Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
Sratis-Ongevallenverzekering
In een Droom.
44ste Jaargang.
Vrijdag 18 Maart 1921.
No. 12990.
FEUILLETON.
Bureau: Koemarkt 4. Telef. 85, na kantoortijd no. 148. Postbus: 39.
Abonnementen per 3 maanden f2.—, per week 15 cent, franco per
post f 2.50 per kwartaal. Afzonderlijke nummers 3 cent.
Advertentiën: 1—5 regels f 1.75; elke regel daarboven 35 cent, 3 maal
plaatsen wordt 2 maal berekend. Ingezonden mededeelingen 75 ct. per regel.
Speciale conditiën voor herhaaldelijk adverteeren. Tarieven worden op {aanvrage
toegezonden.
Incassokosten worden berekend.
Dit nummer bestaat uit drie bladen
Binnenland.
MI
levenslange
geheels
invaliditeit
Pe vewebeiing weidt gewaarheig* deei de HelIaaieehe Alg
veilles van
een hand,
veel af oog i
bQ verlies
van
een daim
■eens Vefieheringebanh le iehledaaa.
Do Yap-telegraafkabels.
Men seinde d.d. Maandag uit T okio
De Associated Press seinde uit den Haaf/, dat
Nederland blijft aandringen op intemationali-
seering van de Yab-kabels en zich verzet tegen
den eigendom van één enkele mogendheid, welk
bericht hier groote ontstemming heeft gewekt
en beschouwd wordt als een ondersteuning
van het Amcrikaansche standpunt, Nederland-
sche kringen hier willen geen geloof hechten
aan zulk een blunder, die vernietigen zou, wat
den laatsten tijd zorgvuldig is opgebouwd, en
wachten ongeduldig op tegenspraak.
De Nichi-Nichi heeft vandaag een scherp,
verwijtend artikel, waarin het met verwondeiing
vraagt, wat de gronden van Nederland zijn, nu
Duitschland Yap heeft opgegeven. Nederland
heeft geen enkele aanspraak, waar het geen
deel genomen heeft aan den oorlog. liet Neder-
landsehe kapitaal van de voormalige vennoot
schap vormt geen enkele deugdelijke reden,
wijl Japan niets ongedaan heeft gelaten, om de
Nederlandse,he belangen in oorlogstijd te be
schermen. Japan moet de Nederlandsche aan
spraken wantrouwen.
Bouw van Middenstandswoningen.
Bij Kon. besl. is bepaald
Het Kon. besluit van 6 November 1919 no51
wordt met uitzondering van het bepaalde bij art.
5 van dat besluit buiten werking gesteld.
Het blijft echter van kracht met betrekking tot
de overkomstig dat bestuit verleende bijdragen.
De minister van arbeid kan echter bijdragen
uit 's-Rijks kas, als bedoeld in dat besluit en
met inachtneming van de daarin vastgestelde
bepalingen en voorwaarden, alsnog verleenen
ten behoeve van den bouw van middenstands
woningen, waarvan de plannen op den dag van
de openbaarmaking van dit besluit in de Staats
courant reeds bij den gemeenteraad aanhangig
waren gemaakt.
Belasting wegens waardevermeerdering
van onroerende goederen.
Het Verbond van Nederlandsche Fabrikanten-
vereenigingen stelt zich voor, op krachtige wijze
de belangen van de nijverheid te verdedigen te-
genover het ingediende wetsontwerp Lot het j
heffen van een belasting op de vermeerdering
van de waarde van onroerende goederen, ten
behoeve van de gemeenten. Volgens het Ver-
bondsbestuur kan de voorgestelde belasting
van 25 percent onmogelijk uit het jaarlijksch i
inkomen worden betaald, en zou de wet een,
deel van het internationaal vermogen aan de
jaarlijks te verteren millioenen gaan toevoegen.
Gemengd Nieuws.
