2on en Lente.
DAGBLAD VOOR SCHIEDAM EN OMSTREKEN
46ste Jaargang.
Zaterdag 26 April 1923.
No. 13627
Bureau KOEMARKT 4 Telefoon Intercommunaal 85. Postbus 39.
Abonnementen per 3 maanden ƒ2.per week 15 cent, franco per
post 2.50 per kwartaal. Afzonderlijke nummers 3 cent.
Advertentién 15 regels 1.75 elke regel daarboven 35 cent, 3 maal
plaatsen wordt 2 maal berekend. Ingezonden mededeelingen 75 et. per regel.
Speciale conditiën voor herhaaldelijk adverteeren. Tarieven worden op aanvraag
toegezonden. Incassokosten worden berekend.
nummer bestaat uil twee bladen
TWEEDE BLAD
Binnenland.
Mgr. Seipel en mr. Zimmerman.
De „Tijd" verneemt uit Weenen
Om nog eens terug te komen op het zoogen.
conflict tusschen Mgr. Seipel en mr. Zimmerman
eicel ik u mee, dat sommige kranten hier herhaal
delijk en naar 't schijnt met een zekere voorliefde,
dergelijke sensatieberichtjes brengen. Van de so
cialistische pers kan men moeilijk anders ver
wachten 't gaat om de baantjes en ook wel een
beetje om haar prestige. Den laatsten tijd zijn er
nog twee koffertjes (hoe zei dat Schaepman ook
Weer van dat keffertje en dat standbeeld bij
gekomen „Der Tag" en „Die Stunde," twee
blaadjes, die meer burgerlijk schijnen en meer
socialistisch zijn. Het eerste is van onzen Benja
min, nauwelijks dertig jaar oud, rijk ongeveer, ja
dat weet ik niet, ik laat 't u liever uitrekenen hij
biedt „vrijwillig" aan dit jaar meer dan 100.00U
gulden belasting te betalen Dan weet u het wel.
Allemaal eerlijk verdiend in en na den oorlog en
dog veel goede werken gedaan. Zijn naam is
Bosch. Een Jood oi' een Christen, dat Weet ik
diet. Misschien weet u het wel Hij doet nu ook
een beetje aan socialisme, men kan niet weten.
Bat is „Der Tag". „Die Stunde" („Die Munte"
cd „Die Sekunde" zuilen nog wel volgen) is een
geprononceerd sensatieblad, nu en voor sensatie
is de VVeener altijd te hebben. Waarom niet ook
eert beetje sensatie gemaakt met Zimmerman cn
beipel De menschen lezen 't graag, lachen eens
cu bij slot van rekening blijft Zimmerman toch
timmerman cn Seipel toch Seipel.
lu den grond genomen weten de menschen
heel goed, dat beiden er de mannen niet naar zijn,
c pruilen of, zooals men hier zegt, te „bokken."
Bat er wel eens meeningsverschil is, zei onlangs
ddnmerman zelf, dat neemt echter niet weg, dat
"dj beiden hetzelfde groote werk voor oogen heb
ben en beiden denzelfden weg gaan
Be socialisten voelen zich niet recht op hun
gemak tegenover Zimmerman, dat sprak duide-
djk genoeg uit het amendement van den voor-
dian der socialisten, Bauer al diegenen, die aan
-ummerman geheime informaties geven als land-
vcrraders te veroordeelen. Men heeft er eens over
gelachen. Men vreest den dictator, maar tot nog
|°e is van een dictatoraal optreden nog weinig te
bespeuren. Iedereen, die zien wil, ziet met welke
behoedzaamheid de groote offers aan het volk
Worden opgelegd.
Bostenrijk's lot schijnt bij Seipel-Zimmerman
ln goede handen te zijn.
Onze dure spoorwegen.
Be ontvangsten der Nederiandsche Spoor
wegen hebben in 1922 bedragen 175,388,750.09
tegen f 1^4,223,495.08 in 1921.
