Dagblad voor Schiedam] Omstreken.
AMneert K op Je
^a, misdaad vergelding.
Nine ScMamsclie taait
met iratis MlBSitaetlJoiSiiMal
{rijs 10 c. p. f tel, fö.45 p. ml, fl.35 p. 3 mi.
33ste Jaar^an#
Zaterdag 15 October 1910.
No. 9842.
^EERSTE BEAR
Dit nummer bestaat uit twee
"laden en een Geïllnsireerd
Zondagsblad.
Officieel© berichten.
Kennisgeving.
Buitenlandsch Nieuws.
De Keyolutie in Portugal.
FEUILLETON.
♦7 «nca
ABONNEMENTSPRIJS:
Dii blad verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen, en
kost voo? Schiedam per 3 maanden f 1.36, per maand 46 cent en per
week 10 cent. Franco per post door geheel Nederland f 2— per kwartaal.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Boter-
strant 60 en bij alle Boekhandelaren, Postdirecteuren en Brievengaarders.
Bureau BOTERSTRAAT 50.
PRIJS DER ADVERTENTIëN:
Van 16 regels f 0.92 met inbegrip van bewijsnummer.
Elke regel daarboven 15 cent. K
Driemaal plaatsen wordt tweemaal berekend.
Ingezonden mededeelingen 25 cent per regel.
Voor herhaalde 1 ijk adverteeren worden uiterst bil
15 k e overeenkomsten aangegaan.
Telefoonnummer 85. Postbus no. 39.
Burgemeester en Wethouders van Schiedam,
Gelet op art. 10, punt 4 van het Koninklijk
Besluit van 4 Mei 1896 (Staatsblad no. 76);
Doen te weten, dat dc verkiezing voor vier le-
den van de Kamer van koophandel en fabrieken
aldaar, ter vervulling der vacaturen wegens perio
dieke aftreding op den lsten Januari a s. van de
heeren Mr. W. H. JansenA. C. J. M. Schip
horst, f. J. Smit en 13. A. J. Willkampf, zal
Plaats hebben op Vrijdag den lSden November
instaande ten Raadhuize aldaar, en
dat de inlevering der stembiljetten zal aanvan
gen des namiddags ten half twee ure en voort
duren tot des namiddags ten half vier ure, na
^elk laatstgemeld tijdstip onmiddellijk tot de ope
ning der biljetten zal worden overgegaan.
En is hiervan afkondiging geschied, waar het
uehoort, den loden October 1910.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
i M. L. HONNERLAGE GRETE.
De Secretaris,
V. SICKENGA.
liet is inderdaad opmerkelijk, dat er uit Por
tugal in d'e laatste dagen rechtstreeks geen teie-
£ra,nunem meer komen. Ongetwijfeld moet de toe
stand daar te lande voor de republikeinen alles-
Behalve popskleurig zijn.
jDe bijzondere correspondent van de „Lokal-
Atozeigier" te Lissabon s'tuurt zijn telegrammen
Ga Spanje, teneinde te voorkomen, dat ze door
de censuur wprden ondersdhept. Deze bericht-
8'ever vertelt in een telegram, gelag teekend 12
Gcfcotber, des avonds, een en andieir over zeer
érnstige voorvallen, die in Portugal's hoofdstad
^öBben plaats gehad. Uit hetgeen ileze liberale
^gbiadccrrespond-ent mededeelt, valt af te lei
den, dat de vestiging der republiek nog volstrekt
8&en vojidangen feit is.
iWij laten thans de correspondent aajri 't w;oord:
^Gedurende den nacht is 'het garnizoen weer
©eailiarmeend. Ruiterij en artillerie houden zelfs
punt midden 'in de 'stad bezet. Aanleiding
Jdt die nu noig voortdurende troepenbewegingen gaf
s avonds >een opstootje voor het Campianillo-kloos-
tör- 'Overheid en bladen verzekeren weer, dat
d0 jezuïeten bommen uit bei klooster geworpen
Eebb^m, maar er is geen spoor van te zien. In
^kelijkheid raakten matrozen en soKidaten bij
d0 pliunderinjg va,n het klooster in strijld en scho-
209)
VI.
Daten wij voor het oogenblik Koningsbosch
de personen, die wij daar kennen, verlaten
Po 3aar Parijs terugkeeren, waar wij Jeanne
Gier en Lucie uiterst droevig hebben achter
gaten.
Ducie was ten prooi aan een doodend verdriet.
8e w Zo^ag was voorbijgegaan en tegen zijne
rïponte was Lucien niet verschenen.
ver7at. beteekende dat onverklaarbaar wegblij-
jl' die dreigende stilte?...
dit et arme kind stelde zich den gelieelen dag
Raadsel en kon het niet oplossen,
zii e1antle leed evenveel als hare dochter, doch
hiet a* noc'1 de kracht, noch den moed haar
J de waarheid bekend te maken.
ge^°§ twee dagen wachtte Lucie, oefende zij
2jj uld, toen werd haar smart te groot en wilde
Weten, waaraan zij zich te houden had...
J schreef eerst aan Lucien.
e brief bleef zonder antwoord.
ten op elkaar. Zij hebben huis gehouden als de
Chineesche boksers.
„Toten ik voor bet klooster kwa'm, werd juist
door de republïkeinsche autoriteiten de brand
kast van'het klooster weggereden. Na de officieele
inbeslagneming, die zich ook tot hiet gewijde vaat-
wiarik uitstrekte, begon de plundering door de
sioMaten en was evren baldadig als ergerlijk en
barbaarsch. De heiligebeelderi wtehden gewoon
weg tegen de muren gjesmaJkt, gnoote waskaarsen
over de knie gebroken en de prieste r ge wadon
uit de laden der sakristij gehaald en vertrapt;
uit zuivere baldadigheid werd zelfs het armoedig
gerei im de cellen der monniken vernield. Het
m:e|rlcwaardigste verschijnsel' in dezen chaos was
een man met den degen en de uniform' van' een
zeeofficier, die de vreemde bezoekers op de spo
ren, van de plundering wees. Een hem waardige
kariteüaad was de officier iin hiet koninklijke paleis,
die de bezoekers ermee vermaakt, dat hij grijn
zend em gezichten trekkend plaats neeimt op den
troon der Konings, wien hij vroeger trouw ge
zworen. heelt. Buiten de stad is niet geplun
derd.
{Dia kamer vain den Koning' ligt zooals hij' ze
verlaten heelt. Op de schrijftafel liggen nog siga
retten pn op het onoipgemuakte bed zijn nacht
goed, izooalis hij1 het neergeworpen heeft.
.(De 'machthebbers beginnen nu wel te voelen,
da,t zij1 de teugleffis êfer itegeering minder vast in
handen hebben dan ziji meeneten.
jHet nieuwe ministerie bevat igleeine raiikalen,
Waarover velieri ontevreden zijn.
{Voorla! de soldaten mopperen. Zij1 schelden op
het eten en op den dienst in stad.
(Toen. ik gisteren bij den minister van buitein-
laindsche zaken was, lieten drie smerige infan
teristen zich niet door dan bediende wegsturen,
maar zetten door, dat zij toegelaten warden in
het 'kabinet des ministers. Dezen kon de klagers
slechts met tienvoudig' handschudden en smeek
beden sussen.
(Als het zoo ver gekomen 'is, is de toestand
op den duur wal onhoudbaar, ofschoon èien cata
strofe niet onmiddellijk voor die deur schijnt te
staan."
FRANKRIJK.
De spoorwegstaking.
Gisteravond om acht uur zijin aan het Gare
du Nord vijlt treinen vertrokken en drie aange
komen. Alles is kalm en hiet werk wordt door
velen hervat; d'e dienst is normaal. Aan het sta
tion Montpamasse is de toestand onveranderd.
In de provincie kwamen hier en daar opstootjes
voo1?, maar over bet algemeen genomen, wordt
de toestand beter.
{Gisteravond had een groote meteting plla.ats,
georganiseerd door den socialistiscihen bond van
het seinedepar t e me n ten te protesteeren tegen
do' mobilisatie des cbeminols.
I
De jonge man had evenwel dien brief gelezen
en de inhoud daarvan had zijne wonden, die
even bloedend en smartvol waren als die van
Lucie, nog pijnlijker gemaakt.
Moeder Lison heeft niet gesproken, zeide hij
in zichzelf, en Lucie lijdt 1... Arme Lucie!
Het stilzwijgen van Lucien Labroue was een
geweldige slag voor de dochter van Jeanne For
tier.
Zij heeft hem mij ontnomen I mompelde
zij, terwijl zij dacht aan de dochter van den
millionnair.
Welnu! vervolgde zij, ik zal naar zijn huis
gaan... niet om zijne liefde af te bedelen, maar
otn de ware oorzaak van zijn lafhartig verlaten
te leeren kennen.
Lucien verliet de fabriek te zeven uur, der
halve zou Lucie zich te half acht in de Miro-
mesnilstraat aanmelden.
De verwonderde voorbijgangers zagen haar
aan.
Het was zeven uur en veertig minuten toen
zij bij de deur kwam van het huis, dat door
Lucien bewoond werd.
Zij was genoodzaakt zich tot den huisbewaar
der te wenden.
Deze zat rustig in gezelschap zijner vrouw te
eten.
Beiden bezagen de binnentredende, die aan
eene hevige ontroering ten prooi scheen.
Lucie stamelde
De heer Labroue, als het u blieft
Een groote politiemacht, een regiment infan
terie en een regiment kurassiers bewaarden de
orile. De betoogers werden verzocht onmiddellijk
na afloop der vergadering, die om 9 uur 15
minuten begon, uiteen te gaan. Vele aanwezigen
werden ongesteld door de 'warmte.
,Vollgi0ns berichten door het ministerie van Bin-
nenllandsche Zaken ontvangen, hebben te Billy-
Montigïiy 2000 mijnwerkers de staking uitgeroe
pen.
Te Arras werd een meeting, die zich tegen
den socialistisch en afgevaardigde Briquet keerde,
door soldaten uiteengejaagd;.
'Da toestand is normaal te 'Laon, on bevre
digend te Soissons en Chateau Thierry. De ont
spanning wordt meer merkbaar te Cauvias. Te
Bordeaux zijn twaalf beambten der „Midi"' ont
slagen; o'p het geheele zuidernet komen gevallen
van staking slechts sporadisch voor.
{Er zijn gister uitgebreide militaire en politie-
mdatricgelteiii getroffen om de inmenging van anar
chisten te beletten, van wie bekend is, dat zij
zeer opgewonden zijin en revolvers gekocht heb
ben om zekere personen, die gezocht worden,
aan de justitie te onttrekken. Mochten wanorde
lijkheden uitbreken, dan zullen deze op uiterst
gestrenge wijze onderdrukt worden.
De „Tetaps" Spoort, in een zeer heftig artikel,
do regeiering aan met meedoogenlooze gestreng
heid te blijven optreden tegen „de misdadigers,
die de werklieden bedrogen en een afschuwelijk
koimplot tegen "den staat beraamd hebben."
Het „Journal des Débats" zegt: De ontzaglijke
meerderheid d'er Framschein keurt het goed, dat
de bqgieering eindelijk haar plicht dm ft do.en en
mét meckloogenliooze flinkheid d'e wet doet eer
biedigen.
De Engelsehe pers spreekt ook een zeer scherp
afkeurend oordeel uit over de spoorwegstaking in
Frankrijk. Alle bladen, onverschillig van welke
kleur, vragen zich af, of men hier niet inderdaad
met een revolutie te doen heeft. «Het schijnt,
zoo schrijft de »Morning Post" alsof de spoor
wegambtenaren van plan zijn heer en meester te
worden in Frankrijk." Wat de loon-geschillen
betreft, deze hadden gemakkelijk door een bevoegd
scheidsgerecht kunnen worden bijgelegd en kun
nen geenszins de sociale revolutie, zooals thans is
uitgebroken, rechtvaardigen.
Men moet dan ook in deze staking waarschijn
lijk niet anders zien, dan een aanval op 't kapita
lisme en de bestaande sociale, economische en
staatkundige toestanden kortom, «la guerre so
ciale." Het schijnt bestemd te zijn, dat in Frank
rijk sociale vraagstukken eerder aan de orde van
den dag komen, dan in andere landendit ver
klaart de aandacht, waarmede de overige volkeren
van Europa den strijd, die daar is uitgebroken,
volgen.
Volgens de «Standard" zou de overwinning 'der
arbeiders het failliet van het kapitalisme betee-
Op de derde verdieping, de deur... begon
de vrouw van den huisbewaker.
Een stoot met de elleboog van haar man deed
haar eensklaps zwijgen.
De concierge zeide op drogen toon
De heer Labroue is niet thuis.
Hij is zonder twijfel nog niet teruggekeerd
hervatte Lucie vreesachtig.
Hij keert heden niet terug hij is op
reis
Op reisherhaalde het jonge meisje.
Ja.
Voor langen tijd?
Daarvan weten wij niets...
Lucie boog het hoofd en vertrok.
Gij zijt ook een ezelskop herinnert gij u
dan niet, wat de heer Labroue ons geboden
heeft riep de concierge uit.
Ik dacht daar niet meer aan
Hij heeft ons gezegd„Wie er ook komen
moge, om mij te spreken, als het een vrouw
is, hetzij eene oude of eene jonge, vergeet niet
te antwoorden, dat ik op reis ben... Dat is toch
duidelijk, hé?».
Ja, dat is duidelijk... Maar zij was zoo lief,
dat jonge meisje... Waarom geeft hij belet?
Wat gaat ons dat aan
O die mannen antwoordde de huisbe
waakster. Allen zijn zij zonder hart 1
Lucie was langzaam de straat overgestoken.
Indien, zooals zij mij gezegd hebben, Lu
cien op reis is, dacht zij, zou hij eene veront-
kenden. Ook de «Times" is zeer bezorgd over den
toestand in Frankrijk en maant de «bourgeoisie"
aan, zich onverdeeld aan de zijde der regeering
te scharen.
PARIJSCHE KRONIEK.
(Van onzen Parijschen correspondent.)
«Une conscience sans
Dieu est un tribunal
sans juge."
A. de Lamartine.
Het einde der parlementaire vacantie nadert.
Tegen 25 dezer zullen 's lands wettenmakers we
der hun werkzaamheden hervatten en het eerste
samenkomen der talrijke partijen wordt vooral
dit jaar met groote spanning te gemoet gezien-
Alvorens de worsteling orn 't bewind tusschen
den premier Briand en de ridicaal-socialistische
groep, de grootste der partijen, gaat beginnen, zal
Briand nog een ofücieuse rede houden, waarin hij
zijn regeeringsprogamma kenbaar zal maken. Met
het oog hierop, hebben op het congres der radi
calen en radicaal-socialisten te Rouaan, de hoofd
leiders, als Pelletan, Bourgeois, Deloucle, Tha
lamus enz. hunne vijandige gevoelens tegenover
het ministerie—Briand onder geen stoelen of ban
ken gestoken, doch in de duidelijkste bewoordin
gen den lande kenbaar gemaakt, door het volgende
ultimatum aan te nemen.
«Het congres, beschouwende, dat de tegenstan-
«ders van het leekendenkbeeld en van den socia-
«len vooruitgang zich thans van de bevredigings-
«politiek d'apaisement) meester maken, teneinde
«met nog meer hevigheid dan vroeger de radi-
«socialisten te bestrijdenbesloten niet van de
«wijzen van regeeren, welke het welslagen der
sleeken, democratische en sociale republiek ver-
«zekerd hebben, te veranderen
Weigert zich met eene compromiteerende
«staatkunde, die verwarring in het republi-
«keinsche leger zou werpen, te vereenigen
«Draagt aan de parlementaire leden der partij
«op, alleen eene regeering te steunen, welke door
«haar woorden en vooral door haar daden zal
«weten te bewijzen, dat zij door de leidende be-
«ginselen van den republikeinschen leeken en so-
«cialen geest, bezield wordt."
De heftige Pelletan, die zich door zijn domhe-
heden als minister van Marine onmogelijk maakte,
verklaarde dat de ridicalen weder radicaal moeten
worden. De radicalen vormen geen burgerlijke
partij, het is een Fransche partij, die alle in
dringers uit haar midden moest verjagen, en haar
to.cht, zonder desertie, noch ministerieele knecht
schap, moet hervatten.
De heer Estier was nog heftiger en noemde
eenige verklaringen, door Briand als premier in
de Kamer afgelegd, afschuwlijk. De heer Deloucle
verlangde, dat de radicale leden van het kabinet
hun ontslag zouden nemen. De heer Henry Be-
renger, een onafhankelijke, nam partij voor Bri
and, doch werd uitgejouwd. Thalamas, de belee-
diger van Jeanne d'Arc, kon ook geen vertrou-
schuldiging hebben... De tijd heeft hem zonder
twijfel ontbroken, om mij voor zijn vertrek te
schrijven en misschien zal ik morgen een brief
ontvangen.
Het was donker geworden.
Voor het jonge meisje weder huiswaarts ging,
bleef zij op het trottoir aan de andere zijde dei-
straat staanzij hief het hoofd op en zag
naar de vensters der kamers, die Lucien be
woonde.
Plotseling trilde zij en werd zij doodsbleek.
Zij zag licht in de vertrekken van haren ver
loofde.
Ahzeide zij met half verstikte stem, zij
hebben mij voorgelogen... Lucien is te Parijs...
Lucien is thuis... Waartoe de leugen? Het zijn
zeer zeker zijne vensters, ik herken ze. Hij is
daar... Ik wil en zal hem zien...
Zij stak met driftigen tred, waaraan zij zoo
veel mogelijk vastheid trachtte te geven, de
straat over en trad weder in huis.
De concierge verliet juist zijn huisje om de
groote buitendeur te gaan sluiten.
Hij herkende het jonge meisje.
Wat is dat, zijt gij daar weer! zeide hij,
terwijl hij haar den weg versperde.
Ja ik ben het... gij hebt mij bedrogen...
De heer Labroue is in het geheel niet op reis.
Ik heb u geantwoord, wat ik moest ant
woorden.
Wordt vervolgd).
