Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
Gratis-Ongevallenverzekering
43ai# Jaargang.
Donderdag 22 Juli 1920.
Mo. 12795.
HD1H.ITOM.
De schnldige ontmaskerd.
Bureau :|[Koemarkt 4. Telef. 85, na kantoortijd no. 148. Postbus39.
Abonnementen per 3 maanden ƒ2.per week 15 cent, franco per
post ƒ2.50 per kwartaal. Afzonderlijke nummers 3 cent.
Advertentiën: 15 regels 4.75; elke regel daarboven 35 cent, 3 maal
plaatsen wordt 2 maal berekend. Ingezonden mededeelingen 75 ct. per regel.
Speciale conditiën voor herhaaldelijk adverteeren. Tarieven worden op aanvrage
toegezonden.
Incassokosten worden berekend.
I
dood
bij vmliea
van
^levenslange fft 11 fi verlig van
-i geheele 1111 een hand,
invaliditeit4b w voet ol oog
De verzekering wordt gewaarborgd door de Holiandsche Algemeene Verzekeringsbank te Schiedam.
een duim
bij verliei
van een
wijsvinger
bij
verlies van
eiken ande
ren vinger
Buitenlandsch Nieuws.
DE GEALLIEERDEN EN RUSLAND.
De Russische kwestie zal, nu Engeland zich
rechtstreeks in verbinding heeft gesteld met
de Russische regeering, spoedig in een nieuwe
face treden.
Engeland, in deze als woordvoerder der ge
allieerden optredend, wenscht uitdrukkelijk dat
er een eind komt aan den Russisch-Poolschen
°orlog en eischt van Rusland een duidelijk ant
woord op de Britsche nota, waarin ook over de
hervatting van de handelsbetrekkingen is ge
broken.
Indien Rusland niet bereid mocht zijn vrede
•het Polen te sluiten, dan zullen de geallieerden
•fe Poolsche grenzen, zoöals die te Versailles
2ijn vastgesteld, beschermen en aldus gewa
pend intervenieeren.
In zake de hervatting van den handel met
Rusland heeft de Britsche regeering, naar het
heet, ook al de noodige maatregelen getroffen.
Indien Rusland geen afdoende toezeggingen
doet, behoeft dit land er ook niet op te rekenen,
d&t de Russische missie met Krassin aan het
hoofd, te Londen kan terugkeeren.
Krassin en Kamenef zouden nog niet uit Reval
naar Londen zijn vertrokken. Engeland heeft
hun doen weten, dat het raadzaam in hun ver
trek uit te stellen tot de houding van de Sovjet-
regeering duidelijk zal zijn.
Eigenaardig is het intusschèn, dat de Russi
sche handelsgedelegeerden te Londen al een
bankinstelling hebben opgericht. Deze bank heet
vThe Russian Trade Delegation Bank". Kras
sin zal er directeur van worden.
Er is reeds een bedrag van twee millioen pond
sterling Russisch goud onderweg naar Londen
De Engelsche bladen houden zich natuur
lijk druk met de Russische kwestie bezig.
De „Daily News" zegt, dat de nota van En
geland aan Rusland duidelijk aantoont, dat het
eenige doel van de Britsche regeering is een vrede
Ie sluiten, die, terwijl de onafhankelijkheid
van Polen waarborgt, dus Polen geen gebied
geeft buiten de,streken, waarop zij naar het alge
meene gevoelen om ethnogratische redenen
recht hebben. Verder zegt de regeering opnieuw
hare meenirig over een inval in Polen in duide
lijke, maar geenszins aggressieve termen.
In geVal van een bolsjewistischen inval zou
de toestand een algeheele verandering ondergaan.
Alle partijen in Polen zouden zich vereenigen
voor de verdediging van de grens Er zijn nog
mannen genoeg beschikbaar in Polen en als
leiders zouden zij de beste officieren in West-
Europa krijgen, onder wie mogelijk ook maar
schalk Foch zelf. Wat munitie betreft is heel oos
telijk Duitschlandvol met opslag plaatsen van ka
honnen en munitie, die aan de geallieerden
overgeleverd zijn. Niets daarvan zal echter in
Poolsche handen komen, tenzij de bolsjewiki
het' land binnenvallen, en dan zal alles onmid
dellijk beschikbaar zijn.
