Dagblad mor Schiedam
42ste Jaargang.
Dinsdag 24 Juni 1919
12470
Gratis Ongevallenverzekering
r'Hnn m
feuilleton.
METELLA.
Bureau: Koemarkt 4. Telef. 85, na kantoortijd no. 148. Postbus: 89.
Abonnementen per 3 maanden ƒ2.per week 15 cent, franoo p.
post f 2.50 p. k wartaal, Afzonderlijke nummers 3 cent.
Advertentlëa] 1—8 regel» f 1.50; elke regel daïrboven 80 ct. 3 maal
plaatsen wordt 2 maal berekend. Ingezonden m tdedeelingem 60 et. p. regel.
Speciale conditiën voor herhaaldelijk adverteeren. Tarieven worden op aanvrage
toegezonden.
IaounolcocMi wttrdu 1x&fcttd.
■p
levenslange 11111 T®r^6B T&a
geheels 111 ijj een hand,
invaliditeit- voet ol oog
De verzekering wordt gewaarborgd door de Hollandsche Algemeene Verzekeringsbank^^^^e^am
dood;
bij verlies
van
een duim;
bij vcsrlies
van een
wijsvinger;
feg
verlies va»
p| eiken ande
ren vinger;
Ba$t«nfan<I»Q!i Nieuws.
HET VREDESVERDRAG.
Duitschland zal tee kenen.
De Duitschers hebben gister getracht een
uitstel van 48 uren voor de onderteekening van
het vredeverdrag te verkrijgen. De Entente
heeft dit verzoek echter dadelijk afgewezen.
Daarop is de Nationale vergadering te Wei-
mar opnieuw voor de beslissing gesteld of het
vredesverdrag al dan niet onderteekend|behoort
te worden.
De Nationale vergadering heeft, met de stem
men der Dultsch nationale volkspartij, en een
deel van de leden van Centrum en demokra-
tische partij tegen, verklaard dat de opvatting
der regeering, dat zij gemachtigd is het vre
desverdrag onvoorwaardelijk te teekenen, juist
is.
De Duitsche algemeene gevolmachtigde Ha-
mël von Heimhausen heeft gisternamiddag te
4 uur 40 min., in opdracht van de Duitsche
regeering, te Versailles de volgende nota over
handigd aan den Franschen officier, die met
de verbinding tusschen de delegatie en de
vredesconferentie is belast
„De regeering der Duitsche republiek heeft
uit de jongste mededeeling der geallieerde en
geassocieerde regeeringen met ontsteltenis ge
zien, dat zij besloten zijn, van Duitschland
ook aanneming van die vredesvoorwaarden af
te dwingen, welke, zonder materieele be-
teekenis te bezitten, ten doel hebben het
Duitsche volk van zijn. eer te berooven. Door
een daad van geweld wordt de eer van het
Duitsche volk niet aangetast. Het Duitsche
volk mist, na het verschrikkelijke lijden der
laatste jaren, alle middelen om zijn eer naar
buiten te verdedigen.
Voor het overmachtige geweld wijkend en
zonder daardoor haar opvatting over de on
gehoorde onrechtvaardigheid der vredesvoor
waarden prijs te geven, verklaart daarom de
regeering der Duitsche republiek
„Dat zij bereid is, de doorde
geallieerde en geassocieerde
regeeringen opgelegde vredes
voorwaarden aan te nemenente
°uderteekene n."
Do Kfficifeelé omderbeiekening zal' Donderdag in
d'e Spuegelzaal te Versailles plaats hebben.
