Dagblad voor Schiedam Omstreken.
f
Afinir™
ToU™l lü
TWEEDE BLAD.
Van Houtcn's
RONA Cacao
Gratis Ongevallenverzekering
nnn by verües pir
VAN HOUTEN 'S
36 ^te Jaar ran
Zaterdag 4 Januari 1913
V» 10514
In onze Yroedschap.
FEUILLETON.
Een geheimzinnige geschiedenis
O
overtreft alle andere goedkoope
soorten in smaak, geur, kracht en
kleur.
Vandaar het verbazende succes van
dit uitstekende fabrikaat.
QTemiikomstig op le polis vermelde voorwaarden.
Bureau: Boterstraat 50.
Telef. 85.
Postbus 39.
Abonnementen per 3 maanden ƒ1.50, per week 12 cent, per maand
50 ct., lranco p. post ƒ2.p. kwartaal. Afzonderlijke nummers 2 cent.
Advertentiën: Familieberichten 20 ct. per regel; Handelsadvertentiën
regels 92 ct.elke regel daarboven 15 ct. 3 maal plaatsen wordt 2 maal
berekend. Ingezonden mededeelingen 35 ct. p. regel. Speciale conditiën voor
herhaaldelijk adverteeren.
De
by
ievenslange
geheele
invaliditeit
verzekering wordt gewaarborgd door de
by
verlies van
een hand,
voet of oog
iiollandsche Algemeene
I I U U een duim
Verzekeringsbank, gevestigd te Schiedam.
oy
verlies van
eiken ande
ren vinger.
GrondverkoopSmulders. Benoe
ming Commissielid Armbestuur.
Een Raadsvergadering op Oudejaarsdag mag
zeker wel tot de groote zeldzaamheden in de ge
meentelijke geschiedenis van ons land gerekend
worden. Toch hebben wij hier op St. Sylvesterdag
zulk een vergadering gehader moeten dus
wel dringende redenen geweest zijn, die het
Dag. Best. genoopt hebben de vergadering op
dezen ongelegen dag bijeen te roepen en 't velen
menschen zoo lastig te maken als 't met deze
bijeenroeping deed. De vraag rijst, waar 't hier
ging om den bekenden grond verkoop "aan de firma
Smulders, of B. en W. tegen het feitelijk ultima
tum dier firma, dat 1 Januari als den fatalen ter
mijn aanwees, niet een wat krachtdadiger hou
ding hadden kunnen aannemen en die firma be
duiden, dat 't met aauging in een veertien daag
tijds, waarin de beide werkelijk korte weken van
het eind des jaars zijn vervat, deze gewichtige
zaak af te handelen.
Dat dit forceeren van een Raadsbesluit in de
vergadering ontstemming wekte, was in geheel
het langwijlig debat maar al te goed op te mer
ken, al behoefde 't dan ook niet te leiden tot de
feitelijke obstructie die van links in deze Oude-
jaarszitting werd gevoerd. Want obstructie mo
gen wij :t..w£i noemen, waar in, deze vergadering
van links zoo lang en zoo breed met veelvuldige
herhalingen gedebatteerd werd, dat het College
bijna niet, eerst aan het eind der vergadering,
aan het woord kon komen. Aanvankelijk liep het
debat over uitstel tot »eene" volgende vergadering,
zooals vroede Van der Hoek voorstelde. Als eene
intermezzo kwam daarbij in debat het voorstel—
Smit om geen enkele strook gemeentegrond aan
de Maas binnen een bepaalde diepte te verkoopen.
Gelukkig was de voorsteller niet in de vergade
ring, anders ware het debat over dit tusschen-
werpsel nog langer gerekt, nu werd 't na eenig
debat veilig «opgeborgen" door 't in handen te
stellen van B. en W., die er advies over zullen
uitbrengen.
Nadat de Raad na uitvoerig debat het uitstel-
voorstel met besliste meerderheid had afgewezen
de bedoeling met «enne volgende vergadering"
was maar al te duidelijk volgde een langwijlig
debat over de motie—De Bruin, het oordeel van
den Raad uitsprekend dat 't niet wenschelijk is
den door de firma Smulders aangevraagden grond
te verkoopen. Er zijn in het langwijlig debit
over deze motie merkwaardige dingen gezegd
de annexatie van Schiedam bij Rotterdam was daar
bij schering en inslag. Opmerkelijk was dan
ook in deze buitengewone vergadering niet alleen
de ongewone belangstelling, waar de tribune dicht
was bezet, maar ook het feit dat een eigen re
dacteur der »N, R. Crtoud-Schiedammer, als
verslaggever kwam, terwijl die taak anders veilig
4)
Rachel Ruthyn, een beroemde schoonheid uit
den tijd van Koningin Anna, die uit liefde
stierf voor haar vermoorden verloofde in de
Nederlanden, sleept 's nachts haarzijden rokken
door de gaanderijen en gangen. Niemand heeft
haar ooit gezien,, maar het oor onderscheidt
gansch goed het rokkengeruisch en voetenge-
slof. En als het onweert gaan doffe akelige zuch
ten op.
Ook is er nog „De man met de toorts" die
haar rooden schijn uitwalmt. Meest waar hij
om in de bibliotheek. In tegenstelling met
„Lady Rachel", die men enkel hoort, ziet men
werkelijk de roodgloeiende fakkel. Bij zeker om
standigheden, als er iets kwaads in de lucht
hangt, dan zwaait en zwenkt die omdolende
man met zijn karbonkelenden gloed boven zijn
hoofd. Dit is een kwaad voorteeken.
Ik weet niet of Madame deze legende kende,
htaar zij maakte Mary en mij angstig toen zij
Vl°eg wie toch na middernacht in den gang
r<?nd ging, die op haar kamer uitgaf. Zij had
Kiemand zuchtend de trappen hooien afdalen.
aan den bekenden correspondent alhier wordt
overgelaten. Daaruit blijkt wel, dat er achter
dezen grondverkoop meer zit dan velen wellicht
vermoeden t „kriselt aan de Maasoevers tot ver
in de richting van het eindpunt van den Nieuwen
Waterweg.Vermoedelijk zal een niet verre toekomst
het juiste licht werpen op de zonderlinge feiten
die wij thans in en om onze gemeente waarne
men.
Vroede De Bruin heeft over zijne motie een
waren boom opgezet. Niet alleen de annexatie
bij Rotterdam, maar ook de waardevermeerdering
van den grond en het standpunt dat de sociaal-
democratie tegenover de groot-industrie inneemt,
werden daarbij uitvoerig ter sprake gebracht. In
d't verband gaf onze roode vroede zelfs een stukje
geschiedenis dat moest bewijzen, de firma Smul
ders reeds bij de vestiging harer fabriek, in 1901,
een cadeautje van f336.000 van de gemeente had
ontvangen excusez du peu. In dit zgn. kik-
vorschenland (laag gelegen) sprongen toch zilveren
kikvorschen Over de opheffing van het ge
heim der notulen van de vergadering van 12 Mei
11., waarin de eerste aanvrage van de firma Smul
ders werd besproken en een veel hoogeren prijs
zou zijn genoemd, is mede nog langwijlig gespro
ken. Terecht is de meerderheid van den Raad
daar niet op ingegaan, begrijpend dat hier een
gevaarlijk precedent zou worden gesteld, dat alle
geheime vergaderingen in de toekomst illusoir
zou maken.
Als tusschenspel in het langwijlig debat kwam
nog de kwestie van electriciteitslevering der ge
meente aan de firma Smulders, door den wethou
der Van Westendorp opgeworpen. Men begrijpt
dat dit een machtige factor was in het vraagstuk
van dezen grondverkoop de gemeente heeft bij
de verplichtingen die zij in de electriciteitskwestie
tegenover Rotterdam op zich neemt, zeker bij
zonder op een groote leverantie aan de firma
Smulders gerekend. De Raad heeft te dezer zake
wel terecht besloten, de stroomlevering niet als
bepaalde voorwaarde aan dezen grondverkoop te
verbinden. Meenen de beide - betrokken pai tijen,
dat de geboden prijs aannemelijk is, dan moet
men daaraan geen voorwaarden verbinden. Intus-
schen mag men vertrouwen, dat de firma Smul
ders wel iets zal gevoelen voor de belangen der
gemeente die haar ten slotte wel ter wille was
en dat zij die gemeente in haar zwaarwichtige
onderneming zal willen steunen.
Na de uitvoerige rede van den wethouder Van
Westendorp, die hoofdzakelijk een pleidooi voor
erfpacht en eene aanbeveling der veelbesproken
annexatie was, en eene philipica van den heer
Houtman tegen de firma Smulders, die niets in
het belang der gemeente en voor dagopleiding van
de kinderen harer werklieden doet, kwam einde
lijk het College bij monde van den wethouder
Goslinga, voorzitter der Commissie van Grondbe
drijf, aan het woord. De heer Goslinga heeft het
voorstel zeker op uitnemende wijze verdedigd. Hij
heeft met gloed van overtuiging aangetoond, dat
de geboden prijs aannemelijk was voor dit terrein,
dat niet voor de scheepvaart geschikt is te ach
ten. Terecht heeft hij betoogd, dat wij, bij op
droging van de oude groote bron van bestaan, op
het verkrijgen van nieuwe bronnen van bestaan,
het uitbreiden der arbeidsgelegenheden, moeten
bedacht zijn. Zeer juist was zijn betoog dat wij
moeten bevorderen het algemeen belang, dat wat
met elkaar dat algemeen-belang vormt. Inderdaad,
waar het gevaar niet denkbeeldig was, dat deze
firma bij weigering van hetgeen zij noodzakelijk
lot uitbreiding noodig heeft, hare fabriek zou ver
plaatsen, zooals zij reeds eens heeft gedaan, terwijl
bij toestaan van wat zij onvermijdelijk behoeft, de
arbeidsgelegenheid ook voor Schiedams ingezete
nen zich zal uitbreiden, was het ingaan op haar
wel aannemelijk bod een daad van wijs beleid te
achten.
Nadat de Voorzitter nog had betoogd, dat 't un
fair zou zijn tegenover de firma Smulders, die
reeds grond aldaar bezit, haar nu te weigeren,
wat zij tot uitbreiding van haar bedrijf noodig
heeft, gesproken had van het oplichten van een
klein tipje van den sluier die de oppositie tegen
dit voorstel bedekt (annexatie) en ook gewaagd
had van persoonlijke veeten, zeide hij art. 18 van
het orde-reglement te zullen toepassen. Dat arti
kel geeft den voorzitter het recht da discussie te
Tweemaal had zij haar deur geopend en ge
vraagd wie dat was. De onbekende persoon was
terstond naar haar toe gekomen, maar z(j had
haar deur voor zijn neus gauw gesloten.
Den eersten keer, dat de onderwijzeres dit
vertelsel opdischte, kreeg ik schrik Doch spoe
dig 1 ek het mij een oud historike. dat bij de
ander spokende legenden van Knowl kon ge-
schuifd worden.
Doch acht dagen later gebeurde nu iets, dat
mij den moed in de schoenen deed zinken.
Mary was mijn nachtlamp gaan halen. Intus-
schen liet zij een stukje kaars brandend bij
mijn bed staan. Voor hare terugkomst was ik
ingedommeld, Toen ik opwakkerde, was de kaars
uitgebrand en een vluchtige stap in den gang
deed mij uit mijn bed springen. Het gedacht
van de bedoelde verschijning speelde geenszins
in mijn hoofdik meende Mary met haar licht
te zien. In plaats van haar. volkomen duister
nis en een bloote voet scheerde de ruijne wij
vielen bijna
Mary! schreeuwde ik.
Geen antwoordenkel hoorde ik een rokge
ruisch naar een hooger verdiep.
IJskoud van angst keerde ik naar mijn kamer
terug. Het deurgeplof wekte Mary, die sedert
een half uurtje te bed lag, uit haren slaap.
Later vernam ik dat. een der meiden's nachts
was opgestaan om een buitenblinde "dicht te
maken en dat zij door de vensters der biblio
theek een groot licht gezien had „alsof het de
Man met de toorts in zijn kwaadste dagen ge
weest was."
Aanstonds verdacht ik Madame hier de hand
in te hebhen. Hierdoor verminderde mijn licht
vaardig bijgeloof, maar mijn misnoegdheid tegen
de leerares groeide sterk aan.
Rusk moest niet veel van haar hebben en
onze Madame werd met den dag slechter ge
luimd.
Bij ongunstig weder wandelden wij dagelijks
op het terras vóór het huss. Anders knorrend
en zwijgend, werd zij eensklaps lief en teeder
om mij aaiend te vragend
- Zijt u vermoeid? Is het u niet te koud.
mijn engeltje lief?
Eerst verwonderde mij die plotselinge lieftal
ligheid erg, doch een dag later begreep ik dien
overgang heel goedmijn vader stond óns van
achter het venster te bespieden. Hoe moest ik
mij met dit vrouwspersoon gedragen
Ik kon haar zien noch luchten en 's avonds
-in de studiezaal mocht ik haar nog het minste
als ze daar boos-nurksch te mijmeren zat. Zoo
dra zij merkte dat zij gezien werd, greep zij
onmiddelijk naar haar Bijbel om zich vroom te
toonen, maar las nooit een regelhet boek
ble^f altijd op dezelfde bladzijde open.
Nochtans stond zij in hooge achting bij onzen
rector, dien zij honing om den mond si reek
met hem veel van gewijde en heiligèT dingen te
toonen en te vertellen.
Ook. meende de brave eerwaarde dat zij mij
(100)
buitengewoon liefhad, want onder de oogen van
de lui zou men gezegd hebben dat haar liefde
voor mij grenzeloos was.
Mijn vader, die gedurig van mijn revolutie
geest op de hoogte gehouden werdj liet me op
een morgen roepen
Waarom maakt gij het Madame zoo over
dreven lastig vroeg hij mij. Zij doet zooveel
voor u, zij mint u toch zoo teer. Gij toont u
fel ondankbaar jegens haar. Zij heeft me toela
ting gevraagd u te mogen straffen. Heb geen
vrees, dit zal toch niet gebeuren. Maar gij zijt
haar eerbied en gehoorzaamheid verschuldigd.
Vader, antwoordde ik, pijnlijk getroffen
door deze beschuldiging, ik heb altijd gedaan
wat zij mij opge'egd heeft en ik heb 'mij geen
enkel onbeleefd woordje te verwijten.
In zijn eigen geding mag men niet als
rechter optreden. Ga en herstel.
Ik wilde mij kranig Verdedigen, maar ik
snikte mijn verdeging uit in heete tranen.
Ween niet, Mathilde... Ween niet, mijn
allerliefste kind... 't Is goed.... meer dan goed.
Laat af.... 't is opperbest. Hij omhelsde mij
echt vaderlijk en liet me gaan.
Wordt vervolgdA
it-
