Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
Ms-Ongevallenverzekering
43»i® Jaargang.
Maandag 20 September 1920.
Mo. 12845.
Bedrogen.
FEUILLETON.
BureauKoemarkt 4. Telef. 85, na kantoortijd no. 148. Postbus89.
Abonnementen per 3 maanden ƒ2.per week 15 cent, franco per
post ƒ2.50 per kwartaal. Afzonderlijke nummers 3 cent.
Advertentien: 1—5 regels ƒ1.75; elke regel daarboven 35 cent, 3 maal
plaatsen wordt 2 maal berekend. Ingezonden mededeelingen 75 ct. per regel
toegezonden* V°°r herhaaldeliJk adveHeeren. Tarieven worden op aanvrage
Incassokosten worden berekend.
Buitenlandsch Nieuws.
levenslange
geheele
Invaliditeit j
j^vegekering_wordt gewaarborgd door de HoMundsehe Afgemeene Verzekeringsbank U »ehledam.
bij verlies^
van een
Sjwijsvingei
hg
verlies vau
eiken ande»
ren vinger
DE TOESTAND IN ITALIË.
De „Vossische Zeituug" verneemt uit Rome
dat men algemeen van opinie is, dat het conflict
in de metaalindustrie spoedig tot oplossing zal
zijn gebracht. Eenige Turijnsche fabrikanten
hebben reeds bedrijfsraden ingevoerd en daar
door de hervatting van den arbeid mogelijk
gemaakt.
De „Chicago Tribune" verneemt uit Milaan
de 14 punten die de Italiaansche bond van
bewerkers wil toepassen, indien hij het toezicht
over de nijverheid verwerft, o.a. toezicht op
den aankoop van grondstoffen door de arbeiders
raden, alsmede op den verkoop van gemaakte
goederen, bepaling van prijzen en loonen, de
arbeiders worden volgens bekwaamheid te
gesteld, levering van gereedschap door de
patroons, opheffing van industrieele crisis met
kunstmatig karakter, onderdrukking van prijs-
drukking en bestendige vertegenwoordiging der
arbeidersraden in de administratie.
De „Corriere d'Italia" verneemt uit Turijn
De bekendmaking van het regeeringsbesluit
aangaande de evenredige commissie heeft in
de bezette fabrieken een goeden indruk gemaakt.
In verscheiden werd het geschil bijgelegd, om
dat de werkgevers het toezicht aanvaardden.
Volgens de „Corriere d'Italia" heeft het Ro-
meinsche trampersoneel de verantwoordelijk
heid voor de exploitatie aanvaard. Daar de
directeur, een Belg, de uitnoodiging om aan
te bij ven afsloeg, stelden de arbeiders een
ingenieur in diens plaats. De dienst werkt
geregeld. Op het bestuursgebouw wappert de
roode vlag.
De Parijsche Temps" noemt de instelling
van de commissie uit de industrieele en arbeiders
om het ontwerp voor de bereiden een ernstigen
maatregel. Indien ze, wat niet vaststaat, het
herstel der orde kan vergemakkelijken kan ze het
huidige vraagstuk blijkbaar niet oplossen.Het
is niet zeker, dat de arbeiders bij voorbaat de
fabrieken zullen ontruimen, noch is het zeker
dat de extremisten de door het besluit ingestel
de controle zullen aannemen. De „Temps" ziet
in dat toezicht den eersten stap totdeonteigening
van het kapitaal ten behoeve van den arbeid.
Als men het voorstelt als een vorm van samen
werking der klassen, is men het slachtoffer of
de medeplichtige dergenen, die slechts in de
samenwerking der klassen het middel zien tot
inkrimping der patroonsmacht.
Politieke overwegingen hebben Giolitti deze
oplossing der industrieelen doen opleggen.Alle
kwaad ontspruit uit het droombeeld der her
vatting der handelsbetrekkingen met Sow-
jet-Rusland.
POLEN EN RUSLAND.
