DAGBLAD WGOR SCHIEDAM
DITJES EN DATJES.
48s$e Jaargang;
Zaterdag 14 Februari 1885
14175
Bureau: KOEMARKT 4. Telefoon Intercommunaal 555- Postbus: 33.
Abonnementen per 3 maanden ƒ2.70, per week 20 cent, franco per
post 3.per kwartaal. Afzonderlijke nummers 4 cent. Zaterdagavondnummer
met Officieel Kerkbericht 10 ets.
Ad vertentiên: 15 regels 1.75, elke regel daarboven 35 cent, 3 maal
plaatsen wordt 2 maal berekend. Ingezonden mededeelingen 75 ct. per regel.
Speciale conditiën voor herhaaldelijk adverteeren. Tarieven worden op aanvraag
toegezonden. Incassokosten worden berekend.
Gratis-Ongevallenverzekering f 508 bij levenslange geböele invaliditeitf 280 bij verlies van een hand, voet of oog f 200 bij doodf 180 bij verlies van een
duim; f 60 bij verlies vaneen wijsvinger; f 15 bij verlies van eiken anderen vinger.De verzekering wordt gewaarborgd door de NHoilAlgemVerz bank Schiedam
wwumomsammmmn mm
Dit nummer bestaat uit 2 bladen
TWEEDE BLAD.
Binnenland.
Nederland in een militair verhoud.
Met groote hardnekkigheid wordt op dit
oogenbiik, vooral in de Engelsche pers, pro
paganda gemaakt voor een militair verbond
ter bescherming van Frankrijk's veiligheid en
welk verbond zou gevormd worden door Enge
land, Frankrijk, België en Nederland.
De Engelsche kolonel Reppington lanceerde
enkele weken geleden liet denkbeeld en de na
tionalistische pers in België, ,,Le Soir" b.v., was
er dadelijk enthousiast voor. De diplomatieke
medewerker van de Engelsche „Daily Telegraph"
weet reeds te vertellen, zoo wordt ons
uit Londen geseind, dat hieromtrent onder
handelingen tusschen Nederland en België
worden gevoerd, al is de medewerker omtrent,
het resultaat, wat Nederland betreft, niet al te
gerust.
We weten niet in hoeverre het eerste in deze
mededeeling juist is, maar voor het pessimisme
van dezen medewerker is alle reden. De kwestie
is niet nieuw, ook in 1919, bij de onderhande
lingen van den Raad van Tien in Parijs, is deze
kwestie opgeworpen, maar minister Van Kar-
nebeek heeft toen een .duidelijk non possumus
laten hooren.
En we geloovcn niet, dat er een schijn van
kans is dat een Regeering, die én in 1923 de
ga ran lieverdragen van Lord Robert Cecil afwees
én tegenover het pact van Genéve in 1924 een
zeer aarzelende houding aannam, omdat het
hoofdbeginsel van haar buitenlandsch beleid
is een zelfstandigheidspolitiek, thans zou toe
treden tot een militair verbond als thans bepleit
wordt.
En zelfs wanneer ze dat zou doen, zou daar
tegen bij ons volk zulk een verzet rijzen, dat deze
voornemens der Regeering nooit werkelijkheid
konden worden.
Maar op dit gebied heeft onze Regeering te
zeer het vertrouwen van schier alle partijen in
ons land, dan dat er iemand een ernstige vrees
zou koesteren dat de Regeering op het Engelsch-
Belgische plan zou ingaan.
In de Nederlandsche bi itenlandsche politiek
is gelukkig voor geen enkel militair verbond., in
welken vorm ook, plaats.
Eenige rem.
,,De Nederlander" wijst erop, dat de Regee
ring van Tsecho-SIowakije aan de katholieke
Bisschoppen de afkondiging van een bisschoppe
lijk stuk verboden heeft.
Het gaat in dat bisschoppelijk stuk over het
verbod dat katholieken lid zijn van socialistische
of communistische organisaties, welk verbod,
naar men weet, wel door de Bisschoppen van
Nederland is afgekondigd.
„De Nederlander" schrijft dan „In Slo
wakije heeft de regeering de bekendmaking van
den bisschoppelijken maatregel belet. Belet
in Nederland ware het eenvoudig ondenkbaar,
dat de overheid da Kerk zou beletten om óp haar
terrein te verordenen, wat haar goed dunkt. In
Het fanfare-korps „Bazuin® Jericho's" voor
heen „De hoorn des overvlocds" waarin eertijds
opgenomen „De roem van het gehucht" was
onlangs in feestvergadering bijeen. De eigenlijke
oorsprong van liet, festijn is me ontschoten.
