DAGBLAD VOOR SCHIEDAM EN OMSTREKEN.
WEEK-REVUE.
49ste Jaargang.
Zaterdag 26 Juni 1926
No. 14590
Bureau KOEMARKT 4. Telefoon intercommunaal 68085 Postbus 39.
Abonnementen per 3 maanden 2.70, per week 20 cent, franco per
post 3.per kwartaal. Afzonderlijke nummers 4 cent. Zaterdagavondnummér
met Officieel Kerkbericht 10 ets.
Advertentiën: 15 regels 1.75 elke regel daarboven 35 cent, 3 maal
plaatsen wordt 2 maal berekend. Ingezonden mededeelingen 75 ct. per regel.
Speciale conditiën voor herhaaldelijk adverteeren. Tarieven worden op aanvraag
toegezonden. Incassokosten worden berekend.
Gratis-Ongevallenverzekering f 500 bij levenslange geheele invaliditeitf 200 bij verlies van een hand, voet of oog f 200 bij dood 200 bij verlies van een
duim; f 60 bij verlies van een wijsvinger; f 15 bij verlies van eiken anderen vinger. De verzekering wordt gewaarborgd door deN.Holl.Algem.Verz. bank Schiedam
TWEEDE BLAD.
Binnenland.
't Is al weer een poosje geleden 't was op een
der mooie voorjaarsdagen, die we dit jaar om
streeks Paschen gadden, dat we onder Wassenaar
eYen voorbij Den Haag wandelden Wc werden
van achter ons af gepasseerd door een stevigen,
bonkigen zeeman, 'n veertiger, gekleed in flink,
proper manchester pak op z'n frisschen kop
droeg ie 'n nieuwe schipperspet, Duitsch model,
tortom 'n degelijke verschijning van een stoeren
"ollandschen werker. Eerst scheen ie ons te
willen passeeren, maar toen draaide hij ineens
en vroeg op beleefde wijze, of we ook konden
heggen, hoe laat liet was. We stelden hem van het
gevraagde op de hoogte. Hij dankte beleefd en
scheen te willen doorloopen, hoewel we eenige
Aarzeling bemerkten. „Hoe laat zou ik in Haar
lem kunnen zijn?" vroeg hij plotseling.
Dat ligt er aan, zeiden we, of u per tram,
trein of
Neen, lóópen
Lóópen?
En toen kwam er een heel verhaal. Hij was
Werkeloos, maai* dacht in Haarlem een kansje
te hebben. Vanmorgen was hij van Rotterdam
Vertrokken, maar of hij voor het beoogde doel
Aog op tijd in Haarlem zou aankomen, ja
Och, we zijn op de wereld om elkaar te helpen,
Uietwaar, en we zorgden dan ook, dat onze keuri
ge, frissche sLoere zeebonk op tijd in Haarlem
zou zijn.
't Noodlot is soms grillig. Een paar weken later
Zagen we in het Haagsche bosch, hoe '11 heer
Aangesproken werd door 'n zeeman, waarlijk,
ónzen zeeman. De heer antwoordde en wilde
•toen doorloopen Maar onze zeeman bleek nóg
iets te vragen te hebben. De heer aarzelde, wilde
doorloopen, luisterde onwillig," maar greep ten
slotte in zijn pörtemonnaie
E11 nu kunt u ons gelooven of niet, maar we
Verzekeren, dat 't noodlot deze keer zóó grillig
Was, dat het ten derde male den zeeman op onzen
Weg voerde 't was onder Rijswijk. Hij nam z'n
pet. af en vroeg ons allerbeleefdst: „Mijnheer,
kunt u me misschien ook zeggen
Maar we hebben hem niet laten uitpraten en
Wat we hem op onbeleefde wijze geantwoord
hebben, zullen we hier maar niet weergeven.
Echte ouderwetsche" bedelaars, met onge
schoren gezichten, '11 afgetrapte, gelapte, gera
felde broek, met d'r teenen door d'r schoenen,
die ziet men tegenwoordig haast niet meer. Dat
volkje heeft zich mede aangepast „aan de eischen
des tijds." '11 Modern bedelaar is 'n heer, met '11
hoord aan en 'n actetasch onder z'n arm, waarin
stukjes zeep. De meid doet de deur wijd open
Voor meneer en als ie in den gang staat, doet hij
zijn verhaal. Op de een of andere Bankverecni-
Slng is-ie ontslagen ze zijn gewoonlijk op een
a bank" werkzaarfi geweest en met zijn gezin
Verkeert hij nou in den grootsten nood. Als mijn
heer ol' mevrouw nou 'n stukje zeep
We zitten zoo'n beetje overal en van de week
Waren we in Rotterdam. In 'n straat staat zoo'n
Mijnheer te „zingen" en hij wordt begeleid door
z 11 vrouw. Jonge menschen, keurig in dekleeren.