Bus afgerond negentien millioen minder.
Bit cijfer geeft te denken,
houden er mot lagere tarieven geen betere
esultaten te bereiken zijn Want in vergelijking
'bet het buitenland zijn onze tarieven toch schan
delijk duur.
ken enkel voorbeeld
Ben kaartje AmsterdamParijs kost ƒ16.90
v°Or tweede klasse en ƒ10.85 voor derde.
Be reis AmsterdamRoosendaal (afstand 144
kdoinetei) kost resp. 7 en 4.80.
^oor de reis RoosendaalParijs, een afstand
Van 389 kilometer, betaalt men dus enkel 9.90
vo°r tweede en 6.05 voor derde klasse.
Met andere woorden wanneer de spoorwegen
^an Amsterdam tot Parijs onder Nederlandsch
cheer werden geëxploiteerd, dan zou de ïeis
Amsterdam naar de Fransche hoofdstad
'ufstand 533 kilometer) niet 16.90 en 10.85,
fbbar 26.— voor tweede en 17.35 voor derde
bsse kosten.
Bet is begrijpelijk, dat de vreemdeling, die
v°°r een reis tweede klasse van Parijs tot aan
0llZe grens slechts 9.90 betaalt, en die men
m
Zon-bestraald schittert tintelend de natuur
b heerlijk-helderen glans van Weelderig-Wit
j1' A en lacht in haar jonge frischheid den schater
bch om de lang verwachte, nu gekomen lente.
Wldadige warmte werkt zich om alles heen,
umgt met zacht ueweld in alles door, in bodem
b, plant
mige warmte werkt zien om
-a*, met zacht geweld in alles door, in bo em
7°bi, plant en struik al dat plotseling yersche-
n groene leven was heb werk van enkele-ciagen
y&xi - Mpt.
b^oene leven was heb WerK van o
- unweerstaanbaren lente-zonneschijn. i
bte schakeeringen van bloesem- en bladkleu-
deed het voorjaar ziin intrede, versprei eno
bte schakeringen van mocom" --
1 'J ''eed het voorjaar zijn intrede, verspreideno
[.r.Unsiust cn levensblijheid onder allen, die me
handen willen ontvangen. En met die wet
yj" Vaa kleuren, en tinten, kwamen ook terug,
c Veel-tonige klanken van vogelgeluiden, .ie
n-i'o C'Cn biorgen tot den avond, tot laat in en
dit de zacht-zeurende lucht vervullen. Stou -
v ®udig knettert er de nooit-rustende schare dei
ceisourtige vinken, met zuiveren vasten slag
'ukken de merels den zwijgenden luisteraar,
voor den veel korteren afstand van Roosendaal
tot Amsterdam vraagt, het gevoel heeft, dat hij
Wordt afgezet. Hij zal zich dan ook wel tweemaal
bedenken, alvorens de reis naar onze hoofdstad
te ondernemen.
En het ligt voor de hand, dat de bevolking van
onze zuidelijke provinciën, die 7 moeten beta
len, om eventjes naar Amsterdam te sporen en
die voor de helft naar Brussel en voor een tientje
naar Parijs kunnen, in zuidelijke richting den
goedkoopen uitweg zoeken.
Met het gevolg, dat vele Nederlanders in dezen
tijd van malaise thuis blijven, dat anderen bij
voorkeur zoo gauw mogelijk de grens overwippen,
om in het buitenland hun geld te verteren, en dat
de vreemdeling, die niet volstrekt noodzakelijk
ons land moet bezoeken, zich wel zal wachten,
om een reisje op Nederlands peperdure spoor
wegen te ondernemen.
En wanneer bij slot van rekening de ontvang
sten onzer spoorwegen over één jaar eventjes ne
gentien millioen terugloopen, behoeft niemand
zich hierover te verwonderen. „Tijd".