't kan zijn dat men 't lrste lustrum van den laat-
sten directeur vierde mogelijk gaf liet vijfen
twintigste motgaatje in het veelomvochte vendel,
stof tot verheuging, of waren er onder de oudste
vergulde medailles,* koperen jubilaressen. In
elk geval het was een feestvergadering en er was
eerewijn, met natuurlijk, als een der eerste lee-
lijke gevolgen van dezen keurigen drank, een
geheele stoet toosters, drijvend in lofuitingen
en angstzweetdruppelen.
We zullen ons niet ophouden met de zenuwaeh-
tigen, die doorb.oomen en doorslaan, omdat zc
de grap, die het doen moet,vergeten zijn, even
min zullen we de steekjes opzoeken, die de zeur
kousen laten vallen, als maar mompelend van,
ik hoop en ik wensch. De vegetariërs, die den
mond beloven te houden, wijl het gras hunvoor
de voeten- weggemaaid is, knikken we slechts
sympathiek toe, gelijk ook de hulpbehoevenden,
die zich „bij de vorige sprekers aansluiten.
Maar de volle aandacht schenken we aan de
woorden van den bewogen en getroffen directeur,
die edelmoedig en geestiglijk, de hem gebrachte
eer, grootendeels afwentelde op de ruggen van
zijn „hoornvee" en inzonder een der leden van 't
gezelschap, prees als den pijler waar alles op
steunde.
Dit laatste, op geheimzinnige wijze uitge
sproken, gaf een stilte waarin alle leden ver-
het roomsche Tsecho-SIowakije misschien be
ter in dit land, dat roomsch is geweest en niet
protestantsch geweest is doet de overheid het
wel. Niet alleen in Slowakije, maar ook in Frank
rijk, in Roemenië enz.
D.i. "de Roomsche Kerk is in haar beweging-
slechts volkomen vrij dèèr, waar het protestan
tisme zijn stempel gedrukt heeft op de staats
rechtelijke verhoudingen."
„De Gelderlander" plaatst hierbij de volgen
de kantteekening
Met andere woorden danken onze Bisschop
pen aan het protestatisme, dat zij vrij hun ambt
kunnen uitoefenen.
beweging van April 1853 tegen het herstel der
bisschoppelijke hiërarchie in Nederland
Waar het protestantisme, door „De Neder
lander" vertegenwoordigd, immers geheel bui
ten stond
Had die beweging gezegevierd, dan zouden
er zelfs geen Bisschoppen in Nederland ge
weest zijn laat staan, dat zij vrij zouden zijn
geweest in hun bewegingen.
In „De Nederlander" huist tegenwoordig
een manie, om alle goeds wat er in ons land
te vinden is, in rekening van het protestantisme
bij te schrijven eenige rem op haar over-ijver
leek ons gewenscht.
bezwaren gemaakt tegen slechts drie credieten,
n.l. de credieten aan Mannesmann, Lange He-
germann en Barnat.
Gister voormiddag is dr.Hoefle uit de oude
gevangenis te Moabit overgebracht naar het
ziekenhuis van het Huis van Bewaring. Deze
overbrenging was noodzakelijk, daar geconsta-
teerds is, dat Hoefle lijdende is aan een verzwak
te hartspier.
Het. 'proces tegen Coppée. De der-
dé afdeeling van liet Assisenhof van Brabant
heeft'uitspraak gedaan in het civiele proces van
Dat schrijft men in 1925, dus 72 jaar nade ^en staat contra baron Coppée en laatstgenoemde
veroordeeld tot betaling van 20 millioen francs
kosten, schaden en interessen.
Sociaal-democratisch kapitalisme.
Naar aanleiding van hetgeen de socialistische
„Voorwaarts" rouwmoedig beleed over hare
relaties met den geld-speculant Barmat merkt
K(uipers) in „De Volkskrant" het volgende op
Als we dus goed zien, heeft Barmat van zijn
in enkele jaren bijeengewoekerd kapitaal aan de
„Voorwaarts" beschikbaar gesteld 180.000 en
40.000 en 141.750, dat is 361.750 gulden, plus
hetgeen gestort is op zijn 3 aandeden van te
zamen 75.000 gulden.
