Dagblad voor Schiedam en
f en rr fis
I- sssart t ttsr-de Iamst4:
w-üfssïxr15 Febrn"ri
De oorlog op den Balkan.
Gratis Ongevallenverzekering f
36*té Jaatsauff.
Woensdag 19 Februari 1913
IW 10552
overeenkomstig op ie polis vermelie voorwaarden. f
Officieel© berichten.
kennisgeving.
B&itenlaadsch Nieuws.
J de p,ec5S fecibe z.ens(wi..iz6 yan een
SSL? a Tetfen te Sofia si*
FEU IL LETOK,
Een geheimzinnige geschiedenis
GsmmTu frimifSat1"miï'n PnMte Verder
4och dit kan M«<i
stemmiS r u' 8<ÏVal geen voltedige overeen-
tZZ Blkt W0Tdt' Z°üéen alle «niddelea
oordeel ^cWlpunten aan het
Hij bevond my zeer opgewonden, koortsig;
Bureau: Boterstraat 50. Telef. 85. Postbus 39.
Abonnementen per 3 maanden ƒ1.50, per week 12 cent, per maand
c ranco p. post ƒ2.— p. kwartaal. Afzonderlijke nummers 2 cent.
Advertentiën: Familieberichten 20 ct. per regel; Handelsadvertentiën
16 regels 92 ct.elke regel daarboven 15 ct. 3 maal plaatsen wordt 2 maal
berekend. Ingezonden mededeelingen 35 ct. p. regel. Speciale conditiën voor
herhaaldelijk adverteeren.
De verzekering wordt gewaarborgd door de Hollandsche Algemeana Verzekeringsbank, gevestigd te Schiedam,
I UU wijsvinger; I |U
bij
verlies van
eiken ande
ren vinger.
Buegemeesteh en Wethouders van Schiedam,
varaan"VT ,aleem®ene kennis, dat op grond
April lq'ns ,n SU a der ve!'or<tening van 28
die van 1 10)' ,g®wljZ,gd biJ
volgende straten, D°' de
n»arkt>°deSLantiVAnt.den ^orte Dam totdeKoe-
3 tot aan di« H Achterweg, (van het pand no.
de BokkenstP 00®ftlaat), de Overmaassche steeg,
het^rorkeer^on nfn de vrljheid en veiligheid van
gen on mmn. h Wegen voor alle uioiorrytui-
heden CKSLhTFN wi.elen met lnga«g van
I). zijn verklaard.
c h i^e dam, den 19den Februari 1913.
burgemeester en Wet Houders voornoema
M. L. HONNERLAGE GR.ETE.
lüt Secretaris,
V SICKENGA.
rval.
Be Grisken.
!!C V1>ndjij»eden bij Philippines zijn her
v«Ir mera" meldt> dat de Turken, groote
hernemen toea z« beproeMen Manohassa ie
FlwinaXiefaChe gteaerale Staf iS arei^h™ht ^ar
In T u r k ij e.
terreinen te Taxim (Pera) zijn aan een
korn 'manciers uit Frankrijk en Duitschland ver
voor 400,000 Turksche ponden.
Rhodes.
Athene doet het gerucht de ronde dat tus-
CnnÜi p0,lte 0n den Italiaaas'öhen gezant tc
u„i.S,.fU 1ELOiP'e,l onderhandelingen zijn aangeiinooipt
aan Italië.
ende den afstand van Rhodes
..„J. e 2,011 als tegenprestatie tot de niet-ont-
sche'tf Van <?yrenaïca dQOr de' geregelde Turk-
zeer h bloten en bovendien een
hooge schadeloosstelling hebben geboden.
B,., Roemenië en Bulgarije.
