Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
Gratis-Ongevallenverzekering
inn finn T'
Napoleon als Mensch.
44ste Jaargang.
Zaterdag 7 Mei 1921.
No. 13030.
w
Bureau: Koemarkt 4. Telef. 85, na kantoortijd no. 148. Postbus: 39.
Abonnementen per 3 maanden ƒ2.per week 15 cent, franco per
post ƒ2.50 per kwartaal. Afzonderlijke nummers 3 cent.
Advertentiën: 1—5 regels f 1.75elke regel daarboven 35 cent, 3 maal
plaatsen wordt 2 maal berekend. Ingezonden mededeelingen 75 ct. per regel.
Speciale [conditiën voor herhaaldelijk adverteeren. Tarieven worden op aanvrage
toegezonden.
Incassokosten worden berekend.
>1
veilles vu
een hul,
veel et eef
De venekertni veilt lenukeql leei de Hellnnlsehe Algemene Veneheiti|ibnah le lehlelMB.
levenslange
geheele
Invaliditeit l
IJ II <**4 1 i 8 li een daim
bq veilles
van een
vQsvlngei
H
veilles
eiken ule>
sen vlngei j
Dit nummer bestaat uit twee bladen
en een Geïllustreerd Zondagsblad.
Binnenland.
De Tabaksaccijns.
Wij later hieronder nog eens de voornaam
ste bepalingen van het ontwerp volgen.
Onder den naam van „tabaksaccijns" wordt
een belasting geheven 'van de tot verbruik
bereide tabak, waaronder dc wet verstaat
sigaren, sigaretten, rooktabak, pruimtabak en
snuif, onverschillig of en in welke mate bij de
vervaardiging surrogaten of hulpstoffen ge-
bezig'd zijn.
De accijns wordt niet geheven van de tot
verbruik bereide tabak, die onder ambtelijk
lijk toezicht wordt uitgevoerd.
De accijns wordt berekend naar den klein
handelsprijs, waaronder wordt verstaan de
prijs in geld of geldswaarde, waarvoor de aan
den accijns onderworpen artikelen, met inbe
grip van de belasting en de kosten van ver
pakking, door kleinhandelaars worden afge
leverd.
De accijns bedraagt 10 percent van den klein
handelsprijs, behalve van dien van sigaretten
waarvan de accijns 15 percent bedraagt.
Zoo noodig wordt ter vereenvoudiging dei-
berekening van den accijns de kleinhandels
prijs naar boven afgerond
a. voor sigaren tot 10, 15, 20, 25, 30,
35, 40,- I 50, 60, 70, f 80, 90, ƒ100, en
verder veelvouden van 25 per 1000 stuks.
b. voor sigaretten tot 5, 10, 15, 20,
2b, 30, ƒ40, ƒ50, ƒ60, ƒ80, ƒ100 en verder
tot veelvouden van 25 per 1000 stuks.
c. voor rooktabak, pruimtabak en snuif tot
ƒ0,40, ƒ0,80, ƒ1, ƒ1.20, 1.40, ƒ1.60, ƒ1.80,
ƒ2, ƒ2.40, ƒ.3 en verder tot veelvouden van
1 per kilogram.
Voor hoeveelheden van minder dan 1000
stuks of 1 kilogram, wordt de accijns naar even
redigheid berekend.
De accijns wordt voldaan door middel van
zegels, die op de verpakking der aan den ac
cijns onderworpen artikelen worden aangebracht.
De zegels zullen de vermelding van het be
drag van den kleinhandelsprijs bevatten, waar
onder de accijns is berekend.