De „Daily Chronicle" zegt dat de geallieerden
nu aan Polen aangeraden hebben,' om dadelijk
om wapenstilstand te vragen. Dan zal blijken
of Sojvet-Rusland vrede of oorlog wil. Indien de
bolsjewistische opmarsch mocht voortgaan en
indien de aanval zich tegen Poolsche gebied zelf
mocht richten, zal de kwestie van het allerhoog
ste belang worden, niet alleen voor Engeland
maar voor alle naties, die lid zijn van den Vol
kenbond en die verplicht zijn Polen te helpen
tegen een inval.
De „Manchester Guardian" heeft reden om te
gelooven, dat het Russische antwoord erop
wijst, dat Rusland de Britsche regeering niet
voldoende onpartijdig acht om tot tusschen-
komst bevoegd te zijn, met het oog op haar
voortdurénden steun van de reactionaire witte
leiders. Ook ziet Rusland niet in, waarom het
naar een conferentie te Londen zou komen,
daar het immers steeds bereid is geweest met
Polen vrede te sluiten, hetgeen het ook thans
nog wil doen indien Polen verkiest zich recht
streeks naar Moskou te wenden. Bovendien
maakt het antwoord de voor de hand liggen
de opmerking haar aanleiding van het voorstel,
dat alle grensstaten naar Londen zouden wor
den afgevaardigd, dat Rusland zelf reeds vrede
met Estland, Litauen en Georgië gesloten
heeft en dat het op het oogenblik met de Let
ten en Finnen onderhandelt. Generaal Wrangel
wordt in het antwoord voortdurend muitend
generaal genoemd. De sovjet-regeering weigert
volstrekt een vertegenwoordiger van Wrangel
te ontmoeten of te erkennen. Zij is aan den
eenen kant bereid hem, zijn troepen en de
menschen, die hem volgen, onverlet te laten,
maar aan den anderen kant eischt zij, dat hij
niet alleen zich. onvoorwaardelijk zal overgeven,
maar dat hij het gansche Krim-Scliiereiland en
al zijn militaire voorraden, ongeacht de bronnen
waaruit ze voortkwamen, zal opgeven.
Wat de Volkenbond betreft, weigert de Rus
sische regeering zich te binden aan de voor
schriften van dien bond, welken zij een bond
der geallieerde regeeringen noemt. Het antwoord,
wijst erop, dat het bestaan van den bond nim
mer officieel aan Rusland is meegedeeld, dat
zijn kennis van den bond.alleen aan de nieuws
bladen ontleent. Het legt er den nadruk op,
dat, ofschoon het bondsverdrag voorziet in het
geval van een geschil tusschen twee landen,
waarvan één geen bondslid, de geallieerden niets
deden om van den bond gebruik te maken, -toen
het bekend was, dat Polen een aanval op Rus
land in den zin had. Daarom ziet de Russische
regeering niet in, waarom zij zich nu aan den
Uit het Engelsch vertaald.
10
Het was al over zessen, toen ik op mijn ka-
*her terugkwam. De jongelui gingen naar een
sprookjesopvoering in het Chatelet en ik di
neerde haastig bij den een of anderen Duval
en begaf mij toen naar het bureau van Leon
Dubert. Ik brandde van nieuwsgierigheid om
lc hoorert welke vorderingen hij gemaakt had
'n de moordzaak. Ik had het den ganschen dao
niet uit mijn hoofd kunnen zetten. Maar Leon
Dubert wist niets nieuws en bracht mij dade
lijk bij zijn neef. Hij was zelf druk bezig met
®èn diefstal en dus reed ik dadelijk door naar
Èet commissariaat van Frangois.