Het gevaar van den electri-
schen stroom. Twee staaltjes van het ge
vaar van den electrischen stroom deelt de elee-
trotechnische adviseur bij de arbeidsinspectie
ons mee, Welke z.i. verdienen onder de aandacht
te worden gebracht.
Een paar Weken geleden bevonden zich op de
houten stelling rond een in aanbouw zijnd huis
twee opperlieden, ln hun nabijheid liepen langs
de stelling drie blanke electrische geleidingen met
een onderlinge spanning van 38U volt, welke dien
den voor den stroomtoevoer van een electro-mo
tor van een kalkmolen.
Daar de draden door het hooger worden van de
stelling langzamerhand binnen handbereik waren
gekomen waarschuwde de patroon de werklie
den, niet aan die draden te komen.Eén der opper
lieden zei echter lachend dat dit heusch geen
kwaad kon, en hij pakte één van de draden vast,
hetgeen in verband met zijn goed geisoleerde
standplaats op de kurkdroge houten stelling geen
gevaar opleverde. Tegelijk pakte hij echter met
de andere hand een tweeden draad hij kon toen
natuurlijk niet meer loslaten en bleef bewusteloos
aan de draden hangen. Zijn patroon riep twee
werklieden toe dat zij, op een ladder staande, den
getroffene bij het vrijkomen moesten opvangen
en ging toen den electrischen stroom afschakelen.
De man viel en Werd opgevangen. Gelukkig
kwam hij, nadat korten tijd kunstmatige adem
haling op hem was toegepast, weer bij. Hij had
aan beide handen vrij ernstige brandwonden
gekregen.
Een ander ongeval, dat blijk geeft van groote
onvoorzichtigheid of een nog maar al te zeer
verbreide mecning dat een electrische stroom
van 220 volt spanning niet gevaarlijk is, gebeur
de eenige dagen geleden. Een arbeider in een
kleine gemeente met een boven grondsch elec-
trisch net was bezig met het reinigen van een
dakgoot. Hij stond op een ladden. Toen hij een
dweil uitwrong, kwam deze in aanraking met.
een in de nabijheid liggende blanke electrische
leiding. Daar de natte dweil een zeer goeden ge
leider vormde, kreeg hij een schok, viel van de
ladder en brak twee ruggewervels.
De electrotechnische adviseur voornoemd
geeft den raad, nimmer te werken in de nabij
heid van onder spanning staande leidingen en
deze nooit aan te raken.
Misdadige avonturier. De „Daily
Chronicle" verneemt uit Johannisburg, dat
aldaar op grond der bepalingen van de innni-
gratiewet is gearresteerd een zekere Franz Lud-
wig von Veltheim.
Het leven van dezen thans 66-jarigen man is
een aaneenschakeling van romantiek, misdaad en
avonturen. Hij is meer dan 6 voet langren spreekt
Verscheidene talen zeer vloeiend. Langen tijd is
hij wereldreiziger geweest, ln 1893 Werd hij be-
in den vallenden avond tot in den morgen gor
gelt de gave muziek uit onvermoeide nachtegalen
kelen. Een vloed van groeikracht en opwellend
leven bruist in machtige slagen over velden, wei
den en Woud, niets werstaat zijn natuurlijken
drang en volgens vaste wijze Wetten wordt een
geheel geschapen, dat den weidenkenden mensch
doet beven en juichen om zijn rijk-gezegend, vol
schoon bestaan.