Yersthihlende toebereidselen zijn vopr deze
Plechtigheid reeds getroffen
dondfeteete, lop' zich te nemen. Dei onderhandelingen
te Weimar hebben mij' de overtuiging geschon
ken, dat :öp grond', van de binnen,andsche pioi-
iitiek, vooral met het oog' op1 de overheerschemd'e
opvatting over den ziele toestand; van tons Zwaar
beproletde Molk, het der regaering onmogelijk moest
schijnen telen zet te dioiein, waarbuiten mijn spel
dat, daarvan ben ik oivteirtuigt, geen lichtzin
nig spel was het niet stellen ken. Het Duit
sche V|Olk is thans in diet wereld de voorvechter
van de dlemporatis'ohe gedachte; in ejen 'heldere,
ondubbelzinnige politiek van deglocratische zelf
beschikking ;en sociale rechtvaardigheid1 ligt de
toekomstige rechtvaardiging voor het bestaan van
het Duitschlei volk. Dezie, met eten onverbiddelij!-
ken strijd tegen het kapitalisme en imperialism^
waarvan het vredesontwerp onzer tegenstanders
de uiting is, verzekert het een groote toekomst.
Als Duitschland thans de vledosvoerwaarden van
zijn vijanden aanvaard1, is het politiek gevolg van
dit ongehoorde; offer een rust in onzen buitenland-
sc'hen toestand, ontspanning van het geviel van
haat en wrok, het terugtrekken van de v'ijamdieilijk©
troepien en het banen van eten weg voor wezen
lijke vredesonderhandelingenDit voordeel zon in'
gevaar jglejbraitiht, wellicht geheel opgeofferd wor
den; als de nieuwe betrekkingen werden aange
knoopt dpior dezelfde deden, die dei voor waan
den der tegenstanders miet zooveel kracht heb
ben van de hand gewezen als ik.
President Ebert antwoordde met jelen brief, waar
in h'ijl graaf Bnodkdorff Rantzau zijn diepgievoel-
den dlank Voor dei leiding van de buitenrand seh®
zaken brengt en na. zegtGij moogt bij' het schei
den van uw ambt dei zekerheid met u mqedra-
gen biet beste wat in u is in den moeilijksten
tijd voor ons ongelukkig vaderland te hebben
gegeven,. j
DUITSCHLAND.
De nieuwe Duitsche minis ter-president Gustav
Bauer, zioo wordt in, een particulier bericht uit
Beiiijh aan het „Hdbt." gemeld:,, is van geboorte
eien Oost-Pruis. Op; 6 Januari 1890 te Darkeh-
mien geboren, kwam hij! spoedig naar Königs-
beigcin, bezocht daar de hopiges'cihool, wierd la
ter chef de bureau op ©en advocatenkantoor ien
nam vervolgens aan de arbeidiersbeiwielging
deel. In 1908 werd hij1 tweede-voorzitter der al-
gemletene commissie Voor de arbeiders vereemi-
Graaf Brockdorff Rantzau, dte (nud)-rijksminis- vai] DuitsdhlanA In het feai'^1912 jverd
ter van buitenlandsth© 2 aken, heeft in oen brief
aan den rijkspresident de gronden uiteengezet^
"waarop zijn verzoek om ontslag ais leider van
de Duitsche vredesdelegatie beruste.
Hij zegt daarin jo.a.„Ik ben uit Versailles
teruggiefeomten in die hoop, dat mijn politiek sue
ces zou hebben, als het Duitsche volk achter mij
fc'ou jstaan en bereid was om de ernstige ge
varen, waarmee de vijla'nd1 trachtte ons te over-
hij; door de Birieislau-Abt naar den Rijksdag af
gtevaardigd' ;ajs leider valn den arbeidersbond.
Gedurende den loortag had fej bij! de sociaal-do-
mi-xraten een besfosenden invloed. Tezamen
met Schteddemawn maakte hij als staatssecreta
ris Voor het Rijksdepartement van Arbeid; deel
uit van het ministerie van prins Max van Ba-
dein Dit miniistei.rie had: ook zijn deel aan het in
treden van d'en nieuwen gang van zaken. En
thans heeft hij! dit departement verruild met
het ministerpresidium.
