Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
flO
De Oorlog.
41ste Jaargang.
Maandag 11 Februari 1918
No. 12063
Gratis Ongevallenverzekering f
Augustinus Joseplms Hallier,
Buitenlandse!! Nieuws,
BureauKoemarkt 4. Telef. 85, na kantoortijd no. 148.
S bon nemen t se per 8 ïnaaadea l1.50, pear week 18
past f g.j kwartaal. Af&oaderlike aummens 3 ceat.
Incassokosten worden berekend.
Postbus39.
franco p.
Advertentie»: 15 ragels f 1.30 slke regel daarboven 25 ct. 3 maal
plaatsen wordt 2 maai berekend. Ingezonden mededelingen 50 ct. p. regel,
Speciale conditiën voor herhaaldelijk adverteeren. Tarieven worden op aanvrage
toegezonden. Op alle advertantiën in het Zaterdagavondnuaimer 40 °/B oorlogstoftslag.
Incassokosten worden berekend.
bij verlies
van
levenslange 4 ®J 1111 verlies van
geheele /I||| een hand, u uvvu,
invaliditeit1 U U voet of 0ogi L tJ II 1 y y ®en duim
De verzekering wordt gewaarborgd door de Hollandsche Algemeene Verzekeringsbank te Schiedam.
bij verlies
van een
wijsvinger;
bij
verlies van
eiken ande
ren vinger.
door de genade Gods en de gunst van den
Apostolischen Stoel
BISSCHOP VAN HAARLEM,
Huisprelaat van Z. H. den Paus,
Assistent-Bisschop bij den Pauselijken troon,
aan de Geestelijkheid en de Geloovigen
van Ons Bisdom
Zaligheid in den Heer.
Heeds ten vierden male zenden Wij U Onzen
Vastenbrief sinds het uitbreken van den moord-
dadigen krijg en nog. altijd houdt de vreeselijke
verwoesting en het ontzettend bloedvergieten
aan, nog altijd blijft de vrede uit, waarnaar
toch alle volkeren zoo hevig verlangenen
waar over den vrede wordt onderhandeld, daar
gaat de volkeren-oorlog over in omwenteling
en burgerkrijg, met al de ellende daaraan ver
bonden, met hongersnood en algemeene ver
zwakking. En bij dezen algemeenen wereld-nood
hekeerde zich, naar uit alles blijkt, de mensch-
heid over het algemeen niet tot hoogeren levens
ernst. ja zelfs is de inkeer, welke in de eerste
dagen van den oorlog viel waar te nemen,
weder sinds lang verdwenen. Luisterde toen
althans de katholieke wereld nog naar de
vermanende stem van den Paus, die als de
giootste, neen, als de eenige oorzaak van
den oorlog aanwees de zonde, en als het
eenig afdoende middel, om den vrede op
aarde terug te brengen, den terugkeer
tot de christelijke deugdsinds heeft
de verblinde wereld een ander middel
gevonden, waarvan alle heil te verwachten
is. een middel, dat zooals altijd, wanneer
men zijn heil niet zoekt bij God blijken
zal, en nu reeds blijkt, een groot zelfbedrog
te zijn, al wordt het ook onder nog zoo
schoonen naam aan de wereld voorgehouden
en aanbevolen. Democratie, volksregeering
heet het geneesmiddel voor alle kwalen, die
de menschheid ongelukkig maken alsof het
volk zich nipt altijd heeft laten meeslepen,
ook in dezen alles verwoestenden oorlog, en
niet altijd zal blijven gehoor geven aan
schoone leuzen van weinigen, en meenende
zelf te regeeren, zich niet altijd zal laten
regeeren döor degenen, die handig genoeg
zijn om de in ieder volk sluimerende harts
tochten -- en dikwijls niet de edelste harts
tochten op te wekken en te vleien. Die
zoogenaamde volksregeering en zelfbestemming
heeft waarlijk bij het volk, waarheen zich
thans alle oogen richten, aan het bloedblad
geen einde gemaakt, maar het slechts van de
grenzen des rijks over het geheele rijk ver
spreid, zooals een gevaarlijk geneesmiddel, dat
zonder de oorzaak van het bederf weg te
nemen, slechts het naar-buiten-uitbreken belet,
geheel het lichaam ziek maakt en ten verderve
voert.