Ja, wie zou zijn hart en zinnen niet geven
voor blijheid en vreugde bij 't ondervinden van
den jaarlijks keerenden zon- en lente-jubel, Wie
werpt dan niebhet winter-koude pessimisme, ge
rijpt in dezen zwaarmoedigen tijd, van zich Weg
cn maakt in hart en geest plaats voor verkwik
kend optimisme als van zelf schijnen ons de
zorgen veel lichter en Worden we „sonnseitige
menschen, die het leven ook nog van den blijden,
zonnigen kant kunnen beschouwen. Juist voor
ons, zijn redelijke schepselen, laat God de natuur
haar lente-hoogtij vieren, waardoor wij moeten
gedenken, dat nog niet alle hoop op levenslust
voor ons vervlogen is en wij dit zelf, blij-geloo-
vig in onze hand hebben.
rucht, doordat hij toen te Johannesburg den
heer Wolf Joel, een neef en erfgenaam van Bcrney
Barnato doodschoot, toen hij den man op zijn
kantoor bezocht en om geld vroeg voor bewezen
diensten. Veltheim wist echter vrijspraak te ver
krijgen op grond van zelfverdediger.
Tien jaar later werd hij schulig bevonden aan
afpersing onder bedreiging van 16.000 pond ster
ling van m.Salomon Barnato Joël. Hij werd toen
veroordeeld tot 20 jaar dwangarbeid. Zijn straf
werd later verminderd tot 15 jaar en in Mei 1918
kwam hij weer op vrije voeten, om onmiddellijk
t,e worden geïnterneerd als onderdaan van een
vijandelijken staat, ln 1919 keerde hij terug naar
Duitschland.
Hij Werd geboren, aldus de „Tel." in Brunswijk
en begon zijn laven als zeeman en deserteerde
zoowel van Duitsche als van Engelsche schepen.
In Duitschland gaf hij zich daarna uit als Engel
sche officier en in Australië als de zoon van een
Duitschen baron.
Toen hij naar de Kaap ging, nam hij quasi
als Oostenrijker dienst als politie-beambte
maar Werd Weldra ontslagen.
In 1900 werd hij te Pretoria door de Engel-
schen krijgsgevangen gemaakt en naar Enge
land gedeporteerd.
Het volgende jaar kreeg hij „naam" in Italië,
waar hij bezig was geld in te zamelen ten einde
de „schatten" van Kruger op te sporen.
Volgens de politie-dossiers trad hij in Australië
in het huwelijk met een vrouw, uit Perth afkom
st, waarna hij zich naar Kaapstad spoedde, om
een daar Wonend familielied van haar op te lich
ten voor750 pond sterling.Negen jaar later kwam
hij in kennis met een Duitsche vrouw, die ge
schreven had op een door hem geplaatste huwe
lijksadvertentie. Ook met haar trouwde hij. Hij
ontving 1000 pond van haar, om een huis in te
richten in Amerika, terwijl zij in Duitschland
bl<Kort daarna trouwde hij een rijke Grieksche,
dje te Londen vertoefde om afscheid te nemen
van haar broer, die daar stervende was. Hij wist
300 pond van haar los te krijgen, maar toen werd
ontdekt, dat hij al getrouwd was. In 1903 schaak
te hij een getrouwde vrouw uit Napels en ging
met haar naar Geneve. Zij scheidde en trouwde
met Veltheim Toen hij eens van Amerika terug
keerde, ontmoette hij op de boot een Europcesche
vrouw met welke hij andermaal huwde. Twee
maanden daarna maakte hij kennis met een rijke
weduwe van Wie hij208.000pond „kreeg en aan
wie hij beloofde met haar te zullen trouwen.
Toen hij kort daarop gearresteerd werd en geen
jonggezel meer bleek, pleegde de weduwe zelf
moord
Voorts heeft hij in den Boerenoorlog meege
vochten en in Bulgarije. Ooit heeft hij deelgeno
men aan de expeditie in Centraal-Afrika tot
opsporing van Stanly, len slotte heeft hij de
Braziliaansche revolutie meegemaakt.
Kerknieuws.
„DE KLEINE HEILIGE" VAN LISIEUX.
