Dagblad voor Schiedam en Omstreken,
1.J2U. f iirjfi «jg». fooji lij n b\^u"
inïS'aSit; I £UU™"«"di; ZÜii d°°d; I IÜU-
De Oorlog.
In het dal van Glenveigh.
41ste Jaargang.
Vrijdag 4 Januari 1918.
No. 12030
Gratis Ongevallenverzekering
BuiteiUantisclt iDïtws.
FEÜILLBTO
BureauKoemarkt 4. Telef. 85, na kantoortijd no. 148. Postbus: 18.
SbonnenioBittS p«r 3 tOAaadtn f 1.50, p«r mtèk 12 oftni, ÉcaacKt p.
post f 8.j» kwartaal. AfeonffccrlJSke nummers 3 cent.
Incassokosten worden berekend.
Advertenties: 1—5 regels f 1.30 elke rega! daarboven 25 ct. 3 maal
plaatsen wordt 2 maal berekend. Ingezonden mededeeliugen 50 ct. p. regel.
Speciale conditiën voor herhaaldelijk advecteeren. Tarieven worden op aanvrage
toegezonden. Op alle advertentiëo in het Zaterdagavondnutnmer 10 oorlogsteeslag.
Incassokosten worden berekend.
De verzekering wordt gewaarborgd door de Hollaadsche Algemeene Verzekeringsbank te Schiedam
bij verlies
van een
wij «vinger
bij
verlies vam
eiken ande
re* vinger.
DE VREDESONDERHANDELINGEN.
De onderhandelingen
afgehrok e~n.
Trotsky heeft in een rede voor de hoofdcom
missie van Sovjets sarcastisch ontmaskerd, wat
hij beschrijft als de huichelachtige vredesvoor-
voorwaarden van Duitschland. Hij verklaarde
dat zijn regeering en de arbeiders nooit in zulke
voorwaarden kunnen toestemmen, als welke
Duitschland wenscht te stellen.
Indien de Gentralen mogendheden niet open
lijk willens zijn het zelfbepalingsrecht van de
Poolsche en Lettische naties te erkennen, dan
zal het dringend noodzakelijk zijn de Russische
omwenteling moedig te verdedigen.
Deze redevoering van Trotzky is het eerste
officieele bericht, dat de vredes-onderhande-
lingen tot een breuk hebben geleid. Zelfs nu
nog zijn de voorwaarden, waartegen Trotzky
bezwaar heeft gemaakt, niet bekend, maar
blikbaar is het waar, dat Duitschland zich op
hei standpunt heeft geplaatst, dat Polen, Koer
land, Lithauen en Esthland reeds den wensch
te kennen hebben gegeven bij Duitschland te
worden ingelijfd en dat Duitschland daarom deze
gebieden moet blijven bezetten.
Een later telegram uit Petrograd meldt
Na Trotzky's redevoerigen namen de Sovjets
een motie aan, waarin verklaard werd, dat de
weigering van Duitschland's vertegenwoordi
gers, om het vrije recht der verdrukte naties en
koloniën tot bepaling van hun eigen lot te erken
nen, inhoudt, dat de Duitsche autoi'iteiten weer
terugkeeren tot hun oude annexionistische po
litiek.
Oostenrijk en Duitschland weigeren, onmid
dellijk waarborgen te geven voor de onherroe
pelijke verwijdering van hun troepen uit Po
len, Lithauen, Koerland, deelen van Lijfland
en Esthland.
Een vrije uiting van den wil der bevolking
in deze bezette streken is onmogelijk voor den
terugkeer der bevolking.
De bewering de Duitsche gedelegeerden, dat
de wil der bevolking in die landen reeds tot uiting
is gekomen, is ongegrond, omdat de bevolking
in de bezette landen haar wil niet tot uiting
kan brengen, zoolang de staat van beleg en de
militaire censuur niet zijn opgeheven.
„Wij verdedigen," aldus deze motie, „bet
recht van Polen, Lithauen en Koerland, om
waarlijk vrij over hun lot te beschikken.