Uit Warschau bericht men, dat de voorzit
ter van den Poolsche vredesdelegatie een tele
gram naar Brussel heeft gezonden, waarin hij
mededeelt, dat het voornaamste deel der dele
gatie te Riga is aangekomen. Zaterdag 18 Sept,
zou de eerste gemeenschappelijke zitting van
Poolsche en Russische onderhandelaars plaats
vinden, waarin de wederzijdsche volmachten
zouden worden onderzocht.
De „Frankfurter Zeitung" verneemt uit Riga
Joffe (de voorzitter van de Russische delegatie
ter vredesconferentie) verklaarde, dat de Sovjet-
regeering zich niet in het conflict tusschen Po
len en Litauen zou mengen. Rusland verlangt
ook geen directe grenzen met Duitschland,
doch vrij transito verkeer over Polen en Li
tauen.
De onderhandelingen met Engeland zal Rus
land niet opgeven.
Daarentegen verklaarde Joffe onverholen, dat
Sovjet-Rusland van plan is nadat het vrede
slechts een kleine episode. Aan het Poolsche
front zijn de Russen weer tot den aanval over
gegaan, en het laatste woord is in dit drama nog
niet uitgesproken. Thans begint een nieuw be
drijf, dat met de overwinning van de groote
roode revolutie zal eindigen.
ENGELAND.
De onderhandelingen met de mijnwerkers-
leiders zijn hervat. De regeering zal een speciaal
scheidsgerecht ter algemeene behandeling van
de eischen inzake loonsverhooging benoemen.
Dit scheidsgerecht zal binnen een week of
hoogstens binnen tien dagen tot een resultaat
moeten komen. Berichten uit de mijndistricten
melden, dat de. staking steeds minder populair
wordt. Er wordt algemeen naar een vriendschap
pelijke oplossing verlangd.
DE TOESTAND IN IERLAND.
De „Daily Mail" wijst er op, dat de burge
meester van Cork, Mc. Swiney, in de Brixton-
m< 1 I olen en Rusland heeft gesloten Wrangel gevangenis thans reeds 39 dagen weigert voedsel
te vernietigen.
Het Poolsche stafberichtjvan 17 dezer meldt
De Oekrainische troepen hebben bij hun
opmarsch langs den oever van de Sereth de
plaatsen Czortkof en Boetsjatsj bezet en aan
de Strypa Przewitska en Wi.sniowtsyk en hebben
den vijand uit Podhajce verdreven. Bij het ver
volgen van den terugtrekkenden vijand heb
ben onze afdeelingen Brzezany aan de Zlota
Lipa en Narajof aan de Narajofska genomen.
In den omtrek van Kobrin hadden heftige
aanvallen van den vijand plaats op de
stellingen van het Dnjepr-Boegka-naal en de
rivier Zoesjawerz.
Het Bolsjewistische legerbericht luidt
Zuid-Westelijk van Grodno en Wolkowitza
houden de plaatselijke gevechten aan. In de
streek van Kobrin gingen wij tot den aanval
over die zich ten pnzen voordeele ontwikkelt. In
de streek van Jowel en Loetsk verwoede ge-
veschten. In de streek van Lemberg weken wij
na heete gevechten op de linie StanislauSoko-
lowkaBelikawen terug. De gevechten duren
voort.
In den Krimsector trokken onze roepen bij
Orekow na hevige gevechten op de linie ban de
spoorlijn terug. In de zee van Azof berokkende
onze vloot een nederlaag aan de vijandelijke
vloot, bestaande uit 7 schepen. Wij boorden een
kanonneerboot in den grond en beschadigden
een andere.
Volgens de „Berlinske Tidende" schrijft
het Russische blad „Iswestia" in een artikel
over, den militairen toestand, dat de vijanden
van Rusland zich te snel verheugd hebben.
tot zich te nemen. De zuster van den gevangene
heeft verklaard, dat haar broeder thans wordt
gemasseerd met alcohol.
De ell „hongerstakers" in den „Cork Goal"
zijn, volgens het blad, geheel uitgeteerd tot
geraamten. De 17-jarige jongen Hennessy is
1 slechts af en toe bij bewustzijn en heeft reeds
sedert eenige dagen niet meer gesproken.
„Sunday Times" oppert de veronder-
stelling, dat de Lord Mayor van Cork, die nu in
j den veertigsten dag van zijn hongerstaking is,
hoewel men hem veertien dagen gelden stervende
achtte, van de hem bezoekende vrienden en
nmilieleden voedsel ontvangt. Vandaag werd
1 gemeld, dat hij nog steeds bij bewustzijn is. Hij
was zeer zwak, doch zijn toestand was verbeterd
vergeleken bij gister. De „Sunday Times"
geeft uiting aan de heerschende opinie. Men is
algemeen achterdochtig gestemd omtrent de
hongerstakers.
POLEN.
Uit Warschau meldt men
Te Dublin is het communistische comité ge
vangen genomen. De politie heeft een geheime
drukkerij en een groot aantal schotschriften
tegen Pilsoedski, Witos en Daszywski in beslag
genomen.
HET LEGER VAN GENERAAL WRANGEL.
Reuter verneemt, dat het officieel communi
qué van Wrangel van 14 September meldt,
dat zijn troepen in de richting van Marionopel
en Polohgi het offensief hebben hernomen. Zij
overwonnen den weerstand van den vijand, be-
Uit het Engelse h.
9
Langs een zijpad naderde een gestalte een
kleine man in een grijs pak. Herbert,in zijn
gedachten verzonken, merkte den man pas op
toen deze vlak bij hem was gekomen. Toen
herkende hij denzelfden man, die zooeven in
de villa met Helene had gesproken en door haar
met onmiskenbare minachting was behandeld
De man had geen sympathiek gelaat; zijn
blauwe oogen waren onverschillig en gaven een
onscrupuleuze beslistheid te kennen. Herbert
sloeg hem eenige seconden met een merkwaar-
digen blik gade.
„U schijnt mij te herkennen," zeide de man
in het grijs, op onbeschaamden toon. Faulkner
bleef even staan.
Ik herken u inderdaad, mijnheer", ant
woordde hij rustig en uit de hoogte. „Ik heb
wel nooit de eer gehad uw naam te weten, om
de eenvoudige reden, dat u in die inrichting geen
naam, maar een nummer hadt. Ik ben namelijk
eenige jaren gevangenisdokter te Edenhurst
geweest. Indien u nog iets van mij mocht...
De man in het grijs keerde den dokter den
rug toe en haastte zich naar de villa terug.
HOOFDSTUK IV.
De les van de roos.
Vera was in den tuin. Wel mocht zij, met
- zetten vele dorpen, namen twee stukken zwaar
Do huidige nederlaag van het roode leger is geschut en verscheiden machinegeweren, en
haar broeder, trotsch zijn op dezen bizonder
mooi aangelegden en smaakvol onderhouden
tuin. Het was hun eigen werk, want Dr. Mariott
had zich nooit om den grond achter zijn huis
met zijn koude Oostenwinden, maar de knop
pen worstelden er moedig tegen in; ze geloofden
in spoedige betere dagen. Toen kwamen de
- - zoele regenbuien, de warme zonnestralen, de
bekommerd. e oi besneden, fluweelen gras- verfrisschende dauw der nacht en nu is de roos
tapijten, de bloeiende heesters en struiken,
de keurige bloemperken met veelkleurige bloe
men en het prachtige rozenperk wekten een
gevoel van weldoende rust en stillen vrede op.
Vooral de rozen waren buitengewoon mooi.
Ze stonden alle nog in bloei; er waren honderden
knoppen, rood en wit en geel en het was alles
zoo liefdevol verzorgd en keurig onderhouden
dat in heel Carisford geen schooner rosarium
te vinden was.
„Heb ge óóit zulke mooie „Gloria's" gezien,"
vroeg zij geestdriftig aan Herbert, die langs
een der frissche kiezelpaden nader kwam. Her-
bert glimlachte voldaan, want hij zag aan den
ringvinger van Vera's hand den verlovings-
fingweer schitteren.„Kijk eens naar die kleuren,
ging Vera voort.
„Zijn ze niet subliem?"
„Wat een werk neem je toch op je voor den
tuin, Vera!" antwoordde de dokter. „Ik wilde
dat je mij al dat zware werk liet doen; gras
snijden, perken besproeien en wat al niet meer
't moet toch boven je kracht gaan. Ik vrees,
dat je nog niet zoo sterk bent als je er uit ziet.
Ja, het is een bijzondere prachtige roos".
„En de les,welke die roos geeft!" herman Vera.
„Herbert ik kan niet goed begrijpen, dat
er menschen zijn, die de bloemen zien groeien
en toch niet in God willen gelooven.
Ik kreeg daar juist de gedachte, alsof zelfs
de bloemen geloof hebben. Daar is, bijvoor
beeld, deze roos. De bladeren kwamen eft de
knoppen waren reeds uit, toen er onverwacht
nog sneeuw viel. Daarna kwam de gure lente
op het punt van in haar hoogste schoonheid
uit te bloeien. Dat is een les voor ons menschen
een preek, die de bloem aan den mensch houdt."
i Herbert glimlachte, Hij mocht zijn zuster
gaarne zoo hooren spreken.
„Gij zijt zelf ook aan het preeken gesla-
i gen", zeide hij en nam plaats in een rieten stoel.
„Gij hebt blijkbaar nieuws, dat gij zoo
prachtig inleidt, niet waar?"
„Ja, er is iemand geweest, Herbert. Niemand
minder dan mevrouw Melrose, de vrouw van
den bankier."
„Zeker onder den indruk van het honderd
pond-biljet, dat ik wisselde."
„Praat niet zoo cynisch; dat gaat je toch niet
af. Mevrouw Melrose kwam, omdat ze gehoord
had van de behandeling, waarmee je de oude
juffrouw Meadows weer gezond hebt gemaakt.
Zij was zeer aardig. Zij was in verrukking over
mijn rozen, die veel mooier waren dan de hare.
En gjj wordt haar huisdokter! En haar twee
jongste dochters zullen iederen dag hier komen,
om van mij les te nemen waarvoor ik zestig
pond per jaar zal ontvangen! Meyrouw Melrose
scheen verbaasd, te vernemen, dat ik gegradueer
de Girton ben. Zij wist alleen maar, dat ik inder
tijd in den nationalen Hockey-match voor Enge
land heb gespeeld."
„Wij gaan met zevenmijlslaarzen vooruit,
Vera", schertste de dokter. „Ik gevoel mij
nu veilig en op mijn gemak in dit huis; tot
nu toe vreesde ik alle dagen, dat ik het spoe
dig zou verlaten. Het zou hard ge
weest zijn, Vera, zeer hard. Goddank, dat
vele gevangenen. Het offensief wordt met suc
ces voortgezet.
Het communiqué van den 15den zegt Wij
hebben offensief voortgezet en bemachtigden
de dorpen Elisawetkowka en Obitetsnaja Tsejr-
nijowka Werbowoje. Bij het vervolgen van
den vijand zijn gevangenen en buit gemaakt.
FRANKRIJK.
Het „Journal Officie!" publiceert een de
creet waarbij de Senaat en de Kamer voor een
buitengewone zitting op 21 Septebmer worden
bijeengeroepen.
Léon Bourgeois, de voorzitter van den Se-
naar heeft besloten het congres van Versailles
Donderdag 23 September bijeen te roepen.
Betreffende het aan den Franschen president
overkomen ongeval verhaalt de „Matin" nog
het volgende
Dwars door het landgoed te Rambouillet
loopt een klein kanaal. Op den morgen van
het ongeval zat een der huisknechten van den
president in dit kanaal te hengelen, toen de
president voorbijkwam, en hem een goede vangst
toewenschte, waarna hij zijn wandeling voort
zette. Op een gegeven oogenblik zag hij den
president midden in het pndiepe kanaal staan,
terwijl het water hem tot de borst reikte. Hij
scheen zich geheel geen rekenschap te geven
van den toestand, waarin hij zich bevond.
Onmiddellijk begon de bediende om hulp te
roepen, hetgeen gehoord werd door mevrouw
Deschanel en de overige huisgenooten. Allen
snelden naar de plaats des onheils, waar de
bediende, die had zitten hengelen, zich reeds
te water had begeven. Deze nam den president
op en bracht hem naar de wal. Daarop werd de
heer Deschanel naar zijn kamer gebracht, waar
hij zich kalm liet uitkleeden. Toen hij in bed
lag, had hij, half terzijde, gezegd „Wat is het
koud vandaag
Toen men hem vroeg wat hem overkomen
was, antwoordde hij, zich niets te kunnen her
inneren. De ijlings geroepen geneesheeren con
stateerden geen enkele verwonding en kwamen
tot de conclusie, dat de president, ten gevolge
van een tijdelijk wilsverlamming, was gevallen
of in het water was geloopen, zonder zulks te
bemerken. Het personeel kreeg opdracht, om
niets van het gebeurde te vertellen.
„Thans verheelt men zich in ófficieele krin
gen niet langer," besluit de „Matin", „dat De
schanel een maand voor zijn reis naar Montbri-
son eveneens het slachtoffer is geweest van een
geheimzinnig ongeval
De president was toen 's morgens een auto
ritje gaan maken in het bosch van St, Germain.
1 oen hij in de nabijheid van Vervieres was
gekomen, steeg hij uit, om een eindje te wande-
het anders is."
Hij herhaalde de woorden binnensmonds
en keek om zich heen. Daar stond het ge
zellige, oud-modische huis, verborgen achter
klimop en muurbloemen; daar lag die vre
dige tuin met zijn grasvelden en bloemen en
struiken en boomen, waar heel den dag de
vogels zongen. Toch kon Herbert thans dit too-
neel niet aanschouwen,zonder alles tegroepeeren
om de gestalte van een vrouw,een levensgezellin
ing, die hier 's avonds na den arbeidsrijken dag
ag, met hem zou wandelen. De tijd zou komen,
dat Jack Wentworth Vera zou komen weghalen
om haar tot koninginvan zijn eigen rijk te maken.
En nu rees voor Herberts, oog weer de gestalte
van het meisje uit Maldon Chase de rijzige
figuur met de donkere oogen en het witte haar.
Gij kunt mij heen nieuwsgierigheid verwijten,"
zeide Vera glimlachend.,,Ik heb u al mijn nieuws
gezegd en u nog niet ons naarhet uwe gevraagd,
Hebt gij niet veel zonderlinge dingen tevertellen?
„Ik wilde er juist mede beginnen," ant
woordde Herbert. „Mijn monderlinge patiënt
is inderdaad een zonderling. Hij kwelt en martelt
zich zelf; hij behoort tot die ongelukkige men
schen, die meenen dat niemand of niets
nog goed is op deze wereld. Hij begon met mij
te beleedigen,maar dat hield hij niet lang vol.
Ik denk, dat hij toch een weinig achting voor
mij gekregen heeft. Ik zal u straks alles omtrent
datvreemde huis vertellen; nu moet ik u verhalen
van het meisje, dat ik daar zag."
Een meisje!" riep Vera uit. „Maar hier
schuilt een roman. Als ik dichter was, zou
ik er een mooie ballade van maken. Een meisje,
verwaarloosd door haar vader...."
„In dit geval haar stiefvadre."
(Wordt vervolgd).