't Is al eenige dagen een stil gejubel m het
stille klooster der stille zusters Iheresianen m
de Warande te Schiedam. Mocht het zijn, dan
zou het aanstaande Zondag zeker een luu
'gejubel geven. Doch stilte blijft er geboden,
(laten we er bijvoegen) 'n hemelsche stilte, die
weldadig aandoet en ons onwillekeurig er aan
doet denken, waar de echte vreugde, zoete blijd
schap te vinden is niet te midden der luidruch
tige wereld, doch bij den verborgen Godmensch,
bij Jezus in Zijn Liefdegeheim en in Diens hei
ligen dienst.
Wanneer men dezer dagen de spreekkamei,
welke tegelijkertijd Sacristie is van het Klooster,
binnentrad, dan kon men zien, hoe daar de
beeltenis van „De kleine Heilige van Lisieux
keurig smaakvol versierd was, uitsluitend met
witte levende bloemen (beeld der reinheid,.
Wat de reden hiervan mocht zijn De Religieu
zen achter het slot waren een Novene begonnen
ter voorbereiding van het groote feit, dat a.s.
Is er dan, vooral voor ons katholieken, die
in de gerustheid van het geloof feitelijk nooit de
ziele-lente-stemming mogen verliezen, ook niet
in den barren Wintertijd van zoovele Wereldschc
zorgen, is er dan voor ons geen overvloedige re
den, om thans bij dit lentefeest het hoofdniet te
laten hangen, maar dankbaar op te richten ter
verheerlijking van Hem die ons telken jare Weer
het wel hemelsche genoegen geeft van het be
schouwen en beleven van het wonderbare ont
waken der lente.
Van nabij en iederen dag kan men dat worden
de leven bewonderen, indien met het slechts Wil.
Nier ver behoeven we er om te gaan, want, ook
onze stad heeft haar natuurschoon in de parken,
plantage en bovenal in het Sterrcbosch Breede
wegen leiden er heen, die zich daar vertakken m
een ingewikkeld net van zoovele, naai alle lich
tingen, loopendc, dicht-afgezette. ïougiAi.r
huifde wandelpaden. Niet (lV®r'' 'terse i<i
meer de stilte van diep-innerhjke vreugde en
prijkt er het jonge leven in zijn zachte ongerept
heid-eentonig gehamer,komend ver van werven,
uitgelaten jeugd, vernielzuchtig, verstoren er
Zondag, 29 April, door Zijne Heiligheid den Paus
Pius XI de Gelukzaligheid zal verklaard wor
den van een eenvoudige Ongeschoeide Carmeli
tes, bij het Christenvolk meer bekend onder den
naam van „De kleine Theresia van het Kindje
Jezus."
Hadden de Zusters derhalve niet redenen te
over om dagen te voren te jubelen over dit groote
feit, wij kunnen gerust zeggen, over dit eenige
feit in de geschiedenis der Katholieke Kerk
Het is 'n eenig feit. Van het innig geloovig en
door cn door godvruchtige ouderpaar Martin
Guérin traden achtereenvolgens vier dochters in
dezelfde Orde der Ongeschoeide Carmelitessen
en werden alle vier in een en hetzelfde Klooster
dier Orde te Lisieux opgenomen. En terwijl er
nog drie van die vier bevoorrechte zielen in
leven zijn, wordt aan een van hun vieren de eer
onzer altaren toegekend.
Wat de reden hiervan mag zijn Theresia van
het Kindje Jezus was vanaf het ontluiken van
haar verstand een kind des gebeds en dit bleef zij
tot aan haar jongsten snik. Theresia was en
bleef tot aan haar heerlijk, ja hemelsch einde een
Religieuze met den hoogsten, den kinderlijksten
eenvoud.
Het was den 14den Augustus 1921, dat Paus
Benedictus XV een treffende rede hield hij ge
legenheid van de voorlezing van het Decreet
over de heldhaftigheid der deugden van Zuster
Theresia van het Kindje Jezus. Volgenderwij ze
sprak toen Zijn Heiligheid „Wij bewonderen
heden den liefelijken geur van een bloem, die
op Frankrijks bodem ontloken is. Wij erkennen
namelijk, dat de deugden van Zuster Theresia
van het Kindje Jezus, Ordezuster in den Karmel
van Lisieux op heldhaftige wijze zijn beoefend.
Wij deelen in het geluk, ten zeerste gerechtvaar
digd, van het Diocees, waar de tuin bewonderd
wordt., waarin deze lieftallige Bloem ontlook
en zich in volmaakte schoonheid heeft ontwik
keld. Er bestaat nog een bijzondere reden van
ingenomenheid, in ons ontstaan door het bijzon
der karakter der deugden van Zuster Theresia
van het Kindje Jezus. Niemand toch, die het
leven der kleine Theresia een weinig kent, zal
zich onthouden zijn stem te vereenigen met het
bewonderenswaardig koor, dat dit leven roemt,
een leven geheel en al gekarakteriseerd door de
verdiensten van het geestelijk kind-zijn. Dit
toch is het geheim der heiligheid voor alle getrou
wen der wereld. Wij hebbben dus reden te hopen,
dat het voorbeeld der nieuwe Fransche Heldin
het getal der volmaakte Christenen zal vermeer
deren, niet slechts in haar vaderland, maar over
geheel de aarde." Tot zoover Paus Benedictus
XV z.g.
„Het geestelijk kind-zijn." Ziedaar in 'n
enkelen trek het leven geschilderd van deze zoo
hoogst eenvoudige, en juist daarom nu zoo hoog
verhevene Theresiaan, ons allen ten voorbeeld
Daarom nu mede gejubeld met de Zusters
Thersianen. „Ik zal rozen doen regenen .uit den
Hemel", deze woorden of liever, deze belofte
der kleine Theresia, zoo smaakvol aangebracht
bij de nu versierde beeltenis in de spreekkamer
van het klooster, moge deze door de
voorspraak der zoo aanstonds verklaarde Geluk
zalige in ons vervuld worden. Dat we met de
kleineTheresia leeren kind te zijn in den waren zin
des woords, dat we met Gods hulp in de nauwste
vereeniging weten te leven met God en dit naar
haar voorbeeld cn gesterkt door haar voorbeeld,
hoewel we ons te midden der wereld mochten
bevinden.
Mogen we van deze gelegenheid gebruik
maken U te wijzen op den hartewensch dei-
Zusters Theresianen in dc Warande. Zij verlangen
zoo vurig naar een nieuw klooster, hetwelk zoo
hoog noodig is om haar heilige regels nauwkeu
riger te kunnen volgen en ook om meerdere Reli
gieuzen te kunnen opnemen. Daarom hebben ze
zoo kinderlijk en vertrouwelijk mogelijk bij de
reeds herdachte versiering dezen wensch aange
bracht „Lief Zusje, geef ons een nieuwen Kar
mel."
Rector P. Cremfr.
dikwijls de stemming en het aanzicht maar
toch zijn er nog vele mooie plekjes te vinden,
waar een natuurvriend in den dauwigen morgen
of schemerenden avond een welkome gelegenheid
Vindt tot rustig genieten.
En dan te toeren langs de Maas. waarin de
rijzende of vallende zonne zich in al haar pur
peren pracht weerkaatst, waarop ongestoord in
statigen of wiegelenden gang giootc en kleine
schepen voortdrijven, hun einddoel tegemoet.
Aandachtig ziet er de waarnemer naar de gol
vende vlaggen en verdiept zich met welbehagen
in gedachten aan verre Werelden, die in hun
trek naar handel en verkeer de lage landen van
Holland niet kunnen en willen vergelen en ook
Holland zelf werkt van zijn kant al, wat het kan.
Schoon is dit alles, wanneer men het in den
waren geest beschouwt.
Zoovele lentes zijn reeds voorbij gegaan,
maar ieder jaar weer werken levenskiemen en
zonnewarmte samen, om de aarde opnieuw
haar elente-kleed te geven. Een innig, troostend
genot moet dit voor ons blijven.
IEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT
J t
