mor Schieda en
HIJ
42«to Jaargaag
Maandag 10 Februari 1919
No. 12361
GratisOneevallenvsr^ekerine
.IS15
■sis
Pil
EU1LLET O N.
AVONTUREN
11 I
'm
isl
Bureau: Koemarkt 4. Telel. SS, na kantoortijd no. 143.
Abonnementen per 8 maanden ƒ1,50, per week 12
post f 2p'. kwartaal. Afzonderlijke nummers 3 cent.
Incassokosten worden berekend.
Postbus89.
cent, franco p.
Advertentiënt 1—6 regels 1 1.8ü; elke regel a aar boven 2ö et. 3 maas
plaatsen wordt 8 maal berekend. Ingezonden meuedeelingen 60 ct. p.- regel.
Speciale conditiën voor herhaaldelijk adverteeren. Tarieven worden op aanvrage
toegezonden. Op alle advertenti&n 20 °/o oor logs toeslag.
lacasBofeosias warden berekead.
bij
levenslang©
geheele
11 een hand,
voet ol oog;
De verzekering wordt gewaarborgd door de Eollatedscbe
verlies van
bij verlies
van
4J een duim
Aloemeeiie Verzekeringsbank te Schiedam
bij verlies
van een
wijsvinger,
bij
verlies van
eiken ande
ren vinger
BuBeuiandseb Nieuws,
DE WA PE NSTILSTAN D.
Do Vrijdag gehouden zitting van den Oorlogs
raad was gewijd aan het verhaor der militant!
deskundigen met name van. generaal Poeh, dia
de noodzakelijkheid uiteenzette lom de Duitsche
demobilisatie te controleeren, benevens de pro
ductie der oorlbgsfabrieken, Met name die van
Essen, f i
De Daad zal' definitief de uiterste voorwaar
den voor de verlenging van den wapenstilstand
vaststellen. Kaar het schijnt zal er gemakke
lijk overeenstemming te verkrijgen zijn aan
gaande de grootte van het ellectief, hetwelk al
le geallieerde legers zullen mogen behouden.
DE VOLKERENBOND.
De Volkerenbondscommissie lieeft te Parijs haar
beraadslagingen'over het ontwerp van den Bond
voortgezet. j
Omtrent de voornaamste punten waarover Vriji-
dag vergaderd werd, is overeenstemming verkre
gen. De commissie was echter van oordeel', dat
sommige artikelen van het ontwerp, moesten wor
den voorgelegd aan een sub-commissie van vier
leden, teneinde nader te worden toegelicht.
Met het doel om de uitwerking van het ont
werp zooveel mogeiijk te bespoedigen, werd be
sloten, >em de zittingen der commissie Zaterdag
te|h ervatten. j
BELGIË.
De glorievolle vreugde der overwinning schijnt
voor België slechts van korten'duur geweest te
zijn. De meeste berichten, die ons sinds eenigön
tijd van over .onze zuidelijke grens bereiken, zijn
meestal vrij pijnlijk en de beschouwingen, die
wii in Belgisch© bladen of in Belgische brie-
ven te lezen krijgen, zijd dikwijls niet van bitter-
lteid ontbloot. i r
De bekende Vlaamsche litterator Cyriel Buysse,
schreef in een Nederl'andsch weekblad e®n .ar
tikel vol van ontgoocheling over zijd kort ver
blijf in België; pile levensenergie is er bijl de
Belgen uit, klaagt hij en het artikel besluit mfejt
het doffe antwoord, dat een Vlaamsche boer hem
gaf op zjjin vraag naai- de toekomst: „De wereld
is ziek, Meniere."
Een ander Belgisch litterator, sl,aat denzelfden
toon aan:
Wij onttakelen, schrijft hijl, de feesten zijn vioor-
bij, de godsvrede is verbroken, alle passies zijn
Ontketend en onze bondgenooten stellen te leur.
Dit laatste is het refrein van alle klachten.
In het parlement beeft het dezer dagen aanlei
ding gegeven tot een incident toen een socialistisch
afgevaardigde in rondo woorden bakende, dat hij
de Engelsche bezetting niet vertrouwde en dat
die bezetting in alle gevallen den economischen
heropbouw verhinderde en groote schuld had aan
de munitie-onptlbffingen, die zich al Ier we ge in:
het land voorgedaan hebben.