Wij zouden, beminde Geloovigen, in dit ge
beuren, verre van onze grenzen, geen aanlei-
ding gevonden hebben om U daarop met zoo-
zooveel ernst te wijzen, als de zonde, die de
oorzaak van dezen ontzettenden oorlog was,
ook niet onder ons leefde en werkte, zooals
Wij in Onze vorige vastenbrieven aanwezen,
en als Wij niet tot Onze diepe droefheid
waarnamen, dat als ongemerkt ook onder ons
de dwaling meer en meer ingang vindt en
zich vast zet in de hoofden, de dwaalleer dat
niet bestuurd-te-worden maar zelf-te-besturen
het redmiddel is tegen alle kwalen der maat
schappij.
Hoeveel huisgezinnen, ook katholieke, zien
wij niet reeds, waar dientengevolge niet' meer
de ouders maar de kinderen regeeren, hun wil
doordrijvende zich aan de leiding der ouders
onttrekken, en dan in jeugdige onberadenheid
zich aan allerlei gevaren blootstellen, waarin
maar al te velen hun geestelijken ondergane
vinden. D
Bij hoevele katholieken doen Wij niet de
treurige ervaring op, dat zij, zoo niet door
woorden dan althans door daden, een dergelijk
zelfbestemmingsrecht voor zich opvorderen
tegenover de H. Kerk, naar welke zij toch
luisteren moesten, volgens het woord van
Christus„Die U hoort, hoort Mij die U
versmaadt, versmaadt Mij."
En wij denken hierbij niet in de eerste
plaats aan hen, die somtijds onder betuiging
van eerbied en gehoorzaamheid aan de H. Kerk
en aan haar Bestuurders willens en wetens
heimelijk werken om de leiding der H. Kerk te
verzwakken en krachteloos te maken dezulken
vermanen Wij hier niet, omdat zij uit zelfzuch
tige beweegredenen handelende naar dergelijke
vermaningen niet luisteren zouden. Maar Wij
hopen met Onze vermaning hen te bereiken, die
waarschijnlijk zonder dat zij het zelf bemerken
of vermoeden, reeds zijn aangetast door die rond
hen heerschende dwaling, welke zij als het ware
met de lucht inademen, en die dientengevolge
bij elke gelegenheid, waarbij hun neigingen op
de leiding der Kerk stuiten, zich terstond de
vraag stellen, of de Kerk wel het recht heeft
hun te verbieden wat zij meenden te doen.
Zij zouden dan wel willen, dat de li, Kerk
eerst eens bewees en afdoende bewees, ais
met beslissende wets-artikelen, dat juist dit
wel en dat niet geoorloofd is en zoolang dit
niet is gedaan, willen zij hun volle vrijheid
behouden, en natuurlijk toonen zij dan hun
vrijheid niet door v r ij w i 11 i g te gehoor
zamen, maar door juist te doen wat hun ver
boden werd. Zij spreken nog en Wij
willen gelooven te goeder trouw van onze
Moeder de H. Kerk, maar zij doen als
de kinderen van die huisgezinnen, waarover
Wij hierboven spraken, die hunne ouders eer
biedigen en gehoorzamen, zoolang deze zich
niet verzetten tegen hun wil, maar dien eer
bied vergeten, en de gehoorzaamheid opzeg
gen, wanneer de wil der der ouders met den
hunne in strijd komt. Alleen dit onderscheid
bestaat in de behandeling dier kinderen en
van de zoo-even geschetste katholieken, dat
zulke eigenzinnige en zich-zelf regeerende kin
deren aldus geworden zijn gewoonlijk door de
schuldige zwakheid der ouders terwijl de ka
tholieken, waarop Wij hier doelen, aan hunne
Moeder, de 14. Kerk, waarlijk niet verwijten
kunnen Gij hebt onder ons de tucht niet
gehandhaafd, aan Uw zwakke opvoeding heb
ben wij te wijten de verwording van ons
kinderlijk plichtsgevoel.