Wij zeggen tot de volkeren van Ootemïjk
Duitschland, Bulgarije en Turkije Herinner u,
dat het sluiten van een onmiddellijken demoera
tischen vrede vooral van u afhangt. Alle vol
keren van Europa zien naar u, uitgeput en ver
bloed door een oorlog zonder weerga.
Gij zult niet gedoogen, dat de Oostenrijksche
en Duitsche imperialisten oorlog voeren tegen
het revolutionnaire Rusland tot onderwerping
van Polen, Lithauen, Koerland en Armenie.
Vervolgens werden de vertegenwoordigers
aan alle fronten telegrafisch naar Petrograd ge
roepen.
Zij gaven toe, dat de toestand aan het front
zorgwekkend is, maar verklaarden, dat het
leger de Russische revolutie zou verdedigen. Zij
vroegen echter brood en schoenen.
De meeningsverschillen
Het opzienbarende telegram van den St. Pe-
tersburgschen correspondent der „Daily News"
(over het afbreken der vredesonderhandelingen
is nog niet uitdrukkelijk bevestigd, maar de
„Times" en de „Daily,Cronicle" geven daarovei
nu ook berichten.
De correspondent van de „Daily Cronicle"
seint dd. Dinsdag
De moeilijkbeden voor de Duitschers worden
toegelicht door een verklaring van Pavlowitsj,
lid van de Russische delegatie, die zelf geen
bolzjewik, maar een socialistisch kenner van in
ternationale aangelegenheden is. Hij beschouwt
de Duitsche voorwaarden als ten eenenmale
onaannemelijk. De Duitschers en Oostenrijkers
zoo zegt hij, hebben voor de conferentie van
Brest hun schitterendste deskundigen op econo
misch en diplomatiek gebied gemobiliseerd.
Hun taktiek was merjwaardig plooibaar, tot
de Oekrainer afvaardiging aankwam. Zij gingen
zeer ver in het toestemmen in het beginsel
geen inlijvingen en geen schadeloosstellingen,
maar nadat de Oekrainers waren aangekomen,
verklaarde Hoffmann zeer uitdrukkelijk, dat de
Duitschers het bezette gebied niet zouden ont
ruimen, omdat, ofschoon met de bolzjewiki een
vrede gesloten zou kunnen worden, andere ge
deelten van het Russische leger den oorlog
zouden kunnen voortzetten met de hulp van Eng
land en Frankrijk en Brest en andere belang
rijke strategische punten zouden kunnen be
zetten. De Duitschers hebben volstrekt gewei
gerd het bezette gebied te ontruimen voor een
algemeene vrede gesloten is. Zij bekreunden
zich in het geheel niet om den regeeringsvorm
in Rusland. Hun eenige zorg was, of de vrede
een volledige onzijdigheid van het geheele Rus
sische leger zou waarborgen. Duitschland, zoo
zeide Pavlowitsj, was bereid om Belgie en het
bezette gebied van Frankrijk te ontruimen,
maar blijkbaar alleen op voorwaarde van een
ontruiming van Mesopotamie en Arabie. An
ders zou Duitschland's prestige in de Moham-
medaansche wéreld in haar geheel een doode-
lijken slag krijgen. Pavlowitsj ziet persoonlijk
de vredeskansen zeer doiïker in en acht de Duit
sche voorwaarden voor Rusland in het bijzonder
onaannemelijk.
Het „Prhger Tagblatf' verneemt uit Stock
holm, dat het orgaan van Branting een opzien
barend artikel bevat. Volgens dit artikel zal
de Entente haar oorlogsdoel herzien en de voor
stellen van Czernin aannemen. De berichtgever
van het „Prager Tagblatt" voegt er aan toe, dat
men in Stockholm algemeen het artikel door
Engeland -ingegeven acht.
De Oekraïne.
Uit de mededeelingen van de uit Kief terug
gekeerden afvaardiging, die ten doel had bemid
delend op te treden in het conflict tusschen de
Sovjet en de Rada, blijkt de mogelijkheid dit
conflict op vriendschappelijke wijze optelossen.
De centrale Rada is voornemens het ultimatum
der volkscommissarissen in te willigen, op voor
waarde, dat de Oekraine van geldmiddelen zal
worden voorzien en bij officieel decreet als
republiek zal worden erkend.
De Oekraine zal den uitvoer van koren naar
Groot-Rusland niet stopzotten.
De regeeringen van h6t Viervoudig Verbond
hebben op het verzoek van het Oekrainsche sec
retariaat-generaal, om de Oekrainsche democra
tische republiek tot de vredesonderhandelingen
toe te laten geantwoord, dat zij bereed zijn ver
tegenwoordigers der Oekrainsche republiek als
deelnemers aan de onderhandelingen te Brest-
Litofsk te begroeten.
Dit antwoord werd gegeven in overeenstem,
mmg met de Russische afvaardiging, die de
Oekrainsche afgevaardigden als deel uitmakend
van de Russische afvaardiging beschouwt.
Du itche persstem.
De „Germania" brengt heden een mededee-
ling over een eventueele samenwerking van
parlement en regeering in Duitschland bij de
Duitsch-Russische onderhandelingen. Bij de re.
laties welke dit centrumsorgaan heeft, kan men
aannemen, dat de inhoud dezer mededeelingen
de meening intoonaangeveuderegeeringskringen
weergeeft. De „Germania' begint met er op
te wijzen, dat het onjuist zou zijn, om, uit het
feit, dat een officieus bericht over de eergisteren
gehouden samenkomst van von Külmann met
parlementsleden ontbreekt, een conclusie te trek
ken over de bereikte eenstemmigheid Het is veel
eer vanzelf sprekend dat «lechts d&arom geen
bericht is gegeven, omdat men niet een stan d
punt wenscht in te nemen, voordat d#ho ofd-
commissie van den Rijksdag zich heeft kunnen
uitspreken. Welk standpunt de hoofdcommissie
in zal nemen, kan moeilijk twijfelachtig zijn.
De hoofdcommissie zal op zijn minst met zeer
sterke meerderheid de rijksregeering steunen,
38
De dood van Robert Fhurgood maakte een
grooten indruk in het geheele land. De groote
meerderheid van het Iersche volk keurde de
misdaad af, maar een groote onrust onder het
en alle Engelsche gronfbezitters vreesden voor
hun leven. Tevergeefs stelde Miss Nancy alle:
in het werk ten gunste van haar beschermeling
De rechters begrepen wel, dat de ware schul
dige niet voor hen stond. In den toon, waarop
de jonkman zich verdedigde, lag zooveel waar
heid en vrijmoedigheid, dat men van zijne on
schuld overtuigd was, maar de revolver met zijne
naamletters was een zeer bezwarend bewijs
tegen dem.
Gij kent den moordenaar, noem hem dan"
zei de rechter. „Geef ons eene verklaring van
het feit, dat de revolver in zijn bezit is gekomen,
zooals ge beweert."
„Dat weet ik niet. Ik kan geen verklaring
daarvan geven, en een landgenoot te verraden,
dat zou een lafheid zijn, waartoe ik niet in staat
ben", zei hij op beslisten toon.
Hij bleef onverzettelijk, em alle pogingen,
hem tot andere gedachten te brengen, leden
•chipbreuk. In de oogen van eem Ier is het een
van de meest eerlooze daden die men kan .bedrij
ven, een landgenoot aan een Engelsche recht
bank over te leveren.
„Wanneer gij blijft weigeren, den moorde
naar aan te geven" zei de rechter op strengen
toon, „dan neemt gij daardoor de verantwoor
delijkheid voor de misdaad op u, en wordt gij
zijn medeplichtige."
„Ik veroordeel de misdaad, maar ik weiger
den schuldige te noemen",: antwoordde Randal
op beslisten toon. „Bovendien bevindt degene,
die Mr. Fhurgood heeft gedood, zich hier onder
het publiek. Hij kan zichzelven aangeven als
wil. Maar als hij wil blijven zwijgen, behoeft
hij niet te vreezen, dat ik hem zal verraden."
Terwijl Randal dit zeide, vermeed hij het
zorgvuldig, zich om te keeren tot het publiek,
dat in de gerechtszaal aanwezig was, uit vrees
dat hij door zijn blikken iemand' zou kunnen
verraden. Een doodelijk stilte heerschte onder
het publiek. Miss Nancy richtte op allen, die
in de zaal aanewzig waren, een doordringenden
bijna smeekenden blik, maar niemand verroerde
zich of gaf zich aan. Nu was het de taak der
gezworenen, om volgens eer en geweten uit
spraak te doen. Allen verklaarden eenstemmig,
dat Randal Mac Sorley medeplichtig was aan
den moord op Robert Fhurgood, bedreven maar
bevalen hem aan in de toegevendheid van het
Gerecht.
„Voor de laatste maal, Randal Mac Sorley,
vragen wij wilt gij den moordenaar noemen
vroeg de voorzitter van de Rechtbank.
Neen, antwoordde de jonkman.
Toen werd het vonnis uitgesproken, temidden
van de algemeend ontroering Randal werd
tot tien jaar dwangarbeid verooerdeeld.
Een doordringende kreet weerklonk door de
zaal. Het was Miss Nancy, die in zwijm was
gevallen.
welke in haar vredesprogramma vólkernen de
richtlijnen voJgf, die door de Rijksdagmeerder-
beict zijn verkondigd.
Italië.
De Italiaansche Staatscourant publiceert ae*
decreet, waarbij bepaald wordt, dat een oor
logscomité is opgericht, dat zal beraadslagen
over de kwesties, die de competentie van het
civiele bestuur raken en waarbij ook het opper
bevel van leger en vloot betrokken is.
Het comité is samengesteld uit den minister
van Buitenlandsche Zaken, den minister van
Financien, den minister van Oorlog, den minister
van bewapening en munitie. De premier be
kleedt het voorzitterschap, terwijl de chefs
van de generale staven van Oorlog en Marine
in het comité zitting hebben met een advisee-
rende stem.
SPANJE.
Het Koninklijk Paleis te La Granje, het bui-
tebverblijf der Spaansche Koningin, is geheel
afgebrand. Ook een aantal omliggende huizen
werd door den brand vernield. Daar de water
leidingbuizen bevroren waren viel aan blusschen
niet te denkejn. De schade is buitengewoon
slechts enkele schilderijen en kunstvoorwerpen
konden worden gered.
De Matin" verneemt uit Madrid, dat eoowal
republikeinen als socialisten groote ontevre
denheid aan den dag leggen. De regeering treft
maatregelen tot bestrijding der agitatie, welke
in sommige provincies dreigt uit te loopen op
een revolutionnaire beweging. Volgens de
„Temps" zou de minister-president hebben ver
klaard, dat het ontbindingsbesluit tegen Januari
zal worden uitgevaardigd.
ARGENTINIË.
De „Daily Mail" meldt uit Beunos Aires, dat
een botsing heeft plaats gehad tusschen politie
en stakers, waarhij een groot aantal personen
werden gewond. Honderdemarrestaties hadden
plaats.
FINLAND.
De Raad van arbeiders en soldaten heeft ge
volg gegeven aan het verzoek der F'insche regee
ring en Finland als een onafhankelijke repu
bliek erkend.
Naar de „Messagero" uit Petrograd ver
neemt, beginnen de Russische garnizoenen Fin
land te ontruimen. De Finsche senaat heeft het
voornemen in alle oorlogvoerende landen ge
zantschappen te vestigen..
&LLERX.M NIEUWS.