Vooral inzake de verkeerskweslies en de spoor
wegen is men over de Geallieerden niet best té
spreken. Het Antwerpse!?© Kamerlid van de Per-
re publiceert een en ander daarover in de Stan
daard
België, dat gedurende den oorlog bijna zijn
geheel bezit aan rollend materiaal verloren heeft,
had in Havre een verdrag gestoten met de Ame
rikaanse,he regeering, waarbij1 het de vooktoeur
kreeg bij' den verkoop van het AmerikaansCbe
materiaal1 in Frankrijk. Dit contract is nu echter
ook al als. een vodje papier behandeld en dej
Amerikaansehe locomotieven en wagons zijh door
de Fransche regeering aangekocht.
Van een methodisch gebruik van het weinige
da.t men nog heeft, kan er ook" al geen sprake
zijn, want liet heelo spoorwegwezen staat tege
lijkertijd onder de leiding van het ministerie van
ooriiog en van het rpilitair bestuur der verbonden
legers.
Het ergste van ai noemt van de Per re de
onrechtvaardige verdeeling van den oorlogsbuit
aan locomotieven en wagons. België krijgt slechts
het derde van wat Frankrijk én Engeland zich toe-
eigenen, wat niet eens de helft is van wat het ge
durende den oorlog verloren heeft. Zoo beslist
er de Fransche en Engelsche militaire overheid
over, besluit van ide Perre. f.
België heeft bijl Amerika oen crediet aange
vraagd van 10 milt roem. Dc Amerika ansofee km-
kwfiyj itöoi bereid' de helft vah. dege s.oml tje;
fourneeren, onder voorwaarde, dat dit crediet ge
bruikt wordt voor Salankoopen in Amerika. De
meening van de Ncw-Yorksche bankiers is, dat
indien dit systeem deugdelijk blijkt, meer dergelijk
ke Meningen zullen volgen. j
Men meldt dat te Brussel bericht ontvangen
werd, dat de Fransche regeering besloten he'eft,
gevolg te geven aan de klachten van tien Ant-
werpschen handel en de reVilailleeringsbasis voior
de Fransche troepen in het Rijnland naar Antwer
pen over te brengen. j
ENGELAND.
Hoewel bekend was gemaakt, dat de staking
van het - personeel van den omdergromdschen
spoorweg te Londen bijgelegd was, hervatten de
arbeiders gisteren liet werk niet en ging het pu
bliek voort gebruik te maken van de militaire lor
ries.
AMERIKA.
Uit New-York wordt gemeld, dat alle metse
laars en opperliedenorganisaties tegen hedenmor
gen gen sympathie-staking hebben afgekondigd,
wegens de uitsluiting, waarmede de werkgevers d'°
stakende timmerlieden hebben bedreigd.
Door deze staking zullen waarschijnlijk de
bouwbedrijven in de groote steden van het ge
heels Oostelijke deel der Verenigd Statn waar
bij duizenden aSrbeiders betrokken zijn, warden
getroffen. 1
ALLERLEI.
De staking der dokwerkers te Cadiz heeft
verscheidene schepen in die haven opgehouden.
D,e vakvfejeenigingen dreigen met e'rir al'geméé-
ne staking, de politie is versterkt.
Kaar Wolff uit Berlijn seint, is het in den
Elzas tot plunderingen gekomen Opi markten en
in slachterijen en bakkerijen. De politie nam met
behulp der militairen 100 personen gevangen. De
Elzasser pers. verzoekt de Fransche regeering le
vensmiddelen te leveren en geiegenhid tot wrk
te scheppen, daar er ander? greater ongeregeld
heden zouden kunnen volgen. j
Kaar aanleiding van de plaats gehad heb
bende onlusten te Linz, waarbijl gïioote uitspattin
gen en plunderingen voorkwamen, schrijft de Lin-
zer Tagespost, dat in den Taatsten tijd dje Iet*
vensmiddelenvoorziening van de staden van Óp
per-Oostenrijk zeer ernstig verminderd is. Af
gezien van transportmoeilijkheden, zijln ook de
leveranties van melk en vleesch uit den omtrek
schaarscher geworden. Openbare feesten, waar
bij te veel levensmiddelen worden verbruikt, zijn
verboden.
BINNENLAND.
van
ETIENNE GERARD,
Brigade-Commandant van Napoleon I.
j door j
A. CONAN DOYLE.
„Een dozijln sleutels hebben' we hier in ons
bezit 1" riep ik.
„Waar dan?"
Ik wees op de kruitvaten, die daar voor ons
stonden.
„Wil je die deur laten springen?"
„Juist." i Ij' r
„Maar dan gaat het heelé kruitmagazijn de
lucht in." r i i 1
Daar had hij gelijk in, maar mijn middelen
waren nog niet uitgeput.