"ij heeft '11 friseh boord om z'n hoed houdt ie
1,1 de hand en hij vangt er de geldstukken in op,
óie het paar vanuit de vensters der bovenhuizen
Worden toegeworpen. „Ze" 'heeft 'n bobby-
kopje, 'n leuk helmhoedje op, regenmantel aan,
°hder het korte rokje uit steken 'n paar mooie,
stevige beenen met zacht glanzende kousen en
heve schoentjes met hooge hakjes. ,Toch zielig",
óachten we, „je kunt zoo echt zien, dat die men
schen 't ónders gewoon zijn."
Vóór ons uit loopt 'n heer. Juist als we het
Z'hgende paar bijna genaderd zijn, passeert van
hen anderen kant 'n opzichtige dame 'n ordinair
'-.ype. Ze kijkt de zingende juffrouw sarcastisch
"chend aan en krijschl dan „Oók 'n baan, zeg
De zingende juffrouw eindigt haar lied, ze
ls zichtbaar onder den indruk van dat verwijt,
'Oaar spoedig herstelt ze zich en geeft een fier
antwoord aan haar beleedigster. Natuurlijk dien-
hc de andere dame behoorlijk van repliek, er
"htstond 'n klein oploopje en 't gevolg was, dat
hc heer, die voor ons uitgeloopen was, in zijn
Partemonnaie tastte en met een demonstratief
hebt groot gelijk, juffrouw" iets aan de zan
ies overhandigde.
"n oindat we den volgenden morgen, tóen we
'P de volksbuurtjes achter het postkantoor onzen
VVeg zochten, den zanger én zijn vrouw én de
°Pzichtige juffrouw als „fréres (soeurs) et com
pagnons" een volkslogement zagen verlaten,
Jaarom besloten we om in onze revue eens over
„verschijnsel" van den modernen tijd te
Schrijven.
Ze weten zich zoo mooi voor te doen, maar in
99 van de 100 gevallen zijn ze geen steun waard,
't. Is alleen maar jammer, dat we niet wetenkun-
nen, wie die 1 op de 100 is
Wat we beschreven, zijn de „kleine" trucjes
van de kleine gauwdieven de groote gauwdieven
werken weer volgens andere methoden. Dat heeft
men deze week b.v. weer kunnen lezen uit de
berichten omtrent de verduisteringen door een
bediende van de Centrale Suikermaatschappij,
welke verduisteringen 4 a 5 ton beloopen en
omtrent de handelingen van dien notaris in
Capelle, die 32000.van zijn cliënten liet
verdwijnen, 't Gekste is nog, dat die meneer,
die 'n half millioen verdonkeremaande op vrije
voeten gelaten wordt en de notaris eerst, gearres
teerd werd, nadat gebleken was, dat zijn familie
de tekorten niet kon of wilde aanzuiveren. De
bediende van de suikermaatschappij heeft in-
tusschen al zijn hebben en houden verkocht en
de opbrengst aan de benadeelde maatschappij
afgedragen, al is dat dan ook maar een klein
deel van de schade. We hebben er niets op tegen,
dat men er op uit is om de delinquenten te be
wegen de schade zooveel mogelijk te vergoeden,
in plaats van ze in de gevangenis te stoppen. De
meesten komen als grooter misdadigers uit dan in
de gevangenis. Dat goede systeem moet dan
echter meer algemeen toegepast worden er wor
den nog zoo veel menschen om zeer, zéér kleine
vergrijpen voor den rechter gesleept. Die moesten
in de gelegenheid gesteld worden om hun fout
te herstellen en eerst bij gebleken onwil met het
schandmerk van den veroordeelde worden voor
zien.
B_u i t e n 1 a n d.
De volksstemming in Duitschland is niet al te
onrustig verloopen. Ware de uitslag anders
geweest, men zou ongetwijfeld met een rechts-
radicale putch hebben moeten rekenen.
't, Schijnt, dat alle partijen nu tevreden zijn
de rechtschen, omdat het referendum een nega
tief resultaat gaf, de linkschen, omdat die 15
millioen stemmen vóór een onteigening van het
vorstenbezit zonder schadeloosstelling, toch wel
iets te beteekenen hebben.