Hermann Muller, de minister Voor Ruiten-
landsche Zakten, is in 1876 te Mannheim gebo
ren. Hij is pas sledert eenigte jaren pp hielt ge
bied dier politiek werkzaam naar voren getre
den. Hij' is naar verhouding nog' een jonge man,
die door zijln bezonnenheid, en redenaars talen t
herhaalddijk jd|e aandacht op zich vestigde en
in het sociaal-dctmocTatiseh bestuur als' partrjl-
stechetaris werkzaam' is geweest. Tp|en Schelde-,
maniï lid van dte' Rijksregeering werd, behfflr-
igde Herman, Muller eers vioorloppigfc dlei
partija,angeiiefeienheden, daarna werd hij leider
dei mleterdterheidsparüjL
Reeds Vroeger heeft Hermann Mülfar het
Duitsche standpunt op heit congres te Bern
met groote handigheid in den geelst van die
moeTderheidssociaal-democraten v©rifed|ijgd|. /OMk
op den partijdag in Weimar heeft hiji als red»
naar de aandacht pp zich gevestigd dóór zijn
slagvaardigheid,
Ook op het platteland van Hannover en West-
falen neemt de onveiligheid groote afmetingen
aan. Georganiseerde benden, gewapend, ver
momd of in militaire kleeding, houden stroop
tochten bij de landelijke bevolking. En tegen
over dit gespuis staat men op 't land weerloos.
Men dringt tot in de afgelegenste oorden in
de onmiddellijke nabijheid onzer grenzen door.
Geen dag gaat voorbij of men hoort of leest
van ettelijke moorden, roofmoorden en andere
gewelddaden in 't anders zoo vreedzame land
van Hannover en aangrenzend Westfalen.
DE GEZONKEN DUITSCHE OORLOGS
SCHEPEN.
De Duitsche: oorlogsvloot te Stapa Flow bestond
uit de slagkruisers Sieydiitzy Hindenburg', Derff-
lingcr, Moltkc e» von der Tann, de slagschepen
Frfedrich der Grosse, König Albert, Kaiser, Kron-
primz Wilhelm, Kaiserin, Bayern, Markgraf, Prinz
Regent Luitppld, Grosser Kurfürst en Baden (dit
laatstgenoemde slagschip is niet gezonken), de
lichte 'kluisters Karllsrulie, Frankfurt, Emden, Nürn-
berg, Brumhiier Kol'n en Bremen. Van deete sche
pen zijn ter Vijf gezonken. Volgens1 Engelsche be
richten letehter zijln, er drie drijvende gehouden.,
Duitsche torpieobioiotjdagers waren er te Scapa
Flow Vijftig, allen, van d|e nieuwste' typen Van
die vijftig zijn ter 28 gezonken.
Ziooals tntein, Weiet zijd a.lle slagschepen en slag
kruisers. op één na, gezonken.
Naar vermidt, aanvaardt admiraal' von Reuter
de Viodc verantwoordelijkheid voor het laten zin
ken van de Duitsche schepen te1 bcaja Fiow
grond dat de gewezen Keizer in 1914 beviel
AMERIKA.
Uit New-York
De Nie,w Yorkshire Staatspolitie, voorzien van
machtiging tot huiszoeking door dien magistraat
der stad, deed heden eten inval in een gebouw,
waar het hoofdkwartier van de I. W. W. (.In
ternational Workers of the World) is gevestigd
Zij lcgele daar beslag op een wagenlading cor
respondentie en propagandalectuur, welk© on
derzocht za, worden door de commissie tot be
strijding van het bolsjewisme in den staat New
York.
Er hadden geen wanordelijkheden tijdens dp
arrestaties plaats. Een lid van de genoemde)
commissie verklaarde, dat de inval' voorname
lijk plaats had om de commissi© te voorzien
van namen, ten einde te weitien wie tot de radi
calen gerekend moeten worden.
ALLERLEI,
Te Washington is de door het departe
ment van Oorlog gepubliceerde verliezenlijst
ontvangen. Zij stelt het totaal der verliezen
van het Amerikaansche leger tot op heden op
293.486 man, waaronder 33.031 gesneuvelden,
13.557 aan wonden overleden.
De totale verliezen van het leger en vloot
samen bedragen 289.548 man.
Men meldt uit Berlijn
In het proces Ledebour heeft de jury heden
alle vragen, betreffende de schuld van den be
klaagde ontkennend beantwoord.
Ledebour werd, onder groot enthousiasme op
de tribunes, vrijgesproken.
Volgens de „Kölnische Zeitung" vond in
Crefeld op uitnoodiging van het stadsbestuur
een conferentie van belanghebbendan plaats,
waarin het plan van Baurat Hentrich tot den
aanleg van een Rijn-Maas-Schelde kanaal be
sproken. Men was met dit plan vooral inge
nomen, omdat het de voortzetting van het
groote-Mittelland-kanaal is, als welks laatste
stuk het een verbinding vormt van Antwer
pen uit, dwars door België en Duitschland,
met Polen en zelfs met Rusland. Een commissie
is met de verdere behandeling van het plan
belast.
(Verhaal uit het oude Rome).
„Gij hebt mij lang l'aten wachten, liefste Me-
,eIja." ziedde hij; „uw pleegvadlex hiejelft mijln ge-
telkeins weer hun aandacht felt zich trok, zoetten
zij zich op de bank heter. Frontoi sloeg zijn arm!
om haar hals en ovteriaiadidte haar mot kussen.
„Wilt ge wiel' eens ©indiigten," riep zijl „hoelang
moet dat duiten?"
„Neten, ik eindig niet, ik geef u bondlerd kus
sen, daarna, duiziend en dan wieier honderd en
dan ga ik ze alllei uitwissehen, jopdat geen nijdig
aard ons moge benijdien, als' hij wleet, dat |etr
zoovteief kussen iop, de' weriefdl bleistaan."
„O, dief," schertste zijt, dreigend haar wijsvin-
had gtegievcn, da,t de schepen nooit in handen
van den vijland miochben vallen.
duld ,op eem harde proef gesteld'. De aoiganblik- ger opheffend, „dat hebt g© van onziein Catulllus
ke,n, die ik zonder u moet cfeorhrengen, schijnen
'hij eeuwen toe."
Zij antwioordde niet, maar een vi-iendelij'kje latelh
verhte'iderdte nog meer haar |g|e|l!aait. Zij k'wa.m|ejn
bij een kunstmatige grot, waarvoor een stielehein
bank was gteplaaitst.
Wat was het zpnnig in dfe tuinen I De gehr
van, 'de fjjhste bloemlen woei him tegeinoet. Voor
hen lag intgestrciktje viijivlèrs in welks
midden leien gioote fontein haar stralen h|00|g in
de lucht wicip. Tal van watervogels zwommten
in het breed© bekken en van tijld 'tot tijd kwa-
mten leen soort van grpote karpers1, Ileklfernij dep
Voornamen, naar d© oppervlakte van het water
als öm te bitspieden of niet haar jeugdig)© be
schermster hun het clagelijksclie v|o|edsel' zou, kioc
men 'brengen. In stille bewondering vcpr het
gestolen." 1
„Juist. Dat is mijln dichter; djel zanger der
liefdie.. Met één vtersregei hiejetft bijl mijn hart
verovCrd„laat ons leven mijln Me tel la en
laat ons beminnen." Ge ziet, ik heb Lesbia in
Metella veranderd'.
„En daardoor de versmaat bedorven" lachte
zijl i
II.
Eensklaps Eieier em'stig w[opdendte, zleid|e| de jon
geling: „Weet je Metella, dat ik sotaitijdk be
vreesd ben?"
„Bevreesd, en waarom?"
„Dat wij al te gelukkig zijn. Er zijd bjoOT©
machten, dfe jaloersch zijh op het geluk d©r ster-
schoone. dat zich aan hun oogein vertoond© en velingen. Gelooft g(j aan vowteekens?"
vroeg
Lucius.
„Zeker, daardioor hebben de onsterfolijken dik
wijls bun wil aan de mjepschen geopenbaard'."
„Nu dan," zeidie Lucius, „toen ik vol onge
duld in de tuinen heen en wleier wandelde, bleef
ik eten ©ogenblik bij: den groeten vijver staan
en 'wierp' den visschen eenig voedsel toe. Pljotse-
ling kwam eeh zwarte vpgel' van rechts naar
links ©Ver mijn hoofd gevlogen en kort daarop
hoorde ik het piepen Van een veldmuis. Wat
btetetekent dat?"
„Die zwarte vlogtel was zeker eten laster, die,
verlokt door hielt aas, in gindsche strikken zich
heeft laton vangen en weldra fop onze tafel zal
Verschijniein en wat het piepten van de veldmuis
betreft, dat beteekjelnt
„Dat onze slavleln niet genoegzaam hun plicht
doen |en onze tuinen niet voldoend© van onge
dierte zuivteren. Maar gijl hecht gij aan droo-
inten?"
„Gewis, dikwijls blebhen de goden het verledens
en dei jaekomst raan dien mensc'h in lejen droom
doen ktennen." 1
„Ik had", hernam Metella, ^,een pa®n nachten
geleden een z|oindlerlïnglen droiom'. Ik wandelde
hier in den tuin, tioien onverwachts een groofe
vrouw, die ik niet had zien aankomen, in vreem
de kleederdracht vioor miji stond. Zij! vatte mij
bij de band, gaf uotijj teen, kus en zteddie: „Ga
BINNENLAND.
Vroege aardappelen.
De minister van landbouw brengt ter aligemje©'-
ne kennis, dat de binnenlandsche handel' in vroe
ge aardappelen, oogst 1919, geheel vrij zal zijh.
Uitvoer zal sldchts kunnen worden toegestaan,
indien de binnenlandsche voorziening ritegen ma
tige prijlzien verzekerd is.
Voor zoover zulk een uitvoer zal plaats hebben
zullen daarvoor onder nader bekend te maken
voorwaarden aileen in aanmerking komen,
vroege aardappelen, welke op een veiling va;p
een bij het Rijkskantcor vpor groenten en fruit
met mij mede naar de overzijde eter bergen."
„Daapop vatte zij mij aan en toen schrok ik
zéé hevig, dat ik wakker werd. Wat zou dalt be-
feekenen?"
„Dat beteekent," antwoordde hij', haar stem
en gebaren nabootsend, „dat uw slaven nfet vol
doende bun plicht betrachten en dat z.ij u Mj
den m'aaltijid' te zwanen niet genoegzaam gtememg-
den wijh hebben vOorgezet"
„Gg zijt een slechte drooguitleg'gier," riiep zij1...
„want ik drink nooit wijh. Maar dat herinnert
mij, dat gij en, uw vader heden lonze gasten zijn.
Er moet -nog eten gternimen tijd vterlioiopen, eer
wij aan den maaltijd gaan. Wat zulten wij in
middels doen? In lezen heb' ik op dit ©ogen
blik weinig lust, botewel onze vriend Virgilius
mij gistertki' den. Vierden zang' van zijh Aöneüs
heeft gebracht. Wat dunkt u, als wij' ee-ns een
poosje gingen schijf schieten?"
„Dat is ©e|m kostelijk denkbeeld, ik bieb' het
u mog noodt zien doien."
Zij klapte in dl© banden. Onmiddellijk Versclieten
©en slaaf. „Breng mij mijln boog en pijlko
ker," beval zij, „e® stel dan eten schijf aan het hin
de dleizer laan."
Weldra was aan dat bevél' gevolg' gegeven ea
had 'de slaaf haar boog en pij'koker op de bank
nediergelegd.
C&ettH
1
-o0-
I3j>
„Nu?" 1
I
1 i