Gemeld wordt, dat de Japansche regeering
in vollen omvang de Russische regeering zal
erkennen. Het Japansche gezantschap zal bin
nenkort een desbetreffende verklaring bekend
maken.
Twee jaren waren sedert deze gebeurtenissen
verloopen. Het kasteel van Garrel was nog
altijd eenzaam en verlaten, want noch Nuala
noch haar vader waren daar teruggekeerd. De
oude edelman stierf te Nizza aan de ziekte, die
zijen dochter al sedert lang had verontrust. Het
was Nuala onmogelijk, zich naar hem te begeven,
om hem in zijn laatste oögenblikken, bij te staan.
Evenmin kon ze miss Nancy naar Dublin bege
leiden, waar Randal zich voor het gerecht we
gens den moord op Robert Fhurgood moest
verantwoorden. Denzelfden avond waarop Fhur
good voor haar oogen den laatsten adem had
uitgeblazen, werd ze door hevige zenuwkoortsen
aangetast, en gedurende vele weken was haar
leven in gevaar. In hare ijlende koortsen zag
'ze gedurig in hare verbeelding den gruwelijken
moord en fluisterde n hare lippen onophoude
lijk de namen Fhurgood, Duncan Cameron,
en Fergus Lynch. Eindelijk hadden de krach
ten van hare jeugd en/de lefderijke zorgen can
Miss Nancy de ziekte overwonnen.
Gedurende den hongersnood, die den daar-
opvolgenden winter heerschte, was Nuala hare
tante behulpzaam, om onvermoeid overal wel
daden uit te deelen. Nu alle aardsch geluk haar
was ontzegd, begreep zij, dat in trouwe plichts
vervulling een groote troost is te vinden, en dat
niemand, wien de gelegenheid is gegeven, het
goede te doen, het leven als een last mag be
schouwen. Wanneer zij in gezelschap van hare
tante de hutten der armen bezocht, om daar
ondersteuning en troost te brengen, dan ont
blootten de voorbijgangers vol eerbied het
hoofd.
Randal Mac Sorley behoefde de straf, waartoe
hij veroordeeld was, maar gedeeltelijk uit te
boeten. Zooals algemeen was vermoed, was de
de moordenaar van Robert Fhurgood niemand
anders dan Barnay Clancy, de woeste boer uit
het dal van Glenveigh.
Door een geheime samenzwering, waarvan hij
al sedert lang deel uitmaakte, was hij aangewe
zen om den „tiran van Glenmore" te dooden,
en hij had aan dat afschuwelijk bevel gehoor
zaamd. Toen hij zag, dat Randal niet ter dood
dood veroordeeld, bleef hij zwijgen, maar toen
toen hij, kort daarna, naar aanleiding van een
een andere missdaad in hechtenis werd geno
men, betuigde hij Randals onschuld. Hij ver
klaarde dat hij den revolver, waarnee de moord
was bedreven, had gestolen, en gedurende vel
schillende dagen, Robert Fhurgood als een
schaduw had achtervolgd, om met een "dive-
sche volharding het juist en meest geschi e
oogenblik te kiezen, waarop hij de afschuw©
lijke daad zou kunnen bedrijven.
Toen Randal uit de gevangenis terugkeerde,
geleek het op een triomftocht. De bewoneis
van Donnelstown wilden hem schitteren eei
betoon bereiden, maar hij sloeg dat.aanbo a
„Toen ik fhurgood doodelijk getroffen daat
zag liggen,"zoo verklaarde hij aan miss
„heb ik ingezien, dat mijn heftige ag,J\
artikelen eenvoudige menschen op w a,:l w^\
kondeh voeren. Dedagbladpers is eme gr
macht, en zij die dat uit het oog verhezen, doen
verkeerd. Daarom heb ;k mij laten \eroor-
deeMa°ar hoewel hij elk openbaar eerebetooo wei-
gerde, bleef hij de lieveling van het volk en k
daarna werd hij met groote meerderheid van
stemmen in het Parlement gemzen.
EINDE