Ongetwijfeld Maar waarheid is wel, naar we
meenen, dat beide zijden teleurgesteld zijn. De
linkschen hoopten op een overwinning, maar
rekenden vusi op 1618 millioen stemmen. De
rechtschen vreesden de aanneming der voorstel
len, maar hoopten nog, dat ze een paar millioen
van de 13 millioen kiezers, die het referendum
hadden aangevraagd, intusschen bekeerd zouden
hebben.
De kwestie is nu weer in het stadium van
kalm overleg getreden, waarbij een oplossing
gezocht kan worden, die het eigendomsrecht,
een der fundamenten van een geordende maat
schappij, niet aantast en anderzijds de overdre
ven en roekelooze, aanmatigende eischen van
sommige vorsten en vorstentelgen zal weerstaan.
Die oplossing is er intusschen nog niet het ziet
er zelfs naar uit, dat deze kwestie uog tot eene
ontbinding van den Rijksdag zal leiden.
De crisis in Frankrijk is voorloopig weer van
de baan, nu het tiende kabinet Briand Woensdag
gevormd is. Voorloopig schrijven wij, want de
dalende franc dreigt immer versche ministeries
in zijn va! mee te sleuren. Heerschte verstand en
eensgezindheid in dit rijke land, dan, was er geen
gevaar, doch militairisme bedreigt het eene en
anti-clericalisme het andere.
Mussolini had al een paar aanslagen beleefd
en de Turksche dictator nog geen een. Hij had
dus alle reden om jaloersch te zijn. Maar nu is er
dan toch een aanslag tegen het leven van Moes-
tafa Kemal Pascha ^ontdekt, al verneemt, men
dan ook geen bijzonderheden daaromtrent. Een
paar honderd man zijn gevangen genomen, er
zijn veel Turksche „hiep-hiep-hoera's" geroepen
en dus zit deze lurk zonder fez weer een beetje
vaster in den zadel. Let wel dat onder de „aan-
slagers" de geheele parlementaire oppositie
school deze kon men nu inrekenen. Je moet
maar boffen Kemal
Binnenland.
Stenhuis de lasteraar.
De verhouding tusschen den pas tot hooglee
raar benoemden sociaal-democraat Dr. J. Go 11-
driaan Jr. en zijn partijgenoot, den Vakverbonds
voorzitter Stenhuis, is nog steeds niet van den
meest vriendschappelijken aard. De heer Gou-
driaan schrijft een ingezonden stuk in „Het
Volk", hetwelk de redactie eerst weigerde, maar
daarna moest opnemen op wensch van de Com
missie van Geschillen, van den volgenden in
houd
Stenhuis, de lasteraar.
Een geschiedenis van geweld, vergeet
achtigheid en moraliteit.
De lezers kennen het eerste deel van deze
geschiedenis hoe Stenhuis mij op het congres
beschuldigde geweld te willen gebruiken tegen
over de arbeiders, hoe Stenhuis ter verantwoor
ding geroepen werd, vier weken lang aan ver
geetachtigheid leed en tenslotte kwam aandragen
met het onbenullig kletspraatje, dat als droog
zand uit elkaar viel.
Maar Stenhuis lastert voort.
Hij neemt nu een ander thema en schrijft in
„De Strijd" van 5 Juni als volgt
„We wezen er reeds eerder op, dat de- lieer
Goudriaan een der scherpzinnigste en bekwaam
ste verdedigers is van de ondernemersklasse en
hare belangen. Dat hij nog lid is der S.D.A.P.
bewijst alleen hoe sterk oude banden nog kunnen
zijn, als ze uit een oogpunt van moraliteit reeds
verbroken behoorden te zijn."
Ik heb g'een zin Stenhuis over het bovenstaan
de opnieuw ter verantwoording te roepen.
ITet is ook niet meer noodig.
Iedereen voelt de bittere humor de volslagen
gedesavoueerde, maar nog altijd maar niet af
getreden voorzitter van het N.V.V. schrijft over
het verbreken van banden uit een oogpunt van
moraliteit Drie dagen nadat de hoofdbe-
sturenvergadering van het N.V.V. zijn houding
met vrijwel algemeene stemmen heeft verloo
chend en hem een stevig slot op den mond heeft
gelegd voor de toekomst.
Een dergelijk man mag gerust nog wat na-
schelden als dat nu eenmaal zoo in zijn natuur
bgt.
