Dagblad voor Schiedam en Omstreken. f De Oorlog. 40ste Jaargang. Vrijdag 17 Augustus 1917. No. 11914. Gratis Ongevallenverzekering m Buitenlandsch Nieuws. ^et bemiddelingsvoorstel van den Paus. PEUILLETO N. Bureau: Boteretraat SO. Telef. SSI, na fcantoortjjd no, 148. Postbus88. Sbonnemonten per 8 maanden 21.50, per week 13 cent, franco p. P*06* 28.p. kwartaal. Afronderljke nummers 2 cent. Incassokosten worden berekend. Advertentiën: 16 regels 82 ct.elke regel daarboven 20 ct. 3 maal plaatsen wordt 2 maal berekend. Ingezonden mededeelingen 40 ct. p. regel. Speciale conditiën voor herhaaldelijk adverieeren. Tarieven worden op aanvrage toegezonden. Incassokosten worden berekend. bij verlies verlies van eiken ande ren vinger bh verlies levenslange bij dood; verlies van geheele een hand, een duim wijsvinger-; invaliditeit voet ol oog; De verzekering wordt gewaarborgd door de Holl&ndsche Algemeene Verzekeringsbank te Schiedam. of krachtens wetten of verordeningen voorgeschreven en andere officieele af- en aankondigingen en kennis gevingen van het Gemeentebestuur. t j^anghebbenden wordt bekend gemaakt, dat ter emeente Secretarie, afd. Algemeene Zaken, rie ilnzage is nedergelegd afdruk eener ministe dist -v. beschikking, houdende vaststelling eener w'ibutieregeling voor ijzer en staal. Te Rome is thans de officieele tekst van het ^ffiiddelingsvoorstel van Z. H. den Paus aan e hoofden der oorlogvoerende volkeren open- baar gemaakt. Het belangrijke document, gedateerd 1 Augus- 8 1917, luidt als volgt «Sinds het begin van ons Pontificaat, hebben J ons te midden van de verschrikkingen van 0 vreeselijken oorlog, die over Europa is ketend, drie dingen voorgenomen ten60 volstrel£te onpartijdigheid te bewaren het °*>2ac^e van a^e oorlogvoerenden, gelijk Vari ^aSt aan ^em' <le gemeenschappelijken ei is en die al zijn kinderen met gelijke ^genegenheid liefheeft, erder ons voortdurend te beijveren om aan *oir het meest mogelijke goed te doen en dit 8c,a.er uilzondering van persoon, zonder onder op0 Van nationaliteit of godsdienst, gelijk dit wordt voorgeschreven zoowel door de alge- hev6116 Wet der liefdadigheid als door de ver- Vp.,.60 geestelijke taak ons door Christus toe- eitrouwd. din n ten slotte' gelijk onze vredelievende zen- bet iusgelijks vereischt, niets na te laten, ge r z°over het in onze macht was, van dat- Vanb' Wat zou kunnen bijdragen om het einde y0j. eze ramp te verhaasten door te pogen de Setpeien 611 bun doofden te brengen tot meer dep hesluiten bij de bferaadslagingen over vre(JeVrede. een rechtvaardigen en duurzamen diff* gedurende deze drie smartelijke jaren, keeftU Vervlogen «Un, ons werk heeft gevolgd, Pmakkelijk kunnen erkennen, dat, zoo Vap a tiJd getrouw gebleven zijn aan ons besluit van absolute onpartijdigheid en aan onze actie houdP?!?adigheid' wij evenmin hebben opge- logv 611 ke volkeren en de regeeringen der oor- *0rcl eiendeH te vermanen weer broeders te ofschoon er geen openbaarheid gegeven Naar het Duitsch. U Zijn w maakte zich klaar tot het vertrek, gestraj. was niet benijdenswaardig; hij was JVa» n» hVoor wat hij had misdaan. Dikwijls k haa ud geweest tegen de arme Ludmilla, *5 heur liefste wenschen ontzegd, om gSen ij v°or zich zelf op zij te kunnen Ver2oek deelde de notaris hem mede, dat op t8?6 rent^061 vr°uw, Hildegard hem jaarlijks hij ver»., v, Z0U uükeeren van 2000 gulden, en ?®ggen h ken heer von Dorntha), hem te *en8ch «e en waar hij die som uitbetaald «Zeg te zien- j1ahkbaar>a'h ^reu^e von Wolfshagen, dat ik zeer «h echter voor kare grootmoedigheid, dat Uen.