Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
Al mi eert op ie
Nieive ScMeiaisck Courant
met iratis GelUisiwl MajsiM prijs 10c. j. «t, 0.45p.ml, fl.3Sp.3ia4.
29ste Jaargang.
Vrijdag 114 December 1906.
No. 8684.
Officieele Berichten.
Kennisgeving.
Buitenlandsch Nieuws.
FEUILLETON.
Het uur der bekering.
23)
i:u w QSssM
ABONNEMENTSPRIJS:
Dit blad verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen, en
kost voor Schiedam per 3 maanden 1.35, per maand 45 cent en per
week 10 cent. Franco per post door geheel Nederland ƒ2.per kwartaal.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Boter-
straat 50 en bij alle Boekhandelaren, Postdirecteuren en Brievengaarders.
Bureau BOTERSTRAAT 50.
Nommering Huizen enz.
PRIJS DER ADVERTENTIëN:
Van 16 regels ƒ0.92 met inbegrip van bewijsnummer.
Elke regel daarboven 15 cent.
Driemaal plaatsen wordt tweemaal berekend,
Ingezonden mededeelingea 25 cent per regel.
Voor herhaaldelijk adverteeren worden uiterst bil
lijke overeenkomsten aangegaan.
Telefoonnummer 85, Postbus no. 351.
Burgemeester en Wethouders van Schiedam
herinneren de eigenaars, vruchtgebruikers of
beheerders van gebouwen of erven, dat zij volgens
art. 1 van het Gemeenteblad No. 3 van 1893
verplicht zijn aan den hoofdingang van hun ge
bouwen of erven de daarvoor aangegeven orde
nummers (lang 6 cM.) aan te brengen,
en noodigen hen, die niet of niet voldoende aan
het voorschrift voldeden, alsnog uit, te zorgen dat
de ontbrekende nommers der huizen enz. vóór 1
Januari a.s. zijn geplaatst of vernieuwd.
Schiedam, den 14den December 1906.
1 Burgemeester en Wethouders voornoemd.
f i M. A. BRANTS.
De Secretaris,
v. LUIK, L.S.
DUITSCHLAND.
De Duitsche Rijksdag ontbonden.
In den Duitschen Rijksdag kwam gister de
tweede lezing van de aanvullingsbegrooting voor
Zuid-west-Afrika aan de orde.
Men kent de kwestie. Er zijn op het oogen-
blik nog 10,000 man in Z,uid-Afrika tegen het
overschot van de opstandelingen in het veld. De
regeering was van plan er 2000 naar huis te zen
den, maar achtte de 8000 man die dan over
bleven, ten minste nog een heel jaar in de kolo
nie noodig, om te verhinderen dat het smeulende
vuur van don nauwelijks bedwongen opstand op
nieuw zou opvlammen. De sociaal-democraten,
die een kleine 80 stemmen in den Rijksdag ver
tegenwoordigen, waren natuurlijk van zelf tegen
de bewilliging van de nu dadelijk benoodigde
29 millioen nik. gekant. Zij stemmen regelma
tig tegen alle credieten voor leger en vloot. Op
de vrijzinnige volkspartij viel ook niet te rekenen.
De groote vraag was wat het centrum met zijn
ruim 100 leden, dat totnogtoe, wanneer het tus-
schen rechts (de nationaal-liberalcn meegerekend)
en links stond, bij belangrijke stemmingen den
doorslag voor of tegen de regeering gaf, zou doen.
Het centrum vond de 8000 man die de regeering in
do kolonie wilde houden, te veel. Zij wilde in
den loop van het volgende jaar een belangrijke
inkrimping van de troepenmacht, zoodat er ten
Slotte nog maar een paar duizend man zouden
overblijven, om den terugkeer tot ordelijke toe
standen mogelijk te maken. Zij gaf aan die mee
ning uiting, door in de begrootingscommissie de
aanvullingsbegrooting voor Zuidwest-Afrika met
de linkerzijde te helpen afstemmen.
Gister heeft het dan ook weer geducht gespan
nen in den Rijksdag.
Nadat Spahn, (centrum) van de verhandelin
gen der commissie verslag had gedaan, verklaar-
Uit het Engelsch.)
«Wees zoo goed binnen te komen en neem mij
niet kwalijk, dat ik u zonder veel omslag zoo in
den schoot mijner familie ontvang. Neem plaats
als 'tu belieft, niet op dien stoel, waar hebben
we anders een sofa voor, als die bij een welkom
bezoek niet wordt gebruikt
Dat kwam er alles zoo bijzonder vriendelijk en
allerhartelijkst uit, dat de andere leden van het
gezin verbaasd elkander aankeken ook de bezoe
ker was blijkbaar aangenaam getroffen door de
ontvangst.
«Uwe vriendelijke ontvangst doet mij hopen, dat
u ook welwillend gezind zal zijn ten aanzien van
het doel mijner komst, begon de onderwijzer.
»Dat doel staat vermoedelijk in verband met
Frits," antwoordde Rebe, die zich intusschen weer
op zijne gewone plaats had neergezet. «De wel
willendheid, die u steeds Frits heeft betoond, is
ook voor mij een eer en een genoegen. Ik hoop,
dat Frits zich die altijd waardig heeft getoond."
»Hjj is mijn ijverigste en beste leerling. Zooals
u weet heb ik hem nu al een heelen tijd onder
mijne leiding, en steeds heb ik genoegen aan hem
de de rijkskanselier Von Bülow, dat het voor
stel onaannemelijk was, om de bepaalde wezenlij
ke vermindering van het aantal troepen voor het
begrootingsjaai' 1907 nu reeds vast te stellen.
Bijval rechts.)
Von Bülow ging voort. De geest van opstand
zal natuurlijk op onze andere koloniën oversprin
gen, en een algemeen verzet tegen de blanke
overheersching te voorschijn roepen. Instemming
rechts.) Het geldt hier een laatste poging om
onzen koloniën 'n duurzame rust en veiligheid
terug te geven. Wanneer we voor het brengen
van dit laatste offer mochten terugschrikken, zou
den we ons schuldig maken aan een ernstig ver
zuim, aan een nationale fout. Applaus rechts).
Ik kaar niet gelooven, dat de Rijksdag een dus
danig besluit zal nemen, even betreurenswaardig
op financieel, als op militair en nationaal-politiek
gebied. Mocht ik me hierin bedriegen, dan zou
ik me als verantwoordelijk leider van de rijks
zaken tegenover het Duitsche volk en de geschie
denis niet verantwoord kunnen achten, en ik ben
dan ook niet in staat, vorderingen van die draag
wijdte toe te staan.
Roeren (centrum) kwam terug op zijn
onlangs gehouden rede en zijn antwoord aan den
directeur van de koloniale afdeeling. Hij wees
de bewering terug, dat het centrum een neven-
regeering zou uitoefenen.
Do directeur der koloniale afdeeling, Dernburg,
verklaarde, dat Roeren niet slechts onder zijn
voorgangers, doch ook onder zijn bewind jetracht
Ijeeft, zich in het koloniaal bestuur te mengen.
Dergelijke inmenging zal hij, van welke zyde
deze ook mocht komen, afwijzen. (Bijval).
Nadat nog lang was gedebatteerd (over de kwes
tie n.l. of het .geraden is Zuid-West-Afrika van
troepen zoo goed als te ontblooten en over de
aanvullingsbegrooting voor die kolonie), verklaar
de de rijkskanselier, Von Bülow: „Ik zou u nog
in dit laatste uur op de zware verantwoordelijkheid
willen wijzen, welke gij door de aanstaande be
slissing op u neemt. Het gaat hier om de kwes
tie, of wij ons aanzien in de wereld, onze wa
pen-eer, onze nationale positie in de waagschaal
zullen stellen, teneinde een betrekkelijk geringe
som gelds uit te sparen, en dat op het eind
van een veldtocht, die ons honderden millioenen
heelt gekost. Mogen wij in een uur van klein
moedigheid de vruchten van jarenlange, dappere
inspanning in de waagschaal stellen; moeten de
zware offers aan goed en bloed, die de kolo
niën ons tot dusverre gekost hebben, te vergeefs
gebracht zijn Het is ondenkbaar, het voeren van
een oorlog en militaire maatregelen athankelyk te
maken van partybelangen. (Zeer juistwordt van
rechts geroepen rumoer in hel Centrum). Moet bet
Duitsche volk zich kleiner toonen dan andere
volkeren Dat is de vraag, waarop de regeering
antwoord verlangt. Wanneer gij een crisis wilt
hier heb ge er een."
Von Bülow ging vervolgens voort:
beleefd.
«Het doet my oprecht pleizier, dat te hooren
zei de commissaris, terwijl Frits bij de lof uit den
mond van zijn vereerden meester verheerlijkt
stond te kijken. »U meent nu, dat 'tjimmer zou
zyn, als de studie van den jongen werd afgebro
ken. Acht u hem dan zoo geschikt voor studie?
U moet weten, dat ik een grooten afkeer heb van
die gestudeerde middelmatigheid, waaruit die tra
gen van geest voortkomen, die als een rem bij
eiken vooruitgang werken, die het liefst het rad
van den tjjd in de spaken zouden willen grijpen,
om maar alles bij het oude te houden. Dat is'
gemakkelijk en kost geen herseninspanning."
De onderwijzer moest lachen en zeide toen ern
stig «Ongelijk kan ik u met die vergelijking niet
geven. Ook ik acht het verderfelijk, dat vele onge-
schikten zich willen laven aan de bronnen der
wetenschap, want juist in de zoogenaamde geleer
de wereld houdt de middelmatigheid den geheelen
stand neer. Maar van vrees daarvoor kan bij uw
zoon geen sprake zijn. Frits is een buitengewoon
begaafd kereltje ik mag dat gerust in zijne tegen
woordigheid zeggen, omdat ik weet, dat hjj er
zich niet op zal laten voorstaan. Hij is er van
doordrongen, dat bij nog heel veel te leeren heeft
hij is een van die talenten die hun leven lang
niet uitgestudeerd raken, miar die altijd door den
drang tot verder doordringen in zich voelen wer
ken. Ik geloof stellig, dat uw zoon eenmaal als
ingenieur of in een aanverwaDt beroep een man
van beteekenis zal kunnen worden. Daarom zou
«Het gaat hier om de overtuiging der regeeringen
van de bondsstaten, door den rijkskanselier na ge
wetensvol onderzoek vertegenwoordigd het gaat
om onze gebeele koloniaal-politieke positie, het gaat
om meer nog om onze positie in de wereld.
Gelooft gij soms, dat zoo iets geen terugwerking
heeft op het buitenland Wat zou het voor indruk
maken in binnen- en buitenland, wanneer de
regeering in een toestand als deze capituleert en
de kracht niet zou vinden, haar nationalen plicht
te vervullen Wy zullen onzen plicht doen, ver
trouwende op het Duitsche volk". (Stormachtige
bijval; de socialisten sisten).
Hiermeden waren de debatten gesloten.
Een bemiddelings motie der vrijzinnigen werd
met 176 tegen 171 stemmen verworpen, daarna
volgde de stemming over het regeeringsvoorstel.
Vóór het regeeringsvoorstel stemden 163 leden,
er tegen 178, waarmede bedoeld voorsiel dus
werd verworpen.
Daarop stond de rijkskanselier op, en verklaarde
dat hy een keizerlijke boodschap had voor te lezen.
(Levendige toejuichingenop de tribune werd
geapplaudiseerd
De rijkskanselier las de boodschap voor, volgens
welke de Ryksdag wordt ontbonden verklaard
na de voorlezing stak een storm van bijvalskreten
op, die ook op de tribunes weerklank vond.
President Ballettrem bracht een «Hoen" op den
Keizer uit, waarmee het Huis, vol geestdriB,
instemde.
De nu ontbonden Rijksdag, de elfde, sedert de
stelling van den Rijksdag, was in 1903 gekozen.
In 1908 moesten de algemeene verkiezingen plaats
hebben.
Nu zullen de verkiezingen reeds vroeg in het
nieuwe jaar moeten geschieden, met het oog op
de begrooting.
Met grond wordt betwijfeld, dat de regeering
met de nieuwe verkiezingen voordeel zil behalen.
Het Centrum, dat toch steeds den doorslag zal
géven, zit er in het grootste gedeelte zijner dis
tricten muurvast in.
Aan een telegram van den Berlijnschen corres
pondent van de N. B. Crt. is nog het volgende
ontleendi
Kalme politici zien de vooruitzichten voor de
regeering bij de aanstaande verkiezingen niet zoo
gunstig in. In de steden en de nijverheidsdistricten
hcerscht. in de burgerlijke en de arbeiderskrin
gen wegens de houding der regeering ten aan
zien van de vleeschschaarschte, een algemeene
ontstemming, die hoofdzakelijk de sociaal-democra
tie en de radicaalsten der burgerlijke liberalen
ten goede komt. In het Oostelijk gedeelte van
Pruisen heeft de Poolsche kwestie de gemoede
ren opgewonden en het gevaar vergroot, dat daar
het aantal nationaal-Poolsche rijksdagmandaten
zal worden uitgebreid. Daarbij komt, dat de hui
dige strijd tegen de katholieken in Frankrijk heele-
maal niet zonder invloed op de stemmingen in
Duitschland is gebleven. Het centrum weet, dat
het sedert het tijdperk van den Pruisischen Kul-
turkampf, bij de verkiezingen voor den 'Rijksdag
voor zijn grootste politieke krachtproef staat.
Naar het zich laat aanzien zal de-aanstaande
verkiezingsstrijd een der hevigste worden. Het
beste georganiseerd gaan het centrum en de so
ciaal-democraten in den verkiezingsveldtocht, van
welks afloop ook het lot van het verder aanblij
ven van Bülow als rijkskanselier zou kunnen af
hangen. Het schijnt wel, dat Bülow meer door
een stoot van boven dan door een eigen besluit,
in dit conflict met het parlement is geraakt, waar
bij de regeering gelooft zich naar het Bismarck-
sche recept te gedragen als zij door een militaire
kwestie te stellen de meerderheid der kiezers
voor zich hoopt te winnen. Echter betrof het
bij de Rijksdagontbindingen van Bismarck steeds
binnenlandsche militaire kwesties, en geen ko
loniale.
Het verluidt, dat de kern van het conflict hier
in schuilt, dat de Keizer zich niet door een meer
derheid in het parlement wil laten voorschrij
ven hoe groot het aantal troepen op een bepaalden
tijd in Zuid-Afrika moet zijn. Dit raakt, aangezien
de veldtocht nog niet geëindigd is, daar zijn rech
ten als „oberster Kriegsherr." Ook schijnt het
van een internationaal-politiek standpunt niet prac
tise!) Zuidwest-Afrika al te zeer van troepen te
ontblooten.
ZWEDEN.
Koning Oscar voelt zich in de laatste dagen
niet volkomen wel. Gisteren delen zich verscuya-
selen van hartzwakte voor, samengaand met een
onregelmatigen polsslag.
Den afgeloopen nacht genoot koning Oscar eenige
uren slaap. Zijn toestand was gister iets beter, doch
de pols blijft voortdurend onregelmatig.
ENGELAND,
De wet betreffende schadevergoeding aan ar
beiders is met algemeene stemmen in derde lezing
aangenomen.
FRANKRIJK.
De Osservatore Romano komt op tegen de tot
den Paus gerichte beschuldiging, dat de H. Stoel
thans weigert het algemeene recht te aanvaarden
waarop hij zich eerst had beroepen. „Het alge
meene recht waartoe de Kerk haar toevlucht wilde
nemen", zegt het blad, „was dat, hetwelk waar
borgen schenkt aan alle Franschen en liun ver
oorlooft vrijelijk den eeredienst uit te oefenen,
waartoe zij behooren, zonder gevaar voor inmen
ging van buiten. Het was het algemeene recht,
geschonken aan alle Franschen, en zijn basis heb
bende in en voortspruitende uit het natuurrecht
zelf, hetwelk veroorlooft in vrijheid te handcle-n
onder de bescherming der wetten. Doch het alge
meene recht, hetwelk de heeren Clemenceau en
ik het zoo jammer vinden, ais hij nu genoodzaakt
zou wezen, om. nu ja wei een eerlyk vak te moe
ten gaan leeren, maar toch iels, waarvoor ik hem
minder geschikt acht. Frits heeft mij al uwe
bezwaren meegedeeld, en ik moet eerlyk beken
nen, dat ik die niet alle kan ontkennen of u t den
weg ruimen. Misschien echter zou er toch nog
wel wat op te vinden zijn; en om u na zoo mo-
gelyk daarbjj met raad en daal ter zij la te stam,
daarom ben ik hier gekomen."
Rebe stak hem over de tafel de hand toe. «Ik
ben u daar ten zeerste verplicht voor, m jnheer,"
zeide hij, en daarop zich tot zijn zoi.n wen lend,
trok hij dezen dicht tegen zich aan en keek hem
diep in de oogen.
«Heb je dan werkelijk zoi'n oaverzaiigbaren
honger naar wetenschap in je, mijn j iage;>
vroeg hij niet zonder trots. «Meen je werkelijk,
een man van beteekenis te-kunnen wirlen Eeo,
op wien de tydgenooten met trots wij een Anders
rendeert 't niet mijn jongen, want slechts hij, die
in zijn vak wat beteekent, kan zich inuerlyk
bevredigd voelen. Wees, wat je wilt, matr wees
't dan heele.maal goed I"
brits keek hem met een stil laehj am; bij de
gedachte, welk geluk hem misschien te wichten
stond, werd hij rooi tot over de oir-n. «Papa, ik
zou u geen schande aandoen, stellig niet, ik zou
liever willen sterven, dan uwe verwachtingen niet
in vervulling brengen."
Rebe had beide hinden op de schooiers van
zjjn zoon gelegd en keek hem lang in de blauwe
oogen het scheen wel, of hij zich niet verzadigen
kon aan dien helderen, reinen blik. «Frus, mya
jongen," zeide hij daarop bijna ruw, «doe verstan
dig je ook moogt wezen, toch kun je onmogeiyk
vermoeden, welk offer je vader brengen moei, om
jou 'tdoorstudeeren mogelijk temaken. Dena daar
later aan, wanneer je blik dieper zal gaan. Jon
gen je ligt me te na aan 't hart, o.n je nog lan
ger zoo treurig en zwaarmoedig te zien roudtoo-
pen... daarom, 'tzy dan zoo, je zult je zm neooen,
olijf op school en draag er zorg voor, dat er een
iliuk, degelyk man uit je groeit 1"
Een jubelende juichtoon drong bij deze mede-
leeüng over de half geopende lippen van den
anaapnog eamge oogenblikken echter bleet ny'
nst slap hangende armen staan; blijkbaar kon
dj nog de volheid van het geluk, dat zoo ploise-
ing over hem gekomen was, niet begrypen. Maar
spoedig evenwel viel hy zyn vader om den hals,
gaf hem het eene vlemaampja na 't andere, tot
zelfs, den anders zoo staalharden min de oogen
eanigzins vochtig begonnen te worden.
«Doe nou geen dwaasheden, Frits, je doet me
haast stikken hoor je j mgen, ga nu naar je
onderwijzer toe en bediak hem."
De bly'de verrassing van den knaap had zich
ook aan de overige leden van het gezm medege
deeld. Juffrouw Rebe zat met half geopendeu mond
«n keek baar man aan, alsot die plotseling voor
uaar in een heel ander licht verscheen.