Het P,&tersburger telegraaf-agentsohap verue m!
van betrouwbare zijde, dat de algeineene uoh
Refae toestand, zooals uit de vomloopige feie'
is d7 heiï Bulgari^ en Roemenië geolekpn
When T[If?htTaair^L D'e onderhandelingen
Alle strootp. gI'°'a e ™''^endil'ecte,ri te onderwerpen.
t" mc*S6ndbeden stelden pogingen in het
woig
!6rk °m kwestie langs vredel4endén
op te lossen, daar zij den wensch koesteren, om
de mogielijkheid van een conflict te vermijden.
De „Kölnisphe Zgi tungf ^erneemt uit St. Peters-
burg:
Over heit geschil' van Roemenië en Bulgarije
wordt officieus verklaard, dat Rusland evenals
de andere mogendheden maatregelen neemt ow
door de gebeurtenissen niet verrast te worden.
Volgens een mededeeling van officieéle zijde
zijn nadrukkelijke vertoogen te Sofia en Boekarest
tot heden zonder resultaat gebleven.
Het slaat nog niet vast of Rusland deel zal
nemen aan een gezamemlijken stap der mogend
heden. Die pers is geneigd aan een eenzijdigen druk
door de Drievoudige Entente tie gelo.oven. -
D,e nationalistische bladen in Rusland beschou
wen Duitschland als den aanstoker van den te
genstand van Roemenië.
Het geschil om Silistria belichaamt volgens hef
„Nowioje Wreimja" de tegenstelling tussöhen de
Drievoudige Entente en het Drievoudig Verbond.
De onverzoenlijke Roemeenscihe politici zijn, naar
dit blad meient, aanhangers van Duitschland.
De gezanten-conferentie.
De Parijscha correspondent v.an de „Lokal An-
zèiger" meldt, dat Paul Cambon, de Franscbe g,e-
zant te Londen, met Poincaeé en den minister van
Buitenlandscho Zaken, Jonnart, geconfereerd heeft
over bet programma der Londensche gezanten-
conferentie. Van nieuwe instructies voorzien, ver
trok Cambon gister weer naar Londen.
Naar men den correspondent, verzekerde, wordt
door Frankrijk beproefd, de geschillen, die. tus-
scbc-n Rusland en Oostenrijk omtrent de 'Albanee-
sche grensregeling bestaan, uit den weg te rui.
men. Men schijnt te Parijs niets te voelen voor hef
voorstel van Oosten rij1 k-Hongarije «m een speciale
commissie naar Albanië te zendon, om den etno^
grafischén toestand aldaar te bestudeeren. (Alle
Duitsdie bladen zijn het in dit opzicht met de
Frahsche reigieeririg eens en achten het zenden
van een dergelijke oommissie een fout).
Re coirreispiondont seint verder, dat dit punt
waarschijnlijk van het programma der conferentie
afgevoerd zal worden. In de conferentie wordt
een buitengewoon levendige discussie verwacht
naar aanleiding van dei volgende vraag: Welke
houding zullen de mogendheden aannemen, wan
neer Hakki pasja met officieel© vredesvoorstellen
aankomt? Zal men de Porte dan eenvoudig ver
wijzen naar de 17 Januari overhandigde collec
tieve nota of zal men daarin wijzigingen arrn-
bremgien, in verband met de gebeurtenissn, die
sinds de overhandiging op het. oorlogstooneel heb
ben plaats gehad?
Als vaststaand wordt hier aangenomen, dat
oe gezanten-conferentie zich zonder dringemdè
noodzakelijkbeid niet met de Rioemeensch-Bulgaar-
sche geschillen zal bezighouden.
De „Wiener Allgemeine Zeitung" schrijft:
De feiten schijnen de optimistische geruchten
over éen vredelievende oplossing der hangende
kwesties tegen te spreken. De Albaneesché kwes
tie is tegenover de meningsverschillen tusschen
Oostenrijk ein Rusland nog niets gevorderd, terwijl
de giezanten-conferentie na twee maanden gearbeid
te hebben, nog gieen enkel noemenswaardig' resul
taat verkregen heeft.