Het is dus niet overdreven als men de con
clusie trekt dat dit sociaal-democratisch dagblad
er gekomen is bij de gratie van den partijgenoot
kapitalist Julius Bannat,en derhalve de finan-
cieele basis waarop het rust er een is van de aller-
bedenkelijkste kapitalistische structuur.
De ergerlijkste kapitalistische uitwassen heb
ben geleid tot verzameling van het Kapitaal,
waarmede „de Voorwaarts" werkt.
De Nederlandsche partijgenooten hebben dus
wel van den kapitalistischen buit geprofiteerd
Maar zij niet alleen, want ook in Duitschland
hebben ze er blijkbaar slag van gehad.
Gemengd Nieuws.
B e w aar uw oude b e 1 a s t i n g p a-
pieren. We lezen in 't „Vdl."
We hebben van een onaangename ervaring
van een onzer lezers gehoord, die wij gaarne ter
waarschuwing hier mededeelen. Op een morgen
omstreeks 10 uur vervoegden zich aan zijn wo
ning een deurwaarder en twee assistenten om
exploit te doen in verband met. beweerde be
lastingschuld, het niet voldoen van een der
laatste termijnen van het belastingjaar 1923-'24.
Hij zelf was niet thuis en mevrouw verzocht
de heeren dus terug te komen, wetend, dat haai
man geregeld zijn belastingen betaalde. Om half
één kwam de deurwaarder, ditmaal alléén
terug en de inmiddels thuisgekomen lezer toonde
toen de papieren, waaruit bleek, dat het geheele
bedrag van den aanslag over 1923-'2-1 reeds in
Augustus was voldaan. De deurwaarder weet
de fout aan de administratie der Belastingen
en was van meening, dat de lezer inderdaad het
vrij aanzienlijk bedrag had moeten betalen als
hij zijn papieren niet had kunnen toonen.
Het spreekt vanzelf, dat dit een hoogst on
aangename ervaring is, vooral voor iemand, die
trouw zijn belastingen betaalt en allerminst
gesteld is op de verschijning van drie ambte
naren aan zijn deur. Een fout als hier gemaakt
is, zou inderdaad bij de Belastingen niet voor
moeten kunnen komen. In ieder geval leert de
historie, dat men goed zal doen zyn gekwiteerde
belastingbiljetten niet, op goed vertrouwen in do
belastingadministratie, weg te doen
O m de Bar m a t-a f f a i r e. Staatssecre
taris Sauter te Berlijn gaf gister aan vertegen
woordigers van de pers een overzicht van de dooi
de posterijen verleende credieten. In totaal is i
door de rijksposterijen 600 millioen mark credïet j
verleend. Het grootste gedeelte vèn dit bedrag
was voor de Rijksbank, Staatsbank; de girocen-
trales en de groote ,,B"-banken bestemd ge- j
wecst en slechts een gering deel van (leze som
heeft men als particuliere credieten verstrekt.
De door de administratie van posterijen inge
stelde commissie van onderzoek heeft in totaal
Zonken om aanspraken op dien schoonon titel
naar boven te delven.
De piston-ist, de bombardon-ist, de klari-
net-ist, de saxophoon-ist, de fagot-ist, dc hobo-
ist, beurtelings keken zij naai- hun scepter-
zwaaier, om de hoop van hun hart uit zijn oogen
te lezen. Zelfs de man met de tuba, die geen ande
re verdiensten had, dan daL hij in den goeden
ouden tijd, prijzen-kwesties bij voorkeur uit
vocht en de verban dkist in zijn instrument mee
voerde, keek nog even schuinslinksch naar boven
Alleen de bespeler der groote trom, kweekte
geen trotsche verwachtingen, hield zijn blikken
stemmig naar beneden en toch was hij het,
die even later als de bron van veel succes wers'
aangeduid.
De groote trom, goed bespeeld, zoo zei de
oprechte Herr Direktor, is het mooiste instru
ment, omdat zij de schrilste wanklanken inet
haar machtig geluid overdondert en verbergt.
De leden van Bazuine Jericho's zaten eenige
oogenblikken zonder woorden
De groote trom Herr Direktor heeft gelijk
zij is het mooiste instrument ter wereld en
niet alleen bij muziek- en fanfare-korpsen
Wat zou het stil zijn op den aardbol, zoo zij
niet werd bespeeld cn hoe zou men 't valsche
spel van velen beluisteren moeten.