Reeds Onze zalige Voorganger schreef in
zijn .Vasten-Mandement, waarin hij uitlegging
gaf van het vierde gebod „Het zou geen
goedgeaard, maar een waanwijs kind zijn, dat
zeggen zou, ik wil mijne ouders gehoorzamen,
voorzooverre zij recht hebben mij iets voor te
schrijven en verder „onder den naam van
vader en moeder worden in wijderen zin
verstaan allen, die als overheden met gezag
zijn bekleed En in een lateren Vastenbrief
vermaande Hij U, naar aanleiding van het
vjjh-igjarig bestaan der Hiërarchie in ons va
derland „Op U rust een plicht van stipte en
blijde gehoorzaamheid aan Uw Bisschop." En
ria eraan herinnerd te hebben, dat de levensdagen
eens Bisschops zoo zeldzaam bevrijd zijn van
droefheid en zorgen, ging hij voort„Verlicht
Gij dien last, lenigt Gij die droefheid door
trouwe en kinderlijke volgzaamheid, gehoor
zaamt en iaat U geleiden niet alleen, wanneer
u verplichtende voorschriften worden gegeven
in zake van geloof en zeden, maar ook volgt
uw Bisschop gewillig, wanneer hij raad geeft
en aanwijzingen doet voor het bijzonder en
maatschappelijk leven." En Wij zeiven hebben
in Onzen eersten brief, waarin Wij U Onze
aanstaande Bisschopswijding aankondigden, U
herinnerd aan de woorden van den H. Bisschop
Augustinus, die zijne geloovigen vermaande
„Maakt G ij onze bediening vruchtbaar, G ij
moet mij helpen door Uwe volgzaamheid,
opdat ik.... de vreugde smake, niet dat i k
over U geste ld, maar dat ik U van
nut ben: Ons Episcopaat zal vruchtbaarder
zijn voor U, naarmate W ij geruster kunnen
zeggen, wat Gij doen moet, en G ij getrouwer
doet, wat Wij U zeggen." Sedert die verma
ning, U gegeven met de woorden van den H.
Kerkleeraar, hebben Wij niet opgehouden U te
herinneren aan hetgeen Gij als kinderen der
Katholieke Kerk verplicht zijt, doch oprecht
gesproken, niet altijd hebben Wij de vreugde
gesmaakt, dat Wij U aldus van nut waren,
omdat men van Ons recht op het geven van
leiding niet genoeg overtuigd schijnt, om er
zich naar te regelen.
En dan, hoe groot is niet onder ons het getal
van hen, die wel niet redeneeren over het recht
der 14. Kerk om hare kinderen te besturen en
te leiden, maar die hare vermaningen, Wij
zeggen nieteenvoudig naast zich neer leggen,
dat zou een daad zijn, die hen tot de meest
ongehoorzamen zou stempelen, maar die
hare vermaningen zelfs niet booren. Door een
zeei onkatholieke zelfgenoegzaamheid maken
zij zeiven uit. wat mag en wat moet' en het
j schijnt niet in hun hoofd op te komen, dat
alleen God daarover te beslissen heeft, en
dat llij die beslissing niet aan hun eigen oor
deel en bevinding heeft overgelaten, maar aan
Zijne Kerk heeft opgedragen, te leeren al wat
Hij bevolen heeft.
Is het bij dat alles te verwonderen, dat onder
ons bij zoovelen het ware godsdienstige leven,
de ware heiligheid zooverre achter blijft bij wat
men gewoonlijk, maar zeer ten onrechte, kerksch-
heid noemt Wij zeggen zeer ten onrechte,
want eigenlijk zou alleen hij kerksch mogen
heeten, die voor zijn uitwendig zoowel als
voor zijn inwendig leven de leiding der H.
Kerk volgt. Veel ter kerke gaan, zelf de H.H.
Sacramenten veelvuldig ontvangen, kan niet
goedmaken, dat men overigens zijn gang gaat,
omdat men aldus, tegen de bedoeling van
de H. Kerk, en dus ook tegen de bedoeling
van Christus, tot doel maakt, wat de
Kerk slechts als mid de 1, als genademiddel
kan aanbieden om de ware, de eigenlijke
heiligheid te bereiken. Nog eens dus, is het
bij dat alies te verwonderen, dat het leven
derzulken die zoogenaamde kerkschheid
dan uitgezonderd Zoo weinig verschilt van
het leven dergenen, welke van geen Kerk
willen weten.