Nieuwe postzegels. Het zal, naar
wij vernemen, niet lang meer duren, of de uit
spraak van de jury wordt bekend gemaakt aan
wien de prijs is toegekend voor het ontwerpen
van een nieuw Ncderlandschen postzegel.Waar
schijnlijk reeds over eenige dagen zal het rapport
gepubliceerd worden.
Behalve deze postzegels zijn er nog andere
noodig gebleken. Daarvoor heeft het Hoofd
bestuur der Posterijen en Telegrafie aan twee
Nederlandsche kunstenaars de opdracht gege
ven. Wij zijn in de gelegenheid geweest deze
postzegels te zien.
Chris Lebeau heeft een zegel voor de Lucht
post, gemaakt on is zeer gelukkig geslaagd. Aan
de bovenzijde het zegel is in de breedte
ontworpen leest men het woord Nederland.
Daaronder ziel. men, tegen een lichtkring als
een opgaande zon, een vogel vliegen boven
golven. Tusschen de golven staal het waarde
cijfer en daaronder het woord Luchtpost. De
rand is in liet zegel genomen, zoodat de tan-
dingen niet als bij de tegenwoordige zegels wit
zijn, maar de kleur hebben van den postzegel.
Er komen van de luchtpostzegels drie waar
den en wel 10 cent groen, 15 cent rood en 60
cent blauw.
Zooals wij reeds schreven het is een zeer
geslaagd ontwerp, dat getuigen zal van
knapheid van Chris Lebeau.
Wat wij verder zagen, waren niet direct post
zegels, maai staan daar toch dicht bij. De Ne
derlandsche posterijen bezitten nog een groot
aantal briefkaarten van allerlei waarden (2
.3 en o cent). Deze kaarten moeten natuurlijk
opgebruikt worden en om aan de verdere
overstempeling van waarden te ontkomen, heeft
het Hoofdbestuur der P. en T. aan den kunste
naar Lion Cachet opdracht gegeven een ont
werp te maken, dat grooter is dan het postzegel
en daarover heen gedrukt wordt. Er zullen
drie soorten verschijnen, nl. een binnenland-
sche briefkaart, waarop alleen met letters staat
„zeven-en een halve cent" een tweede binnen-
landsche met een aardige brnamentsversiering,
(lie in groen op de beeltenis der Koningin ol
de waarde gedrukt wordt en waarop ook de
woorden „Zeven en een halve cent" voor
komen en een buitënlandsche. Deze laatste
briefkaartstempeling die gedrukt wordt in
licht ultramarijn op de roode 5 centsbriefkaart,
is versierd met visschen. Bovenin staat het woord
Nederland, waaronder „Twaalf en een halve
cent!' en in een vakje, dat boven weei gevuld
is met visschen staat onder in cijfers 1272.
Dit laatste schrijft het, internationaal postver
keer voor. N
Ook deze stempel is zeer aoed geslaagd en
de blauwe kleur gelukkig gevonden.
Wij moeten' ons bijzonder verheugen over
het feit, dat de Nederlandsche Posterijen voor
gaan om aan, onze kunstenaars gelegenheid te
geven dergelijk werk te doen. Een postzegel
komt in de geheele wereld en brengt zoo een
stukje Nederlandsche cultuur ih den vreemde
Wat ook van waaide js voo. ons land.
(Vad.)
de
Spoorwegongeluk. Men meldt uit
Leipzig
Gisternacht heeft er een ernstig spoorwegonge
luk plaats gehad tusschen Ammendorf en Mer-
scburg. Een uit Halle komenden goederentrein
ontspoorde en viel van de spoorbaan af. Tegelij
kertijd ontspoorde op dezelfde plaats op het
j tweede spoor een van Merseburg komende goe-
I.