Het woord van Stenhuis beleedigt niet.
Ook hier theorie en practijk. Broederschap op
papier, haat in de werkelijkheid. Stel u voor, dat
de S.D.A.P. eens de lakens had uit te deelen in
het land. Wat zou het er tusschen de regeerders
van langs gaan, De redactie van „Het Volk" had
blijkens de weigering van opname in allen gevalle
begrepen, dat dit niet de beste manier van
proselietenmakerij is.
Montessori-kindertjes.
De S.O.S. schrijver in de „Tel." rekent op de
volgende wijze met het idiote Montessori-onder-
wijs af
Laat ik u het geheim van mijn later leven
vertellen ik ben bezig een Montessori-ouder
te worden. Tot dusver ben ik een doodgewone
ouder geweest, maar ik heb wel gevoeld, dat er
iets aan mijn opvoeding ontbrak en nu ik de
lezing van mevrouw Sirks op het Montessori-
congres gehoord heb, is het mij plotseling duide
lijk geworden ik moet Montessori-ouder wor
den. En het is precies zooals mevrouw het zegt
„Je moet het heel langzaam worden, misschien
heel strompelend en heel vaak falend en vallend."
Zoo gaat het mij nu ook.
Mijn twee jongsten een, tweeling zijn
Montessori-leerlingen en uit hun meewarige
blikken heb ik hel al meenen op te maken,
dat zij wel eens tegen elkaar gezegd hebben
„Die ouwe van ons is niet dat. Heelemaal niets
van een Montessori-ouder. Piet, we moeten hem
een handje geven, anders komt hij er nooit."
Best, zei Janus, eerlijk gezegd, schaam ik
me een beetje dood voor zoo'n raren pa. We
moeten beginnen hem wat meer van de volheid
van het leven te laten voelen. Wat denk je er
van als we eens wat knikkers op de trap leggen
Dat is patent, zei Pietje, dan glijdt hij op
zijn volheid naar heneden en als hij opstaat,
zal hij strompelen in zijn gang, zooals mevrouw
Sirks dat leert.
Ik kan niet anders zeggen, dan dat mijn eerste
les buitengewoon geslaagd is. Mijn volle volheid
is nog blauw en mijn falen om de leuning te
grijpen en daarna mijn vallen waren bijna
grootsch van Montessoriek.
Janus, zei daarop Pietje, weet jij wat
Mevrouw bedoeld heeft met „Vele, misschien
wel alle oude zekerheden, die eeuwenlang het
rechtmatig eigendom schenen van eiken op
voeder, zal hij moeten loslaten"
Daar zal ze den mattenklopper mee be
doelen, Pietje. Dien zal hij moeten loslaten.
Dat moeten we hem aan zijn verstand brengen.
Ik zal een houtje in zijn pijp stoppen en blijf
jij dan bij hem staan en lach hem uit. Eens
kijken of hij al zoo genoeg Montessori-oudei is
om je niet een aframmeling te geven.
Best, Janus, dat zullen we hebben.
Ik trok aan mijn pijp als de Zwolsche nacht
boot, maar er kwam geen rook uit en Pietje
lachte zich krom. Toen greep ik instinctmatig
naar mijn „zekerheid" van eeuwen her en
zwaaide den mattenklopper door de lucht, maar
gelukkig bedacht ik me bijtijds, want heeft
mevrouw Sirks ook niet gezegd „Als wij een
maal hebben ingezien, dat niet wij de gebieders
zijn van ons kind, dan, kunnen wij ook geen
recht van strafi'n meer handhaven," en toen
ze een oogenblik later met mijn hoogen hoed
aan het doeltrappen waren, bood ik ze, geheel
volgens de Montessori-methode, de biedende
hand, maar toen ze me daarna beentje lichtten,
zoodat mijn reeds pijnlijke volheid des levens
opnieuw getroffen werd, had ik een betreurens-
waardigen terugval en nam de oude zekerheid
ter hand en ranselde ze af, zoodat ik vrees toch
nog onvoldoende te krijgen als Montessori-
ouder.
Gemengd Nieuws.
V i se h j es in de melk. I11 de Bulgaar-
sche hoofdstad is de melkboer werkelijk een
boer.Des ochtends stroomen boeren en boerinnen
uit de omgeving Sofia binnen met melkkannen
op de schouders, en leveren melk aan de bewo
ners.
