Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
m
Ah o nn e er t U op to
Nieuwe Sckieiamsclie Coarant
iet ir a lis Mlöstrart ZoiiapM
prijs 10 c. p. weet, 0.45 j. mui, fl.35p. 3mi.
30ste Jaargang.
Donderdag 4 April 1907.
No. 8774.
feuilleton.
««f
Ofiicieele berichten.
Kennisgeving.
ve«r op den 2den APril 1907 executoir
Kuitenlandsch Nieuws.
Het uur der bekoring.
Burgemeester van Schiedam,
<kx wolrnzSro^ndS en'biiïad^11'
ABONNEMENTSPRIJS:
Dit blad verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen, en
kost voor Schiedam per 3 maanden f 1.35, per maand 45 cent en per
week 10 cent. Franco per post door geheel Nederland f 2.per kwartaal.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons BureauBoter-
straat 50 en bij alle Boekhandelaren, Postdirecteuren en Brievengaarders.
BureauBOTERSTRAAT 50
PRIJS DER ADVERTENTISN:
Van 1 6 regels f 0.92 met inbegrip van bewijsnummer.
Elke regel daarboven 15 cent.
Driemaal plaatsen wordt tweemaal berekend.
Ingezonden mededeelingen 25 cent per regel.
Voor herhaaldelijk adverteeren worden uiterst bil
lijke overeenkomsten aangegaan.
Telefoonnummer 85. Postbus no. 39,
n u u iu Ai r. o i m ik a is v v
rengt by deze ter kennis van de ingezetenen
3 at het kohier van de Personeele belasting No.
den 6Rer Semeeute, over het dienstjaar 1907, door
tor t er directeur der directe belastingen te Rot-
bela f-ard' °P heden aan den ontvanger der directe
stingen ter invordering is overgemaakt.
veriH0^® ™ordt biJ deze herinnerd, dat een ieder
bena. u1 is' zijne« aanslag op den bij de wet
term Voet te v°idoen i alsmede dat heden de
bezw^n Van zes weken ingaat, binnen welke
kohi aarschr'ften tegen eenen aanslag, op genoemd
ter voorkomende, behooren te worden ingediend.
n is hiervan afkondiging geschied, waar het
t, den 4den April 1907.
De Burgemeester voornoemd,
M. A. BRANTS.
RUSLAND.
e minister van Openbare werken en Verkeers-
e£en, Luitenant-generaal Scoufuss, heeft ontslag
8enornen. Als zjjn opvolger wordt genoemd luit-
generaal Wendrich, die chef is van de afdeeling
spoorwegen.
ZWEDEN.
koning van Zweden, die nog steeds ziek is.
gaat binnenkort een reisje maken naar de omstre-
en van Roentgen.
DUITSCHLAND.
Du „Berl. Lokal-Anzeiger" meldt dat het
Wetsontwerp tot beperking van de vervolgingen
gegons majesteitsschennis, op het oogenblik bij
ti Pruisische ministerie in behandeling is en
^au daai' spoedig naar den Bondsraad en den Rijks-
8 zal gaan. Overeenkomstig de toezegging, welkk
e Keizer op zijn laatsten verjaardag heeft gedaan,
b-faa't da^ ade uict met voordracht geschiede
ctdigingen van den Keizer, de bondvorsten en
e leden van hunne huizen niet vervolgd worden
1 voert het een aanmerkelijke bekorting van den
^jaringstennijn in. Totnogtoe trad de verjaring
zulke gevallen pas na vijf jaren en, in geval van
óradelicl, na zes maanden in.
ENGELAND.
Hister zijn 41 kiesrechtvrouwen uit de gevan-
oCms to Londen ontslagen. Zij1 en hun mede
Justers, die buiten op hen stonden te wach-
taaakten er een pretje van.
Volgens een bericht in de „National Zeitung"
Co e'Z6r Vilhelm 31 Juli de zeilwedstrijden te
owes gaan bijwonen. Hij gaat met zijn jacht
V'hcnzollern", dat 10 Augustus voor Co-we s
a- hlijven liggen.
Keizer Wilhelm zal tijdens zijn verblijf in En-
Uit het Engelsch.)
108)
zij kfol I a e deur voor hem open;
in de if .naif hem' maar tocn ziJ hem
laat ri doorloopen o-ogen zag, in het ge
drukte Zt° 5emiS menschelijks meer uit
sta, stoof zij verschrikt achteruit
jeiedino^°n-'7at Scheelt le Gustaaf heb
stamelde z^*1S Z°° sterk aanget-rokken
zihwo, voorbij, de gang in. „Waar
Ti n kinderen?" vroeg hij.
vUedwfg is met Harlacher uit; ik heb Frits
Wf.iv.- e*r-imee iatcn gaan, omdat dat wel zoo
ThÜde is binnen; wat is dat
denis Irfn meisje? Sedert zij die geschie-
huiI's -»
geland do gast zijn van het Engelsche Konink
lijke echtpaar.
FRANKRIJK.
Het dossierMontagnini.
Nu de „Figaro" door haar publicaties van het
dossier-Montagnini vrijwel alle belangrijkheid aan
de v„orbereide uitgave van regeeringswege der
s! ukken heeft ontnomen, is meh in Jacobijfisöhe
kringen blijkbaar niet al te prettig gestemd.
Be- minister-president heeft aan de „Figaro"
een brief gezonden, waarin de rol vafi Piou en
de Ik:weerde onthullingen over de omkoopbaar
heid van Clemenceau wordt besproken.
Clemenceau vertelt de omstandigheden, -onder
welke he op verzoek van Piou aan een déjeuner
hij een bevriende dame den president vah de
„Action Liberale" ontmoette. Volgens Clemenceau
is de ontmoeting vooraf door Piou overgedragen,
ten einde aan Rome te kunnen mededeeleh, dat
de onderhandelingen tusschen hem en den se
nator van het departement begonnen wa
ren. t iemenceau was nog geen mihister en zou
dus het geld ontvangen. De „forte somme," waar
van. de brief van Montagnihi aan Merry de! Val
spreekt, was, naar men meende, bestemd, om Cle
menceau om te koopen, maar in werkelijkheid om
a's bijdrage te dienen voor de verkiczingskosten
van de „Action Libérale."
Clomencèau doet opmerken, hoe de pa,pieren,
waamp m de nuntiatuur beslag is gelegd, reeds
gedeeltelijk zijn gepubliceerd. Het blijkt, dat Piou
onophoudelijk bij het Vaticaan kwam met verzoe
ken om geld en er in slaagde, om door Merrv
del Val een bevel den bisschop van Lyon te rich
ten, -om enkel aan Piou de geldsommen ter hand
l.e stellen, in de dioceèse ontvangen voor de ver
kiezingspropaganda.
Fluks zijn nu aan verschillende andere Parijsche
bladen stukken uit het dossier-Montagnihi ter pu
blicatie verstrekt.
Do „Ma tin publiceert een serie, die Je inmen
ging van t Vaticaan bij de laatste algemeene
verkiezingen bewijst.
De Autorité" Piou en indirect de „Figuo"
aanvallend, publiceert een serie brieven van Merry
del Val, waarin dez-e vriendschap, vertrouwen en
achting betuigt, aan de vroegeren secretaris der
nuntiatuur.
De Libre Parole" noemt de gezanten, waar-
ov er m Montagnini s dagboek vertrouwelijk gespro-
von w ordt. Sir Francis Berti© keurde in gematigde
termen de godsdienstige politiek der Franschc
regeering af en beloofde koning Edward's inter
ventie ten gunste der Katholieken
Khenvenhue-ller (Oostenrijk) zou zijn „diepe
minachting" uitgedrukt hebben o-ver de „Bohé
miens die zich bij verrassing van de Fran
sche regeering meester maakten.
't Heftigst van allen liet zich evenwel, vol
.us Montagnini's brieven, ridder De Stuers, den
V1JF-EN-TWINTIGSTE HOOFDSTUK
Achter de tafel, waarop in het heldere licht
hanglamp het avondblad der courant i
Thilde. Zco tü. zjj haa, vi-ToÏÏi
komen, kroop zij huiverend ini»n i
hare zitplaats op en stond sidderemT met om
te staren. °°een de"
Met tenen sprong was Rebe bij haar Een
enkele bh k m hare oogen zeide hem altas
wat die schurk op de bank der beklaagden
als laatste troef trio-mfeerend tegen hem had
uitgespeeld het was waar!
Ken minuut verstreek, en vader en dochter
standen nog steeds sprakeloos tegenover elkan
der, maar eindelijk zuchtte Mathilde:
„bod moge het mij vergeven, vader, ik kon
ta S TT- ik kon niet! Ik 8^ hem die
hii «n^fi i wachtte mij- hier bij huis op;
rrrktan VervolSd> }"i wist zich niet meer té
er-lnl U WaS, de °0rzaak al zijn on-
S?C"I^UCht heeft al dien jammer
is het ook f ra<t aan uw blinden toorn
niet nmrhL tln nSC 1JVen' dat wij elkander
ren iSw ^oebehooren verlaten door ieder-
w-mekl nam' Z'cd ztdven en de ge-heele
weield, nam hij een andere vrouw om niet
ta f ha f11! VeA^geren mijn beeld in
altaar met 6eile ailderC VOOI' het
ar en nu was hij .ongelukkig, bankroet
naar hcliaam en ziel en uw hart vervolgde
Ncderlandschen gezant, uit, die over de gods
dienstige politiek der Franscbe regeering spre
ken, zeide: „Zoo iets zou iemand van beschaaf
de lieden verbazen, maar wat kunt ge van zul
ke vlegels anders verwachten." De Stuers voeg
de erbij, dat de Fransche Katholieken „voor de
Christenheid" streden. Hij vertrouwde Montagni
ni ook toe, dat hij, De Stuers, dr. Kuyper zijn
aanvallen tegen de Fransche Protestanten in-
spirjerde.
Gister is de Engelsche ambassadeur reeds op het
Elysee geweest. Zeer waarschijnlijk zal Clemenceau
den gezant gesproken hebben over diens uitlatin
gen. die in de bladen zijn gepubliceerd.
De socialistische en liberale pers verwacht, dat
de gezanten zich nader ten aanzien van hunne
uitlatingen zullen verklaren.
Wat de gezanten gezegd hebben, komt ons voor
niets meer te zjjn dan de naakte waarheid. Voor
ons, katholieken, is het verblijdend te vernemen,
dat die mannen unaniem de schandelijke politiek
der Fransche regeering veroordeelen. Aan de uit
latingen der gezanten behoort destemeer waarde
te worden toegekend, daar zij door hun voorname
positie beter dan anderen in de gelegenheid zijn
geweest het streven der laaghartige kerkvervolgers
te beoordeelen.
ITALIë.
Gister is een groot gedeelte van den muur, die
het Vaticaan omringt, uaby de Viale delle Zitelle
ingestort. Er is veel schade in den tuin van Stem-
mi aangericht. De weg, die naar de tuinen van
het Vaticaan leidt, is versperd. Pius X is ter
plaatse eens een kijkje gaan nemen.
MAROKKO.
Een telegram uit Alhucemas meldt, dat den 21en
Maart de zoon van den gouverneur van Alhucemas
en de zoon van Delbrel, oud chef van den gene-
ralen staf van den Roghi (Marokkaansch preten
dent) te Derahseo zjjn mishandeld door inboor
lingen. De soldaten van den Roghi zjjn tusscben
beide gekomen en hebben de beide zoons gevangen
genomen.
De plaatselijke commandant van Mellila zou
trachten de in vrijheidstelling van de gevangenen
te bewerken. Volgens de laatste berichten waren
de gevangenen den 31en Maart nog niet in vrij
heid gesteld. De heer Debrel zou door den Roghi
ter dood veroordeeld zijn.
AMERIKA.
De trusts.
'Et is in den laatsten tijd bij Jen feilen strijd,
die in het land van den dollar tegen de trusts
gestreden wordt, reeds menig pikant zaakje aan
't licht gekomen.
Hoe nauwer de rijke sp-oorwegmagnaten in liet
gedrang komen, zooveel te meer onthullingen van
allerlei aard krijgt men te hooren.
He t meest interessante wat men totnogtoe over
hem nog altijd; hielp ik hem niet in den nood,
dan zou hij in de gevangenis terecht komen
maar als ik, de eenige hulp, die hij wist,
wier hart hij kende en die hij ten volle ver
trouwde, hem helpen wilde, dan wilde hij in
v-erre landen door eerlijken arbeid goed ma
ken, wat hij misdaan had en was hij er
eenmaal weer bovenop, dan wilde hij zich ook
volgens de wet laten scheiden van haar, die nooit
in zijn hart had gewoond, en dan zou ik
zijn vrouw worden en toen was er een over
machtige drang in mij, om te doen, wat hij
van mij bege-erde en daar ik z-elf maar wei
nig had, nam ik ook de spaarpenningen van
Htdwig en Frits, en ik gaf hem alles."
„Dieveggeschaamtelooze dievegge'"
schroeuwd Rebe en sloeg de achteruitwijken
de midden in 't gezicht.
„Vader... vader!" stamelde het meisje en
viel o-p de knieën.
„Man, om Gods wil, wat beziel je... ben je
krankzinnig I" jammerde zijn vrouw. Zij greep
Nij de arm en zocht hem te kalmeereu.
Maar w< est stiet hij haar op zijde, zoo
dat zij zich wankelend aan de tafel vast moest
houden.
Met -één sprong was de man, dol van woede;
we-ei' Lij zijn kind en keek" met bloedbeloopen
-oogen op haar neer.
„Dievegge!" schreeuwde hij opnieuw. „Je hebt
met alleen je zuster en broer bestolen, maar
je bent ootk de dievegge van ons aller levens-
het verregaande geknoei en de omkooperijen door
de trusts is te weten gekomen, is zeker wel het
feit, dat Roosevelt zelf aan het geld van de trusts
zijn presidentschap te danken heeft.
De welbekende New-Yorksche croesus Harri-
man, die vooral scherp wordt aangevallen, is
op zijn beurt eens aan het praten gegaan. Zeer
belangrijk is hetgeen hierover uit Amerika wordt
gemeld.
Er was reeds uitgelekt, dat het verkiezings
fonds der republikeinsche partij in 1904 zeer aan
zienlijke bijdragen had aangenomen van groote
maatschappijen, trusts en spoorwegmannen. Op
persoonlijk aandringen van Roosevelt is een deel
dier gelden aan de gevers teruggegeven.
Maar nu heeft Harriman de kans schoon gezien,
zich te wreken.
De „World" publiceerde den 2en April een
brief, in 1905 door Harriman geschreven aan
den beroemden rechtsgeleerden Sidney Webster.
Laa.rin verklaart de spo-orwegmagnaat, dat de Pre
sident zelf, vóór de verkiezingen op hem, Har
riman, een beroep had gedaan om steun aan de
repunliktinsche partij. „Op hem was de laatste
hoop der partij gevestigd." Harriman bracht een
kwart millio-en dollar bijeen, waaraan door hem
zelf 50.000 was bijgedragen. In dienzelfden
brief werd nog medegedeeld, dat Roosevelt bad
betaald, Chancey Depew te zullen benoemen tot
Fransch gezant, doch hem later een plaatsje in
den Senaat had bezorgd.
Niet zonder trots verklapte Harriman in zijn
schrijven aan Webster dat hij het kwart millioen
binnen de vier uren bijeen had. Het geld was
door hem afgedragen aan C. N. Bliss, die het
deed toekomen aan Cortelyon (den tegenwoordigen
minister), destijds voorzitter van het Republican
National Campaign Committee.
De „World" kan zich het genoegen niet ontzeg
gen er aan te herinneren, dat de candidaat der
democraten voor het presidentschap, rechter Par
ker, in 1904 der republikeinsche partij ervan had
beschuldigd, geld voor de verkiezingscampagne
te bobben ontvangen van de trusts, welke beschul
diging echter met klem was tegengesproken door
Roosevelt
Aan de echtheid van Harriman's brief schijnt
niet te kunnen worden getwijfeld. De financier
heeft in de „New-York Times" een verklaring
laten opnemen, waarin hij kalmpjes beweert, dat
hem zek re documenten zijn -ontstolen en zon
der zijn voorkennis aan een courant zijn ver
kocht. Hot blad in quaestie had geweigerd, hem
de stukken terug te geven. Maar met geen enkel
woord is door Harriman de echtheid van den brief
aan Webster ontkend. De publicatie was geschied
buiten zijn voorkennis; en natuurlijk zonder zijn
toestemming. Ziedaar alles.
Of Harriman inderdaad niets zou hebben gewe
ten van dien „diefstal"?
President Roosevelt heeft begrepen niet te kun-
geluk de dievegge ten laatste ook van je va
ders eer... Jij bent het, jij alleen, die mij te
gronde richt o, het is om gek van te wor
den!" sloof hij daarna plotseling op. „Om de
wil der kinderen afgeweken van den rechten
weg en diezelfde kinderen brengen mii in
het tuchthuis!"
„O Gc-d, wat zeg je daar, wat scheelt je
toch... jo bent ziek, er moet een dokter ge
baald worden!" riep juffrouw Rebe angstig,
die haar man zag wankelen en met verglaas
den blik voor zich uit zag staren.
Maar reeds stond hij ook weer vast; rriet
beide handen greep hij naar het hoofd .,'t
Was maai een duizeling.... Lucht, het is hier
zoo warm... Lucht, of ik stik"... en hij spror.g
naar het venster, en toen hij dit niet vlug
genoeg open kon krijgen, sloeg hij de ruiten in,
zoo-dat die kletterend naar beneden vielen en
hem het bloed bij de hand neerliep.
„Zwijg!" bulderde hij met rollende oogen en
hief de vuist op tegen zijne weenende vrouw.
„Zwijg, houd me niet tegen... kijik haar liever
aan, die ik zoo lief had, voor wie ik mijn
haitebloed had willen geven... en spuw haar
in 't gezicht,, de g-emeene deern, die haar
eigen vader in het tuchthuis brengt, omdat
haar dofje zoo mooi praten kan.
Wordt vervolgd).