Wij zeiden hierboven te meenen, dat dergelijk
on-kerksch, on-katholiek handelen, waarschijn
lijk ontstaan is, omdat men, zonder het te be
merken of zelfs te vermoeden, langzamerhand
werd aangetast door een verderfelijke dwaling,
welke men ais met de lucht schijnt in-te-ademen.
Ontneemt Ons, beminde Geloovigen, deze troos
tende meening niet, door ook na deze ern
stige vermaning op dien dwaalweg te blij
ven voortwandelen verschaft Ons de vreugde
U meer kerksch, in den waren zin van het
woord, te zien worden en op vele Katholieken,
die Gode zij dank nog in den goeden zin
van het woord kerksch zijn, en zich waarlijk
door de H. Kerk laten leiden in hun leven,
doen Wij bij dezen een ernstig beroep, om dit
niet stil en als ter sluiks te doen maar, zoo
dikwijls dit pas geeft, er rond voor uit te ko
men, dat zij als goede en ware katholieken, er
geen schande in zien „aan den leiband te loo-
pen" als die leiband door God zeiven liun in
de hand is gegeven, en dat zij als waarlijk ver
standige menschen handelen, wanneer zij de
door God gegeven vrijheid gebruiken, om vrij
willig tc gehoorzamen aan Hem en aan degenen
die Hij gesteld heeft om te leeren, wat hun
ten eeuwigen heil verstrekt. God de Zoon zelf
heeft zich niet geschaamd de gestalte van een
dienstknecht aan te nemen, en gehoorzaam te
worden zelfs tot den dood des kruises,, U een
voorbeeld nalatende, opdat Gij Zijne voetstap
pen zoudt volgen.
Laten Wij allen in den aanstaanden Vasten
tijd, waarin Wij meer bijzonder dat H. Lijden
des Ileeren, die grenzenlooze gehoorzaamheid
van Christus overwegen, ons voortdurend eraan
herinneren, dat Hij dit niet voor Zich zeiven
noodig had, maar het deed voor ons, om ons
door Zijn voorbeeld te doen zien, welke de
weg is naar de eeuwige heerlijkheid, niet de
weg der zelfgenoegzaamheid en der zelfbestem
ming, maar der zelfversterving en der gehoor
zaamheid. En als dit soms moeilijk valt voor
onze zwakheid, weten wij immers, waar wij de
kracht er toe kunnen verkrijgen, namelijk bij
Hem, Die ons gaarne met Zijne sterkte bijstaat,
als wij ernstig er om vragen door een aanhou
dend vurig gebedbidden wij daarvoor, niet
slechts in den Vasten-tijd, maar laten wij daar
voor altijd blijven bidden, want de behoefte
aan die sterkte, en dus ook aan zulk een gebed,
is een blijvende behoefte van geheel ons leven.
Als naar gewoonte vragen Wij bij deze ge
legenheid uw gebed voor de H. Kerk en voor
ons vaderland, opdat God, de Vorst des vredes,
ons in Vrede blijve bewaren, en aan de
overige wereld spoedig den vrede hergeve
een Hartelijk gebed ook voor onze geestelijke
en wereldlijke overheden, voor onzen H, Vader
den Paus, voor Hare Majesteit onze geëer
biedigde en geliefde Koningin en voor heel
haar Koninklijk Huis.
En zal dit Ons herderlijk schrijven op den
Zondag Quinquagesima in alle tot Ons Bisdom
behoorende kerken, alsmede in de kapellen
Waarover een Rector is aangesteld, op de ge
bruikelijke wijze worden voorgelezen.
Gegeven te Haarlem, den lOden Februari 1918.
f AUGUSTINUS JOSEPHUS,
Bisschop van Haarlem.
Op last van Z. D. Hoogwaardigheid,
L. Westerwoudt, Secretaris.
DE VREDESONDERHANDELINGEN.
Het verdrag.
Het totstandkomen van het vredesverdrag
met de Oekraïne geschiedde gelijk reeds gemeld
in een nachtelijke zitting. De gezanten der
Zuid-Russische volksrepubliek en de gedelegeer
den der verhonden mogendheden warnn allen
aanwezig. Woorden van vrede en vriendschap
werden na de onderteekening der tractaten ge
wisseld.
De voornaamste verdragpunten zijn wel die,
waarin bepaald wordt, dat de ontruiming van
het bezette gebied onmiddellijk na de ratifi
catie van het verdrag plaats vindt, dat afge
zien wordt van alle vergoeding van oorlogs
kosten en oorlogsschade en dat terstond eco
nomische betrekkingen aangeknoopt en consuls
benoemd moeten worden.
De grenzen.
De grenzen tusschen de Oekraine en Oos-
tenrijksch Galicië zullen ongewijzigd als vóór
den oorlog blijven.
Meer naar het Noorden zal de grens der
Oekrainische volksrepubliek van Tarnogiad be
ginnen en over het algemeen volgens de linie
Bilgeray Sroezebrzszijn Krasnostam -
Pugaszow Radin Meshiretschie Sarnaki
Melnik Brest-Litowsk Ivame-
nietz Litowsk Pruschany Wydozows-
kijesce verloopen. In bijzonderheden zal deze
grens volgens den aardrijkskundigen toestand
en met inachtneming van de wenschen der be
volking door een gemengde commissie worden
vastgesteld.
Door deze grensregeling valt de Oekraine
een niet onbelangrijk gedeelte van het voor
malige Russisch Polen toe. In het zuiden zal
waarschijnlijk de grens gevormd worden door
de rivier de Wappach, terwijl dc Bug thans
tot Melnik door Oekrainisch gebied zal stroo
men. Van de belangrijkste plaatsen, welke door
deze grensregeling hij de Oekraine zijn getrok
ken vermelden wij het katholieke district
Chelm, Kowel, Lutzk, Brest-Litowsk, Kobrin
en Pinsk.
Persstemmen.
De vrede, door de Centraien met de Oekraine
gesloten, heeft heel wat pennen in beweging
gebracht.
De Duitscbe bladen geven weinig nieuws,
hetgeen ook moeilijk het geval kan zijn aan
gezien men de gebeurtenis reeds weken lang
heeft zien aankomen.
De „Berl. Ztg. am Mittag" verwacht van
het sluiten van dezen vrede een groote terug
werking op het overige Rusland en zelfs op de
Geallieerde landen. Het maximalisnie moge
aanstekelijk werken, ook het woord vrede
werkt aanstekelijk, meent het blad.
Dit is inderdaad de overweging, welke velen
bezighoudt en zelfs misschien bij Trotsky, in een
oogenblik van practisclie bespiegelingen, zijn
theoretische, heeft achteruit gedrongen. Immers,
wij wezen er reeds vaak op, de maximalisti-
sche regeering won haar groote macht omdat
zij het sluiten van den onmiddeliijken vrede
als hoofdpunt op haar programma plaatste.
Dat deed millioenen zich aan haar zijde scha
ren. De onderhandelingen te Brest-Litoisk
hebben er stellig niet toe bijgedragen hun hoop
op het sluiten van een spoedigen vrede te
doen toenemen en het feit, dat de later aan
gekomen afvaardiging der Rada eerder tot een
vrede komt zal bij velen het vertrouwen in
Trotsky en Lenin doen verminderen, dat dooi
de uitspattingen der Roode Gardes en van
matrozen en soldaten ook reeds danig ge
schokt is.
Over de economische voordeelen, die de vre
de met de Oekraine den middenrijken ver
schaft, schrijft de „Berl. Zcitung a. M. nog
In het gebied van Tsjernihof is de geheele
suikerindustrie van Rusland vereenigd. Poltawa
bezit de grootsten rijkdom rijkdom aan vee
in geheel Rusland. De bodem van Zuidelijk
Rusland kan alles voortbrengen zelis rijst,
katoen en haver. Dc economische huifder
middelrijken zal den landbouw der 0ekra™
een grooten opbloei verschaffen. Het z
werkelijke „broodvrede" voor de deelnemers
van het verdrag zijn.
De tekst van het vredesverdrag met de