Hoe moeilijk zou het de brutalen ook vallen,
om zonder haar, de halve wereld te behouden.
Indien b.v. de heer (dit edele bijvoeglijk naam
woord gebruiken „Volk" en „Voorwaarts"),
Judko Barmat met de hulp van ettelijke tonne
tjes, de Nederlandsche S.D.A.P. niet op de groote
troin had laten slaan, om zijn rechtschapenheid
der wereld kond te doen, nooit zouden de credie
ten der Pruisische Staatsbank hem de ettelijke
Dure dag. Twee vreemdelingen, vermoede
lijk Polen, kwamen gistermiddag in een juweliers
winkel in de Kalverstraat bij de Munt te Amster
dam om een gouden sigarettenkoker te koopen.
De keuze werd tenslotte bepaald en er werd op
dracht gegeven, een monogram in de gouden doos
te graveeren. Een paar uur later zouden de
heeren terugkomen om den koker in ontvangst
te nemen. Een bedrag van 10 werd alvast gede
poneerd. Eenige oogenbiik later na het vertrek
van de beide vreemdelingen miste de winkelier
een diamant uit een étui, dat dicht bij de uit
stalling had gestaan. De steen had een waarde
van ongeveer ƒ2500. Vermoedelijk is van het
oogenbiik, dat de gouden koker werd gewogen,
gebruik gemaakt om den steen weg te nemen.
L'Auto over Jaap Eden. In 't
Fransche sportdagblad „L'Auto" wijdt Ch.
Ravaud een weemoedig gestemd artikel aan
Jaap Eden, naar aanleiding van zijn doods
bericht-. Wij citeeren er het volgende uit
„Ziehier een bericht, dat de jongeren slechts
matig zal interesseeren, omdat Jaap Eden hun
totaal onbekend is. En toch was-Jaap een groot,
een volmaakt athleet, een man, die meer dan
een glorie-uur, jaren van triomf en van eerbied
voor zijn naam gekend heeft. Eden, Hollander,
was een schaatsenrijder van groote verdienste,
en zelfs zonder gelijkwaardigeh tegenstander
en toen hij wereldkampioen was, kwam,omstreeks
1894 het denkbeeld bij ham op, het ook eens in
de wielersport te probeeren. En hij blonk er
onmiddellijk uit. Het is waar, Jaap was geen
gewoon sportsman hij had het aanzien van een
„as." van den kampioen van groote klasse
soepel, nerveus, buitengewoon sterk, wilskrach
tig hij was goed in velerlei zaken en konmet
zijn kwaliteiten, slechts in dc eerste rijen schit
teren.
Weldra bezat Holland in zijn persoon een
geduchte crack, tot de schoonste verrichtingen
in staat, voorbereid voor groote daden, een.
die van zijn onvermoeibare spieren de meest
verbijsterende resultaten kon, eischen. Hij
Lalmde niet in de wielersport dezelfde plaats
in te nemen, die hij bij liet schaatsenrijden be
zette".
De schrijver geeft dan een overzicht van
Eden's schitterende verrichtingen en eindigt
aldus
„Ik heb hem intiem gekend. Ik heb hem
in al zijn uitingen gewaardeerd. En met die
pen eerbied ontbloot ik het hoofd voor zijn
stoffelijk overschot. De wielei sport zal angst
vallig zijn naam in eere houden. Er waren cr,
die luider weerklonken, maar niet sympathie
kei."
Den heldendood gestorven. Alle
zijn thans gestorven. Het laatst ging de leider
heen,Balto, de Siberische wolfshond, meer
wolf dan hond, die zijn inspangenooten was
voorgegaan over de ijsvelden van Alaska naar
Nome om daar de reddende anti-toxine aan de
bedreigde bevolking te brengen.
Bevroren longen waren het gevolg van die
race met den dood, die snelheid van 60 mijlen
in 71/,, uur, bij een temperatuur van 35 graden
beneden het nulpunt.
Balto was een der beroemdste honden van het
Noorden. Niet alleen was hij nog nimmer „ge
klopt" als snelle sledehond, doch ook had hij
twee jaar geleden Roald Amundsen's Pooltocht
meegemaakt. Amundsen noemde hem den besten
„spanleider" dien hij kende en zeide, dat geen
sledebestuurder nog ooit bij hem de zweep had
behoeven te gebruiken. Hij zou het trouwens
niet gewaagd lubben. Balto verdroeg evenmin
i ets van de zijde van zijn spangenootcn als van
•en menseh. Het eenige, dat, hij verachte, was
een rustige en voorname vervulling van zijn
plichten als spanleider.