„Dan zullen wij de deur van de provisieka
mer open laten springen, zeide ik.
Ik greep een blikken bus, ongeveer ter grootte
Van mijn kolbak; terwijl ik een klein eindje kaars
afsneed, vulde Duroc de bus, welke eenige pan
den kruit kon bevatten. Een genie-tiicier had
geen betere epringbus kunnen maken. Ik legde
drie kazen boven pp elkander, plaatste mijn bus
daarop, zoodat zij tegen het slot kwam te staan,
stak het kaarsje aan, en toen verwijderden wij
ons, zorgdragend©' dat de deur van .het kruit
magazijn gesloten bleef. j
'tWas geen kleinigheid, teste vrienden, daar
tusschen al die buskruittennen te moeten ver
toeven, met de zekerheid dat onze geblakerde
doelen boven het kasteel uit zouden vliegen, als
hot zwakke deurtje van 't' magazijn ook door
dc ontploffing verbrijzeld werd. Wife had ooit
kunnen denken, dat een kaarsje, niet grooter dan.
een halVen duim, zoo lang werk zou hebben oMi
op te branden Gedurende al' dien tijd spitste
ik mijd ooren om te hoeren of de kozakken
nog niet kwamen om ons af te maken. Ik dacht
reeds stellig dat de kaars uitgegaan was, toen
een slag hoorde (alsof er een bom losbarstte. Onzie
deur werd verbrijzeld en rapen, appels, stukken
kaas, splinters bout vlogen ons Als hagelsteenen
om de ooren. IJlings kwamen wij nu uit onze
schuilplaats te voorschijn, en nadat wij' ons over
dc verspreid liggende splinters en scherven, en
door een dikken walm heen, een weg gebaand
hadden, zagen wij licht schemeren op de plaats
waar de deur gieweest was. De springbus had
haar werk gedaan. t
Eigenlijk was de uitwerking van de bus nog
gunstiger geweest dat wij hadden durven hopen;
Uit rood Zaandam.
In de Zaterdag te Zaandam gehouden vergade
ring van den gemeenteraad is opnieuw de kwes
tie van het uitsteken van de roode vl'ag op het
stadhuis ter sprake gekomen.
In November 1918 had de burgemeesterr een
telegram ontvangen van den minister van binnen-
landscbe zaken, waarin deze, naar aanleiding van
hetgeen hem ter oore was gekomen, den burge
meester waarschuwde geen uitvoering te geWn
aan. een eventueel plan om de vlag op het stad
huis te planten. j I
Dit telegram1 had een der leden van de soc.-
dem. fractie, den heer Verbeek, aanleiding ge
geven een interpellatie over dit onderwerp te
houden.
Hijl laakte bet, dat de minister op praatjes was
afgegaan en geschreeuwd heeft voor hij1 gesla
gen werd. Hij vroeg, ,of de gemeentebesturen
zelf niet de baas waren omi te beslissen welke
vlug er van het stadhuis zou waaien. Interpel-
lant betwijfelde dan ook, nf de minister wiel het
recht had voor zijn optreden, dat hjj' overigens
arrogant van toon, hatelijk en uittartend zond
en eindigde zijh rede met een motie t® stelln,
waarin het optreden van den minister werd afge
keurd.
Burgemeester Ter Laan antwoordde, dat noch
in den raad, noch bij B. en W. ooit een voor
stel was gedaan om de roode vlag op het stad
huis te plaatsen. Alleen had men op den dag
van de afkondiging van de nieuwe grondwet bo
ven de driekleur de roode wimpel geheseh®n,
ten teeken, dat de meerderheid in het stadsbe
stuur soc.-dem, is. i
Kaar aanleiding daarvan hadden allerlei ge
ruchten de ronde gedaan. Doen in April' 1918
minister Cprt van der Linden den burgemeester
dienaangaande om inlichtingen vroeg, welke hem
weiden verstrekt, heeft de burgemeester de toe
zegging gedaan kennis té zullen geven en e®n
besluit in die richting zou worden genomen.
Daarom heeft het telegram van minister Ruys
hem ook gegriefd, om den lopn en o,mdat op
een los gerucht is afgegaan. Een motie acht de
burgemeester evenwel niet nondig. Spr. achtte
het uitsteken van de roo.de vlag niet in strijd
met de wet of het algemeen belang.
De heer Days meende, dat de burgemeester
die toezegging niet had behoeven te doen. Vol
gens art. 70 der Gemeentewet heeft hij alteen
mededeeling te doen, als een besluit naar zijn
meening in strijd is met de wet of het alge
meen belang.
De burgemeester meende hierh genovr, dat art.
153 hem de verplichting oplegt van de besluiten,
waaromtrent de regeering een ander inzicht dan
het stadsbestuur heeft, mededeeling te dofin.
Wat de zaak zelf betreft, meende de h>e®r T)uys
dat de soci-dem. voor zich hetzelfde recht, mo
gen opeischen als de katholieken "doen ten aan
zien van den pauselïjken wimpel. Ook deze spre
ker gevoelde echter geen behoefte aan een motie
te hebben.
De heer Boas (a. r.) wees er -qp, dat in den
raad wel degelijk het planten van de roode vlag
op het stadhuis besproken was, zoodot de minis
ter, die blijkbaar liet kwaad heeft willen voor
komen, niet op bakerpraatjes is afgegaan.
Het resultaat was, dat over de motie de stom
men staakten. Voor stemden de soc.-dem., be
halve de wethouder Bonia; tegen de burgerlijke
leden en de heer Donia.
want tegelijk met de deur had zij ook de deur
wachters verbrijzeld. Het eerste wat ik zag, toen
wij in het voorportaal kwamen, was een man,
die met een gapende w.ond aan 't voorhoofd, ach
terover op den grond lag uitgestrekt. Zij'n wapen
een slagersbijl, lag naast hem'. Het tweede was
een groote hond, die. huilende op den vloier rond
kroop-, met twee gebroken jro,oten, welkte er als
dorschvlegels bijhingen. Tegelijkertijd hoorde ik
een angstkreet van Duroc. De andere wachthond
was hem naar de keel gevlogen, en of hijl hem
all herhaaldelijk zijn sabel door het lijf stootte,
eerst toen ik hem een kogel door den kop joeg
let het monster los en viel het. met Moedige,
glazige oogen dood neder.
Wij hadden geen tijd om op verhaal te komen.
Voor ons hoorden wjj> eene vrouw in'doodsangst
gillen, en wij1 begrepen, dat al onze moeite, al do
doorgestane angsten nog te vergeefs konden we
zen. Wel waren er nog. twee mannen in t pn
taal; maar die maakten zich uit de voeten toért
wijl mei uitgetrokken zwaard en wuedende b'likren
op hen aanliepen. Het bloed stroomde uit Du
re»'s ne en kleurde zijn grij'ze pelsjas. Maar in!
zijn woede stoof hij mij' voorbij, zopdat ik slechts
over zijn schouder in de kamer kon zien, waar
wij den eigenaar van het geheimzinnige kasteel bij
onze aankomst ontmoet hadden.
De baron bevond zich midden in 't vertrek. Zijn
Vleeseh.
De Minister van Landbouw heeft O. m. het
volgende bepaaldv
Het slachten van paarden, runderen (daar
onder begrepen nuchtere, vette en graskalrtö-
ren, schapen, geiten en varkens is verboden.
Het verbod in art. 1 bedoeld is niet van toe
passing
a. op de slachtingen verricht in opdracht van
militaire autoriteiten;
b. op huisslachtingen, waartoe door den pre
sident-directeur van het ,Rijkskantoor voor vee
en paarden schribtelijk vergunning is verleend;
verwarde, borstelige haren stonden recht overeind
als de Manen van een brieschenden leeuw. Zoo,als
ik reeds gezegd heb, wa,s bij een ruwe vent met
buitengewoon breede schouders, en toen rem
daar met dat gezicht, rood van woede, en dat op
geheven zwaard voor mij zag staan, kwam onwil
lekeurig de gedachte hij mij op, dat hirji, m spijt
van zijne boosaardigheid, toch .als grenadier een
bijzonder goede figuur zou maken. Do dame lag
ineengekrompen achter hem m eten stoel. Ken
bloedige striem op haar blanken arm en een
hondenzweep «F1 den vloer toonden voldoende aan,
dat wiji nog maar juist in tijds gekomen waren
om haar van zijn onmenschelijke wreedheid ie
redden. Toen wij binnenkwamen huilde hij als
een wolf; hakkende en slaande sprang hij naar
ons toe, bij1 eiken slag de ruwste verwenschin-
gen uitbrakende.
Het is u reeds bekend, dat er in de kamér
geen ruimte genoeg was om behoorlijk te duellen-
ren. Mijn jonge vriend stond voor mij, in de nau
we passage tusschen de tafel en den muur, zoo-
dat ik mij met de rol vah toeschouwer tevreden
moest stellen, zonder ,in staat te zijn hem te
helpen.
(Wordt vervolgsik
vs.,. u invaliditeit;
j»