« onmogelijk die aalmoes kan aanne- VerlatenVvgend?n morgen had hij het slotje eken 'h ch iu Weltersberg, noch in de om- 8chter epn°rde men nog iets van hem- Er lieP t^Undiwh ferucht, dat hij in zeer armoedige ketter, agfeuen leefde en een postje had ge- de speelbank te Monaco. is aan alles, wat wij gedaan hebben om dit hoog edel doel te bereiken. Tegen het einde van het eerste oorlogsjaar hebben wij tot de strijdende naties de leven digste vermaningen gericht en bovendien den te volgen weg aangegeven om tot een stand- vastigen en voor allen eervollen vrede te komen. Helaas, onze oproep werd niet gehoord en de oorlog werd met hardnekkigheid nog twee jaren voortgezet met al zijn verschrikking. Hij is zelfs nog wreeder geworden en breidde zich uit te land, ter zee, ja tot in de lucht en men zag over onverdedigde plaatsen, over vredige dorpen en hun onschuldige bevolkingen droefheid en dood nederkomen. En thans kan niemand zich indenken, hoe het lijden zich zou vermenigvuldigen en zou verergeren, wanneer nog weer maanden of erger nog, wanneer nieuwe jaren zich zouden komen voegen bij dit bloedig triennaat. Zou de beschaafde wereld dan niets meer moeten worden dan een veld des doods? En Europa, zoo roemrijk en zoo bloeiend, zal het dan als worden meegesleept door een alge meene verdwazing om te ijlen naar den af grond. om de hand te leenen tot zijn eigen zelf moord Bij zulk een beangstigenden toestand en te genover een zoo ernstige bedreiging zenden wij, die geen enkel bijzonder politiek oogmerk heb ben en die naar de verlaDgens of belangen van geen der oorlogvoerende partijen luisteren, maar alleen gedreven worden door het gevoel van onzen verheven plicht als gemeenschappelijk vad8r der der geloovigen gehoor gevend aan de smeekingen onzer kinderen, die onze tus- schenkomst, en onze vredelievende roepstem inroepen, gehoor gevend aan de stem der men- schelijkheid zelf en aan de rede opnieuw een kreet des vredes de wereld in en wij hernieuwen onzen dringenden oproep aan diegenen, welke het lQt der naties in hun hand hebben. Maar, om ons niet meer te bepalen tot alge meene termen, gelijk de omstandigheden ons dit wenschelijk deden voorkomen in het verle den, willen wij thans overgaan tot voorstellen tot meer [concrete en practische voorstellen en de regeeringen der oorlogvoerende volkéren uit- noodigen overleg te plegen over de volgende punten, die de grondslagen schijnen te moeten vormen voor een rechtvaardigen en duurzamen vrede, terwijl wij aan haar zorg overlaten die punten te preciseeren en aan te vullen. Op de allereerste plaats moet het fundamen- teele punt zijn, dat in plaats van de materieele macht der wapenen de moreele macht van het recht worden gesteld. Daaruit vloeit voort een rechtvaardige overeenkomst van allen ter ge lijktijdige en wederkeerige vermindering der bewapening naar de reselen en de waarborgen, naar de mate van noodzakelijkheid en voldoend heid vast te stellen voor de handhaving der openbare orde in iederen staat. Vervolgens moet in plaats van de legers het instituut van arbi- XXII. ONDER DEN WOUDREUS. Toen de eerste smart voorbjj was, begreep Hildegard, hoe goed God was geweest door hare arme moeder tot zich te roepen in al de ont goochelingen, waarin ze door haar tweede hu welijk gebracht was. „Hij was goed voor mijhad de arme vrouw op haar sterfbed gezegd, was dat dan alles, wat ze zeggen kon, van een man, dien zij door hare goedheid en liefde uit bekrompen omstan digheden in welvaart had verplaatst? Dat hij zich vergist had in de toekomst, dat was zijn eigen schuld. Ludmilla had niets voor hem ge heim gehouden. En zelf tot na het leven wilde zij zijn toekomst verzekeren. Hilda herdacht slechts het goede in hare moeder. Zij vereerde het aandenken harer ouders. Weldra waren, op Hildegard's verlangen, alle zaken op het slotje geregeld. Juffrouw Germer had beloofd, voorloopig Hilda gezelschap te houden. Het meisje verklaarde nooit meer van hare juffrouw te willen scheiden, die haar meer eene moeder dan dan eene vriendin was ge weest. De vrienden en kennissen haars vaders uit den omtrek, die sedert Dornthal op het slotje woonde, daar niet meer geweest waren, kwa men allen Hildegard hunne warme deelneming betuigen. Eerst besloot Hildegard elk bezoek af te wijzen, doch juffrouw Germer, met haar trage gesteld wordeD met zijn hoog vredelie vende werkzaamheid, volgens overeen te komen vormen en vast te stellen bepalingen tegen iederen staat, die zou weigeren internationale kwesties te onderwerpen aan arbitrage, of wel de beslissing daarvan te aanvaarden. Wanneer eenmaal de suprematie van het recht aldus is vastgesteld, dat men dan eiken hinderpaal voor het verkeer der volkeren weg- neme door met vast te stellen regelen insgelijks de ware vrijheid en gemeenschappelijkheid der zeeën te verzekeren, wat eenerzijds talrijke oorzaken van conflict zou uitsluiten en ander zijds voor allen nieuwe bronnen van welvaart en vooruitgang zou openen. Wat de te herstellen schade en de oorlogs kosten betreft, zien wij geen ander middel om de kwestie op te lossen, dan als algemeen be ginsel te stellen een algeheele en wederkeerige coördinatie, die overigens gerechtvaardigd is door de uitgebreide voordeelen, uit de ontwa pening te trekken en dit te meer, opdat men niet zou voortgaan met een dergelijke slachting, alleen om redenen van economischen aard Voor zekere gevallen echter besiaan bijzondere redenen om ze met rechtvaardigheid en billijk heid te wikken en te wegen. Maar deze vredelievende overeenkomsten met de geweldige voordeelen, die er uit voortvloeien, zijn niet mogelijk zonder wederkeerige terug gave der thans bezette gebieden. Bijgevolg van Duitsche zijde algeheele ont ruiming van België met waarborging van zyn volledige, politieke, militaire en economische onafhankelijkheid tegenover welke mogelijkheid ook. Insgelijks ontruiming van het Fransche grondgebied. Van den kant der andere oorlogvoerende par tijen een zélfde teruggave der Duitsche koloniën. Wat betreft de territoriale kwesties, zooals bijvoorbeeld die, welke gerezen zyn tusschen Itabë en Oostenrijk en tusschen Duitschland en Frankrijk, is er reden om te hopen, onder over weging van de geweldige voordeelen van een duurzamen vrede met ontwapening, dat de partijen, bij het conflict betrokken, die kwesties zullen willen onderzoeken met verzoeningsge zinde geneigdheid, rekening houdend naar de mate van het rechtvaardige en mogelijke, gelijk wij dat eertijds reeds hebben gezegd met de aspiraties der volkeren, terwijl de bijzondere belangen ondergeschikt gemaakt worden aan het algemeen welzijn der groote menschelyke gemeenschap. Dezelfde geest van billijkheid en rechtvaar digheid zal het onderzoek der andere territoriale en politieke kwesties moeten leiden en vooral die betreffende Armenië, de Balkanstaten en de gebieden, welke deel uitmaken van het vroegere koninkrijk Polen, met welk land, in het bij zonder zijn edele historische tradities en het lijden, speciaal in den tegenwoordigen oorlog ondergaan, de sympathieën der naties zich op rechtvaardige wijze moeten doen verzoenen. groote menschenkennis, verzette er zich ernstig tegen. Zij verklaarde het meisje, hoe verkeerd het zou zijn, zich zoo af te zonderen. Niettegenstaande Hildegard weer in hare vroegere verhoudingen was verplaatst, nam ze hare vroegere gewoonten niet meer aan. Haar advocaat, zoowel als Raven verlangden, dat ze zich dagelijks een paar uur zou bezig houden met hare zaken, om het bestier harer bezitting nauwkeurig te kennen. Natuurlijk willigde Hildegard in. Zij begreep, dat zij zelf noodzakelijk weten moest, wat ze bezat. De werken van liefdadigheid, ten huize van juffrouw Germer beoefend, zette ze hier voortarmen toch vindt men overal, naar het woord van den Zaligmaker. Als antwoord op het doodsbericht harer moe der had Hildegard een hartelijk schrijven van tante Thérèse ontvangen. »Hoe hard het ver lies ook voor u is mijn arm kind. zoo was het toch voor de overledene eene verlossing uit ver houdingen, die dagelijks smartelijker zouden zijn geworden," schreef zij. „Ook Ulrich en Vera nemen innig deel in uw verdrietHelaas is onze arme Vera nog steeds lijdend." Later zei Frans, die weer op het slotje was, tot juffrouw Germer, dat het kasteel Hoogelin- den werkelijk prachtig was en het daar zeer voornaam toeging. De jonge baron was echter meestal ernstig, dikwijls treurig, zoo heel an ders als die jonker Ulrich uit Weltersberg, voor hij een voornaam rijk, heer werd. Alleen als Dit zijn de voornaamste grondslagen, waarop wij gelooven, dat de toekomstige ïeorganisatie der volkeren moet steunen. Zy zijn van dien aard, dat de terugkeer van dergelijke conflicten onmogelijk wordt gemaakt en dat een oplossing wordt voorbereid van de economische kwestie zoo belangrijk voor de toekomst en het mate rieel welzijn van alle oorlogvoerende staten. U die grondslagen voorstellend, u, die in dit tragisch uur het lot der oorlogvoerende naties leidt, zijn wij bezield met de zoete hoop, dat wy ze zullen zien aanvaard en dat wij aldus zoo spoedig mogelijk de vreesefijke worsteling zullen zien beëindigen, die meer en meer een nuttelooze slachting schijnt'. Iedereen erkent van anderen kant, dat aan beide zijden de wapeneer onaangetast is. Leent dus het oor aan onze bede, ontvangt de vaderlijke uitnoodiging, die wy tot u richten in naam van den goddelyken Verlosser, den Vorst des Vredes. Denkt na over uw ernstige verantwoordelijk heid voor God en voor de menschen. Van uwe besluiten hangen af de rust en de vreugde van talrijke families, het leven van duizenden jongelieden, het geluk in éen woord der volkeren, tegenover wie gij den absoluten plicht hebt, hun weldaden daarvan te ver schaffen. Dat de Heer u besluiten ingeve, overeenkom stig aan Zijn allerheiligsten wil. Geve de Hemel, dat gij, de goedkeuring ver dienend van uw tijdgenooten. u ook bij dp toe komstige geslachten den schoonen naam ver zekert van vredestichters. Wy voor ons, nauw vereenigd in het gebed en in de boete met alle geloovige zielen, die naar den vrede smachten, smeeken voor u van den H. Geest af licht en raad." AAN HET WESTELIJK FRONT. OFFENSIEF IN VLAANDEREN EN ARTOI8. De strijd in Vlaanderen is met groote hevigheid hervat. Het dorp Langemarck is door de Engel- schen genomen. Bntsche en Fransche troepen naderen het bosch van Houthulst. Gelijktijdig zijn de Fransche en Britsche troepen een ofieusief begonnen in Artois. Het Duitsche stafbericht van gisterennamiddng geeft van deze operaties het volgende overzicht: Legergroep van Prins Rupprecht. In Vlaan deren is de tweede groote slag ontbrand. De artilleriestrijd steeg gisteren aan de kust en tus schen den Yser en de Deule weder tot de uiterste hevigheid, werd gedurende den nacht met onver minderde kracht voortgezet en steeg hedenochtend vroeg tot trommelvuur. Achter dichte vuurgolvon ging daarna de Engelsche infamer ie tusschen Bixschoote en VFytschaete op een frontbreedte van 18 KM. tot den aanval over. Lens bedreigd. In Artois vielen de Engelschen tusschen Hul- ;uch en Lens reeds gisteren mei de vier Cana- deesche divisies aan. Zij drongen na de sterkste zijn jong vrouwtje op zijn arm leunde, glim lachte hij De jonge mevrouw was echt mooi en lief als een engel, het scheen hem dat ze te zacht voor deze wereld was. Nooit had hij iets lieflijkere gezien dan haar lach, als de ba ron haar naderde. Hij voegde er bij„Ik vrees, dat het niet lang meer duurt met haar. Ze weten dat beiden wel, willen het echter voor elkaar verbergen. De visschersbevolking onder in het dorp zegt, dat de vloek van moeder Trina ook mevrouwtje heeft getroffen, daar zij de laatste is van het oude geslacht." Juffrouw Germer verzocht Frans niets over dit alles aan de freule te zeggen. Zij had daar voor hare bijzondere redenen. Zy toch kende Hildegard's hartewee, en als zy meende, dat die geheeld was door tyd en gebed, zy kon zich daarin toch vergissen. Met meisjesachtige schuchterheid had Hildegard het steeds verme den over haar vroegere verhouding tot Ulrich te spreken Ze had nooit de reden genoemd van de scheiding tusschen hen ontstaan slechts éénmaal, tijdens hare verbanning uit het ouder huis, waren haar in heur smart deze woorden ontvallen„En dezen Dornthal zou ik gewild hebben! Zelfs Ulrich kon dat gelooven I" Nu scheen het meisje zoo gelukkig, als dat mogelijk was na den dood harer moeder en juffrouw Germer wilde niet, dat hare rust on- noodig zou gestoord worden. {Wordt vervolgd.) p

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1917 | | pagina 1