Verdere bijzonderheden omtrent de zegels
zullen worden gegeven in een nog bekend te
maken algemeenen maatregel van bestuur
In vertrouwelijke gesprekken, zoo verhaalt
m,en, heeft Napoleon's adjudant, Caulincourt
eens van zijn meester gezegd „Als hij sterft
°P den troon is er geen God". De dichterlijke
fantasie, die in den eenzamen dood van den
verren balling een Godsgericht zag, heeft den
orsicaan dan ook, kort na zijn verscheiden,
tot een modernen Prometheus gewijd, geklon
ken aan de rots van Sint Helena. Een Prome
theus intusschcn, die in plaats van hemelsche
gaven te rooven en de menschen er mede te
zegenen, ze schier op geen ander vuur dan op
kanonvuur onthaalde. Dus op geen gestolen
en op geen ongestolen „hemelvuur"
Toen Napoleon den 5en Mei 1821 thans
honderd jaren geleden 's morgens elf minu
ten voor 6 uur ontsliep, ging in vervulling zijn
eigen voorspelling „quand je mourrai, l'univers
lera un grand ouf'. Oefwas inderdaad de
kreet, welken Europa slaakte, toen het met
een zucht van verlichting de tijding vernam,
dat het eindelijk voor goed bevrijd was van den
geweldigen en alvermogenden man, die alles
in zich had opgenomen, niets en niemand telde
en wiens werkelijk goede daden zelfs, ten zegen
der menschheid en der Kerk, uit zucht naar
eigen grootheid gesproten waren. Aan de ge
wone zelfzucht van het genie zoo heeft men
treffend zijn innigste wezen gekarakteriseerd
heeft hij de eigenschap gepaard „hel genie der
zelfzucht" te zijn.
Onsterfelijk is zijn militaire roem, maar zijn
militaire grootheid zelfs, die eigenlijk zijn groot-
beid was, had in zijn eigen oogen slechts waarde
m zooverre zij een middel was om zijn heersch-
zu'bl te bevredigen.
Wij doet denken aan den legendarischen Gul-
'ver, die iederen keer, dat bij den oenen voet
verf 01l|ancleren zette, weer zooveel Lilliputters
ov.JJn de' De buitengewone wezens, die wij
o veldenaars en wreedaards, een vloek der
Vijanden der arbeiders.
De „N. Pr. Gron. Crt. driestart De gebeurte
nissen in de venen kunnen de arbeiders loeren
wie hun bittere vijanden zijn. Het zijn de men
schen die hun lecren, dat hun de macht toekomt
dat de gewapende arbeider de heerscher moet
worden en die bitterheid in hun ziel werpen en
inzonderheid van hun moeilijke omstandigheden
gebruik maken 'om hen op te hitsen tegen de
overheid en tegen alle gezag in den staat en de
maatschappij.
Het zijn de menschen die de arbeiders ge
bruiken om eigen willekeur te vestigen, om
hen in de gelegenheid te stellen, te kunnen
rooven en plunderen en zich meester te maken
van de schatten van de wereld.
De arbeiders zijn hun vechtmateriaal. Wat er
met hen gebeurt, kan deze lieden niet schelen.
Als er een ommelet gemaakt moet worden,
zeide Domela Nieuwenhuis indertijd, moeten er
eieren worden stuk geklopt. Die stukgeklop.te
eieren zijn de revolutionaire arbeiders.
In de venen werden de arme lieden opgehitst,
om brand te stichten. Te laat bemerkten zij
dat zij eigen welzijn vernietigden.
In Duitschland hebben dc communisten weer
eens getracht een oproer te wekken. Het be
vel daartoe kwam van de monsters in Moskou.
Men had daar wat drukte noodig in andere
staten. Men hoopt daar nog altijd op de wereld
revolutie, om in den algemeenen wereldbrand
de eigen mislukking weg te kunnen werken.
En zoo werden de arme misleide communistische
arbeiders ten strijde gevoerd tegen het leger
der wettige overheid. Er werd geroofd, gemoord
en geplunderd, verschillende leiders zullen ge
tracht hebben zich te verrijken.
Honderden jonge lieden werden geslachtofferd.
De communistische hoofdleiding zat onderwijl
rustig en veilig in Berlijn.
Zelfs toen zij zag dat alles verloren werd,
bleef men toch aanhitsen tot den strijd omdat
men toch moest zorgen voor een eenigszins
dragelijke aftocht.
Weer werden dus de arbeiders opgeofferd.
En de wreede leiders doen zulks zonder eenige
gewetenswroeging. Enkele van de leiders werd
het te erg. Zij protesteerden, maar werden
uitgeworpen en als verraders aan den dijk ge
zet.
In Midden-Duitschland wordt het thans wel
begrepen, waarheen het communisme ten slotte
voert.
Maar het mag ons niet ontgaan, dat de
menschheid noemen, waren in Napoleon's oogen
„staatslieden" mannen, die de kunst ver
staan alles en allen, bloed en dood en vernie
ling dienstbaar te maken aan hun eerzuchtige
politiek die volgens zijn eigen woord uit poli
tiek zelfs „hunne hartstochten weten te beteuge
len, omdat de gevolgen van die hartstochten
mede opgenomen zijn in hunne becijferingen"-
Goedhartigheid noemt hij een vertooning,
voor welke een vorst zich moet wachten. Een
averechtsche staatkunde heet hij het, als een
souverein zijne omgeving wil doen gevoelen,
dat hij een mensch met een hart is als andere
menschen. Zoodra iemand koning is, is hij
immers van allen onderscheiden en het zuiver
politiek instinct vindt deze verwatene bovenal
bij Alexander den Grooten, „die zich van God
liet afstammen".
Als veldheer wekte Napoleon bij zijn soldaten
de edelste hoedanigheden op een weergalooze
vaderlandsliefde, heldenmoed, geestdrift en
doodsverachting als regeerder schijnt hij in
de betere aandoeningen der menschelijke natuur
geen welgevallen te hebben en geen vertrouwen
te stellen. Kleineerend is zijn oordeel over zijn
beste en trouwste generaals en terwijl hij van
den eenen kant zijne bekwame ministers met
gunsten en titels overstelpt, doet het hem ge
noegen, als zij hem van den anderen kant stof
leveren om hen te verachten en uit te lachen-
De gebreken zijner ondergeschikte mede
helpers waren hem welkom en zijn stelsel, een
stelsel van de breidelooze zelf- en eerzucht,
bracht mede, dat hij van de ondeugden en zwak
heden zijner verknochte dienaren partij trok om
zich onafhankelijk van hen te maken. Aldus
schepte hij er vermaak in als een Cambacérès
sommige degelijke eigenschappen in de schaduw
stelde door een potsierlijken hoogmoed of, dooi
het ten toon dragen van losse zeden, het gezag
zijner kundigheden ondermijnde. Hij groeide
er in, als een Talleyrand, de eerlooze oud-bis
schop, als privaat persoon geminacht werd en
hij werkte er zelfs toe mede zijn sluwen minister
sociaal-democratie den strijd eigenlijk niet in
beginsel afkeurt, maar dat het voornaamste
bezwaar is, dat er toch geen kans is op succes.
Dc revolutionaire leiders zijn dc groote vij
anden van de arbeiders.
En zij, die al maar spreken van het groote
gevaar van het „militarisme", dat immers er
niet tegen opziet om do duizenden op te offeren
aan een machtswaan, gaan zelve in den klassen
strijd dezelfde methode toepassen.
De arbeide s vormen het leger. En als de
st ategie in dien klassenstrijd het ve.eischt,
dan wordt de massa tegen het geweervuur van
de verdedigers der orde in gejaagd. En dc
verleiders bekommeren zich niets om de stroomen
bloeds die zij doen vergieten.
Mislukt de aanslag, dan zeggen die leiders
eenvoudig een volgende keer beter. De actie
moet blijven, want, de klassenstrijd is en blijft
het groote doel
In Duitschland en ook in ons land is veel
leergeld betaald.
Alleen hij is een vriend der arbeiders, die
hen lecren wil zich te buigen voor het gezag
Gods. Alleen in den weg der gehoorzaamheid
aan Gods geboden zal een volk den weg tot wel
vaart kunnen vinden.
liet Rotterdamsehe postkautoor.
Bij de Tweede Kamer is ingediend een wets
ontwerp inzake goedkeuring van een wijziging
van een door het Rijk met de gemeente Rotter
dam gesloten overeenkomst over ruiling van
terreinen aldaar.
In de Memorie van Toelichting wordt er op
gewezen, dat het bestaande post- en telegraaf-
gebouw aan het Beursplein ter beschikking van
de gemeente Rotterdam moest worden gesteld
uiterlijk 10 December 1920.
Tengevolge van ondervonden vertraging in
den bouw van het nieuwe post- en telegraaf-
gebouw zal het evenwel niet mogelijk zijn het
bestaande gebouw op dat tijdstip te verlaten.
Er is daarom met.de gemeente overleg gepleegd,
hetwelk er toe heeft geleid, dat de gemeente
heeft goed gevonden, dat de beschikbaarstel
ling eerst behoeft plaats te hebben uiterlijk
10 December 1923. Ze moet voor dit uitstel
echter een vergoeding naar reden van ƒ31.712
per jaar hebben.
Gemengd Nieuws.
Het scheepvaartbedrijf. Het
Weekblad,,In- enUitvoer" heeft,evenals de laat
ste jaren, een nummer uitgegeven, dat geheel
gewijd is aan de scheepvaart. De heer B. Nier-
strasz schrijft over „Scheepvaartvooruitzich
ten". Allereerst wordt in dit artikel het onder
scheid besproken tusschen de z.g. trampreede-
rijen en de veelal oudere lijnreederijen.
De lijnreederij heeft een gedurende jaren
opgebouwden goodwill, die aan de trampreederij
het concurreeren veelal onmogelijk maakt. De
lijnreederij heeft mede daardoor een belangrijken
voorsprong. De schrijver gaat dan een voor een
de verschillende punten na, die bij het bepalen
van de kosten van een vaart toonaangevend
zijn. Want slechts door verlaging van deze kos
ten is een verbetering van het bedrijf te verkrij
gen. Wat de steenkolen betreft, wordt opgemerkt
dat gelukkig de overheidsbemoeiingen ten op
zichte van. de distributie hiervan een einde heb
ben genomen. De prijzen van dit artikel zijn
aan het dalen. Bij „onderhoud" wordt er op
gewezen, hoe veel werk uit neutrale en gealli
eerde landen naar Duitschland gaat.
Onder 't hoofdje „havenkosten" gaat de schrij
ver te weer tegen een eventueele verhooging
hiervan' ,als zijnde in strijd met elke vooruit
ziende, gezonde economische politiek.
De assurantiespremies zullen langzamerhand
dalen tengevolge van afschrijving op de boek
waarden en doordat de kosten van nieuwe sche
pen lager zullen worden.
De gages zijn momenteel bijzonder hoog
in 1913 ƒ30—ƒ40 per maand plus voeding,
thans 145—180 per maand, plus veel kostbaar
der. voeding.
Wat den 8-urendag betreft, vindt de schrijver
dat deze reeds alleen daarom uit het scheepvaart
bedrijf gebannen is, wijl de invoering van dit
systeem een bemanning zou noodig maken, die
veel te groot zou zijn voor de bergruimte op
het betrokken schip.
Een daling van de gages verwacht de schrijver
in de toekomst bij gezondere opvattingen in
arbeiderskringen wel.
Resumeerende, besluit de heer Nierstrasz,
dat allereerst de geregelde lijnen kans op her
stel hebben vervolgens de vrachtvaart.Niemand
kan zeggen hoe lang de tegenwoordige ongunstige
toestand zal duren. Ieder bedrijf, dat onontbeer
lijk is en door het particulier initiatief bestaat,
draagtin zich de onsterfelijke kiemen van herstel
nog meer in de achting der weidenkenden te
doen dalen, door hem te noodzaken een onwaar
dige vrouw te trouwen.
De onnoozelheden van Berthier, de slaafsche
vleierijen van Maret maakten zijn spotlust
gaande. De hartelooze koning van Pruisen,
Frederik de Groote, het verpersoonlijkt egoisme,
was zijn ideaal en las men hem een verwijt
maakte van de botte verheerlijking dezer ge
ïncarneerde gevoellooze hebzucht, was zijn koel
bescheid „is een staatsman wel gehouden een
gevoelig mensch te zijn
Op sympathie is hij niet gesteld, reeds als
knaap ging hij prat op zijn gevoelloosheid.
Ik hen opgevoed, zegt hij van zichzelf, aan
een militaire academie en de eenige wetenschap
pen, waarvoor ik aanleg toonde, waren de exaktc.
Uit dien knaap zal nooit iets groeien dan een
wiskundige, luidde het algemeen gevoelen. Met
mijne kameraden bemoeide ik mij niet. Op de
binnenplaats der school had ik een plekje ge
kozen, waar ik ongestoord kon zitten droomen
dit is altijd een mijner liefhebberijen geweest.
Wanneer de andere jongelui zich van dit toe
vluchtsoord beproefden meester te maken, dan
verdedigde ik het uit al mijn macht. Toen reeds
fluisterde mij een geheimzinnige stem in, dat
hetgeen mij aanstond mij rechtens toekwam.
Ik was aan de academie met bemind. Om zich
bemind te maken, moet men tijd over hebben
en zelfs wanneer ik niets om handen had, heb
ik gestadig het gevoel met mij omgedragen,
dat ik tijd tekort kwam.
Zelfs in de teederste en onbaatzuchtigste dei
menschelijke aandoeningen, in de ie e, vos c e
hartstochtelijke man van wiens vermoede on
natuurlijke sexueele neigingen in het geheim
veel kwaad gesproken werd, een berekenend
cijferaar. „Altijd, getuigt hij wederom van zich
zelf, heb ik van analyseeren gehouden, en zoo
ik ooit ernstig bekoord geraakte door een vrouw,
dan zou ik mijne liefde stuk voor stuk uit elkan
der nemen. Hoe en waarom zijn zulke nuttige
vragen, dat men ze niet te dikwijls herhalen kan
Geheel zijn hofhouding werd dan ook be-
heerscht door één gevoel vrees voor hem, die
zich als het middelpunt van het heelal beschouw
de, eigenmachtig over alles beschikte, niets
en niemand ontzag.
Zijn politiek was de Italiaansche staatkunde,
een politiek van kleine middelen. Hare kracht
zoekend in veinzerijen en zwakheden der men
schen, wortelt die politiek in een onbegrensde
minachting van de menschelijke natuur in het
algemeen.
Als hij anderen wil geëerd zien, dan is het
in die gevallen, dat de eer op hemzelf terugvalt.
Terwijl zijne mede-consuls zich volgens zijn
wensch tevreden moesten stellen in het openbaar
te verschijnen met niet meer dan twee dra
gonders als voorrijders, was hijzelf omstuwd
van een talrijke lijfwacht en werden door hem
de staatsstukken welke in den aanhef melding
maakten van de „consuls" in het meervoud,
in het enkelvoud onderteekend. Niet het consu
laire gezag wilde hij geëerd zien, maar den con
sul, Napoleon, die zich onder zijn gelijken als
de eerste persoon wilde beschouwd zien.
Te zijner eere moest de vrouw, die hij later
smadelijk zou verstooten, door bijzondere voor
rechten boven de vrouwen van zijn mede-con
suls uitsteken zij, en zij alleen, mocht zich
een viertal staatsdames kiezen en de gezanten
der vreemde mogendheden met het aan konings
hoven gebruikelijk ceremonieel ontvangen.
Geen wonder, dat de beste kenners van Napole
on als homo politicus de hoofdtrekken van zijn
karakter en heel zijn wezentrekken meenen te
vinden in zijn matelooze hebzucht en onbegrens-
den hoogmoed.
Die zelfzucht en die hoogmoed waren er even
wél een van een bijzondere soort, zij schijnen
overal als in onverbreekbaren samenhang, al»
aan elkaar gepaard en gehuwd. En daarom
ware het wellicht juister, ter karakteriseering
van Napoleon's politiek, hem aan te duiden al
de verpersoonlijking van den zelfzuchtigen r g
iiiniuivfHmTT"'~Ti llllll'IMIW IWIIUllii i i Ml III II 11 I i'Uil I 'I illI Williiptolii liWiilHOn fllll ilEi tfi"
SEES
