fje Wilson, f
maarschalk
werd, te
'J<y>'d.eii,.00r twee sluip-
doodgescho
ten.
Hei fori ch.
De leider der Duitsch-nationalen,
Hetferich, oen der meest agres
sieve tegenstanders der Regee
ring, die o. ra. den dag voor den
moord op Rathcnau een heftige
rede tegen het beleid van dien
minister hield.
Q SCHULD EN BOETE.
1*,P een Novemberdag van het jaar
'J® Waren die voornaamste ingezetenen
Engelsehe stadje Lichfeld bij de
kT111 Lawingt'On genoodigd, ter eere
Jc. c'en beroemden geleerde Samuel
jPson, die een bezoek had gebrackt
*ijn geboorteplaats. Het was buiten
s^lri Weer; regen- en sneeuwbuien wis-
d6 etl elkander af, de storm huilde door
jj^ontbladerde hoornen. 't Eene uur na
andere verliep, maar al wie ver-
6it,jeP> doctor Johnson niet, zoodat men
Wrl ik wel genoodzaakt was zender
!'b i aan tafel te gaan. Reeds was het
ik ï!l' geworden, dat de meeste gasten
K klaar maakten om 'been te gaan,
de bediende des huizes de komst
tijn den geleerde meld'de. Aanstonds bij
'nnentreden viel het den aanwezi-
ïit? °P> dat de doctor er geheel anders
HijjjiJS' dan gewoonlijk; van jhet ruwe en
i>ij j.aWgende in zijn optreden, waardoor
'ch vele vijanden gemaakt
^3 niets to bespeuren.
Integendeel, zijn houding was nederig,
om niet te zeggen deemoedig; bleek en
ontdaan, met natte en beslijkte kleeren,
trad hij op de gravin toe en sprak met
bewogen stem: „Ik verzoek u mjj wel te
willen verontschuldigen, mevrouw. Toen
ik voor enkele d'agen uw uitnoodiging
aannam, bedacht ik niet dat het heden
de een en twïnstigste November is. Die
dag is voor mij em van rouw en boete.
Hedbn voor veertig jaren zei mijn arme,
zieke vader tegen mij: ,ySamuel, mijn
jongen, neem de kar en ga er mee naai
Walstall om in mijn plaats op de markt
boeken te verkoop-en." Maar ik, me
vrouw, in dwazen trots op mijn kennis,
die ik toch alleen mijn vader te danken
-had, achtte zoo iets te gering', ja ver
nederend voor mij en ik weigerde. Te
vergeefs trachtte hij mij met zachte
woorden te overreden; i-k luisterde niet
naar hem. Toen ging- mijn zieke vader
zelf; het was juist ^zulk een noodweer
Dulksprong.
Een mooie duiksprong tijdens een te Amsterdam gehouden zwemfeest.
als nu, en enkele dagen later stierf
hij." Doctor Johr.son had -de laatste
woorden met gebroken stem uitgebracht
de tranen biggelden bem over de wan
gen. Diep geroerd hoorden de gravin en
haar gasten hem aan.
„Dat geschiedde voor veertig jaren,"
ging de doctor voort, „en sinds dien tij-d
kom ik telken jare naar Lichfield, om
vandaar den weg te gaan naar Walstall
en vier uren door te brengen op de
markt, waar mijn brave vader eens ach
ter zijn boekenstalletje voor hem en mij
het d'agelijksch brood won. Dat, me
vrouw, is de boete die ik mijzelf heb op
gelegd voor mijn schuld."
Toen Johnson zweeg, waagde niemand
een woord van troost tot ham- te preken,
maar de vochtige oogen van alle aan
wezigen vertolkten duidelijk genoeg de
gevoelens, die hen bezielden.
GEVAARLIJKE VRAAG.
Heer: „Zou u ook niet eens gcaag
een pleizierreisje maken, juffrouw
Melanie?"
Dame: „Verstaat u onder pleizier
reisje misschien een huwelijksreis?"
DE EENÏChTVERKLARING.
Oude jongejuffrouw: „Neen maar,
verbeeldje! Daar word ik me in
het gangetje hiernaast plotseling om
armd en
Broer: „Kijk maar eens gauw, of
je je portemonnaie nog hebt!"
De „Maud",
De „Maud", waarmede de Amimdsen-expeditie den tocht vaar de Poolstreken aan
vaardt. De Poolreiziger neemt o. m. een vliegtuig mede, dat op het moment, waarop
de foto werd genomen, 'juist ingeladen werd. In de groote kistwelke men aan boord
hijscht, is de machine verpakt.
U De Russen in Den Haag.
e leider der Russische delegatie op de Haagsche Conferentie, Litwinof, gaat
een autotochtje door de residentie maken.