Zoo kreeg op een wonderlijken dag waarom
wonderlijk geduld, geduld ook de hoofd
redacteur van een Sofiotisch blad het gezonde
vocht thuis bezorgd. Toen hij des middags in
zijn studeerkamer onder het additioneel genot
van een kop melk buitenlandsche bladen zat
te lezen, sperde hij eensklaps zijn oogen wijd
open van schrik in de melk zwommen, vreed
zaam, twee vischjes. Men zeggen nu, dat deze
dag niet wonderlijk was
De hoofdredacteur, bekomen van den schrik,
begon met ijlings een bericht voor zijn blad
op te stellen. Daarna liet hij het feit door den
gemeentelijken keuringsdienst constateeren, en
vischte uit, dat de melk geleverd was door
den 65-jarigen boer Boni.
Deze hoer Boni haastte zich op te komen
voor de goede reputatie van zijn melk. Of er
was een wonder gebeurd, zeide hij, óf de visch
jes waren men vergeve het stoute beeld) ge
heel het product van den duim, waaruit zij ge
zogen waren.
De redacteur bleef, uiteraard, het antwoord
niet schuldig. Ilij kon het wonder best ver
klaren Op den dag der vischjesmelk hadden de
koeien van boer Boni geweigerd hem voldoende
melk voor zijn klanten te leveren. Daarom had
Boni hij het passeeren van de rivier de Iskar
zijn halfvolle kan aangevuld en zoo kwamen
de vischjes in de melk, Trouwens de diertjes
bleken in de Iskar thuis te hooren.
Het is een groot proces geworden. De boer
heeft den redacteur wegens laster aangeklaagd,
maar tegen hemzelf is de actie ingezet wegens
melkvervalsching. Hoe kwamen de vischjes in
de melk Een heele schaar van rechters, keur
meesters, geleerden zal de waarheid aan den dag
moeten brengen.
Bureaucratius. Een bescheiden in
gezetene van La Fére, zoo vertelt de Matin",
wilde niet achterblijven bij het steunen van den
franc, en besloot in de kas der Vrijwillige Bijdra
ge een Fransch Staat.spapiertje-op-naam, ren
tende 4 francs, te storten. Tegen den koers van
den dag was liet papiertje 61 francs waard 9
jaar lang had de man de rente laten staan. Zijn
totale gift aan den Staat zou dus 97 frs. bedragen
hij gaf dit graag, van ganscher harte.
Daar staat hij aan het loket en vraagt, laat
ons zeggen, in een zwak oogenblik, een bewijs
van ontvangst.
Goed, men geeft hem een recu ten bedrage
van 4 francs.
„Zoudl u daar niet „rente" achter zetten
vraagt de man schuchter. Onmogelijk En als
hij aandringt
„Dan moet u eerst bewijzen, dat dit stuk u
geheel toebehoort. Immers hier staat, dat u
het vruchtgebruik mist."
„Pardon, zij, die het vruchtgebruik had, is
overleden."
„Goed, brengt u ons dan de acte van over
lijden van die dame. Brengt u ons voorts, wat
uzelf betreft, een „attestatie de vita", onder
teekend door uw burgemeester. Laat vooral de
handteekenijrig van dien burgemeester legali-
seeren door den prefect. En denk er aan, dat
beide verklaringen gesteld moeten zijn op ge-
zegeld papier a 2 fr. 40.
Waarop de edele gever lichtelijk stikkende
van woede, nog kan uitbrengen „Is dat alles
De Matin" klopt dit verhaal met nuchter
commentaar Stort vooral geen stukken op naam
als vrijwillige bijdrage.
Droom- dood. Te Asti, het vermaarde
stadje der Italiaansche champagne, sliepen dezer
nachten de gebroeders Carlo en Guiseppe Vig-
liazzo in de gemeentschappelijke sponde
Plotseling weerklonk een schot.
Guiseppe schrok wakker. En constateerde,
dat zijn broeder gedood was door een revolver
schot. Het wapen lag nog op het bed. Maar zijn
ontzetting kende geen grenzen, toen hij zich
herinnerde, dat hij zoo juist gedroomd had, dat
bandieten hem aanvielen. Hij zelf had, zich ver
werend, geschoten.
Hij had zijn broer gedood.
Het ideale huwelijk. Een jury, be
staande uit zes oude jongejuffrouwen en zes
vrijgezellen heeft na een beraadslagingvan Hechts
twee minuten te Ilford in Engeland voor de
zooveelste maal aan twee gehuwde paren den
V
NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT
