amuseert mij om met hem te
spreken. En hij heeft aardige, losse manieren,
heel iets anders, dan de formeele deftigheid der
Oostenrijksche jongelui. Wat doet zijn naam
ertoe?'-'
,jMaar", en Frau Brandt keek ernstig over
baar bril, nu zij die hoogst belangrijke vraag
stokte, „rs hij vaju adel?"
grootvorst Michaël. .in zijn sloep- mee naar boord
Van de Hohenzollern, vanwaar deize Laatsten, na
een souper ,met bier, pais om twee uur 's nachts
terugkwamen.
Om a,cht uur was Wilhelm II alweer pp de
Poolster, waar men een ontbijt met koffie jnj
de groote .eetz.au! opdiende. Niemand dan de
drie Vorstelijke personen werd dapr toegelaten.
Door de lantaarn op het dek konden de ove
rige gajsten pp hun gemak de Keizers in oogen-
schouw nemen. H.et ontbijt duurde, onder een
ernstig gesprek, twee uren. Daarna ging men
snel den Duitschen kruiser Berlin, die de Ho
henzollern vergezelde, .inspectoeren, en om twee
uur werd pp de. Poolster de lunch opgedischt.
Het was een Vrool.ijk maal waarbij uitgelezen
wijnen werden geschonken. Ook nu wagen de
Keizers weer ,in de beste stemming. Aan tafejli
werd uitsluitend Fransch gesproken, en daarin
werden twee haastige toosten op de gezond
heid v;a,n de twee Keizers gewisseld. Mjeju bleef
tot vijf uur bijeen; toen liet de Duitsche Keizer
zich naar zijn jacht terugbrengen en drie .mi
nuten la,ter lichtte de Poolster in de richting
van Peterhof het anker. De Tsaar, van, wien
men Verwacht had dat hij niet opgeruimd zou
kijken, kwam 'is avonds om tien uur met ©en
Vroolijk gezicht te Peterhof terug. Hij scheen
dus wil van het onderhoud gehad te hebben.j'
De Hamburger Nachricliten die om bepaalde
redenen in dit geval goed ingelicht kan zijn, ont
vangt uit gezaghebbende bron de verzekering dat
in Januari jl. een derde tegenover den Duitschen
keizer het denkbeeld opperde, om zijn invloed op
den Tsaar te gebruiken, in verband met de bin-
nenlandsche onlusten in Rusland. Hij antwoordde
daarop»God zal mij bewaren, om mij daarin te
moeien. Om over Russische toestanden mee te
kunnen spreken of den een of anderen maatregel
aan te kunnen bevelen, moet men Russisch den
ken, Russisch voelen, kortom in Rusland geboren
en getogen zijn. Een vreemdeling zou door inmen
ging slechts onheil stichten."
Vroeger, zoo zegt het blad nog, is de verhouding
tusschen den Tsaar en den Keizer niet zoo ver
trouwelijk geweest, maar sedert de samenkomst
te Wiesbaden in het najaar van 1903 is het ijs
gebroken en een nauwe persoonlijke vriendschap
gesloten. Van de laatste ontmoeting heeft zelfs
graaf Lamsdorf pas Zaterdagmiddag gehoord.
Spto, een van de leden van de Japansch©
vredescommissie, verklaarde gisteren in een on
derhoud, uit naam van Kamoera, overtuigd te
wezen dat de onderhandelingen zouden slagen-
Japan zal geen buitensporige eischen stellen, het
wenischt vrede, maar geen vrede tot eiken prijs.
Het heeft enkel de deur in Mantsjperije open
willen houden.
Sato heeft nog te- New-York de opmerking
.gemaakt dat de oorlog aan Japan eiken dag
Maria Dolores lachte. s
„O, neen", zeide zij. „Tenminste ik heb goe
de reden om het niet te gelooven en ik hoop
het waarlijk pok niet. Ik denk, dat hij tot de
middenklasse behoort, zooals men dat in
Engeland zegt. Hij, heeft een oom, ,die pach
ter is."
!De goedige bruine bogen van Frau Brandt
drukten groote afkeuring en ergernis uit.
„Maar u Sprak heel gemeenzaam met hem,
alsof hij gw gelijke was", zeide .zij ontsteld.
Maria Diolores lachte weer.
„Dat is waar", zeide zij^ „en dat zou ik juist
niet kunnen doen, wanneer hij van adpj was.
Dan zou tik aan ons beider positie moeten
denken. Maar waar het verschil van. stand
zoo groot iis, kan men. zonder terughouding
met elkaar spreken. Ga n'engage a rien."
Frau Brandt knikte wel een minuut lang
met haar hoofd en schudde het, toen, met even
veel .ernst.
„Het bevalt mij niet", zeide zij. .„Uw broeder
zou het ook niet goed vinden. Het is niet
zooals het hoort. Goddank, dat hij pen Engelsch
man is tenminste."
„O, natuurlijk", .stemde Maria Dolores toe,
„wanneer hij een Oostenrijker was, zou het
een groot verschil zijn."
„(Maar het is 'wel eerlijk tegenover den jongen
man zelf", zeide Frau Brandt. „Weet hij wel,
dat hij met een. prinses van den bloede too
intiem js? II behandelt hem als uw gelijke.
3 millioen gulden kostte en dat er dus alles
te zeggen viel. voor de betaling van eoln oor
logsschatting. Hij dacht verder dat de afkondiging
van een wapenstilstand de inleiding van de on
derhandelingen zou zijn.
De Daily Mail verneemt uit Kopenhagen dat
Witte'is fmapcieele beredderingleju te Parijs, in
verband met een aanstaanden vrede, met goe
den uitslag bekroond zijn en dat de geruchten,
als zou. Rusland niet van een oorlogsvergoeding
willen weten, geen grond hebben. Witte zou
wel degelijk volmacht hebben om die aangtelejr
genheid te regelen, tenzij de verlangde som zoo
hoog life dat Rusland niet bij machte is, haar
te betalen.
Naar luid Van een ambtelijk telegram, te
Tokio ontvangen, dreeft het Japansche leger in
noordelijk Korea de Russen in. de buurt yanj
Pioekoepoerojong uit hun stellingen geworpen en
een linie ten, N. van die plaats bezet.
RUSLAND.
Uit Moskou krijgt de Standard den gebeden
tekst overgeseind van het manifest van heg zem-
stwo-congres aan het volk. Het staat uitvoe
rig stil bij de grieven van vele jaren over de
verdrukking op staatkundig en godsdienstig ge
bied door de ambtenaars bent. De onderteeket
naars verklaren dat een rechtstreeksch beroep
op den Tsaar gefaald heeft pn de toegezegde
hervormingen uitblijven, wat, naar hun meeninig,
de schuld is vap de: onkundige, verblinde en
almachtige bureaucratie. Zij verklaren dat de
Russen naar een afgrond gaan. Alleen de pn,-
verwijl.de zuivering vap de ambtenaarswereld en
de bijeenroeping vap een volksparlement kun
nen een ramp afwenden. Men zal met de nood
zakelijkste hervormingen zelf het begin pioetejnj
maken en daartoe zullen ovteral, pllereerst in
het Wolgabekken, plaatselijke volkscongressen
worden georganiseerd.
De politie onderdrukt nog steeds alle berichten
over de handelingen van het congres.
Bij in hechtenis genomen jongelieden te
Wilna zijn 22.000 revolutionaire vlugschriften
gevonden alsmede een opslagplaats van wapenen.
De arbeiders van drie fabrieken te Sos-
nowice, hebben het werk neergelegd en dwon
gen .de arbeiders in de kolenmijnen van Flor
Mortimer om ook te istaken. Het aantal stakers
bedraagt 8000.
Op den Wiladikawkas^spoorweg is de al-
gemeene werkstaking uitgebroken. Het verkeer
staat stil.
ZWEDEN.
Uit Kopenhagen wordt aan de Daily Tele
graph geseindDe algemeen© indruk is hier dat
de Noren de Zweedsche voorwaarden voor de
ontbinding va,n de Unie niet zullen aannemen.
Dezelfde opvatting over'heerscht te Kristiania, of
schoon de pers zekere terughouding in acht
neemt.
Uit Kristiania wordt aan hetzelfde blad gemeld
In Zweden zijn geenszins alle partijen ingeno
men met de voorwaarden van de commissie.
De conservatieven vooral zijn er tegen, omdat
zij de geëischte waarborgen nog onvoldoende
achten. Veel zal afhangen van de samenstelling
van het nieuwe Zweedsche kabinet. Mocht dit
conservatief-nationalistisch uitvallen, dan zijn er
nog veel moeielijkheden te verwachten, vooraleer
de crisis bevredigend geregeld zal zijn.
Als hij nu eens verliefd op p werd?"
„Ja, wat dan?" lachte Maria Dolores. „Maar
hij zal het niet doen."
„Wie kan dat zoggen?" zeide Frau Brandt.
„(Hij keek u 'zoo veelbeteekenend aan. Maar er
is nog een 'grooter gevaar. Ge gijt beiden op
een gevaarlijken leeftijd. Hij ziet er goed* pit.
Wanneer gij pw hart nu eens yerloort?"
„O, in dat geval", zeide Maria Dolores luchtig
met haar hoofdje in den pek, wanneer hij
mij vroeg, .zou ik hem trouwen."
„Wat?" riep Frau Brandt half van haar stoel
oprijzende.
„Ja", zeide Maria Dolores bedaard. „Hij is
een welopgevoed en beschaafd man,, al .is liij
dan niet van adel. Wanneer ik .van een man
hield, zou jk: niet aan zijn afkomst denken.
Ik ben al dat Oostenrijksche gebazel over ge
boorte en kwartieren en voorouders meer dan
moe. Wanneer ik ooit iemand zal liefhebben,
zal het hemzelf zijn, zooals God hem gemaakt
heeft en om niets anders. Het zou mij niets
kunnen schelen, wanneer zijn vader een schoen
lapper was wanneer ik hem liefhad, zou
ik hein trouwen". Zoo, met haar hoofdje in
de lucht, meende z.ij blijkbaar zeer ernstig,
wat zij zeide.
Frap Brandt zonk achterover in haar stoel en
knikte weder met haar witgemutst hoofd.
„0 mijn kind, mijn kind", zeide zij. „Zal je
dap nooit over die romantische, overdreven
dwaasheden heenkomen? Het komt van ad die
DENEMARKEN.
Keizer Wilhelm heeft gisteren aan het De|en-
sche hof medegedeeld dat hij den koning van
Denemarken binnenkort een bezoek wenschte te
brengen.
Oop het banket der Duitsche kolonie te Ant
werpen heeft de gevolmachtigde minister van
Duitschlapd te Brussel, graaf von Wallitz, een
opmerkelijke redevoering uitgesproken. Als een
goed geibuur, zeide hij, heeft Duitschlapd de ont
wikkeling vap België nagegaan. Duitschland's
sympathie is u verzekerd, ons eigen belang is
ook het uwe. Wij wenschen België krachtig,
zoowel staatkundig als op handelsgebied. In 't
voorbijgaan mag ik zeggen, dat voor ons, Duitsch-
land, het behoud van het waarborgverdrag bij
de geboorte vap huidig België aangegaan, een)
soort stpatkundig axioma geworden is, waaraan
volgens ons niemapd zou. mogen raken zonder
de ernstigste fout te begaan. Uw commercieel©!
ontwikkeling is zeer gewichtig voor ons. Dage
lijks meer wisselen wij onze wederzijdsche voort
brengselen uit. Onze betrekkingen worden veel-
vuldiger. Duitschlapd's zonen, die zich hier ves
tigden, voelen er zich thuis en zijn dankbaar
voor het gulle onthaal. De vele hooge Belgi
sche personaliteiten die hiermede aanzittojn, le
veren wederom het bewijs vap uw goede vriend
schap, Ook begroet ik de vertegenwoordigers
van den Kongostaat, de grootsche onderneming
van uw vorst, die ons meer en pieer belang in
boezemt. De officieren Vap bet groote linie
schip, de Kaiser Karl rder Grosse, getuigen bier,
hoe de Duitsche regeering 'er prijs op steddpj
aan uw feesten deel te nemen. Eep geestdriftigé
buide apn koning Leopold 'besloot den heildronk.
De president der Ka.mer 'van volksvertegen
woordigers, Schollaert, dankte en dronk op kei-
ze rWilheim. Hij huldigde in hem Vooral den
Voorstander van den vrede.
Namens de Duitsche kolonie sprak von Bary,
algemeen consul aldaar. Niemand onder ons,
zeide bij, of hij is overtuigd, dat Antwerpen een
der eerste, zoo niet de eerste, haven der wé-
reld worden zal. Heel Duitschland deelt ons
gevoelen te uwaarts. Een medaille lieten wij
slaan, waarop Germania is afgebeeld, die Bel
gië hulde biedt. Een exemplaar daarvan bie
den wij den Koning apn. Het andere aan de
stad Antwerpen.
De muziek speelde„Waar kan men beter
zijn." j,
De eerste minister, de Smet de Nayer, sprak
den lof van het Duitsche volk en verwachtte
verzen, die ge leest".
De goede vrouw las nooit iets anders dan
haar gebeden.
„O, mijn lieve, goede ziel", antwoordde Ma
ria Dolores lachende. Zij ging de kamer door
en legde haar hand op den schouder van Frau
Brandt. Mijn lief, Douw oudje. Maak je maar
niet bezorgd. Het is no,g zoo. ver niet. La
ten wé maar niet schreien voor we geslagen
zijn." Zij bukte zich en kuste haar voedster
op haar oud bruin voorhoofd.
Maar later stond zij in diepe gedachten voor
het venster, een heel langen tijd, en ik geloof,
dat er een zachte gloed in haar diep-bruine
oogen was, en een levendiger rood op haar
zacht getinte wangen.
„Waar .staat gij zoo over te denken vroeg
Frau Brandt.
Maria Dolores schrikte op, webdde zich van
het raam af en lachte' weder.
„Over mijn schoenlapperszoon, natuurlijk"
zeilde zij.
VI.
Annunziata zocht naar John om hem te mel
den, dat het avondmaal gereed was en vond
hem ,in de kamer der doode edelvrouwen miejt
gekruiste prmen, de beenen over elkander sta
rende pogen, geheel verzonken in diepzinnig
gepeins.
„Hallo 1 Prospero", riep zij.
{Wordt vervolgd
i ii
m