Het concert der studenten was juist afge-
loopen. De meesten van het orkest hadden de
zaal veilaten, doch eenigen draalden nog,
blijkbaar wachtende op iets dat nog komen
moest. De studenten waren van uiteenloopen
den leeftijd van den grooten zwaren man, die j
de cello bespeelde, en wiens haar reeds begon
te grijzen, tot den tengeren kleinen violist,
met zijn fijn bleek gezicht en weelderig blond
haar. Ze praatten met elkaar in kleine groep-
kes, toen een dame in het' zwart binnentrad,
vergezeld van een professor met lange haren.
De dame was -jong en schoon en boog aan
vallig tegen de aanwezigen, terwijl ze zich
naar een stoel begaf aan den voet van het ver
laten orkest. Bij haar binnentreden hield het
gemompel als bij tooverslag op en de studen
ten keerden zich als op bevel naai haar toe.
Toen rees ze op en nam het woord.
Ik geloof dat ik hier voor mij zie, allen
die gestudeerd hebben onder mijn vader. Ik
heb dan een gewichtige boodschap voor u,
wolke hij mij heeft opgedragen, even voor
zijn dood. Gij weet hoe hij u allen steeds opge
dragen heeft, u te oefenen in uwe talenten,
ieder naar zijn individueelen aanleg en dat ge,
zoo ge meesters wilt worden in uw vak, met
ijver moet trachten de moeilijkheden te over
winnen, welke aan de kunst van componoeren
zijn verbonden.
Nu was het zijn wensch, dat ik deze ge
dachtenis van hem zou geven aan dengene
uwer, die binnen 'n zekeren tijd 't, stuk zou
componoeren en mij voorspelen, hetwelk ik
als het, beste zou beoordeelen.
En ze hield een gouden kruisje, aitistiok ge
dreven, in de hoogte. Het juweel was be
kend bij allen, die aanwezig waren. Het had
aan des professors horlogeketting gehangen,
jaren en jaren achtereen en t was als het
)Vftre onafscheidelijk van hem 'geweest. Het
ad eene groote kunstwaarde en er waren
[!r weinig in de stad, die professor ITerschell's
kruisje niet kenden.
Aller oogen drukten belangstelling uit en Int
verlangen om zulk een kostbaar kleinood te
mogen winnen. j
De jonge dame zag het en 't verheugde
haar. Ze glimlachte, terwijl zo den dag noem
de, waarop de mededinging zou plaats vinden
en' het scheen dat ze met eenigen weerzin
opstond om te vertrekken, nu ze daar niets
meer te doen had. De blondharige jongen
stond aan de deur toen zij heenging. Vol ba-
wondering zag hij haar aan. Zij bukte zich om
met hem te spreken.
Gij zult ook meedoen, Hugo? zei ze
vriendelijk, want ze had opgemerkt, welk een
vurig verlangd er in zijne oogen blonk.
Ik zou het gaarne doen, maar och wat
kan ik tegen Ritter, Smidt en anderen? Ik heb
Ritter heerlijk -choone dingen op zijn cello
hooren spelen, die hij zelf gecomponeerd had
maar ik ben nog maar een kind en heb nog
nooit iets kunnen schrijven, hoewel ik het
dikwijls beproefd heb.
Dat is niets, kind, Als het niet komt doof
inspanning zal het misschien zijn door ing -
ving. Daardoor ontstaat de beste muziek,
Hogo, maar nu moet ik werkelijk gaan
De zware man met het dikke, bruine haar
haalde Hugo in op zijn weg naar huis en deed
hem dezelfde vraat'.
-+- Zult ge mededingen naar den prijs, Hugo
Deze echter gaf maar weinig ten antwoord,
ofschoon Herr Ritter vriendelijk tegen hem
praatte, tot ze voor het huis kwamen, waar
beiden woonden.
II.
Garl Ritter was een man, die onder een
ietwat stroef uiterlijk een goedige inborst ver
borg. In zijn jeugd was hij een der vroolijkste
en meest opgewekt^ menschen geweest, die
men kan aantreffen doch hij had, en veel
door eigen schuld, het meisje verloren dat
hij liefhad en toen was hij geheel veranderd,
llij werd stil en in zichzelf gekeerd en wijdde
zich met hart en ziel aan zijn werk, om niet
toe te geven aan zijn bittere gedachten. Wei
nigen van zijn bekenden wisten iets van zijn
leven. Zij allen vereerden hem als een man
van talent, en zij hielden van hem, allemaal.
Hugo Steinweg was een leerling geweest
van Herr Herschell, die zijn aanleg het eerst
ontdekte en de tante, bij wie de jongen woon-
MQ vuUm
va a mb
wijivlngci
veiilai vaa
elkea aa4«»
na vlagai i
derensneltrein, die eveneens van de spoorbaan
afviel.
Drie personen werden gedood, waaronder
de conducteur en de machinist. Zes spoorweg
mannen werden ernstig gewond. De schade aan
materiaal is aanzienlijk.
Het ongeluk schijnt aan een misdaad te wij
ten te zijn.
Kerknieuws.
Maandag overleed te Oudenbosch in den
oude.dom van 78 jaar, de zeereerw. pater
Franciscus Maria Bonoike S.J. Z. Eerw. ont
ving de H. Priesterwijding in 1874.
Uitlotingen.
LOTEN ANTWERPEN, 2 pet. h fr. 100 van
Trekking 10 Maart. Betaalbaar 1 Mei.
G2 s e ri ën
217 1462 2918 3209 3537 6199 7041 304 9007
9336 10478 11224 11931 12726 12864 13050
13350 147351 14987 15558 15963 15971 18926
18957 18976 20020 20310 20727 22471 22928
22948 22331 23399 24266 24277 24388 24619
25761 25873 26034 26260 26227 27281 27350
97473 28136 28312 30152 31910 32153 32444
32695 32986 34236 34650 36296 38460 39446
39471 39587 39732.
Ser. No. fr. Ser. No. fr.
1217 9 250 1462 3 150
1462 20 200 2919 14 250
3209 4 150 3209 5 150
6199 7 200 6199 22 150
11224 23 200 11931 1 200
12864 17 150 13050 14 250
14987 11 500 15963 15 150
15971 14 200 18926 2 150
20310 13 250 22928 3 200
23331 8 250 13331 14 150
24277 16 250 24388 20 150
25761 21 250 26034 19 150
27350 15 250 27473 7 200
28136 19 150 28136 22 150
36296 24 200 38460 3 500
39587 13 200 39732 14 200
39732 16 200 39732 21 200
De overige in gemelde seriën begrepen nos.
met fr. 110.
Ser. No. fr.
1462 7 150
2918 18 200
3209 101000
9007 8 250
12864 12 200
14537 8 250
15963 14 150
18975 16 100
22928 17 200
24266 3 150
24619 25 250
27281 17 200
28136 9 150
34236 14 150
39587 5 150
39732 15 150
de, (hij was wees), had overgehaald hem te
laten studeeren. De professor had voel ver
wachtingen' van het genie van zijn bescher
meling en daar hij hem niet tot last wilde la
ten van de tante, huurde hij een kamer voor
hem in hetzelfde huis, waar Herr Ritter woon
de.
De meeste studenten geloofden, dat Ritter
't gouden kruisje zou winnen. Hij had al zoo
dikwijls prijzen behaald op zijn eigenaardige,
weinig aanstellerige manier, dat ze er bijna
niet aan twijfelden. De dagen gingen voorbij,
en de meesten waren reeds met hun compo
sitie klaar. Hugo was nog niet aan de zijne
begonnen. Zijn opgewondenheid en onrust wa
ren te groot, dan dat hij genoeg kalmte van
geest zou gehad hebben, om zich met vrucht
aan het werk te zetten zoo was dc avond
aangebroken voor den grooten dag, zonder
dat hij een noot op het papier had staan. Nu
zat hij voor het venster van zijn klein vertrek
en blikte uit naar de ondergaande zon. Zijn
viool lag ongebruikt op de tafel naast hem.
Ach, het was thans te laat om mee te doen
hij moest den kamp om den schoonen prijs
overlaten aan anderen Toch had hij zoo gaar
ne een poging willen wagen. Hij herinnerde
zich nog, hoe vriendelijk de jonge dame hem
had toegesproken aan de deur van de zaal en
hoe ze gezegd had, dat misschien de inspira-
tie zou doen, wat inspanning niet vermocht.
Maar de inspiratie was niet gekomen en thans
thans was er geen hoop meer de kleine
man liet 't. hoofd op zijn arm zinken en zucht-
te.
Doch er was nog een ander, die niet ge
reed eas voor den dag van morgen, Garl Rit
ter namelijk. Ander werk had hem in beslag
genomen en hij was wel meer gewoon geweest
iets tot den laatsten dag uit te stellen. Het
werd nu echter tijd, om met ernst te denken
aan zijn compositie. Hij haalde uit z n zak-
boekje stukjes papier voor den dag, waaiop
hij van tijd tot tijd een paar maten neerkrab-
belde. Maar niets'er van kwam hem geschikt
voor en hij wierp alles weg met een mistroostig
gebaar en begon aan andere dingen te denken
aan 't kind daarboven en of 't ook al klaar
zou zijn met de compositie aan de vele studen
ten en professoren, die morgen tegenwoordig
zouden zijn bij den wedstrijd, aan hraulein Her
schel, hare bevalligheid, waarmede ze zeker den
prijs zou toekennen. Ja, ze was een schoone
vrouw. Ze herinnerde Carl in vele opzichten aan
zijn eigen vroegere geliefde.
Maar haar gelaat was van 't Germaansche
type, geheel verschillende met dat van Mar
garet, die zoo geheel Engelsch in figuur en
uitdrukking was. En met die naam Margaret
kwam een heirleger van gedachten aan het
verleden van een zomer, doorgebracht in En
geland en van een wandeling onder bloeien
de booinen en in lanen aan de zijde van het
beminde meisje. Ach jaDat waren ge
lukkige dagen Thans was het hem zoo een
zaam Hij hield hartstochtelijk veel van zijn
kunst te veel misschien en dat was de
oorzaak geweest van de verwijdering tus
schen de twee geliefden maar zijn hart was
niet voldaan. Hij hunkerde naar meevevoel,
vriendschap en liefde. Zoo zat hij daar te
droomen en ontwaakLe niet, voordat de ka
mer vol schaduwen hing en de maan helder
scheen in de stille lucht. Hij moest al de maan
al vroeger hebben gezien, terwijl ze reeds hooger
aan het uitspansel rees, want hij zat voor t
open venster. Doch hij had er niet op gelet,
tot op het oogenblik. noch bemerkt, hoe
schoon de vredige nacht voor hem lag. Carl stond
op, om het schouwspel beter te kunnen gadeslaan
en terwijl hij daar zoo stond, scheen de kalmte
van den nacht in zijn gemoed neer te dalen. Wat
er omging in zijne ziel. wie kan het verklaren
Doch zeker is het, dat zijn gelaat een geheel ver
anderde uitdrukking aannam, dat al het ern
stige ervan verdween om plaats te maken
voor stille verrukking en rustige opgetogen
heid Indien de kleine Hugo hem aldus had
kunnen zien, zou hij niet meer zoo bang en
zoo schuw zijn teruggeweken voor den groo
ten man, die hem altijd zulk een ontzag in
boezemde. Maar Hugo lag vast in slaap, bo
ven in zijn bed en droomde van een engel, die
hem zoete tonen en lieflijke accoorden voor
zong, welke echter dadelijk weer vervlogen
waren. En zoo doorleefde Carl die oogenblik-
ken van geestverrukking alleen. Neen, nicl
geheel alleen Als op een plotselinge ingeving
haalde hij zijn cello naar zich toe .e;; streelde
zachtkens het geliefkoosde instrument. Het
was jaren geleden, sedert hij in den nac
voor zich zelf gespeeld had. Hij was e
