twtr sTïJ2^.s?=/&f -*-
rd aa^ f
Onze lezers weten natuurlijk van de ontzettende ramp in Japan waardooT JTalïwn^Japan er L even erg\tifi
Beschermheeren.
De*feesten te Utrecht werden officieel geopend in Tivoli, bij wff]f?n0
o m. aanwezig waren de volgende beschermheeren van het cPWg-J jJtfC
H. v. d. Wetering, Aartsbisschop; W.Dr J. P. Föc&eM Aïid
meester; (3) Mgr. F. Kenmnck, Bisschop der oud-KathoUeh,ei
Opperrabyn J. Tal.
IN DEN ACHTERHOEK. vlam hier is de zon. Als je gejf f
Voetbal-waterballet.
Bii de officiëele opening van het voetbalseizoen te Amsterdam werkte het weer
niet bijster mee. Hierboven een moment uit den wedstrijd tusschenBlauw-Wit en
N. A. C. Men merkt op, dat tengevolge van den regen, deze wedstrijd wel iets
had van een waterballet.
Passagier. Zeg, conducteur,
waarom rijden we niet weg?
Conducteur. Ja, ziet u, er
zijn pas dertien personen in de
tram en ik ben wat bijgeloovig uit
gevallen.
DE SCHOUWBURG DIRECTEUR.
Een schouwburg-directeur, op 't punt van
failliet te gaan, had een nieuw volksstuk als
laatste voorstelling en tot finale sluiting van
het tooneel aangekondigd. Kort voor het begin
der voorstelling bleek het dat de premier amou-
reux in aanmerking genomen de chronische
vergeetachtigheid des directeurs in 't uitbeta
len van zijn honorarium, zich aan zijn con
tract niet meer gebonden achtte, maar een an
der terrein dan het voetlicht voor zijn helden
daden gekozen had.
Zonder hem is het stuk onmogelijk oip te voe
ren, en even moeilijk is het, een surrogaat
daarvoor aan te bieden; de vrouw van den di
recteur, die als bureaulist fungeert, maakt zich
reeds gereed om de entree-gelden terug te be
talen. Daar komt de directeur zelf te voor
schijn en roept zijn wederhelft toe:
„Louise, geen contanten, wat ik je bidden
mag, geen geld geven Ik zal wel met de men-
schen spreken."
De man bedenkt nog bijtijds, dat hij vrijkaar-
tjes heeft voor een café-chantant, welks direc
teur als contra-beleefdheid steeds vrij entree
had, zooals wel eens meer in de kunstwereld
geschiedt.
Er wordt gebeld, het scherm gaat op; de
directeur, met hoed en overjas in de hand,
treedt op en spreekt het tiental toeschouwers
als volgt toe:
„Heeren, 'gespeeld kan er niet worden; mijn
voornaamste sujet een lam sujet tusschen
twee haakjes is op den loop gegaan. Eigen
lijk moest ik u de entree-gelden terug geven;
maar dat gaat met schier onoverkomelijke
moeielijkheden gepaard. En daarenboven, uw
avond is nu toch gebroken! Ik noodig u dus
uit, om met mij naar het „Walhalla" te gaan;
dat behoeft u geen cent te kosten, want ik
zorg voor de toegangs-biljetten, en geef elk
nog een glas Beiersch op den koop toe. Aan
genomen?"
Bijvalsbetuigingen bekroonden die ongineeile
toespraak, en de lichten werden uitgedoofd.
GOED GEVAT.
Neen, ik wist niet
dat je zóó dom was, zei
de bankier van Zand tot
zijn telg; elk 16-jarig
menschi dient toch te we
ten dat de zon stil staat,
dat de aarde een bol is en
zich om de zon en haar
eigen as beweegt! Let nu
eens op! Denk nu, dat jij
de aarde bent, alzoo een
bol die omdraait; de gas-
halven bol voorstelt, wraaroP w
thans schijnt, dan is 't verlig
dag. Wat moet je nu doen om
dat je gezicht niet beschenen,
dien kant dus nacht wordt? ujt
't Best zal wezen, t
draaien ,sprak de hoopvolle z0
ZINSPELING.
Vader van het meisje. -""Vt -
mijnheer, dat gij met mijne
edel, grootmoedig en vnjge
zult huwen. i(ut
Aanbidder. Zeker weet J*
hoop, dat zij die edele hoedaygJ>
ërfd heeft van haar lieven -
der!
ije d
„Geven en nemen!" mompe^ i
nancier en hij verv