Rusland en Oostenrijk.
Ov'er de gespannen verhouding tussöhen Rus
land en Oostenrijk schrijft het „Berliner Tage-
llatt"
Wij hebben steeds beweerd, dat de Oosten-
ijksch-Hongaarsöho mobilisatiei, niet Ier wille van
het Adria-vraagistuk, doch van de thans naar een
oplossing dringende Albaneescbe .grensregeling ge
schied is. Wij blijven bet echter ondenkbaar vin
den, dat uit dit conflict een oorlog zou kunnen
voortkomen.
Met de noodigle sceptis neemt bet blad ken
nis van het Reutertelegram, waarin de toestand
iets minder pessimistisch geschetst wordt. Het
voegt hieraan toe Oostenrijk wensdht nog steeds,
evenals a;an het begin van dit geschil, dat Skoe-
tari aan bet toekomstige Albanië zal komen en
niet zooals Rusland wil, aan Montenegro.
De correspondent der „Vossiscbe Zeitung" te
Weenen, verneemt van bevoegde zijde, nat dé
politieke toestand nog steeds onveranderd is ge
bleven. Met buitengewone belangstelling ziet men
te Weienen de aanstaande zitting der gezanten-
conferentie te Londen tegemoet, wélke a.s. Don
derdag' gehouden zal worden. Het schijnt, dat de
laatste dagen tussöhen de verschillende kabinetten
een levendige diplomatieke g-edachtènwisseling
heeft plaats gehad, om de betrekkingten tusschen
Oostenrijk-Hongarije en Rusland, naar aanleiding
van de Albaneesche grenskwestie te verbeteren.
Behalve, het Engelsdbe ministerie zou, zooals in
diplomatieke kringfen te Weenen beweerd wordt,
ook de Duitsche regeering haar bemiddeling heb-
ben aangeboden
O os tem ijk-Honglarije z ou hel inlijven van de
stad Ipek bij Montenegro goedkeuren, wanneer
dit land voor goed van Skoetan afzag ten gun
ste van het toekomstige Albanië. De rivier Pis-
tritza, een zijtak van de Witte Drin, zou op deze
wijze de noordelijke grens tusschen Seirvië en Mui
ten eg'ro ©enerzijds, en Albanië anderzijds var-
men. Ook de andere voorstellen van Oostcnrijk-
Hongarjjie worden in diplomatieke kringen druk
besproken en de stemming in deze is veel gunsti
ger dan gisteren. Nog steeds worden berichten
over de missie Hohenlohe gelanceerd.
Het „Neme Wiener Tageblatt", dat eerst de zen
ding van Hohenlohe had voorgesteld als een groot
succes voor de Oostenrijlksche regeering, moet
thans bekennen, dat. de voorstelling, die zij van
de missie gegeven heeft, niet in overeenstemming
met de werkelijkheid is gieweest, m.a.w1., ook dit
blad beschouwt de zending van Hohenlohe als
mislukt.
staking". Dionzelfden dag werd de minister van
Posterijen, Sogers, hierover in de Kamer geïnter
pelleerd. De minister beriep zich hierbij' op het
postreglement, dat het weigeren van poststukken
toelaat, indien deze gevaarlijk worden geacht voor
de openbare rust.
38)
stooten- ik bid n omaidt hem te ver
veertien dagen. UW besluit voor een
S® \e,gen.°p komen.
gansfhen ^e' .verdeij.geen woord,
ley op. avond sloot hij zich met Dud-
onderemii™°'gcain, bd "i11;'11 ontbijt vond ik nu
aanraakte. een bl°ementuil, dien ik niet
die een eónaan^,eaIJriVoerliePen 200 snel als da§en>
kum
Mijn oom zag ik niet7 1K zeiaen-
achtigen morgen de Ga ®- ••n °P een regen"
l'oenor, 1...a, «Wans mil naar 7.nn kamer
uie een onaanaenamn. T uei aiö uasen>
kunnen verloopen ngebeurtems voorafgaan,
f"-Dudley zag ik zeer zelden.
j 8t Toen op een regen-
t'oe^en kwamT beefde ik gïwSLnaar zijn kamer
Dudteyegezien?ivroeagangen de reiskoffei's
Ik 0eg 00m Silas.
erop: DenaHeerSnlm' met bet volgend adres
Dover Heer Dudley Ruthyn, Parijs, Via
van
BELGIS.
Het Belgische staatsblad kondigt af, dat vanaf
Dinsdag jl. (18 Febr.) het vervoer per post zal
geweigerd worden van alle stukken met het op
schrift: „Bereidt U voor tot de alglemeene werfk-
FRANKRIJK.
Poincaré is gister opgetreden als president der
Fransche republiek.
Vergezeld door den premier Btiand kwam Poin
caré om 2.35 op hef Elysée aan, toegtejuicht. door
de menigte.
President Fallières ontving hem, omringd door
de picsidenten van Kamer en Senaat en alle
ministers, en stelde hem het giezag in handen,
waarbij' hij' zijn hartelijke gelukwenschen lood
aan den „bekwamen en schranderen man, wiens
gebeele leven aan den eèrèdiè'nst der Republiek
was gewijd."
Poincaré zegde hierop Fallières dank voor
diens achting' en vriendschap' en bracht hulde
aan den trouwen dienaar der Republiek en de
democratie, wiens zeker oordeel en heldcien
blik, geboren uit vaderlandsliefde, hij in velerlei
omstandigheden in zijn raadgevingen aan den
ïegeering had loeren kennén.
„Ik zal al mijn krachten aan de mij te beurt
gevallen taak wijden", aldus Poincaré, „bij
welker vervulling ik er zeker van hoop te zijn,
te kunnen steunen op' het .vertrouwen van bet
parlement, zoowel als van de natie."
Na deze toespraken drukten de presidenten
elkaar de band, waarop de grootkanselier van
het Legioen van Eer aan Poincaré de eeretée-
kenen van Grootmeester overhandigue. .De bei
de presidenten, Poincaré getooid met het bree
ds lint der pas ontvangen orde, veriieten om
3.40 het Elyséte, om zich naar het stadhuis te
begeven.
De stoet kWam om 4 uur op het stadhuis aan.
Op de binnenplaats, die in een wintertuin was
herschapen, wachtten ex-president Loubot, de
ministers, dei presidenten en de dagelijksche
besturen van Kamer en Senaat, de gemeente
raadsleden en hooggeplaatste beambten den
nieuwen president op, wiens komst werd aan
gekondigd door de uitbundige toejuichingen van
de menigte buiten.
De muziekkorpsen speelden opnieuw de Mar
seillaise en de Marche Lorraine. Verschillende
toespraken werden gewisseld.
Na het bieizoek aan het Stadhuis trok de stoet
naar de Rue Franpois I, waar zich do woning
van ex-pPeisident Fallières bevindt. Na van tal-
lières afscheid te hebben gtenomen, begaf president
Poincaré zich weer naar het Elysée, toegejuicht
door de menigte.
Briand, die tei voet het Elysée had verlaten,
werd door de menigte herkend, die hem om
ringde en bijna in triomf ronddroeg, onder het
gejuich van bet publiek.
Poincaré keerde des avonds naar zijn parti-
Gansch een toekomst hangt van uw besluit
af. Spreek zonder omwegen. Moet mijn zoo
Bartram, met wanhoop in 't hart verlaten of er
Diuven vreugdevol?
Ik stotterde iets, dat toch te kennen gaf
ctat ik van Dudley nooit zou willen. Ooms oogen
vlamdenwit van woede werden zijn lippen,
toen slaakte hij een diepen zucht en sprak
zacht
Gods wil geschiede
Ik dacht dat hij in bezwijming viel; lijkbleek
werd hij, vallend achterover in zijn leuning
stoel. Mijn wroegend geweten zei mij dat ik
dezen grijsaard gedood had. Ik bekeek hem.
Moet ik u alleen laten, mijnheer?fluister
de ik.
Ruw was zijn hoofdwenk.
Alleen, o ja ga weg I
Bevend liep ik de deur uit. De „Gans" deed
alsof zij in de gang het stof afveegde. Wij
hoorden hem roepen „Dudley."
s Avonds, toen Milly en ik samen praatten,
kwam de oude dienstmeid eensklaps binnen
en zei
Genoeg gepraat, nu is het uw waakbeurt.
Is hij dan ziek vroeg ik.
Zij antwoordde niet en sprak verder met
Milly
Na het vertrek van Dudley heeft hij een
nieuwen aanval gehad. Misschien zal hij er van
sterven.
"Wat zou i]$ blij zijn als gij mee kwaamt
zei Milly.
Met tegenzin ging ik mede. Stil sloften wy
de kamer binnen en prevelden zachtjes. Ik be
schuldigde mij van alles; Milly hoorde mij aan,
maar sliep spoedig in. Ik was alleen met myn
droeve gedachten.
De deur stond half open en ik zag iemand de
kamer binnen kijken. Ik ging op de deur aan.
Hoe groot was mijn angst, toen ik Madame
La Rougière vóór mij zag. Met een luiden gil,
die Milly deed opspringen, week ik achteruit.
Ziet, ziet, riep ik.
Maar zij was weg. Ik klampte my zoo krachtig
aan mijn nicht vast, dat zij niet kon opstaan
en harder en luider riep ik Milly 1 Milly 1 Milly
Het arme kind, dat van niets afwist, nep
met mij.
Wat is er vroeg deze bevend.
Zij zal terugkomen.ziet gij ze t
Wie?... zeg op, Mathildel
Geen woord kon ik uitspreken.
Milly, zeide ik, eenmaal terug op mijn
kamer, voor niets ter wereld blijf ik s avonds
nog in ooms vertrek.
Maar waarom toch, in Gods naam t
Vraag het mij niet., het spookt er.
Het spookte Charke 1
Neen, neen. een duivel 1
Gansch den nacht door verzorgde my Mary.
De geneesheer Jolks kwam mij ook onder
zoeken.
lachte eens met mijn spoken, verbood mij thee te
drinken, beval mij veel zwart vleesch te eten en
vroeg slapen te gaan. Zoo ik deze voorschriften
volgde, zou ik geen spoken meer zien.
Ik begon weder tot bezinning te komen, toen
op een morgen Milly, gansch onthutst bij mij
kwam aanlooponop bevel van haar vader
moest zij naar een klooster in Frankrijk. Tot
Londen ging Mevr. Jolks mede; daar zou een
onderwijzeres haar komen vervoegen en op de
plaats van bestemming brengen.
Groot was mijn wanhoop, alhoewel, volgens
mijn oom, het scheiden slechts drie maanden
duren zou. Hij wilde dat zijn dochter in 't pen-
sionnaat gingzoo zij zich er niet gewende,
dan mocht zij terugkeeren, of zoo het gesticht,
waarvan men hem veel goeds verteld had, be
antwoordde aan de eischen van een hooge
ontwikkeling, dan mocht ik er ook heen. Een
regeling van zaken vergde dit voor hef oogenblik.
Den wil van mijn oom tegenkanten, kon tot
niets batenwij moesten ons verdriet verkrop
pen. ons getroosten met de hoop elkaar spoedig
weer te zien. intusschen zouden wij elkaar dage
lijks schrijven.
Ik ging met Milly mede tot aan den molen.
Hartverscheurend was ons afscheid. Mary troost
te mij
J Wordt vervolgd.)