Ik vond Frangois erg bezwaard met het ge
val hij was zenuwachtig en ongeduldig. Er
Was getelegrafeerd aan de Engelsche politie
en ze zouden dadelijk een van hun beambten
zenden. In dien tusschentijd was er niets bij
zonders uitgelekt. Het was nog altijd niet
mogelijk Mrs. Simpkinton te verhooren en ze
konden niets meer te weten komen van de
dochter, die niet spreken wilde, of van de meid,
die maar weinig wist te zeggen. Moeder en
dochter waren uit het Huis van Bewaring vrij
gelaten, en kregen verlof een „Teiision" in de
huurt te betrekken, dat in werkelijkheid bij
de gevangenis hoorde, en dat gehouden werd
door een vrouw, die toezicht op de gevange-
bond zou onderwerpen, nu Polen met een ramp
bedreigd wordt in den oorlog, welken het zelf
is begonnen.
De politieke correspondent van hetzelfde blad
verneemt over den uitslag van den kabinets
raad van gisteren, naar aanleiding van de ont
vangst van het Russische antwoord op de voor
stellen uit Spa, dat besloten werd denzelfden
avond twee nota's te verzenden, een in ant
woord op de Russische nota en een met voor
stellen aan Polen. In de laatstgenoemde wordt
aan Polen formeel gevraagd zich direct tot Mo«-
kau te wenden voor een wapenstilstand.
In het antwoord aan Rusland wordt gezegd,
dat de Britsche regeering de gedachtewisseling
voortzet, aannemende dat Rutland in zijn ta
melijk vaag antwoord in goed vertrouwen ver
langt op den weg van den vrede voort te gaan.
Het antwoord der Russische regeering wordt
ten aanzien van voorname kwesties onbepaald
geacht, maar de Britsche regeering vindt er
genoeg in om een verlangen naar een onmid-
dellijken wapenstilstand aan te duiden, als een
stap naar de algemeene overeenstemming. Aan
den anderen kant hebben de Russen de Polen
verslagen en zouden zij Poolsch gebied kunnen
binnenvallen. Hiertegen worden de Russenge-
waarschuwd, daar de geallieerden verplicht zijn
de Polen te steunen volgens het verdrag van
den Volkenbond, indien Sovjet-Rusland iets
onderneemt, dat Polen's onafhankelijkheid zou
bedreigen.
Volgens een Reuter-telegram uit Londen, be
staat daar in officieele kringen de meening, dat
er in Rusland twee partijen zijn een oorlogs-
en een vredespartij. Nog deze week verwacht
men klaarheid ten aanzien van de vraag wie
van'deze twee het sterkst is.
RUSSENEN POLEN.
De jongste berichten van het Poolsche front
melden nieuwe vorderingen der bolsjewiki wier
offensief nog niet tot staan schijnt te zijn ge
komen.
Vooral in de streek van Wilna en Dunaburg
en in den driehoek Rowna-Luck-Dubno wordt
hevig gestreden. Ten noorden is de strategische
belangrijke spoorweg van Wilna-Bielystok in
handen der Bolsjewiki gevallen.
Uit Weenen wordt aan het „Berliner Tage-
blatt" geseind, dat volgens de Oekrainsche
berichten de Oostelijke steden van Galicië, in
het bijzonder Tarnopol en Brody, door de Polen
worden ontruimd. Lemberg en de steden ten
Westen van de San zijn overvuld met vluchte
lingen.
In een bericht uit Kopenhagen aan de „Na
tional Zeitung" wordt bevestigd, dat de Polen
aan het Zuidelijke front erin geslaagd zijn na
nen hield en er verantwoordelijk voor was dat
zij het huis niet verlieten. Het droeg den weid-
schen titel van „Pension pour Families" en
was even duur als een eerste-klas hotel.
Ik wilde graag den Londenschen detective
vóór zijn en den sleutel van het geheim vinden
vóór zijn komst. Den ganschen dag had ik
over de zaak loopen denken, en hoe meer ik
er over dacht, des te vaster werd mijn over
tuiging, dat Miss Simpkinson minder schuldig
was, dan het wel scheen. Ik had zeker niet veel
grond voor die overtuiging. Misschien had
Leon wel gelijk en zou ik minder belangstelling
voor de jonge dame gehad hebben, als ze ouder
en minder knap was geweest.
Ik vroeg Frangois of ik verlof kon krijgen
om haar te zien. Met dat plan had ik den ge-
heelen dag al omgeloopen. Ik zag wel in dat
er heel wat verwikkelingen uit voort konden
komen, maar juist het gewaagde ervan maakte
het voor mij aantrekkelijk. Waarschijnlijk zou
Francois er ernstig bezwaren tegen hebben.
Hij aarzelde. Ik drong er op aan met de bewe
ring, dat ik als landgenoot misschien inlichtin
gen van den gevangene zou kunnen krjjgen,
die -zij hem zou onthouden. Werd er niemand
bij haar toegelaten vroeg ik.
„Ja", zei hij aarzelend, „dat wel, een of
twee menschen, die er wat te maken hebben.
Het is-niet bepaald verboden".
„Zou u mij er heen kunnen brengen?"
„Kunnen wel, maar.
„Laat ons dan direct gaan. Hoe meer u ont
dekt hebt, vóórdat de Londensche detective
komt, des te meer eer voor u".
Hij liet zich ten slotte overhalen en wij gin
gen er op af. Een fiacre bracht ons naar een
somber huis in een nauwe straat. Den naam
van de straat ben ik vergeten, maar de achter
kant van het huis zag uit op de gevangenis.
Het was een slechtverlichte triestige straat en
op dat vroege Uur half negen waren er
al niet veel voorbijgangers meer en velen in
de straat sloten de luiken al. Wij reden tot aan
een zware deur met een heldere gaslantaarn
er boven en Monsieur Frangois schelde aan.
Onmiddellijk deed de vrouw des huizes open
en bracht ons in een soort van spreekkamer.
Zij was een groote plompe groezelige uitziend
vrouw met een harde stem en zwarte krullen
de haren. Monsieur Frangois noemde haar
Madame Bassequin. De spreekkamer was een
ongezellig vertrek met groenfluweel ameuble
ment en twee vazen met kunstbloemen onder
glazen stolpen. Er waren twee gaslichten, maar
een zonder glas.
De commissaris verliet mij na een paar
woorden van introductie te hebben gemompeld.
Madame Bassequin ging naar een aangrenzende
kamer onder de mededeeling dat zij de dames
zou waarschuwen.
Ik kon stemmen onderscheiden in die ach
terkamer, die door, openslaande deuren met de
spreekkamer verbonden waren, blijkbaar om
een nauwkeurig toezicht mogelijk te maken op
de menschen, die Madame zoo vriendelijk was
af ei> toe te ontvangen. Een van die stemmen
herkende ik als die van Miss Simpkinson de
andere was van een man een vol aangenaam
en sympathiek geluid een Engelsche stem.
Ze spraken ook Engelsch. Dit viel mij wel wat
tegen. Ik had gehoopt het rijk alleen te heb
ben. Miss Simpkinson had een Engelschman
bij zich. Wie kon dat zijn
Ik had Madame Bassequin mijn kaartje ge
geven, waarop ik met potlood had gekrabbeld
wanhopige gevechten, de stad Doebno te her
overen. Maar in het centrum en in het Noorden
zetten de bolsjewiki hun opmarsch voort. In
de buurt van Kaidnof, tusschen Minsk en Bara-
nowitsj, alsook bij Sluzk en ten Oosten van
Pinsk zijn de Polen gedwongen verder terug te
trekken. Ten Oosten van Loeninjet is eene
Poolsche brigade geheel verslagen. De bolsje
wiki veroverden hare gansche artillerie.
De „Kolnische Ztg." verneemt uit Warschau
De toestand laat geen twijfel meer bestaan. De
bolsjewiki verwerpen feitelijk elke bemiddeling,
van een wapenstilstand is geen sprake meer.
De bolsjewistische legers naderen snel. Volgens
het legerbericht, heeft de vijand gisteren ten
Noorden van Grodno zijn massa's samengetrok
ken. Vandaag wordt om die stad en tegelijk
om den overgang over de Memel gestreden.
Ook over Lida en Nowodwo* trekken de sowjet-
troepen tegen Memel op. Een nieuwe aanval
op Kowel moet aan de Styr gestuit zijn.
Gailius, de Litausche zaakgelastigde te Ber
lijn, heeft aan een der medewerkers van het
„Berliner Tageblatt" verklaard, dat de bolsje
wiki bij hun offensief tegen de Polen de ver
schillende bepalingen van het Russisch-Li-
tausch vredesverdrag geheel hebben geëerbie
digd. Dit geldt ook voor de bij dit verdrag be
paalde Russisch-Litausche grens.
De opmarsch der bolsjewiki tegen Wilna en
de bezetting van deze stad zijn slechts voor-
loopige voorzorgsmaatregelen geweest. Overal
waar de Russen de door het vredesverdrag be
paalde grens overschreden hebben verdwenen
zij weer onmiddellijk na het naderen van Li
tausche troepen. Toen de Russen te Wilna
aankwamen, was deze stad officieel door de
Polen niet meer bezet. De regeering van War
schau had reeds voor de evacuatie der troepen
en der aurtoiteiten gezorgd. Wel waren het
vrijwilligers, dié onder leiding van nationalisti
sche officieren, op hun eigen handje, Wilna en
het omliggende Litausche gebied trachtten be
zet te houden. Men wilde op deze wijze den in
druk wekken, alsof de bevolking sterk vijandig
tegenover de Litauers stond. In werkelijkheid
werden de Litausche troepen echter als bevrij
ders beschouwd. Taltijke personen zijn ook in
deze dagen van Wilna naar Kowno, de Litausche
hoofdstad, gevlucht, en onder deze vluchtelin
gen bevinden zich zelfs talrijke Polen.
De eerste taak van de Litausche regeering
zal thans zijn den honger te stillen in het
bevrijde gebied, dat onder de Poolsche over-
heersching erg geleden heeft. Litauen beschikt
daarvoor over voldoende levensmiddelen.
Wilna, waar de Poolsche bevolking de min
derheid-was, zal de voornaamste stad zijn voor
het verkeer tusschen Litauen en Rusland. Het
vredesverdrag tusschen Litauen en Rusland,
„Een landgenoot, die meent u van grooten
dienst te kunnen zijn".
De stemmen in de aangrenzende kamer be
raadslaagden er over, of ik al dan niet toege
laten zou worden. „Laat ik hem ontvangen",
hoorde ik den man zeggen, en ik was blij toen
ik haar met vaste stem hoorde antwoorden
„We kunnen hem evengoed samen ontvangen".
Ik ging dicht naar de schuifdeuren om nog meer
te hooren, maar op dat oogenblik kwam Ma
dame Bassequin terug. Met een sprong was ik
in het midden van de kamer, maar ik was nog
te laat. Madame Bassequin trok haar wenk
brauwen op met een gezicht alsof ze er alles
van begrepe, en een onaangenaam glimlachje
verscheen op haar gezicht. „Ik zie, dat u van
het beroep bent", zei ze, „mij helpt het niet.
Ze praten altijd Engelsch. Ik heb niemand
gevraagd die Engelsch verstaat, maar hij zal
al weg zijn, voordat hij komt". Die laatste
raadselachtige zin scheen haar erg te bevallen,
want ze herhaalde die bij zichzelf terwijl we
de gang doorliepen. Toen opende ze de deur
en liet mij binnen. De kamer was tamelijk groot
maar ongezellig gemeubileerd en onfrisch. Leon
vertelde mij later, dat de bewoners er 25 Francs
per dag voor betaalden en mij dunkt, dat voor
dien prijs de antimacassars wel eens gewas-
schen hadden mogen worden. Er waren drie
armen aan de lichtkroon, (want het gas maakte
een aardig extraatje uit op de rekening) zoodat
ieder spinneweb en iedere vlek duidelijk aan
het licht kwam en er was een groot vuur in
den Franschen haard, dat hoog was opgestapeld
om maar zooveel mogelijk hout te verbranden.
De kamer was dan ook erg warm.
{Wordt vervolgd