Hij was zich deze verantwoordelijkheid ten
volle bewust. Gunnar Kasson, de Finse he slee-
De beide Polen zijn niet teruggekeerd om hun
gekochten sigarettenkoker in ontvangst te ne- j drijver, \ertelde, dat het Balto ten slotte ge
men. weest is, die de expeditie naar Nome heeft gc-
millioenen van het Duitsche volk in handen
gespeeld hebben.
Had Willem Broekhuijs genoemde Turksche
vinding nooit geroerd, het gokgrage Nederland
sche publiek had hem nooit een gouden kalf in
do kuip gebrachtzou zich evenmin goedsmoeds
met sneeuwballen hebben laten bekogelen.
Hoe zouden die paar liberale vrijhandelaars
ooit gelegenheid krijgen onze burgerij jaarlijks
voor 700 millioen gave guldens in den nek te
zien, wanneer ze niet 'n paar toonaangevende
bladen, en eenige grootschreeuwende roode volks
verlakkers voor omroepers hadden
Toen voor eenigen tijd terug, de omstandighe
den voor de „neutrale" geldkoningcn gunstig
werden, om de Hanzebank te nekken, hing
't welslagen van den aanval, al weer af van de
groote trom.
Slordig beheer ondeskundig personeel roe
keloosheid in 't credietgeven begunstiging van
vriendjes 't waren allemaal lawaaibonzen, die
in konden slaan en dan ook in sloegen, omdat
onze onnoozele menschen het motief van deze
ketelmuziek niet waarnamen en onnadenkend
het wijsje nafloten, onze middenstanders vooi
millioenen benadeelden, honderden geloofsge-
nooten het brood uit den mond stieten en hun
veilig gestelde centjes sjouwden naar de nobele
zonen Israels of hun ledepoppen.
Het was w'el tragisch voor de lasteraars, dat
juist in die dagen twee andere financiëele in
stellingen, die niel door katholieken, dus wel
goed beheerd werdén op apegapen kwamen te
liggen en alleen door genadige tegemoetkoming
van de Twentsche en Nederlandsche bank „met
de goudstofkoffer" bijgebracht werden, een
hulpvaardigheid waar de Hanzebank na een
run van 1Va jaar niet op te rekenen had integen
deel Zelfs de Ilaagschc rechters zaten zoowat
al rrft-t de strop bij de galg, voor het vonnis geveld
was.
Gelukkig zijn de gevolgen van het oorverdoo-
vencl gerucht niet altijd zoo tragisch en geeft
't nog wel eens gelegenheid voor een luiden lach.
Van humor was althans lang' niet ontbloot de
boemboem-rede waarmede een onzer wethouders
de vorige-week de reclame-campagne voor de
„Voorwaarts" opendoen dit bi ad o.m. schetste
als de verheffer van den arbeider.
Wie bJijftvoor zulk een mop nog ongevoelig 1
Het is natuurlijk heel nol» :I van dezen bur-
o-e'r, dat hij, nu de donateur van genoemd
orgaan, achter slot en grondel zit, zijn lijfblad
«'ocdig ter hulpc snelt, maar 't. moet toch beneden
de waardigheid- van een met gezond verstand
begaafd mensch zijn, een zaak te dienen met de
opbrengst van enormiteiten.
Van dezelfde kleurige zijde werden eenige
dagen later de 'menschen blij gemaakt met een
snorkende proclamatie, waarin de burgerlijke
pers (in tegenstelling met dc „Voorwaarts" die
tot de kapitalistische behoort) naar het vuur
werd verwezen, zeker omdat zij, ondanks het
voorbeeld der roode redacteuren, niet op dc
knieën ligt voor 't Partijbestuur.
Voorts moest liet vierdehandsch jokkentje,
dat de burgerlijke pers alle verslechteringen goed
praat, als knal-effect dienst doen.
Noodlottig was het bulletin echter gedrukt
op persen, die men juist op hoog hevel van de
Voorwaarts-bekeerders, drie uren langer per
week hac; laten draaien, wat alles met een s'ss. r
deed afloopen yo(Nh«n die zich niel dom- etc
groote trom laten bedotten.
Maas lan dus.
NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT
