Dagblad mor Schiedam en Omstreken.
f
lilll
füU^cJ lu
TWEEDE BLAD.
Van den oorlog.
Onder het schrikbewind.
Gratis Ongevallenverzekering
Zaterdag 14 November 1914
No. 11080.
37sU5
oTereenïomstis: op de poüs rermelde voorwaarden,
b« f»rinn h%
|S pn verlies f
FEUILLETON.
Stads- en (Gewestelijk Nieuws.
Binnenland.
Bureau: Boterstraat 50, Mof. 85. Postbus 89.
Abonnementen per 3 maanden ƒ1.50, per week 12 cent, per maand
50 ct., franco p. post ƒ2.p. kwartaal. Afzonderlijke nummers 2 cent.
Advertentiën: Familieberichten 20 ct. per regel; Handelsadvertentiën
16 regels 92 ct.elke regel daarboven 15 ct. 3 maal plaatsen wordt 2 maal
berekend. Ingezonden mededeelingen 35 ct. p. regel. Speciale conditiën voor
herhaaldelijk adverteeren.
De
levenslange f» J 111 8 verlies van
geheele 1111 een hand,
invaliditeit1 £,UU voet of oog
verzekering wordt gewaarborgd door do Hoilandsche Algemeane
f/ï H f! verlies
I U LP een duim
Verzekeringsbank, gevestigd te Schiedam.
bij
verlies van
eiken ande
ren vinger.
Onzekerheid is dikwijls van dieper impressffeop
den mensch dan de werkelijkheid.
Dit verschijnsel ligt wellicht daarin, dat er in
de onzekerheid veel meer plaats is voor 's men-
schen fantasie en datgene, wat men wil ontgaan
zich steeds meer aan ons opdringt en in erger
vormen.
En daartegenover blijft het spreekwoord der
ouden waar»'t Geen we wenschen, gelooven we
gaarne." En zoo plaatsen we dan meer mogelijk
heden daartegenover, die de kans op een goeden
uitslag verruimen en achter de zware wolken zien
we weer de zon van den blijden morgen.
Zoo worden die dagen van onzekerheid angstig
en gedrukt, 'tls een voortdurend zweven tusschen
vreeze en hoop, totdat we zelf naar uitkomst
uitzien, om toch maar te weten, wat de werke
lijkheid ons brengen zal.
'tls dezelfde onzekerheid, die jaren lang ons
gespannen hield. Reeds vanaf onze jeugd waren
we bezorgd. Op de schoolbanken werd 't ons ver
teld. In couranten en geschriften konden we
t lezen. Van een ieder vernamen we het. De
oeconomisclie toestanden en de politiek maakten
't ons steeds meer duidelijkEen crisis als
nooit de wereld zag zou in afzienbaren tijd
losbarsten en de wereld doen sidderen op hare
grondvesten.
En die crisis is gekomen. Waarvoor we vrees
den langen tijd, doorleven we nu. We zijn ge
worden het levende geslacht, dat in de komende
wereldgeschiedenis zal blijven voortleven, zoolang
er op aarde menschen zijn.
En is 't nu niet eigenaardig. Nu het jaar 1914
de uitbarsting bracht van de vulcaan, die sinds
jaren ziedde, en wier kokend gegrom ieder beven
deed voor het geweld, waarmee de verwoesting
zou worden aangericht, nu ontgaat zoo menigeen
het geweldige van de verschrikking.
En toch die verschrikking is volkomen en spot
met ieders fantasie.
Landen, die 'n werelddeel haast vormen en sinds
eeuwen aan de spits gaan van bloei en beschaving
zijn op eikaars vernieling uitgegaan.
Er is 'n woede en wreedheid, die slechts de
geschiedenis kent der barbaarsche horden. Ileele
landen liggen verwoest. Bloeiende velden en welige
akkers zijn tot reuzen-kerkhoven omgeploegd. De
heerlijkste monumenten, die de opvolgende ge
slachten verrukten van wat menschelijk genie en
menschenhanden wrochten konden, zijn krakend
neergestort. En de overlevenden zitten klagend
neer bij de puinen als Israels' volk weleer bij de
treurige resten van Salomons' tempel.
En langs die wegen van droevenis en ellende
trekken tienduizenden voort, zonder geld en zon
der goed. Ze hebben alles verloren of moeten
ii)
Indien dit tuig niet naar de afgelegen voor
steden was getrokken, om zich daar tot benden
te vormen, indien het schuim van Parijs zooals
gewoonlijk in de omstreken van Nótre Dame en
van het paleis van Justitie zijne gewone nachte
lijke strooptochten deed, dan kon de componist
wel eens aangevallen en van alles wat hij bij zich
had beroofd worden
Het was voor hem ook van het grootste belang
zoo spoedig mogelijk thuis te zijn, en daar hij
in de Rae de l'Ecole Medicine woonde, kon hij
deze buurt niet ontwijken, zonder een grooten
omweg te maken.
Terwijl hij zijne schreden versnelde, dacht hij
aan zijn onderhoud met den koning. -En toen
overviel hem een diepe neerslachtighoid.
Hij was den koniDg oprecht toegedaan.
Niet alleen was hij aan hem gebonden door
dankbaarheid voor ontvangen onderscheidingen,
maar ook door achting, welke hij den vorst toe
droeg als koning, echtgenoot en vader. Hij was
overtuigd, dat de koning steeds het welzijn zijner
onderdanen op het oog had: hoe verbitterd waren
deze echter op hem, zoo zelfs, dat hij in hun
alles verlaten. In hun vaderland vinden ze geen
rust meer en geen veiligheid. En armen en
rijken, jong en oud worden opgejaagd in radelooze
angst en ontzetting. En immer dondert het ka
non boven hunne hoofden en barsten de granaten
rond hen heen in steeds klimmender vertwijfeling
geeselt die treurigste aller processies voort, zonder
te zien, zonder acht te slaan op vrouw of kind.
En immer voort vallen de vaders en de zonen
bij duizenden neer en weer nemen duizenden die
plaatsen in om dit wreede spel voor te zetten
Tot hoelang
En toch, die verschrikking begrijpen we niet.
We voelen slechts goed, wat we zelf doorleven.
Wat viever plotseling 'n onrust en spanning op
ons neer bij het eerste klokgelui en de eerste
trommelslagen. Die nu vooral vreemd klinkende
muziek was de bode van iets onheilspellends. Een
ramp driegde ons bestaan en ons geluk.
En nauwelijks is het eerste oogenbilk voorbij
van opwinding en onrust als we weer gaan aan
onze gewone bezigheden. En we voelen ons ont
stemd en onze energie gebroken, wijl de zaken
niet naar wensch gaan en we ook den terugslag
ondervinden van 't geen buiten ons land geschiedt.
En we vergeten alweer, dat er 'n zondvloed langs
ons heen gaat, wiens gelijke slechts kende Noë
en zijn geslacht. We begrijpen het niet, dat
rondom ons een werelddrama wordt afgespeeld,
zóó vol tragiek als de wereld nooit kende en dat
velen zal doen sidderen eerst na den afloop.
Eerst dan zullen ons de schellen vallen van de
oogen en ontsteld zullen we staan over 't geen
in onze dagen is geschied.
Maar daarom is toch de werkelijkheid niet
minder. En daarom mogen We toch die werke
lijkheid niet voorbijzien, opdat we niet ondank
baar worden, maar uit de volheid onzer harten dank
brengen aan Gods Goedheid en niet ophouden
met smeeken, dat die geesels der verschikking aan
ons blijven gespaard.
K.
Hanze.
Gisterenavond vergaderde de afd. Schiedam van
de R. K. Middenstandsvereeniging de Hanze. Te
ruim 9 uur werd de vergadering die op uur
was uitgeschreven, geopend door den voorzitter,
den lieer v. Alphen. Spr. heet de aanwezigen wel
kom en betuigt zijn spijt, dat niet meer leden
aanwezig zijn.
De secretaris leest de notulen van de vorige
ledenvergadering welke worden goedgekeurd.
De voorzitter deelt mede, dat het bestuur heeft
besloten wederom de debatingsociteit in eere te
herstellen en noodigt de leden uit zooveel moge
lijk van deze gelegenheid gebruik te maken. De
heer Kamp brengt verslag uit van de vergadering
van den centralen raad te Zierikzee,
Aan het slot van zijn verslag wijst de rappor
teur, op de obligatie-leening om het tekort ver
oorzaakt door de onkosten van het orgaan te dek-
oogen een wreede tiran was I
Cherubini was zeer beschaafd en had op aller
lei gebied grondige studiën gemaakt, en dus ook
verder zijn gezichtskring uitgebreid en zich met
alle kracht toegelegd op alle wetenschappen, welke
in staat zijn het geestesleven der menschen meer
te ontwikkelen en te bevorderen.
Hij had echter op tijd het verderfelijke ingezien
van de leer, welke de encyclopedisten verspreidden,
hij was hen op hunne dwaalwegen niet gevolgd.
Cherubini was in zijn hart niet uHeen een royalist
maar een goed ka holiek, een godvreezend man,
en het smartte hem diep te moeten zien, dat een
groot deel van het Fransche volk, door bet ge
schreeuw der socialisten en de drogredenen der
mofferne wijsbegeerte zich van het koningschap
afwendde, een beklagenswaardige onverschilligheid
toonde in hun godsdienstzaken, ja, zelfs blindelings
naar het atheïsme verzeilde.
Een man yan zulk een uitgebreide kennis als
Cherubini moest voorzien, dat de oudergang van
het koningschap ook het teeken zou zijn voor
den val der maatschappelijke orde en van het
familieleven, van de onderdrukking van alles wat
der menschheid heilig moest blijven.
In gedachten verdiept ging hij verder. Bij de
Pont-Neuf zag hij verbaasd op.
Hij zag daar, op de aangrenzende kaaien geen
afdeelinn artillerie, welke die plaats bezet hield,
toen hij zich naar de Tuillerieën begaf.
Van ridder de Tarvis wist hij met welk doel
zij waren opgesteld. Nu waren zij spoorloos ver
dwenen. Alleen de maire van Parijs, die onder
ken. Spr. hoopt dat alle leden een aandeel zullen
nemen. Spr. wijst nog op een woord door rector
Stroomer gesproken na afloop van de vergadering
van den centralen raad, betreffende de geringe con
tributie van de afdeelingen. Er kan niets gebeu
ren zonder geld en de contributies zijn buiten
gewoon laag vooral als men die vergelijkt met de
contributie, die door de arbeiders aan hun orga-
satie yvordt betaald.
De voorzitter dankt den heer Kamp voor het
uitgebreid verslag en leidt het derde punt der
agenda in verhooging contributie."
De voorzitter wijst op de noodzakelijkheid van
contributie-verhooging. Het innen der contributie
levert nog al eens bezwaren op, waarom het be
stuur heeft voorgesteld de contributie te brengen
op 10 ets, per wee.<. Natuurljjk kan ook de
contributie per jaar worden betaald.
Eenige leden vreezen, dat door verhooging van
contributie vele leden zullen bedanken. Ook werd
opgemerkt dat de leden zoo weinig voor hun con
tributie ontvangen. In verband hiermede wordt
nog gewezen op vele zaken, die de middenstands
vereeniging moest onderhanden nemen, wat ech
ter tot op heden niet is geschied.
Door het bestuur worden de verschillende vragen
beantwoord en o.m. opgemerkt, dat een midden
stander, die nog geen f5 voor zijn organisatie
over heeft, de plichten van den middenstander
niet goed begrijpt. Dat er meer actie van de
vereeniging moet uitgaan wordt erkend, het slechte
bezoek der vergaderingen belemmert iedere actie.
Om hierin verbetering te brengen heeft het be
stuur juist de contributieverhooging noodzakelijk
geacht. Gebrek^ aan geld is dikwijls de reden ge
weest, dat niet die maatregelen konden worden
genomeu, die in het belang van de organisatie
wenschelijk waren.
Een der leden stelt voor de contributie te ver-
hoogen tot f 4 en deze per kwartaal te doen innen.
Bij stemming blijkt de meerderheid voor een
verhoj%ing der contributie tot f4; een lid ver
klaarde zich tegen elke contributieverhooging.
Den secretaris wordt verzocht de afwezige leden
schriftelijk van dit besluit in kennis te stellen.
Wat betreft de plaatsing van de Obligatielee-
leening tot dekking van de kosten van het bonds
orgaan, wordt den leden aanbevolen zooveel mo
gelijk aandeelen persoonlijk te nemen. De over
blijvende aandeelen komen voor rekening van de
kas der afdeeling.
Ook van dit besluit zal den afwezigen leden
schriftelijk worden kennis gegeven.
Bij de rondvraag wordt door een lid aange
drongen om een actie te voeren ter verkrijging
van een verlaging van den huurprijs der gas
meters. Waar de gafbriek goede winsten afwerpt,
meent dit lid dat op verlaging van de meterhuur
kan worden aangedrongen.
Een lid van het bestuur merkt op, dat de tijd
om zulk een verzoek te doen nu al buitengewoon
ongeschikt is. De gasfabriek is een voorname
bron van inkomsten voor de gemeente. Waar nu
de inkomsten voor de gemeente dit jaar toch reeds
den invloed van Danton, Marat, Robespierre en
andere revolutionnaire kopstukken stond, kon de
troepen teruggeroepen hebben.
Indien deze zonder aarzelen zijn bevel waren
nagekomen, dan kon de koning niet meer op hen
rekenen, dan hielden zij het met de commissie
en de revolutionnairen, dan waren ook de Natio
nale garden, aan wie de bewaking van het stad
huis was toevertrouwd insgelijks de zaak des konings
ontrouw geworden.
De componist zag in, dat hij dubbel op zijn
hoede moest zijn. Daar er geen troepen in zijne
nabijheid waren, konden zij wel in de buurt van
het stadhuis zijn of aan gene zijde der Seine
bezig zijn het gepeupel te verzamelen om het als
voorhoede te gebruiken en aldus tegen de Tuil
lerieën op te trekken.
Ontmoette hij zulk een bende; dan was een ont
koming een onmogelijkheid, dan moest hij er
zeker van zijn op zijn minst te worden uitge
plunderd en dan waren zijn arme kunstenaars
er het ergst aan toe.
Ilij geloofde uit de richting van de Quai de la
Méssisse en de daar elkaar kruisende zijstraten
een dof gehuil te hooren; hij haastte zich dus over
de brug te komen.
Hij kwam nu vele eenzame menschen tegen,
doch zij keken niet naar hem om zij schenen
evenveel haast te hebben als hij zelf en trachtten
eveeneens hun woningen te bereiken voor de
straten en pleinen zich met canaille vulden.
Cherubini betrad den anderen oever en sloop
de Rue Dauphine in.
aanmerkelijk zijn verminderd zal men nu niet
bereid gevonden worden, de bestaande inkomsten
te gaan verminderen.
Een ander bestuurslid wijst op den billijken
prijs van het licht en kookgas waardoor een ee-
nigszins hoogere meterhuur gebillijkt wordt.
Besloten wordt deze kwestie later nog eens
onder de oogen te zien.
Nog wordt den voorzitter gevraagd of de ver
eeniging op eenige wijze denkt gebruik te maken
van de deze week opgerichte Middenstands-cre-
dietbank.
De voorzitter zegt, dat de Hanze-bank aan alle
aan een coöperatieve middenstands credietbank
te stellen eischen, voldoet, zoodat het voor de
leden van de Hanze geen zin heeft zich bij de
Middenstandscredietbank aan te sluiten. De Hanze-
bank gaat steeds vooruit en kan aan alle aanvra
gen om crediet voldoen.
De geestel. adviseur raadt ook ten sterkste de
aansluiting bij de middenstandscredietbank aL
Nog wijst een lid op de plicht van ieder Hanze-
lid om de eigen instelling, de Hanze bank te
steunen en laakt in kiasse termen de handelwijze
van de leden, die hun eigen instellingen afbreuk
zouden doen door de andere te. steunen.
Door een lid wordt de wenschelijkheid betoogd
om als lid van de Kamer van Koophandel een
middenstander te doen kiezen.
Het bestuur zal aan deze zaak de noodige aan
dacht schenken en ter gelegener tijd aan de orde
stellen.
Niets meer aan de orde zijnde wordt de ver
gadering door den voorzitter met den christ.
groet gesloten.
Verloven voor militairen.
Op de Vraag van den heer Dnymaer van Twist
heeft de minister geantwoord
dat voor hot verleenen van verloven de vol
gende, door den opperbevelhebber van land- en
zeemacht vastgestelde algemeenet regelen gelden
A Aan de militairen der land- en zeemacht
'kar. verlof worden verleend behoudens be
voegdheid van de ootmp-agnies- en daarmee gelijk
gestelde commandanten om ten deze (od.v inge
volge hongeren last) beperking op te leggen in
verband mot de eischen van den dienst, de te
volbrengen opdracht o£ de veiligheid naai
keuze van den verlofaanvrager:
1 ten hpftgste gedurende één etmaal in zeven
achtereenvolgende dagen aan personen, b-hooren
de tot de bezetting1 van forten, en ten hoogste
gedurende één etmaal in tien achtereenvolgende
daglen aan de overige militairen, of
2 ten hoogste gedurende twee etmalen in veer
tien achtereenvolgende dagen, onderscheidenlijk'
in twintig' achtereenvolgende dagen aan personen,
behoojrende tot de onder 1 bedoelde oateg'oricën.
of
3. ten hoogste gedurende 4, onderscheidenlijk 3
Hier vond hij het zeer woeliguit de zijstraten
verdrongen zich mannen en vrouwen van de
laagste volksklassen.
Hier en daar verzamelden zich morrende benden
die den beangstigden componist nog meer ver
dacht voorkwamen, toen hij onder hen verschillende
mannen en vrouwen zag, die de roode muts
droegen en met geweren, pieken en bijlen ge
wapend waren.
Uit een dezer groepen steeg halfluid het »Ca
ira" op, door anderen werd de Marseillaise ge
zongen.
Cherubini was overtuigd, dat hij deze benden
alleen dan ongehinderd kon voorbijgaan, als hij
een buitengewone koelbioedigheid aan den dag
legde.
Hij matigde daarom zijne schreden, opdat men
niet zou gelooven, dat hij haast had verder te
komen.
Met opgeheven hoofd, met bijna lachend gelaat
ging hij verder, zonder schijnbaar van het volk
notitie te nemen.
Zijn vaste houding werd met goed gevolg be
kroond, want het volk dat zich hier verzamelde,
toonde zich nog besluitelooshet wachtte op re
volutionnaire uitingen uit andere wijken der stad
de echte raddraaiers waren er ook nog niet, die
elke gelegenheid aangrijpen om kabaal te maken.
Eerst eenige uren later zouden de vonken, welke
in deze gemoederen glommen, als verslindende
vlammen uttbreken.
f'BEerit verpoleil
