H. J. VAN OGTROP Zoon,
ZneuiMiu lisais» is Euitislisdiehi Winili,
VERBRUIKERS
SOLO -MARGARINE
15000 Gulden
20000 Boeken
GRATIS.
int. Jnrpns' larpriMaMen,
K.B0VEBS,
i' JOH. KAMMAN.
i koe
IIET KAARTENHUIS.
GROOTE MARKT 35.
Verstrekken geld op prolongatie,
Effecten, Coupons en Vreemde Banknoten.
Portretten in kool, platina en andere procédés.
Advertentie n.
onovertroffen
Openen Rekening-courant ten behoeve van den handel,
Koopen en verkoopen
in Prachtband
en door alle Winkeliers.
Accountant. Leeraar
OPLEIDING VOOR EXAMEN EN PRACTIJK.
Dagelijks geopend en Zondags van 9 tot 4 uur.
andere zijde-industrieelen daarin wordt voorgezien.
Lie Kim Liong doet iets anders en op dit ge
bied blijkt, hoe hij zijne industrie aanpast aan
het tropisch klimaat. Hg is daarna wellicht vele
collega's vooruit. Hij gebruikt koelbakken om
kunstmatig de ontwikkeling der eieren tegen te
gaan. Soms toch heelt hg meer gezonde eieren
dan hij gebruiken kan en op andere tijden weer
een tekort. Hij speelt nu van tjjd tot tijd in
Indië winter en houdt de eieren in zjjn koelkassen
passief tot ze noodig zijn.
Is dit niet een merkwaardig man, die op deze
wijze door geduldig zelftasten en zoeken een Ie
vensvatbare zijde-industrie heeft gevormd vraagt
de schrijver.
Zijne zijde vindt in Frankrijk en Duitschland
geregelde afnemers, van wie bij soms wenken
ontvant, hoe door verbeterde bewerking der zijde
zjjn product hoogere prijzen kan behalen en hij
trekt van deze wenken partij.
Het bedrijf begint winstgevend te worden.
Opeenhoping van Kapitalen. In de ge
schiedenis der menschheid nam de opeenhooping
van kapitalen nooit zulke bedenkelijke afmetingen
aan als in onzen tijd. Ongetwijfeld, ook voorheen
leefden hier en daar fabelachtig-rijke lieden, doch
zij waren te tellen, en hun vermogen kon wel
beschouwd niet in vergelijking komen met de
bezittingen onzer moderne milliardairs.
Dezer dagen publiceerde de Belgische oeconoom
'Charles Engels in het tijdschrift „l'Echo" een
opmerkelijk a.rtikel over de Fransche Rothschilds.
Na een overzicht van de ontwikkeling en de be
zittingen van het groote bankiershuis, zegt de
schrijver
„Het vermogen va.n het fransche huis der Roth
schilds wordt in onze dagen op tien milliard
becijferd. Wat dit beteekent wordt duidelijk, wan
neer men weet, dat de nationale rijkdom van
geheel Frankrijk op twee-honderd-milliard wordt
geschat. De Rothschilds bezitten dus een twin
tigste van 's lands vermogen en ontvangen bij
gevolg jaarlijks een twintigste uit de winst van
handel en industrie. De familie Rothschild bezit
de beste mijnen van Frankrijk, zij oefent de con
trole uit over de zaken der Fransche bank en,
als grootste aandeelhoudster, ook over de zaken
van meerdere spoorwegen en stoomlijnen. Na de
Parijsche gemeente volgen de Rothschilds als de
grootste bezitters van gebouwde en ongebouwde
eigendommen; in de buurt van de Champs-Ely-
Sées, het Bois de Boulogne, het Pare Monceau
en den Noorderspoorweg telt zij geheele wijken;
hare kasteelen treft men in alle departementen
aan.
„Hoe de toekomst der dynastie van het Roode
Schild zal wezen? Ongetwijfeld zal de geldelijke
voorspoed aangroeien. De oude baron Alphons
de Rothschild zeide eenige oogenblikken vóór zijn
dood: „Mijn vader liet mij één milliard na,
ik kan nu aan mijn zoon tien milliard over
dragen". En deze fortuin-vermeerdering was het
werk van goed zes-en-dertig jaren. Aannemende,
dat het vermogen gaandeweg groeien zal, kan
men zich gemakkelijk voorstellen, dat eenmaal
Frankrijk's rijkdom geheel door één geslacht zal
zijn opgeslorpt. De oeoonomen staan radeloos voor
het feit, dat de kleine vermogens door het groote
worden ingeslokt, gelijk een magneet het ijzer
aantrekt, dat in zijn nabijheid komt.
„Do Rothschilds hebben in sluw inzicht van
de toekomst rekening gehouden met de politieke
en oeconomische veranderingen, die zich in Frank
rijk zouden voltrekken. Het is dan ook opmer
kelijk, dat de socialistische dagbladen en tijd
schriften in Frankrijk, bijna zonder uitzondering,
door de familie Rothschild en hare financieele
ondernemingen gesteund worden. Beter dan wie
ter wereld ook hebben de Rothschilds begrepen,
hoe zij zich het proletariaat te vriend moesten
houden."
Tot zoover Ch. Engels.
Het klassieke werelddeel der milliardairs is ech
ter niet Europa, maar Amerika. De bekende mil-
liardair Roohefeller b.v. genoot van zijn vermo
gen in het afgeloopen jaar een inkomen van 240
millioen Mark, d. i. ongeveer 660.000 M. per dag,
37,500 M. per uur, 460 M. per minuut.
Zulke inkomens en de daarmee gepaard gaande
opeenstapeling van kapitalen zijn eenvoudig een
sociale monsterachtigheid. Dit denkbeeld wint ook
in Amerika meer en meer veld, en wel tusschen
de milliardairs en millionaire zeiven. Niemand
minder dan Andrew Carnegie, die een millioen
dollars gaf voor de stichting van een vredespaleis
te 'sHage, heeft onlangs successierechten tot 50
procent op groote nalatenschappen voorgesteld.
Op do jongste jaarvergadering der „National Ci-
vis Federation" bepleitte hij onder herhaald ap
plaus, dat bij den dood van rijke lieden de helft
van hun vermogen aan den Staat zou vervallen.
Aan dit pleidooi knoopte Carnegie deze opmer
king vast:
„Er zal een tijd komen, waarin de rijkaard
die van zijn millioenen niets ten bate der ge
meenschap wil afstaan, als onteerd zal worden
beschouwd. Ik ken geen bedroevender en ver
achtelijker verschijning dan die van den man,
welke op den nadag zijns levens, als zijn oog
op de eeuwigheid gericht moest wgzen, zich slechts
bezig houdt met het opeenstapelen van rijkdom
men. Ook voor zijn kinderen zullen deze over
matige rijkdommen noodlottig zijn, daar zij hen
verleiden om hun leven in genotzucht te ver
spillen in stee de gemeenschap te dienen. Hier
tegen moeten wij waken, opdat geen klassen ont
staan, die voor de samenleving nutteloos zijn.
De groote rijkdommen moeten na den dood van
hun bezitter voor de helft den Staaf ten goede
komen."
De tijd is niet meer ver af, dat men zich ook
in Europa ernstig zal hebben bezig te houden
met het vraagstuk der opeenhooping van vermo
gens. Indien er niet tijdig wettelijke maatregelen
werden genomen, zou zulke verwaarloozing tot
de verschrikkelijkste catastrophen kunnen leiden
voor Staat en maatschappij.
Een flinke vrouw. In een afgelegen wijk
van Singapore waar slechts enkele Europetische
woonhuizen staan, drongen onlangs op een avond,
terwijl de heer des huizes uit was, twee bandieten
door een openstaand venster binnen, een Chinees
en een Maleier.
De vrouw des huizes zag door weerkaatsing
in een spiegel, dat de kerels een kast wilden open
breken. Zij greep een wandelstok met looden knop
van haar man en ging moedig op de inbrekers
los.
Dezen vlogen met messen gewapend op haar
af. Gelukkig had de vrouw met de linkerhand
een kussen gegrepen, waarmee zij de steken en
slagen afweerde.
Jntusschen trof zij den Chinees op den schouder,
en verbrijzelde zijn sleutelbeen, zoodat de kerel
luid jammerend ineenzakte. De Maleier wilde
daarop de vlucht nemen, maar kreeg bijl het uit
klimmen van het raam nog zoo'n gevoeligen tik
op zijn rug, dat hij buiten bewegingloos bleef lig
gen.
De kranige vrouw belde de politie op en deelde
mee, wat er gebeurd was. Toen de politie kwam,
vond zij de vrouw des huizes bezwijmd op haar
bédde Chinees, die weer opgekrabbeld was,
reeds in den tuin gearresteerd en de Maleier
lag voor dood onder het raam.
Daar zullen de heeren inbrekers voorloopig wel
niet meer komen. (Loc.)
»Neen moeder er komt een zwaan in voor,"
verbeterde Hedwig. »U bedoelt de opera, waarin
Willem Teil voorkomt. Schiller heeft ook een der
gelijk stuk geschreven."
»Nu ja, Schiller of Goethe, ik heb theater
genoeg in huis, »en ik weet dat alles niet zoo
precies. Maar 't is in ieder geval een heel mooi
stak. Dus, maakt je nu maar gauw gereed,
meisjes 1"
Hoe Hedwig ook verlangde, deelgenoot te zg'n
van het genot, toch kostie 't haar bljjkbaar veel,
om moeders bevel op te volgen eerst toen die
haar ter zijde nam en haar influisterde, dat Mat-
hilde ook thuisblijven moest als zij niet meeging,
omdat die toch onmogelijk alleen met deninspec
teur uit zou kunnen gaan, toen gaf' ze met een
bezwaard hart toe. sMaar, niet waar moeder, u
zal toch wel eens naar mjjnheer Harlacher omzien
Op juffrouw Röbrig valt niet te rekenen, die kjjkt
eiken dag donkerder; als vader zich niet borg
gesteld had voor den armen jongen man, dan zou
hij stellig al lang het huis uit zijn gestuurd."
»Doe me nu een pleizier, en spreek daar niet
van," zei juffrouw Rebe ontevreden, »ik kan me
nog niet begrgpen, wat je vader in 't hoofd heeft
gekregen die man wordt met den dag zonder
linger haast je nu maar en trek je Zondag-
sche japon aan, de zon begint al haast onder
te gaan 1"
Een half uur later waren beide meisjes gereed,
de moeder had ze de laatste vertrouwelijke ver
maningen gegeven en nu ging 't de trap af.
Alsmede verkrijgbaar bij
Mej. M. Melchers L.Nieuwstraat,
den Heer P. J. v. d. Sman Hoogstr.
Onderweg ging Hedwig nog even de woning van
juffrouw Röhrig binnen, om naar baar patient te
zien. Toen ze de anderen, die langzaam waren
voortgeloopen, op straat inhaalde, zei ze met be
kommering. dat Harlacher tamelijk onrustig was.
»Ik had toch maar liever niet mee moeten gaan 1"
zei ze zachtjes, maar ze wilde er weer niets van
weten, toen Mathilde verklaarde, dat zij ter wille
van hare zuster gaarne afstand wilde doen van
het in uitzicht gestelde genoegen.
Von Maltitz liet zich van zjjne beminnelijkste
zgde zienhij bezat veel natuurlijk talent om
onderhoudend te zijn, dat hij tegenover de weinig
verwende en pretensieuse zusters niet naliet, in
het helderste licht te plaatsen. De stemming was
zoo vroolgk en gelukkig mogelijk, toen men in de
Tbiergarten was aangekomen. Vooral Mathilde gaf
zich geheel over aan 't heerlijke van 't oogenbl k
zij lachte vroolijk en pareerde snedig met aardig
heden de geestige opmerkingen van haar geleider,
zoodat deze ten zeerste verrast haar meermalen
van ter zijde aankeek. In zoodanig licht was hem
het stille meisje nog niet verschenen hij had tot
nog toe in haar de landelijke onschuld gezien, en
merkte nu tot zijn verbazing op, dat Mathilde bij
al hare jeugdige onervarenheid over een edel en
harmonisch ontwikkeld vrouwenkarakter beschikte.
Hij was door deze ontdekking alleraangenaamst
verrast en deed nu vooral zijn best, ook zjjne
voortreffelijkheden goed uit te laten komen. Zoo
kwam het als van zelt, dat het gesprek hoofdza
kelijk tusschen hen beiden werd gevoerd en Hed-
Korte KerkstraatSCHIEDAM,
VAN
en
bestaande uit de beste Romans, en
Jongens- en Meisjesboeken van de
meest bekende schrijvers.
PT Bieden wij
de regelinsitige
verbruikers van
SOLO-JMargarine
in 1907 gratis aan.
Uitvoerige
inlichtingen zijn
in ieder pakje SOLO
ingesloten of
worden op aanvrage
gratis verstrekt
door
O
Bureel van Administra
tieve Controle. u. v u a« w, 1t n
Gevestigd sedert 1894. M.U.Hoeknoucieneiiz.
Kantoor: Groote Markt no. 6. Interc. Telephoon no. 184.
lnriehten, bijwerken, in orde brengen, controleeren en geregeld bijhouden van
administration van welken aard ook. Leeraar in Staathuishoudkunde
en Statistiek, Boekhouden, Handelsrekenen en Handelsrecht.
DAM
DAM 46.
Beslist het goedkoopste en meest gesorteerd adres voor H.H. Winkeliers en Kooplieden is bij
B. M SPANJEKsBEltö, Gr. Kerkplein 10, ROTTERDAM.
f'rossier in Stads-, JENintaisie- en <*ele:zenliei<ls:-lia,arten.
wig er meer passief bg liep. Maar dit scheen haar
volmaakt naar den zin te zijn zij had toch niet
het rechte genot, maar voelde zich gedrukt door
zelfverwijten, waaraan ze te vergeefs trachtte te
ontkomen. Gedurende het prachtige concert in
den heerlijken tuin, zat zij in zich zelve gekeerd,
werd voortdurend stiller en gaf zelfs verkeeroe
antwoorden, wanneer soms tot haar het woord
werd gericht. Droomerig keek zij op naar de
groène kruinen der hoornen, waarin de laatste
zonnestralen speelden; achteloos gleed haar blik
over de vele honderden, die daar zaten of voor de
muziektent op en neer liepen. Telkens weer be
trapte zij er zich op dat zij met hare gedachten
ln de stille, donkere kamer verwglde, waar de
jonge man. met wien zij zoo innig medelijden
had, op zijn ziekbed rustte.
Toen het signaal weerklonk, hetwelk het publiek
in het theatergebouw riep, kon zij het niet langer
uithoudenzij boog zich tot haar zuster en fluis
terde haar toe, dat zij door innerlijke onrust werd
verteerd en daarom eens naar haar patiënt wilde
zien.
Mathilde wilde dadelijk met haar meegaan, maar
dat wilde Hedwig volstrekt niet toestaan. Ook
Von Maltitz was er van ontdaan, en toen de jon
gere zuster niet tot blijven was te bewegen,
drong hij er bjj Mathilde op aan, toch samen met
hem het theater te bezoeken. sMaar zeg me
eens, lieve juffrouw Mathilde, wat zou dat toGh
hinderen 1" zei hij verwijtend, sis mg n gezelschap
u dan zoo hinderlijk, dat zou mij van harte leed
doen, ik had me zooveel prettigs van dezen avond
voorgesteld. Bederf mij nu toch mijn avond niet I"
Mathilde keek verlegen en besluiteloos voor zich.
»Het is niet, zooals 't behoort en moeder zou er
zeker boos om wezen," zei ze eindelijk blozend.
Maar moeder behoeft het in 't geheel niet te weten,
wees toch zoo dom niet, Thilde," zei de jongere
zuster. »lk blijf bij mijn zieke, totdat jij me komt
afhalen. Moeder kijkt toch niet naar hem om, je
weet, dat ze juffrouw Röhri.', die altijd zoo hoog
hartig optreedt, liever niet ontmoet."
»Wil u mij niet vertrouwen?" zei Von Maltitz
met een goed gespeelden trek van droefheid op 't
gelaat. »lk had juist zoo gehoopt, dat u dat wel
zou doen."
Weder bloosde het meisje, toen zij zjjn blik
ontmoette, en wat hire lippen verzwegen, lag
duidelijk in de taal van hare bezielde oogen. Zg
liet 't toe, dat Von Maltitz opsprong en haar ga
lant den arm boodschuchter legde z(j de vinger
toppen er op. »lk ben u zooveel dankschuldig
mjjnheer Von Maltitz," fluisterde zij.
»0, niets daarvan, ik zou niet weten waarvoor,
maar dezen heerlijken avond moogt u mg niet
bederven 1" antwoordde hij overmoedig, daar
luidt de bel reeds voor de tweede maal, het is
meer dan tjjd om naar binnen te gaan, want als
het stuk begint, wordt niemand meer toegelaten."
Wordt vervolgd
ju&woura's
LM OLIJFOLIE!!!
LEEST DIT.
mum must
